I OSK 268/13

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 26 października 2012 r., IV SA/Wr 391/12 stwierdził niezgodność z prawem § 1 uchwały Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 27 września 2000 r. nr XXVIII/119/2000 w przedmiocie założenia Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju, we fragmencie "w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Dusznikach-Zdroju".

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że przesłanki zgodności z prawem uchwały rady gminy są określone w art. 91 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; zwanej dalej u.s.g.). Według tego przepisu uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. Podstawą stwierdzenia nieważności takiego aktu jest zatem uznanie, że doszło do istotnego naruszenia prawa. Natomiast, zgodnie z art. 94 u.s.g. nie stwierdza się nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy po upływie jednego roku od dnia ich podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały lub zarządzenia w terminie określonym w art. 90 ust. 1, albo jeżeli są one aktem prawa miejscowego (ust. 1). Jeżeli nie stwierdzono nieważności uchwały lub zarządzenia z powodu upływu terminu określonego w ust. 1, a istnieją przesłanki stwierdzenia nieważności, sąd administracyjny orzeka o ich niezgodności z prawem. Uchwała lub zarządzenie tracą moc prawną z dniem orzeczenia o ich niezgodności z prawem. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego co do skutków takiego orzeczenia stosuje się odpowiednio (ust. 2).

W rozpatrywanej sprawie organ nadzoru przekroczył ustawowy 30-dniowy termin do podjęcia rozstrzygnięcia nadzorczego, określony w art. 93 ust. 1 u.s.g. W tej sytuacji, organ nadzoru zaskarżył uchwałę do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 Nr 67, poz. 329 ze zm., w brzmieniu obowiązującym na dzień 27 września 2000 r.; zwanej dalej u.s.o.) organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki może je połączyć w zespół. Połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad szkół lub placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek, o ile statut zespołu nie stanowi inaczej.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że uchwałą Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju, Gmina Duszniki-Zdrój przejęła od Starostwa Powiatowego w Kłodzku prowadzenie Zespołu Szkół Ogólnokształcących z dniem 1 października 2000 r. Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Biathlonie została powołana uchwałą Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 27 września 2000 r., nr XXVIII/119/2000. Do szkoły zostali przyjęci uczniowie z Niepublicznego Liceum Ogólnokształcącego Szkoły Mistrzostwa Sportowego Polskiego Związku Biathlonu w Chorzowie, którzy w poszczególnych klasach realizowali podstawę programową oraz program szkolenia sportowego od 2 października 2000 r. Uchwałą Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 13 lutego 2002 r., nr XLVI/216/2002 przekształcono szkoły ponadpodstawowe prowadzone przez Gminę Duszniki-Zdrój w szkoły ponadgimnazjalne zgodnie z ówczesną reformą oświatową, zgodnie z którą w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących wchodziły: Liceum Ogólnokształcące, Szkoła Mistrzostwa Sportowego, Liceum Uzupełniające. Uchwałą Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 22 kwietnia 2012 r. nr LII/266/10 przekształcono Zespół Szkół Ogólnokształcących w Zespół Gimnazjalno-Licealny, w skład którego weszły: Publiczne Gimnazjum z oddziałami sportowymi, Szkoła Mistrzostwa Sportowego, Liceum Ogólnokształcące. W ocenie Burmistrza Szkoła Mistrzostwa Sportowego funkcjonuje zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 30 lipca 2002 r. w sprawie warunków tworzenia, organizacji oraz działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 126 poz. 1078). Zgodnie z tym rozporządzeniem Szkoła Mistrzostwa Sportowego, wchodząca w skład Zespołu Gimnazjalno-Licealnego działa jako szkoła ponadgimnazjalna. Jej absolwenci otrzymują świadectwo szkolne "Liceum Ogólnokształcące – Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Biathlonie", opatrzone pieczęcią okrągłą Liceum Ogólnokształcącego w Dusznikach-Zdroju i pieczęcią Dyrektora Zespołu Gimnazjalno-Licealnego w Dusznikach-Zdroju.

Sąd podzielił stanowisko organu nadzoru, że uchwała Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 27 września 2000 r., w sprawie założenia Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju została podjęta z istotnym naruszeniem art. 62 ust. 1 ustawy o systemie oświaty. Trafnie powołano się na brzmienie § 2 ust. 5 oraz § 7 obowiązującego wówczas zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 1997 r. w sprawie szczególnych zasad działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego (M. P. Nr 13, poz. 107, stanowiącego podstawę funkcjonowania wymienionych szkół), z których wynikało, że szkoły mistrzostwa sportowego realizują program szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej (§ 2 ust. 5) oraz, że szkoły te realizują program szkolenia sportowego równolegle z programem kształcenia właściwym dla szkoły określonego typu (§ 7 ust. 1). Skoro zatem do placówki zostali przyjęci uczniowie Niepublicznego Liceum Ogólnokształcącego Szkoły Mistrzostwa Sportowego Polskiego Związku Biathlonu w Chorzowie, to założona uchwałą Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju realizowała program liceum ogólnokształcącego.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 u.s.o. (o treści obowiązującej w dniu podjęcia przedmiotowej uchwały) szkoły publiczne i niepubliczne dzieliły się na: 1) sześcioletnią szkołę podstawową, 2) trzyletnie gimnazjum, 3) szkoły ponadgimnazjalne. Mimo, że wówczas nie użyto jeszcze nazwy "typ szkoły", to należy przyjąć, że wskazany podział rozróżnia typy szkół w znaczeniu indeksu, wzoru, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, zjawisk lub form. Pojęcie "typ szkoły" było i jest zatem związane wyłącznie z podziałem na poziomy edukacji (szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła ponadgimnazjalna) z dalszym ewentualnym podziałem szkół ponadgimnazjalnych na "podtypy", np. licea, technika, i in. (por. M. Pilch: Ustawa o systemie oświaty. Komentarz, Warszawa 2008 r., s. 90 in.). Oznacza to, że szkoły mistrzostwa sportowego miały i mają na celu rekrutowanie dzieci uzdolnionych sportowo, kształcenie ich w wybranej dyscyplinie sportu oraz łączenie tego z nauką na określonym poziomie edukacji, np. szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej. Ustawa o systemie oświaty nie wyróżniała i nie wyróżnia odrębnego i samodzielnego typu szkoły w postaci szkoły mistrzostwa sportowego, co oznacza, że szkoła taka może funkcjonować wyłącznie w ramach strukturalnych jednego z ustawowo wskazanych typów szkół (szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła ponadgimnazjalna, i in.).

