II SA/Kr 233/13

Uzasadnienie

Sygn. akt II SA/Kr 233/l3

Uzasadnienie

Rada Miasta Krakowa podjęła w dniu 24.10.2012 r. uchwałę nr LDC/815/12 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Młynówka Królewska-Zarzecze".

Uchwała ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Krakowie przez M.B. oraz wspólnie przez A.G. , A.G.-Z., B.G., A.G., E.G.-D. i M.L.

M.B. zaskarżyła przedmiotową uchwałę w części dotyczącej określenia przeznaczenia działki nr [...] obr. [...] której jest właścicielem. Skarżąca zarzuciła sprzeczność uchwały ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Podała, że wbrew par. 3 ust. l uchwały, który stanowi, że teren nią objęty charakteryzuje się wysokimi walorami przyrodniczymi, studium nie przewiduje aby teren ten był wartościowy pod względem przyrodniczym. Jak podkreślała, Młynówka - Królewska nie została wymieniona w rozdziałach studium dotyczących terenów otwartych miasta Krakowa, osi zieleni oraz opisach przyrodniczych miasta, a także systemu przyrodniczego miasta, zbiorowisk naturalnych i pomaturalnych. Park miejski Młynówka -Królewska wymieniony został razem z 39 innymi parkami jako "inne tereny zielone", obejmujące "zieleń pasów drogowych, zieleńce, zieleń przywodną, zieleń towarzyszącą urządzeniom sportowym oraz zieleń nieurządzoną (zakrzewia, zarośla)".

Skarżąca wskazała, że tereny oznaczone symbolem ZPo których właścicielem jest Gmina, mają ustalony współczynnik powierzchni biologicznej czynnej na poziomie 80 %, podczas gdy działki znajdujące się na terenie ZP, których właścicielami są osoby prywatne -mają ustalony powyższy współczynnik na poziomie 90%. Takie rozróżnienie skarżąca uznała za nieuprawione.

M.B. zarzuciła także, iż stanowiąca jej własność działka nr [...] spełnia wszystkie wymogi działki budowlanej (par. 4 ust. 5 planu) albowiem ma funkcjonującą kanalizację, przyłącz wody, prądu, drogę dojazdową służebną od drogi publicznej. Parametry działki pozwalają na zbudowanie na niej budynku, tak aby z każdej strony zachowana była odległość 4 m od granicy sąsiada. Wskazała, że stoi na niej budynek parterowy gospodarczy z

funkcjonującymi mediami. Blokowanie w tych okolicznościach jej inwestycji, jest "złą wolą krakowskich urzędników".

Skarżąca podkreśliła, że par. 4 pkt 12 planu definiuje przestrzeń publiczną jako powszechnie dostępne miejsca w strukturze funkcjonalnej miasta, służące zaspokajaniu potrzeb ogółu użytkowników tj. ulice, place, parki, skwery. W legendzie mapy całościowej planu pod nazwą "Kierunki zagospodarowania wyodrębnionych kategorii terenów", nie ma rozróżnienia na tereny ZPo i ZP, a są tylko wskazane tereny ZP -jako zieleń publiczna, co skarżąca uważa za nadużycie. M.B. podkreśliła, że studium definiuje "przestrzeń publiczną" -jako "w zasadzie ogólnodostępną", czyli, zdaniem skarżącej, działka prywatna może być ogólnodostępna. Wskazała nadto, że użyte w planie oznaczenia ZP1 do ZP4 pojawia się w dużym oddaleniu od uogólnionych zapisów o zieleni publicznej aby utrudnić zrozumienie planu i stworzyć wrażenie, że wszystkie tereny są ogólnodostępne.

Zdaniem skarżącej, działka stanowiąca jej własność powinna znaleźć się w par. 16 ust. 3 planu, który ustala zasady kształtowania zabudowy dla takich terenów jak skarżącej, czyli wskaźnik powierzchni biologicznej czynnej nie może być mniejszy niż 70 %. Takie ustalenia byłyby zgodne ze stanem faktycznym, gdyż na działce skarżącej znajduje się parterowy budynek gospodarczy z tarasem o pow. 40 m2. oraz utwardzenie terenu o pow. 100 m2 (zgłoszone do Wydziału Architektury Urzędu Miasta Krakowa), co łącznie daje 65% powierzchni biologicznie czynnej. Skarżąca podkreśliła, że skoro prawo nie może działać wstecz, to jej zgłoszenie do Wydziału Architektury Urzędu Miasta Krakowa były wcześniejsze niż uchwalenie planu, wiec uchwalając plan nie wzięto pod uwagę tego faktu. Podała, że protest w tej sprawie zgłoszony do Rady Miasta Krakowa nie został rozpoznany.

W zakresie naruszenie procedury uchwalania planu M.B. wskazała na fakt nieprzesłania przez Radę Miasta Krakowa - Wojewodzie Małopolskiemu skargi złożonej na "rozporządzenie" Prezydenta Miasta Krakowa.

Także jako nadużycie traktuje skarżąca - "przypisanie działki prywatnej do zielem publicznej". W ten sposób, zdaniem skarżącej, gmina akceptuje korzystanie z cudzej własności przez okolicznych mieszkańców.

