II SA/Bd 977/12

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2012 r. Wojewoda [...], działając jako organ II instancji, na podstawie art. 58 § 1 i 2, art. 59 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., dalej powoływanej jako k.p.a.) odmówił przywrócenia A. P. terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. znak: [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że wyżej opisaną decyzję Prezydenta Miasta [...] przesłano skarżącemu listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru na adres wskazany w aktach sprawy. Poleconą przesyłkę listową w dniu [...] lipca 2012 r. odebrał dozorca domu. Art. 43 k.p.a. stanowi, iż w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania.

Zgodnie z art. 58 § 1 k.p.a. w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Natomiast na podstawie art. 58 § 2 k.p.a. prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin. Natomiast art. 59 § 2 k.p.a. stanowi, że o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia.

Organ administracji publicznej jest obowiązany przywrócić termin, gdy zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: uchybienie terminowi nastąpiło bez winy zainteresowanego i brak winy zostanie uprawdopodobniony, zainteresowany złożył wniosek o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminowi oraz zainteresowany dopełnił czynności, dla której określony był termin jednocześnie ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu. Jak wynika z powyższego zapisu, strona wraz z żądaniem przywrócenia terminu powinna jednocześnie dopełnić czynności, dla której określony był termin. W razie zatem, gdy strona wnosi o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, powinna jednocześnie wnieść odwołanie. Jak wynika z akt sprawy, strona nie dopełniła tego wymogu, pomimo tego, iż była pouczona o bezwzględnej konieczności złożenia takiego wniosku wraz z odwołaniem przez pracownika reprezentującego Powiatowy Urząd Pracy w [...], czego dowód stanowi notatka służbowa sporządzona przez pracownika PUP w [...].

Biorąc powyższe pod uwagę organ odwoławczy uznał, że skarżący nie spełnił łącznie przesłanek art. 58 k.p.a., w związku z tym postanowił jak w sentencji.

Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył A. P. W uzasadnieniu wskazał, że organowi był znany jego aktualny adres, tj. ul. [...] w [...], a pomimo tego decyzja została wysłana na adres przy ul. [...] w [...]. Równocześnie skarżący kwestionował merytoryczne ustalenia decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2012 r.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, aczkolwiek z innych przyczyn, niż wskazane przez skarżącego.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) sąd administracyjny kontroluje legalność zaskarżonego rozstrzygnięcia administracyjnego, czyli jego zgodność z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa materialnego i procesowego. Jednocześnie zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Zaskarżona decyzja (postanowienie) może być uchylona tylko wówczas, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego albo inne naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na rozstrzygnięcie (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).

Wychodząc z tych przesłanek Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę, gdyż stwierdził, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy postępowania administracyjnego, co miało wpływ na wynik sprawy i co w myśl art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. stanowi podstawę do jego uchylenia.

W pierwszej kolejności stwierdzić trzeba, że postanowienia odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia zamykają postępowanie. Od takich postanowień, jako zamykających postępowanie, służy skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego (vide postanowienie NSA z dnia 23.06.2008 r., II OSK 860/08, LEX nr 1091468).

Powodem odmowy przywrócenia skarżącemu terminu do wniesienia odwołania było to, że zgodnie z art. 58 § 2 zd. 2 k.p.a. jednocześnie z wniesieniem prośby o przywrócenie terminu nie dopełnił czynności, dla której określony był termin, tj. nie złożył odwołania. Aby jednak wydać postanowienie tej treści, organ winien w sposób nie budzący wątpliwości ustalić, że skarżący był w prawidłowy sposób pouczony o konieczności złożenia odwołania. Niedopełnienie przez składającego wniosek o przywrócenie terminu obowiązku złożenia odwołania stanowi bowiem brak formalny wniosku, którego uzupełnienie powinien zarządzić organ w trybie art. 64 § 2 k.p.a. (vide wyrok WSA w Łodzi z dnia 28.01.2009 r., III SA/Łd 627/08, LEX nr 478281). Nie może być uznana za takie wezwanie notatka służbowa, z której wynika, że skarżącego poinformowano jedynie o konieczności złożenia, równocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu, odwołania. W szczególności organ nie pouczył skarżącego o skutkach niedopełnienia tej czynności. Tymczasem zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a. jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Zatem dopiero wówczas gdyby skarżący nie uczynił zadość temu wezwaniu, zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a. wniosek o przywrócenie terminu należałoby pozostawić bez rozpoznania, a nie wydawać postanowienie o odmowie przywrócenia terminu (vide wyrok NSA w Białymstoku z dnia 2.08.2000 r., SA/Bk 142/00, LEX nr 56261).

Mając na uwadze powyższe należało na podstawie art. 145 § 1 lit. c p.p.s.a. orzec jak w sentencji.

Na podstawie art. 152 cyt. ustawy Sąd określił, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane.