II SA/Wa 787/12
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-11-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Kwiecińska /przewodniczący/
Ewa Marcinkowska
Ewa Pisula-Dąbrowska /sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2012 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę
Uzasadnienie
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2012 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], którą to decyzją orzeczono o odmowie przyznania R. P. zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 120% kwoty zasiłku oraz o odmowie wydłużenia okresu pobierania zasiłku do 12 miesięcy.
W motywach uzasadnienia organ wskazał, że R. P. został zarejestrowany jako osoba bezrobotna w dniu [...] grudnia 2011 r. i decyzją Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. przyznano mu prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia [...] grudnia 2011 r. na okres 6 miesięcy w wysokości 100% kwoty zasiłku.
Wskazał też, że w dniu [...] stycznia 2012 r. do Miejskiego Urzędu Pracy w [...] wpłynęło podanie R. P. w sprawie przedłużenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych z 6 miesięcy do 12 miesięcy. Do tego podania R. P. dołączył dodatkowe świadectwa pracy i zaświadczenia potwierdzające przebieg pracy zawodowej. Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], odmawiając tegoż świadczenia, w uzasadnieniu stwierdził, że stosownie do postanowień art. 72 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku. Wskazał też, że zgodnie z art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy okres pobierania zasiłku wynosi 12 miesięcy – dla bezrobotnych powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku.
Ponadto organ wyjaśnił, że stosownie do postanowień art. 72 ust. 5a lit. a ustawy do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również: okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przebyte przed 1 stycznia 1997 r., jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów; okres prowadzenia działalności pozarolniczej przed dniem 1 stycznia 1997 r. podlega zaliczeniu, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy z tego tytułu, o ile podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę. Wskazał też, że w myśl art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy do 365 dni (jak również do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku), zalicza się również okresy niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
Organ podkreślił, że okresy odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne rolników z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przez R. P. nie mogą zostać zaliczone do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, gdyż przed dniem 1 stycznia 1997 r. podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota niższa od co najmniej połowy wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę, zaś po 1 stycznia 1997 r. kwota niższa od (najniższego) minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz nie były opłacane składki na Fundusz Pracy. Wskazał jednocześnie, że kasa rolniczego ubezpieczenia społecznego nie jest pracodawcą w stosunku do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i nie odprowadza składek na Fundusz Pracy, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Przepis art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy wyraźnie bowiem wskazuje na konieczność spełnienia dwóch przesłanek łącznie w celu zaliczenia danego okresu do uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, tj. opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy.
W konkluzji organ stwierdził, że pomimo, iż R. P. ma ukończone 50 lat, to jednak nie posiada co najmniej 20-letnego okresu uprawniającego do zasiłku i nie spełnia warunków określonych w art. 72 ust. 3 i art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, do przyznania uprawnień zasiłkowych na okres 12 miesięcy a jednocześnie w wysokości 120% kwoty zasiłku.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi R. P. do tutejszego Sądu.
Kwestionując prawidłowość zaskarżonej decyzji, skarżący wskazał swoje okresy zatrudnienia oraz okresy prowadzenia działalności gospodarczej. Podniósł, że łącznie przepracował 28 lat 6 miesięcy 14 dni, w tym: 19 lat 3 miesiące i 24 dni w uspołecznionych zakładach pracy, prywatnych firmach oraz 9 lat 3 miesiące i 21 dni z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zarzucił, że okres prowadzenia działalności gospodarczej nie został mu wliczony do stażu, co jest sprzeczne z ogólnymi zasadami. Twierdził też, że przy rozpoznaniu sprawy należało brać pod uwagę zasady współżycia społecznego – art. 5 Kodeksu cywilnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd Administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest to więc kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.
Wskazać należy, iż istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy organ w sposób prawidłowy ustalił skarżącemu okres uprawniający do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania.
Stosownie do art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.), bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku.
Art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b tej ustawy stanowi zaś, że okres pobierania zasiłku wynosi 12 miesięcy dla bezrobotnych powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku.
Zgodnie z treścią art. 72 ust. 5a lit. a cytowanej ustawy, do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również: okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przebyte przed 1 stycznia 1997 r., jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów; okres prowadzenia działalności pozarolniczej przed dniem 1 stycznia 1997 r. podlega zaliczeniu, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy z tego tytułu, o ile podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę.
