II SA/Bk 643/12
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
2012-11-22Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Prutis /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.), Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 08 listopada 2012 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - oddala skargę.-
Uzasadnienie
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.
W dniu 10 kwietnia 2012 r. A. T. wystąpił z wnioskiem do Starosty M. o wydanie pozwolenia na rozbudowę z nadbudową i przebudowę istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, położonego w K. przy ul. S., na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2044, przedkładając projekt budowlany z niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami oraz oświadczenie o posiadanym prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zgodnie z projektem zagospodarowania działki budynek usytuowany jest bezpośrednio przy granicy działki, natomiast projektowana rozbudowa usytuowana będzie w odległości 3,41 m od granicy z działką sąsiednią oznaczoną numerem geodezyjnym 2045, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów (skrócony wypis ze skorowidza działek z 19 kwietnia 2012 r.), stanowiącą własność Ł. K.
W dniu 26 kwietnia 2012 r. wpłynęło do organu pismo K. P. (córki Ł. K.) z którego wynika, że Ł. K. nie żyje, natomiast K. P. jest jedynym spadkobiercą i obecnym zarządcą masy spadkowej oraz zamieszkuje na posesji sąsiedniej położonej przy ul. S. W związku z powyższym organ uznał K. P. za stronę w przedmiotowym postępowaniu. W piśmie tym K. P. podniosła również kwestię zacieniania przez projektowaną rozbudowę pomieszczeń mieszkalnych w budynku zlokalizowanym na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2045.
W związku z powyższym mając na celu wyjaśnienie przedmiotowej kwestii organ, działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane, postanowieniem z 7 maja 2012 r. nałożył na inwestora obowiązek dostarczenia opinii projektanta dotyczącej dopływu światła dziennego do pomieszczeń mieszkalnych w budynku mieszkalnym zlokalizowanym na działce sąsiedniej, należącym do K. P. Organ podał, że z przedłożonej opinii projektanta popartej wykresem rzucanego cienia, sporządzonej w oparciu o przepisy § 13 i § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jednoznacznie wynika, iż projektowana rozbudowa nie będzie miała wpływu na przesłanianie pomieszczeń mieszkalnych w sąsiednim budynku a wymagania nasłonecznienia i przesłaniania są zgodne z przepisami.
Nadto w trakcie prowadzonego postępowania K. P. wniosła zastrzeżenia odnośnie kształtu dachu oraz lokalizacji budynku objętego opracowaniem (pismo z 28 maja 2012 r.), a mianowicie podniosła, że istniejący budynek należący do inwestora częściowo zlokalizowany jest na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2045. Organ wyjaśniając kwestię przebiegu granic działek wystąpił do Wydziału Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami Starostwa M. o zbadanie rozbieżności pomiędzy kserokopią przedłożonej, przy piśmie z 28 maja 2012 r. przez K. P., mapy a znajdującą się w aktach sprawy mapą do celów projektowych. W odpowiedzi na powyższe Wydział Geodezji w piśmie z 4 maja 2012 r. stwierdził, że prawidłowa granica wykazana jest na mapie do celów projektowych znajdująca się w aktach (mapa, na której sporządzono projekt zagospodarowania działki) i taką mapę należy przyjąć w postępowaniu administracyjnym.
Organ stwierdził, że w świetle przedłożonej przy wniosku o pozwolenie na budowę dokumentacji projektowej zarzut dotyczący naruszenia ustaleń zawartych w decyzji o warunkach zabudowy odnośnie kształtu dachu należy uznać za bezzasadny. W projekcie budowlanym kształt dachu określono jako "dach dwuspadowy z lukarnami i facjatami", co zgadza się z zapisem w wydanej dla przedmiotowej inwestycji decyzji o warunkach zabudowy. Organ zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane sprawdził i stwierdził zgodność projektu budowlanego przedmiotowej inwestycji z ustaleniami zawartymi w decyzji
o warunkach zabudowy z 9 maja 2011 r. i wymaganiami ochrony środowiska.
