II SA/Op 568/12

Uzasadnienie

Decyzją z 14 czerwca 2012 r., nr [...], Starosta Brzeski - działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zwanej dalej Prawem budowlanym - odmówił A. K.-B. i P. B. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego i wiaty garażowej w [...], na działce o numerze ewidencyjnym [...]. W uzasadnieniu podał, że postępowanie w przedmiotowej sprawie wszczął wniosek inwestorów z 10 kwietnia 2012 r., do którego dołączono projekt budowlany, sporządzony przez osobę posiadającą stosowne uprawnienia budowlane. Odwołując się do treści art. 35 Prawa budowlanego organ wskazał, że obowiązany jest do sprawdzenia projektu budowlanego i jego zgodności z przepisami, w tym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków (zwanego także "planem" lub "planem zagospodarowania przestrzennego"). Z uwagi na to, że projekt był niekompletny oraz zawierał nieprawidłowości w odniesieniu do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, organ wydał w dniu 14 maja 2012 r. postanowienie zobowiązujące wnioskodawcę do usunięcia szczegółowo opisanych nieprawidłowości projektu budowlanego, z zagrożeniem wydania decyzji odmownej w razie nieusunięcia braków. Następnie, uwzględniając żądanie stron, zawiesił postępowanie, po czym na wniosek z 5 czerwca 2012 r. postępowanie to podjął. Wraz z wnioskiem w sprawie podjęcia inwestorzy zwrócili wypożyczone dokumenty oraz złożyli odpowiedź-wyjaśnienie do postanowienia z 14 maja 2012 r. Dalej organ podał, że istotną nieprawidłowością w projekcie budowlanym, wskazaną do usunięcia w postanowieniu, była niezgodność projektu budowlanego z obowiązującym planem w zakresie kształtu dachu budynku mieszkalnego przewidzianego do realizacji na terenie zainwestowania, oznaczonym symbolem MW/MN/MNU/U/1. Przytaczając przepisy planu dotyczące tego terenu, w tym także definicję dachów o połaciach symetrycznych, wywodził, że przedstawione przez inwestorów rozwiązania projektowe geometrii dachu nie są zgodne z zapisami planu. Nie jest to bowiem dach symetryczny (w żadnym miejscu tego dachu nie można poprowadzić osi symetrii), nie można wyróżnić głównych połaci dachowych (jest wiele tych połaci), wobec czego nie można również określić zbiegu tych połaci (głównych) w jednej kalenicy. Podkreślił organ, że wprawdzie strony wskazują na sąsiednie budynki, które posiadają zróżnicowane kształty dachów i powołują się na dostosowanie do istniejącej zabudowy, jednak argumenty te nie pozwalają na odstąpienie od rozwiązań przyjętych w planie. W tych okolicznościach przyjęto, że inwestorzy nie usunęli wszystkich nieprawidłowości w projekcie budowlanym, bo nie doprowadzili geometrii dachu do zgodności z planem. W konsekwencji - na podstawie art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego - należało odmówić zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Z powyższą decyzją nie zgodzili się A. K.-B. oraz P. B., którzy uznali podjęte rozstrzygnięcie za błędne i domagali się wydania decyzji zezwalającej na budowę. Odwołujący wywodzili, że spełnili w terminie nałożony na nich obowiązek dotyczący usunięcia nieprawidłowości w zakresie kształtu dachu budynku mieszkalnego, poprzez złożenie wyjaśnienia co do zgodności zaprojektowanego kształt dachu z zapisami planu. Sporny dach jest wielospadowy o symetrycznych połaciach, czyli spełnia wymogi definicji planu. Do tej argumentacji organ nie odniósł się. Wedle stron, ostatnia zmiana zapisu w planie zasadniczo nie zmienia tekstu: "należy stosować dachy o symetrycznych układach połaci dachowych". Sposób interpretacji poszukiwanej w konstrukcji dachu symetrii został jednoznacznie określony w definicji, zgodnie z którą przez dachy o połaciach symetrycznych należy rozumieć dachy wielospadowe, dwuspadowe i dwuspadowe z naczółkami, założone na zasadniczej bryle budynku o jednakowych kątach nachylenia głównych połaci dachowych, zbiegających się w jednej kalenicy. Interpretując ten przepis, w projekcie wymagany jest dach o połaciach głównych symetrycznych (o jednakowych kątach nachylenia względem poziomu), zbiegających się w jednej kalenicy (głównej - czyli najdłuższej). Przedstawiony do oceny projekt budowlany zawiera dach o konstrukcji spełniającej ten warunek, ponadto wszystkie połacie dachowe mają jednakowy spadek (również kąt nachylenia 40°). Ponadto z projektu dachu wynika, która kalenica jest najdłuższa i jednocześnie będzie pełnić funkcję kalenicy głównej, a połacie dachowe tworzące ją stają się połaciami głównymi. Ponieważ połacie główne są symetryczne i zbiegają się w jednej kalenicy głównej, zostaje spełniony wymóg dachu o symetrycznych układach połaci dachowych. Zdaniem stron, organ powołuje się na stwierdzenia niewystępujące w zapisach planu zagospodarowania przestrzennego, zaś interpretacja obowiązujących zapisów dokonana przez organ jest niezgodna z definicją § 3 ust. 1 pkt 20 planu. Użyte w uzasadnieniu decyzji pojęcia techniczne typu: dach symetryczny czy osie symetrii, nie występują w warunkach i definicjach analizowanego planu i dotyczą zupełnie innych uwarunkowań. Odwołujący podkreślili, że o takich definicjach jak: kalenica główna, główne lub symetryczne połacie dachowe, nie mówi Prawo budowlane, jest to natomiast ogólnie przyjęte nazewnictwo w treści planów zagospodarowania przestrzennego, w orzecznictwie sądowym, jak i w środowisku architektów. Powyższe wynika z opinii architektów, prawników i pracowników Urzędu Planowania Przestrzennego w Opolu, a także z literatury fachowej oraz definicji przedmiotowych pojęć zawartych w innych planach zagospodarowania przestrzennego.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Wojewoda Opolski decyzją z 24 września 2012 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty Brzeskiego. Po zrelacjonowaniu stanu faktycznego sprawy i wskazaniu podstawy prawnej rozstrzygnięcia organ odwoławczy wywodził, że kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy, zaś ustalenia przeznaczenia terenu, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków, ustalonego uchwałą Rady Miejskiej w Grodkowie z dnia 27 września 2006 r., Nr XXXV/375/2006, działka numer [...] znajduje się na terenie oznaczonym symbolem MW/MN/MNU/U/1, o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, jednorodzinną, jednorodzinną z dopuszczeniem usług i usługową (§ 5 ust. 6 ww. planu). Zgodnie z § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a tego planu, w nowoprojektowanych budynkach należy stosować dachy o symetrycznych układach połaci dachowych (dopuszczalne: wielospadowe, o konstrukcji mansardowej), o pokryciu dachówką ceramiczną lub innymi materiałami o fakturze dachówkopodobnej. Z kolei, § 3 ust. 1 pkt 20 planu zawiera definicję dachów o połaciach symetrycznych, przy czym organ podkreślił, że definicja ta ma zastosowanie w dalszych przepisach omawianego planu, tylko gdy jest o niej mowa. W tej sytuacji Wojewoda stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania definicja dotycząca dachów o połaciach symetrycznych, tj. § 3 ust. 1 pkt 20 omawianego planu, bowiem w § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a mówi się o dachach o symetrycznych układach połaci dachowych, a nie są to pojęcia tożsame. Dalej argumentował, że dach projektowanego budynku składa się z wielu połaci dachowych o różnych kształtach i nie można w nim wyróżnić układów symetrycznych. Przez układy połaci dachowych należy rozumieć co najmniej dwie połacie dachowe, jednak zgodnie z § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a planu, dany układ połaci dachowych musi być symetryczny względem innego układu połaci dachowych. Natomiast słowo "symetria" oznacza podzielność przedmiotu na odpowiadające sobie jednakowe lub analogiczne części będące swym zwierciadlanym odbiciem albo pokrywające się po obrocie wokół punktu lub prostej. Takie rozumienie komentowanych przepisów, w ocenie Wojewody, prowadzi do wniosku, że projektowany dach nie może zostać zakwalifikowany jako dach o symetrycznych układach połaci dachowych, w myśl § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a miejscowego planu, zatem bezzasadne jest analizowanie przedmiotowych połaci dachowych pod kątem zgodności z zapisami § 3 ust. 1 pkt 20 planu, który nie ma zastosowania na terenie objętym zainwestowaniem. Ponadto Wojewoda odnotował, że organ pierwszej instancji, pomimo bezpodstawnego zastosowania definicji zawartej w § 3 ust. 1 pkt 20 planu, trafnie stwierdził, iż przedmiotowa inwestycja narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w kwestii kształtu dachu i w związku z tym słusznie nałożył na inwestora obowiązek doprowadzenia planowanej inwestycji do zgodności z tym planem. Prawidłowo również zastosował art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego, wydając decyzję odmowną ze względu na nieusunięcie wskazanych nieprawidłowości. Końcowo, odnosząc się do argumentacji odwołania, organ odwoławczy wyjaśnił, że powoływanie się na zapisy innych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego jest nieuzasadnione, bowiem plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego i odnosi się jedynie do obszaru, dla którego został on sporządzony. Ponadto, to plan obowiązujący na danym terenie, a nie sąsiednia zabudowa wyznacza kształt dachu budynków.

W skardze na powyższą decyzję A. K.-B. i P. B., reprezentowani przez pełnomocnika, wnieśli o uchylenie rozstrzygnięcia Wojewody w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Kwestionowanej decyzji zarzucili:

1) naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu art. 35 Prawa budowlanego w związku z uchwałą Nr XXXV/375/2006 Rady Miejskiej w Grodkowie z dnia 27 września 2006 r., zmienionej kolejnymi uchwałami, które miało istotny wpływ na wynik postępowania, a to poprzez uznanie niezgodności projektu budowanego z przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pomimo że spełnione zostały wszystkie niezbędne wymogi dla uzyskania pozwolenia na budowę;

2) naruszenie przepisów postępowania, tj. przepisu art. 77 § 1 w zw. z art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., poprzez uznanie przez organ, że przedłożony przez skarżącego projekt budowlany nie spełniał wymogów wskazanych w art. 35 Prawa budowlanego oraz wymogów planu zagospodarowania przestrzennego, co wskazuje na brak skrupulatności organu w dokonanej analizie zgodności projektu z wymogami ustawowymi, a ponadto na błędną interpretację przepisu § 3 i § 5 przedmiotowego planu miejscowego, skutkującą nieuprawnionym stwierdzeniem, że projekt nie jest zgodny z wszystkimi wymogami ustalonymi w planie i przepisach Prawa budowlanego. Tym samym, organ nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i do załatwienia sprawy z uwzględnieniem interesu strony.

