II OZ 21/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-01-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Roman Hauser /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miasta Gorlice od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12 wymierzającego organowi grzywnę w wysokości 3000 zł w sprawie z wniosku K. G. o wymierzenie grzywny Radzie Miasta Gorlice za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (zwany dalej "WSA") wymierzył Radzie Miasta Gorlice grzywnę w wysokości 3000 zł w sprawie z wniosku K. G. o wymierzenie grzywny Radzie Miasta Gorlice za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy.
W uzasadnieniu podano, że K. G. pismem nadanym w dniu 17 czerwca 2010 r. złożyła do WSA: 1) skargę na bezczynność Gminy Miejskiej Gorlice,
która nie zastosowała się do wyroków WSA z dnia 19 grudnia 2005 r., II SA/Kr 1375/04 i II SA/Kr 1376/04; oraz 2) skargę na uchwały Rady Miasta Gorlice (zwanej dalej "radą"): Nr [...] z dnia [...] maja 2006 r. oraz Nr [...] z dnia [...] października 2006 r.
Rada Miasta Gorlice udzieliła odpowiedzi na ww. skargi pismem z dnia 29 lutego 2012 r., nadanym w dniu 2 marca 2012 r. wnosząc o ich odrzucenie, ewentualnie oddalenie w całości. Rada wyjaśniła także, iż przyczyną opóźnienia w udzieleniu odpowiedzi na skargę oraz przesłania skargi wraz z aktami sprawy do sądu są zmiany obsługi prawnej i związane z tą okolicznością czynności przekazywania akt postępowań sądowych i sądowoadministracyjnych w Urzędzie Miejskim w Gorlicach.
W dniu 16 lipca 2012 r. (data wpływu) K. G. złożyła
do WSA pismo stanowiące "replikę" na odpowiedź rady na złożoną przez skarżącą skargę. Skarżąca wniosła w niej o: 1) uwzględnienie w całości jej skargi
na bezczynność organu; 2) zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych; 3) wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi, odpowiedzi na nią oraz akt sprawy do WSA; oraz 4) zobowiązanie rady do przedłożenia w terminie 14 dni akt postępowania administracyjnego w zakresie objętym skargą złożoną w dniu 17 czerwca 2010 r.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 20 lipca 2012 r. przesłano radzie wniosek K. G. z dnia 10 lipca 2012 r. o ukaranie grzywną organu oraz wezwano radę do złożenia odpowiedzi na ten wniosek w terminie 7 dni od daty doręczenia. Wniosek i wezwanie zostało doręczone organowi w dniu 30 lipca 2012 r. Organ z przekroczeniem zakreślonego terminu, bo w dniu 7 sierpnia 2012 r. nadał pismo do WSA, w którym zwrócił się z prośbą o przedłużenie terminu (do dnia 16 sierpnia 2012 r.) z uwagi na nieobecność pełnomocnika reprezentującego radę, spowodowaną przebywaniem na urlopie od dnia 30 lipca 2012 r. do dnia 10 sierpnia 2012 r.
Pismem nadanym w dniu 16 sierpnia 2012 r. rada przesłała do WSA odpowiedź na wezwanie z dnia 20 lipca 2012 r., dotyczące ustosunkowania się do wniosku skarżącej z dnia 10 lipca 2012 r. Radca prawny reprezentujący radę wskazał, że nie ma nic do dodania ponadto co zostało zawarte w odpowiedzi na skargę z dnia 29 lutego 2012 r. a dotyczyło przekazania skargi do WSA. Podkreślił przy tym, iż organ nie ponosi winy za zaistniałą sytuację. W konkluzji pełnomocnik podtrzymał także dotychczasowe stanowisko organu stwierdzając, że zarówno skarga na bezczynność Gminy Miejskiej Gorlice, jak i skargi na uchwały rady powinny zostać odrzucone, ewentualnie oddalone w całości.
Podejmując kwestionowane rozstrzygnięcie WSA wskazał, że rada rażąco uchybiła terminowi do przekazania WSA skargi K. G. wraz z odpowiedzią, co nastąpiło dopiero pismem z dnia 2 marca 2012 r., a więc po upływie 20 miesięcy od dnia wniesienia skargi. Co więcej, akta sprawy zostały przesłane dopiero na odrębne wezwanie Sądu z dnia 30 lipca 2012 r. - pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r.,
co stanowi kolejne 5 miesięcy opóźnienia w przekazaniu akt od daty wniesienia skargi. Dodatkowo WSA wskazał, że rada mimo wezwania Sądu (doręczonego w dniu 30 lipca 2012 r.) nie przedstawiła żadnego konkretnego usprawiedliwienia takiego działania
- tzn. nieprzesłania do WSA skargi K. G. wraz z aktami sprawy
w ustawowym terminie. WSA zwrócił uwagę, że tłumaczenie, iż opóźnienie było wynikiem "zmiany obsługi prawnej" nie jest w żadnym stopniu wystarczające,
gdyż organ powinien zapewnić prawidłową organizację pracy urzędu i obsługi prawnej. Co więcej twierdzenie, że trwało to 20 miesięcy jest nie tylko niewiarygodne
i nieprofesjonalne, lecz wręcz absurdalne. Biorąc zatem po uwagę fakt zwłoki organu
w przekazaniu skargi wraz z aktami sprawy do WSA, która wyniosła prawie ponad 20 miesięcy a także brak konkretnego wyjaśnienia przyczyn zwłoki
wymierzono organowi grzywnę w wysokości 3000 zł.
