IV SAB/Gl 2/13

Uzasadnienie

W piśmie z dnia [...] T.K. wniósł o udostępnienie informacji przez Prokuratora Rejonowego w R. poprzez przesłanie "skanu" wszystkich dokumentów wytworzonych przez organy ścigania w postępowaniu [...], w tym spisu zawartości akt, a ponadto "skanu" dokumentów sporządzonych na żądanie organów ścigania, w tym nadesłanych odpowiedzi. Jako podstawę prawną wniosku wskazał art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198). Dodał, że wnioskowaną informację należy przesłać pocztą elektroniczną na wskazany przez niego adres lub doręczyć w formie kserokopii na adres pocztowy, wskazany w piśmie.

W odpowiedzi z dnia [...] Prokurator Prokuratury Rejonowej w R. (zwany dalej również organem) wskazał, że powyższy wniosek nie odpowiada wymogom ustawy o dostępie do informacji publicznej, co do zakresu udostępnienia tej informacji. Podniósł, że z analizy tego wniosku wynika, iż skarżący wnosi o przesłanie kserokopii całości akt postępowania i wobec tego zrealizowanie żądania jest niemożliwe, bowiem akta postępowania przygotowawczego, jako całość nie podlegają udostępnieniu w trybie tej ustawy. Następnie dodał, że składając wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wnioskodawca musi określić, jakiego rodzaju informację chce uzyskać lub jakiego rodzaju dokument powinien być mu przedstawiony do wglądu. Podniósł, że akta spraw są często zbiorem różnorodnych informacji, dokumentów różnej treści i formy, np. protokołów przesłuchań, notatek urzędowych, wezwań i zawiadomień o terminach czynności, orzeczeń funkcjonariuszy, jak również prywatnych pism, notatek, fotografii i listów lub innych dokumentów prywatnych. W tym zakresie wskazał, że informacja prywatna, znajdująca się w posiadaniu władz publicznych, nie może być identyfikowana ze sprawą publiczną, a więc i informacją publiczną. Podniósł, że precyzyjne wskazanie zakresu żądania, tj. rodzaju informacji lub dokumentu, umożliwi ocenę, czy żądany dokument lub informacja jest informacją publiczną w rozumieniu wyżej wymienionej ustawy i czy możliwe jest jej udostępnienie przy uwzględnieniu przepisów dotyczących ochrony danych. Organ podkreślił, że w przypadku, gdyby wniosek dotyczył informacji przetworzonej, skarżący jest zobowiązany do wykazania istnienia okoliczności, dla których spełnienie żądania jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. W związku z tym, wezwał skarżącego do sprecyzowania wniosku w terminie 14 dni, poprzez wskazanie zakresu żądanych informacji, tj. wskazanie których konkretnie dokumentów dotyczy wniosek, pod rygorem umorzenia postępowania w sprawie. Ponadto organ wskazał, że spis zawartości akt, tj. przegląd akt nie stanowi dokumentu urzędowego, tj. zawierającego oświadczenie woli lub wiedzy, utrwalonego i podpisanego przez funkcjonariusza publicznego w zakresie jego kompetencji, skierowanego do innego podmiotu lub złożonego do akt sprawy. Spis ten ma bowiem charakter tylko porządkowy i z uwagi na to, nie stanowi informacji o sprawie publicznej i nie podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w powyższej ustawie. Ponadto dodał, że nie jest możliwe przesłanie "skanu" dokumentów i udzielenie informacji drogą elektroniczną, bowiem Prokurator Prokuratury Rejonowej nie jest wyposażony w uprawnienia podpisu elektronicznego, a tylko taka forma zapewnia bezpieczne przesłanie informacji drogą elektroniczną. Podniósł, że wobec tego – po sprecyzowaniu wniosku – dokumenty mogą zostać przesłane w formie kserokopii, na adres skarżącego.