W niniejszej sprawie w wyniku włączenia szkoły mistrzostwa sportowego organizowanej na poziomie liceum ogólnokształcącego – do Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Dusznikach-Zdroju – doszło do połączenia w zespole szkół tego samego typu, bowiem funkcjonowało już w nim Liceum Ogólnokształcące i Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. Stanowiło to istotne naruszenia dyrektywy art. 62 ust. 1 ustawy o systemie oświaty zakazującej łączenia w zespół szkół tego samego typu.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Gminy Duszniki-Zdrój, stwierdził, że analiza celowościowa stosownych rozporządzeń wykonawczych do ustawy o systemie oświaty wskazuje, że ministrowie edukacji i sportu mogli mieć na uwadze występujące w praktyce trudności w tworzeniu przez organy prowadzące całościowych szkół sportowych. Wprowadzono zatem formę pośrednią między taką szkołą, a tylko klasami sportowymi, mianowicie "szkołę mistrzostwa sportowego". Nie jest jednak konieczne prowadzenie jej jako odrębnego typu szkoły i dopuszczalne jest usytuowanie jej w ramach szkoły danego typu (w tym przypadku działa ona w strukturze Liceum Ogólnokształcącego w Dusznikach-Zdroju), a jednocześnie w zespole szkół, w której ta szkoła (liceum ogólnokształcące) się znajduje.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że wybór metody wykładni przepisów nie należy do sfery swobodnego uznania interpretatora. Zgodnie z panującym poglądem nauki teorii prawa, jako podstawową przyjmuje się kategorię językowych dyrektyw interpretacyjnych. Dopiero w razie wątpliwości co do możliwych znaczeń tekstu prawnego należy odwołać się do innych dyrektyw, np. funkcjonalnych. Wykładnia funkcjonalna polega na wyborze tego spośród możliwych na gruncie wykładni językowej wariantów normy, która ma najsilniejsze uzasadnienie aksjologiczne, w przypadku, gdy wyniki wykładni językowej nie prowadzą do jednoznacznych ustaleń. Inaczej mówiąc, nie jest dopuszczalne przełamanie językowo jednoznacznego sensu zwrotu prawnego. Podobnie wskazano w uchwale Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2006 r. (OSNP 2007 r., nr 3-4, poz. 37), że znaczenie językowe powinno wyznaczać granice wykładni (...). Wymagają tego względy pewności i bezpieczeństwa prawnego. W rozważanej sytuacji przypadek takiej wieloznaczności nie zachodzi. Z treści przepisu § 1 kwestionowanej uchwały wynika bowiem wprost zamiar uchwałodawcy założenia w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Dusznikach-Zdroju Szkoły Mistrzostwa Sportowego. Za prawidłowe zatem uznano rozumowanie organu nadzoru, który stwierdził, że Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju została powołana jako odrębna od Liceum Ogólnokształcącego jednostka organizacyjna, co wynika z samej uchwały, jak i późniejszej uchwały Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 13 lutego 2002 r., nr XLVI/216/2002 oraz nadesłanego statutu Zespołu Gimnazjalno-Licealnego w Dusznikach-Zdroju, w skład którego obecnie wchodzi Szkoła Mistrzostwa Sportowego. O jej bycie decyduje fakt jej założenia przez odpowiedni organ w drodze stosownego aktu, a ten w przedmiotowej sprawie nie utracił mocy obowiązującej, nie dokonano likwidacji Szkoły Mistrzostwa Sportowego ani jej przekształcenia. Z kwestionowanej uchwały nie wynika w żaden sposób, aby tworzona Szkoła Mistrzostwa Sportowego miała powstać z przekształcenia już istniejącego Liceum Ogólnokształcącego w tego rodzaju szkołę ponadgimnazjalną. Procedura taka byłaby dopuszczalna, gdyż dla założenia szkoły mistrzostwa sportowego wymagane jest, aby prowadziła ciąg minimum trzech klas mistrzostwa sportowego, co pozwala na połączenie w ramach jednej szkoły realizacji programu dla liceum ogólnokształcącego wraz ze szkoleniem sportowym. Jednak organ prowadzący zdecydował nie o przekształceniu istniejącego w ramach Zespołu Szkół Ogólnokształcących Liceum Ogólnokształcącego w Szkołę Mistrzostwa Sportowego, a o założeniu Szkoły Mistrzostwa Sportowego - odrębnej jednostki organizacyjnej. Dla uznania jej za odrębną jednostkę nie ma znaczenia fakt, że Szkoła ta nie otrzymała odrębnego statutu czy też że świadectwa szkolne opatrzone są pieczęcią dyrektora Zespołu Szkół. Zgodnie bowiem z art. 62 ust. 4 ustawy w zakresie uregulowanym odmiennie w statucie zespołu tracą moc postanowienia zawarte w statutach połączonych szkół lub placówek. Natomiast w oparciu o ust. 2 tego artykułu dyrektor zespołu jest dyrektorem szkoły lub placówki w rozumieniu ustawy. Przepisy te obowiązywały w tym kształcie także w dniu podjęcia uchwały. Wynika z nich, że założona szkoła wchodząca w skład zespołu szkół nie musi posiadać odrębnego statutu oraz, że dyrektorem takiej szkoły jest dyrektor zespołu szkół.

Zaskarżona uchwała, dotycząca założenia szkoły (włączenia szkoły do zespołu szkół) nie jest aktem prawa miejscowego (por. m.in. wyrok WSA w Opolu z 7 grudnia 2007 r., II SA/Op 427/07 lub wyrok NSA OZ w Szczecinie z 15 października 2003 r., SA/Sz 1386/03), wobec czego na podstawie art. 94 ust. 2 u.s.g. – według stanu prawnego z dnia podjęcia zaskarżonej uchwały – w związku z art. 147 § 1 i 152 oraz 200 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.).

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości przez Radę Miejską w Dusznikach-Zdroju. Sądowi pierwszej instancji zarzucono naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię podanych niżej przepisów w brzmieniu obowiązującym w dniu 27 września 2000 r.: 1) art. 9 ust. 1 pkt 3a oraz ust. 5 u.s.o., 2) art. 62 ust. 1 u.s.o., w związku z § 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego, polegającą na uznaniu za niedopuszczalne, że szkoła mistrzostwa sportowego funkcjonująca jako szkoła licealna może realizować program szkolenia sportowego równolegle z programem kształcenia właściwym dla szkoły określonego typu (licealnej), w ten sposób, że program ten (program ogólnie obowiązujący dla liceum) realizowany jest w ramach zespołu szkół, w skład którego wchodzi inna szkoła licealna realizująca dla tej szkoły mistrzostwa sportowego program kształcenia ogólnego.

W związku z powyższym wniesiono o 1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i 2) rozpoznanie skargi na podstawie art. 188 p.p.s.a. oraz 3) o zasądzenie od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz Rady Miejskiej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tej skargi podniesiono, że zdaniem Sądu oczywistym jest, że uregulowania ustawy o systemie oświaty wykluczają istnienie tej szkoły w ramach zespołu, ze względu na to, że Szkoła Mistrzostwa Sportowego miała realizować program liceum ogólnokształcącego, a więc była szkołą o charakterze liceum oraz, że w Zespole Szkół Ogólnokształcących, do którego ta szkoła została włączona, funkcjonowały już (w chwili włączania) inne szkoły tego typu: Liceum Ogólnokształcące oraz Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. W ten sposób nastąpiło naruszenie art. 62 ust. 1 u.s.o. w związku z § 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 1997 r., zakazujących łączenia w zespół szkól tego samego typu. Zdaniem autora skargi kasacyjnej, ocena Sądu pierwszej instancji w zakresie przywołanych przepisów prawa materialnego nie bierze pod uwagę specyficznego sformułowania usytuowania szkół mistrzostwa sportowego, które nie musiały mieć w praktyce charakteru odrębnej szkoły. Wynika to z brzmienia ustępu art. 9 ust. 5 u.s.o.: 5. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego.

Ta delegacja ustawowa nic nie stanowi zarówno o utworzeniu odrębnych typów szkół, jak i w kwestii przyznania tak utworzonym szkołom przymiotu "typ". Należy zauważyć (zauważa to zresztą zarówno skarżący Wojewoda jak i WSA w swoim wyroku), że aczkolwiek w brzmieniu u.s.o. z 2000 r. art. 9 ust. 1 nie posługuje się jeszcze wprost pojęciem typu szkoły, mówiąc: "Art. 9.1. Szkoły publiczne i niepubliczne dzielą się na:" podczas gdy dopiero w drodze późniejszej nowelizacji przepis ten uzyskał obecne brzmienie o treści "Art. 9. 1. Szkoły publiczne i niepubliczne dzielą się na następujące typy:", niemniej jednak ust. 2 w art. 9 u.s.o. już wtedy stanowił, że w ust. 1 wskazane są typy szkół, gdyż przepis art. 9 ust. 2 odnosił się do ustępu 1 i mówił o typach szkół: "Art. 9 ust. 2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może określać, w drodze rozporządzenia, inne typy szkół niż wymienione w ust. 1 pkt 1-3 oraz ustalać zasady ich działania."

Ustawodawca zatem chcąc zaznaczyć swoją intencję, że ma powstać typ szkoły wyrażał to w przepisach o charakterze delegacji ustawowej. Nie uczynił tego jednakże w art. 9 ust. 5 u.o.s.o. stanowiącym delegację ustawową dla szkół sportowych - przepis ten brzmiał: "Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego". Wydane na tej podstawie zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego tylko w jednym przepisie posługuje się terminem "typ szkoły" - jest to § 7 ust. 1 tego rozporządzenia: § 7.1. Klasy i szkoły sportowe oraz szkoły mistrzostwa sportowego realizują program szkolenia sportowego równolegle z programem kształcenia właściwym dla szkoły określonego typu. Ten zapis można odczytać także w ten sposób, że szkoły mistrzostwa sportowego mają zadanie ograniczone do realizowania szkolenia sportowego. To szkolenie mogą realizować samodzielnie (jeżeli mają tak dużą ilość uczniów, aby funkcjonować jako typowa szkoła) lub też realizują to szkolenie sportowe w oparciu o drugą szkołę danego poziomu kształcenia, w tym przypadku licealnego, która to szkoła zapewnia uczniom szkoły sportowej tok szkolenia ogólnego.

Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, w niniejszej sprawie nie jest wystarczająca wykładnia literalna przepisów, które w sposób niewystarczająco jasny usytuowały szkoły mistrzostwa sportowego w systemie oświaty. Nie można zgodzić się z tezą WSA we Wrocławiu, że ta wykładnia daje odpowiedź we wszystkich kwestiach dotyczących tej sprawy, gdyż jak wynika z wcześniejszych uwag, nawet podział szkół na typy, nie był w 2000 r. wprost wpisany i ustawodawca dopiero później uzupełniał art. 9 ust. 1 u.s.o. Szkoła mistrzostwa sportowego nie jest rzeczywiście odrębnym typem szkoły, w rozumieniu art. 9 u.s.o. Zarazem jednak z brzmienia § 7 ust. 1 zarządzenia wykonawczego wynika, że szkoła taka może działać nie tylko samodzielnie, jako odrębna zupełnie jednostka, ale także w ramach innej szkoły danego typu, w szczególności w ramach liceum ogólnokształcącego. Zatem włączenie takie szkoły do Zespołu nie jest sprzeczne z prawem, gdyż połączenie takie nie polega na prowadzeniu w zespole dwóch odrębnych liceów, lecz na prowadzeniu jednego liceum ogólnokształcącego, w ramach którego część uczniów (ta objęta strukturą szkoły mistrzostwa sportowego) realizuje program szkolenia sportowego. W przypadku, który wystąpił w Dusznikach-Zdroju od początku (od 2000 r.) w ten sposób prowadzono Szkołę Mistrzostwa Sportowego i należy uznać, że nie było to sprzeczne z prawem.

Zarządzenie nie precyzuje wszystkich możliwych wariantów szkolenia sportowego, które może być różne w zależności od dyscypliny sportu, które są przedmiotem szkolenia, warunków lokalnych. Można zatem zakładać, że ustawodawca, w tym także wykonujący ustawę Minister, pozostawili pewną dozę swobody w interpretacji tych przepisów i przełożeniu je na konkretne warunki lokalne. Restrykcyjna interpretacja WSA nie pozwalająca na podejście celowościowe do analizy przepisów, powinna zostać zatem zweryfikowana w postępowaniu kasacyjnym.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Wojewoda Dolnośląski wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

Wojewoda Dolnośląski nie zgodził się ze stanowiskiem wyrażonym w skardze kasacyjnej. Argumentacja skargi kasacyjnej koncentruje się w zasadzie wyłącznie na interpretacji pojęcia "typu szkoły" oraz możliwości funkcjonowania szkół mistrzostwa sportowego jako jednostek niesamodzielnych, funkcjonujących w oparciu o dany typ szkoły, określony w art. 9 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, a także funkcjonujących jako zupełnie samodzielne jednostki, ale jako szkoła danego typu, w szczególności liceum. W wywodzie tym zupełnie pomija się istotę sprawy, a więc to, co wynika z akt administracyjnych, zebranych w toku postępowania nadzorczego i sądowoadministracyjnego.

Wojewoda Dolnośląski podkreślił, że z ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego wynika, że Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju została powołana jako odrębna od Liceum Ogólnokształcącego jednostka organizacyjna, co wynika z samej uchwały Nr XVIII/119/2000 z 27 września 2000 r. w sprawie założenia Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju, jak i późniejszej uchwały Rady Miejskiej w Dusznikach-Zdroju z 13 lutego 2002 r., Nr XLVI/216/2002, zgodnie z którą w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących wchodziły trzy jednostki: Liceum Ogólnokształcące, Szkoła Mistrzostwa Sportowego, Liceum Uzupełniające, a także statutu Zespołu Gimnazjalno-Licealnego w Dusznikach-Zdroju, w skład którego obecnie wchodzi Szkoła Mistrzostwa Sportowego. O jej samodzielnym bycie decyduje fakt jej założenia przez odpowiedni organ w drodze stosowanego aktu, który nie utracił mocy obowiązującej, nie dokonano również likwidacji ani przekształcenia Szkoły Mistrzostwa Sportowego.