Mając powyższe ustalenia na uwadze organ I instancji, decyzją z [...] czerwca 2012 r. nr [...], na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, zatwierdził projekt budowlany i udzielił Adamowi Traczowi pozwolenia na rozbudowę z nadbudową i przebudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zaliczonego do l kategorii obiektów budowlanych, o parametrach po rozbudowie: powierzchni zabudowy 125,70 m2, powierzchni użytkowej 244,80 m2 i kubaturze 773,00 m3, położonego w K. przy ul. S., na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2044, według projektu budowlanego stanowiącego załącznik do niniejszej decyzji.
Z decyzją tą nie zgodziła się K. P. i podniosła, że projekt nie uwzględnia prawidłowego przebiegu granicy oraz że inwestycja ograniczy nasłonecznienie jej działki jak i budynku mieszkalnego.
Wojewoda P., decyzją z [...] lipca 2012 r. nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i podał, że po zbadaniu sprawy stwierdził,
iż zarzuty zawarte w odwołaniu nie znajdują uzasadnienia, ponieważ z akt sprawy wynika, że inwestor do wniosku załączył projekt budowlany z niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami oraz oświadczeniem o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Ściana zlokalizowana po granicy z działką odwołującej jest ścianą oddzielenia przeciwpożarowego. Zgodnie z opinią sporządzoną przez uprawnionego projektanta projekt spełnia wymogi określone
w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Inwestor przedłożył analizę zacieniania, w której stwierdzono, że zostały spełnione warunki przepisu § 13 ww. rozporządzenia oraz że projektowana rozbudowa i nadbudowa nie spowoduje zacieniania pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Organ odwoławczy podał, że obowiązujące przepisy nie regulują kwestii nasłonecznienia działek sąsiednich. Projektowana rozbudowa, z nadbudową i przebudową nie ma żadnego wpływu na przebieg granicy pomiędzy działkami inwestora i odwołującej. Nadbudowa będzie realizowana na istniejących murach budynku i nie zmieni się jego lokalizacja. Rozbudowywana część zlokalizowana jest w odległości 3,41 m od granicy z działką odwołującej. Ewentualna kwestia przebiegu granic pomiędzy działkami należy do właściwości sądu powszechnego. Z uwagi na to, że przedmiotowa inwestycja nie narusza przepisów obowiązującego prawa, a inwestor spełnił wymagane prawem warunki organ nie mógł odmówić wydania pozwolenia na budowę.
Skargę od tej decyzji do sądu administracyjnego złożyła K. P.
i zarzuciła, że: organy nie wzięły pod uwagę przebiegu granicy pomiędzy jej działką a działką inwestora, organ odwoławczy nie odniósł się do zarzutu ograniczenia nasłonecznienia działki i budynku do którego doszło przez niezachowanie formy architektonicznej dachu budynku, ustalonej w decyzji o warunkach zabudowy, inwestor rozpoczął prace budowlane w czasie trwania postępowania odwoławczego dotyczącego pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego przez co zachodzi prawdopodobieństwo naruszenia art. 48 - Prawa budowlanego. Nadto skarżąca zarzuciła, że istnieje prawdopodobieństwo naruszenia art. 233 Kodeksu karnego skutkujące naruszeniem jej własności oraz że doszło do naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 35 ust. 1 lit. "b" ustawy - Prawo budowlane w części dotyczącej geometrii dachu.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo podał, że zarzut, dotyczący tego, że organ nie wziął pod uwagę faktu, rozpoczęcia przez inwestora prac budowlanych - polegających na remoncie budynku - w czasie, gdy toczyło się postępowanie odwoławcze nie może być uwzględniony, ponieważ zgodnie z art. 83 ustawy - Prawo budowlane, organem kompetentnym do spraw związanych z samowolą budowlaną jest organ nadzoru budowlanego. W aktach sprawy nie ma decyzji nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę jakiegokolwiek obiektu budowlanego, lub jego części będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, ani też decyzji nakazującej wstrzymanie wykonania robót budowlanych. Nie można też stwierdzić, że doszło do naruszenia przepisu art. 233 K.p.k., ponieważ inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wyłącznie na działkę nr 2044, która jest jego własnością. Nie został naruszony również art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 35 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane w części dotyczącej geometrii dachu, ponieważ w decyzji o warunkach zabudowy w części dotyczącej formy architektonicznej dla geometrii dachu ustalono - dach dwuspadowy o kącie nachylenia do 45 stopni z lukarnami i facjatami. W projekcie budowlanym kąt nachylenia podstawowej części dachu wynosi 36,78 stopnia, natomiast kąt pochylenia dachu nad lukarnami wynosi odpowiednio 33,17 i 41,77 stopnia. Jak wynika z rysunków elewacji budynek posiada dach dwuspadowy, ale dla wykonania lukarn i facjat niezbędne jest załamanie głównej połaci dachu.