W piśmie z dnia [...] T.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Prokuratora Rejonowego w R. Podniósł zarzut, że organ błędnie stwierdził, iż wniosek dotyczy całości akt postępowania oraz że spis zawartości akt, tj. przegląd akt nie może być udostępniony. Ponadto zarzucił, że błędny jest pogląd, iż udzielenie odpowiedzi przez organ pocztą elektroniczną wymaga użycia podpisu elektronicznego. W tym zakresie dodał, że umożliwił udzielenie odpowiedzi poprzez przesłanie kserokopii na adres pocztowy.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy w R. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na zbyt ogólne sformułowanie zakresu żądania, na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazał potrzebę sprecyzowania żądania przez wnioskodawcę, bowiem organ jest zobowiązany do ustalenia, czy określony dokument może zostać udostępniony na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, szczególnie w związku z art. 5 tej ustawy. Następnie wskazał, że termin do uzupełnienia wniosku upłynął w dniu [...], jednakże wnioskodawca nie zareagował na doręczone mu pismo, a zamiast tego złożył skargę na bezczynność organu. Prokurator Rejonowy podkreślił, że jeżeli organ wskazuje potrzebę sprecyzowania żądania umożliwiającego udzielenie informacji, a strona odmawia takiego sprecyzowania, nie można zasadnie przypisywać organowi bezczynności. Dodał, że w tym przypadku, to raczej żądającemu informacji publicznej można przypisać bezczynność w postaci braku zwykłego współdziałania niezbędnego do uzyskania danej informacji. Prokurator Rejonowy podkreślił, że wobec braku uzupełnienia żądania, decyzją z dnia [...], doręczoną stronie w dniu [...], umorzył postępowanie w sprawie udzielenia T.K. informacji publicznej – na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podniósł, że powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują, iż nie pozostaje w bezczynności, bowiem w terminach zgodnych z przepisami, skierował do strony wezwanie do uzupełnienia wniosku, a następnie wobec braku reakcji wnioskodawcy, wydał decyzję kończącą postępowanie. Wskazał, że w tym zakresie skargę na bezczynność uznać należy za całkowicie bezzasadną. Ponadto podniósł, że nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, iż przegląd akt może być udostępniony w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tym zakresie wskazał, że informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Przytoczył art. 6 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i ponadto podkreślił, że dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Natomiast przegląd akt nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu tej ustawy, ma on charakter tylko porządkowy i nie może zostać uznany za informację o sprawach publicznych. Podniósł, że w przypadku, gdy organ dojdzie do wniosku, że żądana informacja nie ma cech informacji publicznej, powinien wystosować do wnioskodawcy pismo informujące o tym. Prokurator Rejonowy w R., decyzją z dnia [...], na podstawie art. 10, art. 14 ust. 2, art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198) oraz art. 104, art. 105 i art. 107 K.p.a. umorzył postępowanie w przedmiotowej sprawie. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący nie uzupełnił wniosku o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od otrzymania wezwania, pomimo, że został pouczony o konsekwencjach nieuzupełnienia wniosku, określonych w art. 14 ust. 2 cytowanej ustawy. Podkreślił, że skarżący został wezwany do złożenia prawidłowo sporządzonego wniosku o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od otrzymania powiadomienia, pod rygorem umorzenia postępowania w sprawie. Jednocześnie stwierdził, że skarżący uchybił wymienionemu terminowi 14-dniowemu. Następnie przytoczył art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, według którego, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia, powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia, wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnieniu informacji umarza się.

Na rozprawie pełnomocnik organu podtrzymał argumentację zawartą w odpowiedzi na skargę. Ponadto oświadczył, że postępowanie karne w sprawie o sygn. akt [...], zostało zakończone prawomocnym postanowieniem o umorzeniu postępowania z dnia [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wymienionego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a cytowanego art. 3 § 2 tej ustawy. W przepisie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. zostały wymienione – inne niż decyzje i postanowienia - akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Natomiast według art. 149 § 1 P.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W przedmiotowej sprawie skarga dotyczy zarzutu bezczynności Prokuratora Rejonowego w R. w kwestii wniosku skarżącego z dnia z dnia [...] o udostępnienie informacji poprzez przesłanie "skanu" wszystkich dokumentów wytworzonych przez organy ścigania w postępowaniu [...], w tym spisu zawartości akt, a ponadto "skanu" dokumentów sporządzonych na żądanie organów ścigania, w tym nadesłanych odpowiedzi. Jako podstawę prawną wniosku skarżący wskazał art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W związku z powyższym przytoczyć należało przepis art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej również ustawą z dnia 6 września 2001 r., według którego, każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej.

Ponadto art. 1 ust. 1 cytowanej ustawy określa, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.

Podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej zostały wymienione – w sposób przykładowy – w przepisie art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy, który określa, że są to władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Przepis art. 4 ust. 3 tej ustawy precyzuje zaś, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

W świetle powyższej regulacji nie ulega zatem wątpliwości, że Prokurator Rejonowy w R. jest podmiotem zobowiązanym, według ustawy z dnia 6 września 2001 r., do udostępnienia informacji, mających charakter informacji publicznych, w których posiadaniu się znajduje.

Natomiast - jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie - informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do szeroko rozumianych władz publicznych oraz wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (vide: M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, wyroki NSA z dnia 30 października 2002 r. sygn. akt II SA1956/02 – publ. M.Prawn. 2002/23/1059, z dnia 25 marca 2002 r. sygn. akt II SA 4059/02 – publ. M. Prawn. 2003/10/436, wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2006 r. sygn. akt I OSK123/06 – LEX nr 291357, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Po 652/07).