Odnosząc się do tych zarzutów Rada Miasta Krakowa wniosła o oddalenie skargi. Rada podała, że przeznaczenie oraz warunki zagospodarowania ustalone dla poszczególnych terenów objętych granicami planu nie zostały wyznaczone dowolnie, lecz zostały ustalone w oparciu o wiążące ustalenia Studium. Podkreślono, że działka nr 492/3 znajduje się poza wyznaczoną w studium granicą terenów przeznaczonych do zabudowy i zainwestowania. Dla tego obszaru postanowienia studium ustalają główny kierunek zagospodarowania pod tereny zieleni publicznej (ZP), stanowiące ogólnodostępne tereny otwarte w formie ogrodów, parków miejskich, ogrodów działkowych wyposażonych w ciągi spacerowe, place aleje bulwary, ścieżki rowerowe, terenowe urządzenia sportu i rekreacji. Organ przedstawił wynikające ze studium główne kierunki zagospodarowania przestrzennego na terenie ZP -Zieleni Publicznej oraz warunki i standardy wykorzystania tego terenu. Mając to na uwadze organ sporządzający plan ustalił przeznaczenie poszczególnych terenów o głównym kierunku zagospodarowania pod tereny zieleni publicznej - pod zieleń urządzoną (ZP - par. 14 mpzp), zieleń urządzoną - ogrody i zieleń towarzyszącą obiektom budowlanym (ZPo - par. 15 mpzp), oraz zieleń urządzoną - publicznie dostępny park miejski (ZPp - par. 13 mpzp). Dla każdej kategorii ustalone zostały odrębne warunki zagospodarowania terenu. Dla terenów przeznaczonych pod park miejski (ZPp) - głównym wyznacznikiem był stan własności gruntów, konieczność zagospodarowania terenów pod park oraz z niezbędną infrastrukturą pieszo-rowerową, obowiązek zapewnienia niezbędnej infrastruktury wyposażenia parku w obiekty małej architektury i urządzenia budowlane, zróżnicowanie możliwości korzystania z parku przez różne grupy społeczne. Te czynniki przesądziły o przyjętych ustaleniach w par. 13 mpzp, dotyczących terenów oznaczonych jako ZPp l do ZPp4.

Natomiast w przypadku pozostałych kategorii terenów zieleni wyznaczonych w planie, organ planistyczny ukształtował warunki zabudowy, które w jak największym stopniu służą kierunkowi zagospodarowania tego terenu określonego w studium, a polegającym na wykluczeniu wszystkich form użytkowania obniżających wartość i wielkość zasobów przyrodniczych. Organ wskazał, że część działek zlokalizowanych w terenach przeznaczonych pod zieleń urządzoną (ZPo oraz ZP) w dacie sporządzania planu była częściowo zagospodarowana istniejącymi ogrodami bądź niewielkimi obiektami budowlanymi (budynki gospodarcze, utwardzenie gruntu) - tak, jak działka stanowiąca własność strony skarżącej, na które istnieje budynek gospodarczy. W związku z tym, w celu przeciwdziałaniu negatywnym tendencjom, które zmierzałyby do dalszego uszczuplenia terenów cennych przyrodniczo, poprzez ustanowienie w planie wysokiego wskaźnika terenu biologicznie czynnej i wprowadzenie stosowanych zakazów, zagwarantowano, iż nie nastąpi dalsze zabudowywanie terenów zieleni, co w efekcie zapewni zagospodarowanie terenów zgodnie z kierunkami ustalonymi w dokumencie polityki planistycznej gminy. Ustalenia warunków zagospodarowania dla terenów oznaczonych symbolem ZPo i ZP nie są bardziej dyskryminujące niż warunki zagospodarowania ustalone dla terenów oznaczonych symbolem ZPp. Zauważono, iż na Gminie ciąży obowiązek wyposażenia parku w niezbędną infrastrukturę, która ma wpływ na zmianę wskaźnika powierzchni terenu biologicznie czynnej. W parku należy bowiem zrealizować utwardzone ciągi piesze, place zabaw i inne powierzchnie z nawierzchnią nieprzepuszczalną. Z tej właśnie przyczyny wskaźnik terenu biologicznie czynnego w terenach ZPp jest niższy niż w terenach ZPo i Zp. Natomiast inni właściciele nieruchomości, którzy w ramach swoich działek nie muszą tworzyć infrastruktury służącej ogółowi mieszkańców Krakowa, posiadane nieruchomości mogą zagospodarować pod zieleń urządzoną w inny sposób, bądź to pod przydomowy ogród, bądź pod prywatny teren rekreacyjny. Wskazano, iż wbrew sugestiom skarżącej, nie można z prawa własności wywodzić prawa do zabudowy - jako nieodzownego elementu tego prawa. Podkreślono, że chociaż prawo do zabudowy stanowi najszerszą formę korzystania z rzeczy, to jednak nie daje ono właścicielowi pełni władzy nad rzeczą i nie ma charakteru nieograniczonego. Jeżeli obowiązujące normy prawne (w tym przepisy planu miejscowego) dopuszczają realizację zabudowy, to taka zabudowa jest dopuszczalna, a jeżeli jej nie przewidują, to jest ona zakazana. Zdaniem organu, ograniczenia w sposobie korzystania z prawa własności przez skarżącą, mieszczą się w dopuszczalnych granicach określonych prawem. Nie stoją one w sprzeczności z art. 140 kc.

Organ wskazał, że skarżąca wzniosła na swojej działce parterowy budynek gospodarczy i zgodnie z prawem wykonała tam utwardzenie gruntu. Te okoliczności nie stanowią o budowlanym charakterze działki, bo decydujące w tej kwestii są ustalenia planu miejscowego. Kolejne zaś rozstrzygnięcia organów administracji architektoniczno-budowlanej muszą uwzględniać postanowienia planu miejscowego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia trybu postępowania organ wyjaśnił, że skarżąca kwestionowała zarządzenie Prezydenta Miasta Krakowa w sprawie rozpatrzenia uwag do projektu planu. Organem właściwym do rozpatrzenia tych uwag był Prezydent a nie Wojewoda. Sama uwaga została rozpoznana zarządzeniem nr [...] z dnia 19.10.2012 r. o nieuwzględnieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa Zarządzeniem nr [...] r. z dnia 13.09.2012 r. Możliwość zaskarżenia tego zarządzenia do sądu administracyjnego jest wyłączona z mocy art 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

A.G. , A.G.-Z. B.G. A.G. E.G.-D. i M.L. , - zaskarżyli ww. uchwałę Rady Miasta Krakowa w części dotyczącej działki nr [...] oraz [...] położonych przy ul.[...] . Działki te przeznaczone zostały w mpzp pod zieleń urządzoną o symbolu ZP.l.

