IV SA/Wa 176/13

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu zażalenia H. Sp. z o.o. z siedzibą w W., utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2012 r. znak: [...], odmawiające uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie utwardzonego placu do obsługi suwnicy, wraz z zewnętrzną instalacją elektryczną dla celów oświetlenia terenu

i obsługi placu na terenie działki nr [...] w miejscowości W., gmina D..

W uzasadnieniu podano, że organ I instancji odmowę uzgodnienia przedłożonego projektu decyzji o warunkach zabudowy uzasadnił sprzecznością inwestycji z celami i warunkami ochrony konserwatorskiej zabytkowego cmentarza oraz degradującym wpływem na historyczny układ przestrzenny wsi Wąwelnica.

W zażaleniu H. Sp. z o.o. podniosła, że teren działki nr [...] od ponad trzystu lat nie był użytkowany jako cmentarz. Jest to gospodarstwo rolne, na terenie którego był zdegradowany budynek mieszkalny i gospodarczy. Budynki zostały rozebrane zgodnie z pozwoleniem Starosty P. z dnia [...] sierpnia 2011 r., po uzgodnieniu z organem konserwatorskim. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków na żadnym etapie nie informował właścicieli o objęciu ochroną konserwatorską części działki nr [...] w W..

Minister wskazał, że dla terenu planowanej inwestycji nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym, zgodnie z przepisem art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji ustalającej warunki zabudowy, którą zgodnie z przepisem art. 60 ust. 1 w związku z art. 53 ust. 4 pkt 2 tej ustawy, wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków.

Zgodnie z przepisem przejściowym, tj. art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz

o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r., Nr 75, poz. 474), do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków, decyzje o ustaleniu inwestycji celu publicznego oraz decyzje o warunkach zabudowy wydaje się po uzgodnieniu

z wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do zabytków znajdujących się w wykazie, o którym mowa w art. 7 tej ustawy. Stosownie do przepisu art. 6

ust. 2 wskazanej powyżej ustawy, w terminie 2 lat od dnia przekazania przez wojewódzkiego konserwatora zabytków wykazu zabytków, o którym mowa w art. 7, wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest zobowiązany założyć gminną ewidencję zabytków. Do czasu jej założenia, funkcjonują wykazy zabytków, o których mowa

w ort. 7 tej ustawy, będące podstawą do zajmowania stanowiska przez organy ochrony zabytków w postępowaniu wpadkowym prowadzonym w trybie art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co wynika

z cytowanego powyżej przepisu art. 8 ust. I ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Właściwość rzeczowa organu ochrony zabytków w niniejszej sprawie wynika

z faktu ujęcia cmentarza przykościelnego w W. w wykazie zabytków, spełniającym wymogi art. 7 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy

o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw, który został przekazany Wójtowi Gminy D. pismem z dnia [...].12.2010 r., znak: [...]

Z akt sprawy wynika, że historyczny cmentarz przykościelny obejmował działki oznaczone aktualnie w ewidencji gruntów numerami: [...], na której znajduje się wpisany do rejestru zabytków kościół, [...] i część działki [...], granicę stanowiły nieistniejące już zabudowania mieszkalne i gospodarcze, zgodnie z kopią mapy w skali 1:500 z zasobów Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Starostwa Powiatowego w P..

Z przekazanego do uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy wynika, że planowana inwestycja miałaby polegać na budowie utwardzonego placu do obsługi suwnicy oraz zewnętrznej instalacji elektrycznej dla celów oświetlenia tego terenu i obsługi placu. Terenem inwestycji jest działka nr [...] w W.. Utwardzony plac zająłby powierzchnię ok. 912 m2 natomiast zieleń urządzona -

ok. 188 m2. Inwestycja jest częściowo zrealizowana jako samowola budowlana. Dalsze roboty budowlane zostały wstrzymane postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...].01.2012 r. a inwestor zobowiązany do przedłożenia dokumentów w celu doprowadzenia samowolnie budowanego placu do stanu zgodnego z prawem, w tym ostatecznej decyzji

