IV SA/Po 1128/12

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty K. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...], którą odmówiono E. i R. O. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku stacji paliw płynnych, wraz z instalacjami podziemnego zbiornika LPG i obiektami towarzyszącymi, infrastrukturą techniczną, miejscami postojowymi i placem manewrowym w K., ul. B., działka nr [...] (kategoria obiektu budowlanego XX).

Powyższe rozstrzygnięcie wydano w oparciu o następujące okoliczności sprawy.

Decyzją Starosty K. z [...] marca 2012 r. nr [...] odmówiono E. i R. O. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku stacji paliw płynnych, wraz z instalacjami podziemnego zbiornika LPG i obiektami towarzyszącymi, infrastrukturą techniczną, miejscami postojowymi i placem manewrowym w K.

W uzasadnieniu swej decyzji organ I instancji podniósł, iż działka nr [...] objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. obejmującego północno-zachodni rejon śródmieścia ograniczony ulicami M., F., K., P. D., D., terenami wokół byłej kolejki wąskotorowej oraz ulicami K., B. i M. zatwierdzonego Uchwałą Nr [...]Rady Miejskiej w K. z dnia [...] marca 2005 r.- dalej jako plan, mpzp). Nieruchomość inwestora położona jest na obszarze oznaczonym, w planie miejscowym symbolem U3 i przeznaczonym pod usługi. Na terenie U3 obowiązuje "zakaz lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska" (§ 20 ust. 4 pkt 2 Uchwały), a "uciążliwość działalności nie może wykraczać poza granice własności "(§ 20 ust. 4 pkt 3 Uchwały).

Starosta podkreślił, iż postanowieniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. nr [...] z [...] maja 2011 r. inwestycja została zaliczona do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których ocena oddziaływania na środowisko może być wymagana w rozumieniu przepisu § 3 ust. 1 pkt 35 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz, U. Nr 213, poz. 1397). Nadto wskazano, iż pismem z dnia [...].01.2012 r. Starosta zwrócił się do Burmistrza K. o interpretację zapisu planu, czy na terenie działki nr [...] oznaczonym symbolem U3 jako usługi można budować stację paliw. Burmistrz K. dał bardzo wymijającą odpowiedź, oświadczając, że na tym terenie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego miasta K. oraz że nie opiniuje on zgodności projektowanej inwestycji z planem miejscowym.

Dnia [...] maja 2012 r. Wojewoda uchylił powyższą decyzję. Zdaniem Organu II instancji przedmiotowa odmowa była przedwczesna. Wojewoda podkreślił, iż literalne ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego K. obejmującego północno-zachodni rejon śródmieścia nie zakazują na obszarze U3 lokalizacji wszystkich przedsięwzięć zaliczanych do mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w § 2 i § 3 Rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r. Zapis § 20 ust. 4 pkt 2 planu zagospodarowania przestrzennego zakazuje, na obszarze działki nr 6442 (U3) lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska).

Do przepisów tych należą m.in. przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 127 ze zm.), oraz przepisy przywołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Ustalenie starosty, że przedmiotowe przedsięwzięcie zaliczone jest do inwestycji mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko jest zgodne ze stanem faktycznym i prawnym. Samo jednak zaliczenie inwestycji do takiej grupy przedsięwzięć nie oznacza, że taka lokalizacja znacząco pogarsza środowisko. Zapis w § 20 ust. 4 pkt 2 przywołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego o treści "zakaz lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska) oznacza, że inwestor zobowiązany był wystąpić z wnioskiem, w trybie przepisów o ochronie środowiska (przywołanych wyżej) o przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. jw.) Obowiązek przeprowadzenia takiej oceny stwierdza organ właściwy do wydania decyzji środowiskowych uwarunkowaniach. Akta sprawy wskazują, że inwestor wykonał obowiązek nałożony przepisem art. 73 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Właściwy w sprawie organ tj. Burmistrz K. orzekł o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko.

