III SA/Wa 2718/12

Uzasadnienie

1. Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia Syndyka masy upadłości D. P. i B. P. wspólników byłej spółki cywilnej K. w upadłości (dalej: "Skarżący"), utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości.

Powyższe postanowienia zostały wydane na podstawie następującego stanu faktycznego:

Skarżący zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej opodatkowania sprzedaży nieruchomości. W przedmiotowym wniosku przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 maja 2010 r. postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. w W. została ogłoszona upadłość D. P.. Natomiast w dniu 3 listopada 2010 r. postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. w W. ogłoszona została upadłość B. P. — prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą PPHU K. w W. obejmującą likwidację majątku upadłego. Postępowania upadłościowe zostały postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. w W. połączone do wspólnego rozpoznania oraz prowadzenia upadłości przez syndyka M. K..

W dniu ogłoszenia upadłości D. P. obydwoje upadli byli jedynymi wspólnikami spółki cywilnej PPHU K. s.c. D. P., B. P..

Upadli nie są wykreśleni z ewidencji działalności gospodarczej. Syndyk złożył do ewidencji działalności gospodarczej informację o ogłoszeniu upadłości likwidacyjnej D. P. i B. P.. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej spółka cywilna PPHU K. prowadziła ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ponadto spółka była płatnikiem podatku VAT. Majątek masy upadłości stanowi m.in. nieruchomość zabudowana, wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności w ramach wymienionej spółki cywilnej, składająca się z prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz z budynków posadowionych na tym gruncie ujęta w ewidencji środków trwałych a od budynków naliczane były odpisy amortyzacyjne, ujmowane w księdze podatkowej.

Nieruchomość ta została nabyta w dniu 18 lipca 1997 r. aktem notarialnym na zasadach spółki cywilnej — współwłasności łącznej przez wspólników ww. spółki cywilnej. W akcie notarialnym wskazano, że do ceny zabudowań doliczono 22% podatku VAT, zaś sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nie została opodatkowana podatkiem VAT. W toku prowadzonej działalności wspólnicy ponosili również nakłady na budynki nie przekraczające 30% ich wartości początkowej. Zarówno od nabytych budynków jak i od poniesionych nakładów spółka odliczyła podatek VAT naliczony.

Na żądanie syndyka, skierowane do byłych wspólników spółki cywilnej o przedłożenie remanentu likwidacyjnego, jeden ze wspólników złożył informację, że remanent likwidacyjny wynosi "0".

Wskazując na powyższe Skarżący zadał następujące pytanie:

Czy sprzedaż w 2012 r. przez syndyka ww. nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z posadowionymi na nim budynkami i budowlami) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na upływ 12 miesięcznego terminu określonego w art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "u.p.t.u.") oraz nie spełnienia warunku rozliczenia podatku wskazanego również w art. 14 ust. 7 u.p.t.u. czy też należy zastosować zwolnienie przedmiotowe dla budynków i budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 10 u.p.t.u.?

2. Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2012 r. odmówił wszczęcia postępowania w przedmiotowym zakresie.

W ocenie organu, Skarżący składając przedmiotowy wniosek nie występuje w charakterze podmiotu zainteresowanego w rozumieniu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej: "O.p."). Dotyczy on bowiem opodatkowania dostawy nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną, będącą podatnikiem podatku VAT, a która uległa rozwiązaniu. W takiej sytuacji trudno uznać, że Skarżący działa na rachunek upadłego, ponieważ nie może on działać na rachunek podmiotu, który uległ rozwiązaniu.

3. W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżący stwierdził, że odmowa wydania interpretacji jest sprzeczna z przepisami prawa.

Podał, że z art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm., dalej: "u.p.u.n.") wynika jednoznacznie, że wyłącznie Syndyk jest uprawniony do wystąpienia o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Upadły nie ma legitymacji do wystąpienia z takim wnioskiem, o ile toczy się postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację majątku. "Syndyk upadłości jako organ postępowania upadłościowego nie jest zatem ani podatnikiem, ani płatnikiem, lecz osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego przedsiębiorcę." (W. Missala, Obowiązki i odpowiedzialność syndyka upadłości, Prawo Spółek 2001, nr 3, s. 53). Pomimo tego, że pogląd powyższy wyrażony został pod rządami Rozporządzenia Prezydenta RP Prawo upadłościowe z 1934 r., obecne usytuowanie prawne syndyka nie uległo zmianie. Nieprawdziwe jest stwierdzenie, że syndyk (tylko) nadzoruje rozliczenia podatkowe upadłego, przeciwnie, syndyk je sporządza, ma obowiązek rozpoznawać prawidłowo obowiązek podatkowy, sporządzać deklaracje i uiszczać należne podatki na rachunki bankowe właściwych organów podatkowych. A zatem to tylko Syndyk posiada legitymację do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto wskazał, że charakter sprawy mającej być przedmiotem interpretacji powoduje, że Upadli są zainteresowani rozstrzygnięciem sprawy bowiem ma ona wpływ na wielkość środków z likwidacji masy upadłości, która zostanie przeznaczona na zaspokojenie wierzycieli. Wcześniejsze rozwiązanie spółki nie przesądza jednoznacznie, czy przy dostawie nieruchomości Syndyk występować będzie na rzecz D. i B. P. jako podatników podatku VAT, czy też na rzecz tych osób jako nie-podatników. Po zakończeniu postępowania upadłościowego osoby fizycznej, niezaspokojone zobowiązania (także z okresu postępowania upadłościowego, jeżeli zostałyby ujawnione) obciążają nadal byłego upadłego, chyba że sąd upadłościowy postanowi o jego oddłużeniu. Właściwe rozpoznanie obowiązku podatkowego ma zatem istotne znaczenie dla upadłego. Wnioskowana interpretacja ma pomóc w ustaleniu obowiązku podatkowego i dlatego pełniłaby funkcję ochronną, o której mowa w art. 14k - 14m O.p.

4. Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] kwietnia 2012 r.

W uzasadnieniu wskazał, że w przedmiotowej sprawie w związku z ogłoszeniem upadłości jednego ze wspólników, tj. D. P., zgodnie z art. 874 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny spółka cywilna, której był wspólnikiem uległa rozwiązaniu. Stosownie do art. 160 ust. 1 u.p.u.n. w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz we własnym imieniu. Wszelkie zatem czynności realizowane przez syndyka w stosunku do majątku upadłego mające charakter odpłatnej dostawy lub świadczenia usług są realizowane na rachunek upadłego, lecz w imieniu syndyka. W takim przypadku uznać należy, że w dalszym ciągu czynności te są realizowane w ramach działalności gospodarczej upadłego i na jego rachunek.

Uwzględniając powyższe, w ocenie organu, stwierdzić należy, iż przedmiotowy wniosek dotyczy opodatkowania dostawy nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną, będącą podatnikiem podatku VAT, która uległa rozwiązaniu. W takiej sytuacji trudno uznać, że Skarżący działa na rachunek upadłego, ponieważ nie może on działać na rachunek podmiotu, który uległ rozwiązaniu. Tym samym zarzut Skarżącego, iż wydane postanowienie pozostaje w sprzeczności z art. 144 u.p.u.n. uznać należy za nieuzasadniony.

Następnie wskazał, że zgodzić należy się ze Skarżącym, iż syndyk uprawniony jest do występowania z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w imieniu upadłego. Jednakże w przedmiotowej sprawie wniosek dotyczy opodatkowania dostawy nieruchomości wykorzystywanej w działalności spółki cywilnej, która uległa rozwiązaniu. Stąd też Skarżący nie działa w imieniu upadłego.

Końcowo stwierdził, że wydana w przedmiotowej sprawie indywidualna interpretacja prawa podatkowego nie pełniłaby funkcji ochronnej, o której mowa w art. 14k-14m O.p., bowiem analiza sprecyzowanego pytania jak i stanowiska przedstawionego we wniosku wskazuje, że dotyczy on sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne będące w upadłości, byłych wspólników spółki tj. D. P. i B. P., na rzecz których działa Skarżący.

Tym samym z uwagi na to, że skutki związane z udzieleniem pisemnej interpretacji dotyczą podmiotu, który o nią wystąpił, a przedmiotowy wniosek dotyczy opodatkowania sprzedaży składników majątku wykorzystywanego przez spółkę cywilną, która uległa rozwiązaniu, brak jest podmiotu, który mógłby korzystać z funkcji ochronnej, którą zapewnia zainteresowanemu indywidualna interpretacja prawa podatkowego. Powyższe w ocenie organu uzasadnia nieuwzględnienie przedstawionych przez Skarżącego w złożonym zażaleniu argumentów.

5. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2012 r. oraz postanowienia z dnia [...] kwietnia 2012 r. W przypadku natomiast stwierdzenia braku zaistnienia przesłanek do stwierdzenia nieważności wniósł o uchylenie ww. postanowień w całości. Ponadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 14 b § 1 i 247 O.p. w zw. z art. 144, 160 i 173 u.p.u.n.

W uzasadnieniu wskazał, że wyłącznie syndyk może występować w imieniu, powołanych w przedmiotowym wniosku, upadłych w postępowaniach sądowych i administracyjnych dotyczących mas upadłości tychże byłych wspólników, których składnikiem jest opisana nieruchomość.

