VII SA/Wa 1850/12

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny [...] decyzją z dnia [...]marca 2012r., nr 8/2012- na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263) oraz § 323 ust. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm.), po stwierdzeniu naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych na podstawie otrzymanych wyników pomiaru hałasu , wykonanych przez wojewódzką Stację Sanitarno Epidemiologiczną w Warszawie , w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ul. [...] w [...] nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej "[...]" w [...] spowodowanie - do dnia 30 czerwca 2012r.- obniżenia dopuszczalnej wartości równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocnej, podczas otwierania i zamykania bramy garażowej , brak przekroczeń dla pory dziennej (- sprawozdanie z dnia [...] grudnia

2011. r., znak [...]), przenikającego do lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...], do poziomu zgodnego z obowiązującymi normami : [...], tj. do poziomu maksymalnie 30 db.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2012r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej "[...] i [...]" w [...] od ww. decyzji z dnia [...] marca

2012. r. Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] - utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji .

Organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu, iż wadliwie została wskazana strona postępowania stwierdził, że pismem z dnia 25 kwietnia 2012 r. wezwał stronę do przedstawienia dokumentu wskazującego właściciela przedmiotowej bramy garażowej. Wspólnota Mieszkaniowa "[...] i [...]" przesłała odpis z księgi wieczystej, który potwierdza, że jest wielu właścicieli lokalu niemieszkalnego nr [...] (garażu podziemnego wielostanowiskowego), do którego prowadzi brama powodująca hałas powyżej wartości określonej w normie. W związku z powyższym należy stwierdzić, że brama jak i garaż jest częścią wspólną nieruchomości, natomiast w myśl art. 17 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 201 Or. Nr 80 poz. 903) za zobowiązania dotyczące wspólnych części nieruchomości odpowiada wspólnota mieszkaniowa, a nie indywidualnie właściciele miejsc garażowych.

Skargę na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wspólnota Mieszkaniowa [...] i [...] w [...]., dochodząc uchylenia zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.

Zaskarżonej decyzji zarzucono: naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, tj. art. 10 § 1 k.p.a. poprzez nie zapewnienie przez organ administracji publicznej wypowiedzenia się stronie przed wydaniem decyzji, co do zebranych dowodów i materiałów, nie powiadomienie współwłaścicieli lokalu niemieszkalnego nr [...] - garażu podziemnego wielostanowiskowego o wszczęciu postępowania administracyjnego, a także nie doręczenie wszystkim podmiotom będącym stronami wydanego w sprawie rozstrzygnięcia, co skutkowało wydaniem decyzji merytorycznej, podczas, gdy prawidłowym było wydanie decyzji uchylającej i przekazującej do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Zarzucono także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 28 k.p.a. poprzez błędne przyjęcie, że stroną postępowania jest wspólnota mieszkaniowa, a nie właściciele lokalu niemieszkalnego nr [...] - garażu podziemnego wielostanowiskowego, co w konsekwencji skutkowało wydaniem decyzji merytorycznej w stosunku do podmiotu, nie mającego atrybutu strony w niniejszej sprawie; a także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.a. poprzez nie wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy; art. 77 k.p.a. poprzez nie zebranie i nie rozpatrzenie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego; naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niedostateczne i niepełne uzasadnienie zaskarżonej decyzji; naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 61 § 4 k.p.a. poprzez nie zawiadomienie o wszczęciu postępowania współwłaścicieli lokalu niemieszkalnego nr [...], które są stronami w niniejszej sprawie; naruszenie prawa materialnego § 323 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) , skoro wymóg w tym zakresie powinien być zachowany n etapie projektowania i wydawanai pozwolenia na budowę .

W skardze podniesiono, iż zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny w sprawie niniejszej Wspólnota Mieszkaniowa nie ma przymiotu strony. Przymiot ten mają współwłaściciele lokalu niemieszkalnego nr [...]. Organ administracji naruszył art. 61 § 4 k.p.a., nie zawiadomił o wszczęciu postępowania administracyjnego współwłaścicieli lokalu niemieszkalnego nr [...], a to na nich, powinien być nałożony obowiązek wynikający z zaskarżonej decyzji. Organ powinien ustalić krąg osób zainteresowanych z urzędu.

Zdaniem skarżącej stronami postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie są współwłaściciele lokalu niemieszkalnego nr [...] tj. garażu podziemnego wielostanowiskowego, w tym A. Z., która zgłosiła do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] uciążliwość hałasową bramy garażowej stanowiącej integralną część garażu podziemnego wielostanowiskowego tj. lokalu mieszkalnego [...].

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Rzeczą Sądu, w niniejszym postępowaniu, było stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1269), dokonanie kontroli zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji pod względem zgodności z prawem - prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni.

Skarga zasługuje na uwzględnienie zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zapadły z naruszeniem prawa, uzasadniającym jej uchylenie.

W ocenie Sądu w sprawie doszło do błędnego określenia adresata decyzji.

Bezsprzeczne jest, że w okolicznościach niniejszej sprawy zgodnie z art. 27. 1. w razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych, państwowy inspektor sanitarny nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. Organ bezpodstawnie jednak wskazał, że, w świetle ww. przepisu, zobowiązaną jest Wspólnota Mieszkaniowa [...] i [...] w [...].

Wbrew stanowi prawnemu nieruchomości, organ przyjął, że garaż podziemny stanowi część wspólna nieruchomości, tym samym koszty badania związanego z hałasem wywoływanym przez zamykającą go bramę garażową, są należnością organu wymaganą od ww. Wspólnoty Mieszkaniowej, zarządzającej nieruchomością.

Tymczasem, jak wynika z odpisu IV działów księgi wieczystej złożonej do akt sprawy, garaż wielostanowiskowy przedmiotowy w sprawie stanowi odrębną nieruchomość - lokal niemieszkalny oznaczony nr [...] , pozostający we współwłasności wymienionych w księdze wieczystej współwłaścicieli.

W świetle ww. okoliczności brama garażowa, co do której były przeprowadzone badania hałasu i wydano przedmiotowy nakaz to, gdyby zastosować prostą analogie urządzenie takie jak drzwi do lokalu mieszkalnego. Nie ulega wątpliwości, że za działanie drzwi do lokalu mieszkalnego odpowiada właściciel lub współwłaściciele tego lokalu. W odniesieniu do niniejszego lokalu niemieszkalnego nr [...], za bramę garażową, jej zgodne z przepisami funkcjonowanie, odpowiadają współwłaściciele tego wyodrębnionego lokalu.

Przepis art. 17 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r., o własności lokali (Dz.U.00.80.903 j.t.) stanowi, że za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej odpowiada wspólnota mieszkaniowa bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości. W myśl przepisu art. 3 ust 2 ww. ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Niniejszy garaż (zatem też brama garażowa), jako wyodrębniona nieruchomość - lokal niemieszkalny nr [...], służy wyłącznie jego współwłaścicielom (sześćdziesięciu ośmiu na stu siedemdziesięciu członków wspólnoty) i nie wiążą się z nim części wspólne, które kreowałyby odpowiedzialność Wspólnoty.

Kierując się powyższą argumentacją, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł jak w sentencji w trybie art. 145 § 1 pkt 1 lit a, art. 152 i art. 200 p.p.s.a. - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tj. Dz. U. 2012r., poz. 270).