I GSK 1511/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-09-05Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marzenna Zielińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 583/14 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
I
Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2014 r. o sygn. akt I SA/Sz 583/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, działając na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), odrzucił skargę A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2014 r. (nr [...]) w przedmiocie podatku akcyzowego.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie z dnia 15 maja 2014 r. ustalono wysokość wpisu sądowego od skargi (347 zł) i wezwano stronę skarżącą do jego uiszczenia w terminie 7 dni. Odpis zarządzenia doręczono stronie w dniu 20 maja 2014 r., a zatem termin do wykonania nałożonego zobowiązania upłynął 27 maja 2014 r. We wskazanym terminie wpis od skargi nie został uiszczony, co skutkowało odrzuceniem skargi, stosownie do treści art. 220 § 3 p.p.s.a.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził również, że wniesienie skargi w niniejszej sprawie podlegało obowiązkowi uiszczenia wpisu stałego, który na mocy § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wynosi 200 zł.
II
Skargę kasacyjną od wspomnianego postanowienia Sądu pierwszej instancji złożyła A. Spółka z o.o. Strona zaskarżyła to orzeczenie w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Spółka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu:
I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
a) art. 220 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie w realiach niniejszej sprawy, polegające na przyjęciu, że skarżąca nie uiściła opłaty od skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu sądowego wówczas, gdy pełnomocnik skarżącej w dniu 20 maja 2014 r. odebrał przesyłkę zawierającą wezwanie do uiszczenia wpisu i już w dniu 23 maja 2014 r. skarżąca dokonała wpłaty kwoty 347 zł tytułem skargi na rachunek bankowy Sądu,
b) art. 220 § 3 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie polegające na przyjęciu, że pomimo wezwania przez Sąd skarżącego do uiszczenia opłaty sądowej, opłata ta nie została wniesiona co spowodowało odrzucenie skargi wówczas, gdy opłata ta została wniesiona w ustawowo zakreślonym terminie,
c) art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 230 § 1 p.p.s.a. w zw. z § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że skarżąca winna w niniejszej sprawie uiścić wpis stały od skargi wówczas, gdy w niniejszej sprawie wpis sądowy ustalany jest w wysokości stosunkowej, zgodnie z § 1 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia;
II. naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. w zw. z § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - poprzez jego błędne zastosowanie skutkujące niewłaściwym wskazaniem w uzasadnieniu postanowienia podstawy prawnej wysokości uiszczenia wpisu sądowego od skargi oraz uznanie, że w niniejszej sprawie skarżąca winna wnieść opłatę stałą.
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej stwierdził w szczególności, że w dniu 23 maja 2014 r. (a więc z zachowaniem terminu) skarżąca - za pośrednictwem placówki pocztowej Poczty Polskiej - wpłaciła 347 zł na poczet wpisu sądowego. Opłata ta została uiszczona w wysokości zgodnej z wyliczoną w zarządzeniu z dnia 15 maja 2014 r. W takiej sytuacji Sąd nie miał podstaw do odrzucenia skargi jako wniesionej bez uiszczonej opłaty.
Strona wnosząca skargę kasacyjną podniosła również, że uzasadnienie zaskarżonego postanowienia zawiera wewnętrzną sprzeczność, bowiem w części opisowej Sąd podał, że należna opłata od skargi obejmuje 347 zł, zaś w części odnoszącej się do dokonanych ustaleń - już kwotę 200 zł.
III
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Na wstępie rozważań wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., a zatem w zakresie wyznaczonym w podstawach kasacyjnych przez stronę wnoszącą omawiany środek odwoławczy, z urzędu biorąc pod rozwagę tylko nieważność postępowania, której przesłanki w sposób enumeratywny wymienione zostały w art. 183 § 2 tej ustawy, a które w niniejszej sprawie nie występują.
Granice rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny autor skargi kasacyjnej wyznaczył poprzez zarzucenie Sądowi pierwszej instancji naruszenia art. 58 § 1 pkt 3, art. 141 § 4, art. 166, art. 220 § 1 i 3 oraz art. 230 § 1 p.p.s.a., a także § 1 ust. 1 i § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Uchybienie tym przepisom miało polegać na: 1) odrzuceniu skargi z powodu nieuiszczenia wpisu sądowego, w sytuacji gdy wpis został uiszczony w żądanej kwocie i w zakreślonym terminie, 2) przyjęciu nieprawidłowej podstawy prawnej określenia wysokości należnego w sprawie wpisu sądowego od skargi, 3) sporządzeniu wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego postanowienia w zakresie wysokości należnego wpisu od skargi.
Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkie jej zarzuty są usprawiedliwione.
Nie jest trafny zarzut naruszenia art. 220 § 1 p.p.s.a. Przepis ten nie stanowił podstawy prawnej zaskarżonego postanowienia, a ponadto nie mógłby zostać naruszony w sposób wskazany w zarzucie. Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a. "sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.". Dwa pierwsze zdania tego przepisu określają sposób postępowania w przypadku złożenia pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata, natomiast w zdaniu trzecim określono prawne skutki (tj. pozostawienie pisma bez rozpoznania) niezastosowania się w terminie do zarządzenia wskazanego w zdaniu drugim. Jednakże w przypadku, gdy pismem jest skarga, zdanie trzecie art. 220 § 1 p.p.s.a. nie ma zastosowania, a zamiast niego stosuje się przepis szczególny - art. 220 § 3 p.p.s.a. Konkludując, art. 220 § 1 p.p.s.a. stanowił podstawę prawną wezwania skarżącej spółki przez Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, natomiast nie znajdował zastosowania w zaskarżonym postanowieniu o odrzuceniu skargi, bowiem przepis ten nie określa prawnych skutków niezastosowania się w terminie do wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Podstawę prawną zaskarżonego postanowienia stanowił natomiast art. 220 § 3 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, "skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd". Dyspozycja tego przepisu (tj. odrzucenie skargi) znajdzie zastosowanie w danej sprawie jeśli: 1) strona wnosząca skargę (skargę kasacyjną, zażalenie, skargę o wznowienie postępowania) została skutecznie wezwana do uiszczenia należnego wpisu oraz 2) strona ta nie zastosowała się do wspomnianego wezwania, tzn. nie uiściła w terminie wpisu sądowego we wskazanej w wezwaniu wysokości.
Strona wnosząca rozpoznawaną obecnie skargę kasacyjną trafnie zarzuciła, że w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji nie miał postaw do zastosowania art. 220 § 3 p.p.s.a. WSA błędnie ustalił, że skarżąca spółka nie uiściła w terminie wpisu sądowego we wskazanej w wezwaniu wysokości. Wskazać bowiem należy, że odpis zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie z dnia 15 maja 2014 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego został doręczony pełnomocnikowi strony w dniu 20 maja 2014 r. Termin wykonania zarządzenia mijał zatem z dniem 27 maja 2014 r. Wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, w zakreślonym terminie strona uiściła na rachunek bankowy Sądu wpis sądowy w wysokości wskazanej w zarządzeniu z dnia 15 maja 2014 r. Świadczy o tym treść dołączonej do skargi kasacyjnej kopii polecenia przelewu (z odciśniętą w placówce pocztowej [...] pieczęcią z datą 23.05.2014 r.), a także znajdujące się w aktach sądowych (k. 54) potwierdzenie wpłynięcia wspomnianego przelewu na rachunek bankowy Sądu. Na zmianę oceny o wadliwości rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji nie może wpłynąć okoliczność, że wspomniany dowód wykonania zarządzenia z dnia 15 maja 2014 r. został włączony do akt sprawy przez pracowników Sądu już po wydaniu zaskarżonego postanowienia. Uchybienia te musiały skutkować uchyleniem zaskarżonego orzeczenia Sądu pierwszej instancji.
Podkreślić również należy, że odrzucenie skargi na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. jest możliwe tylko wówczas, gdy strona w terminie nie uiści wpisu sądowego, którego wysokość została wskazana w zarządzeniu przewodniczącego. W postanowieniu o odrzuceniu skargi sąd nie jest natomiast uprawniony do określania innej podstawy prawnej i wysokości wpisu sądowego niż ta, jaka wynika z prawomocnego zarządzenia przewodniczącego, czyniąc jednocześnie stronie zarzut, że nie uiściła wpisu w tejże innej wysokości. W zaskarżonym postanowieniu Sąd pierwszej instancji bezprawnie zatem przywołał inną podstawę prawną określającą wysokość żądanego od strony wpisu sądowego od skargi. Nadto działanie takie naruszyło art. 141 § 4 p.p.s.a., bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał dwie różne wysokości należnego w sprawie wpisu sądowego, przy czym jedna z nich nie odpowiada stanowi sprawy wynikającemu z akt.
Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd pierwszej instancji nie miał podstaw do odrzucenia skargi A. Spółki z o.o. z powodu nieuiszczenia należnego wpisu sądowego i dlatego NSA - działając na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. - uchylił zaskarżone postanowienie.
Odnosząc się do wniosku strony wnoszącej skargę kasacyjną o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego należy zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 4 lutego 2008 r. o sygn. akt I OPS 4/07 (publ. ONSAiWSA 2008, nr 2, poz. 23) wyjaśnił, iż przepisy art. 203 i art. 204 p.p.s.a. nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie. Do wspomnianej kategorii należy postanowienie o odrzuceniu skargi. Obowiązek respektowania przytoczonego stanowiska przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie wynika z ogólnie wiążącej mocy uchwał (art. 269 § 1 p.p.s.a.). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, koszty poniesione w związku z niniejszym postępowaniem kasacyjnym mogą być natomiast stronie zwrócone w przypadku uwzględnienia przez WSA skargi - jako koszty postępowania niezbędne do celowego dochodzenia praw, o jakich mowa w art. 200 p.p.s.a.
PG
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marzenna Zielińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 583/14 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
I
Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2014 r. o sygn. akt I SA/Sz 583/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, działając na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), odrzucił skargę A. Spółki z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2014 r. (nr [...]) w przedmiocie podatku akcyzowego.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie z dnia 15 maja 2014 r. ustalono wysokość wpisu sądowego od skargi (347 zł) i wezwano stronę skarżącą do jego uiszczenia w terminie 7 dni. Odpis zarządzenia doręczono stronie w dniu 20 maja 2014 r., a zatem termin do wykonania nałożonego zobowiązania upłynął 27 maja 2014 r. We wskazanym terminie wpis od skargi nie został uiszczony, co skutkowało odrzuceniem skargi, stosownie do treści art. 220 § 3 p.p.s.a.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził również, że wniesienie skargi w niniejszej sprawie podlegało obowiązkowi uiszczenia wpisu stałego, który na mocy § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) wynosi 200 zł.
II
Skargę kasacyjną od wspomnianego postanowienia Sądu pierwszej instancji złożyła A. Spółka z o.o. Strona zaskarżyła to orzeczenie w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Spółka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu:
I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
a) art. 220 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie w realiach niniejszej sprawy, polegające na przyjęciu, że skarżąca nie uiściła opłaty od skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu sądowego wówczas, gdy pełnomocnik skarżącej w dniu 20 maja 2014 r. odebrał przesyłkę zawierającą wezwanie do uiszczenia wpisu i już w dniu 23 maja 2014 r. skarżąca dokonała wpłaty kwoty 347 zł tytułem skargi na rachunek bankowy Sądu,
b) art. 220 § 3 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie w niniejszej sprawie polegające na przyjęciu, że pomimo wezwania przez Sąd skarżącego do uiszczenia opłaty sądowej, opłata ta nie została wniesiona co spowodowało odrzucenie skargi wówczas, gdy opłata ta została wniesiona w ustawowo zakreślonym terminie,
c) art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 230 § 1 p.p.s.a. w zw. z § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że skarżąca winna w niniejszej sprawie uiścić wpis stały od skargi wówczas, gdy w niniejszej sprawie wpis sądowy ustalany jest w wysokości stosunkowej, zgodnie z § 1 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia;
II. naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 141 § 4 w zw. z art. 166 p.p.s.a. w zw. z § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi - poprzez jego błędne zastosowanie skutkujące niewłaściwym wskazaniem w uzasadnieniu postanowienia podstawy prawnej wysokości uiszczenia wpisu sądowego od skargi oraz uznanie, że w niniejszej sprawie skarżąca winna wnieść opłatę stałą.
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej stwierdził w szczególności, że w dniu 23 maja 2014 r. (a więc z zachowaniem terminu) skarżąca - za pośrednictwem placówki pocztowej Poczty Polskiej - wpłaciła 347 zł na poczet wpisu sądowego. Opłata ta została uiszczona w wysokości zgodnej z wyliczoną w zarządzeniu z dnia 15 maja 2014 r. W takiej sytuacji Sąd nie miał podstaw do odrzucenia skargi jako wniesionej bez uiszczonej opłaty.
Strona wnosząca skargę kasacyjną podniosła również, że uzasadnienie zaskarżonego postanowienia zawiera wewnętrzną sprzeczność, bowiem w części opisowej Sąd podał, że należna opłata od skargi obejmuje 347 zł, zaś w części odnoszącej się do dokonanych ustaleń - już kwotę 200 zł.
III
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Na wstępie rozważań wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., a zatem w zakresie wyznaczonym w podstawach kasacyjnych przez stronę wnoszącą omawiany środek odwoławczy, z urzędu biorąc pod rozwagę tylko nieważność postępowania, której przesłanki w sposób enumeratywny wymienione zostały w art. 183 § 2 tej ustawy, a które w niniejszej sprawie nie występują.
Granice rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny autor skargi kasacyjnej wyznaczył poprzez zarzucenie Sądowi pierwszej instancji naruszenia art. 58 § 1 pkt 3, art. 141 § 4, art. 166, art. 220 § 1 i 3 oraz art. 230 § 1 p.p.s.a., a także § 1 ust. 1 i § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Uchybienie tym przepisom miało polegać na: 1) odrzuceniu skargi z powodu nieuiszczenia wpisu sądowego, w sytuacji gdy wpis został uiszczony w żądanej kwocie i w zakreślonym terminie, 2) przyjęciu nieprawidłowej podstawy prawnej określenia wysokości należnego w sprawie wpisu sądowego od skargi, 3) sporządzeniu wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego postanowienia w zakresie wysokości należnego wpisu od skargi.
Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkie jej zarzuty są usprawiedliwione.
Nie jest trafny zarzut naruszenia art. 220 § 1 p.p.s.a. Przepis ten nie stanowił podstawy prawnej zaskarżonego postanowienia, a ponadto nie mógłby zostać naruszony w sposób wskazany w zarzucie. Zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a. "sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.". Dwa pierwsze zdania tego przepisu określają sposób postępowania w przypadku złożenia pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata, natomiast w zdaniu trzecim określono prawne skutki (tj. pozostawienie pisma bez rozpoznania) niezastosowania się w terminie do zarządzenia wskazanego w zdaniu drugim. Jednakże w przypadku, gdy pismem jest skarga, zdanie trzecie art. 220 § 1 p.p.s.a. nie ma zastosowania, a zamiast niego stosuje się przepis szczególny - art. 220 § 3 p.p.s.a. Konkludując, art. 220 § 1 p.p.s.a. stanowił podstawę prawną wezwania skarżącej spółki przez Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, natomiast nie znajdował zastosowania w zaskarżonym postanowieniu o odrzuceniu skargi, bowiem przepis ten nie określa prawnych skutków niezastosowania się w terminie do wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Podstawę prawną zaskarżonego postanowienia stanowił natomiast art. 220 § 3 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, "skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd". Dyspozycja tego przepisu (tj. odrzucenie skargi) znajdzie zastosowanie w danej sprawie jeśli: 1) strona wnosząca skargę (skargę kasacyjną, zażalenie, skargę o wznowienie postępowania) została skutecznie wezwana do uiszczenia należnego wpisu oraz 2) strona ta nie zastosowała się do wspomnianego wezwania, tzn. nie uiściła w terminie wpisu sądowego we wskazanej w wezwaniu wysokości.
Strona wnosząca rozpoznawaną obecnie skargę kasacyjną trafnie zarzuciła, że w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji nie miał postaw do zastosowania art. 220 § 3 p.p.s.a. WSA błędnie ustalił, że skarżąca spółka nie uiściła w terminie wpisu sądowego we wskazanej w wezwaniu wysokości. Wskazać bowiem należy, że odpis zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I WSA w Szczecinie z dnia 15 maja 2014 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego został doręczony pełnomocnikowi strony w dniu 20 maja 2014 r. Termin wykonania zarządzenia mijał zatem z dniem 27 maja 2014 r. Wbrew twierdzeniom Sądu pierwszej instancji, w zakreślonym terminie strona uiściła na rachunek bankowy Sądu wpis sądowy w wysokości wskazanej w zarządzeniu z dnia 15 maja 2014 r. Świadczy o tym treść dołączonej do skargi kasacyjnej kopii polecenia przelewu (z odciśniętą w placówce pocztowej [...] pieczęcią z datą 23.05.2014 r.), a także znajdujące się w aktach sądowych (k. 54) potwierdzenie wpłynięcia wspomnianego przelewu na rachunek bankowy Sądu. Na zmianę oceny o wadliwości rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji nie może wpłynąć okoliczność, że wspomniany dowód wykonania zarządzenia z dnia 15 maja 2014 r. został włączony do akt sprawy przez pracowników Sądu już po wydaniu zaskarżonego postanowienia. Uchybienia te musiały skutkować uchyleniem zaskarżonego orzeczenia Sądu pierwszej instancji.
Podkreślić również należy, że odrzucenie skargi na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. jest możliwe tylko wówczas, gdy strona w terminie nie uiści wpisu sądowego, którego wysokość została wskazana w zarządzeniu przewodniczącego. W postanowieniu o odrzuceniu skargi sąd nie jest natomiast uprawniony do określania innej podstawy prawnej i wysokości wpisu sądowego niż ta, jaka wynika z prawomocnego zarządzenia przewodniczącego, czyniąc jednocześnie stronie zarzut, że nie uiściła wpisu w tejże innej wysokości. W zaskarżonym postanowieniu Sąd pierwszej instancji bezprawnie zatem przywołał inną podstawę prawną określającą wysokość żądanego od strony wpisu sądowego od skargi. Nadto działanie takie naruszyło art. 141 § 4 p.p.s.a., bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał dwie różne wysokości należnego w sprawie wpisu sądowego, przy czym jedna z nich nie odpowiada stanowi sprawy wynikającemu z akt.
Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd pierwszej instancji nie miał podstaw do odrzucenia skargi A. Spółki z o.o. z powodu nieuiszczenia należnego wpisu sądowego i dlatego NSA - działając na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. - uchylił zaskarżone postanowienie.
Odnosząc się do wniosku strony wnoszącej skargę kasacyjną o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego należy zauważyć, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 4 lutego 2008 r. o sygn. akt I OPS 4/07 (publ. ONSAiWSA 2008, nr 2, poz. 23) wyjaśnił, iż przepisy art. 203 i art. 204 p.p.s.a. nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie. Do wspomnianej kategorii należy postanowienie o odrzuceniu skargi. Obowiązek respektowania przytoczonego stanowiska przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w tej sprawie wynika z ogólnie wiążącej mocy uchwał (art. 269 § 1 p.p.s.a.). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, koszty poniesione w związku z niniejszym postępowaniem kasacyjnym mogą być natomiast stronie zwrócone w przypadku uwzględnienia przez WSA skargi - jako koszty postępowania niezbędne do celowego dochodzenia praw, o jakich mowa w art. 200 p.p.s.a.
PG
