II SA/Po 359/13

Uzasadnienie

E. C. prowadząca firmę B wystąpiła do Starosty M. z wnioskiem z dnia 14.05.2012 r. w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód rzeki P. w km [...] dla potrzeb energetycznych.

Starosta M. podając w podstawie prawnej art. 122 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 37 pkt 4 i 5, art. 123 ust. 2, art. 127 ust. 2, art. 128, art. 131, art. 132, art. 140 ust. 1 Prawa wodnego oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie instrukcji gospodarowania wodą (Dz. U. Nr 150, poz. 1087) i art. 104 Kpa decyzją z dnia [...].08.2012 r., znak: [...] orzekł w pkt. 1 udzielić B pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód rzeki P. w km [...] do celów energetycznych w m. S. gm. M. przy użyciu istniejących obiektów energetyki wodnej pracujących w trybie przepływowym. W pkt 2 orzekł, iż pozwolenie wodnoprawne obejmuje piętrzenie rzeki P. na jazie młyńskim o wskazanych współrzędnych geograficznych do rzędnej 58,60 m n.p.m. w okresie jesienno - zimowym, a w pozostałym do rzędnej 58,40 m n.p.m. W pkt. 3 decyzji została zatwierdzona "Instrukcja gospodarowania wodą na piętrzenie wód powierzchniowych rzeki P. w km [...] zastawką szandorową w miejscowości S., gm. M. - obszar wiejski, dla potrzeb energetycznych" opracowaną w kwietniu 2012 r. przez A. O. Ponadto Starosta M. w pkt. 5 decyzji wskazał na zobowiązania, w pkt. 6 ustalił ważność pozwolenia wodnoprawnego do dnia [...].08.2032 r., natomiast w pkt. 7 zawarł informację, iż pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do nieruchomości i urządzeń wodnych koniecznych do jego realizacji oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich przysługujących wobec tych nieruchomości i urządzeń.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła spółka A Sp. z o.o. reprezentowana przez radcę prawnego Ł. W. zaskarżając decyzję w całości i domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i odmówienie wnioskodawczyni udzielenia pozwolenia wodnoprawnego, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, albo uchylenie decyzji i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania. Autor odwołania zarzucił naruszenie przepisów postępowania:

-art. 107 § 1 Kpa w związku z art. 140 ust. 1 Prawa wodnego, a polegające na braku wskazania w treści zaskarżonego rozstrzygnięcia organu administracji publicznej, który wydał zaskarżoną decyzję oraz braku umieszczenia w decyzji jej uzasadnienia prawnego, a także umieszczenie wadliwego uzasadnienia faktycznego,

-art. 79 § 1, art. 81 oraz art. 10 § 1 Kpa, a polegające na braku poinformowania stron o przeprowadzeniu dowodu z wyjaśnień E. C.

-art. 79 § 1, art. 81 oraz art. 10 § 1 Kpa, a polegające na braku poinformowania przez organ wszystkich stron postępowania, że w poczet materiału dowodowego zostały zaliczone wyjaśnienia A. O. na okoliczność uzupełnienia danych zawartych w projekcie instrukcji gospodarowania wodą,

-art. 80 Kpa, polegające na oparciu decyzji o wyjaśnienia E. C. i A. O., podczas gdy wyjaśnienia tych osób waloru dowodowego nie mają,

-art. 77 § 1 Kpa, a polegające na braku zebrania jakiegokolwiek materiału dowodowego, art., art. 8 oraz art. 77 § 1 Kpa, polegający na braku uwzględnienia w zaskarżonej decyzji faktu, że pomiędzy wnioskodawczynią, a odwołującym się toczy się spór sądowy o bezprawne pozbawienie władztwa nad elektrownią wodną oraz spór o zasiedzenie gruntu będącego w obszarze oddziaływania urządzeń wodnych będących przedmiotem wnioskowanego pozwolenia, w tym na gruncie tym znajduje się wejście do obiektu elektrowni i na braku rozpoznania przez organ I instancji zasadności zarzutów i wniosków odwołującego się oraz L. Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych, oraz art. 80 Kpa polegające na całkowicie dowolnym przyjęciu, że projektowany przez wnioskodawczynię sposób korzystania z wody dla celów energetyki wodnej zapewni właściwe wykorzystanie potencjału energetycznego, w tym brak poddaniu przy wydawaniu zaskarżonej decyzji jakiejkolwiek analizie prawidłowości wyliczeń przedstawionych przez wnioskodawczynię, na całkowicie dowolnym przyjęciu, że urządzenie piętrzące wraz z budynkami elektrowni wodnej nie są aktualnie wykorzystywane do potrzeb energetycznych, woda jest przepuszczana przez obiekty energetyki wodnej bez produkcji energii elektrycznej (str. 4 decyzji), podczas, gdy z pkt I ppkt 4 instrukcji gospodarowania wodą wynika okoliczność całkowicie przeciwna, -art. 40 ust. 2 Kpa, a polegające na doręczeniu decyzji bezpośrednio E. C. podczas gdy w sprawie ustanowiła ona pełnomocników, a organowi na rozprawie w dniu 15.06.2012 r. przedłożyła stosowne pełnomocnictwa, -art. 6, art. 7, art. 8 Kpa, a polegające na udzieleniu wnioskodawczym zezwolenia na korzystanie z wód rzeki P. przy użyciu istniejących obiektów energetyki wodnej podczas gdy organ nie ma kompetencji do orzekania o zezwoleniu na korzystaniu z urządzeń wodnych nie będących własnością wnioskodawczym.

Dalej odwołujący wskazał na naruszenie przepisów prawa materialnego:

-art. 127 ust. 7 pkt 4 i 5 ustawy Prawo wodne poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na braku wezwania do udziału w postępowaniu właściciela obiektu elektrowni wodnej i procedowanie w sprawie o wydanie pozwolenia wodnoprawnego pomimo tego, że autor zaskarżonej decyzji stwierdził, że stan prawny obiektu jest nieuregulowany, jak również pomimo tego, że przed Sądem Rejonowym w M. w sprawie [...] prowadzone jest postępowanie o zasiedzenie gruntu znajdującego się w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód,

-art. 128 ust. 1 pkt 7 i 11 ustawy Prawo wodne poprzez niewłaściwe zastosowanie wymienionych regulacji prawnych, a polegające na braku ustalenia w zaskarżonej decyzji obowiązków wobec innych zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne lub uprawnionych do rybactwa, narażonych na szkody w związku z wykonywaniem tego pozwolenia wodnoprawnego oraz sposobu postępowania w przypadku rozruchu, zatrzymania działalności bądź awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia, a także rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń wodnych w tych sytuacjach wraz z maksymalnym, dopuszczalnym czasem trwania tych warunków,

-art. 130 ust. 1 - 4 ustawy Prawo wodne przez jego niezastosowanie polegające na udzieleniu wnioskodawczyni pozwolenia wodnoprawnego, podczas gdy analogicznym pozwoleniem dysponuje już M. T. oraz jest ono realizowane i w konsekwencji pominięcie, że na wspólne korzystanie z wód (a więc przez M. T. i E. C.) wymagane jest jedno wspólne pozwolenie wodnoprawne i nie mogą w obrocie prawnym funkcjonować dwie tego rodzaju decyzje,

-art. 132 ust. 2 pkt lit c ustawy Prawo wodne polegający na wydaniu pozwolenia wodnoprawnego pomimo tego, że operat wodnoprawny przedłożony przez wnioskodawczynię w części opisowej zawiera fałszywe dane odnośnie stanu prawnego nieruchomości, w tym fałszywe dane odnośnie prawa własności do obiektu elektrowni wodnej,

-art. 131 ust. 2 pkt 2 i 2a ustawy Prawo wodne pomimo tego, że dokumenty są niekompletne i znajdują się w nich braki formalne, które nie mogły być usunięte poprzez wyjaśnienia wnioskodawczyni, czy też autora projektu instrukcji.

Następnie pełnomocnik odwołującego wskazał, że wyrokiem z [...].10.2012 r. sygn. akt [...] Sąd Rejonowy przywrócił firmie A Sp. z o.o. posiadanie spornej elektrowni wodnej i zakazał Pani E. C. dalszych naruszeń posiadania.

Następnie pełnomocnik odwołującego poinformował, że z posiadanych przez spółkę informacji wynika, że Pani E. C. wniosła przeciwko Skarbowi Państwa pozew o ustalenie, że przysługuje jej prawo własności budynków elektrowni położonych w S. na rzece P. na działce o numerze ewidencyjnym [...]. Ponadto wskazał, że w kartotece budynków jako właściciel budynków elektrowni wskazany jest Skarb Państwa - Marszałek Województwa Lubuskiego. Wypis z kartoteki budynków jest jedynym dokumentem urzędowym (którego domniemanie prawdziwości nie zostało dotychczas obalone), które wskazuje właściciela budynków. Ponadto wskazał, iż z uwagi na wszczęcie przez Panią E. C. postępowania sądowego o ustalenie prawa własności do obiektów zasadnym byłoby rozważenie przez Dyrektora RZGW w P. zawieszenie z urzędu postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa. Równocześnie podniósł, że obecnie podejmowane są czynności w celu przeprowadzenia inwestycji celu publicznego polegającej na przepuszczeniu nurtu rzeki P. przez odłówkę znajdującą się na działce numer [...]. Dlatego, też A Sp. z o.o. stoi na stanowisku, iż udzielenie pozwolenia wodnoprawnego w zakresie wnioskowanym przez wnioskodawczynię uniemożliwiłoby w istocie realizację takiego przedsięwzięcia. Do powyższego pisma załączono:

Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji

W motywach uzasadniających organ odwoławczy przytoczył treść decyzji Starosty w M., a przechodząc do rozważań prawnych wskazał, że wymagania materialnoprawne związane z uzyskaniem pozwolenia wodnoprawnego określają ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145 z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i przepisy tych ustaw należy brać pod uwagę przy ocenie zaskarżonej decyzji.

Wskazaną podstawą prawną decyzji jest art. 122 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 37 pkt 4 i 5, art. 123 ust. 2, art. 127 ust. 2, art. 128, art. 131, art. 132, art. 140 ust. 1 Prawa wodnego oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie instrukcji gospodarowania wodą (Dz. U. Nr 150, poz. 1087) i art. 104 Kpa.

Zdaniem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. punktem wyjścia dla rozważań w rozpoznawanej sprawie stanowi art. 122 ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku - Prawo wodne (Dz.U. z 2005 roku Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne wymagane jest na:

1) szczególne korzystanie z wód:

2) regulację wód oraz zmianę ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ na warunki przepływu wody;

3) wykonanie urządzeń wodnych;

4) rolnicze wykorzystanie ścieków, w zakresie nieobjętym zwykłym korzystaniem z wód;

5) długotrwałe obniżenie poziomu zwierciadła wody podziemnej;

6) piętrzenie wody podziemnej;

7) gromadzenie ścieków oraz odpadów w obrębie obszarów górniczych utworzonych dla wód leczniczych;

8) odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych;

9) wprowadzanie do urządzeń kanalizacyjnych, będących własnością innych podmiotów, ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego określone w przepisach wydanych na podstawie art. 45a ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 37 szczególnym korzystaniem z wód jest korzystanie wykraczające poza korzystanie powszechne lub zwykłe w szczególności:

1) pobór oraz odprowadzenie wód powierzchniowych lub podziemnych;

2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;

3) przerzuty wody oraz sztuczne zasilanie wód podziemnych,

4) piętrzenie oraz retencjonowanie śródlądowych wód powierzchniowych,

5) korzystanie z wód do celów energetycznych ,

6) korzystanie z wód do celów żeglugi oraz spławu,

7) wydobywanie z wód kamienia, żwiru, pisaku oraz innych materiałów, a także wycinanie roślin z wód lub brzegu;

8) rybackie korzystanie ze śródlądowych wód powierzchniowych.

Analiza treści art. 122 oraz art. 37 ustawy Prawo wodne pozwala stwierdzić, iż każda ze wskazanych w treści przepisów czynności, stanowi samodzielny przedmiot pozwolenia wodnoprawnego. Zgodnie zaś z art. 131 ust. 1 ustawy Prawo wodne, pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek, co oznacza, iż zakres udzielonego pozwolenia wodnoprawnego powinien co do zasady odpowiadać zakresowi zgłoszonego 'wniosku o jego udzielenie (patrz, wyrok WSA w Łodzi z dnia 05.10.2007 r., II SA/Łd 477/07).

Tymczasem, w rozpoznawanej sprawie z taką adekwatnością nie mamy do czynienia, mianowicie wniosek z dnia 14.05.2012 r. E. C. prowadzącej firmę B dotyczy uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód rzeki P. w km [...] dla potrzeb energetycznych, postępowanie również zostało wszczęte w powyższym zakresie, natomiast zakres udzielonego pozwolenia wodnoprawnego dotyczy energetyczne wykorzystania wód rzeki P. oraz obejmuje piętrzenie rzeki P. Organ podkreślił, iż sam zapis w zaskarżonej decyzji w pkt. 2 "Pozwolenie wodnoprawne obejmuje piętrzenie rzeki P. na jazie młyńskim (...)" jest błędny ponieważ przepisy Prawa wodnego nie wskazują, iż pozwolenie wodnoprawne na korzystanie z wód do celów energetycznych byłoby jednocześnie (obejmowało) pozwoleniem na piętrzenie wód celem energetycznego ich wykorzystania.

O ile wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego dotyczył korzystanie z wód do celów energetycznych, to wobec brzmienia art. 122 ust. 3 w związku z art. 37 pkt 4 ustawy Prawo wodne należy stwierdzić, iż organ administracji wykraczając poza zakres żądania strony dopuścił się naruszenia wskazanych przepisów. W ocenie organu II instancji, w przypadku wątpliwości co do zakresu żądania, właściwy organ powinien wezwać wnioskodawców do wyjaśnienia i sprecyzowania treści wniosku (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wyd. C.H.Beck, Warszawa 1996, str. 325, wyrok NSA z dnia 11 czerwca 1990 r. I SA 367/90, ONSA 1990/2-3/47).

Nadto, zgodnie z art. 131 ust. 1 i 2 Prawa wodnego pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek, do którego należy dołączyć (operat wodnoprawny, decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzję o warunkach zabudowy, jeżeli jest ona wymagana - w przypadku wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzenia wodnego oraz opis prowadzenia zamierzonej działalności sporządzony w języku nietechnicznym. Do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na piętrzenie wód powierzchniowych lub na zależne od siebie korzystanie z wód przez kilka zakładów dołącza się projekt instrukcji gospodarowania wodą, zawierający opis sposobu gospodarowania wodą i zaspokojenia potrzeb wszystkich użytkowników odnoszących korzyści z urządzenia wodnego, którego dotyczy instrukcja.

Wnioskodawca jest zobowiązany przedłożyć organowi dokumenty, które spełniają wymogi określone przepisami prawa. Zakres dokumentu - operatu wodnoprawnego, który winien zostać dołączony do wniosku, określają zapisy art. 132 Prawa wodnego.

W myśl art. 132 ust. 9 Prawa wodnego organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może odstąpić od niektórych wymagań dotyczących operatu, z wyłączeniem wymagania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2a. Użyte w tym przepisie sformułowanie "może" nie oznacza dowolności organu w odstąpieniu od wymagań określonych w art. 132 cytowanej ustawy. Odstąpienie przez organ wydający pozwolenie wodnoprawne od niektórych wymagań winno być poprzedzone w pierwszej kolejności ustaleniem czy operat odpowiada wymogom określonym w art. 132, a następnie dokładną analizą jego treści, wskazaniem, od których wymagań operatu odstąpiono, oraz zawierać uzasadnienie przyczyn odstąpienia od wymagań operatu wodnoprawnego. Organ I instancji aby odstąpić od wymogów jakie musi spełniać operat wodnoprawny, musiałby to właściwie uzasadnić, natomiast w niniejszej sprawie organ I instancji takich rozważań w swojej decyzji nie zawarł (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 września 2008 r., sygn. akt II SA/Sz 411/08, publ. LEX nr 566525).

Stosownie do art. 132 ust. 2 pkt 2 Prawa wodnego część opisowa operatu wodnoprawnego powinna określać m.in, stan prawny nieruchomości, usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, z podaniem siedzib i adresów ich właścicieli, ponadto art. 132 ust. 3 pkt 1 stanowi, iż część graficzna operatu wodnoprawnego powinna zawierać plan urządzeń wodnych i zasięg oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, z oznaczeniem nieruchomości wraz z ich powierzchnią, naniesiony na mapę sytuacyjno-wysokościową terenu.

Wymóg określony przepisem art. 132 ust. 2 pkt 2 oraz art. 132 ust. 3 pkt 1 Prawa wodnego ma służyć organowi w ustaleniu wszystkich podmiotów uprawnionych do nieruchomości czy urządzeń wodnych znajdujących się w zasięgu oddziaływania zamierzonego przedsięwzięcia, które ma być objęte pozwoleniem wodnoprawnym, a więc stron w rozumieniu art. 127 ust. 7 Prawa wodnego, którymi są: wnioskodawca ubiegający się o wydanie pozwolenia wodnoprawnego; właściciel wody; właściciel urządzeń kanalizacyjnych, do których wprowadzane będą ścieki przemysłowe zawierające substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego; właściciel istniejącego urządzenia wodnego znajdującego się w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych; władający powierzchnią ziemi położoną w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych; uprawniony do rybactwa w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych. Przedstawiony w operacie wodnoprawnym zasięg oddziaływania determinuje organ do zakreślenia stron postępowania o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, które winno nastąpić już przy jego wszczęciu.

Powyższe wymagania nie zostały spełnione w dołączonej do wniosku dokumentacji oraz jej uzupełnieniach. Część graficzna operatu wodnoprawnego nie zawiera planu urządzeń wodnych i zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód, z oznaczeniem nieruchomości wraz z ich powierzchnią, naniesiony na mapę sytuacyjno-wysokościową terenu.

W części graficznej operatu wodnoprawnego zasięg oddziaływania został zaznaczony kolorem czerwonym na mapie bez nazwy i skali, bez oznaczenia nieruchomości, co nie możesz stanowić wypełnienia art. 132 ust. 3 pkt 1 Prawa wodnego. Co więcej jeśli wniosek strony dotyczyłby piętrzenia wód jazem do określonych rzędnych, to na mapie sytuacyjno-wysokościowej terenu winien być zaznaczony zasięg cofki dla danego piętrzenia, co świadczyłoby o zasięgu oddziaływania szczególnego korzystania z wód.

Wprawdzie organ I instancji wezwał stronę m.in. do uzupełnienia części graficznej operatu o określenie zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód jednak nie wskazał, iż zgodnie z art. 132 ust. 3 pkt 1 Prawa wodnego plan urządzeń wodnych i zasięg oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, z oznaczeniem nieruchomości wraz z ich powierzchnią powinien zostać naniesiony na mapę sytuacyjno-wysokościową.

Natomiast obowiązkiem organu powinno być wezwanie strony do przedłożenia uzupełnienia odpowiadającego wymogom określonym w art. 132 ust. 3 pkt 1 Prawa wodnego z pouczeniem, że nie usunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Brak podjęcia działań mających na celu usunięcie ww. braków formalnych wniosku o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego, z uwagi na opisany wyżej charakter stanowi kwalifikowaną wadę postępowania; uzasadniającą przekazanie przez organ odwoławczy sprawy do ponownego rozpoznania. Podjęcie merytorycznej decyzji kończącej postępowanie w sprawie, pozostawia bowiem bez rozstrzygnięcia kwestię, mogącą w przyszłości stanowić podstawę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 §1 pkt 4 Kpa. Dalej organ podał, iż z operatu wodnoprawnego wynika, że właścicielami małej elektrowni wodnej są: E. C., prowadząca własną działalność gospodarczą pod nazwą B z siedzibą w m. [...] oraz A. i C. C. Dalej wskazano, że E. C. posiada notarialne pełnomocnictwo, którym C. i A. C., właściciele 1/10 nieruchomości zabudowanej oznaczonej numerem [...] o powierzchni 0,2460 ha położonej, w miejscowości [...], udzielili pełnomocnictwa do zarządu nieruchomości, w tym do podejmowania wszelkich decyzji dotyczącej tej nieruchomości.

Tymczasem w aktach sprawy brak stosownego pełnomocnictwa Pana C. i A. C. upoważniającego E. C. do występowanie w ich imieniu (stron postępowania) w niniejszym postępowaniu. Nadto Starosta nie zażądał od stron stosownego pełnomocnictwa, a także nie ujął ich jako strony postępowania. Zgodnie zaś z art. 33 § 2 i 3 Kpa pełnomocnictwo winno być udzielone na piśmie bądź zgłoszone do protokołu, zaś pełnomocnik zobowiązany jest dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa a organ musi zostać zawiadomiony o fakcie ustanowienia pełnomocnika w danej, konkretnej sprawie. Wyrazem woli strony jest złożenie do akt danej sprawy dokumentu pełnomocnictwa (oryginał lub jego stosowny odpis). Organ nie może zaś domniemywać o istnieniu pełnomocnictwa w danej sprawie. Nie może w szczególności przyjmować, że ten pełnomocnik, który reprezentował interesy strony w innym postępowaniu, jest jej pełnomocnikiem także w danym postępowaniu. Udzielenie pełnomocnictwa poza procesem ma charakter materialnoprawny, a potwierdzenie tegoż pełnomocnictwa w danym postępowaniu jest obowiązkiem strony. Z treści pełnomocnictwa powinien nadto jasno wynikać jego zakres, tzn. jakich czynności, w jakim postępowaniu i przed jakim organem może dokonywać pełnomocnik w imieniu swego mocodawcy. W treści pełnomocnictwa należy wskazać, czy obejmuje ono wszelkie czynności procesowe, czy też tylko niektóre z nich, a nadto określić, czy dotyczy całego postępowania, czy też tylko określonego etapu.

W niniejszej sprawie będzie miało także istotne znaczenie należyte ustalenie przez organ I instancji kręgu stron postępowania stosownie do art. 127 ust. 7 Prawa wodnego. Jest to przepis proceduralny, szczególny wobec art. 28 Kpa, z którego niewątpliwie wynika obowiązek organu prowadzącego postępowanie w pierwszej instancji ustalenia kręgu stron postępowania.

Jakkolwiek w aktach sprawy znajduje się wykaz władających nieruchomościami usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód - zamieszczony w części opisowej operatu wodnoprawnego, tym niemniej jest to wykaz sporządzony przez stronę, a nie przez organ do którego to obowiązków należy ustalenie stron postępowania. Ustalenie wszystkich stron postępowania i umożliwienie im wzięcia udziału w niniejszej sprawie jest o tyle istotne, że przedmiotowe dane zamieszczone w operacie wskazywałyby, że nie pozostają one w zgodzie z twierdzeniami uczestników postępowania złożonymi podczas postępowania (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13.09.2012 r. sygn. akt. II SA/Wr 330/12).

W dalszej kolejności organ odwoławczy polecił zwrócić uwagę na dołączoną do wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego "Instrukcję gospodarowania wodą na piętrzenia wód powierzchniowych rzeki P. w km [...] zastawką szandorową w miejscowości S., gm. M. - obszar wiejski, dla potrzeb energetycznych" opracowaną w kwietniu 2012 r. Szczegółowe wytyczne dotyczące sporządzenia instrukcji gospodarowania wodą zostały zawarte w rozporządzeniu z dnia 17 sierpnia 2006 r. Ministra Środowiska w sprawie zakresu instrukcji gospodarowania wodą (Dz. U. Nr 150, poz. 1087). Tymczasem przedłożona dokumentacja nie opowiada wymogom wyżej cyt. rozporządzenia ponieważ brak jest m.in. w części opisowej odniesienia (lub opis jest niepełny) do zagadnień wymienionych w § 6 pkt 1 i 2 rozporządzenia, a część graficzna nie zawiera planów i schematów dotyczących urządzenia wodnego, związanego z gospodarowaniem wodą, mapy topograficznej, w skali 1:1000 do 1:10 000 dostosowanej do wielkości urządzenia wodnego, obejmującą lokalizację budowli piętrzącej, ujęć wodnych, pompowi, kanałów doprowadzających wodę i obiektów pobierających i zrzucających wodę - § 6 ust. 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia, a zawiera jedynie mapę sytuacyjno -wysokościowa w skali 1:500.

Ponadto, w operacie wodnoprawnym w pkt. 18 Informacje o formach ochrony przyrody utworzonych lub ustanowionych na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, występujących w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych zapisano, iż teren inwestycji leży w sąsiedztwie terenu wchodzącego w skład europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000 - [...] (str. 37), oraz wskazano, że realizacja przedsięwzięcia nie będzie miała wpływu na opisany obszar Natura 2000.

Tym samym w niniejszej sprawie poza sporem pozostaje fakt sąsiadowania terenu objętego planowaną inwestycją z obszarem Natura 2000. Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, jest obowiązany do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji, czy przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, należy w szczególności decyzja o pozwoleniu wodnoprawnym (art. 96 ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 72 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Z mocy art. 96 ust. 3 ustawy, jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1 (starosta), uzna, że przedsięwzięcie, inne niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, wydaje postanowienie w sprawie nałożenia obowiązku przedłożenia właściwemu miejscowo regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska wniosku o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, m.in. wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym, wraz z innymi dokumentami wskazanymi w tym przepisie, celem uzgodnienia inwestycji z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska. Jednak z akt sprawy jak i uzasadnienia decyzji nie wynika, aby organ I instancji rozważył, czy przedmiotowe przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000. Podkreślono, iż obowiązkiem organu administracji, wynikającym z zawartej w art. 7 kpa zasady prawdy obiektywnej, jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i podejmowanie wszelkich kroków zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a organ powinien prowadzić postępowanie w sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do państwa. Zakres materiału dowodowego, niezbędnego do rozstrzygnięcia, wynika z treści żądania strony. Strona może modyfikować swoje żądania w świetle przepisów prawa materialnego po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego

Nadto, zgodnie z art. 107 § 3 Kpa uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. W uzasadnieniu decyzji powinno więc znaleźć się pełne odzwierciedlenie i ocena zebranego materiału dowodowego oraz wyczerpujące wyjaśnienie przesłanek dokonanego rozstrzygnięcia, tak aby strona postępowania była zapoznana i przekonana co do prawidłowości oceny stanu faktycznego i prawnego oraz co do zasadności samej treści podjętej decyzji. Organ II instancji podzielił stanowisko Starosty M., iż zapisy Prawa wodnego nie zabraniają wydania pozwolenia wodnoprawnego drugiemu podmiotowi w tym samym zakresie, ponieważ tylko potwierdzone prawo do nieruchomości umożliwi korzystanie z zasobów wodnych i urządzeń wodnych potrzebnych do realizacji pozwolenia wodnoprawnego. Dlatego też posiadane przez Pana M. T. pozwolenie wodnoprawne nie jest podstawą do odmowy wydania pozwolenia wodnoprawnego.

Nie można też przyjąć, iż istnieje przesłanka bezprzedmiotowości postępowania, którą jest tożsamość sprawy, czyli sytuacja, w której sprawę wcześniej rozstrzygnięto inną decyzją ostateczną. Ponieważ tożsamość sprawy zachodzi wówczas, gdy występują w niej te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10.05.2007r. II SA/Bk 175/07).

Nadto według Prawa wodnego pozwolenie wodnoprawne nie narusza prawa własności nieruchomości koniecznych do jego zrealizowania oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich przysługujących wobec tych nieruchomości i urządzeń (art. 123 ust. 2). Co więcej, uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego nie stanowi podstawy do wykonania urządzeń wodnych, które są konieczne do jego realizacji (art. 62 ust. 2 Prawa wodnego) - wyrok WSA w Gdańsku z 15.01.2009 r., II SA/Gd 550/08. Zgodnie z tym przepisem nie rodzi ono też praw do tej nieruchomości, co oznacza, że dopiero realizacja pozwolenia wodnoprawnego wymaga zgody właściciela nieruchomości.

W świetle art. 123 ust. 2 ustawy Prawo wodne kwestia własności nie jest przedmiotem postępowania przy wydawaniu pozwolenia wodnoprawnego, gdyż zgodnie z dyspozycją ww. art. ustawy Prawo wodne pozwolenie wodnoprawne nie rodzi praw do terenu ani urządzeń wodnych niezbędnych do jego realizacji. Z przepisu tego wynika, że Prawo wodne nie obejmuje zagadnień wzajemnych obowiązków stron związanych z korzystaniem z cudzej nieruchomości bądź urządzeń wodnych, będących często nieodłącznym elementem realizacji uzyskanego pozwolenia wodnoprawnego. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. podkreślił, iż Prawo wodne nie uwzględnia roszczeń o zwrot poniesionych kosztów w przypadku braku możliwości realizowania uzyskanego pozwolenia, ze względu na brak prawa do korzystania z nieruchomości lub urządzeń. Rozstrzyganie powyższych sporów reguluje Kodeks cywilny, a kwestia uporządkowania wzajemnych obowiązków, związanych z korzystaniem z cudzej nieruchomości w celu wykonywania uprawnień płynących z pozwolenia wodnoprawnego, pozostaje w gestii zainteresowanych.

Dalej argumentowano, powołując się na Prawo wodne i Komentarz pod redakcją Jerzego Rotki, Wrocław 2002, że choć zasadniczą treścią pozwolenia wodnoprawnego powinno być określenie rodzaju i zakresu korzystania z wody, warunków wykonywania uprawnienia oraz obowiązków, które mają zapewnić ochronę zasobów środowiska, interesów ludności i gospodarki to art. 128 ust. 1 Prawa wodnego jedynie przykładowo wymienia 18 szczegółowo określonych elementów pozwolenia wodnoprawnego, a ust. 2 dodatkowo 6 elementów przykładowo wymienionych, gdyż te, które winny się znaleźć zależą od rodzaju pozwolenia wodnoprawnego.

W treści pozwolenia wodnoprawnego w myśl art. 128 ust. 1 pkt 7 i 8 Prawa wodnego ustala się cel i zakres korzystania z wód, warunki wykonywania uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę zasobów środowiska, interesów ludności i gospodarki, a w szczególności m.in.: obowiązki wobec innych zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne lub uprawnionych do rybactwa, narażonych na szkody; niezbędne przedsięwzięcia ograniczające negatywne oddziaływania na środowisko. W razie potrzeby w pozwoleniu wodnoprawnym dodatkowo ustala się obowiązek podjęcia działań służących poprawie stanu zasobów ryb lub uczestniczenia w kosztach zarybiania wód powierzchniowych, jeżeli w wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie populacji ryb lub utrudnienie ich migracji (art. 128 ust. 2 pkt 6 Prawa wodnego). Organ wyjaśnił, iż obowiązek realizacji przedsięwzięć służących zarybianiu wód lub uczestniczenia w kosztach tych przedsięwzięć ma być rekompensatą za szkody w populacji ryb.

Biorąc powyższe należy wskazać, iż dopiero wobec ewentualnego wniosku strony postępowania - uprawnionego do rybactwa, oraz w przypadku gdy organ uzna, iż w wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie populacji ryb, to winien w tym pozwoleniu wskazać obowiązek podjęcia działań służących poprawie stanu zasobów ryb lub wysokość albo procentowy udział w kosztach zarybiania wód (wyrok WSA w Warszawie z dnia 25.01.2006, IV SA/Wa 2226/05).

Nieuzasadniony jest również argument odwołującego dotyczący naruszenia art. 107 § 1 Kpa w związku z art. 140 ust. 1 Prawa wodnego, polegający na braku wskazania w treści zaskarżonego rozstrzygnięcia organu administracji publicznej, który wydał zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wyjaśnił, że zaskarżona decyzja rzeczywiście w nagłówku nie zawierała oznaczenia organu, ale jest opatrzona okrągłą pieczęcią "Starostwo Powiatowe w M.". Wprawdzie pieczęć nie wskazuje na organ ale "urząd pomocniczy", co jest rzeczywiście uchybieniem, jednak w ocenie organu odwoławczego nie może to uchybienie być traktowane w taki sposób, by pozbawiało skuteczności wydanego rozstrzygnięcia (por. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 07.07.2004 SA/RZ 575/02).

Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w P. uznał zatem, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego i wyjaśniającego w tak znacznym zakresie, iż uniemożliwia to jej rozpoznanie merytoryczne przez organ II instancji w trybie odwoławczym.

Z uwagi na naruszenie przez organ I instancji przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, należało zgodnie z art. 138 § 2 Kpa uchylić zaskarżoną decyzję organu I instancji i przekazać do ponownego rozpatrzenia. Wobec stwierdzonych uchybień, organ przy ponownym rozpoznaniu sprawy, stosując się do powyższych wskazań winien w pierwszej kolejności ustalić prawidłowo zakres wniosku. Organ powinien również doprowadzić do uzupełnienia operatu wodnoprawnego i instrukcji gospodarowania wodą, następnie ustalić w sposób prawidłowy strony postępowania oraz ich pełnomocników, a przed wydaniem decyzji powiadomić o poczynionych ustaleniach, umożliwić zapoznanie się z nimi i ustosunkowanie się do zebranych materiałów

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję złożyła firma A spółka z o.o. domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i zwrotu kosztów postępowania. Skarżący zarzucił naruszenie przepisów art. 138 § 1 pkt,2 i art. 138 § 2 kpa polegające na braku wydania decyzji o odmowie wydania pozwolenia wodnoprawnego, oraz art. 10 i art. 140 kpa polegający na braku umożliwienia skarżącemu wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji przez organ drugiej instancji, także art. 77 §1 kpa i art. 7 i art. 8 kpa poprzez nie odniesienie się do wszystkich zarzutów zawartych w odwołaniu, a w szczególności do faktu, że E. C. uniemożliwiła wykonywanie uprawnień i obowiązków wynikających z udzielonego pozwolenia wodnoprawnego jakie posiada M. T., oraz naruszenie art. 97 §1 pkt.4 kpa poprzez brak zawieszenia postępowania administracyjnego, w sytuacji gdy zostało wszczęte postępowanie sądowe o ustalenie prawa własności obiektów elektrowni wodnej posadowionych na rzece P.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoją dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga nie ma uzasadnionych podstaw jak również brak przesłanek, które pozwoliłyby na wzruszenie zaskarżonej decyzji z urzędu.

Na podstawie art. 1 § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej jest dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi oraz trafności ich wykładni. Zaskarżony akt administracyjny może być wzruszony przez sąd tylko wówczas, gdy narusza prawo w sposób określony w powołanej ustawie, w przeciwnym razie skarga podlega oddaleniu. Sąd uchyla zaskarżoną decyzje jeśli stwierdzi, że wydano ją z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odnosząc powyższe ogólne uwagi do realiów niniejszej sprawy należy dojść do przekonania, że żadna z przesłanek pozwalających na wzruszenie zaskarżonego aktu nie występuje.

Kolejno odnosząc się do zarzutów skargi, a więc naruszenia art. 138 § 2 k.p.a. poprzez błędne wydanie decyzji kasacyjnej to Sąd uznał, że zarzut ten jest nietrafny. Przedstawiony na rozprawie sądowoadministracyjnej argument, że skarżący nie chce aby sprawę ponownie rozpoznawali urzędnicy w starostwie powiatowym w M. bo nie ma do nich zaufania, nie może zostać uwzględniony. Tak sformułowany zarzut może być rozpoznawany tylko przed organem właściwym do prowadzenia sprawy w kontekście wystąpienia przesłanek z art. 24 kpa tj. wyłączenia pracownika organu lub art. 25 kpa- wyłączenia organu w przypadku wykazania, że zachodzą wskazane w tych przepisach przesłanki.

