IV SA/Wa 1318/14

Uzasadnienie

Prawomocnym postanowieniem z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 134/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. S. na pismo Szefa Służby Cywilnej.

Pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r. pełnomocnik A. S., r. pr. K. J. wydała opinie o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. A. S. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego powyżej wymienionym prawomocnym postanowieniem.

W uzasadnieniu wskazał, że w postępowaniu poprzedzającym jego wydanie nie był należycie reprezentowany dlatego uchybiono terminowi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 280 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań Sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.

Instytucja wznowienia postępowania została uregulowana w dziale VII p.p.s.a.. W przepisach działu VII p.p.s.a. enumeratywnie wymienione są przesłanki wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Dopuszczalne jest wznowienie postepowania zakończonego prawomocnym wyrokiem jak i postanowieniem. Wznowienie postępowania nie jest zwykłym środkiem odwoławczym, jest to instytucja mająca charakter wyjątkowy. Na podstawie art. 270 p.p.s.a. przysługuje jedynie od orzeczeń prawomocnych na ściśle określonych podstawach. Natomiast art. 271 p.p.s.a. wskazuje przesłanki wznowienia postępowania z powodu nieważności:

1. jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia;

2. jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe

Na podstawie przepisu 272 p.p.s.a. wznowienia postępowania prawomocnym orzeczeniem można żądać wówczas w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską.

Można również żądać wznowienia na tej podstawie, że:

1) orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym;

2) orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa.

Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia w/w okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a także w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy.

Skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.

Po wniesieniu skargi o wznowienie postępowania przewodniczący bada, czy skarga odpowiada warunkom formalnym przewidzianym w art. 46 p.p.s.a. Zatem skarga o wznowienie postępowania powinna odpowiadać warunkom formalnym określonym w art. 46 p.p.s.a. oraz zawierać dodatkowe elementy wymienione w art 279 p.p.s.a. Stanowią je: oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawa wznowienia, a więc wskazanie jednej z podstaw wznowienia wymienionych w art. 271–273 p.p.s.a., uzasadnienie podstawy wznowienia, a także okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi. Niezbędnym elementem skargi o wznowienie postępowania jest żądanie o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Treść tego żądania będzie zależała od przyjętej podstawy wznowienia.

Podanie podstawy wznowienia postępowania powinno zawierać powołanie i wyraźne określenie, która z podstaw wymienionych w art. 271–274 p.p.s.a. uzasadnia wznowienie w danej sprawie. Z kolei uzasadnienie podstawy prawnej powinno zawierać przytoczenie okoliczności powodujących istnienie wskazanej podstawy wznowienia.

Skarga o wznowienie postępowania wniesiona przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.

Jeżeli strona nie wniosła skargi o wznowienie postępowania w terminie bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, do którego skarga miała być wniesiona, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.

W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.

Równocześnie z wnioskiem strona powinna wnieść skargę o wznowienie postępowania. Jak każde pismo w postępowaniu sądowym wniosek powinien odpowiadać warunkom formalnym przewidzianym w art. 46 p.p.s.a., a ponadto należy w nim uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminowi.

W dniu 8 marca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem przyznał A. S. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. ustanowiła pełnomocnika A. S., r. pr. K. J.

Podnoszenie zarzutu przez skarżącego, że był nienależycie reprezentowany przez swojego pełnomocnika w ocenie Sądu nie ma żadnego uzasadnienia. Wyznaczony pełnomocnik prowadził postępowanie w imieniu swojego mocodawcy z dołożeniem najwyższej staranności, zgodnie z Kodeksem Etyki Radcy Prawnego.

Pełnomocnik A. S. w dniu 13 listopada 2012 r zawiadomił Sąd, że nie znajduję podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego w dniu 26 października 2012 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Do pisma z 13 listopada 2012 r. pr. K. J. dołączyła obszerną opinie o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej, w której zostały przytoczone argumenty o zasadności tej opinii. Sąd przychylił się do zasadności sporządzonej opinii.

Skarżący nie zgodził się z rzetelnie sporządzoną opinią z dnia 13 listopada przez r. pr. K. J. i żądał wznowienia postępowania. Pełnomocnik skarżącego sporządziła 28 kwietnia 2014 r. opinię o braku podstaw do wniesienia skargi o wznowienie postępowania. Pełnomocnik po analizie akt sprawy oraz po spotkaniu ze skarżącym w dniu 28 kwietnia 2014 r. nie stwierdziła aby zachodziły przesłanki wymienione w art. 271, 272 i 273 § 1 p.p.s.a. Według r.pr. K. J. skarżący nie wskazał też okoliczności późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy ani wskazał ich we wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postepowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie we wniosku A. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania z dnia 30 kwietnia 2014 r. uważa że nie występują przesłanki do wznowienia postępowania wymienione w art. 271, 272 i 273 § 1 p.p.s.a ani też, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności późniejszego wykrycia przesłanek w/w przepisów, jak również nie uprawomocnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminowi.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji