III SA/Po 610/12

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu decyzją z dnia 28 lutego 2012 r., nr [...], uchyliło decyzję Prezydenta Miasta Poznania z dnia 12 września 2011 roku (nr [...]) o odmowie wyrejestrowania pojazdu marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Kolegium orzekało w następującym stanie sprawy.

W dniu 23 września 2010 r. spółka A złożyła wniosek o wyrejestrowanie pojazdu – naczepy samowyładowczej Krone z dniem 30 maja 2003 r., wskazując że pojazd był dzierżawiony przez firmę B na podstawie umowy dzierżawy z dnia 12 listopada 2002 r. W związku z tym, że dzierżawca w sposób nienależyty posługiwał się przedmiotem dzierżawy, właściciel w dniu 30 maja 2003 r. wystąpił o rozwiązanie umowy i wydanie przedmiotu dzierżawy, jednak do wydania nie doszło. Wnioskodawca nie dysponuje ww. pojazdem od 2002 roku, nie posiada wiedzy co do tego, gdzie może się on znajdować, nie posiada kluczyków ani żadnych dokumentów (w tym rejestracyjnych dotyczących pojazdu). Ponadto spółka złożyła zgłoszenie do Prokuratury o możliwości popełnienia przez dzierżawcę pojazdu przestępstwa polegającego na bezprawnym dysponowaniu i przywłaszczeniu jednostek sprzętowo – transportowych.

Postanowieniem z dnia 8 października 2010 r. Prezydent Miasta Poznania zawiesił postępowanie do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Prokuraturę.

Postanowieniem z dnia 28 marca 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu utrzymało ww. postanowienie w mocy.

W dniu 14 czerwca 2011 r. spółka złożyła kolejny wniosek o wyrejestrowanie ww. pojazdu wraz z oświadczeniem o kradzieży pojazdu pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2011 r. Prezydent Miasta Poznania podjął zawieszone postępowanie z uwagi na zakończenie postępowania przez Prokuraturę – postępowanie przygotowawcze w sprawie przywłaszczenia powierzonego mienia na szkodę spółki A zostało umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

Decyzją z dnia 12 września 2011 r. Prezydent Miasta Poznania odmówił wyrejestrowania przyczepy marki KRONE nr rej. [...].

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym pojazd podlega wyrejestrowaniu przez organ właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, na wniosek jego właściciela w przypadku m. in. kradzieży pojazdu, jeżeli jego właściciel złożył stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania. Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 76 ust. 1 pkt 1a ustawy - Prawo o ruchu drogowym przy rozpatrywaniu wniosku o wyrejestrowanie pojazdu należy również brać pod uwagę § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury o rejestracji i oznaczaniu pojazdów, który w punkcie 2 stanowi: w celu wyrejestrowania pojazdu właściciel pojazdu składa wniosek o wyrejestrowanie pojazdu w organie rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu i do wniosku dołącza dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana, stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań oraz zaświadczenie wydane przez właściwy organ Policji potwierdzające zgłoszenie kradzieży pojazdu albo postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wystawione przez właściwy organ.

Następnie organ wyjaśnił, że strona do wniosku o wyrejestrowanie załączyła m. in. zgłoszenie o możliwości popełnienia przez W. M., R. W. - wspólników firmy B z siedzibą w Poznaniu przestępstwa polegającego na bezprawnym dysponowaniu i przywłaszczeniu jednostek sprzętowo - transportowych będących własnością strony, a także zawiadomienie z Prokuratury Rejonowej Poznań Nowe Miasto o wszczęciu śledztwa w sprawie przywłaszczenia powierzonego mienia. Organ rejestracyjny uznał, że przedstawione zawiadomienie otrzymane z Prokuratury nie jest tożsame z zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ Policji. Ponadto śledztwo zostało wszczęte nie z powodu kradzieży, a z powodu przywłaszczenia i zostało umorzone. W związku z powyższym stwierdził brak przesłanek do wyrejestrowania pojazdu na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

W odwołaniu od powyższej decyzji spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając naruszenie art. 79 ust. 1 pkt 2 i art. 76 ust. 1 pkt 1 a ustawy – Prawo o ruchu drogowym w zw. z § 15 ust. 1 pkt 2 Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że stosownie do art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym wyrejestrowanie pojazdu, w przypadku jego kradzieży, może nastąpić wyłącznie na wniosek właściciela, który złożył stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania. Spełnienie tego warunku nakłada na organ administracji obowiązek wyrejestrowania tego pojazdu. W niniejszej sprawie warunek ten został spełniony, ponieważ skarżąca złożyła takie oświadczenie.