Nadmienić należy, iż na rozprawie sądowej pełnomocnik skarżącej złożył, opracowany przez uprawnionego geodetę "Protokół wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków", sporządzony w dniu 19 października 2012 r., dla nieruchomości nr 2045 będącej własnością K. P. oraz nieruchomości stanowiącej własność A. T. (działka nr 244).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Zarzuty i argumenty skargi nie podważają legalności zaskarżonej decyzji, dlatego też skarga podlega oddaleniu.
Bezzasadny jest podstawowy zarzut skargi, że organy architektoniczno-budowlane nie wzięły pod uwagę przebiegu granicy pomiędzy działką skarżącej
a działką uczestnika. Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1632 ze zm.) projekt budowlany powinien zawierać projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych itd. Do kompetencji organów architektoniczno-budowlanych należy obowiązek kontroli, czy przedkładany projekt zagospodarowania działki jest sporządzony na aktualnej mapie. Wobec wątpliwości co do aktualności mapy Starosta Powiatowy w M. uzyskał potwierdzenie z Wydziału Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami, iż prawidłowa granica wykonana jest na mapie do celów projektowych, na której przedstawiono projekt zagospodarowania działki. Jeżeli skarżąca kwestionuje prawidłowe oznaczenie przebiegu granicy pomiędzy działkami, winna to uczynić w odrębnym postępowaniu administracyjnym, ewentualnie sądowym. Organy architektoniczno-budowlane nie są kompetentne do zmiany, czy korekty przebiegu granicy pomiędzy działkami, w ramach postępowania o wydanie pozwolenia budowlanego.
Przedłożony na rozprawie: "Protokół wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków" nie ma wpływu na ocenę legalności zaskarżonej decyzji, albowiem został sporządzony po wydaniu zaskarżonej decyzji ostatecznej. Sąd administracyjny dokonuje natomiast oceny legalności zaskarżonej decyzji według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu wydania tej decyzji.
Bezzasadny jest również zarzut ograniczenia nasłonecznienia budynku
i działki skarżącej na skutek niezachowania formy architektonicznej dachu budynku, ustalonej w decyzji o warunkach zabudowy. Gdy chodzi o zaciemnienie
i przesłanianie budynku została przedłożona opinia projektanta (poparta wykresem rzucanego cienia), uwzględniająca dyspozycje przepisów § 13 i § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, z której wynika, że projektowana rozbudowa i nadbudowa inwestycji nie będzie miała wpływu na przesłanianie pomieszczeń mieszkalnych (przeznaczonych na stały pobyt ludzi). Zauważyć należy, że w przedłożonej opinii uwzględniono fakt ukształtowania dachu budynku (kalenice, lukarny).
Gdy chodzi o zacienienie działki, kwestia ta nie jest przedmiotem regulacji przepisów prawa budowlanego i nie może być oceniana przez organy architektoniczno-budowlane. Zacienienie działki jest przedmiotem regulacji przepisu art. 144 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym właściciel nieruchomości powinien przy wykonaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Spory na tym tle rozpoznają sądy powszechne.
Kolejny zarzut skargi dotyczy możności popełnienia przez inwestora samowoli budowlanej poprzez rozpoczęcie prac budowlanych w czasie trwania postępowania odwoławczego dotyczącego pozwolenia na przebudowę budynku. Prawidłowe jest stanowisko, zawarte w odpowiedzi na skargę, że organem kompetentnym do spraw samowoli budowlanej jest organ nadzoru budowlanego. W aktach administracyjnych sprawy nie ma decyzji nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę jakiegokolwiek obiektu budowlanego lub jego części, ani też decyzji nakazującej wstrzymania wykonania robót budowlanych. Zarzut o możliwości popełnienia przez inwestora samowoli budowlanej jest zatem również bezzasadny.
Bezzasadny jest także wniosek skarżącej o unieważnienie decyzji organów obu instancji z powodu naruszenia prawa tj. art. 233 K.p.k. (tak pisze skarżąca, chodzi zapewne o art. 233 K.k.) skutkujące naruszeniem mojej własności. Bezzasadność wniosku wynika przede wszystkim z okoliczności, że inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wyłącznie dotyczące działki nr 2044, stanowiącej jego własność. Inwestor nie składał oświadczenia dotyczącego działki nr 2045. W tej sytuacji nie zachodziła potrzeba weryfikacji prawdziwości oświadczenia inwestora. Nie ma zatem jakiejkolwiek podstawy do unieważnienia zaskarżonych decyzji. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, dopiero wszczęcie postępowania karnego przez właściwy organ w sprawie złożenia fałszywego oświadczenia umożliwia zawieszenie postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę (wyrok z dnia 27 maja 2008 r. II OSK 555/07, LEX nr 510793).
Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 151 ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).-
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stanisław Prutis /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.), Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 08 listopada 2012 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - oddala skargę.-
Uzasadnienie
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.
W dniu 10 kwietnia 2012 r. A. T. wystąpił z wnioskiem do Starosty M. o wydanie pozwolenia na rozbudowę z nadbudową i przebudowę istniejącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, położonego w K. przy ul. S., na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2044, przedkładając projekt budowlany z niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami oraz oświadczenie o posiadanym prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zgodnie z projektem zagospodarowania działki budynek usytuowany jest bezpośrednio przy granicy działki, natomiast projektowana rozbudowa usytuowana będzie w odległości 3,41 m od granicy z działką sąsiednią oznaczoną numerem geodezyjnym 2045, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów (skrócony wypis ze skorowidza działek z 19 kwietnia 2012 r.), stanowiącą własność Ł. K.
W dniu 26 kwietnia 2012 r. wpłynęło do organu pismo K. P. (córki Ł. K.) z którego wynika, że Ł. K. nie żyje, natomiast K. P. jest jedynym spadkobiercą i obecnym zarządcą masy spadkowej oraz zamieszkuje na posesji sąsiedniej położonej przy ul. S. W związku z powyższym organ uznał K. P. za stronę w przedmiotowym postępowaniu. W piśmie tym K. P. podniosła również kwestię zacieniania przez projektowaną rozbudowę pomieszczeń mieszkalnych w budynku zlokalizowanym na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2045.
W związku z powyższym mając na celu wyjaśnienie przedmiotowej kwestii organ, działając na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane, postanowieniem z 7 maja 2012 r. nałożył na inwestora obowiązek dostarczenia opinii projektanta dotyczącej dopływu światła dziennego do pomieszczeń mieszkalnych w budynku mieszkalnym zlokalizowanym na działce sąsiedniej, należącym do K. P. Organ podał, że z przedłożonej opinii projektanta popartej wykresem rzucanego cienia, sporządzonej w oparciu o przepisy § 13 i § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jednoznacznie wynika, iż projektowana rozbudowa nie będzie miała wpływu na przesłanianie pomieszczeń mieszkalnych w sąsiednim budynku a wymagania nasłonecznienia i przesłaniania są zgodne z przepisami.
Nadto w trakcie prowadzonego postępowania K. P. wniosła zastrzeżenia odnośnie kształtu dachu oraz lokalizacji budynku objętego opracowaniem (pismo z 28 maja 2012 r.), a mianowicie podniosła, że istniejący budynek należący do inwestora częściowo zlokalizowany jest na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2045. Organ wyjaśniając kwestię przebiegu granic działek wystąpił do Wydziału Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami Starostwa M. o zbadanie rozbieżności pomiędzy kserokopią przedłożonej, przy piśmie z 28 maja 2012 r. przez K. P., mapy a znajdującą się w aktach sprawy mapą do celów projektowych. W odpowiedzi na powyższe Wydział Geodezji w piśmie z 4 maja 2012 r. stwierdził, że prawidłowa granica wykazana jest na mapie do celów projektowych znajdująca się w aktach (mapa, na której sporządzono projekt zagospodarowania działki) i taką mapę należy przyjąć w postępowaniu administracyjnym.
Organ stwierdził, że w świetle przedłożonej przy wniosku o pozwolenie na budowę dokumentacji projektowej zarzut dotyczący naruszenia ustaleń zawartych w decyzji o warunkach zabudowy odnośnie kształtu dachu należy uznać za bezzasadny. W projekcie budowlanym kształt dachu określono jako "dach dwuspadowy z lukarnami i facjatami", co zgadza się z zapisem w wydanej dla przedmiotowej inwestycji decyzji o warunkach zabudowy. Organ zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane sprawdził i stwierdził zgodność projektu budowlanego przedmiotowej inwestycji z ustaleniami zawartymi w decyzji
o warunkach zabudowy z 9 maja 2011 r. i wymaganiami ochrony środowiska.
Mając powyższe ustalenia na uwadze organ I instancji, decyzją z [...] czerwca 2012 r. nr [...], na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, zatwierdził projekt budowlany i udzielił Adamowi Traczowi pozwolenia na rozbudowę z nadbudową i przebudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zaliczonego do l kategorii obiektów budowlanych, o parametrach po rozbudowie: powierzchni zabudowy 125,70 m2, powierzchni użytkowej 244,80 m2 i kubaturze 773,00 m3, położonego w K. przy ul. S., na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 2044, według projektu budowlanego stanowiącego załącznik do niniejszej decyzji.
Z decyzją tą nie zgodziła się K. P. i podniosła, że projekt nie uwzględnia prawidłowego przebiegu granicy oraz że inwestycja ograniczy nasłonecznienie jej działki jak i budynku mieszkalnego.
Wojewoda P., decyzją z [...] lipca 2012 r. nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i podał, że po zbadaniu sprawy stwierdził,
iż zarzuty zawarte w odwołaniu nie znajdują uzasadnienia, ponieważ z akt sprawy wynika, że inwestor do wniosku załączył projekt budowlany z niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami oraz oświadczeniem o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Ściana zlokalizowana po granicy z działką odwołującej jest ścianą oddzielenia przeciwpożarowego. Zgodnie z opinią sporządzoną przez uprawnionego projektanta projekt spełnia wymogi określone
w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Inwestor przedłożył analizę zacieniania, w której stwierdzono, że zostały spełnione warunki przepisu § 13 ww. rozporządzenia oraz że projektowana rozbudowa i nadbudowa nie spowoduje zacieniania pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Organ odwoławczy podał, że obowiązujące przepisy nie regulują kwestii nasłonecznienia działek sąsiednich. Projektowana rozbudowa, z nadbudową i przebudową nie ma żadnego wpływu na przebieg granicy pomiędzy działkami inwestora i odwołującej. Nadbudowa będzie realizowana na istniejących murach budynku i nie zmieni się jego lokalizacja. Rozbudowywana część zlokalizowana jest w odległości 3,41 m od granicy z działką odwołującej. Ewentualna kwestia przebiegu granic pomiędzy działkami należy do właściwości sądu powszechnego. Z uwagi na to, że przedmiotowa inwestycja nie narusza przepisów obowiązującego prawa, a inwestor spełnił wymagane prawem warunki organ nie mógł odmówić wydania pozwolenia na budowę.
