VI SA/Wa 23/13

Uzasadnienie

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej Prezes NFZ) decyzją z dnia [...] października 2012 r., Nr [...], na podstawie art. 154 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm., dalej ustawa o świadczeniach) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez U. Sp. z o.o. z siedzibą w T. (dalej skarżącej) od decyzji Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej Dyrektor NFZ) z dnia [...] lutego 2012 r., Nr [...] oddalającej odwołanie skarżącej od rozstrzygnięcia konkursu ofert na zwieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W grudniu 2011 r. [...] Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia ogłosił konkurs ofert nr [...] na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w okresie od [...] lutego 2012 r. do [...] grudnia 2014 r. w rodzaju: leczenie szpitalne w zakresie: chirurgia ogólna – zespół chirurgii jednego dnia. W ogłoszeniu przedmiotowego postępowania wartość zamówienia wskazano nie większą niż 8 951 436,00 PLN na okres rozliczeniowy od [...] lutego 2012 r. do [...] grudnia 2012 r. Termin składania ofert upływał w dniu [...] stycznia 2012 r. W przedmiotowym postępowaniu zostało złożonych 40 ofert.

W części jawnej komisja konkursowa zgodnie z art. 142 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach stwierdziła prawidłowość ogłoszenia konkursu oraz liczbę złożonych ofert.

W wyniku przeprowadzenia części jawnej konkursu, komisja wezwała do usunięcia braków formalnych 24 oferentów, w tym odwołującą, braki zostały usunięte w wyznaczonym terminie. Komisja konkursowa odrzuciła w całości 19 ofert, w tym ofertę odwołującej, a do dalszego postępowania konkursowego przyjęła 21 ofert.

Komisja konkursowa poinformowała odwołującą o odrzuceniu oferty w całości, wobec niespełnienia wymaganych warunków określonych w przepisach prawa oraz warunków określonych przez Prezesa NFZ na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach. W odpowiedzi na powyższe odwołująca złożyła protest wyjaśniając jednocześnie, że popełniła oczywistą pomyłkę pisarską w harmonogramie pracy komórki organizacyjnej. Komisja konkursowa udzieliła odwołującej pisemnej odpowiedzi, przedstawiając szczegółowo przyczynę odrzucenia oferty.

Następnie, w ustawowym terminie, skarżąca złożyła odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Rozpoznając odwołanie od rozstrzygnięcia konkursu ofert, decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Dyrektor NFZ oddalił odwołanie skarżącej, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

Od powyższej decyzji skarżąca złożyła odwołanie, wnosząc o uchylenie decyzji oraz powtórne przeprowadzenie postępowania w zakresie chirurgii ogólnej – zespołu chirurgii jednego dnia.

W odwołaniu strona skarżąca podniosła, że spełnia wszystkie elementy zakwestionowane przez Dyrektora NFZ w zakresie harmonogramów pracy lekarzy i pielęgniarek, jak również, że nie uwzględniono poprawionego przez nią harmonogramu pracy komórki.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:

1. art. 68 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997, Nr 78, poz. 483) w związku z art. 2 Konstytucji RP polegające na nieuprawnionym ograniczaniu dostępu świadczeniobiorców, zamieszkałych na obszarze miasta T., do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych w zakresie chirurgii ogólnej, a w konsekwencji naruszenie konstytucyjnej zasady równego dostępu obywateli do ochrony zdrowia finansowanej ze środków publicznych;

2. art. 149 ust. 1 pkt 7 ustawy o świadczeniach poprzez przyjęcie przez Dyrektora NFZ, że komisja konkursowa nie naruszyła zasad postępowania i nie doszło do uszczerbku w interesie prawnym świadczeniodawcy, pomimo że komisja konkursowa bezzasadnie zastosowała ww. przepis, podczas gdy w przedmiotowym stanie faktycznym brak było przesłanek do przyjęcia, że oferent lub oferta nie spełniają warunków określonych w przepisach prawa oraz warunków określonych przez Prezesa NFZ na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach;

3. art. 142 ust. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniach, art. 149 ust. 3 ustawy o świadczeniach i § 13 ust. 1, § 14 ust. 1 załącznika do uchwały Nr 36/2005/1 Rady Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 4 października 2005 r. - Regulaminu pracy komisji prowadzącej postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej poprzez przyjęcie przez Dyrektora NFZ, że komisja konkursowa nie naruszyła ww. przepisów i interesu prawnego świadczeniodawcy, pomimo, że komisja nie zastosowała ww. przepisów nakładających na nią obowiązek wezwania oferenta do uzupełnienia oferty pod rygorem jej odrzucenia;

4. art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach poprzez przyjęcie przez Dyrektora NFZ, że komisja konkursowa nie naruszyła ww. przepisów i interesu prawnego świadczeniodawcy, pomimo że komisja nie zastosowała w procedurze konkursowej, wbrew dyspozycji tego przepisu, zasady równego traktowania świadczeniodawców i zasady uczciwej konkurencji;

5. art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1, art. 73 oraz w związku z art. 74 k.p.a., poprzez niewłaściwe zastosowanie tych przepisów w ten sposób, że Dyrektor NFZ nie udostępnił świadczeniodawcy do wglądu pełnych akt postępowania, a w szczególności pełnego rankingu końcowego oferentów, oferty oferenta wybranego celem zawarcia z nim umowy oraz uzasadnienia punktacji konkursowej przyznanej temu oferentowi.

W kwietniu 2012 r. poinformowano odwołującą się o prawie do wypowiedzenia się, co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań dotyczących odwołania od wyników postępowania konkursowego. Z przysługującego uprawnienia strona nie skorzystała.