Ponadto skarżąca podniosła, że § 15 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia nakłada na właściciela pojazdu obowiązek złożenia dodatkowych dokumentów, którego to wymogu nie przewiduje art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, a zatem powyższy przepis rozporządzenia został wydany z przekroczeniem ram upoważnienia ustawowego i nie może być przyjęty za podstawę decyzji administracyjnej. Dla potwierdzenia swojego stanowiska spółka powołała się na wyrok NSA o sygn. akt I OSK 773/05.

Opisaną na wstępie decyzją z dnia 28 lutego 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że skarżąca dochodzi wyrejestrowania pojazdu z powodu przywłaszczenia przez dzierżawcę. W sprawie popełnienia przestępstwa przywłaszczenia pojazdów było też prowadzone przez Prokuraturę Rejonową Poznań Nowe Miasto postępowanie przygotowawcze, które zostało umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Wszystkie złożone do akt sprawy pisma skarżącej dotyczą przywłaszczenia pojazdów, żadne z nich nie jest oświadczeniem o kradzieży pojazdu złożonym pod odpowiedzialnością karną. Jeżeli nawet oświadczenie takie zostałoby złożone, to i tak nie mogłoby posłużyć do wyrejestrowania pojazdu w świetle wyników zakończonego postępowania karnego. W ustalonym stanie faktycznym nie można więc, zdaniem organu, przyjąć, że żądanie wyrejestrowania przedmiotowego pojazdu z powodu kradzieży jest uzasadnione. Kolegium uznało jednak, że niezbędne jest ponowne zbadanie sprawy celem ustalenia, czy pojazd nie mógłby zostać wyrejestrowany na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym - z powodu udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności. SKO wskazało przy tym, że organ I instancji winien rozważyć możliwość wykorzystania, w postępowaniu dotyczącym wyrejestrowania pojazdu, dowodów z akt Prokuratury Rejonowej Poznań Nowe Miasto dotyczących sprawy przywłaszczenia pojazdu.

W złożonej w dniu 30 kwietnia 2012 r. skardze na powyższą decyzję spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Poznania, powtarzając zarzuty i argumentację odwołania. Ponadto zarzuciła naruszenie przepisów prawa karnego materialnego w zw. z przepisami ustawy – Prawo o ruchu drogowym poprzez przyjęcie, że z punktu widzenia przepisów postępowania administracyjnego istnieje prawnie doniosła różnica pomiędzy przestępstwem kradzieży a przestępstwem przywłaszczenia.

W uzasadnieniu tego zarzutu wskazano, że z punktu widzenia przepisu art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym nie ma znaczenia, czy utrata pojazdu nastąpiła w wyniku kradzieży, czy też przywłaszczenia. Zdaniem skarżącej termin "kradzież" w rozumieniu powołanego przepisu należy interpretować rozszerzająco z uwzględnieniem całokształtu pełnego brzmienia ustawy (wyrok WSA w Poznaniu o sygn. akt II SA/Po 770/11). Z punktu widzenia ustawy – Prawo o ruchu drogowym nie ma różnicy między przestępstwem przywłaszczenia a przestępstwem kradzieży.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi i podtrzymało stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu wydanej decyzji.

Z akt sprawy przekazanych wraz ze skargą wynika ponadto, że odrębną decyzją z dnia 23 września 2011 r., nr [...] Prezydent Miasta Poznania po rozpoznaniu wniosku spółki z dnia 14 czerwca 2011 r. odmówił wyrejestrowania naczepy marki KRONE SDP 24.1, nr rejestracyjny [...].