Pozostaje do wyjaśnienia, w związku z wątpliwościami starosty również sprawa, czy przedmiotowa stacja paliw może być zlokalizowana na obszarze U3, w świetle ustaleń przywołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podkreślić należy, iż Uchwała Nr [...]Rady Miejskiej w K. jw. nie ograniczyła charakteru usług na tym obszarze, co oznacza, że mogą to być zarówno usługi infrastruktury społecznej jak i technicznej. Stacje paliw, w "Prawie budowlanym" zaliczone zostały do XX kategorii obiektów budowlanych. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. NR 18, poz. 170) klasyfikuje stacje paliw do klasy 1230 tj. budynków handlowo-usługowych. Z grupy 211 (Autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe) wyłączono natomiast te obiekty. Oznacza to, iż stacje paliw w świetle tych przepisów mogą pełnić funkcję usługową, a więc takiej lokalizacji nie zakazują ustalenia przywołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań planu.

Wojewoda zobowiązał organ I instancji do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie obowiązków określonych w art. 35 ust. 1 pkt 1 - 4 Prawa budowlanego oraz wskazał, że przed wydaniem zaskarżonej decyzji organ I instancji nie zawiadomił stron postępowania o zakończeniu postępowania dowodowego i możliwości wypowiedzenia się, co do zebranych dowodów, materiałów i zgłoszonych żądań. Takie działanie narusza przepis art. 10 § 1 k.p.a., co niewątpliwie miało wpływ na wynik rozstrzygnięcia.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Starosta K. decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. po raz kolejny odmówił E. i R. O. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla przedmiotowej inwestycji. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Organ I instancji powielił swoje wcześniejsze stanowisko, a w ramach przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego wydał postanowienie z 26.06.2012 r. o obowiązku uzupełnienia nieprawidłowości w terminie 10 dni i zawiadomił strony o możliwości zapoznania się z aktami sprawy.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli E. i R. O. Odwołujący podkreślili, że w przeprowadzonym przez wojewodę postępowaniu odwoławczym zakończonym decyzją z [...] maja 2012 r. wskazano, że na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem U3 nie jest ograniczona lokalizacja usług pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań planu i nie jest uprawnionym przywoływanie dla obszaru U3 ograniczeń lokalizacji funkcji odnoszących się dla obszaru U2 i U5. Odwołujący podkreślili, że starosta nie wykazał w sposób wystarczający podstaw odmowy wydania pozwolenia na budowę tj. że inwestycja: - nie jest związana z przeznaczeniem terenu, inwestycja będzie znacząco pogarszać środowisko, uciążliwość działalności będzie wykraczała poza granice własności (§ 20 ust. 4 pkt 1, 2 i 3 mpzp). Odnośnie wpływu przedsięwzięcia na środowisko sprawę badał Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska, który postanowieniem z [...] maja 2011 r. wyraził opinię, że nie przewiduje negatywnego wpływu przedmiotowej inwestycji na środowisko gruntowo-wodne. Burmistrz K. decyzją z [...].06.2011 r. nr [...] orzekł o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.

Decyzją z dnia [...] października 2012 r. Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając swoje stanowisko Organ II instancji wskazał, iż Starosta słusznie stwierdził, że stacje paliw zostały, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska zaliczone do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Analiza zapisu § 20 ust. 4 pkt 1 i 2 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wskazuje, że plan ten na obszarze U3 zakazuje lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko i inwestycji, których uciążliwości działalności nie mogą wykraczać poza granice własności. Taki zapis oznacza również, że jeżeli dane przedsięwzięcie może być zaliczone do usług, w rozumieniu prawa budowlanego to powinny być to usługi, które znacząco nie pogarszają środowiska (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska) i uciążliwości działalności nie mogą wykraczać poza granice działki, a więc co do istoty na terenie U3 możliwa jest lokalizacja usług nieuciążliwych, o czym przesądza zapis w § 2 pkt 7 przedmiotowego planu, definiujący pojęcie działalności/usług nieuciążliwych .

