III SA/Wr 350/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. (nr [...]) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. Inspektorat w J. G. orzekł o obowiązku podlegania przez E. T. (dalej skarżąca) obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu) w okresie od dnia [...] kwietnia 2007 r. do dnia [...] marca 2008 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Upomnieniami z dnia [...] stycznia 2012 r. ZUS Oddział w W. Inspektorat w J. G. wezwał skarżąca do uregulowania nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za powyższy okres. Upomnienia doręczono zobowiązanej w dniu [...] stycznia 2012 r. Z uwagi na brak uregulowania wymagalnych należności - wierzyciel - ZUS Inspektorat w J. G. wystawił w dniu [...] marca 2012 r. tytuły wykonawcze o nr [...],[...],[...],[...],[...] i [...], a następnie skierował je do Dyrektora Oddziału ZUS w W., jako organu egzekucyjnego.

Realizując powyższe tytuły wykonawcze organ ten, jako organ egzekucyjny, zawiadomieniem z dnia [...] kwietnia 2012 r. dokonał zajęcia świadczenia emerytalnego skarżącej. Zawiadomienie w sprawie zastosowanego środka egzekucyjnego wraz z odpisami tytułów wykonawczych doręczono zobowiązanej w dniu [...] kwietnia 2012 r.

Skarżąca zgłosiła zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, podnosząc na podstawie art. 33 pkt 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2005, Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej także u.p.e.a.), zarzut niedopuszczalności egzekucji administracyjnej lub zastosowania środka egzekucyjnego, bo zawisło postępowanie w sprawie ponownego ustalenia obowiązku ubezpieczeniowego. Podniosła zarzut braku podstaw prawnych do uznania właściwości miejscowej Dyrektora Oddziału ZUS w W. (art. 33 pkt 9 u.p.e.a.). Na podstawie art. 35 § 1 u.p.e.a wniosła również o zawieszenie postępowania egzekucyjnego.

Dyrektor Oddziału ZUS w W., jako organ egzekucyjny, postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2012 r. (znak: [...]) odmówił uwzględnienia zarzutów na prowadzone postępowanie. Organ pierwszej instancji nie znalazł również podstaw do wstrzymania postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 35 § 1 u.p.e.a.

Skarżąca, pismem złożonym w ZUS Inspektorat w J. G. w dniu [...] kwietnia 2012 r., wniosła zażalenie na przedmiotowe postanowienie, w którym podtrzymała zarzut z art. 33 pkt 9 u.p.e.a. oraz zażądała umorzenia egzekucji prowadzonej na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych przez niewłaściwy organ.

Postanowieniem z dnia [...] maja 2012 r. (nr [...]) Dyrektora Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie, stwierdzając brak podstaw do zakwestionowania rozstrzygnięcia.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w postępowaniu w sprawie zarzutów organ egzekucyjny zobligowany jest do stosowania procedury określonej w art. 34 u.p.e.a. Zgodnie z treścią art. 34 § 1 u.p.e.a. zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9, 10 organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym, że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. W przypadku, gdy wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym nie wydaje się odrębnego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela. Z przepisu tego należy a contr ario wyprowadzić wniosek, że jeżeli organ egzekucyjny jest, tak jak w rozpoznawanej sprawie, równocześnie wierzycielem, to on rozpoznaje wszystkie zgłoszone zarzuty i ustosunkowuje się do nich merytorycznie. Oznacza to w konsekwencji, że stanowisko wierzyciela, gdy nie jest ono wyrażane w odrębnym postanowieniu, zawarte jest w postanowieniu rozpoznającym zarzuty, o którym mowa w art. 34 § 1 u.p.e.a. Uprawnia go do tego status wierzyciela będącego organem właściwym w sprawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Odnośnie dopuszczalność prowadzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na zawisłość postępowania w sprawie ponownego ustalenia obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, Dyrektor Izby Skarbowej we W. podniósł, że akta sprawy nie wskazują, że w tym zakresie ponownie podjęto postępowanie. Decyzja z dnia [...] sierpnia 2010 r. stanowiąca podstawę prawną dochodzonych w przedmiotowym postępowaniu egzekucyjnym należności jest prawomocna, nie ma więc podstaw do kwestionowania dopuszczalności egzekucji w niniejszej sprawie.

Dalej w uzasadnieniu podniesiono, że tytuły wykonawcze stanowiące podstawę prowadzenia postępowania egzekucyjnego w niniejszej sprawie, obejmujące należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres 04/2007 - 03/2008, wystawione zostały przez właściwy organ - ZUS Oddział w W. Inspektorat w J. G. (art. 33 pkt. 6 u.p.e.a.). Egzekucja jest więc dopuszczalna.

