III SA/Wa 3168/12

Uzasadnienie

1. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Biura Rzecznika Praw Obywatelskich (dalej: "Biuro RPO", ,,Skarżący" ), uchyliło decyzję Prezydenta [...] W. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 i odsetek za zwłokę, odraczającej termin płatności zaległości z tytułu podatku od nieruchomości, odmawiającej umorzenia opłaty prolongacyjnej i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy pierwszej instancji.

Powyższa decyzja została wydana na podstawie następującego stanu faktycznego:

Prezydent [...] W. decyzją z dnia [...] marca 2012 r., odmówił Skarżącemu umorzenia w całości zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011, odroczył termin płatności zaległości z tytułu podatku od nieruchomości do dnia 12 kwietnia 2012 r., odmówił umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011, odmówił umorzenia opłaty prolongacyjnej.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 8 lutego 2012 r. Biuro RPO wystąpiło do Prezydenta [...] W. z wnioskiem o umorzenie w całości zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 wraz z odsetkami za zwłokę lub odroczenie terminu płatności zaległości z tytułu podatku od nieruchomości do dnia 12 kwietnia 2012 r. oraz umorzenie odsetek za zwłokę i opłaty prolongacyjnej. We wniosku Biuro RPO podało, że:

podatek za lata 2007-2011 nie był ujęty w planie finansowym Biura RPO w związku z tym nie otrzymało środków na jego zapłatę;

zapłacenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami spowoduje uszczuplenie środków na realizację zadań publicznych Rzecznika Praw Obywatelskich i w konsekwencji ograniczy z uszczerbkiem dla interesu społecznego możliwości wypełniania jego ustawowych zadań;

po stwierdzeniu nieprawidłowości polegającej na nieregulowaniu zobowiązania podatkowego przez wiele lat, Biuro RPO podjęło niezwłocznie decyzje o poinformowaniu o tym fakcie Urząd Miasta.

Następnie zwrócił uwagę, że argumentacja Biura RPO sprowadza się do twierdzenia, że skoro nie posiada ono środków wystarczających na spłatę zaległości z tytułu podatku od nieruchomości, to organ podatkowy powinien te zaległości umorzyć. Stwierdził, że przyjęcie poglądu podatnika prowadziłoby do uszczuplenia wpływów budżetowych i uchylania się od odpowiedzialności podmiotów, które doprowadziły do powstania zaległości podatkowych. W konsekwencji odpowiedzialność za takie działania podatników ponosiłoby całe społeczeństwo.

Następnie uznał, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki przemawiające za udzieleniem ulgi w postaci odroczenia terminu płatności zaległości z tytułu podatku od nieruchomości wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi do dnia złożenia wniosku tj. 8 lutego 2012 r. za lata 2007-2011. Organ podatkowy dostrzegł fakt, iż przy pomocy Biura, RPO jako organ konstytucyjny wykonuje ustawowe zadania w szczególności w zakresie ochrony wolności, praw człowieka i obywatela wynikających z Konstytucji oraz innych aktów prawnych. Ponadto wskazał, że za udzieleniem ww. ulgi podatkowej przemawia fakt, iż podatek od nieruchomości za lata 2007-2011 nie był ujęty w planie finansowym Biura RPO, w związku z tym Biuro nie otrzymało środków na jego zapłatę z budżetu państwa.

Organ podatkowy nie znalazł natomiast podstaw do udzielenia ulgi w postaci umorzenia w całości zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011, umorzenia odsetek za zwłokę i opłaty prolongacyjnej. Podał, że za odmową udzielenia ww. ulgi podatkowej przemawia fakt, iż Biuro RPO nie dopełniło ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "u.p.o.l.") w postaci złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości w terminie określonym przez ustawodawcę. Ponadto, powołując się na treść art. 21 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich z dnia 15 lipca 1987 r. (Dz.U.2001 r. Nr 14, poz. 147 ze zm., dalej: "u.r.p.o.") podał, że strona powinna znaleźć inne rozwiązanie zaistniałego problemu bez konieczności obciążania budżetu m.st. W.