Skargę od tej decyzji do sądu administracyjnego złożyła K. P.
i zarzuciła, że: organy nie wzięły pod uwagę przebiegu granicy pomiędzy jej działką a działką inwestora, organ odwoławczy nie odniósł się do zarzutu ograniczenia nasłonecznienia działki i budynku do którego doszło przez niezachowanie formy architektonicznej dachu budynku, ustalonej w decyzji o warunkach zabudowy, inwestor rozpoczął prace budowlane w czasie trwania postępowania odwoławczego dotyczącego pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego przez co zachodzi prawdopodobieństwo naruszenia art. 48 - Prawa budowlanego. Nadto skarżąca zarzuciła, że istnieje prawdopodobieństwo naruszenia art. 233 Kodeksu karnego skutkujące naruszeniem jej własności oraz że doszło do naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 35 ust. 1 lit. "b" ustawy - Prawo budowlane w części dotyczącej geometrii dachu.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo podał, że zarzut, dotyczący tego, że organ nie wziął pod uwagę faktu, rozpoczęcia przez inwestora prac budowlanych - polegających na remoncie budynku - w czasie, gdy toczyło się postępowanie odwoławcze nie może być uwzględniony, ponieważ zgodnie z art. 83 ustawy - Prawo budowlane, organem kompetentnym do spraw związanych z samowolą budowlaną jest organ nadzoru budowlanego. W aktach sprawy nie ma decyzji nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę jakiegokolwiek obiektu budowlanego, lub jego części będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, ani też decyzji nakazującej wstrzymanie wykonania robót budowlanych. Nie można też stwierdzić, że doszło do naruszenia przepisu art. 233 K.p.k., ponieważ inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wyłącznie na działkę nr 2044, która jest jego własnością. Nie został naruszony również art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w zw. z art. 35 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane w części dotyczącej geometrii dachu, ponieważ w decyzji o warunkach zabudowy w części dotyczącej formy architektonicznej dla geometrii dachu ustalono - dach dwuspadowy o kącie nachylenia do 45 stopni z lukarnami i facjatami. W projekcie budowlanym kąt nachylenia podstawowej części dachu wynosi 36,78 stopnia, natomiast kąt pochylenia dachu nad lukarnami wynosi odpowiednio 33,17 i 41,77 stopnia. Jak wynika z rysunków elewacji budynek posiada dach dwuspadowy, ale dla wykonania lukarn i facjat niezbędne jest załamanie głównej połaci dachu.
Nadmienić należy, iż na rozprawie sądowej pełnomocnik skarżącej złożył, opracowany przez uprawnionego geodetę "Protokół wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków", sporządzony w dniu 19 października 2012 r., dla nieruchomości nr 2045 będącej własnością K. P. oraz nieruchomości stanowiącej własność A. T. (działka nr 244).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Zarzuty i argumenty skargi nie podważają legalności zaskarżonej decyzji, dlatego też skarga podlega oddaleniu.