Wskazano w tym zakresie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, że zgodnie z art. 1a pkt 13 u.p.e.a. wierzycielem jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. Do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w art. 2 u.p.e.a. w odniesieniu do obowiązków wynikających z decyzji lub postanowień organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego jest zaś uprawniony zgodnie z art. 5 tej ustawy - właściwy do orzekania organ pierwszej instancji. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej we W., w świetle powyższej regulacji, podmiotem uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku wynikającego z decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. Inspektorat w J. G., jako właściwy do orzekania organ pierwszej instancji.

Podniesiono dalej w uzasadnieniu, że nietrafny jest zarzut oparty na art. 33 pkt 9 u.p.e.a., tj. prowadzenia egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że stosownie do art. 1a pkt 7 u.p.e.a., za organ egzekucyjny uważa się organ uprawniony do stosowania w całości lub w części określonych w ustawie środków służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków o charakterze pieniężnym lub obowiązków o charakterze niepieniężnym oraz zabezpieczania wykonania tych obowiązków. Natomiast art. 19 § 1 u.p.e.a. ustala, że organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych jest naczelnik urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 2-8. Z kolei art. 19 § 4 u.p.e.a. uprawnia Dyrektora oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do działania jako organ egzekucyjny i stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez ten oddział, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń.

Tym samym, zdaniem organu, powyższy przepis przewiduje jako wyspecjalizowany organ egzekucyjny należności składowych właśnie Dyrektora oddziału ZUS. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2009 r. Nr 205, poz. 1585), składki oraz odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkowa opłata, zwane dalej "należnościami z tytułu składek", nieopłacone w terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej.

Następnie w uzasadnieniu podniesiono, że zgodnie z przepisem art. 66 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną a jego siedzibą jest Warszawa. W skład Zakładu wchodzą m.in. terenowe jednostki organizacyjne, którymi są oddziały i podlegające im inspektoraty i biura terenowe (art. 67 ust.2 powyższej ustawy, oraz § 8 ust. 1 statutu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2011 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2011 r. Nr 18 poz. 93). Natomiast, zgodnie z § 8 ust. 2 wskazanego statutu, Oddziałem Zakładu kieruje dyrektor, a inspektoratem i biurem terenowym - kierownik, odpowiednio inspektoratu albo biura terenowego. Bezspornym jest także, że Inspektorat ZUS w J. G. podlega oddziałowi ZUS w W.

W tym kontekście wskazano w uzasadnieniu, że zgodnie z art. 22 § 2 u.p.e.a., właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji należności pieniężnych z praw majątkowych lub ruchomości ustala się według miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 3, który stanowi, że jeżeli znany przed wszczęciem egzekucji majątek zobowiązanego lub większa jego część nie znajduje się na terenie działania organu egzekucyjnego ustalonego zgodnie z § 2, właściwość miejscową ustala się według miejsca położenia składników tego majątku.

Wobec faktu, że skarżąca zamieszkuje w J. G. po wskazanym adresem i adres ten jest również miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez zobowiązaną, a jednocześnie miasto J. G. znajduje się w zasięgu terytorialnym działania Dyrektora Oddziału ZUS w W. jako organu egzekucyjnego, w pełni uprawnione było wszczęcie i prowadzenie egzekucji przez ten organ.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na powyższe postanowienie skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej we W. w całości. Rozstrzygnięciu zarzuciła obrazę przepisów w stopniu rzutującym na rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu skargi wywiodła, że jedną z podstawowych zasad demokratycznego państwa prawa wyrażoną w art. 7 Konstytucji jest zasada, zgodnie z którą organy władzy publicznej (a takim niewątpliwie jest organ egzekucyjny) działają na podstawie i w granicach prawa. Zdolność organu do działania wymaga spełnienia m.in. dwóch rodzajów właściwości - rzeczowej, którą w tym wypadku określa art. 19 ust. 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym, oraz miejscowej, czyli zdolności do realizowania właściwości rzeczowej na określonym terytorium.

Podniosła w uzasadnieniu, że w jej ocenie w wypadku organu egzekucyjnego, jakim jest Dyrektor oddziału ZUS, taka właściwość nie została jednak w ogóle określona. Tymczasem kompetencji organu nie można domniemywać.