Zgodnie z tą definicją za nieuciążliwą działalność i nieuciążliwe usługi należy rozumieć taką działalność/usługi która poza spełnieniem wymogów sanitarnych właściwych dla podstawowego przeznaczenia obiektu budowlanego nie może być zaliczona do przedsięwzięć mogących pogorszyć stan środowiska. Przedsięwzięcie stacji paliw, zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 35 rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. zostało zaliczone do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, a więc nie mieszczących się w pojęciu działalności/usług nieuciążliwych zdefiniowanym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Również pomimo wezwania Starosty z dnia 26 czerwca 2012 r.. do usunięcia nieprawidłowości w projekcie budowlanym, nieprawidłowości te nie zostały w całości usunięte. Organ uznał za słuszny zarzut odwołania, iż starosta bez podstawy prawnej występował do Burmistrza K. o opinię, w zakresie interpretacji zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak nie stanowiło to w ocenie Wojewody wystarczającej przesłanki do kasacji zaskarżonej decyzji.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli E. i R. O. zarzucając jej naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów: § 20 ust. 4 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K., art. 35 ust. 1 ustawy Prawo Budowlane oraz art. 80 kpa przez nieobiektywną ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów i uznanie okoliczności za udowodnione. W ocenie Skarżących organy obu instancji, prowadząc przedmiotowe postępowanie, wbrew panującym przepisom postępowania, dokonały błędnej wykładni zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którym objęta jest działka planowanej inwestycji, co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnej odmowy wydania pozwolenia na budowę i zagrożenia istotnych interesów skarżących, ograniczanych bezprawnie w korzystaniu ze swojej własności.

Skarżący wskazali na treść § 20 ust. 4 pkt 3 mpzp, który zakazuje jedynie lokalizacji działalności, której uciążliwość wykraczałaby poza granice własności. Powyższe oznacza, że jakiś zakres uciążliwości został dopuszczony- zakres wyznaczony granicą własności. § 2 pkt 7 definiuje z kolei wyłącznie działalność/usługi nieuciążliwe. Organy w zaskarżonej decyzji nie przeprowadziły rzetelnej analizy nawet potencjalnej uciążliwości poza terenem działki. W ocenie Skarżących ustawodawca przewidział istnienie obiektów o takim charakterze jak stacja benzynowa i poddał je szczególnej regulacji, nie eliminując jednak możliwości ich realizowania. Zapis zamieszczony w § 20 ust.4 pkt 3 mpzp nie mówi o uciążliwości w ogóle, ale o nie wykraczaniu uciążliwej funkcji działalności poza granice działki, na której jest zlokalizowana.

Zarzut niewłaściwego zastosowania art. 35 ust. 1 prawa budowlanego jest uzasadniony również z powodu gołosłownego wskazania w uzasadnieniu decyzji Wojewody nieusunięcia bliżej nieokreślonych braków dokumentacji, podczas gdy Starosta - jako organ I instancji - który wzywał do usunięcia braków, jednoznacznie w swojej decyzji przyznał, że dokumenty zostały uzupełnione i w żaden sposób w odmowie udzielenia pozwolenia na budowę nie odniósł się do jakichkolwiek nieuzupełnionych braków dokumentacji, mimo wezwania wystosowanego do Skarżących pod rygorem odmowy wydania pozwolenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) sąd administracyjny kontroluje legalność zaskarżonego rozstrzygnięcia administracyjnego, czyli jego zgodność z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa materialnego i procesowego. Jednocześnie zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2012 r. poz. 270, j.t.), zwanej dalej ppsa, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpoznawanej sprawie organy administracji budowlanej odmówiły zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku stacji paliw płynnych, wraz z instalacjami podziemnego zbiornika LPG i obiektami towarzyszącymi. Przyczyną decyzji odmownej była w ocenie organów jej niezgodność z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z wykładnią postanowień planu i przedstawionymi przez organy poglądami nie można się jednak zgodzić.

Stosownie do treści art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. ustawy Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.- dalej jako Pr.Bud.), przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7, oraz dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 6;

4) wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia – zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

W myśl art. 35 ust. 3 ustawy, w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę. Stosownie do treści art. 35 ust. 4 w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 7 k.p.a., w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Natomiast w myśl art. 77 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.

Oceniając zgodność z prawem zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej przyjdzie stwierdzić, że wydane zostały one z naruszeniem przytoczonych powyżej przepisów.

Bez dokonania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, organy obydwu instancji przyjęły sprzeczność projektu budowlanego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Planowana inwestycja zlokalizowana jest na działce nr [...] przy ul. B. w K., która w przedmiotowym mpzp oznaczona została symbolem U3.

Zgodnie z § 20 ust. 4 uchwały Rady Miejskiej w K. nr [...], na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem U3 obowiązuje:

1) zakaz lokalizacji inwestycji nie związanych z przeznaczeniem terenu,

2) zakaz lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska),

3) uciążliwość działalności nie może wykraczać poza granice własności.

Pojęcie usług nieuciążliwych, zostało zdefiniowane w przedmiotowej uchwale jako działalność/ usługi, która poza spełnieniem wymogów sanitarnych właściwych dla podstawowego przeznaczenia obiektu budowlanego nie może być zaliczona do przedsięwzięć mogących pogorszyć stan środowiska.

Mając powyższe na uwadze, obowiązkiem organów było zbadanie czy planowana inwestycja może być zaliczona do przedsięwzięć mogących pogorszyć stan środowiska oraz czy uciążliwość działalności będzie wykraczać poza granice własności. Bez skrupulatnej weryfikacji zakresu obszaru oddziaływania obiektu nie można bowiem wykluczyć, że oddziaływanie obiektu będzie wykraczać poza nieruchomość objętą wnioskiem. Jak trafnie podkreślano w orzecznictwie NSA nie ma w tej kwestii miejsca na żaden automatyzm (por. wyroki z dnia 6 lipca 2007 r., II OSK 1016/06, LEX nr 355287.

Przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu terenu (art. 3 pkt 20 pb). Obszar oddziaływania obiektu jest zatem wyznaczany przez przepisy ustanawiające zakres interesu prawnego osób trzecich, który wymaga konkretyzacji i indywidualizacji, oraz który należy uwzględniać przy projektowaniu i budowie obiektu. Takimi przepisami są m.in. przepisy dotyczące warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a więc nie tylko - przepisy z zakresu ochrony środowiska. W konsekwencji obowiązkiem właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej jest przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę sprawdzenie m.in. zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi (wyrok NSA z dnia 21 lutego 2012 r. sygn. akt II OSK 2297/10).

W ocenie Sądu organy nie wskazały dokładnie, jakie konkretnie zapisy planu są sprzeczne z projektowaną inwestycją. Rozstrzygając sprawę Wojewoda wskazał, iż przeprowadził analizę akt sprawy biorąc pod uwagę wątpliwości, co do niejednoznacznych zapisów obowiązującego planu, a następnie przywołał przepisy, które mają zastosowanie w sprawie. Jednakowoż organ owych wątpliwości dotyczących planu nie rozwiał, co więcej nie dokonał w tej mierze jakiejkolwiek wykładni.

Wojewoda wskazał, iż stacja paliw zaliczona została do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (§ 3 ust. 1 pkt 35 Rozporządzenia RM z 9.11.2010 r.), ale jak też słusznie zauważył w decyzji z [...].05.2012 r. zaliczenie inwestycji do takiej grupy przedsięwzięć nie jest jednoznaczne z tym że jej lokalizacja znacząco pogarsza środowisko.

Zapis w § 20 ust. 4 pkt 2 mpzp o treści "zakaz lokalizacji inwestycji znacząco pogarszających środowisko (w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska) oznacza, że inwestor zobowiązany był wystąpić z wnioskiem, w trybie przepisów o ochronie środowiska (przywołanych wyżej) o przeprowadzenie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. jw.) Obowiązek przeprowadzenia takiej oceny stwierdza organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Skarżący wykonali obowiązek nałożony przepisem art. 73 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...). Właściwy w sprawie organ tj. Burmistrz K. orzekł o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko.