W ocenie organu udzielenie przedmiotowej ulgi spowodowałoby zmniejszenie dochodów m.st. W., przeznaczonych na realizowanie ustawowych działań jednostki samorządu terytorialnego w zakresie porządku publicznego, oświaty, komunikacji zbiorowej, ochrony zdrowia. Za udzieleniem ulgi podatkowej w postaci umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości, odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej nie przemawia również interes publiczny, z racji tego, iż w interesie publicznym leży prawidłowe i terminowe wywiązywanie się podatników z obowiązków podatkowych. Ze środków należnych budżetowi miasta pochodzących z podatków pośrednio korzystają również mieszkańcy miasta, a więc w ich interesie jest aby podatnicy terminowo wywiązywali się z zobowiązań podatkowych.

2. W odwołaniu od ww. decyzji Biuro RPO wskazało, że od 2008 r. na Rzecznika Praw Obywatelskich nakładane są nowe zadania (wynikające w szczególności z podpisywanych umów międzynarodowych), jednakże bez dodatkowych środków finansowych na ich realizację.

Skarżący podał, że zapłacenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami spowoduje uszczuplenie środków na realizację zadań publicznych Rzecznika i w konsekwencji ograniczy z uszczerbkiem dla interesu społecznego możliwości wypełniania jego ustawowych zadań. Środki na zapłacenie podatku nie zostały zaplanowane w roku 2012. Niesprawność działania Biura RPO naruszyłaby oczekiwanie licznych grup obywateli szybkiego i skutecznego wnoszenia interwencji w sprawach obywatelskich i negatywnie odbiłoby się na zaufaniu społecznym do państwa. Jest to zatem interes społeczny, do którego uzasadniona decyzja się nie odniosła. Podkreśliło, że skutki nieumorzenia zaległości podatkowej poniosą wszyscy obywatele Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem interes grupowy mieszkańców Warszawy powinien w tym miejscu ustąpić przed interesem publicznym wszystkich obywateli RP. Ponadto od 1992 r organ podatkowy nie podjął jakichkolwiek działań, aby uporządkować ewidencję podatkową nieruchomości położonej w W. przy [...].

3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] września 2012 r., uchyliło decyzję Prezydenta m. st. W. z dnia [...] marca 2011 r. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wskazało, że decyzja organu pierwszej instancji była dla strony korzystna, ponieważ zgadzała się, zgodnie z pierwotnym wnioskiem, na jedno z żądań - odroczenie płatności zaległości podatkowej do 12 kwietnia 2012 r., tj. do daty wskazywanej przez Biuro RPO we wniosku.

Jednakże zauważyło, że w odwołaniu Biuro RPO podkreśliło, że chodzi mu o uchylenie decyzji z dnia [...] marca 2012 r. i umorzenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami. Było to jedyne zgłaszane żądanie. Oznacza to zawężenie w odniesieniu do żądania z dnia 8 lutego 2012 r., które dotyczyło również odroczenia terminu płatności zaległości podatkowej. Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości uchylenia decyzji w części i w tej części przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Ponieważ decyzja o umorzeniu podatku jest decyzją uznaniową, organ odwoławczy nie ma uprawnień do modyfikacji takich decyzji tj. do zastosowania ulgi w przypadku gdy organ podatkowy takiej ulgi odmówił (art. 233 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60, dalej: "O.p."). Skoro jednak na etapie postępowania odwoławczego doszło do modyfikacji żądania podatnika, sprawę musi rozpatrzyć ponownie organ podatkowy I instancji, ponieważ nie może tego uczynić organ odwoławczy.

Wskazał, że przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Prezydent m. st. W. ma ograniczyć się do oceny wniosku Biura RPO o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 w całości, bez konieczności rozpatrywania żądania o odroczenie terminu płatności.

Podał, że ze względu na powyższe, przedwczesne byłoby odnoszenie się przez organ odwoławczy do argumentów podnoszonych w odwołaniu, ponieważ w części dotyczą uzasadnienia decyzji, która ustosunkowała się do innego żądania podatnika, w części zaś uzasadniają właśnie to zmienione żądanie. Wypowiedź w tym zakresie nastąpiłaby zatem z naruszeniem przepisów o właściwości. Uzasadnia to przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ podatkowy pierwszej instancji.