W wyniku rozpoznania odwołania, Prezes NFZ wydał wspomnianą na wstępie decyzję, utrzymując w mocy decyzję Dyrektora NFZ oddalającą odwołanie. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, organ podkreślił, iż stosownie do treści art. 154 ust. 1 i art. 152 ust. 1 ustawy o świadczeniach, przedmiotem rozstrzygania Dyrektora NFZ oraz Prezesa NFZ jest badanie naruszenia interesu prawnego podmiotu odwołującego się wskutek naruszenia zasad postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Przedmiot badania organów obu instancji jest zatem skonkretyzowany do określonego podmiotu i do określonych czynności komisji, podejmowanych w stosunku do tego podmiotu. Organy obu instancji nie prowadzą ponownie postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, lecz rozpoznają sprawę w odniesieniu do konkretnego podmiotu i konkretnych czynności. Nie powielają zatem czynności zarezerwowanych przez ustawę dla komisji powoływanej przez Dyrektora NFZ, lecz zobowiązane są zbadać, czy rozstrzygnięcie postępowania dokonane przez komisję zostało podjęte z naruszeniem zasad postępowania i czy wskutek tego doszło do naruszenia interesu prawnego odwołującego.

Organ wskazał, w iż ogłoszeniu przedmiotowego konkursu ofert o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zostały podane przepisy zawierające wymagania, które obowiązywały oferentów przystępujących do konkursu. Wobec powyższego, oferenci przystępujący do konkursu ofert, oprócz wymagań wynikających z przepisów prawa powszechnie obowiązującego, powinni spełniać również wymagania określone przez Prezesa NFZ na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach.

Nadto dodano, że komisja konkursowa prowadzi postępowanie zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach, postanowieniami właściwych zarządzeń Prezesa NFZ oraz wytycznymi zawartymi w Uchwale Nr 36/2005/1 Rady Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 4 października 2005 r. w sprawie przyjęcia Regulaminu pracy komisji prowadzącej postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Organ podał, że odwołujący w swej ofercie wykazał harmonogram pracy komórki organizacyjnej (udzielającej świadczeń zdrowotnych w rodzaju leczenie szpitalne, w zakresie chirurgia ogólna - zespół chirurgii jednego dnia) na łączną liczbę 60 godzin i 30 minut tygodniowo, natomiast lekarzy specjalistów z anestezjologii i intensywnej terapii na 38 godzin tygodniowo oraz pielęgniarek anestezjologicznych w wymiarze 38 godzin tygodniowo, natomiast zgodnie z § 4 ust. 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego (Dz. U. Nr 140, poz. 1143 ze zm.) - personel medyczny musi być dostępny w godzinach pracy komórki organizacyjnej, jakie są określone dla dostępności miejsca udzielania świadczeń z zakresu chirurgia ogólna - zespół chirurgii jednego dnia, tj. w wysokości 60,30 godzin tygodniowo.

Prezes NFZ zaznaczył, że udzielanie świadczeń możliwe jest wyłącznie przy pomocy właściwego do tego personelu medycznego, dostępnego w tych samych godzinach pracy, jakie są określone dla dostępności miejsca udzielania świadczeń. Czas pracy personelu medycznego nie może być krótszy niż harmonogram pracy komórki organizacyjnej. W złożonej ofercie oferent nie dostosował czasu pracy komórki do czasu pracy personelu medycznego, powyższy wymóg oferta odwołującego winna spełniać w dniu jej złożenia.

Nadto organ odwoławczy podkreślił, że użyte w załączniku do zawiadomienia o odrzuceniu oferty przez komisję konkursową sformułowanie - harmonogram czasu pracy placówki - odnosi się do profilu medycznego/zakresu stanowiącego przedmiot postępowania, a nie do czasu pracy placówki w ogóle. Zdaniem organu, wynika to wprost z treści złożonej oferty, gdzie w pozycji "Dostępność profilu medycznego/zakresu" wskazano określony harmonogram pracy. Wobec powyższego nie może budzić wątpliwości, o jaki harmonogram czasu pracy chodzi. Istotnym jest, że oferty składane są odrębnie dla każdego profilu medycznego/zakresu i w tym przedmiocie podlegają indywidualnej weryfikacji i ocenie. Prezes NFZ uznał za bezzasadny zarzut naruszenia art. 134 ust. 1 oraz art. 142 ust. 2 pkt 3 i art. 149 ust. 1 pkt 7 i ust. 3 ustawy o świadczeniach oraz § 13 ust. 1 i § 14 ust. 1 załącznika do uchwały Nr 36/2005/1 Rady Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 4 października 2005 r., gdyż niezgodność harmonogramów pracy komórki organizacyjnej z harmonogramami pracy lekarzy i pielęgniarek nie są brakami formalnymi w rozumieniu art. 149 ust. 3 ustawy o świadczeniach i których nie można uzupełnić, gdyż złożona oferta jest wiążąca obie strony postępowania konkursowego. W złożonej ofercie nie można dokonywać żadnych zmian i korekt.

Za bezzasadny organ uznał zarzut naruszenia art. 68 w związku z art. 2 Konstytucji RP, gdyż Dyrektor NFZ działał zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym również zgodnie z Konstytucją RP ogłaszając postępowanie konkursowe w dniu grudnia 2011 r. z uwzględnieniem obszaru cyt.: "...[...] – T....", tym samym zapewnił wszystkim mieszkańcom miasta T. dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie chirurgia ogólna - zespół chirurgii jednego dnia.