Uchwale zarzucono naruszenie:

1. interesu prawnego właścicieli wymienionej nieruchomości;

2. art. 4 ust. l ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez bezprawne zajęcie nieruchomości na cele publiczne, nieznajdujące podstaw w obowiązującym prawie;

3. art. 21, art. 64 ust. l Konstytucji RP;

4. istotne naruszenie trybu sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Młynówka Krówlewska-Zarzecze poprzez niewłaściwe wykonanie

czynności o których mowa w art. 20 ust. l ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu

przestrzennym polegające na braku uprzedniej uchwały o sposobie rozpatrzenia uwag do planu.

Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności tej uchwały w części zaskarżonej i o zasądzenie kosztów postępowania oraz przeprowadzenie dowodów uzupełniających w postaci protokołów porządku obrad i głosowań, zawartych w druku nr 957 dostępnym w Biuletynie Informacji Publicznej.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że poprzez uchwalenie planu miejscowego - prawo własności skarżących zostało całkowicie ograniczone, zaś Rada Miasta Krakowa kierowała się głównie interesem publicznym nie rozważając interesu prawnego właścicieli nieruchomości. Skarżący wskazali, iż wprowadzenie kategorycznego zakazu zabudowy działek przeznaczonych pod "zieleń urządzoną", spełniających wymogi działek budowlanych, świadczy o ograniczeniu prawa bez zachowaniu proporcji. W tej samej strefie (linii zabudowy) usytuowane są budynki na działkach sąsiednich przy ul. [...]. Działki skarżących graniczą z ul. [...] , gdzie występuje duże natężenie ruchu, przez co nie jest celowe lokowanie tam parku. Uchwalony plan miejscowy jest wynikiem przekroczenia granic władztwa planistycznego oraz zasady równości wobec prawa, a także nieuzasadnionej ingerencji w konstytucyjne prawo własności. Zdaniem skarżących, organ planistyczny przeznaczając tereny prywatne pod zieleń urządzoną powinien był wskazać w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały lub w innych dokumentach - argumenty jakie za tym przemawiają. Organ nie podał jakie wartości chce w ten sposób chronić i czy faktycznie cała nieruchomość wymaga takiego przeznaczenia.

Odnośnie do zarzutu dotyczącego naruszenia procedury planistycznej skarżący wskazali, że aby rozstrzygnąć o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu miejscowego, rada gminy musi uprzednio poddać ocenie zasadność wszystkich uwag i ocenić ewentualną możliwość ich uwzględnienia, nie sugerując się tym, jakie stanowisko w tym względzie zajął organ wykonawczy gminy, gdyż nie ma ono charakteru wiążącego. Nie jest wystarczające poddanie pod głosowanie "listy uwag". W tym zakresie powołano się na wyrok NSA z dnia 1.02.2012 r. II OSK 1989/2011 oraz wyrok NSA z dnia 8.06.2010 r. - bez sygnatury). Wskazano, że w sprawie skarżonego planu Rada Miasta Krakowa rozstrzygnęła o sposobie uwzględnia uwag do projektu planu w załączniku nr 2 do zaskarżonej uchwały. Załącznik ten stanowi listę nieuwzględnionych uwag do projektu planu zagospodarowania przestrzennego. Nie doszło zatem do odrębnego głosowania za poszczególnymi uwagami ale ograniczono się do tworzenia listy rozpatrzonych uwag jako załącznika do zaskarżonej uchwały. W powyższym względzie odwołano się do treści Biuletynu Informacji Publicznej, gdzie udostępniono treść dokumentów związanych z procedurą uchwalania planu na sesji LIX Rady Miasta Krakowa w dniu 24.10.2012 r.

W odpowiedzi na powyższą skargę Rada Miasta Krakowa wniosła o jej oddalenie. Wskazano, że przeznaczenie poszczególnych terenów objętych planem zostało wyznaczone zgodnie ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Działki nr [...] oraz [...] znajdują się w terenie sąsiadującym z zasypanym korytem rzeki Młynówki. Dla powyższego terenu Studium jako główny kierunek zagospodarowania - określa nie inwestycyjne przeznaczenie terenu - Tereny Zieleni Publicznej (ZP). Uwzględniając główną funkcję zagospodarowania terenów określonych w Studium, wskazano, że najpełniej wymóg zgodności planu miejscowego ze Studium spełni przeznaczenie terenu pod tereny zieleni urządzonej - publicznie dostępny park miejski (ZPp.l - ZPp4), tereny zielem przeznaczone pod zieleń urządzoną (ZP.l-Zp.4), tereny zieleni przeznaczone pod zieleń urządzoną - ogrody i zieleń towarzysząca obiektom budowlanym (ZPol-ZPo.6). Zdaniem Rady Miasta Krakowa - ograniczenie w sposobie korzystania przez skarżących z nieruchomości, które wynika z planu mieszczą się w granicach dopuszczalnych prawem.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia trybu sporządzania planu, organ uznał zarzut ten za niezasadny. Wskazano, że zgodnie ze statutem Miasta Krakowa, uchwały w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego zapadają w trybie dwóch czytań. Projekt uchwały z zakresu planowania i zagospodarowania przestrzennego, zanim stanie się przedmiotem obrad rady, uzyskuje opinię właściwej komisji rady. Następnie odbywa się pierwsze czytanie projektu uchwały, w ramach którego następuje zaprezentowanie założeń projektu. Po odbyciu pierwszego czytania projektu uchwały, wyznaczony zostaje co najmniej tygodniowy termin na wnoszenie przez radnych poprawek do projektu uchwały. Następnie, w ramach drugiego czytania, Rada Miasta Krakowa głosuje wniesione poprawki do projektu uchwały, a następnie, w sytuacji braku poprawek bądź nieprzegłosowania wniesionych poprawek, głosuje nad projektem uchwały. Natomiast w przypadku przyjęcia poprawek do projektu uchwały, projekt uchwały zwracany jest projektodawcy (Prezydentowi Miasta Krakowa), celem ponowienia czynności planistycznych w niezbędnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe wskazano, iż po otrzymaniu projektu uchwały o planie przez Radę Miasta Krakowa, wraz z niezbędnymi załącznikami (rysunkiem planu, wykazem nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag złożonych do projektu planu, załącznikiem o sposobie realizacji zapisanych w planie miejscowym inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania), zarówno właściwa komisja Rady (Komisja Planowania przestrzennego i Ochrony Środowiska RMK), jak i poszczególni radni, mogą wnosić poprawki do projektu uchwały, w tym poprawki o przyjęcie nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag wniesionych do projekt planu. Wielokrotnie takie działanie właściwych podmiotów ma miejsce. W przypadku podejmowania uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Młynówka Królewska - Zarzecze", do projektu uchwały nie została zgłoszona ani jedna poprawka. Powyższe, zdaniem strony przeciwnej, jednoznacznie oznacza, iż sposób rozpatrzenia przez radę gminy nieuwzględnionych przez Prezydenta Miasta Krakowa uwag wniesionych do projektu planu, był tożsamy ze sposobem rozpatrzenia uwag dokonanym przez organ sporządzający projekt planu. W związku z tym, Rada Miasta Krakowa przegłosowała projekt uchwały o planie. Sposób działania Rady Miasta Krakowa, jest niezwykle sformalizowany, co bezpośrednio wynika ze Statutu Miasta Krakowa. W związku z tym, podejmowanie przez organ stanowiący gminy wiążących rozstrzygnięć stanowi rezultat podejmowanych czynności w oparciu o ustalenia Statutu. Skoro przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie obligują organu uchwalającego przepisy planu miejscowego do podejmowania indywidualnych uchwał w przedmiocie sposobu rozpatrzenia nieuwzględnionych przez organ sporządzający projekt planu uwag wniesionych do projektu planu, to rozpatrzenie nieuwzględnionych uwag, o którym mowa w art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym następuje zgodnie z ustaleniami Statutu. Aby którakolwiek z nieuwzględnionych uwag mogła zostać uwzględniona przez Radę Miasta Krakowa, koniecznym jest w tym zakresie stosowny wniosek radnego. Brak tego wniosku (brak zgłoszenia poprawki do projektu uchwały) powoduje, że rada gminy podejmując uchwałę, rozstrzyga jednocześnie o nieuwzględnieniu uwag wniesionych do projektu planu.

Na podstawie art. 111 par. l ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., póz. 270 ze zm.) zarządzono o połączeniu sprawy ze skargi A.G, . A.G.-Z. i B.G., A.G., E.G.-D. i M.L. , (sygn. akt II SA/Kr 2372/12) do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą II SA/Kr 233/12, wszczętą skargą skarżącej M.B.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 101 ust. l ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, póz. 1591 ze zm.) każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z przepisu tego wynika, że sądowa kontrola zaskarżonej uchwały lub zarządzenia organu gminy winna w pierwszej kolejności dotyczyć tego, czy wniesiona skarga spełnia następujące wymogi:

1) zaskarżona uchwała dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej;

2) strona przed wzniesieniem skargi bezskuteczne wezwała radę gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wywołanego podjętą uchwałą lub zarządzeniem;

3) zachowany został termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Odnosząc się do wskazanych wyżej wymogów stwierdzić należy, że nie budzi wątpliwości okoliczność, że będąca przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie uchwała dotycząca miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest uchwałą z zakresu administracji publicznej.

Odnośnie wymogu wcześniejszego (tj. przed wniesieniem skargi) bezskutecznego wezwania organu gminy przez skarżących - do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia - wskazać należy, że zarówno M.B. jak również A.G. A.G.-Z. B.G. A.G. E.G.-D. i M.L. , - powyższego wymogu dochowali (k. [...] akt II SA/Kr 233/13). .

Jednocześnie sąd uznał, że skargi wymienionych wyżej osób zostały wniesione do sądu w terminie. Zgodnie bowiem z art. 53 par. 2 p.p.s.a. w przypadku, w którym ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi - skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. W kontrolowanej sprawie organ nie udzielił skarżącym odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wywołanego uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze. Nie jest bowiem odpowiedzią organu (Rady Miasta Krakowa) pismo Prezydenta Miasta Krakowa (z dnia 11.12.2012 r. oraz z dnia 11.01.2013 r.) przesłane skarżącym przez Przewodniczącego Rady Miasta Krakowa "do wiadomości" (por. m.in. postanowienie NSA z dnia 3.02.2009 r.; sygn. akt II OSK 87/09; LexPolonica nr dok.: 2142695). Skarga mogła być zatem skutecznie wniesiona do sądu w terminie 60 dni od dnia wezwania przez skarżących Rady Miasta Krakowa do usunięcia naruszenia prawa. Porównanie zaś daty wniesienia przez strony skarżące wezwań do usunięcia naruszenia prawa (k. 36 i k. 89 akt II SA/Kr 233/13) - z datą wpływu skarg do sądu (k. 3 akt II SA/Kr 233/13 oraz k. 10 akt II SA/Kr 372/13) prowadzi do wniosku, że skargi te wniesione zostały w terminie określonym we wskazanym wyżej art. 53 par. 2 p.p.s.a.

Nadto sąd uznał, że wszystkie osoby skarżące uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 24.10.2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze - mają legitymację w kontekście przesłanek określonych w art. 101 ust. l ustawy o samorządzie gminnym - do zaskarżenia powyższej uchwały. Skarżący są bowiem właścicielami dziełek objętych uchwałą, która, ich zdaniem, narusza ich prawo własności w sposób zaprezentowany w skargach.

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.jedn.: Dz. U. z 2012 r., póz. 647 ze zm.; dalej ustawa powoływana jako uzp) naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego oraz istotne naruszenie trybu sporządzania planu, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.

Analizując akta planistyczne kontrolowanej sprawy, brak było podstaw do stwierdzenia aby w uchwalaniu kwestionowanego planu, brał udział jakikolwiek niewłaściwy organ. Zarzutów w powyższym zakresie nie zgłaszali też skarżący.

Sąd nie stwierdził naruszenia procedury (trybu) sporządzania planu. Wskazać bowiem należy, że w dniu 13.04.2011 r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę Nr XII/126/11 o przystąpieniu do sporządzania planu (art. 14 ust. l uzp). Integralną częścią powyższej uchwały jest załącznik graficzny, wyznaczający granice obszaru objętego planem (art. 14 ust. 2 uzp). Ogłoszenie o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Młynówka Królewska-Zarzecze ukazało się Gazecie Wyborczej w dniu 10.06.2011 r., a także obwieszczenie w powyższym przedmiocie wywieszone zostało w dniu 10.06.2011 r. na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta Krakowa. Wnioski do planu można było składać do dnia 11.07.2011 r. (zachowano w ten sposób 21 dniowy termin na ich składanie, o którym stanowi art. 17 pkt l pzp). O podjęciu uchwały przez Radę Miasta Krakowa o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze zostało zawiadomionych 19 instytucji i organów właściwych do uzgadniania i opiniowania planu. Wypełniono w ten sposób wymóg wynikający z art. 17 pkt 2 i pkt 6 uzp. Stosownie do art. 17 pkt 4 uzp Prezydent Miasta Krakowa - zarządzeniem z dnia 23.04.2012 r. Nr 1087/2012 r. - rozpatrzył złożone do planu wnioski. Sporządzony projekt uzyskał wszelkie wymagane opinie i uzgodnienia. W dniu 29.06.2012 r. w Gazecie Wyborczej opublikowano obwieszczenie o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Młynówka Królewska-Zarzecze wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Powyższe czyni zadość art. 17 pkt 9 uzp. Wskazać jednocześnie należy, że zachowany został, wynikający z wskazanego przepisu termin (co najmniej 7 dni), który winien upłynąć między ogłoszeniem o wyłożeniu projektu planu, a dniem wyłożenia. Zgodnie bowiem ze wskazanym obwieszczeniem opublikowanym w dniu 29.06.2012 r. - wyłożenie projektu planu odbywało się w dniach od 10.07.2012 do 7.08.2012 r. Okres wyłożenia projektu planu, odpowiada art. 17 pkt 9 uzp, który nakazuje, aby projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko był wyłożony na okres co najmniej 21 dni. Dyskusja publiczna nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami odbyła się w dniu 16.07.2012 r. Uwagi do projektu planu można było składać do dnia 24.08.2012 r. Zgodnie z art. 17 pkt 11 uzp. - osoby mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu. Skoro zakończenie wyłożenia planu upływało w dniu 7.08.2012 r., to uznać należy, że omawiany termin został dochowany. Uwagi do planu zostały rozpatrzone (art. 17 pkt 12 uzp) zarządzeniem Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 13.09.2012 r. (nr 2527/2012), co jak wymaga tego powołany przepis, nastąpiło w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania. Po rozpatrzeniu uwag do planu, projekt planu został przekazany do Rady Miasta Krakowa. Przekazanie to zostało dokonane zarządzeniem Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 25.09.2012 r. (nr 2649/2012) wraz z wykazem nieuwzględnionych uwag (art. 17 pkt 14 uzp). Rada Miasta Krakowa podjęła w dniu 24.10.2012 r. uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze. Uchwała ta opublikowana została w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego dnia 6.11.2012 r. (Dz.Urz.Woj.Małop. z 2012 r., póz. 5695) i weszła w życie w dniu 21.11.2012 r.

Kolejnym, podlegającym badaniu przez sąd zagadnieniem była ocena, czy zostały zachowane zasady sporządzania planu miejscowego. Zasady te, to merytoryczna treść planu, którą kształtuje przede wszystkim:

1. treść Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa tj. uchwała Rady Miasta Krakowa z dnia 16.04.2003 r. (Nr XII/87/03), zmieniona uchwałą Rady Miasta Krakowa z dnia 3.03.2010 r. (Nr XCIII/1256/10);

2. stanowiska zawarte przez organy opiniujące i uzgadniające;

3. wyważenie interesu publicznego z interesem prywatnym.

Analiza kontrolowanego planu miejscowego i porównanie go z ustaleniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Krakowa - prowadzi do wniosku, że plan dotyczący obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze - nie narusza ustaleń studium.

Wg Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa, obszar objęty planem oznaczony jest jako "tereny zielem publicznej" (ZP).

Studium stanowi, że głównymi funkcjami tego obszaru są: ogólnodostępne tereny otwarte w formie ogrodów i parków miejskich, ogrodów działkowych, wyposażone w: ciągi spacerowe, place, aleje, bulwary, promenady, ścieżki rowerowe, terenowe urządzenia sportu i rekreacji (place zabaw, boiska), cieki i zbiorniki wodne, a w obszarze "białych mórz" również parki związane z kultem religijnym wraz z obiektami i urządzeniami (k. 146 studium). Głównymi kierunkami zagospodarowania przestrzennego tego obszaru jest:

- ukształtowanie miejskiego systemu zieleni publicznej (w przeważającej części ogólnodostępnej) w oparciu o istniejące zasoby przyrodnicze,

- urządzenie terenów zieleni jako przestrzeni publicznych o wysokich walorach estetycznych, przyrodniczych, funkcjonalnych i krajobrazowych,

- obejmowanie ochroną prawną terenów o najwyższych walorach przyrodniczych i krajobrazowych,

- urządzenie parku ekologicznego jako obiektu dydaktyczno-rekreacyjnego,

- rolnicze użytkowanie zespołów łąkowych i terenów rolnych pełniących jednocześnie funkcje zielem publicznej,

- kształtowanie łączności przestrzennej ciągów pieszych i rowerowych terenów ZP i ZO, ze szczególnym uwzględnieniem zieleni nadrzecznej w obrębie parków rzecznych (Park Wisły, Park Wilgi, Park Drwinki, Park Rudawy, Park Prądnika, Park Dłubni, Park Potoku Kościelnickiego),

- kształtowanie zespołów rekreacji nadwodnej w oparciu o zbiorniki wodne w terenach poeksploatacyjnych,

- zróżnicowanie wyposażenia terenu w urządzenia parkowe (ścieżki, place, obiekty rekreacyjne) w zależności od położenia w strefie wielkomiejskiej, miejskiej i przedmieść, odległości od zespołów zabudowy mieszkaniowej, ogólnomiejskiej, bądź lokalnej rangi parku a także walorów przyrodniczych danego terenu.

Odnośnie warunków i standardów wykorzystania terenu ZP, studium przewiduje m.in.: wykluczenie wszystkich form użytkowania obniżających wartość i wielkość zasobów przyrodniczych, kształtowanie zieleni izolacyjnej wzdłuż ciągów komunikacyjnych jako skwerów, szpalerów drzew oraz ekranów obniżających uciążliwość dróg, budowa niezbędnych ciągów infrastruktury technicznej z zachowaniem zasad ochrony terenów zielonych.

Na obszarze objętym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Młynówka Królewska-Zarzecze, który, jak wyżej wskazano, w studium oznaczony został symbolem ZP - określono przeznaczenie terenów także symbolem ZP, z podziałem na:

1) ZP.1-ZP.4 (par. 14 planu) - tereny przeznaczone pod zieleń-urządzoną,

2) ZPp. l -ZPp.4 (par. 13 planu) - tereny przeznaczone pod zieleń urządzoną w postaci publicznie dostępnego parku miejskiego,

3) ZPo. l -ZPo.6 (par. 15 planu) - tereny przeznaczone pod zieleń urządzoną w postaci ogrodów i zieleni towarzyszącej obiektom budowlanym.

Przeznaczenie w planie miejscowym terenu, obejmującego nieruchomości stron skarżących (działki nr [...] ,[...] ,[...] pod tereny zieleni urządzonej (ZP.l, ZP.3) - nie narusza ustaleń Studium dla tego terenu. Wskazać należy, że z par. 3 ust. 2 planu wynika, że celem kontrolowanego planu jest ochrona terenów w rejonie dawnej Młynówki Królewskiej, stanowiących ważny element systemu zieleni miejskiej Krakowa. Oznacza to ustalenie warunków przestrzennych umożliwiających m.in.:

1) ochronę systemu przyrodniczego przed niepożądanym naporem inwestycyjnym;

2) kształtowanie wysokiej jakości miejskiej przestrzeni publicznej o charakterze parkowym - Parku Młynówka Królewska;

3) urządzanie terenów zielem jako przestrzeni o wysokich walorach estetycznych, przyrodniczych, krajobrazowych i rekreacyjnych;

4) integrację przestrzenną obszaru z terenami sąsiednimi poprzez utrwalenie istniejących powiązań widokowych oraz przyrodniczych;

5) zahamowanie procesów degradacji przestrzennej;

6) określenie warunków dla racjonalnego kształtowania zabudowy, nie powodującej uszczuplenia zasobów systemu przyrodniczego.

W związku z powyższym należy uznać, że plan miejscowy dla obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze uwzględnia w swoich rozwiązanych przestrzennych zasady i kierunki przyjęte w Studium, które, co należy podkreślić, ustaliło dla omawianego terenu - jako główny kierunek jego zagospodarowania m.in. ukształtowanie miejskiego systemu zieleni publicznej (w przeważającej części ogólnodostępnej) oraz urządzenie terenów zieleni jako przestrzeni publicznych o wysokich walorach estetycznych, przyrodniczych, funkcjonalnych i kraj obrazowych.

Zdaniem sądu, w analizowanym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w sposób należyty wyważono także interes publiczny z interesem prywatnym. Sąd uznał zatem, że organ nie nadużył przysługującego mu władztwa planistycznego. I tak, analizując zarzuty zawarte w skardze M.B. podkreślić należy, że są one nietrafne i niezasadne. W szczególności zarzuty sprowadzające się do 'twierdzeń, że Studium nie przewiduje, aby teren Młynówki Królewskiej był wartościowy pod względem przyrodniczym, nie znajduje potwierdzenia w treści tego dokumentu, i przyjętym w nim, a zaprezentowanym powyżej - przeznaczeniu obszaru Młynówki Królewskiej-Zarzecze. Teren Młynówki Królewskiej jest terenem parku miejskiego, wpisanym do ewidencji zabytków (k. 91 studium). Powierzchnia paku (30 ha) świadczy o tym, że omawiany teren pełni istotną rolę w strukturze zieleni Miasta Krakowa. Powyższe wynika choćby z zestawienia "listy rankingowej inwestycji miejskich z zakresu zieleni" (k. 92 Studium). Nie jest trafny także zarzut M.B. dotyczący nieuprawnionego ustalenia w planie współczynnika powierzchni biologicznie czynnej na terenach ZPo (prawidłowo ZPp) i ZP. Stanowiące bowiem własność gminy tereny oznaczone w planie symbolem ZPp.l-ZPp.4 - przeznaczone zostały pod "publicznie dostępny park miejski", na których przewidziano współczynnik powierzchni biologicznie czynnej w wysokości min. 80 % (zaś dla terenu ZPp.2 - min. 50 %). W przeciwieństwie bowiem do omawianego terenu (przeznaczonego pod parki miejski), teren na którym znajduje się działka skarżącej (ZP.3; dla którego ustalono wskazany współczynnik

w wysokości min. 90%) - został przeznaczony pod zieleń urządzoną (niebędącą publicznie dostępnym parkiem miejskim). Racjonalne i nie budzące zastrzeżeń było więc przyjęcie w planie miejscowym mniejszego współczynnika powierzchni biologicznie czynnej dla terenu na którym ma być urządzony park miejski, niż na terenach na których park ten nie będzie urządzony. Wynika to z faktu konieczności wyposażenia parku w niezbędną infrastrukturę, która wymieniona została w par. 13 ust. l pkt 2 planu. Logicznym więc jest, że potrzeba lokowania na terenie parku miejskiego wskazanych w powyższym przepisie obiektów i urządzeń, wpłynąć musiała na ustalenie odmiennej wartości współczynnika powierzchni biologicznie czynnej, niż w przypadku innych obszarów, na których taka infrastruktura nie musi być i nie będzie tworzona.

Także nietrafny jest zarzut skarżącej sprowadzający się do twierdzenia, iż działka nr 492/3 spełnia wszystkie wymogi działki budowlanej, gdyż posiada niezbędne media i dostęp do drogi, i nieuprawnione jest ograniczenie w planie możliwości jej zabudowy. Podkreślić bowiem należy, że w kwestii definicji działki budowlanej, plan miejscowy odsyła - w par. 4 ust. l pkt 5 - do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzenny. Wg zaś art. 2 pkt 12 tej ustawy, przez działkę budowlaną należy rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, ctechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego. To zatem także plan miejscowy, będący aktem prawa miejscowego, określa, czy konkretna działka spełnia wymogi do realizacji na niej obiektów budowlanych. W kontrolowanym planie, kwestia . dopuszczalnego przeznaczenia (wykorzystania) terenu objętego tym planem była w istotnym stopniu zdeterminowana ustaleniami Studium, które określiło przeznaczenie tego terenu pod zieleń publiczną (ZP). Okoliczność zatem, iż skarżąca na swej działce nr [...] w przeszłości wzniosła budynek o charakterze gospodarczym - nie dawała, sama w sobie, uprawnienia do skutecznego żądania przeznaczenia tej działki w kontrolowanym planie - na cele budowlane i dalszej jej zabudowy.

Nie jest natomiast w pełni jasny zarzut skarżącej dotyczącego tego, iż uchwalając plan miejscowy, nie wzięto pod uwagę faktu dokonania przez M.B. zgłoszenia utwardzenia terenu o po w. 100 m2. Zdaniem skarżącej, utwardzenie to oraz fakt, że budynek gospodarczy wraz z tarasem ma 40 m2 powierzchni, co łącznie ma dawać 65 % powierzchni biologicznie czynnej - winno powodować "przypisanie działki [...] do paragrafu 16.3", dla której wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej winien być nie mniejszy niż 70%.

Abstrahując od tego, iż obliczony przez skarżącą współczynnik powierzchni biologicznie czynnej jej działki (65 %) i tak nie spełnia warunku, wynikającego z par. 16 ust. 3 pkt l planu dla ustalonej tam wartości współczynnika powierzchni biologicznie czynnej dla terenów oznaczonych symbolem MN.l (min. 70 %), to odnosząc się do przedstawionego zarzutu, podkreślić należy, iż sam fakt legalnie wykonanego utwardzenia terenu, podobnie jak w przypadku opisanej wyżej budowy budynku gospodarczego na działce nr 492/3 - nie może implikować budowlanego przeznaczenia terenu w planie miejscowym. Jako trafne sąd ocenił stanowisko strony przeciwnej w kwestii zarzutu naruszenia procedury uchwalania planu. Sformułowany przez skarżącą w powyższym zakresie zarzut dotyczył nieprzesłania - do Wojewody przez Prezydenta Miasta Krakowa -"odwołania" które wniosła skarżąca od zarządzenia Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 13.09.2012 r. nr 2527/2012. Wskazać należy, że powołane wyżej zarządzenie Prezydenta Miasta Krakowa dotyczyło rozpatrzenia uwag wniesionych do projektu planu. Przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nie przewidują kompetencji Wojewody do rozpoznawania odwołań od rozstrzygnięć Prezydenta Miasta dotyczących nieuwzględniania uwag do projektu planu, zatem zarzut naruszenia procedury planistycznej -jest chybiony. Poza przedstawionymi wyżej zarzutami, wywody skargi M.B. opisują sytuacje i wskazują na oceny skarżącej, które nie pozwalają zidentyfikować dalszych, konkretnych zarzutów względem zaskarżonego planu.

Ustosunkowując się zaś do zarzutu A.G., , A.G.-Z. , B.G. , A.G., E.G.-D. i M.L. , dotyczącego nieuprawnionego przeznaczenia w planie miejscowym działek nr [...] oraz [...] pod zieleń urządzoną (ZP), uniemożliwiając w ten sposób ich zagospodarowanie - odwołać się należy do poczynionych już wyżej ocen w zakresie zgodności ustaleń przedmiotowego planu miejscowego z wiążącymi organ planistyczny ustaleniami Studium. Przeprowadzony przez sąd uzupełniający dowód z dokumentu w postaci wyrysu z mapy Studium w zakresie dotyczącym działek ww. skarżących (k. 105 a.s.) -jednoznacznie wskazuje, że w Studium działki nr 379/35 i 403 przeznaczone były pod zieleń publiczną. To przeznaczenie Studium znalazło odzwierciedlenie w regulacjach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (k. 106 a.s.), zatem nie można twierdzić, że Rada Miasta w nieuprawniony sposób przeznaczyła w planie działki skarżące pod zieleń urządzoną. Uznać też trzeba, że wskazane przeznaczenie działek skarżących nie świadczy o nadużyciu przez Gminę władztwa planistycznego. Ograniczenie bowiem sposobu zagospodarowania działek skarżących wynikało z wiążących w tym względzie zapisów Studium oraz celu uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru Młynówka Królewska-Zarzecze, którym, zgodnie z par. 3 pkt 2 planu - jest ochrona terenów w rejonie dawnej Młynówki Królewskiej, stanowiących ważny element systemu zieleni miejskiej Krakowa. W powyższym kontekście nie mają zatem uzasadnienia te zarzuty skarżących które wskazują, iż Rada Gminy uchwalając plan miejscowy nie wskazała jakie wartości chce chronić przeznaczając wskazane wyżej działki pod zieleń urządzoną.

Zarzut skarżących, sprowadzający się do twierdzenia, iż bezprawnie zajęto ich nieruchomości na cele publiczne - wynikać może - z niezrozumienia zapisów planu miejscowego. Działki skarżących znajdują się w obszarze planu oznaczonym symbolem ZP.3., który przeznaczony jest pod "zieleń urządzoną" (par. 14 ust. l planu). Wskazać przy tym należy, że na działkach tych nie będzie urządzony publicznie dostępny park miejski. Park ten przewidziany jest bowiem w obszarze oznaczonym symbolem ZPp.l-ZPp.4. Nie ma więc tu mowy o "zajęciu" działek skarżących na cele publiczne.

Zdaniem skarżących, ustalenie w planie miejscowym wskazanego wyżej przeznaczenia ich działek - jest także naruszeniem art. 21, art. 31, art. 32, art. 64 ust. l Konstytucji RP, gdyż stanowi nadmierną i nieusprawiedliwioną ingerencję w prawo własności prywatnej. Jak podnosili skarżący, ustalenia planu względem ich działek - świadczą również o naruszeniu zasady proporcjonalności. Ustosunkowując się do tych zarzutów wskazać należy, że wywodzone z ustawy zasadniczej prawo własności nie podlega bezwzględnej i bezwarunkowej ochronie. Z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP wynika, że własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności. Jedną z ustaw ograniczających prawo własności -jest właśnie ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Art. 4 ust. l powołanej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z kolei z art. 6 ust. l ustawy wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego kształtuje, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. To zatem rada gminy, uchwalając akt prawa miejscowego (miejscowy, plan zagospodarowania przestrzennego), na mocy tzw. władztwa planistycznego wynikającego z art. 3 ust. l ustawy - może decydować o kształtowaniu i prowadzeniu polityki przestrzennej na terenie gminy tj. o przeznaczeniu konkretnych nieruchomości. Jak zatem wynika z

wcześniejszych rozważań, przyjęte w analizowanym planie regulacje, w tym odnoszące się do nieruchomości skarżących, nie są dowolne, lecz mają swoje ustawowe umocowanie.

Podsumowując dotychczasowe rozważania i oceny należy wskazać, że uwzględnienie zawartych w skardze żądań skarżących, dotyczących zmiany przeznaczenia ich działek określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, doprowadziłoby do sprzeczności tego planu z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa. Byłoby to niedopuszczalne, gdyż stosownie do art. 9 ust. 4 pzp ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W zakresie zarzutu naruszenia procedury planistycznej skarżący podnosili, że każda ze zgłoszonych do planu uwag winna być indywidualnie rozpatrzona przez Radę Miasta. Rozstrzygnięcie zaś w tym zakresie także musi mieć formę indywidualnej uchwały. Wskazywali skarżący, iż aby rozstrzygnąć o sposobie rozpatrzenia uwag, rada gminy musi uprzednio poddać ocenie zasadność wszystkich uwag i ocenić ewentualną możliwość ich uwzględnienia, nie sugerując się tym jakie stanowisko w tym względzie zajął organ wykonawczy gminy, gdyż nie ma ono charakteru wiążącego. Nie jest przy tym wystarczające poddanie pod głosowanie listy uwag.

Odnosząc się do tego zarzutu, przypomnieć należy, że zgodnie z art. 28 pzp -wyłącznie istotne naruszenie trybu sporządzania planu - powodując nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Zgodnie natomiast z art. 20 pzp plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń Studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania. Podkreślenia wymaga, że określony w art. 20 ust. l pzp wymóg rozstrzygnięcia przez radę gminy o sposobie rozpatrzenia uwag stanowi gwarancję udziału czynnika społecznego w procedurze sporządzania planu i stwarza jedną z możliwości wpływania na jego treść. Złożone uwagi, w pierwszym rzędzie obowiązany jest rozpatrzyć organ sporządzający projekt planu - wójt, burmistrz, prezydent (art. 17 pkt 14 ustawy), a następnie rada gminy uchwala plan, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do planu. Podjęcie przez radę gminy uchwały o zatwierdzeniu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z jednoczesnym rozstrzygnięciem o sposobie rozpatrzenia zgłoszonych do niego uwag pozostaje w zgodzie z regulacją przewidzianą w art. 20 ust. l ustawy p.z.p. Powyższą tezę uzasadnia fakt, że z przytoczonych wyżej przepisów nie wynika jednoznacznie, że uwzględniając indywidualny charakter uwag, wymagać należy indywidualnych rozstrzygnięć w stosunku do każdej poszczególnej uwagi. Rozstrzygnięcie rady ma wprawdzie charakter merytoryczny i towarzyszy mu ocena zasadności uwagi, w której wyniku uwaga może zostać uwzględniona lub odrzucona, to jednak zdaniem sadu przyjąć należy, że może to nastąpić w jednym głosowaniu dotyczącym uchwalenia projektu samego planu. Z załącznika nr 2 do uchwały w sprawie planu wynika bowiem jednoznacznie, które uwagi zostały nieuwzględnione oraz z jakich powodów tak się stało. Ponadto, skoro omawiana kwestia nie jest oczywista, to trudno mówić (tylko na podstawie braku odrębnych głosowań na każdą ze zgłoszonych uwag) o nieważności uchwały w sprawie uchwalenia planu miejscowego, tym bardziej, że restrykcyjny charakter regulacji art. 28 ustawy p.z.p. odnosi się do przypadków najcięższych naruszeń prawa przy sporządzaniu projektu planu (por.: wyrok NSA z dnia l grudnia 2010 r., sygn. akt II OSK 1947/10; LexPolonica nr dok.: 2470679, oraz także wyrok NSA z dnia 22 września 2011 r. sygn. akt II OSK 1317/2011; LexPolonica nr dok.: 3040178). Interpretując przesłankę istotności naruszenia trybu sporządzania planu wskazać należy, że dla jej ustalenia decydujące znaczenie będzie miał wpływ naruszenia na treść planu. Przez istotne naruszenie trybu należy bowiem rozumieć takie naruszenie, które prowadzi w konsekwencji do sytuacji, w których przyjęte ustalenia planistyczne są odmienne od tych, które zostałyby podjęte, gdyby nie naruszono trybu sporządzania aktu planistycznego. Tymczasem w kontrolowanej sprawie poza sporem pozostaje okoliczność, iż projekt zaskarżonej uchwały poddany został głosowaniu w wersji zaproponowanej przez Prezydenta Miasta Krakowa, a więc także z załącznikiem nr 2 dotyczącym sposobu rozpatrzenia uwag (por. akta planistyczne tom 2). W sprawie nie odbyło się odrębne głosowanie nad zgłoszonymi uwagami do projektu planu, lecz nie wpłynęło to na kształt przyjętych ustaleń planistycznych. Należy mieć przy tym także na uwadze, iż wszystkie uwagi zgłoszone do projektu planu zostały nieuwzględnione.

Wobec powyższego, uznając skargi za nieuzasadnione, sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 151 p.p.s.a.