W zaskarżonej decyzji nie przeprowadzono rzetelnej analizy nawet potencjalnej uciążliwości poza terenem działki, na której miałaby być zlokalizowana stacja paliw. Organy nie wzięły pod uwagę faktu, iż decyzją Burmistrza K. z [...].06.2011 r. oraz postanowieniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z [...].05.2011 r. stwierdzono brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz brak negatywnego wpływu planowanej inwestycji na środowisko.

Podkreślenia wymaga, iż w § 20 ust. 1 mpzp ustalono, że podstawowym przeznaczeniem terenu oznaczonego symbolem U3 są usługi. Powyższe oznacza, że mogą to być zarówno usługi infrastruktury społecznej, jak i technicznej. Stacje paliw, w "Prawie budowlanym" zaliczone zostały do XX kategorii obiektów budowlanych. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) klasyfikuje stacje paliw do klasy 1230 tj. budynków handlowo-usługowych. Oznacza to, iż stacje paliw w świetle tych przepisów mogą pełnić funkcję usługową, a takiej lokalizacji nie zakazują ustalenia przywołanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań planu.

Ustalenia organów co do okoliczności sprawy są nielogiczne i sprzeczne ze sobą. Wojewoda w zaskarżonej decyzji wskazał, iż Skarżący pomimo wezwania Starosty z dnia 26.06.2012 r. nie wykonali obowiązków w zakresie usunięcia określonych nieprawidłowości, mimo, iż Starosta w uzasadnieniu swojej decyzji podkreślił, że inwestorzy wymaganą dokumentację uzupełnili. Ponadto Wojewoda uchylając decyzję Starosty z [...].03.2012 r. zobowiązał m.in. organ I instancji do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie obowiązków określonych w art. 35 ust. 1 pkt 1 - 4 Prawa budowlanego, czego starosta nie uczynił, powielając zasadniczo argumentację zawartą w uzasadnieniu uchylonej decyzji. Wojewoda powyższą decyzję utrzymał w mocy, mimo, iż nie różniła się ona znacząco od decyzji poprzednio uchylonej. Brak konsekwencji organu II instancji potwierdza jedynie tezę iż przedmiotowa sprawa została rozstrzygnięta w sposób dowolny, pobieżny i niewyczerpujący.

W tym miejscu należy podkreślić, iż organ wydając decyzję odmowną jest zobowiązany jednoznacznie wskazać, które z obligatoryjnych wymagań przez inwestora nie zostały spełnione. Jeżeli przeszkody do udzielenia pozwolenia znajdują uzasadnienie w dokumentach, organ powinien powołać się na te dowody. Decyzja wydana w tym przedmiocie musi określać jakie cechy i parametry inwestycji i z jakich względów nie mogą być zaakceptowane. W tym zakresie decyzję winna cechować pełna argumentacja. Obowiązek ten wynika z art. 107 § 3 K.p.a. Warunków tych nie spełnia zaskarżona decyzja oraz nie spełniała ich również decyzja organu pierwszej instancji. Motywy podjętych przez organy decyzji Sąd uznał za niewystarczające i nieprzekonywujące.

Końcowo Sąd wskazuje, iż wszelkie ustawowe ograniczenia prawa własności, w tym również ustalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, nie mogą być interpretowane rozszerzająco - bardziej ograniczając prawo własności, niż wynika to z literalnego ich brzmienia (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 czerwca 2011 r. sygn. II SA/Kr 611/11).

Ponownie rozpoznając sprawę organ uwzględni poczynione wyżej uwagi i przeanalizuje szczegółowo zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miasta K. W szczególności zbada czy potencjalna uciążliwość działalności stacji paliw będzie wykraczać poza granice własności.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej okoliczności faktyczne i prawne stosownie do art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 ppsa. zasądzając od organu solidarnie na rzecz skarżących zwrot uiszczonego wpisu sądowego w wysokości 500 zł oraz zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 257 zł na podstawie w przepisu § 18.1 pkt 1 c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

ja