W kwestii naruszenia art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1, art. 73 w związku z art. 74 k.p.a., organ wyjaśnił, że nie ujawnił dokumentacji związanej z postępowaniem, ocen dokonanych przez komisję konkursową oraz liczby punktów uzyskanych przez innych oferentów, gdyż wynika to między innymi z ograniczeń wynikających z aktów prawnych takich jak ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.). Oferty konkurentów w postępowaniu konkursowym nie są oferentom wzajemnie udostępniane, chociażby ze względu na fakt, iż informacje w nich zawarte podlegają szczególnej ochronie prawnej, co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 marca 2011 r., sygn. akt II GSK 264 i II GSK 265/10, uchylając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1460/09. Wyroki te są ostateczne i uzasadniają postępowanie NFZ w zakresie granic postępowania odwoławczego i udostępniania akt.

Prezes NFZ wyjaśnił, że z chwilą złożenia przez świadczeniodawcę odwołania do dyrektora oddziału wojewódzkiego Funduszu od rozstrzygnięcia postępowania (art. 154 ustawy o świadczeniach) sprawa o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń staje się sprawą administracyjną, a do postępowania odwoławczego mają zastosowanie przepisy k.p.a.

Organ II instancji, po dokonaniu analizy materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawach stwierdził, iż postępowanie konkursowe było prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o świadczeniach, w/w warunkach postępowania i warunkach zawierania umów. Dodatkowo podkreślił, iż dokumentacja znajdująca się w aktach sprawy była wystarczająca do zweryfikowania prawidłowości działań komisji konkursowej.

Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, skargę na powyższą decyzję, wnosząc uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i poprzedzającej jej decyzji organu I instancji, orzeczenie o kosztach postępowania wg norm prawem przepisanych. Decyzji Prezesa NFZ zarzuciła naruszenie tych samych przepisów co decyzji Dyrektora NFZ, dodatkowo naruszenie art. 77 k.p.a. polegające na przyjęciu przez Prezesa NFZ, iż zgodne z ww. przepisem było postępowanie Dyrektora, który odmówił udostępnienia pełnych akt postępowania administracyjnego, a w szczególności pełnego rankingu końcowego oferentów, oferty oferenta wybranego celem zawarcia z nim umowy oraz uzasadnienia punktacji konkursowej przyznanej temu oferentowi.

W uzasadnieniu skargi podano, że w lutym 2012 r. pełnomocnik świadczeniodawcy zapoznał się w trybie art. 10 k.p.a. z aktami postępowania a udostępniona dokumentacja konkursowa była niekompletna, gdyż nie zawierała ofert pozostałych oferentów oraz kompletnej listy rankingowej oferentów wraz z uzasadnieniem, co uniemożliwiło porównanie ofert konkursowych i kontrolę prawidłowości rozstrzygnięcia konkursu ofert.

W skardze zaznaczono, iż w przypadku przedmiotowego konkursu, wbrew wcześniej utrwalonemu zwyczajowi, [...] Oddział Wojewódzki NFZ nie przeprowadził żadnego rodzaju szkoleń, nie podjął działań informacyjnych, aby umożliwić świadczeniodawcy szczegółowe zapoznanie się z wszystkimi wymogami i wyjaśnić istniejące rozbieżności oraz wskazać sposób ich interpretacji. Strona podała, że w ogłoszeniu przedmiotowego konkursu podano 20 różnego rodzaju aktów prawnych, zarządzeń oraz ustaw, które zawierały szereg postanowień o niejednoznacznym i nieprecyzyjnym brzmieniu. Nadto niektóre z przepisów mających zastosowanie w postępowaniu (w szczególności zarządzenia Prezesa NFZ oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia) były wielokrotnie w krótkim odstępie czasu zmieniane, a wersje ujednolicone nie były dostępne, zaś dla przygotowania oferty został zastrzeżony krótki okres (przypadający na koniec roku). Strona podała, że próby wyjaśnienia i interpretacji postanowień podejmowane z pracownikami ww. oddziału NFZ były utrudnione, a uzyskiwane odpowiedzi niepełne, niejednokrotnie wymijające, nawet błędne, co jeszcze bardziej skomplikowało proces związany z przygotowaniem oferty, w konsekwencji doprowadzając niejednokrotnie do ich odrzucenia.

Spółka zwróciła uwagę, że w innych województwach oddziały NFZ prowadziły odpowiednie szkolenia, umożliwiając wyjaśnienie wszystkich istniejących wątpliwości i przygotowanie ofert w sposób odpowiadający przepisom według interpretacji przyjętej przez NFZ. Szczątkowe i niepełne informacje udzielane były przede wszystkim w przedmiocie sposobu sporządzania harmonogramów pracy placówki medycznej w zakresie obowiązku wyszczególnienia rodzajów zabiegów wykonywanych w ramach zakresu chirurgii ogólnej, w tym dokonania wyraźnego podziału na świadczenia wykonywane w znieczuleniu ogólnym (wymagające dodatkowego zapewnienia zaplecza anestezjologicznego) oraz nie wymagające takiego znieczulenia. Pracownicy oddziału sugerowali kierowanie się w powyższym zakresie zasadą "im większa dostępność tym lepsze wrażenie". Wobec powyższego sporządzając harmonogram dokonano zsumowania świadczeń wykonywanych w znieczuleniu ogólnym oraz nie wymagających takiego znieczulenia, a tym samym udziału lekarza anestezjologa i pielęgniarki anestezjologicznej.

Strona skarżąca wskazała, że chybiony jest zarzut, iż oferta nie była zgodna z przepisem § 4 ust. 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia. Cytując ww. przepisy podkreśliła, że jej oferta została sformułowana zgodnie z wymogami rozporządzenia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, na podstawie delegacji ustawowej z art. 146 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej. Stosownie do postanowień przepisu 1.2.2. Załącznika nr 2 do Zarządzenia nr 90/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 13 grudnia 2011 r. organizacja udzielania świadczeń winna być ukształtowana tak, by zapewniać dostępność miejsca udzielania świadczeń: co najmniej trzy razy w tygodniu po 5 godzin dziennie, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach przedpołudniowych w przedziale czasowym między godz. 7:00 a 15:00, oraz co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych w przedziale czasowym między godz. 15:00 a 20:00, a także zapewnienie opieki lekarskiej i pielęgniarskiej świadczeniobiorcom od chwili przyjęcia do chwili wypisu - określone w Harmonogramie - zasoby.

Skarżąca wskazała, że wymóg z § 4 ust. 4 pkt. 2 ww. rozporządzenia został przez nią spełniony, gdyż zarówno lekarz anestezjolog i pielęgniarka anestezjologiczna wykonują faktycznie u świadczeniodawcy pracę w wymiarze 38 godzin tygodniowo, czyli wymiarze odpowiadającym (a nawet przekraczającym) czasowi udzielania świadczeń zdrowotnych, stanowiących przedmiot niniejszego postępowania, tj. udzielanych w znieczuleniu ogólnym. Skarżąca spółka podała, że równoważnik co najmniej części wymiaru etatu ma odpowiadać czasowi udzielania świadczeń określonemu w harmonogramie pracy. Jednakże w przepisach ww. rozporządzenia, nie wskazano o jaki konkretnie harmonogram pracy chodzi, a tym samym nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, że chodzi o harmonogram pracy podmiotu leczniczego (oczywiście w odniesieniu do konkretnej oferty), a nie o harmonogram pracy personelu. Zdaniem strony, uzasadnione i dopuszczalne były różne interpretacje, a dokonana przez nią nie może zostać uznana za błędną. Nadto,

przyjęta przez komisję, a następnie Prezesa NFZ wykładnia ww. przepisów, jest oderwana od celu wprowadzenia przedmiotowej regulacji prawnej. Jak wynika bowiem z przepisu 1.2.2. Załącznika nr 2 do Zarządzenia nr 90/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 13 grudnia 2011 oferent w zakresie świadczeń chirurgii ogólnej - w trybie jednodniowym winien zapewnić opiekę lekarską i pielęgniarską świadczeniobiorcom od chwili przyjęcia do chwili wypisu - określone w Harmonogramie - zasoby. Z tego wynika, że intencją ustawodawcy nie było zobligowanie świadczeniodawców do zapewnienia opieki personelu medycznego przez cały czas udzielania świadczeń przez danego świadczeniodawcę, albowiem przepis ten nie wspomina o całodobowej opiece lekarza i pielęgniarki we wszystkie dni tygodnia. Zatem skoro ustawodawca nie określił świadczeń jako "całodobowe" nie można dokonywać nadinterpretacji przepisów prawnych i przyjmować, że mają być "całodobowe". Takie postępowanie stanowiłoby bowiem tworzenie przez komisję nowej normy prawnej, a tym samym zastępowanie ustawodawcy w procesie tworzenia prawa, co należy uznać za postępowanie niedopuszczalne. Strona podkreśliła, że mimo niejasnych i nieprecyzyjnych zapisów ww. rozporządzenia komisja odrzuciła jej ofertę, bez wzywania do udzielenia jakichkolwiek wyjaśnień czy złożenia stosownych oświadczeń, mimo iż zaistniałą sytuację należało rozpatrywać w kategoriach oczywistej omyłki pisarskiej. Bowiem doszło do błędu w informacji, a nie w dokumentacji dostarczonej przez oferenta, a w konsekwencji - w świetle przepisu art. 149 ust. 3 ustawy oraz § 13 ust. 1 i 2 i § 14 ust. 1 załącznika do uchwały Nr 36/2005/1 Rady Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 4 października 2005 r. - Regulaminu pracy komisji prowadzącej postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej może on być usunięty poprzez wezwanie oferenta do sprecyzowania powstałych wątpliwości. Dla potwierdzenia swego stanowiska, skarżąca powołała się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w warszawie z dnia 31 maja 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 323/10 oraz z dnia 27 marca 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 2026/08.

Stosownie do przepisu § 13 ust. 1 ww. regulaminu "w części jawnej postępowania komisja przyjmuje do protokołu zgłoszone przez oferentów lub osoby reprezentujące oferentów wyjaśnienia lub oświadczenia." Przyjmując wykładnię celowościową ww. przepisu, mając na względzie naczelne zasady postępowania konkursowego, tj. zasadę równego traktowania świadczeniodawców i zasadę uczciwej konkurencji skarżąca przyjęła, że komisja jest organem, który powinien wzywać świadczeniodawców (oferentów) do usunięcia występujących w ofercie nieistotnych błędów, mających charakter oczywistych omyłek pisarskich czy też rachunkowych. Zdaniem skarżącej, oferent nie mając informacji o wątpliwościach czy zastrzeżeniach komisji odnośnie złożonych ofert nie będzie składać jakiekolwiek oświadczenia czy wyjaśnienia w postępowaniu konkursowym. Brak wezwania ze strony komisji do złożenia oświadczeń czy wyjaśnień czyni przepis § 13 ust. 1 ww. regulaminu przepisem bezużytecznym w praktyce.

Mając powyższe na względzie, strona skarżąca podniosła, że w sytuacji, gdy komisja dopatrzyła się jedynie braku wynikającego z odmiennej, niż przyjęta przez nią interpretacji warunków wymaganych od świadczeniodawcy, winna wezwać go do uzupełnienia braków lub złożenia wyjaśnień i dopiero po bezskutecznym upływie wyznaczonego w tym celu terminu, ofertę odrzucić. Niniejsze zaniechanie stanowiło naruszenie przez komisję zasad postępowania i w konsekwencji naruszenie interesu prawnego świadczeniodawcy oraz art. 134 ustawy o świadczeniach, zgodnie z którym jest ona zobowiązana do zapewnienia zasady równego traktowania wszystkich świadczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy oraz prowadzenia postępowania w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji.

Skarżąca podkreśliła należy, że zakres zapewnienia opieki lekarskiej wymagającej spełnienia dodatkowego warunku w postaci obecności lekarza anestezjologa wynosi jedynie 38 godzin z 60 godzin i 50 minut, jak wynika z formularza ofertowego. W konsekwencji wykazany w formularzu wymiar etatu jest równoważny czasowi udzielania świadczeń ze znieczuleniem określonemu w harmonogramie. W ocenie strony, powyższe wyjaśnienia nie stanowią uzupełnienia oferty w rozumieniu zarządzenia Prezesa NFZ z dnia 16 września 2011 roku w sprawie warunków postępowania dotyczących zawierania umów i udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, gdyż stanowisko oferenta zmierza wyłącznie do sprecyzowania złożonego uprzednio wniosku i to - co wymaga podkreślenia - ponad wymóg przewidziany w ustawie i w ww. rozporządzeniu, a nie do jej merytorycznej zmiany.

Strona skarżąca zwróciła również uwagę na dostęp świadczeniobiorców do usług ochrony zdrowia finansowanych ze środków publicznych w aspekcie terytorialnym, bowiem w związku z zawieszeniem działalności Oddziału Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Szpitala Wojewódzkiego w T., pacjenci nie mają możliwości skorzystania z usług z zakresu chirurgii. Skarżąca wskazała, że świadczeniobiorcami są również osoby w podeszłym wieku, a leczenie poza miejscem zamieszkania, wiąże się z utrudnieniami dla tych osób. Powyższe ma znaczenie w kontekście prawa świadczeniobiorców do równego dostępu do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, wynikającego z art. 68 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem każdy ma prawo do ochrony zdrowia, a obywatelom władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.

Odnosząc się do zarzutu nieudostępnienia pełnych akt, skarżąca powołała się na orzecznictwo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zgodnie z którym oferta innego świadczeniodawcy biorącego udział w postępowaniu konkursowym musi stanowić materiał dowodowy w sprawie. W toku postępowania administracyjnego organ powinien zbadać wszystkie złożone oferty przez świadczeniodawców, łącznie z przyznaną punktacją i jej uzasadnieniem. Punkty w postępowaniu konkursowym stanowią bowiem wynik ocen dokonanych w odniesieniu do poszczególnych wymagań stawianych w ogłoszeniu. Prezes NFZ w zaskarżonej decyzji nie wskazał, jakie konkretnie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) miałyby zostać naruszone, gdyby udostępnił świadczeniodawcy całość dokumentacji konkursowej, w tym oferty innych uczestników postępowania. Skarżąca nie podzieliła powołanego w decyzji Prezesa NFZ poglądu Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionego w wyroku z dnia 16 marca 2011 r., iż w trakcie postępowania prowadzonego w sprawie zawarcia umowy o udzielania świadczeń opieki zdrowotnej oferentowi nie przysługuje prawo zapoznania się z ofertami innych uczestników postępowania. Zdaniem strony skarżącej, chybiona jest argumentacja Prezesa NFZ jakoby wyrok ten wyznaczał postępowanie NFZ w zakresie granic postępowania odwoławczego i udostępnienia akt, gdyż zgodnie art. 170 p.p.s.a. stan związania prawomocnym wyrokiem ograniczony jest jednak co do zasady tylko do rozstrzygnięcia zawartego w sentencji orzeczenia i nie obejmuje jego motywów (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2000 r., II CKN 655/98, LEX nr 51062). Nadto strona wskazała, że do tego wyroku zgłoszone zostało zdanie odrębne z argumentacją zasługującą na uwzględnienie. Skarżąca zaznaczyła, że odmowa prawa wglądu do akt postępowania administracyjnego stanowi naruszenie zasady względnej jawności akt sprawy administracyjnej, a także zasady czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 k.p.a.), jak również zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa (art. 8 k.p.a.), gdyż powyższe naruszenia wpłynęły w stopniu istotnym na wynik sprawy. Skarżąca pozbawiona wglądu do akt sprawy, miała w znacznym stopniu ograniczoną możliwość sformułowania swojego stanowiska i podjęcia polemiki z rozstrzygnięciem organu, w szczególności nie miała możliwości zbadania zasadności tegoż rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na skargę Prezes NFZ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwaną dalej p.p.s.a.).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia przepisów postępowania poprzez odmowę udostępnienia skarżącej pełnych akt postępowania, a w szczególności pełnego rankingu końcowego oferentów, oferty oferenta wybranego celem zawarcia z nim umowy oraz uzasadnienia punktacji konkursowej przyznanej temu oferentowi zaznaczyć należy, iż brak w tej kwestii jednoznacznego stanowiska sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 11 lipca 2012 r. o sygn. akt II GSK 121/12, Naczelny Sąd Administracyjny przedstawił pogląd, że "(...) akta postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie są, nie stają się automatycznie z chwilą wniesienia odwołania aktami sprawy administracyjnej. Mogą, a nawet powinny być przez organ do postępowania administracyjnego włączone, stosownie do potrzeb tego postępowania. Jeżeli zatem np. organ ma za zadanie skontrolować zgodność rozstrzygnięcia z punktu widzenia zasady równego traktowania wszystkich świadczeniodawców, to musi nie tylko porównać oceny ofert poszczególnych świadczeniodawców, ale również skonfrontować te oceny z samymi ofertami. W takim przypadku zarówno oceny poszczególnych ofert, jak i oferty powinny być włączone do akt kontrolnego postępowania administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny nie dopatruje się w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej dostatecznych podstaw prawnych do wyłączenia stosowania w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organy Funduszu przepisów art. 73 - 74 k.p.a. Potrzebę ochrony informacji obejmujących np. tajemnicę przedsiębiorstwa lub ochrony danych osobowych można natomiast zaspokoić korzystając z innych, odpowiednich regulacji prawnych, np. odpowiednio art. 55 ust. 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (...)."