Stwierdził, że stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia jako wydanego z rażącym naruszeniem art. 144, 160 i 173 u.p.u.n. oraz art. 14 b § 1 O.p. jest niezbędne - zgodnie z tymi przepisami jedynie syndyk może wystąpić z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przedmiotów zaliczonych w skład masy upadłości.

Podkreślił, że akceptacja stanowiska organu przedstawionego w zaskarżonym postanowieniu, zgodnie z którym syndyk nie jest uprawniony do złożenia wniosku o udzielenie takiej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przedmiotów zaliczonych w skład masy upadłości, oznaczałaby, że w ogóle brak jest podmiotu uprawnionego do wystąpienia z takim wnioskiem. Wobec powyższego zasadnym jest także stwierdzenie, że nieważność postępowania zakończonego zaskarżonym postanowieniem zachodzi także ze względu na wydanie tego postanowienia z rażącym naruszeniem prawa (art. 247 § 1 pkt 4 O.p.).

6. W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

7.1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej j jako "p.p.s.a."), sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.), a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Oceniając zaskarżone postanowienie w tym zakresie stwierdzić należy, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

7.2. W rozpatrywanej sprawie, przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Ministra Finansów utrzymujące w mocy, wydane na podstawie art. 165a § 1 w związku z art. 14b § 1 i 14 h O.p. postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji, o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia interpretacji indywidualnej. Rozpoznanie skargi w niniejszej sprawie sprowadza się zatem do odpowiedzi czy złożony wniosek obligował Ministra Finansów do wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego czy też uprawnione było stwierdzenie organu, że wniosek nie dotyczył indywidualnej sprawy Skarżącego, a w związku z tym wykracza poza obowiązki tego organu określone w art. 14 b §1O.p.

7.3. Zgodnie z art. 14b § 1.O.p. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z treścią powołanego przepisu dla skutecznego wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie wydania interpretacji indywidualnej koniecznym jest, aby wniosek o jej wydanie złożył podmiot zainteresowany. Osobą, która w swojej indywidualnej sprawie może żądać wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest między innymi podatnik, który składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W ramach interesu prawnego podatnika mieści się nabyta na skutek uzyskania interpretacji gwarancja, że zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy. W ramach tego interesu mieści się również uzyskana w trybie art. 14o O.p. tzw. milcząca interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie, w sytuacji kiedy Minister Finansów nie wyda interpretacji w terminie trzymiesięcznym.

Organ podatkowy, do którego wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji, obowiązany jest w pierwszej kolejności ustalić, czy wnioskodawca spełnia warunki do uzyskania interpretacji. Jeżeli treść wniosku w tym zakresie budzi wątpliwości, organ winien wezwać wnioskodawcę do wskazania, czy wniosek dotyczy jego indywidualnej sprawy (art. 155 §1 w związku z art. 14h O.p.).

Stwierdzenie, iż wniosek o udzielenie interpretacji nie dotyczy indywidualnej sprawy wnioskodawcy, obliguje organ do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co wynika z treści art. 165a § 1 w związku z art. 14h O.p. (por. wyroki WSA w Warszawie: z dnia 13 listopada 2008r., sygn. akt III SA/Wa 1506/08, Lex nr 477304 i z dnia 23 stycznia 2009r., sygn. akt III SA/Wa 1659/08, Lex nr 506670; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2009r., sygn. akt III SA/Gl 1376/08, Lex nr 491847).

W przedmiotowej sprawie Minister Finansów stwierdził, że Skarżący będący syndykiem masy upadłości wspólników byłej spółki cywilnej, nie występuje w charakterze podmiotu zainteresowanego w rozumieniu art. 14b O.p. Wskazał, że wniosek o wydanie interpretacji dotyczy opodatkowania dostawy nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną, będącą podatnikiem podatku od towarów i usług, która uległa rozwiązaniu. W takiej sytuacji trudno uznać, że Skarżący działa na rachunek upadłego, ponieważ nie może on działać w imieniu podmiotu, który uległ rozwiązaniu.

Wskazać należy, że stosownie do art. 144 ust. 1 u.p.u.n. jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, postępowania sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu. Postępowania, o których mowa w ust. 1, syndyk prowadzi na rzecz upadłego, lecz w imieniu własnym (art. 144 ust. 2 u.p.u.n.).

Zgodnie z art. 160 ust. 1 u.p.u.n. w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz we własnym imieniu. Syndyk obejmuje i chroni majątek upadłego oraz zarządza nim (art. 173 u.p.u.n.).