4. Biuro RPO w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosło o uchylenie ww. decyzji Samorządowego Kolegium odwoławczego w W. z dnia [...] września 2012 r., oraz decyzji Prezydenta m. st. W. z dnia [...] marca 2011 r.

Zaskarżonej decyzji zarzuciło naruszenie:

art. 233 § 3 O.p. poprzez nie dokonanie przez zaskarżoną decyzję oceny zaistnienia przesłanki umorzenia zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę opisanej w art. 67a § 1 pkt 3 O.p. tj. interesu publicznego, co przy uchyleniu decyzji Prezydenta m.st. W. i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ wraz z wydaniem mu zaleceń co do dalszego sposobu postępowania ma również - pośrednio - wpływ na merytoryczną treść wydawanego ponownie rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego;

- art. 233 § 3 O.p. poprzez uznanie przez zaskarżoną decyzję, że na etapie postępowania odwoławczego doszło do modyfikacji żądania podatnika, co skutkowało wydaniem organowi pierwszej instancji zalecenia, aby rozpatrując sprawę ponownie ograniczył się do oceny wniosku Biura RPO o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 w całości, bez konieczności rozpatrywania żądania o odroczenie terminu płatności;

- art. 233 § 3 O.p. poprzez nie odniesienie się do argumentów podnoszonych w odwołaniu i uznanie, że wypowiedzenie się przez SKO co do tej argumentacji byłoby przedwczesne (nastąpiłoby z naruszeniem przepisów o właściwości), ponieważ w części dotyczą one uzasadnienia decyzji, która ustosunkowała się do innego żądania podatnika, w części zaś uzasadniają to zmienione żądanie;

- art. 169 § 1 w zw. z art. 168 § 2 O.p. poprzez niezastosowanie tych przepisów w sytuacji, gdy w treści odwołania od decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego W. z dnia [...] marca 2012 r. nie zostało, choćby pośrednio, sformułowane żądanie modyfikacji pierwotnego wniosku;

- art. 121 O.p. poprzez niewyjaśnienie rzeczywistej woli strony, bez udzielenia jej odpowiednich wyjaśnień i wskazówek co do konsekwencji rozpatrzenia żądania w trybie art. 233 § 3 O.p.;

- art. 122 O.p. poprzez niepodjęcie niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy;

- art. 155 § 1 O.p. poprzez nie wezwanie przez organ odwoławczy strony do złożenia wyjaśnień odnośnie treści złożonego odwołania, co ewentualnie było niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego i rozstrzygnięcia sprawy;

- art. 210 § 4 O.p. poprzez bezpodstawne, samowolne przyjęcie tezy o modyfikacji, w treści odwołania, żądania pierwotnego. Niespójne wywody zawarte w uzasadnieniu powodują, iż Kolegium nie przedstawiło wyjaśnienia podstawy prawnej orzeczenia.

Skarżący podkreślił, że w uzasadnieniu odwołania wskazywał, że rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w zakresie odroczenia płatności z tytułu podatku od nieruchomości było zgodne z wnioskiem i Biuro RPO nie miało interesu aby rozstrzygnięcie w tej części wzruszać. Ponadto odroczenie płatności miało charakter ulgi ograniczonej w czasie, która w dacie rozstrzygania przez organ odwoławczy została już skonsumowana. Biorąc pod uwagę oczekiwany termin rozpatrzenia odwołania od decyzji Prezydenta m.st. W. już po upływie odroczonego terminu płatności podatku, wnoszenie żądania uchylenia decyzji w tym zakresie byłoby działaniem irracjonalnym.