Uzasadniając stawiane zarzuty skarżący powtórzyli argumentację odwołania co do błędnej wykładni przepisów prawa oraz podkreślili, że konstrukcja spornego dachu wynika z kształtu obrysu budynku i stanowi typową konstrukcję dachu stosowaną powszechnie w budownictwie. W dachu nie ma żadnych dodatkowych elementów zmieniających jego wygląd w sposób odbiegający od standardów. Wszystkie połacie zbiegające się w jednej kalenicy są symetryczne, tj. nachylone pod jednakowym kątem, a więc i dla każdego układu połaci dachowych. Zdaniem skarżących, zawarta w planie definicja legalna dachów o połaciach symetrycznych jest tożsama z zastosowanym w § 5 ust. 6 pkt 5 pojęciem dachu o symetrycznych układach połaci dachowych, ponieważ dach o symetrycznym układzie połaci dachowych, to nic innego, jak dach o połaciach symetrycznych, tyle że przy wyjaśnieniu tych pojęć zastosowano inny szyk wyrazów. Definicja dachu o połaciach symetrycznych z § 3 ust. 1 pkt 20 planu nie pojawia się nigdzie więcej w jego przepisach, dlatego organ drugiej instancji powinien posłużyć się przy jej odkodowaniu wykładnią celowościowo-funkcjonalną i odstąpić od wykładni literalnej przepisu, gdyż ta ostatnia prowadzi do wniosku, że omawiana definicja jest pojęciem martwym. Ponadto organ odwoławczy w sposób nieuprawniony rozszerzył znaczenie pojęć użytych w planie zagospodarowania przestrzennego, co skutkuje niepewnością prawa i jego niezrozumieniem przez obywatela. W ocenie skarżących, plan wymaga dachu o połaciach głównych symetrycznych - czyli takich, które posiadają jednakowe kąty nachylenia względem poziomu - zbiegających się w jednej kalenicy (głównej - najdłuższej), i dach ujęty w projekcie budowlanym spełnia ten warunek, gdyż niezależnie od tego, które z połaci dachowych zostaną wybrane jako główne, będą one spełniały warunek symetrycznych połaci dachowych. Z projektu wynika także, która kalenica jest najdłuższa i będzie tym samym spełniać funkcję kalenicy głównej. Skoro zatem połacie dachowe są symetryczne i zbiegają się w jednej kalenicy głównej, są jednocześnie dachem o symetrycznych układach połaci dachowych. Powyższe potwierdza szkic konstrukcji dachu budynku wykonany przez biuro architektoniczne z [...], na którym wskazane są symetryczne główne połacie dachowe oraz główna kalenica. Poza tym główny projektant planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków stwierdził, że plan wymaga dla budynków nowoprojektowanych konstrukcji dachu o połaciach głównych symetrycznych, tzn. takich, które posiadają jednakowe kąty nachylenia względem poziomu, zbiegających się w jednej kalenicy głównej, czyli najdłuższej. W ocenie tegoż projektanta projekt spornego dachu wypełnia warunki z § 5 ust. 6 planu, bo wszystkie połacie dachowe posiadają jednakowy spadek (również kąt nachylenia 40 stopni), a więc spełnia tym samym stawiany w tym przepisie wymóg symetryczności połaci dachowych. Z projektu dachu wynika także, która kalenica jest najdłuższa i jednocześnie, która będzie spełniać funkcję kalenicy głównej, a wówczas tworzące ją połacie dachowe stają się połaciami głównymi (opinia w załączeniu).

Następnie, odnośnie zarzutu naruszenia art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a. skarżący wywodzili, że organy decyzyjne nie zapoznały się wnikliwie z całością przedstawionego do akceptacji projektu budowlanego oraz z argumentacją stron, czym naruszyły obowiązek prowadzenia postępowania z uwzględnieniem interesu strony. Zważywszy na cele ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należało uwzględnić - w razie wątpliwości co do zgodności projektu budowlanego z planem - konstrukcje dachów na budynkach sąsiednich, które to konstrukcje są bardziej skomplikowane.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Opolski wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz podkreślając, że opinia głównego projektanta planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków nie jest wiążąca dla organu rozpatrującego wniosek o pozwolenie na budowę.

Na rozprawie sądowej pełnomocnik skarżących podtrzymał skargę i wywody w niej zawarte, wskazując raz jeszcze na skomplikowane konstrukcje dachów budynków znajdujących się w sąsiedztwie planowanej inwestycji oraz podkreślając, że w planie nie ma mowy o dachach symetrycznych, lecz o symetrycznych względem siebie połaciach dachowych. Ponownie odwołał się do opinii urbanisty w tym zakresie. Skarżący P. B. dodał, że symetria, o której mowa w planie dotyczy kątów nachylenia połaci. Z kolei pełnomocnik organu podniósł, że ocenie w niniejszej sprawie był poddany konkretny budynek, a nie budynki sąsiednie, natomiast sporny zapis planu należy odczytywać w ten sposób, że dach ma mieć układy symetryczne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w postępowaniu sądowym nie mogą być brane pod uwagę argumenty natury słusznościowej czy celowościowej. Badana jest wyłącznie legalność aktu administracyjnego, czyli prawidłowość zastosowania przepisów prawa do zaistniałego stanu faktycznego, trafność ich wykładni oraz prawidłowość przyjętej procedury.

Na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b) lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Dokonując tak rozumianej kontroli zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, Sąd stwierdził, że zostały one podjęte z naruszeniem prawa.

Na wstępie rozważań celowe jest przypomnienie, że w niniejszej sprawie kontroli sądowej poddana została decyzja Wojewody Opolskiego, którą organ utrzymał w mocy decyzję Starosty Brzeskiego odmawiającą A. K.-B. i P. B. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego i wiaty garażowej. Podstawę prawną tych rozstrzygnięć stanowiły regulacje cyt. wcześniej ustawy Prawo budowlane, której przepis art. 35 ust. 1 pkt 1 nakłada na właściwy organ obowiązek sprawdzenia - przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego - zgodności projektu budowlanego m.in. z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast według ust. 3 art. 35 Prawa budowlanego, w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. W rozpoznawanej sprawie organy obu instancji zgodnie uznały, choć z różnym uzasadnieniem, że przedłożony przez strony projekt budowlany nie spełnia warunków dotyczących kształtu dachu budynku, wynikających z obowiązującego na terenie planowanej inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przyjętego uchwałą Rady Miejskiej w Grodkowie Nr XXXV/375/2006 z dnia 27 września 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków (Dz. Urz. Woj. Opolskiego Nr 84, poz. 2477; zmienioną uchwałą RM w Grodkowie Nr XXV/262/08 z dnia 30 grudnia 2008 r. - Dz. Urz. Woj. Opolskiego z 2009 r. Nr 16, poz. 245). W tym zakresie organ odwoławczy uznał - w sposób odmienny niż skarżący - że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania definicja dotycząca dachów o połaciach symetrycznych, tj. § 3 ust. 1 pkt 20 planu zagospodarowania przestrzennego, bowiem w odnoszącym się do terenu zainwestowania przepisie § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a tego planu jest mowa o dachach o symetrycznych układach połaci dachowych, a w rozważanym przypadku dach projektowanego budynku składa się z wielu połaci dachowych o różnych kształtach i nie można w nim wyróżnić układów symetrycznych względem siebie. W ocenie Sądu, powyższy pogląd Wojewody nie zasługuje na uwzględnienie.

Uzasadniając stanowisko Sądu zasadne jest wskazanie w pierwszej kolejności, że przedmiotowa inwestycja planowana jest do realizacji na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem MW/MN/MNU/U/1, o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, jednorodzinną, jednorodzinną z dopuszczeniem usług i usługową (§ 5 ust. 6 planu), na którym to terenie - zgodnie z § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a - w nowoprojektowanych budynkach należy stosować dachy o symetrycznych układach połaci dachowych (dopuszczalne: wielospadowe, o konstrukcji mansardowej), o pokryciu dachówką ceramiczną lub innymi materiałami o fakturze dachówkopodobnej. Jednocześnie § 3 ust. 1 pkt 20 komentowanego planu zawiera definicję dachów o połaciach symetrycznych, stanowiąc, że ilekroć w dalszych przepisach uchwały jest mowa o dachach o połaciach symetrycznych - należy przez to rozumieć dachy wielospadowe, dwuspadowe i dwuspadowe z naczółkami, założone na zasadniczej bryle budynku, o jednakowych kątach nachylenia głównych połaci dachowych, zbiegających się w jednej kalenicy. Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom organu odwoławczego, tak sformułowane przepisy pozwalają na łączne ich odczytanie, a w konsekwencji także na ich łączne zastosowanie w niniejszej sprawie. Przytoczona definicja ogólna dachu o połaciach symetrycznych wprowadza m.in. pojęcie symetrii dachu (także wielospadowego), która odnosi się do jednakowych kątów nachylenia jego głównych połaci, zbiegających się w jednej kalenicy. Skoro uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków przewiduje własną definicję symetrii, to w ten sposób powinna być też rozumiana "symetria", o jakiej mowa w § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a tej uchwały. Stąd, za nieuprawniony należy uznać pogląd odwołujący się do potocznego czy słownikowego rozumienia pojęcia symetrii, który to pogląd przesądził o odmowie zastosowania w okolicznościach sprawy § 3 ust. 1 pkt 20 planu. W ocenie Sądu, w rozwiązaniach szczegółowych planu zagospodarowania przestrzennego dotyczących terenu o symbolu MW/MN/MNU/U/1 nie chodzi o spełnienie wymogu, by dany układ połaci dachowych był lustrzanym odbiciem innego układu połaci dachowych lub by te układy pokrywały się po obrocie wokół punktu lub prostej, jak błędnie przyjmuje Wojewoda. Stanowiska tego nie zmienia użycie w § 5 ust. 6 pkt 5 lit. a planu wyrazu "układ", który - jak się wydaje - doprowadził organ odwoławczy do odmiennych wniosków. Powtórzyć zatem przyjdzie, że w rozpoznawanej sprawie dla oceny zgodności inwestycji z warunkami planu (w omawianym zakresie) istotne jest tylko to, by konstrukcja dachu zapewniała symetrię, o jakiej mowa w definicji dachu o połaciach symetrycznych. Natomiast bez znaczenia pozostaje, czy w projektowanym dachu można wyróżnić co najmniej dwa - symetryczne względem siebie - układy połaci dachowych.

Przedstawione przez Sąd stanowisko wynika z łącznego odczytania obu omawianych zapisów planu, a nadto jest racjonalne. Dodatkowo potwierdza je przedłożona przez inwestorów opinia urbanistyczna z 1 sierpnia 2012 r., która wprawdzie nie ma wiążącego charakteru (odmiennie wskazywano w skardze), lecz na pewno może być pomocna przy interpretacji spornych lub budzących wątpliwości interpretacyjne postanowień planu. W tym miejscu nadmienić trzeba, że błędne było również przekonanie skarżących o potrzebie czy celowości oceny zgodności inwestycji z planem zagospodarowania przestrzennego przy uwzględnieniu sąsiedniej zabudowy. To postanowienia planu miejscowego, będącego aktem prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), są bowiem wiążące dla organów administracji architektoniczno-budowlanej przy ustalaniu poprawności sporządzenia projektu budowlanego.

W podsumowaniu powiedzianego dotąd stwierdzić przyjdzie, zgadzając się ze skarżącymi, że w zakresie kształtu dachu orzekające w sprawie organy winny były poddać kontroli przede wszystkim kąty głównych połaci dachowych projektowanego budynku. Dodać jeszcze należy, że wykładnia przepisów prawa miejscowego dokonana przez Wojewodę prowadzi do niepożądanej sytuacji, w której w jednym akcie prawnym pojęcie symetrii odnośnie kształtu dachów ma różne znaczenie. Ponadto słusznie zauważyli skarżący, że stanowisko prezentowane przez organ odwoławczy, wobec braku posłużenia się w innych zapisach planu pojęciem: dach o połaciach symetrycznych, pozbawiłoby jakiegokolwiek znaczenia prawnego podaną w § 3 ust. 1 pkt 20 planu definicję.

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że przedstawiona w zaskarżonej decyzji ocena przepisów planu - z ukazanych wyżej powodów - była wadliwa i nie mogła stać się podstawą odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia inwestorom pozwolenia na budowę planowanej inwestycji. Skoro błędna wykładnia przepisów (mylne ich zrozumienie) zaważyła na negatywnym załatwieniu wniosku inwestorów, stąd zaskarżoną decyzję należało uchylić.