Wnosząc zażalenie rada zaskarżyła ww. postanowienie w całości, zarzucając WSA naruszenie przepisów postępowania, poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 55
§ 1 ppsa w związku z art. 154 § 6 ppsa mające wpływ na wynik sprawy, polegające
na przyjęciu, iż Sąd wymierza grzywnę mimo dopełnienia przez organ obowiązków wynikających z art. 54 § 2 ppsa przed posiedzeniem sądu, ale z uchybieniem terminu, wymierza ją więc wyłącznie za uchybienie terminu, gdy w rzeczywistości akta sprawy, pomimo upływu ustawowego terminu, zostały przekazane do WSA, a rada nie ponosi winy za zaistniałą sytuację, która spowodowana była okolicznościami od niej niezależnymi, zaś wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne, a dodatkowo wymierzona grzywna jest zbyt wysoka. Mając powyższe na uwadze autor zażalenia wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości, ewentualnie o jego zmianę
poprzez obniżenie wymierzonej radzie grzywny do mniejszych rozmiarów, a także
o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że wymierzenie grzywny przez WSA nie było słuszne, bowiem rada, co starała się wykazać w swoich pismach procesowych, nie ponosi winy za zaistniałą sytuację. Rada w żaden sposób nie miała na celu dopuszczenia się do łamania prawa i nie wykonywania swoich ustawowych obowiązków. W sytuacji, kiedy sprawa została wyjaśniona, Rada Miasta Gorlice niezwłocznie przekazała skargę do WSA, przez co wykonany został ustawowy obowiązek w tym zakresie.
Odpowiadając na zażalenie pełnomocnik K. G. wniósł
o jego oddalenie i przedstawił argumenty zbieżne z poglądami wyrażonym przez WSA w zaskarżonym postanowieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
W razie niezastosowania się do obowiązków wskazanych w art. 54 ppsa sąd,
na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Co prawda wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne (sąd może orzec o wymierzeniu grzywny)
i zależy ono od oceny sądu i przyczyn niewykonania obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy (por.: postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 kwietnia 2006 r., II SA/Bk 171/05, Legalis), ale zasłanianie się problemami wewnętrznymi występującymi w działalności organu
nie stanowi, według NSA, powodu do odstąpienia od jego zdyscyplinowania,
gdy bezczynność organu w przesłaniu skargi sądowi trwała długo i nie została przerwana, pomimo wezwania organu przez sąd do przesłania akt administracyjnych (por.: postanowienie NSA z dnia 29 kwietnia 2005 r., I OZ 360/05, Lex nr 164153).
Chociaż przepisy ppsa nie dają jednoznacznej odpowiedzi, co stanie się,
gdy organ przekaże akta sprawy po terminie wynikającym z art. 54 ppsa, a nawet
po wniesieniu wniosku o wymierzenie grzywny, ale przed wydaniem właściwego orzeczenia przez sąd, to jednak mając na uwadze cel instytucji dyscyplinowana administracji właściwym rozwiązaniem "jest wymierzanie grzywny organowi w każdej sytuacji uchybienia terminowi, a spóźnione przekazanie skargi sądowi może jedynie wpływać na limitowanie wysokości wymierzonej grzywny" (por. np. W. Sawczyn, Środki dyscyplinowania administracji publicznej w Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2010 r., s. 207).
Mając powyższe na uwadze NSA uznaje, że WSA prawidłowo orzekł grzywnę organowi administracji, a biorąc pod uwagę naganne postępowanie (a właściwie jego brak) rady i wręcz kuriozalne tłumaczenie, iż opóźnienie było wynikiem "zmiany obsługi prawnej", co trwało 20 miesięcy wysokość wymierzonej grzywny wydaje się absolutnym minimum potrzebnym do zdyscyplinowania rady.