Tym samym, zdaniem skarżącej, budzi wątpliwość, czy wobec braku wyraźnej delegacji ustawowej Prezes ZUS mógł określać właściwość miejscową organu egzekucyjnego, jakim jest Dyrektor oddziału ZUS. Tymczasem Prezes zarządzeniem w sprawie terenowych jednostek organizacyjnych ZUS określił właściwość miejscową terenowych jednostek organizacyjnych, jakimi są oddziały zakładu, czyli organów rentowych. Skarżąca podniosła w tym kontekście, że organem egzekucyjnym jest jednak Dyrektor oddziału ZUS, a nie sam oddział. W tej sytuacja, jej zdaniem, wydane przez Prezesa ZUS zarządzenia nie dotyczą właściwości miejscowej Dyrektora oddziału ZUS, ale organu rentowego - jednostki organizacyjnej ZUS właściwej do wydawania decyzji w sprawach świadczeń. W związku z powyższym, zdaniem skarżącej, Dyrektor oddziału ZUS występujący jako organ egzekucyjny nie ma określonej właściwości terytorialnej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej we W. podtrzymał stanowisko przedstawione w zaskarżonym postanowieniu. Podkreślono, że nie trafny jest zarzut w przedmiocie właściwości miejscowej Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w W. do prowadzenia egzekucji (art. 33 pkt 9 u.p.e.a.). Wskazano dodatkowo, że zasięg działania poszczególnych jednostek terenowych został uregulowany w zarządzeniu nr 10 Prezesa ZUS z dnia 8 marca 2008 r., a zmieniony kolejnym zarządzeniem nr 37 z dnia 24 czerwca 2011 r. W świetle powyższego bezspornym jest, że Inspektorat Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w J. G. podlega Oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W., na czele którego stoi Dyrektor oddziału, któremu to z kolei - jak już powyżej wywiedziono - ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nadaje status wyspecjalizowanego organu egzekucyjnego.

W piśmie procesowym, (data wpływu do Sądu - [...] listopada 20012 r.) skarżąca podtrzymała swoje stanowisko zawarte w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).

Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 i 2, 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej – w skrócie – "p.p.s.a.").

Kryterium legalności umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonego orzeczenia uchybiającego prawu materialnemu, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a), jak też rozstrzygnięcia dotkniętego wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit. b), a także wydanego bez zachowania reguł postępowania. W tym ostatnim przypadku chodzi jednak wyłącznie o sytuacje, gdy uchybienie przepisom prawa procesowego mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Uwzględniając powyższe regulacje należało przyjąć, że skarga jest niezasadna, Sąd nie dopatrzył się bowiem takich naruszeń prawa, które skutkowałyby koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego postanowienia.

Z powodu nie uregulowania wymagalnych należności w zakresie składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od dnia [...] kwietnia 2007 r. do dnia [...] marca 2008 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, - wierzyciel - ZUS Oddział w W. Inspektorat w J. G., po uprzednim upomnieniu, wystawił w dniu [...] marca 2012 r. tytuły wykonawcze a następnie skierował je do Dyrektora Oddziału ZUS w W., jako organu egzekucyjnego.

Skarżąca zgłosiła zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, podtrzymując w skardze zrzut w przedmiocie właściwości miejscowej Dyrektora oddziału ZUS do prowadzenia egzekucji należności z tytułu ubezpieczenia społecznego (art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2005, Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej także u.p.e.a.).

Zgodnie z treścią art. 34 § 1 u.p.e.a. zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9, 10 organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym, że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. W przypadku, gdy wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym nie wydaje się odrębnego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela. Trafnie więc organ wskazał w zaskarżonym postanowieniu, że jeżeli organ egzekucyjny jest, tak jak w rozpoznawanej sprawie, równocześnie wierzycielem, to on rozpoznaje wszystkie zgłoszone zarzuty i ustosunkowuje się do nich merytorycznie. Oznacza to w konsekwencji, że stanowisko wierzyciela, zawarte jest w postanowieniu rozpoznającym zarzuty, o którym mowa w art. 34 § 1 u.p.e.a. Uprawnia go do tego status wierzyciela będącego organem właściwym w sprawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Z akt egzekucyjnych nie wynika, że w sprawie nie zostało wszczęte postępowanie w przedmiocie ponownego ustalenia podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wobec skarżącej. Decyzja z dnia [...] sierpnia 2010 r. stanowiąca podstawę prawną dochodzonych w przedmiotowym postępowaniu należności orzekająca o podleganiu skarżącej obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie od dnia [...] kwietnia 2007 r. do dnia [...] marca 2008 r. jest prawomocna.

Wynika także, że tytuły wykonawcze wstawione przez wierzyciela, zostały wydane przez właściwy organ. Dokumenty te stanowiące podstawę prowadzenia postępowania egzekucyjnego w niniejszej sprawie, obejmujące należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wystawione zostały przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. Inspektorat w J. G.

Zgodnie natomiast z art. 1a pkt 13 u.p.e.a. wierzycielem jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. Z kolei zgodnie z art. 5 u.p.e.a uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w art. 2 u.p.e.a. (należności pieniężnych przekazanych do egzekucji na podstawie innych ustaw – ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2009 r. Nr 205, poz. 1585), w odniesieniu do obowiązków wynikających z decyzji lub postanowień organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego jest uprawniony - właściwy do orzekania organ pierwszej instancji.

Powyższe wskazuje, że podmiotem uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku wynikającego z decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w J. G., jako właściwy do orzekania organ pierwszej instancji.

Odnośnie wyeksponowanego w skardze zarzutu prowadzenia egzekucji przez organ egzekucyjny, którego właściwość miejscowa nie została określona, trafnie organ uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 u.p.e.a., za organ egzekucyjny uważa się organ uprawniony do stosowania w całości lub w części określonych w ustawie środków służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków o charakterze pieniężnym lub obowiązków o charakterze niepieniężnym oraz zabezpieczania wykonania tych obowiązków. O tym, które organy pełnią funkcje organów egzekucyjnych przesądzają przepisy ustawy egzekucyjnej oraz przepisy szczególne. I tak w świetle art. 19 § 1 u.p.e.a. organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych jest naczelnik urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 2-8. Natomiast w § 4 art. 19 u.p.e.a. wskazano, że Dyrektor oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez ten oddział, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń. Wskazać należy, zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, składki oraz odsetki za zwłokę, koszty egzekucyjne, koszty upomnienia i dodatkowa opłata, zwane dalej "należnościami z tytułu składek", nieopłacone w terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub egzekucji sądowej.

Z powyższych rozwiązań niewątpliwie wynika, że organem egzekucyjnym jest Dyrektora oddziału ZUS.

Zgodnie z przepisem art. 66 ust. 1 wskazanej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest państwową jednostką organizacyjną posiadajacą osobowość prawną. Jak stanowi art. 67 ust. 2 powołanej ustawy w skład Zakładu wchodzą m.in. terenowe jednostki organizacyjne, którymi są oddziały i podlegające im inspektoraty i biura terenowe (§ 8 ust. 1 statutu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2011 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2011 r. Nr 18 poz. 93). Zgodnie natomiast z § 8 ust. 2 cytowanego statutu Oddziałem Zakładu kieruje dyrektor, a inspektoratem i biurem terenowym - kierownik, odpowiednio inspektoratu albo biura terenowego. Natomiast terenowe jednostki organizacyjne Zakładu realizują zadania należące do zakresu ich działania zgodnie z właściwością rzeczową i terytorialną określoną przez Prezesa Zakładu. Zasięg działania poszczególnych jednostek terenowych został uregulowany w zarządzeniu nr 10 Prezesa ZUS z dnia 8 marca 2008 r., a zmieniony kolejnym zarządzeniem nr 37 z dnia 24 czerwca 2011 r.

W świetle powyższego bezspornym jest, że Inspektorat Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w J. G. podlega Oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W., na czele którego stoi Dyrektor oddziału, któremu to z kolei ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nadaje status organu egzekucyjnego.

Jak wskazano wcześniej wierzycielem w rozpatrywanej sprawie jest ZUS Inspektorat w J. G., jako właściwy do orzekania organ pierwszej instancji w sprawie należności z tytułu ubezpieczenia społecznego. Inspektorat ten podlega Oddziałowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W., na czele którego stoi Dyrektor. Oznacza to niewątpliwie, że to organ ten - Dyrektor Oddziału w W. jest właściwy rzeczowo i miejscowo do prowadzenia egzekucji w sprawach przekazanych przez Inspektorat w J. G.. Nie ma znaczenie, że przy określeniu zasięgu działania mowa jest o jednostkach terenowych, na co wskazuje skarżąca, określone bowiem w ramach terytorialnej właściwości zadania realizują organy tej jednostki. Nie trafny jest wiec zarzut o braku określenia właściwości terytorialnej dla Dyrektora Oddziału ZUS.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 22 § 2 u.p.e.a., właściwość miejscową organu egzekucyjnego w egzekucji należności pieniężnych z praw majątkowych lub ruchomości ustala się według miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 3, który stanowi, że jeżeli znany przed wszczęciem egzekucji majątek zobowiązanego lub większa jego część nie znajduje się na terenie działania organu egzekucyjnego ustalonego zgodnie z § 2, właściwość miejscową ustala się według miejsca położenia składników tego majątku. Jak wynika z akt sprawy skarżąca zamieszkuje w J. G. jest to również miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez zobowiązaną, a jednocześnie miasto J. G. znajduje się w zasięgu terytorialnym działania Dyrektora Oddziału ZUS w W. Powyższe wskazuje, organ ten jako organu egzekucyjnego, w pełni uprawniony był do wszczęcie i prowadzenie egzekucji w rozpatrywanej sprawie.

Reasumując, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzuty skargi nie są zasadne, gdyż organy w toku postępowania nie naruszyły prawa w zakresie, o jakim mowa na wstępie niniejszych wywodów. Dlatego na podstawie art. 151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga została oddalona. Z tych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.