Ponadto według utrwalonej linii orzecznictwa – akta zakończonego umorzeniem postępowania karnego są informacją publiczną i podlegają udostępnieniu nie na zasadach art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego, ale na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Obowiązkiem prokuratora jest więc udostępnienie każdemu informacji zawartej w takich aktach (por. wyrok NSA z dnia 8 lutego 2005 r. sygn. akt OSK 1113/04, LEX nr 171180; wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 440/10 LEX nr 952041; wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 czerwca 2006 r. sygn. akt II SAB/Kr 31/06 niepublikowany, treść (w: ) Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych – https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wyłączenie stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, zawarte w art. 1 ust. 2 tej ustawy, dotyczy bowiem tylko tych sytuacji, w których przepisy innych ustaw określają odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Natomiast art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego, dotyczy udostępniania akt postępowania przygotowawczego - tylko w toku tego postępowania.

Po zakończeniu postępowania przygotowawczego – znajdują zatem zastosowanie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. W przedmiotowej zaś sprawie – jak już była o tym mowa w części wstępnej - postępowanie karne o sygn. akt [...], zostało zakończone prawomocnym postanowieniem o umorzeniu postępowania z dnia [...].

Podkreślenia poza tym wymagało, że – jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącym kwestii udostępnienia informacji z akt znaku towarowego - informację publiczną stanowi całość akt postępowania prowadzonego przez organ – w tym zarówno dokumenty wytworzone jak i posiadane przez organ w związku z konkretną sprawą. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie ograniczają prawa do informacji wyłącznie do dokumentów urzędowych. Co do zasady zatem udostępnieniu podlegać będzie wszystko, co znajduje się w aktach postępowania, niezależnie od tego, czy będzie to dokument urzędowy, czy prywatny. Bez znaczenia pozostaje również to, czy dokument znajdujący się w aktach ma charakter "wewnętrzny", czy "roboczy" (wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1550/11, publ. LEX nr 1149195).

Zgodnie z zawartą w powyższych wyrokach oceną, którą Sąd w składzie orzekającym w niniejszym postępowaniu w pełni podziela, jako bezzasadne uznać należało stwierdzenie wyrażone przez Prokuratora w piśmie z dnia [...], skierowanym do skarżącego w odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, że akta postępowania przygotowawczego nie podlegają udostępnieniu w trybie tej ustawy i wobec tego zrealizowanie żądania jest niemożliwe.

W szczególności bezpodstawna była argumentacja Prokuratora, według której uwzględnienie wniosku jest niemożliwe z tego powodu, że akta spraw są często zbiorem różnorodnych informacji, dokumentów różnej treści i formy, np. protokołów przesłuchań, notatek urzędowych, wezwań i zawiadomień o terminach czynności, orzeczeń funkcjonariuszy, jak również prywatnych pism, notatek, fotografii i listów lub innych dokumentów prywatnych. Prokurator stwierdził, że "informacja prywatna, znajdująca się w posiadaniu władz publicznych, nie może być identyfikowana ze sprawą publiczną, a więc i informacją publiczną".

W tym zakresie podkreślenia zatem wymagało, że – jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym wyżej wyroku - przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie ograniczają prawa do informacji wyłącznie do dokumentów urzędowych. Co więcej – Sąd wskazał wówczas, że co do zasady udostępnieniu podlegać będzie wszystko, co znajduje się w aktach postępowania, niezależnie od tego, czy będzie to dokument urzędowy, czy prywatny (wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1550/11, publ. LEX nr 1149195).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że – jak podkreślił m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 4 czerwca 2012 r. – fakt, że dokument prywatny trafia do organu i służy realizacji powierzonych prawem zadań organu (...) nie oznacza, że przez to nabiera on cech dokumentu urzędowego. Dokument skierowany do organu administracji publicznej przez podmiot prywatny nigdy nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego, że został doń zaadresowany i znajduje się w jego posiadaniu. Nie nabierze zatem cech dokumentu urzędowego, w rozumieniu przedmiotowej ustawy (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 czerwca 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 102/12, publ LEX nr 1230664).

Jednakże – jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 440/10 – nie oznacza to, że realizacja obowiązku informacyjnego następuje bez uwzględnienia ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz przepisów ustawy o ochronie danych osobowych. Jeżeli informacja publiczna zawiera dane osobowe, a nie wchodzi w grę art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie można uznać, że zaistniała przesłanka legalizująca udostępnienie danych osobowych, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych (wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 440/10 LEX nr 952041).