Zgodnie z przepisem art. 138 § 2 kpa, że organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części. Oznacza to, że organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną - bo taką jest decyzja wydana w omawianym trybie - i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdy postępowanie w I instancji zostało przeprowadzone z kwalifikowanym naruszeniem norm prawa procesowego, a więc gdy organ I instancji w istocie nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego. Podjęcie decyzji przez organ I instancji bez przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, nie może być sanowane w postępowaniu odwoławczym, ponieważ naruszałoby to zasadę dwuinstancyjności, której istota polega na dwukrotnym rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy. W takim przypadku organ II instancji ma tylko kompetencje kasacyjne. By naprawić błąd organu I instancji organ odwoławczy musiałby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w całości albo w znacznej części, a do tego nie jest uprawniony. Zgodnie, bowiem z postanowieniami art. 136 k.p.a. organ odwoławczy może przeprowadzić tylko uzupełniające postępowanie dowodowe. Odnosząc te rozważania do sprawy niniejszej stwierdzić trzeba, że w sprawie tej wystąpiły przesłanki uzasadniające zastosowanie w odniesieniu do decyzji pierwszoinstancyjnej przez organ odwoławczy trybu przewidzianego w art. 138 § 2 k.p.a. Należy także wskazać, że uzasadnienie organu odwoławczego jest wyczerpujące i klarownie wyjaśnia jakie aspekty sprawy są konieczne do wyjaśnienia. Organ I instancji po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania obowiązany jest ją ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć i nie może pozostawić sprawy bez rozpoznania, gdyż na tym etapie nie ocenia już podania (wniosku) od strony formalnej – art. 64 § 2 kpa ale rozstrzyga sprawę merytorycznie. Powyższa uwaga poczyniona na podstawie komentarza do art. 138 kpa wydawnictwo C.H.BECK Warszawa 2011 s.520 jest o tyle istotna i ważna, że jak trafnie zauważył organ odwoławczy decyzja organu pierwszej instancji i wniosek z 14.5.2012 r. E. C. nie są ze sobą zgodne. Wobec czego organ musi precyzyjnie ustalić treść żądania w zakresie korzystania z wód rzeki P. i tylko w zakresie złożonego wniosku procedować. Na obecnym etapie postępowania organ pierwszej instancji nie może jednak zwrócić wniosku z powodu jego braków formalnych. Zgodnie z art. 131 ustawy Prawo wodne wszczęcie postępowania o wydanie pozwolenia wodnoprawnego następuje na wniosek i aby temu wnioskowi można było nadać bieg, należy dołączyć do niego dokumenty w nim wymienione. Tymi dokumentami jest m.in. operat wodnoprawny sporządzony nie w dowolnej formie, lecz w formie ustawowo zastrzeżonej. Według art. 132 ustawy Prawo wodne operat sporządza się w formie opisowej i graficznej, co oznacza, że powinien być sporządzony na piśmie, zgodnie ze stanem faktycznym i prawnym. Krytyczne uwagi zawarte w odwołaniu zostały prawidłowo przez organ II instancji zweryfikowane, a w uzasadnieniu decyzji organ szczegółowo przedstawił jaki operat wodnoprawny odpowiada wymogom niniejszej sprawy, co musiało skutkować uchyleniem decyzji organu pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu o braku zawieszenia postępowania w trybie art. 97 § 1 pkt 4 kpa w sytuacji gdy zostało wszczęte postępowanie sądowe o ustalenie prawa własności obiektów elektrowni wodnej posadowionych na rzece P. to zarzut ten nie jest trafny. Zgodnie z art. 97 § 1.pkt 4 kpa Organ administracji publicznej zawiesza postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd

Zagadnieniem wstępnym w rozumieniu powyższego przepisu może być tylko zagadnienie prawne, którego rozstrzygnięcie należy do właściwości innego organu lub sądu i zagadnienie to może być odrębnym przedmiotem postępowania przed takim organem lub sądem. Nie chodzi tu zatem o wyjaśnienie nawet poważnych wątpliwości dotyczących aspektów prawnych sprawy będącej przedmiotem postępowania administracyjnego, lecz o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przez inny organ lub sąd. Z przepisu art. 97 § 1 pkt 4 wynika, że zagadnienie to nie było jeszcze przedmiotem postępowania przed właściwymi organami albo w toczącym się postępowaniu nie zapadło prawomocne (ostateczne) rozstrzygnięcie w tej kwestii. Należy ponadto przyjąć, że istnieje konieczność rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, co należy rozumieć w ten sposób, że dana kwestia prawna stała się sporna w toku postępowania administracyjnego lub przepisy prawa wymagają ustalenia stanu prawnego w danej kwestii mającej znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a w toku postępowania okaże się, że ustalenie tego stanu może nastąpić tylko w drodze rozstrzygnięcia właściwego organu lub sądu (zob. wyrok NSA z dnia 28 maja 2008 r., II OSK 1698/07, LEX nr 489631, w którym stwierdzono, że: "Organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie głównej, musi ustalić związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej a zagadnieniem wstępnym. O takiej zależności przesądza treść przepisów prawa materialnego, stanowiących podstawę prawną decyzji administracyjnej. Powyższa zależność musi być bezpośrednia. Gdy w sprawie wyłania się zagadnienie, które wykazuje jedynie pośredni związek z rozpatrzeniem sprawy i wydaniem decyzji, nie ma ono charakteru zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Mogą wiązać się z nim określone skutki, ale powstanie takiego zagadnienia nie rodzi obowiązku zawieszenia postępowania administracyjnego. Stosunki własnościowe w szczególności co do własności gruntu na który może oddziaływać wykorzystywanie wód rzeki ma znaczenie w sprawie dla prawidłowego ustalenia stron postępowania, ale nie jest to wstępne zagadnienie prawne które musi być rozstrzygnięte przez sąd czy inny organ. Spory cywilnoprawne odnośnie prawa własności do gruntu albo do urządzeń nie są przesłanką uzasadniającą zawieszenie postępowania administracyjnego w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodno prawnego.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut naruszenia przez organ II instancji przepisu art. 10 § 1 w zw. z art. 140 kpa poprzez brak umożliwienia skarżącemu wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji. W aktach administracyjnych jest pismo organu II instancji z dnia 27.11.2012 r. kierowane zarówno do profesjonalnego pełnomocnika skarżącej jak i na adres siedziby spółki informujące o nowym terminie załatwienia sprawy zawierające pouczenie w trybie art. 10 § 1 kpa. Dodatkowo wskazać należy, że brak jakiegokolwiek związku z formułowanym zarzutem a treścią wydanej decyzji kasacyjnej, która w istocie odpowiada jednemu z wniosków ewentualnych zawartych w odwołaniu.

Reasumując zarzuty zawarte w skardze nie mogą zostać uwzględnione, ponieważ decyzja kasacyjna organu odwoławczego jest prawidłowa oraz zawiera prawidłowe wskazania dla organu pierwszej instancji w jakim zakresie postępowanie musi zostać uzupełnione.

Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd na zasadzie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz .U. z 2012 poz.270) orzekł o oddaleniu skargi.