Słusznie zatem Sąd I instancji wskazał, że z kwestionowanej uchwały nie wynika, aby utworzona Szkoła Mistrzostwa Sportowego miała powstać z przekształcenia już istniejącego Liceum Ogólnokształcącego w tego rodzaju szkołę ponadgimnazjalną. Procedura taka byłaby dopuszczalna, gdyż dla założenia szkoły mistrzostwa sportowego wymagane jest, aby prowadziła minimum ciąg trzech klas mistrzostwa sportowego, co pozwala na połączenie w ramach jednej szkoły realizacji programu dla liceum ogólnokształcącego wraz ze szkoleniem sportowym. Jednakże w tym konkretnym przypadku organ prowadzący zdecydował o założeniu Szkoły Mistrzostwa Sportowego jako odrębnej jednostki organizacyjnej obok istniejącego już w ramach Zespołu Szkół Ogólnokształcącego Liceum Ogólnokształcącego, a nie o przekształceniu tego Liceum Ogólnokształcącego w Szkolę Mistrzostwa Sportowego, czy też Liceum Ogólnokształcące wraz ze szkoleniem sportowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, brak jest podstaw do uznania, że Sąd dokonał błędniej wykładni przepisów ustawy o systemie oświaty i zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 1997 r., polegającej na uznaniu za niedopuszczalne, że szkoła mistrzostwa sportowego funkcjonująca jako szkoła licealna może realizować program szkolenia sportowego równolegle z programem kształcenia właściwym dla szkoły określonego typu. Sąd wprost wskazał w uzasadnieniu, że możliwe jest połączenie w ramach jednej szkoły realizacji programu dla liceum ogólnokształcącego wraz ze szkoleniem sportowym. W tym konkretnym przypadku istota problemu wynika z faktu, że Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Dusznikach-Zdroju formalnie została utworzona jako jednostka odrębna. Na ocenę legalności zaskarżonej uchwały nie mógł mieć wpływu fakt, że uczniowie Szkoły Mistrzostwa Sportowego otrzymują świadectwo szkolne Liceum Ogólnokształcącego - Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Biathlonie, który może świadczyć co najwyżej o nieprawidłowym prowadzeniu dokumentacji szkoły.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu przed NSA prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 p.p.s.a.). NSA jako sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Skarga kasacyjna podlegała oddaleniu, albowiem podniesione w niej zarzuty przeciwko zaskarżonemu wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie są trafne.

Przede wszystkim, proponowana w skardze kasacyjnej interpretacja § 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 1997 r., zgodnie z którą "szkoła mistrzostwa sportowego funkcjonująca jako szkoła licealna może realizować program szkolenia sportowego równolegle z programem kształcenia właściwym dla szkoły określonego typu (licealnej), w ten sposób, że program ten (program ogólnie obowiązujący dla liceum) realizowany jest w ramach zespołu szkół, w skład którego wchodzi inna szkoła licealna realizująca dla tej szkoły mistrzostwa sportowego program kształcenia ogólnego" nie może się ostać przy uwzględnieniu treści § 2 ust. 5 cyt. zarządzenia, który wobec szkoły mistrzostwa sportowego przewiduje łączne zaistnienie dwóch elementów.

Zgodnie z § 2 ust. 5, szkołą mistrzostwa sportowego realizującą program szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej jest szkoła, która prowadzi ciąg minimum trzech klas mistrzostwa sportowego. Powyższe oznacza, że w pierwszej kolejności taka szkoła jest obowiązana realizować program szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej, na co wskazuje sformułowanie "realizującą program szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej". Dodatkowym wymogiem, który przesądza o możliwości nazwania takiej szkoły "szkołą mistrzostwa sportowego" jest prowadzenie ciągu minimum trzech klas mistrzostwa sportowego.

Skoro nie można uznać, że szkoły mistrzostwa sportowego mają zadanie ograniczone do realizowania szkolenia sportowego, to za niezasadny należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 62 ust. 1 ustawy o systemie oświaty w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały w zw. z § 7 ust. 1 cyt. zarządzenia z 12 lutego 1997 r. W sprawie należało więc stwierdzić istnienie naruszenia przepisu art. 62 ust. 1 u.s.o., który dopuszcza połączenie w zespół jedynie szkół różnych typów. Szkoła mistrzostwa sportowego realizująca program liceum ogólnokształcącego nie jest innym niż liceum ogólnokształcące typem szkoły.

Z kolei art. 9 ust. 1 pkt 1-3 u.s.o. przewiduje zamknięty katalog typów szkół, na które dzielą się szkoły publiczne i niepubliczne. Wyjątki, to znaczy możliwość określenia nowych typów, zostały dopuszczone tylko na mocy art. 9 ust. 2 u.s.o. Systematyka całego art. 9 u.s.o., wobec treści ust. 5 tego przepisu pozwala uznać, że szkoły mistrzostwa sportowego mogą działać jedynie w ramach istniejących już typów szkół. Potwierdza to przywołane już zarządzenie z 12 lutego 1997 r., które dopuszcza działalność szkoły mistrzostwa sportowego realizującej program zarówno szkoły podstawowej, jak i szkoły ponadpodstawowej.

Dlatego też, zarzut naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 3a oraz ust. 5 u.s.o. jako nieuzasadniony, również podlegał oddaleniu.

Z uwagi na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za niemającą usprawiedliwionych podstaw i na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.