o warunkach zabudowy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Minister stwierdził, iż podziela zdanie organu I instancji, że powyższa inwestycja nie może zostać uzgodniona ze stanowiska konserwatorskiego, choć nie w pełni zgadza się z jego uzasadnieniem. Zasadnie wskazał organ I instancji, że inwestycja bezpowrotnie naruszy integralność dawnego przykościelnego cmentarza, wyodrębnionego w przestrzeni poprzez zachowany historyczny mur ( za wyjątkiem północnego fragmentu i kilku metrów ogrodzenia od strony wschodniej ) i stanowi "pogwałcenie zasad kulturowych postępowania z miejscami pamięci i historycznymi cmentarzami". Działka nr [...] na granicy z działką nr [...] jest wygrodzona od pozostałej części cmentarza prefabrykowanym ogrodzeniom betonowym, zniwelowana i rozpoczęto budowę placu manewrowego. Teren przykościelny, na którym funkcjonował cmentarz jest urządzony zielenią, w tym zachowanym starodrzewom, Nie jest czytelne rozplanowanie kwater czy mogił, nie zachowały się również nagrobki, jednakże nadal uwidocznione są pierwotne granice cmentarza i jego miejsce w układzie przestrzennym miejscowości. Integralną częścią dawnego przykościelnego cmentarza jest fragment działki nr [...], co podkreśla kamienny mur wzdłuż części wschodniej i zachodniej granicy działki. Ustawowym obowiązkiem organu ochrony zabytków, ustanowionym w art. 4 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami jest m.in. zapewnienie warunków prawnych umożliwiających trwale zachowanie zabytków; zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości zabytków; udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytków; uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy kształtowaniu środowiska. Przekształcenie części historycznego cmentarza w plac manewrowy należy ocenić jako działanie sprzeczne z powinnością trwałego zachowania zabytku i korzystania z niego w sposób właściwy. Oczywiste jest, że nie jest możliwa kontynuacja funkcji tego terenu jako miejsca aktualnych pochówków, jednakże winien on pozostać terenem zielonym, jakim był jeszcze w czasie istnienia na działce budynku mieszkalnego i gospodarczego.

Minister stwierdził, iż dla orzeczenia wydanego w niniejszej sprawie istotny jest również fakt, że [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków otrzymał do uzgodnienia niekompletny projekt decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zawierający jedynie tekst decyzji wraz z kopią mapy, przedstawiającą granice działki obszaru inwestycji. Przedłożony projekt nie zawierał elementu wymaganego rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 września 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) - tekstu wyników analizy wraz z częścią graficzną. Jak wynika z przepisu § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyniki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zawierające część tekstową i graficzną stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem uzgodnienie decyzji to uzgodnienie jej przyszłej treści. Oznacza to, że organ uzgadniający winien otrzymać do uzgodnienia projekt decyzji wraz z załącznikami wyszczególnionymi ww. rozporządzeniu. Analiza urbanistyczna jest istotnym materiałem dowodowym, bowiem ma na celu rozważenie i zbadanie jak na wyznaczonym wokół terenu inwestycji obszarze kształtuje się zabudowa i zagospodarowanie nieruchomości w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. Z uwagi na brak powyższego dokumentu, organ ochrony zabytków nie dysponował kompletnym materiałem dowodowym, na podstawie którego mógłby ocenić dostosowanie inwestycji do istniejącego zagospodarowania i zabudowy obszaru analizowanego w zakresie kontynuacji funkcji i intensywności wykorzystania terenu. Wobec ustawowo wyznaczonego przepisem art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dwutygodniowego terminu na wydanie postanowienia w trybie art. 106 Kpa od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie, organ uzgadniający nie ma możliwości prowadzenia postępowania wyjaśniającego i zwrócenia się do organu głównego

o uzupełnienie braków, gdyż przekroczyłby wyznaczony powyższym przepisem termin zawity na dokonanie uzgodnienia, tym samym uzgodnienie uznano by za dokonane. W takim stanie prawnym przesianie niekompletnego projektu decyzji

o warunkach zabudowy stanowi dodatkową przesłankę do odmowy uzgodnienia inwestycji.

Minister w odniesieniu do argumentacji organu I instacji dotyczącej degradacji historycznie ukształtowanego układu przestrzennego wsi W. przez omawiane zamierzenie budowlane, wskazał, że układ przestrzenny wsi W. nic jest objęty żadną formą ochrony konserwatorskiej, ani nie jest ujęty w wykazie zabytków spełniającym wymogi art. 7 ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Zatem argument ten nie może przesądzać o zasadności odmowy uzgodnienia przedłożonego projektu decyzji o warunkach zabudowy.

Skargę na powyższe postanowienie wniosła H.