Z kolei, jeśli chodzi o wydaną w przedmiotowej sprawie decyzję Starosty Brzeskiego, Sąd stwierdził, że pomimo uznania, iż w przedmiotowej sprawie należy inwestycję ocenić m.in. w aspekcie rozwiązań przyjętych w § 3 ust. 1 pkt 20 planu, to końcowy wniosek tego organu sprowadzający się do bardzo ogólnego stwierdzenia, iż sporny dach nie jest symetryczny, bo w żadnym jego miejscu nie można poprowadzić osi symetrii, zdaje się sugerować niezbadanie konkretnych rozwiązań projektowych dachu pod kątem zapewnienia symetrii rozumianej zgodnie z definicją dachu o połaciach symetrycznych. Stanowisko organu pierwszej instancji w tej kwestii pozbawione jest dostatecznego uzasadnienia, czym naruszono art. 107 § 3 K.p.a. Wedle tej regulacji, uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Nie ulega wątpliwości, że prawidłowo sporządzone uzasadnienie powinno również zawierać ocenę zasadności przedstawionej przez strony w toku prowadzonego postępowania argumentacji prawnej. Tymczasem, z praktycznie jednozdaniowego uzasadnienia mającego potwierdzić słuszność zajętego przez Starostę Brzeskiego stanowiska nie wynika, na czym oparto ogólny wniosek o braku: symetrii dachu, głównych połaci dachowych, zbiegu tych połaci w jednej kalenicy, przy czym nie podano też sposobu rozumienia przez organ tych pojęć. Są to kwestie o podstawowym znaczeniu dla oceny inwestycji w aspekcie wymogów odnośnie kształtu dachu, a zważywszy na fakt, że z tego właśnie powodu wydano decyzję odmowną, wymagały one szczegółowego ustalenia oraz uzasadnienia, z odniesieniem się do przedłożonego materiału dokumentacyjnego. Tych elementów zabrakło w decyzji Starosty Brzeskiego, co czyni ją dowolną (art. 80 K.p.a.), bo podjętą bez należytego wyjaśnienia sprawy.

Ponadto, zdaniem Sądu, w obu wydanych w sprawie decyzjach konieczna stała się głębsza analiza komentowanego ostatnio problemu, gdy zważyć, że strony postępowania prezentują odmienne od organów stanowisko, a na poparcie swych twierdzeń powołują się na dokumentację projektową, tj. szkic konstrukcji dachu budynku wykonany przez biuro architektoniczne, na którym - jak twierdzą - wskazane są symetryczne główne połacie dachowe i główna kalenica, oraz popierającą ich pogląd prawny opinię głównego projektanta planu zagospodarowania przestrzennego miasta Grodków. Sygnalizowano wcześniej, że stanowisko projektanta planu nie jest decydujące przy wykładni przepisów planu oraz oceny jego zgodności z konkretnym projektem budowlanym, jednak zważywszy na obowiązek ustosunkowania się do argumentacji strony i przedstawionych przez nią dowodów oraz konieczność rozpatrzenia sprawy w jej całokształcie (art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a.), niewątpliwie wywód stron wymagał weryfikacji i omówienia w treści decyzji.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić przyjdzie, że organy obu instancji dokonały błędnej wykładni komentowanych przepisów planu zagospodarowania przestrzennego, a ponadto podjęły decyzje z naruszeniem ww. przepisów procesowych. Wskazane naruszenia miały istotny wpływ na wynik sprawy, a to z kolei przemawia za koniecznością uchylenia kontrolowanych decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 135 P.p.s.a.

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają wprost z przedstawionych rozważań i sprowadzają się do oceny zgodności projektu budowlanego inwestorów z przepisami prawa materialnego (art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego), z uwzględnieniem oceny prawnej Sądu, a także do zastosowania w sposób prawidłowy przepisów procedury administracyjnej.

Orzeczenie w sprawie wykonalności zaskarżonej decyzji oparto o przepis art. 152 P.p.s.a., natomiast o kosztach niniejszego postępowania, obejmujących wpis sądowy w kwocie 500 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 240 zł oraz kwotę 34 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictw, rozstrzygnięto na wniosek skarżących po myśli art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a.