W myśl art. 71 ust. 2 pkt 4 powołanej ustawy, do 365 dni (jak również do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku), zalicza się również okresy niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
W ocenie Sądu, organ prawidłowo uznał, że skarżący udokumentował łączny okres uprawniający do zasiłku w wysokości 19 lat 2 miesiące i 24 dni. Brak było podstaw, by do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zaliczyć okresy, w których skarżący podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników i opłacał składki. A mianowicie okresy: od dnia [...] lipca 1993 r. do dnia [...] listopada 1993 r., od dnia [...] lutego 1995 r. do dnia [...] lutego 1995 r., od dania [...] stycznia 1997 r. do dnia [...] września 2004 r., od dnia [...] października 2005 r. do dnia [...] grudnia 2007 r.
Wyjaśnić należy, iż okresy, w których skarżący odprowadzał składki na ubezpieczenie społeczne rolników z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nie mogły zostać zaliczone do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, gdyż przed dniem 1 stycznia 1997 r. podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota niższa od co najmniej połowy wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę, zaś po 1 stycznia 1997 r. kwota niższa od (najniższego) minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz nie były opłacane składki na Fundusz Pracy.
Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie jest pracodawcą w stosunku do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i nie odprowadza składek na Fundusz Pracy, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Natomiast przepis wyżej cytowanego art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy wyraźnie wskazuje na konieczność spełnienia dwóch przesłanek łącznie w celu zaliczenia danego okresu do uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, tj. opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy.
Reasumując, uznać należy, że skarżący spełnia przesłankę wieku (ma ukończone 50 lat), nie spełnia jednak warunków, określonych w art. 72 ust. 3 i art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy do przyznania prawa do zasiłku na okres 12 miesięcy w wysokości 120% kwoty zasiłku.
W tym stanie sprawy, uznając iż skarżona decyzja nie narusza prawa i nie zachodzi konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Kwiecińska /przewodniczący/Ewa Marcinkowska
Ewa Pisula-Dąbrowska /sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska Ewa Pisula - Dąbrowska (spr.) Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2012 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę
Uzasadnienie
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2012 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], którą to decyzją orzeczono o odmowie przyznania R. P. zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 120% kwoty zasiłku oraz o odmowie wydłużenia okresu pobierania zasiłku do 12 miesięcy.
W motywach uzasadnienia organ wskazał, że R. P. został zarejestrowany jako osoba bezrobotna w dniu [...] grudnia 2011 r. i decyzją Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. przyznano mu prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia [...] grudnia 2011 r. na okres 6 miesięcy w wysokości 100% kwoty zasiłku.
Wskazał też, że w dniu [...] stycznia 2012 r. do Miejskiego Urzędu Pracy w [...] wpłynęło podanie R. P. w sprawie przedłużenia okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych z 6 miesięcy do 12 miesięcy. Do tego podania R. P. dołączył dodatkowe świadectwa pracy i zaświadczenia potwierdzające przebieg pracy zawodowej. Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...], odmawiając tegoż świadczenia, w uzasadnieniu stwierdził, że stosownie do postanowień art. 72 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku. Wskazał też, że zgodnie z art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy okres pobierania zasiłku wynosi 12 miesięcy – dla bezrobotnych powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku.
Ponadto organ wyjaśnił, że stosownie do postanowień art. 72 ust. 5a lit. a ustawy do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również: okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przebyte przed 1 stycznia 1997 r., jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów; okres prowadzenia działalności pozarolniczej przed dniem 1 stycznia 1997 r. podlega zaliczeniu, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy z tego tytułu, o ile podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę. Wskazał też, że w myśl art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy do 365 dni (jak również do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku), zalicza się również okresy niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
Organ podkreślił, że okresy odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne rolników z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej przez R. P. nie mogą zostać zaliczone do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, gdyż przed dniem 1 stycznia 1997 r. podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota niższa od co najmniej połowy wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę, zaś po 1 stycznia 1997 r. kwota niższa od (najniższego) minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz nie były opłacane składki na Fundusz Pracy. Wskazał jednocześnie, że kasa rolniczego ubezpieczenia społecznego nie jest pracodawcą w stosunku do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i nie odprowadza składek na Fundusz Pracy, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Przepis art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy wyraźnie bowiem wskazuje na konieczność spełnienia dwóch przesłanek łącznie w celu zaliczenia danego okresu do uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, tj. opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy.