Skoro postanowienie WSA z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12
jest poprawne i zgodne z prawem, to mając te względy na uwadze NSA, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa, oddalił zażalenie.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Roman Hauser /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miasta Gorlice od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12 wymierzającego organowi grzywnę w wysokości 3000 zł w sprawie z wniosku K. G. o wymierzenie grzywny Radzie Miasta Gorlice za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (zwany dalej "WSA") wymierzył Radzie Miasta Gorlice grzywnę w wysokości 3000 zł w sprawie z wniosku K. G. o wymierzenie grzywny Radzie Miasta Gorlice za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy.
W uzasadnieniu podano, że K. G. pismem nadanym w dniu 17 czerwca 2010 r. złożyła do WSA: 1) skargę na bezczynność Gminy Miejskiej Gorlice,
która nie zastosowała się do wyroków WSA z dnia 19 grudnia 2005 r., II SA/Kr 1375/04 i II SA/Kr 1376/04; oraz 2) skargę na uchwały Rady Miasta Gorlice (zwanej dalej "radą"): Nr [...] z dnia [...] maja 2006 r. oraz Nr [...] z dnia [...] października 2006 r.
Rada Miasta Gorlice udzieliła odpowiedzi na ww. skargi pismem z dnia 29 lutego 2012 r., nadanym w dniu 2 marca 2012 r. wnosząc o ich odrzucenie, ewentualnie oddalenie w całości. Rada wyjaśniła także, iż przyczyną opóźnienia w udzieleniu odpowiedzi na skargę oraz przesłania skargi wraz z aktami sprawy do sądu są zmiany obsługi prawnej i związane z tą okolicznością czynności przekazywania akt postępowań sądowych i sądowoadministracyjnych w Urzędzie Miejskim w Gorlicach.
W dniu 16 lipca 2012 r. (data wpływu) K. G. złożyła
do WSA pismo stanowiące "replikę" na odpowiedź rady na złożoną przez skarżącą skargę. Skarżąca wniosła w niej o: 1) uwzględnienie w całości jej skargi
na bezczynność organu; 2) zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych; 3) wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi, odpowiedzi na nią oraz akt sprawy do WSA; oraz 4) zobowiązanie rady do przedłożenia w terminie 14 dni akt postępowania administracyjnego w zakresie objętym skargą złożoną w dniu 17 czerwca 2010 r.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 20 lipca 2012 r. przesłano radzie wniosek K. G. z dnia 10 lipca 2012 r. o ukaranie grzywną organu oraz wezwano radę do złożenia odpowiedzi na ten wniosek w terminie 7 dni od daty doręczenia. Wniosek i wezwanie zostało doręczone organowi w dniu 30 lipca 2012 r. Organ z przekroczeniem zakreślonego terminu, bo w dniu 7 sierpnia 2012 r. nadał pismo do WSA, w którym zwrócił się z prośbą o przedłużenie terminu (do dnia 16 sierpnia 2012 r.) z uwagi na nieobecność pełnomocnika reprezentującego radę, spowodowaną przebywaniem na urlopie od dnia 30 lipca 2012 r. do dnia 10 sierpnia 2012 r.
Pismem nadanym w dniu 16 sierpnia 2012 r. rada przesłała do WSA odpowiedź na wezwanie z dnia 20 lipca 2012 r., dotyczące ustosunkowania się do wniosku skarżącej z dnia 10 lipca 2012 r. Radca prawny reprezentujący radę wskazał, że nie ma nic do dodania ponadto co zostało zawarte w odpowiedzi na skargę z dnia 29 lutego 2012 r. a dotyczyło przekazania skargi do WSA. Podkreślił przy tym, iż organ nie ponosi winy za zaistniałą sytuację. W konkluzji pełnomocnik podtrzymał także dotychczasowe stanowisko organu stwierdzając, że zarówno skarga na bezczynność Gminy Miejskiej Gorlice, jak i skargi na uchwały rady powinny zostać odrzucone, ewentualnie oddalone w całości.
Podejmując kwestionowane rozstrzygnięcie WSA wskazał, że rada rażąco uchybiła terminowi do przekazania WSA skargi K. G. wraz z odpowiedzią, co nastąpiło dopiero pismem z dnia 2 marca 2012 r., a więc po upływie 20 miesięcy od dnia wniesienia skargi. Co więcej, akta sprawy zostały przesłane dopiero na odrębne wezwanie Sądu z dnia 30 lipca 2012 r. - pismem z dnia 6 sierpnia 2012 r.,
co stanowi kolejne 5 miesięcy opóźnienia w przekazaniu akt od daty wniesienia skargi. Dodatkowo WSA wskazał, że rada mimo wezwania Sądu (doręczonego w dniu 30 lipca 2012 r.) nie przedstawiła żadnego konkretnego usprawiedliwienia takiego działania
- tzn. nieprzesłania do WSA skargi K. G. wraz z aktami sprawy
w ustawowym terminie. WSA zwrócił uwagę, że tłumaczenie, iż opóźnienie było wynikiem "zmiany obsługi prawnej" nie jest w żadnym stopniu wystarczające,
gdyż organ powinien zapewnić prawidłową organizację pracy urzędu i obsługi prawnej. Co więcej twierdzenie, że trwało to 20 miesięcy jest nie tylko niewiarygodne
i nieprofesjonalne, lecz wręcz absurdalne. Biorąc zatem po uwagę fakt zwłoki organu
w przekazaniu skargi wraz z aktami sprawy do WSA, która wyniosła prawie ponad 20 miesięcy a także brak konkretnego wyjaśnienia przyczyn zwłoki
wymierzono organowi grzywnę w wysokości 3000 zł.