Dlatego też organ odwoławczy przed wydaniem zaskarżonej decyzji winien , korzystając z instrumentów przewidzianych w O.p. (art. 169 § 1 i art. 155 § 1 tej ustawy), uzyskać pewność, że wnoszący odwołanie rzeczywiście zamierza zmienić ją na własną niekorzyść i że pragnie to uczynić po upływie w dniu 12 kwietnia 2012 r. odroczenia płatności zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę. Tym bardziej, że organ odwoławczy nie miał w tej mierze dowolności działania, skoro art. 121 i 122 O.p. nakładają na organ podatkowy obowiązek wyjaśnienia rzeczywistej woli strony i stanu faktycznego sprawy.

Decyzja Prezydenta m.st. W. w podstawie prawnej swojego rozstrzygnięcia wskazywała art. 67a § 1 pkt 2 i 3 O.p. Biuro RPO odwołując się od tej decyzji jako podstawę prawną żądania wskazało zaś jedynie art. 67a § 1 pkt 3 O.p., tj. zaskarżyło ją w części obejmującej odmowę umorzenia w całości zaległości podatkowej i odsetek za zwłokę oraz odmowę umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. Gdyby chodziło o zaskarżenie całości rozstrzygnięcia Prezydenta m.st. W., to w podstawie prawnej odwołania od decyzji znalazłoby się również powołanie się na art. 67a § 1 pkt 2 O.p. regulujący odroczenie płatności zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę.

Istniały zatem istotne wątpliwości, co do ewentualnej zmiany treści żądania w odwołaniu. Ponieważ odwołanie nie zostało sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika, w takim przypadku, w celu realizacji dyrektywy art. 121 § 1 i 2 O.p. należało wezwać sporządzającego odwołanie do ewentualnego wyjaśnienia okoliczności budzących wątpliwości i sprecyzowania żądania. Zmiana treści pierwotnego żądania jest bowiem czynnością procesową o istotnym znaczeniu dla dalszego biegu postępowania, i w przypadku, gdy organ odwoławczy powziął jakiekolwiek wątpliwości winien był na zasadzie art. 169 § 1 O.p. wezwać odwołującego się do wyjaśnienia rzeczywistej treści żądania (art. 168 § 2 O.p.).

Skarżący podniósł, że prawidłowe odczytanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze zawartego w odwołaniu od decyzji Prezydenta m.st. W. żądania skutkować winno uchyleniem decyzji z zaleceniem odniesienia się do wskazanej przez stronę przesłanki "interesu publicznego" umorzenia zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, która zawiera się w przedmiotowej sprawie w potrzebie zapewnienia sprawności działania Rzecznika Praw Obywatelskich, zagrożonej przez konieczność zapłaty zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 wraz z odsetkami za zwłokę. Pomimo, że zaistnienie takiego interesu strona wskazała we wniosku z dnia 8 lutego 2012 r., a dodatkowo uzasadniła go w odwołaniu od decyzji Prezydenta m.st. W., to nie został on w jakikolwiek sposób oceniony ani przez Prezydenta m.st. W., ani przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze.

Skarżący zarzucił, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wskazało jakie konkretnie przesłanki przemawiają za uznaniem, iż intencją odwołującego się, który jakoby w sposób nieprawidłowy sformułował zarzuty co do treści decyzji, była w istocie zmiana treści żądania. Zauważył, iż gdyby nawet odwołujący się nieprawidłowo sformułował treść żądania, to nie stanowiło to przecież w żadnej mierze przeszkody do rozpoznania odwołania poprzez jego oddalenie. Tymczasem z niewyjaśnionych w uzasadnieniu orzeczenia przyczyn organ odwoławczy przyjął, iż po stronie odwołującego zaistniała wola modyfikacji treści pierwotnego żądania z dnia 8 lutego 2012 r. Wniosek powyższy jest oczywiście sprzeczny z treścią odwołania. Co więcej, nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, iż zarzuty odwołania sformułowano nieprawidłowo, to i tak nie można by było z tego wywodzić ewentualnej intencji zmiany treści pierwotnego żądania. Taki wywód byłby nielogiczny.

5. W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

6.1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ), zwanej dalej w skrócie ,,p.p.s.a.’’, sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem.