W kwestii pozostałych argumentów wyrażonych w piśmie Prokuratora z dnia [...], uznać należało, że bezpodstawne było również stwierdzenie, iż spis zawartości akt, tj. przegląd akt, nie podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w powyższej ustawie, z tego powodu, że ma charakter tylko porządkowy.

Jak bowiem wskazał NSA w cytowanym wyżej wyroku - co do zasady udostępnieniu podlegać będzie wszystko, co znajduje się w aktach postępowania, niezależnie od tego, czy dokument znajdujący się w aktach ma charakter "wewnętrzny", czy "roboczy" (por. wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1550/11, publ. LEX nr 1149195).

Podkreślenia bowiem wymagało, że zawarte w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r., wyliczenie informacji publicznych podlegających udostępnieniu, ma charakter przykładowy, a więc zamieszczony w tym przepisie katalog informacji publicznych nie jest katalogiem zamkniętym. Uwzględniając powyższe, a ponadto treść przepisu art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, według którego obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, stwierdzić należało, że prawo do informacji jest zasadą, natomiast wyjątki od tej zasady powinny być interpretowane ściśle.

Odstępstwa od wymienionej zasady, zostały wskazane we wspomnianym już art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r., który stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych.

W wyniku rozpoznania skargi T.K. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w R. w zakresie udostępnienia informacji publicznej z wniosku skarżącego z dnia [...], stwierdzić zatem należało, że organ dopuścił się naruszenia przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i w konsekwencji bezczynności, a wobec tego skarga zasługiwała na uwzględnienie.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy, zwłaszcza wobec jednoznacznej treści wniosku z dnia [...], stwierdzić bowiem należało, że stanu bezczynności nie przerywa wezwanie skierowane przez Prokuratora do skarżącego o sprecyzowanie wniosku w terminie 14 dni, a także czynności podjęte przez organ w konsekwencji tego wezwania. Jak już bowiem była o tym mowa wyżej, Prokurator wezwał skarżącego do sprecyzowania wniosku w terminie 14 dni, poprzez wskazanie zakresu żądanych informacji, tj. wskazanie, których konkretnie dokumentów dotyczy wniosek. Tymczasem według treści wniosku, skarżący wniósł o udostępnienie informacji przez Prokuratora Rejonowego w R. poprzez przesłanie dokumentów wytworzonych przez organy ścigania w postępowaniu [...], w tym spisu zawartości akt, a ponadto dokumentów sporządzonych na żądanie organów ścigania, w tym nadesłanych odpowiedzi. Zakres żądanych informacji został zatem jednoznacznie określony w treści wniosku z dnia [...]. Ponadto skarżący sprecyzował w tym piśmie, że wnioskowaną informację należy przesłać pocztą elektroniczną (w postaci "skanu") na wskazany przez niego adres lub doręczyć w formie kserokopii na adres pocztowy, wskazany też we wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Z tego powodu – nie mające podstaw w tych okolicznościach - żądanie przez organ sprecyzowania wniosku, nie mogło być uznane za usuwające stan bezczynności, podobnie jak i działania organu podjęte w konsekwencji tego wezwania, tj. wydanie decyzji z dnia [...] o umorzeniu postępowania. W stwierdzonych okolicznościach sprawy, stan bezczynności zostałby zatem usunięty w razie udostępnienia żądanej informacji albo wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia. Powyższa ocena została wielokrotnie potwierdzona w orzecznictwie, przede wszystkim w uchwale z dnia 26 listopada 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że - jest rzeczą oczywistą, że jeżeli do daty orzekania przez sąd, organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to – mimo pozostawania w zwłoce – przestaje on tkwić w bezczynności. Postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się więc bezprzedmiotowe również z tego powodu i dlatego podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1pkt 3 P.p.s.a. (Uchwała NSA z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt I OPS 6/08, publ. ONSAiWSA z 2009 r. nr 4, poz.63). W niniejszej sprawie – jak już wyżej była o tym mowa – nie wystąpiły podstawy uznania, że postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe, gdyż Prokurator Rejonowy nie podjął żadnego spośród działań przerywających stan bezczynności w okolicznościach tej sprawy (tj. zwłaszcza wobec treści wniosku o udostępnienie informacji).

W wyniku kontroli zgodności z prawem postępowania organu w przedmiotowej sprawie, uwzględnić zatem należało zarzut skargi dotyczący bezczynności Prokuratora Rejonowego w R. i na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a. orzec jak w sentencji.

Jednocześnie w wyżej opisanych okolicznościach sprawy, brak było podstaw do uznania, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Przepis art. 200 P.p.s.a. stanowił podstawę orzeczenia o zwrocie kosztów postępowania w wysokości 100 zł., na które składał się uiszczony przez skarżącego wpis od skargi.