Wnosząc zażalenie rada zaskarżyła ww. postanowienie w całości, zarzucając WSA naruszenie przepisów postępowania, poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 55
§ 1 ppsa w związku z art. 154 § 6 ppsa mające wpływ na wynik sprawy, polegające
na przyjęciu, iż Sąd wymierza grzywnę mimo dopełnienia przez organ obowiązków wynikających z art. 54 § 2 ppsa przed posiedzeniem sądu, ale z uchybieniem terminu, wymierza ją więc wyłącznie za uchybienie terminu, gdy w rzeczywistości akta sprawy, pomimo upływu ustawowego terminu, zostały przekazane do WSA, a rada nie ponosi winy za zaistniałą sytuację, która spowodowana była okolicznościami od niej niezależnymi, zaś wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne, a dodatkowo wymierzona grzywna jest zbyt wysoka. Mając powyższe na uwadze autor zażalenia wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości, ewentualnie o jego zmianę
poprzez obniżenie wymierzonej radzie grzywny do mniejszych rozmiarów, a także
o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że wymierzenie grzywny przez WSA nie było słuszne, bowiem rada, co starała się wykazać w swoich pismach procesowych, nie ponosi winy za zaistniałą sytuację. Rada w żaden sposób nie miała na celu dopuszczenia się do łamania prawa i nie wykonywania swoich ustawowych obowiązków. W sytuacji, kiedy sprawa została wyjaśniona, Rada Miasta Gorlice niezwłocznie przekazała skargę do WSA, przez co wykonany został ustawowy obowiązek w tym zakresie.
Odpowiadając na zażalenie pełnomocnik K. G. wniósł
o jego oddalenie i przedstawił argumenty zbieżne z poglądami wyrażonym przez WSA w zaskarżonym postanowieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne.
W razie niezastosowania się do obowiązków wskazanych w art. 54 ppsa sąd,
na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Co prawda wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne (sąd może orzec o wymierzeniu grzywny)
i zależy ono od oceny sądu i przyczyn niewykonania obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy (por.: postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 kwietnia 2006 r., II SA/Bk 171/05, Legalis), ale zasłanianie się problemami wewnętrznymi występującymi w działalności organu
nie stanowi, według NSA, powodu do odstąpienia od jego zdyscyplinowania,
gdy bezczynność organu w przesłaniu skargi sądowi trwała długo i nie została przerwana, pomimo wezwania organu przez sąd do przesłania akt administracyjnych (por.: postanowienie NSA z dnia 29 kwietnia 2005 r., I OZ 360/05, Lex nr 164153).
Chociaż przepisy ppsa nie dają jednoznacznej odpowiedzi, co stanie się,
gdy organ przekaże akta sprawy po terminie wynikającym z art. 54 ppsa, a nawet
po wniesieniu wniosku o wymierzenie grzywny, ale przed wydaniem właściwego orzeczenia przez sąd, to jednak mając na uwadze cel instytucji dyscyplinowana administracji właściwym rozwiązaniem "jest wymierzanie grzywny organowi w każdej sytuacji uchybienia terminowi, a spóźnione przekazanie skargi sądowi może jedynie wpływać na limitowanie wysokości wymierzonej grzywny" (por. np. W. Sawczyn, Środki dyscyplinowania administracji publicznej w Prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2010 r., s. 207).
Mając powyższe na uwadze NSA uznaje, że WSA prawidłowo orzekł grzywnę organowi administracji, a biorąc pod uwagę naganne postępowanie (a właściwie jego brak) rady i wręcz kuriozalne tłumaczenie, iż opóźnienie było wynikiem "zmiany obsługi prawnej", co trwało 20 miesięcy wysokość wymierzonej grzywny wydaje się absolutnym minimum potrzebnym do zdyscyplinowania rady.
Skoro postanowienie WSA z dnia 20 września 2012 r., II SO/Kr 27/12
jest poprawne i zgodne z prawem, to mając te względy na uwadze NSA, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa, oddalił zażalenie.