W konkluzji organ stwierdził, że pomimo, iż R. P. ma ukończone 50 lat, to jednak nie posiada co najmniej 20-letnego okresu uprawniającego do zasiłku i nie spełnia warunków określonych w art. 72 ust. 3 i art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, do przyznania uprawnień zasiłkowych na okres 12 miesięcy a jednocześnie w wysokości 120% kwoty zasiłku.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi R. P. do tutejszego Sądu.
Kwestionując prawidłowość zaskarżonej decyzji, skarżący wskazał swoje okresy zatrudnienia oraz okresy prowadzenia działalności gospodarczej. Podniósł, że łącznie przepracował 28 lat 6 miesięcy 14 dni, w tym: 19 lat 3 miesiące i 24 dni w uspołecznionych zakładach pracy, prywatnych firmach oraz 9 lat 3 miesiące i 21 dni z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zarzucił, że okres prowadzenia działalności gospodarczej nie został mu wliczony do stażu, co jest sprzeczne z ogólnymi zasadami. Twierdził też, że przy rozpoznaniu sprawy należało brać pod uwagę zasady współżycia społecznego – art. 5 Kodeksu cywilnego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd Administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest to więc kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.
Wskazać należy, iż istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny, czy organ w sposób prawidłowy ustalił skarżącemu okres uprawniający do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania.
Stosownie do art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.), bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% kwoty zasiłku.
Art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b tej ustawy stanowi zaś, że okres pobierania zasiłku wynosi 12 miesięcy dla bezrobotnych powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku.
Zgodnie z treścią art. 72 ust. 5a lit. a cytowanej ustawy, do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również: okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przebyte przed 1 stycznia 1997 r., jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów; okres prowadzenia działalności pozarolniczej przed dniem 1 stycznia 1997 r. podlega zaliczeniu, pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy z tego tytułu, o ile podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę.
W myśl art. 71 ust. 2 pkt 4 powołanej ustawy, do 365 dni (jak również do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku), zalicza się również okresy niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
W ocenie Sądu, organ prawidłowo uznał, że skarżący udokumentował łączny okres uprawniający do zasiłku w wysokości 19 lat 2 miesiące i 24 dni. Brak było podstaw, by do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zaliczyć okresy, w których skarżący podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników i opłacał składki. A mianowicie okresy: od dnia [...] lipca 1993 r. do dnia [...] listopada 1993 r., od dnia [...] lutego 1995 r. do dnia [...] lutego 1995 r., od dania [...] stycznia 1997 r. do dnia [...] września 2004 r., od dnia [...] października 2005 r. do dnia [...] grudnia 2007 r.
Wyjaśnić należy, iż okresy, w których skarżący odprowadzał składki na ubezpieczenie społeczne rolników z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej nie mogły zostać zaliczone do okresu uprawniającego, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, gdyż przed dniem 1 stycznia 1997 r. podstawę wymiaru tych składek stanowiła kwota niższa od co najmniej połowy wówczas obowiązującego najniższego wynagrodzenia za pracę, zaś po 1 stycznia 1997 r. kwota niższa od (najniższego) minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz nie były opłacane składki na Fundusz Pracy.
Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego nie jest pracodawcą w stosunku do osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników i nie odprowadza składek na Fundusz Pracy, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Natomiast przepis wyżej cytowanego art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy wyraźnie wskazuje na konieczność spełnienia dwóch przesłanek łącznie w celu zaliczenia danego okresu do uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, tj. opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy.
Reasumując, uznać należy, że skarżący spełnia przesłankę wieku (ma ukończone 50 lat), nie spełnia jednak warunków, określonych w art. 72 ust. 3 i art. 73 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy do przyznania prawa do zasiłku na okres 12 miesięcy w wysokości 120% kwoty zasiłku.
W tym stanie sprawy, uznając iż skarżona decyzja nie narusza prawa i nie zachodzi konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