Sp. z o.o. z siedzibą W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie: - art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 kpa poprzez błędne zastosowanie tego przepisu, co skutkowało pozostawieniem w obrocie postanowienia, w którym [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w S. w sposób merytoryczny rozpatrzył przedłożony wniosek o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy i na tej podstawie odmówił uzgodnienia przedłożonego projektu, gdy tymczasem projekt ten zawierał braki formalne (w tym m.in. brak załącznika do decyzji o projektach zabudowy w postaci analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji), które uniemożliwiały merytoryczną ocenę jego treści, wobec czego postanowienie organu I instancji powinno być uchylone;

- art. 60 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 4 oraz art. 61 ust. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez merytoryczne ustosunkowanie się do projektu decyzji o warunkach zabudowy, dokonanie negatywnego uzgodnienia projektu decyzji, dokonanie wymaganych prawem uzgodnień między organami opierając się na niekompletnych dokumentach;

- art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. poprzez naruszenie zasady praworządności; - art. 9, art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. poprzez niezapewnienie stronie możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym;

- art. 7, art. 8, art. 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r., poprzez nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego oraz nieuwzględnienie interesu stron;

- art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. poprzez niedokonanie uzasadnienia prawnego postanowienia, a poprzestanie jedynie na powołaniu przepisów kompetencyjnych i proceduralnych, które nie mogą stanowić podstawy dla zajęcia merytorycznego stanowiska w sprawie.

Pełnomocnik skarżącej Spółki wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego go postanowienia organu pierwszej instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W motywach skargi poddano, że Ministr dopuścił się naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu zawartej w art. 10 kpa, gdyż na moment wydania postanowienia z dnia [...] listopada 2012 r., strona nie została zawiadomiona o możliwości zapoznania się z nowym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Postanowienie z dnia [...] listopada 2012 r. narusza także art. 9 zd. 1 kpa, gdyż w przedmiotowej sprawie zaniechano udzielenia pełnych informacji dotyczących poczynionych przez organ ustaleń oraz przeprowadzonych w trakcie postępowania dowodów, o których strona powinna zostać niezwłocznie zawiadomiona. Minister naruszył także zasadę prawdy obiektywnej wyrażoną w art. 7 kpa, nie podjął w toku postępowania wszelkich niezbędnych działań mających na celu dokładne wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy poprzez zebranie i wyczerpujące rozpatrzenia całego materiału dowodowego, lecz przyjął w większości tezy formułowane w postanowieniu organu I instancji, przy czym nie wyjaśnił, dlaczego argumenty skarżącej uznaje za niezasadne.

Skarżąca Spółka wskazała, że organy obu instancji dokonały uzgodnienia niekompletnego projektu decyzji o warunkach zabudowy, do którego nie dołączono analizy stanowiącej jej załącznik. Z uwagi na brak powyższego dokumentu, organ ochrony zabytków nie dysponował zatem kompletnym materiałem dowodowym, na podstawie którego mógłby ocenić dostosowanie inwestycji do istniejącego zagospodarowania i zabudowy analizowanego obszaru. Organ II instancji dostrzegł braki formalne przedłożonego do uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy, powinien zatem uchylić zaskarżone postanowienie na podstawie

art. 138 § 1 pkt 2 kpa. Utrzymując go w mocy organ naruszył wskazany powyżej przepis, uchybiając jednocześnie zasadom stosowania art. 138 § 1 pkt 1 kpa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, potrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje: Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm. ) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Jak stanowi przepis art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) Sąd, badając legalność zaskarżonego aktu, nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. a to oznacza, iż Sąd z urzędu bierze pod uwagę okoliczności niepodniesione w skardze.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., zwaną dalej ustawą), decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. W odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.) oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków uzgodnienie wymagane jest od wojewódzkiego konserwatora zabytków (pkt 1). Uzgodnienia dokonuje się w trybie art. 106 kpa, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi ( zdanie pierwsze art. 53 ust. 4 ). Przywołany wyżej przepis art. 60 ust. 1 ustawy wykorzystuje znaną w prawie administracyjnym instytucję współdziałania organów administracji publicznej w toku załatwiania sprawy. Wprawdzie postępowanie przed organem współdziałającym ma charakter pomocniczego stadium postępowania w sprawie załatwianej przez inny organ w drodze decyzji administracyjnej, niemniej jego stanowisko stanowi istotny element rozstrzygnięcia w sprawie o wydanie decyzji, niejednokrotnie determinuje wynik tej sprawy. Dlatego ważne jest, żeby było wyczerpujące i odzwierciedlało rzeczywisty stan okoliczności, gdyż może to mieć wpływ na ostateczny kształt stanowiska tego organu, a w konsekwencji na wydaną w sprawie decyzję. Zakres uzgodnienia, którego dokonuje organ uzgadniający, obejmuje treść decyzji, jaką ma wydać organ prowadzący postępowanie główne uruchomione wnioskiem strony. Stąd też, organ wydający decyzję w sprawie warunków zabudowy występując o uzgodnienie obowiązany jest przekazać organowi uzgadniającemu kompletny projekt decyzji. Do projektu decyzji sporządzonego przez osobę wpisaną na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów (art. 60 ust. 4 ustawy) powinna być załączona zarówno kopia mapy w odpowiedniej skali z oznaczeniem linii rozgraniczających teren inwestycji, stanowiącej załącznik do decyzji (art. 54 pkt 3 w zw. z art. 64 ust. 1, jak i wyniki analizy zawierające część tekstową i graficzną, o czym stanowi § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). Skoro obligatoryjnymi częściami decyzji są załączniki do tej decyzji, to przesłanie do uzgodnienia projektu decyzji bez załączników jest równoznaczne z brakiem przesłania projektu decyzji w ogóle. Powinno to być oczywiste dla organu administracji publicznej, podobnie jak to, iż z żadnego przepisu prawa nie wynika aby załatwiający sprawę organ mógł przesłać organowi uzgadniającemu jedynie wybrany - ze względu na rodzaj uzgodnień - fragment projektu decyzji. Uzgodnienie decyzji dotyczy ustosunkowania się do konkretnej treści proponowanego rozstrzygnięcia, jaką ma podjąć organ prowadzący postępowanie główne, a zatem niezbędne jest przedstawienie organowi uzgadniającemu pełnego projektu decyzji. Ponadto strony postępowania muszą wiedzieć, co było przedmiotem uzgodnienia. W niniejszej sprawie nie jest sporne, że Wójt Gminy D. występując do [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o uzgodnienie załączył do wniosku z dnia [...] lipca 2012 r. niekompletny projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji objętej wnioskiem inwestora, gdyż nie zawierał on obligatoryjnego załącznika w postaci wyników analizy składającej się z części tekstowej i graficznej. W takim przypadku organ uzgadniający, w tej konkretnej sprawie [...] Wojewódzki Konserwatora Zabytków obowiązany był zwrócić się do organu głównego o uzupełnienie przesłanego projektu decyzji o warunkach zabudowy o brakujące załączniki, a czego nie uczynił w przedmiotowej sprawie. Uzupełnienia braku projektu decyzji nie zażądał również Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, aczkolwiek w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał na jej niekompletność. W tych warunkach zgodzić się należy z autorem skargi, iż organy konserwatorskie obu instancji dokonując uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy bez załącznika w postaci analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu dopuściły się naruszenia art. 7, 77 § 1, 138 § 1 pkt 1 kpa i art. 53 ust. 4 pkt 2b ustawy w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia organ odwoławczy prawidłowo wskazał, iż z treści art. 53 ust. 5 ustawy wynika, że organ uzgadniający postanowienie w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji musi dokonać w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie, w przeciwnym razie uzgodnienie uważa się za dokonane. Wymaga podkreślenia, że termin ten zaczyna biec wtedy, gdy organ główny występując z wnioskiem o uzgodnienie przekazał kompletny projekt decyzji o warunkach zabudowy, zawierający wszystkie załączniki wymagane przepisami ustawy i rozporządzenia wydanego na jej podstawie. Innymi słowy, bieg 2 tygodniowego terminu nie biegnie, jeżeli do uzgodnienia został przedstawiony projekt decyzji o warunkach zabudowy nie zawierający obligatoryjnych załączników. Organ uzgadniający w razie stwierdzenia braków

w projekcie decyzji ma obowiązek zwrócić się do organu wydającego decyzję

o warunkach zabudowy o uzupełnienie braków projektu tej decyzji, bowiem rozstrzygnięcie w przedmiocie uzgodnienia może wydać dopiero po zapoznaniu się

z pełnym tekstem jej projektu. Mając na uwadze powyższe Sąd odstąpił od merytorycznego rozpoznania sprawy, będzie bowiem ona wymagała ponownego rozpatrzenia przez organ konserwatorski pierwszej instancji, który tym razem dokona uzgodnienia w oparciu

o kompletny projekt decyzji o warunkach zabudowy, po uprzednim zwróceniu się do Wójta Gminy D. o uzupełnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy

o brakującą analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu, obejmującą część tekstową i graficzną.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 2 tej ustawy.