W uzasadnieniu tejże decyzji organ wskazał, że wraz z wnioskiem z dnia 14 czerwca 2011 r. strona złożyła oświadczenie, złożone pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań, o kradzieży pojazdu oraz wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2006 r. o sygn. akt I OSK 773/05. Organ wezwał stronę do przedłożenia zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie kradzieży pojazdu, wydanego przez właściwy organ Policji albo postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wydane przez właściwy organ. Pomimo dwukrotnego awizowania storna nie odebrała wezwania.

Uzasadniając odmowę wyrejestrowania pojazdu, organ wyjaśnił, że zgodnie z zasadą praworządności (art. 6 Kpa) organy administracji publicznej są zobligowane przy rozpatrywaniu wniosku o wyrejestrowanie brać pod uwagę normę prawną z § 15 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów. Przepis ten wymaga, aby strona do wniosku o wyrejestrowanie załączyła stosowne dokumenty (dowód rejestracyjny, karta pojazdu, zaświadczenie wydane przez właściwy organ Policji potwierdzające zgłoszenie kradzieży pojazdu albo postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wystawione przez właściwy organ), których mimo wezwania strona w niniejszej sprawie nie dostarczyła. Organ wyjaśnił przy tym, że nie może opierać się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego przy podejmowaniu decyzji, ponieważ w Polsce nie obowiązuje prawo precedensu. Powołany wyrok może stanowić formę doradczą przy wydawaniu decyzji. Przepis art. 76 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy – Prawo o ruchu drogowym nie został zmieniony pomimo upływu ponad pięciu lat od wydania wyroku wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2006 r. sygn. akt I OSK 773/05.

Natomiast decyzją nr [...] z dnia 26 kwietnia 2012 r. (a więc wydaną przed złożeniem skargi w niniejszej sprawie) Prezydent Miasta Poznania – w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy (po jej przekazaniu do ponownego rozpatrzenia zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją SKO z dnia 28 lutego 2012 r.) – odmówił wyrejestrowania naczepy marki KRONE nr rejestracyjny [...].

W uzasadnieniu tej decyzji organ stwierdził, że w ustalonych okolicznościach sprawy nie ma możliwości wyrejestrowania pojazdu na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. W ustalonym stanie faktycznym nie można przyjąć, że wyrejestrowanie pojazdu z powodu kradzieży jest uzasadnione. W sprawie nie wystąpiły także przesłanki z art. 79 ust. 1 pkt 1, pkt 3, pkt 4 i pkt 6 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Ponadto organ zbadał możliwość wyrejestrowania pojazdu na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. W tym zakresie wyjaśnił, że zgodnie z powołanym przepisem wyrejestrowanie pojazdu następuje w przypadku udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności. Jednakże warunkiem wyrejestrowania jest wniesienie przez właściciela pojazdu opłaty na rzecz gminy na realizację zadań związanych z utrzymaniem czystości i porządku w gminach. Organ powiadomił stronę o konieczności uiszczenia tej opłaty. Pomimo wezwania strona nie uiściła wymaganej ustawowo opłaty.

Postanowieniem z dnia 4 października 2012 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu zawiesiło postępowanie odwoławcze w sprawie z odwołania spółki od powyższej decyzji z dnia 26 kwietnia 2012 r. do czasu rozpoznania przez tutejszy Sąd sprawy ze skargi strony na decyzję SKO z dnia 28 lutego 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga okazała się uzasadniona.

Zgodnie z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 – dalej p.p.s.a.) w ramach kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

Powołany przepis nakłada na sąd administracyjny obowiązek wyjścia poza granice skargi i podjęcia odpowiednich środków w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy. Przy czym sąd administracyjny z urzędu rozważa, czy nie zachodzą podstawy do zastosowania powołanego przepisu.

W wykonaniu powyższych obowiązków konieczne okazało się stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia 23 września 2011 roku (nr [...]), jako decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.).

W ocenie Sądu pismo spółki A z dnia 14 czerwca 2011 roku nie spełniało warunków uzasadniających potraktowanie tego podania jako odrębnego wniosku o wyrejestrowanie naczepy marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...].

Organy prowadziły już bowiem wcześniej wszczęte (wniosek z dnia 23 września 2010 roku), postępowanie z wniosku tego samego podmiotu w tożsamej sprawie, czyli postępowanie w przedmiocie wyrejestrowania naczepy marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...], w którym Wnioskodawca, wskazywał tożsame okoliczności faktyczne sprawy, przy czym strona kwalifikowała te okoliczności jako kradzież pojazdu, a organy ścigania i organy administracji publicznej jako podejrzenie popełnienia przestępstwa przywłaszczenia pojazdu.

Jednakże, w ocenie Sądu, bez względu na odmienności prawnokarnej kwalifikacji okoliczności faktycznych sprawy, podstawę prawną dla rozpatrzenia "obu żądań" stanowił – art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.). Sąd orzekający w niniejszej sprawie uznaje, że rozróżnienie na gruncie prawa karnego pomiędzy kradzieżą pojazdu a przywłaszczeniem pojazdu, nie posiada prawnej doniosłości z punktu widzenia wyrejestrowania pojazdu na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Zarówno w przypadku kradzieży pojazdu, jak i w przypadku jego przywłaszczenia, żądanie wyrejestrowania pojazdu podlega rozpoznaniu na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

W okolicznościach faktycznych podnoszonych przez Wnioskodawcę nie mógł znaleźć zastosowania przepis art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z powołanym przepisem pojazd podlega wyrejestrowaniu na wniosek jego właściciela w przypadku "udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności". Z językowej analizy wskazanego przepisu wynika, że warunkiem wyrejestrowania pojazdu jest "udokumentowanie" przez wnioskodawcę, że nastąpiła "trwała", a zatem stała, niepodlegająca zmianie i "zupełna", to jest całkowita, utrata posiadania pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności.

Pojęciu "udokumentowania" okoliczności, o których mowa w art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym należy nadać jednoznaczne, ścisłe znaczenie, jako czynności stwierdzającej coś na podstawie dokumentów, popartej dokumentami. Chodzi zatem o akt pisemny stanowiący wyrażenie określonych myśli lub wiadomości, obejmujący zarówno dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 76 Kpa, jak i inne "dowody pisemne" mające znaczenie w sprawie (np. umowy). Za taką interpretacją tego zwrotu, poza względami językowymi wskazującymi na intencję ustawodawcy, przemawiają ponadto zasady dbałości o prawidłowe funkcjonowanie obrotu prawnego w sferze ewidencji (rejestracji) pojazdów, oznaczające konieczność zapewnienia mu pewności i wiarygodności poprzez sformalizowanie (dokumentowanie) sposobu stwierdzenia istnienia prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mogącej mieć znaczenie prawne.

Tak rozumiane "udokumentowanie" utraty posiadania pojazdu nie może być zastąpione "oświadczeniem" o takiej utracie. Oświadczenia, będące wypowiedzią zawierającą czyjeś przekonania lub oznajmującą coś, nie mieszczą się w polu znaczeniowym pojęcia "udokumentowanie" czegoś, a zatem nie mają znaczenia z punktu widzenia przesłanek wyrejestrowania pojazdu zawartych w art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (porównaj wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 października 2005 r., sygn. akt II SA/Wr 1064/03).

W konsekwencji oświadczenia Wnioskodawcy dotyczące, czy to kradzieży, czy to przywłaszczenia, naczepy marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...] należało rozważyć w ramach postępowania wszczętego na żądanie strony podaniem z dnia 23 września 2010 r., w ramach podstawy prawnej wskazanej przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 10 czerwca 2011 roku (złożonym w dniu 14 czerwca 2011 r.), czyli art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Brak rozważenia oświadczenia o kradzieży pojazdu złożonego wraz z podaniem z dnia 14 czerwca 2011 roku w toku postępowania prowadzonego pod nr [...] doprowadziło w konsekwencji do tego, że decyzja Prezydenta Miasta Poznania z dnia 12 września 2011 roku (nr [...]) została wydana z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. Z tego względu tę decyzję należało uchylić na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., jako decyzję wydaną z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Właściwy organ administracji publicznej dokonuje wyrejestrowania pojazdu na wniosek właściciela - art. 79 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Wniosek o wyrejestrowanie pojazdu jest nie tylko przesłanką aktualizującą kompetencję organu administracji publicznej do orzekania w sprawie wyrejestrowania pojazdu (jest przesłanką wszczęcia i prowadzenia postępowania administracyjnego), lecz stanowi także emanację materialnoprawnych uprawnień strony do ukształtowania sprawy i jej zakresu (H. Knysiak-Kolczyk "Uprawnienia strony w postępowaniu administracyjnym" Zakamycze 2004, str. 50-55).