W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w art. 247 ustawy Ordynacja podatkowa (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Należy nadto wskazać, iż w myśl art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, jakkolwiek nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Zobowiązany jest natomiast do wzięcia z urzędu pod uwagę wszelkich naruszeń prawa, w tym także tych nie podnoszonych w skardze, które są związane z materią zaskarżonych decyzji.

Rozpoznając skargę we wskazanym wyżej zakresie w ocenie Sądu skarga zasługuje na uwzględnienie.

6.2. W zaskarżonej decyzji SKO uznało, iż na etapie postępowania odwoławczego doszło do modyfikacji żądania podatnika, poprzez zawężenie żądania zawartego we wniosku z dnia 8 lutego 2012r. ponieważ w odwołaniu strona wniosła jedynie o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie zaległości podatkowej wraz z odsetkami, natomiast we wniosku wnosiła również o odroczenie płatności zaległości podatkowej.

W związku z powyższym organ odwoławczy stwierdził, że przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Prezydent m. st. W. ma ograniczyć się do oceny wniosku Biura RPO o umorzenie zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 w całości, bez konieczności rozpatrywania żądania o odroczenie terminu płatności.

Należy wskazać, że Skarżący w odwołaniu wniósł o ;, zmianę zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie w całości zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 za budynek położony w W. przy [...] wraz z odsetkami za zwłokę."

Jednocześnie zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 67 a § 1 pkt 3 O.p. stanowiącego podstawę umorzenia w całości lub części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej.

Z treści odwołania wynika, że strona nie zgadza się z odmową umorzenia zaległości podatkowej.

Natomiast z treści odwołania nie wynika, że strona modyfikuje swoje żądanie, poprzez jego zawężenie w odniesieniu do żądania z dnia 8 lutego 2012r. które zawierało wniosek alternatywny; umorzenie zaległości podatkowej podatku od nieruchomości wraz z odsetkami lub odroczenie terminu płatności zaległości podatku od nieruchomości do dnia 12 kwietnia 2012r.

Należy zauważyć, że rozstrzygniecie organu pierwszej instancji w części dotyczącej odroczenia terminu płatności podatku było zgodne z alternatywnym wnioskiem strony zawartym w piśmie z dnia 8 lutego 2012r. i strona nie miała powodu kwestionowania rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji w tym zakresie.

W związku z powyższym skoro organ odwoławczy powziął wątpliwość co do treści żądania zawartego w odwołaniu winien w pierwszej kolejności wezwać stronę na podstawie art. 155 § 1 O.p. celem wyjaśnienia zakresu żądania zawartego w odwołaniu, w szczególności czy Skarżący modyfikuje dotychczasowe żądanie poprzez rezygnację z wniosku o odroczenia terminu płatności podatku.

Bez wyjaśnienia faktycznej woli Skarżącego co do zakresu żądania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wbrew rzeczywistym intencjom strony przyjęło, że na etapie postępowania odwoławczego doszło do modyfikacji żądania.

W rezultacie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w sposób nieuprawniony przyjęło, iż powyższa okoliczność uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji, bez odniesienia się przez organ odwoławczy do zarzutów związanych z odmową umorzenia zaległości podatkowej i jednocześnie zobowiązało organ pierwszej instancji do oceny wniosku Biura bez konieczności rozpatrywania wniosku o odroczenie terminu płatności.

Dlatego też w ocenie Sądu zasadny jest zarzut naruszenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych ( art. 121 § 1 O.p.), zasady prawdy obiektywnej ( art. 122 O.p. ) oraz wymogów jakie powinno spełniać uzasadnienie faktyczne i prawne decyzji ( art. 210 § 4 O.p.).

Naruszenie wskazanych przepisów postępowania miało miejsce w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

6.3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze ponownie rozpatrując odwołanie strony skarżącej uwzględni ocenę prawną zawartą w niniejszym wyroku.

6.4. W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję.

Zakres, w jakim uchylona decyzja nie podlega wykonaniu określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a.

Sąd zasądził na rzecz Skarżącego koszty postępowania sądowego zgodnie z art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a., w kwocie równej uiszczonemu wpisowi oraz kosztom zastępstwa procesowego w wysokości określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).