Legitymację syndyka określa się w doktrynie jako tzw. legitymację formalną lub jako podstawienie (abstytucja) procesowe. Syndyk jest więc stroną w znaczeniu formalnym (procesowym), tzn. działa w postępowaniu we własnym imieniu. Natomiast stroną w znaczeniu materialnym, pomimo ogłoszenia upadłości, pozostaje upadły (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1171/08).

Oznacza to, że upadły, co do którego ogłoszono upadłość "likwidacyjną", traci legitymację (uprawnienie) strony w postępowaniach administracyjnych lub sądowych dotyczących masy upadłości. Legitymację taką uzyskuje z mocy prawa syndyk masy upadłości. Podmiot "upadły" nie jest i nie może być w sensie formalnym uczestnikiem (stroną) postępowania podatkowego w sprawach zobowiązań podatkowych stanowiących wierzytelność podlegającą zgłoszeniu do masy upadłości, dotyczących masy upadłości. W tak określonym postępowaniu syndyk występuje we własnym imieniu lecz na rzecz upadłego jako reprezentant "masy upadłości" i samego upadłego. Tym samym z chwilą ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego wszczęcie i dalsze prowadzenie postępowania podatkowego w przedmiocie zobowiązań podatkowych upadłego może nastąpić tylko wobec syndyka jako osoby działającej na rzecz upadłego. Wszczęcie, dalsze prowadzenie postępowania podatkowego w stosunku do upadłego, co do którego ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku jest niedopuszczalne, gdyż narusza przepisy art. 144 i art. 145 u.p.u.n., a przez to i art. 120 O.p. nakazujący organom podatkowym działanie na podstawie przepisów prawa.

Podkreślenia wymaga, że podstawienie syndyka w miejsce upadłego odnosi się tylko do postępowań dotyczących masy upadłości. Chodzi o postępowania dotyczące praw i obowiązków odnoszących się do mienia wchodzącego w skład masy upadłości, nie wyłączając praw i obowiązków wynikających z zarządu tym mieniem. W sprawach, które nie dotyczą masy upadłości, legitymację zachowuje upadły. Do spraw, w których legitymację zachowuje upadły, zalicza się te sprawy majątkowe, które odnoszą się do mienia niewchodzącego do masy upadłości (art. 63-67 u.p.u.n.), np. sprawy o wydanie rzeczy niewchodzącej w skład masy upadłości.

W przedmiotowym wniosku Skarżący zwrócił się o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego opodatkowania sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład masy upadłości upadłych wspólników spółki cywilnej.

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku organu podatkowego, bez znaczenia dla możliwości wydania interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie pozostaje fakt, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną która uległa rozwiązaniu. Zauważyć bowiem należy, że po rozwiązaniu spółki cywilnej, nieruchomość ta weszła w skład masy upadłości upadłych wspólników spółki cywilnej. Natomiast rolą syndyka masy upadłości byłych wspólników, zgodnie z ww. przepisami u.p.u.n., jest zarządzanie majątkiem upadłych i przystąpienie do jego likwidacji. Podkreślenia także wymaga, że postępowania sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że skoro nieruchomość, po rozwiązaniu spółki cywilnej, weszła w skład mas upadłości byłych wspólników spółki cywilnej to właśnie syndyk tych mas upadłości uprawniony jest do prowadzenia spraw z nią związanych. Tym samym Skarżący miał prawo zwrócić się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład masy upadłości upadłych wspólników spółki cywilnej.

Na marginesie należy zauważyć, że akceptacja stanowiska Ministra Finansów skutkowałaby, że nie byłoby podmiotu uprawnionego do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w powyższym zakresie.

7.4. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Minister Finansów odmawiając wszczęcia postępowania naruszył przepis art. 14b § 1O.p. w zw. z art. 144 ust. 1 u.p.u.n.

Jednakże w ocenie Sądu powyższe naruszenie wskazanych przepisów wbrew twierdzeniu strony skarżącej nie miało charakteru rażącego, a tym samym nie uzasadniało stwierdzenia nieważności zaskarżonego rozstrzygnięcia.

7.5. Minister Finansów winien zastosować ocenę prawną zawartą w niniejszym wyroku i rozpoznać wniosek Skarżącego o wydanie interpretacji indywidualnej.

7.6. W tym stanie rzeczy Sąd uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit.a) i c) p.p.s.a.

Zakres, w jakim uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a.

Na wniosek Skarżącego, Sąd zasądził na jego rzecz koszty postępowania sądowego zgodnie z art. 200 p.p.s.a. w kwocie równej uiszczonemu wpisowi.