Jeśli strona postępowania administracyjnego we wniosku o jego wszczęcie (czy też odrębnym pismem w toku postępowania) wyraźnie wskazuje podstawę prawną własnego żądania, to organ administracji publicznej nie może, wbrew żądaniu strony, powołując się na art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, prowadzić postępowania w zakresie nie objętym żądaniem strony. Prowadzenie postępowania w sprawie, w której przepis prawa wymaga wniosku, nawet ze względu na szczególnie ważny interes strony, wymaga uzyskania zgody strony postępowania. W razie nieuzyskania takiej zgody postępowanie należy umorzyć – art. 61 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeśli do wszczęcia postępowania w sprawie wyrejestrowania pojazdu konieczny jest wniosek strony, to od treści wniosku zależy również prawny zakres tego postępowania (zakres postępowania wyznaczony wskazaniem podstawy prawnej wyrejestrowania pojazdu). Jeżeli w toku postępowania organ dostrzega, że uwzględnienie żądania strony byłoby możliwe, lecz na innej podstawie prawnej, to zobowiązany jest w trybie art. 9 Kpa poinformować stronę o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania, ewentualnie – organ może wystąpić o zgodę na prowadzenie postępowania w zakresie innym niż to wynika z żądania strony – art. 61 § 2 Kpa.

Przenosząc powyższe na grunt kontrolowanej sprawy uznać należało, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 28 lutego 2012 roku oraz decyzja Prezydenta Miasta Poznania dnia 26 kwietnia 2012 roku (nr [...]) zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego (art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym w związku z art. 61 § 2 Kpa), które miało wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a.

W piśmie z dnia 10 czerwca 2011 roku strona postępowania wyraźnie wskazała, że żąda wyrejestrowania naczepy marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...] na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. W konsekwencji organy administracji publicznej związane był treścią żądania wniosku zawężającą podstawy prawne wyrejestrowania przedmiotowego pojazdu.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie podziela argumentacji skargi wskazującej, że oświadczenie strony postępowania o kradzieży pojazdu (przywłaszczeniu pojazdu), nawet niezgodne z rzeczywistością, zobowiązuje organ administracji publicznej do wydania decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu w rozumieniu art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Sporny przepis należy rozumieć w ten sposób, że ustanawia on normę prawną dotyczącą postępowania wyjaśniającego, w świetle której do wydania decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu z powodu kradzieży (przywłaszczenia) wystarczające jest oświadczenie właściciela złożone z uprzedzeniem o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, o ile nie jest ono sprzeczne z rzeczywistym stanem rzeczy.

W ocenie Sądu, sporny przepis, na gruncie ustawy – Prawo o ruchu drogowym w zakresie spraw dotyczących wyrejestrowania pojazdu to egzemplifikacja reguły postępowania dowodowego wyrażona w przepisie art. 75 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie ze wskazaną regułą dowodową, jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia właściwego organu administracji, organ administracji publicznej odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania.

Zatem oświadczenie właściciela pojazdu może zastąpić inne środki dowodowe (w szczególności dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych lub oględziny - art. 75 §1 Kpa) w osiągnięciu celu postępowania wyjaśniającego, jakim jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy w rozumieniu art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w przepisie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym zakodowane zostały dwie normy prawne. Pierwsza wskazuje konieczną i wystarczającą przesłankę wydania decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu (kradzież, przywłaszczenie pojazdu). Natomiast druga norma, także adresowana do organu administracji publicznej, zawiera regułę dowodową, która wyraża kompetencję do wydania decyzji o wyrejestrowaniu po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ograniczonego do oświadczenia strony postępowania. Niemniej ta reguła nie uchyla zasady prawdy obiektywnej postępowania administracyjnego, która nakazuje wydawać rozstrzygnięcia administracyjne na podstawie ustaleń zgodnych z rzeczywistością – art. 7 Kpa. Stąd nieuprawniona jest wykładnia art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, która dopatruje się w treści tego przepisu obowiązku wydawania decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu nawet wówczas, gdy oświadczenie właściciela będzie niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy.

Nieuzasadniony okazał się zarzut naruszenia art. 76 ust. 1 pkt 1a ustawy – Prawo o ruchu drogowym w związku z § 15 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r. nr 186, poz. 1322 ze zm.).

Analiza akt sprawy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że odmowa wyrejestrowania pojazdu nie została uzasadniona brakiem przedłożenia dowodu rejestracyjnego, czy też brakiem przedłożenia karty pojazdu.

Jeśli nawet podziela się pogląd wyrażony w wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2006 roku, sygn. akt I OSK 773/05, co do tego, że wskazany powyżej przepis rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów zostały wydany z przekroczeniem delegacji ustawowej, to w okolicznościach niniejszej sprawy de facto przedmiotowy przepis, w zakresie w jakim budzi wątpliwości, co do zgodności z regulacją ustawową, nie został zastosowany. Organy wymagały od strony postępowania przedłożenia jedynie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ Policji potwierdzającego zgłoszenie kradzieży pojazdu albo, wystawionego przez właściwy organ, postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu.

Zatem de facto organy administracji publicznej uzależniły rozstrzygnięcie sprawy i wyrejestrowanie pojazdu jedynie od przedłożenia dowodu na okoliczność wystąpienia ustawowej przesłanki wyrejestrowania pojazdu wynikającej z art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym.

Podkreślić przy tym należy, że zobowiązanie strony postępowania do przedłożenia (a także zbieranie z urzędu) zaświadczenia wydanego przez właściwy organ Policji potwierdzającego zgłoszenie kradzieży pojazdu albo postanowienia o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wystawionego przez właściwy organ, znajdowało usprawiedliwienie w normie ustawowej wyrażonej w przepisie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo o ruchu drogowym w związku z art. 7 i art. 77 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zatem bez względu na to, czy przepis § 15 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, został wydany z przekroczeniem delegacji ustawowej, działania organów administracji publicznej w kontrolowanej sprawie znajdowały właściwe umocowanie ustawowe wyrażone obowiązkiem podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.

Rozpoznając sprawę ponownie, w celu jej końcowego załatwienia, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie 138 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego umorzy postępowanie wszczęte odwołaniem strony wywiedzionym od decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia 26 kwietnia 2012 roku (nr [...]). Organ uwzględni, że postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe z uwagi na uchylenie przez Sąd decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia 26 kwietnia 2012 roku. Organ przyjmie, że uchylenie rozstrzygnięcia organu I instancji w ramach kontroli sądowoadministracyjnej sprawowanej w zakresie wyznaczonym przez art. 135 p.p.s.a. jest przyczyną bezprzedmiotowości postępowania odwoławczego w rozumieniu art. 138 § 1 pkt 3 Kpa.

W dalszym toku rozpoznania sprawy organy rozpatrzą w ramach jednego postępowania administracyjnego (wyrejestrowania pojazdu marki KRONE SDP o numerze rejestracyjnym [...]) okoliczności powoływane w piśmie z dnia 23 września 2010 roku (podanie wszczynające postępowanie) oraz okoliczności powołane w piśmie z dnia 14 czerwca 2011 roku (które należy potraktować jako uzupełnienie pierwotnego wniosku). Organy uwzględnią przy tym, że zarówno kradzież pojazdu, jak i jego przywłaszczenie, uzasadnia wyrejestrowanie pojazdu na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w pkt 1 i pkt 2 sentencji wyroku. W pkt 3 orzeczono na podstawie art. 152 p.p.s.a.