W wyroku z dnia 7 sierpnia 2012 r. o sygn. akt II GSK 1054/11 odnosząc się do pojęcia akt sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że kodeks postępowania administracyjnego nie definiuje pojęcia "akt sprawy", nadto zaznaczono, iż "(...) istotne jest określenie momentu, od którego można mówić o istnieniu akt sprawy, a ściślej rzecz ujmując o istnieniu konkretnej sprawy administracyjnej. (...) w sytuacji wszczęcia postępowania na wniosek strony, momentem tym jest data doręczenia żądania organowi (art. 67 § 3 k.p.a.). Od tej daty "powstają" zatem akta sprawy, które w tym momencie obejmują wniosek strony i ewentualnie dołączone do niego załączniki." Nadto w tym samym orzeczeniu stwierdzono, że: "Postępowanie administracyjne nie stanowi (...) kontynuacji postępowania w sprawie zawarcia umowy, nie jest następnym jego etapem, a tym samym materiały zgromadzone przez komisję w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej to nie akta przyszłej sprawy administracyjnej. Nie stają się także nimi automatycznie na skutek wniesienia odwołania od rozstrzygnięcia komisji. Oczywiście mogą być przez organ dopuszczone w całości lub w określonym zakresie do postępowania administracyjnego, stosownie do potrzeb tego postępowania w trybie określonym w art. 75 § 1 k.p.a. i wówczas będą aktami sprawy, do których odnosi się art. 73 § 1 k.p.a. Specyfika regulacji zawartej w ustawie o świadczeniach sprawia, że żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego w oparciu o art. 154 ust.1 tej ustawy następuje poprzez złożenie odwołania. (...) postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej toczące się przed komisją, kończące się ogłoszeniem o rozstrzygnięciu, o którym mowa w art. 151 ust.1 ustawy o świadczeniach, jest odrębnym postępowaniem od postępowania zainicjowanego odwołaniem dotyczącym rozstrzygnięcia postępowania. Postępowanie w sprawie zawarcia umowy nie ma cech postępowania administracyjnego, a dwuinstancyjne postępowanie administracyjne zainicjowane odwołaniem pozostaje jedynie w funkcjonalnym związku z postępowaniem w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Postępowanie administracyjne nie stanowi więc kontynuacji postępowania w sprawie zawarcia umowy, nie jest następnym jego etapem, a tym samym materiały zgromadzone przez komisję w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej to nie akta przyszłej sprawy administracyjnej. Nie stają się także nimi automatycznie na skutek wniesienia odwołania od rozstrzygnięcia komisji. Oczywiście mogą być przez organ dopuszczone w całości lub w określonym zakresie do postępowania administracyjnego, stosownie dla potrzeb tego postępowania w trybie określonym w art.75 § 1 k.p.a. i wówczas będą aktami sprawy, do których odnosi się art. 73 § 1 k.p.a."

W wyroku z dnia 9 października 2012 r. o sygn. akt II GSK 999/12, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że "(...) prowadząc postępowanie w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej i przestrzegając zasad tego postępowania, NFZ przede wszystkim musi działać na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027) i w granicach wyznaczonych przez przepisy tej ustawy, a przy tym nie może naruszać reguł wynikających z innych ustaw, w tym z ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.)". Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, dotyczącego nieograniczonego dostępu do ofert konkurencyjnego świadczeniodawcy, zaznaczając, że w takie ofercie znajdują się dane objęte m. in. tajemnicą przedsiębiorstwa oraz ustawowo chronione dane osobowe.

Zdaniem Sądu, to czy odmowa udostępnienia skarżącej pełnych akt postępowania, mogła mieć wpływ na wynik postępowania, uzależnione jest od okoliczności danej sprawy, a jej ocena możliwa jest po dokonaniu kontroli zaskarżonej decyzji, w tym analizy wszystkich zarzutów zawartych w skardze.

Stosownie do art. 68 Konstytucji RP każdy ma prawo do ochrony zdrowia, jest to zasada generalna, jednakże warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa. Wskazanym aktem prawnym jest ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Stanowi ona podstawę powierzenia organom NFZ określenia warunków udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a także sprawowania nadzoru i kontroli nad finansowaniem, realizacją świadczeń, jest podstawą określenia zadań władz publicznych w zakresie zapewnienia równego dostępu do świadczeń. Postępowanie w sprawie zawarcia umów ze świadczeniodawcami zostało przedstawione w dziale VI niniejszej ustawy.

W ocenie Sądu, przeprowadzenie postępowania konkursowego, w wyniku którego zostają wybrani oferenci celem zawarcia z nimi umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie narusza art. 68 Konstytucji, jak również art. 2 Konstytucji. Celem konkursu jest bowiem wybranie najkorzystniejszej oferty, ewentualnie ofert w zależności od wskazanej wartości zamówienia. W ocenie Sądu, przeprowadzenie konkursu ofert, który dotyczy również obszaru [...] – T. (tak podano w ogłoszeniu przedmiotowego konkursu) w rodzaju leczenie szpitalne, w zakresie chirurgia ogólna – zespół chirurgii jednego dnia, a w dalszej kolejności wybranie najkorzystniejszych ofert, nie oznacza nieuprawnionego ograniczenia dostępu świadczeniobiorców zamieszkałych na obszarze miasta T. Zaznaczyć należy, że stosownie do zdania drugiego ust. 2 art. 68 Konstytucji RP wolą ustrojodawcy było, aby warunki i zakres udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych były uregulowane w ustawie zwykłej, jaką jest ustawa o świadczeniach. Nadto, dopóki Trybunał Konstytucyjny nie stwierdzi niezgodności z Konstytucją przepisów ww. ustawy, stanowią one obowiązujące prawo, które należy stosować.

Odnosząc się do niesłusznego, zdaniem strony, odrzucenia oferty, zauważyć należy, że skarżąca nie kwestionuje, iż złożyła ofertę, w której wykazała harmonogram pracy komórki organizacyjnej (udzielającej świadczeń zdrowotnych w rodzaju leczenie szpitalne, w zakresie chirurgia ogólna - zespół chirurgii jednego dnia) na łączną liczbę 60 godzin i 50 minut tygodniowo (Prezes NFZ w zaskarżonej decyzji podaje, iż 60 godzin i 30 minut tygodniowo, co wynika z formularza ofertowego), natomiast lekarzy specjalistów z anestezjologii i intensywnej terapii na 38 godzin tygodniowo oraz pielęgniarek anestezjologicznych w wymiarze 38 godzin tygodniowo. Nadto skarżąca wyjaśniła, iż wykonuje w zakresie chirurgii krótkoterminowej dwa rodzaje zabiegów:

a) w znieczuleniu ogólnym, kiedy wymagany jest udział lekarza anestezjologa i pielęgniarki anestezjologicznej – świadczenia te stanowiły przedmiot niniejszego postępowania

b) w znieczuleniu miejscowym, kiedy nie jest wymagany udział lekarza anestezjologa i pielęgniarki anestezjologicznej – świadczenia te nie stanowiły przedmiotu niniejszego postępowania.

Wobec powyższego w harmonogramie pracy komórki dokonano zsumowania liczby godzin zabiegów w znieczuleniu ogólnym oraz w znieczuleniu miejscowym, co było wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej.

Sąd przypomina, iż w ust. 1 art. 149 ustawy o świadczeniach zostały enumeratywnie wyliczone przesłanki odrzucenia oferty. W niniejszej sprawie organ zastosował pkt 7, zgodnie z którym odrzuca się ofertę jeżeli oferent lub oferta nie spełniają wymaganych warunków określonych w przepisach prawa oraz warunków określonych przez Prezesa Funduszu na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3. Występowanie wskazanych w ustępie 1 przesłanek, w tym pkt 7 nakłada obowiązek odrzucenia oferty w części jawnej postępowania konkursowego, kiedy to ustala się w m. in. które z ofert spełniają warunki o których mowa w art. 146 ust 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach.

Przyczyną odrzucenia oferty skarżącej w przedmiotowym postępowaniu były rozbieżności harmonogramu dostępności personelu medycznego z harmonogramem placówki, natomiast zgodnie z § 4 ust. 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego - personel medyczny musi być dostępny w godzinach pracy komórki organizacyjnej. W ocenie Sądu przyjęta przez Prezesa NFZ interpretacja ww. rozporządzenia jest prawidłowa, nadto Prezes NFZ słusznie uznał, że przedstawiony w ofercie harmonogram czasu pracy lekarza anestezjologa oraz pielęgniarki anestezjologicznej (po 38 godzin tygodniowo) nie pokrywał się z czasem pracy jednostki (60 godzin 30 minut). Wobec takich danych zawartych w ofercie, nie została zapewniona dostępność personelu medycznego w takim samym czasie jak dostępność komórki organizacyjnej. Nie ma możliwości udzielania świadczeń w placówce, gdy nie ma w niej dostępnego personelu medycznego. Sąd podziela stanowisko Prezesa NFZ, iż powyższe rozbieżności dyskwalifikowały ofertę skarżącej. Rozbieżności tych nie można bowiem uznać za brak formalny, strona skarżąca wskazała, iż nastąpiło to w wyniku błędu błędnej interpretacji rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych, bowiem dokonała zsumowania liczby godzin zabiegów w znieczuleniu ogólnym oraz w znieczuleniu miejscowym. Umożliwienie poprawienie oferty we wskazanym zakresie, na skutek sugerowanego przez skarżącą wezwania do usunięcia braku formalnego, stanowiłoby zmianę złożonej już oferty, co mogłoby zostać uznane za naruszenie art. 134 ustawy o świadczeniach. Stwierdzona nieścisłość stanowiła błąd strony, wobec czego Prezes NFZ słusznie uznał, iż nie miała ona charakteru braku formalnego w rozumieniu art. 149 ust 3 ustawy o świadczeniach oraz § 13 ust. 1 i 14 ust. 1 załącznika do uchwały Nr 36/2005/I, tak więc podlegała odrzuceniu na podstawie art. 149 ust. 1 pkt 7 ustawy o świadczeniach. Wobec powyższego, stanowisko strony dotyczące obowiązku komisji konkursowej skierowania wezwania do uzupełnienia oferty nie zasługuje na uwzględnienie. Zauważyć należy, że oferent ma możliwość uzupełnienia złożonej oferty, pod warunkiem, że pisemne powiadomienie o uzupełnieniu oferty oddział Funduszu otrzyma przed upływem terminu składania ofert. Skarżąca z ww. możliwości nie skorzystała.

Podkreślić należy, że komisja konkursowa na każdym etapie postępowania zobowiązana jest przestrzegać zasady równego traktowania oraz prowadzenia postępowania z uwzględnieniem zasad uczciwej konkurencji. W ocenie Sądu, oferenci biorący udział w postępowaniu byli traktowani na równych zasadach, obowiązywały ich te same przepisy prawa powszechnie obowiązującego oraz wymagania określone przez Prezesa NFZ wskazane w:

1. Zarządzeniu Nr 72/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 20 października 2011 r. w sprawie określenia zawierania i realizacji umów w rodzaju: leczenie szpitalne, zmienionym zarządzeniem Nr 87/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 22 listopada 2011 r., oraz Nr 90/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 13 grudnia 2011 r.,

2. Zarządzeniu Nr 54/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 30 września 2011 r. w sprawie określenia kryteriów oceny ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zmienionym zarządzeniem Nr 70/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 20 października 2011 r., zmienionym zarządzeniem Nr 77/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 26 października 2011 r., zmienionym zarządzeniem Nr 80/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 3 listopada 2011 r., zmienionym zarządzeniem Nr 82/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 4 listopada 2011 r., zmienionym zarządzeniem Nr 84/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 16 listopada 2011 r., zmienionym zarządzeniem Nr 91/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 13 grudnia 2011 r.,

3. Zarządzeniu Nr 46/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 16 września 2011 r. w sprawie warunków postępowania dotyczących zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zmienionym zarządzeniem Nr 53/2011/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 30 września 2011 r.

Skarżąca przystępując do konkursu zaakceptowała jego warunki, nadto kryteria oceny ofert i warunki wymagane od świadczeniodawców były jawne i nie podlegały zmianie w toku postępowania (art. 147 ustawy o świadczeniach). Sąd zauważa, że składając ofertę skarżąca złożyła oświadczenie m. in. następującej treści:

- zapoznałem się z przepisami zarządzenia oraz warunkami zawierania umów i nie zgłaszam, co do nich zastrzeżeń oraz przyjmuję je do stosowania,

- zapoznałem się i akceptuję ogólne warunki umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, określone w przepisach rozporządzenia ministra właściwego do spraw zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

- zapoznałem się i akceptuję wzory umów określone w zarządzeniach Prezesa NFZ w sprawie warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dla danego rodzaju lub zakresu świadczeń,

- zapoznałem się z regulaminem technicznym przygotowania oferty określonym przez oddział wojewódzki NFZ,

- zapoznałem się z aplikacjami informatycznymi określonymi przez oddział wojewódzki NFZ w regulaminie technicznym przygotowania oferty.

Oświadczenie to zostało podpisane dnia [...] stycznia 2012 r. przez Prezesa Zarządu skarżącej spółki. Z treści powyższego oświadczenia wynika, że skarżąca przystępując do konkursu ofert zapoznała się z wymienionymi tam przepisami regulującymi postępowanie w sprawie zawierania umów ze świadczeniodawcami, ewentualnie były one jej znane wcześniej. Z tych względów, w ocenie Sądu bezzasadnie jest wskazywanie w uzasadnieniu skargi, że w ogłoszeniu przedmiotowego konkursu podano ok. 20 różnego rodzaju aktów prawnych, zarządzeń, ustaw zawierających niejednoznaczne i nieprecyzyjne brzmienie, jak również nie udostępniono wersji ujednoliconych zarządzeń Prezesa NFZ, a [...] Oddział Wojewódzki NFZ nie przeprowadzał szkoleń mających wyjaśnić wątpliwości w interpretacji przepisów. Z uwagi na powyższe, zdaniem Sądu, nie została naruszona zasada równego traktowania i zasada nieuczciwej konkurencji (art. 134 ustawy o świadczeniach).

Wobec powyższych rozważań, odmowa udostępnienia pełnych akt postępowania zawierających oferty konkurencyjnych świadczeniodawców nie mogła mieć wpływu na wynik postępowania. Oferta skarżącej została odrzucona, wobec stwierdzonych rozbieżności w harmonogramie pracy komórki udzielającej świadczeń zdrowotnych a harmonogramem pracy personelu medycznego.

Nadto odnosząc się do naruszenia art. 10 k.p.a. Sąd zauważa, że Dyrektor NFZ jak i Prezes NFZ informowali stronę o prawie do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Sąd nie dopatrzył się w rozpatrywanej sprawie naruszenia przepisów postępowania, a zwłaszcza art. 7 w zw. z art. 77 § 1 oraz art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, jak również nie stwierdził innych uchybień, których istnienie powinien uwzględnić z urzędu. Zaskarżona decyzja zawiera uzasadnienie odpowiadające wymogom art. 107 k.p.a.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.