Bezzasadny jest podstawowy zarzut skargi, że organy architektoniczno-budowlane nie wzięły pod uwagę przebiegu granicy pomiędzy działką skarżącej
a działką uczestnika. Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1632 ze zm.) projekt budowlany powinien zawierać projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych itd. Do kompetencji organów architektoniczno-budowlanych należy obowiązek kontroli, czy przedkładany projekt zagospodarowania działki jest sporządzony na aktualnej mapie. Wobec wątpliwości co do aktualności mapy Starosta Powiatowy w M. uzyskał potwierdzenie z Wydziału Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami, iż prawidłowa granica wykonana jest na mapie do celów projektowych, na której przedstawiono projekt zagospodarowania działki. Jeżeli skarżąca kwestionuje prawidłowe oznaczenie przebiegu granicy pomiędzy działkami, winna to uczynić w odrębnym postępowaniu administracyjnym, ewentualnie sądowym. Organy architektoniczno-budowlane nie są kompetentne do zmiany, czy korekty przebiegu granicy pomiędzy działkami, w ramach postępowania o wydanie pozwolenia budowlanego.
Przedłożony na rozprawie: "Protokół wyznaczenia punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków" nie ma wpływu na ocenę legalności zaskarżonej decyzji, albowiem został sporządzony po wydaniu zaskarżonej decyzji ostatecznej. Sąd administracyjny dokonuje natomiast oceny legalności zaskarżonej decyzji według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu wydania tej decyzji.
Bezzasadny jest również zarzut ograniczenia nasłonecznienia budynku
i działki skarżącej na skutek niezachowania formy architektonicznej dachu budynku, ustalonej w decyzji o warunkach zabudowy. Gdy chodzi o zaciemnienie
i przesłanianie budynku została przedłożona opinia projektanta (poparta wykresem rzucanego cienia), uwzględniająca dyspozycje przepisów § 13 i § 60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, z której wynika, że projektowana rozbudowa i nadbudowa inwestycji nie będzie miała wpływu na przesłanianie pomieszczeń mieszkalnych (przeznaczonych na stały pobyt ludzi). Zauważyć należy, że w przedłożonej opinii uwzględniono fakt ukształtowania dachu budynku (kalenice, lukarny).
Gdy chodzi o zacienienie działki, kwestia ta nie jest przedmiotem regulacji przepisów prawa budowlanego i nie może być oceniana przez organy architektoniczno-budowlane. Zacienienie działki jest przedmiotem regulacji przepisu art. 144 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym właściciel nieruchomości powinien przy wykonaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Spory na tym tle rozpoznają sądy powszechne.
Kolejny zarzut skargi dotyczy możności popełnienia przez inwestora samowoli budowlanej poprzez rozpoczęcie prac budowlanych w czasie trwania postępowania odwoławczego dotyczącego pozwolenia na przebudowę budynku. Prawidłowe jest stanowisko, zawarte w odpowiedzi na skargę, że organem kompetentnym do spraw samowoli budowlanej jest organ nadzoru budowlanego. W aktach administracyjnych sprawy nie ma decyzji nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę jakiegokolwiek obiektu budowlanego lub jego części, ani też decyzji nakazującej wstrzymania wykonania robót budowlanych. Zarzut o możliwości popełnienia przez inwestora samowoli budowlanej jest zatem również bezzasadny.
Bezzasadny jest także wniosek skarżącej o unieważnienie decyzji organów obu instancji z powodu naruszenia prawa tj. art. 233 K.p.k. (tak pisze skarżąca, chodzi zapewne o art. 233 K.k.) skutkujące naruszeniem mojej własności. Bezzasadność wniosku wynika przede wszystkim z okoliczności, że inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wyłącznie dotyczące działki nr 2044, stanowiącej jego własność. Inwestor nie składał oświadczenia dotyczącego działki nr 2045. W tej sytuacji nie zachodziła potrzeba weryfikacji prawdziwości oświadczenia inwestora. Nie ma zatem jakiejkolwiek podstawy do unieważnienia zaskarżonych decyzji. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, dopiero wszczęcie postępowania karnego przez właściwy organ w sprawie złożenia fałszywego oświadczenia umożliwia zawieszenie postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę (wyrok z dnia 27 maja 2008 r. II OSK 555/07, LEX nr 510793).
Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa i orzekł, jak w sentencji, na podstawie art. 151 ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).-
