IV SA/Wa 1281/12

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] maja 2012r. Nr [...] Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, w związku z art. 145 § 1 pkt 4, art. 148 § 2 oraz art. 149 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.Nr 98, poz. 1071 z 2000r. z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia G. G. utrzymał w mocy postanowienie Nr [...] Starosty P. z dnia [...] marca 2012r. prostujące z urzędu błąd pisarski w postanowieniu Starosty P. Nr [...] z dnia [...] marca 2012r., prostujący błędy pisarskie w decyzji udzielającej Gminie L. pozwolenia wodnoprawnego na przebudowę urządzeń wodnych

- rowu melioracyjnego nr [...] położonego w obiekcie [...] od [...] oraz na odprowadzanie wód opadowych do w/w rowu.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że po przeprowadzeniu na wniosek Gminy L. postępowania administracyjnego Starosta P. decyzją z dnia [...] lutego 2012r., znak: [...] udzielił Gminie L. pozwolenia wodnoprawnego na przebudowę urządzeń wodnych - rowu melioracyjnego nr [...] położonego w obiekcie [...] od [...] oraz na odprowadzanie wód opadowych do w/w rowu. Następnie postanowieniem nr [...] z dnia [...] marca 2012r., sprostował z urzędu błędy pisarskie w/w decyzji.

Następnie Starosta P. postanowieniem nr [...] z dnia [...] marca 2012r., sprostował z urzędu błąd pisarski w w/w postanowieniu nr [...] w następujący sposób:

- występujące w wierszu 12 na str. 1 postanowienia numery działek,, [...]" zastępuje się numerami działek "[...]".

Od w/w postanowienia do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. za pośrednictwem Starosty P. zażalenie wniósł Pan G. G. zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na rozstrzygniecie sprawy, tj. niewłaściwe zastosowanie art. 113 § 1 kpa i sprostowanie w drodze postanowienia błędnego numeru ewidencyjnego działki, podczas gdy jest to błąd merytoryczny a nie oczywista pomyłka.

Organ II instancji rozpatrując złożone zażalenie nie podzielił argumentów strony i wskazał, że myśl art. 113 k.p.a. Starosta P. jako organ uprawniony może prostować z urzędu lub na wniosek błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez siebie decyzjach, stąd zaskarżonym postanowieniem z urzędu Starosta P. sprostował błąd pisarski jaki popełnił w przedmiotowym postanowieniu.

Organ I instancji w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania w trakcie pisania błędnie wpisał numer działek "[...]" zamiast prawidłowo numer działek "[...]". Następnie w postanowieniu nr [...], organ I instancji w trakcie pisania błędnie wpisał numer działek "[...]" zamiast prawidłowo numer działek "[...]".

Z przedstawionych dokumentów w ocenie organu wynika, że wnioskodawca wnioskował o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego m. in. na wykonanie trzech przepustów położonych na działce działkach: nr [...] oraz na działce nr [...], jednak w trakcie postępowania wnioskodawca pismem z dnia 4 stycznia 2012r. zrezygnował z wykonania przepustu na działce nr [...]. Po przeprowadzonym postępowaniu Starosta P. decyzją z dnia [...] lutego 2012r., znak: [...] udzielił Gminie L. przedmiotowego pozwolenia wodnoprawnego zgodnie z wnioskiem i załączonymi do wniosku dokumentami.

W świetle powyższego organ uznał, że wymieniona w zawiadomieniu działka nr [...] oraz uwzględniona później w postanowieniu nr [...] działka nr [...] nie były przedmiotem postępowania, a więc fakt ich wpisania w wydane akty administracyjne nie miał żadnego wpływu na tok postępowania administracyjnego, jak i na treść decyzji udzielającej Gminie L. przedmiotowego pozwolenia. Zatem wymienienie w zaskarżonym postanowieniu działki nr [...] nie stanowi błędu merytorycznego lecz jedynie błąd pisarki.

Odnosząc się do przytoczonego w zażaleniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2010r., sygn. akt II OSK 1950/10 organ wskazał, że w/w wyrok w tym przypadku nie ma zastosowania, gdyż związany jest z brakiem możliwości sprostowania postanowieniem w trybie art. 113 k.p.a. w decyzji administracyjnej numeru działki, której sprawa dotyczy.

Skargę na powyższe postanowienie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie G. G., zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, tj.:

- art. 113 § 1 k.p.a. poprzez jego zastosowanie i sprostowanie jako oczywistej omyłki doniosłego błędu merytorycznego w postaci błędnego oznaczenia nieruchomości gruntowych, których postępowanie administracyjne dotyczyło, co miało istotny wpływ na wynik postępowania,

- art. 7, art. 8, art. 9 oraz 11 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie Skarżącemu z jakich przyczyn błąd w postaci mylnego oznaczenia nieruchomości gruntowych w postanowieniu Starosty P. z dnia [...] marca 2012 r. został uznany za nieistotny.

Mając powyższe na uwadze, wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i utrzymanego nim w mocy postanowienia Starosty Powiatowego z dnia [...] marca 2012 r. w całości, oraz o przyznanie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że dotyczy ono toku postępowania administracyjnego przed Starostą P., wszczętego wnioskiem Gminy L. o wydanie pozwoleń wodnoprawnych. Decyzją z dnia [...] lutego 2012 roku Nr [...] Starosta P. uwzględnił wniosek Gminy i wydał pozwolenie m.in. na przebudowę urządzenia wodnego w postaci odcinka rowu na działkach o nr [...] w miejscowości L. (Gmina L.).

Starosta P. w trakcie powyższego postępowania, dopuścił się jednak szeregu uchybień, które w ocenie organu miały charakter "omyłek pisarskich", a doprowadziły do tego, że Skarżący nie miał wiedzy na temat tego, czego dotyczy postępowanie tj. jakich nieruchomości, jakiego wniosku ( z którego roku) i kto jest jego stroną. Jedną z takich "omyłek" było wskazanie w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania (pismo z dnia 5 stycznia 2012 r.), że dotyczy ono nieruchomości nr [...]. Informacja ta była o tyle ważna, że mogła dać wyobrażenie o tym, jakiego typu inwestycji ma dotyczyć postępowanie. Zawiadomienie zawierało również wiele innych, niepoprawnych informacji, jak np. błędne wskazanie miejscowości, w której ma być realizowane pozwolenie i błędne oznaczenie daty wniosku inicjującego postępowanie ("5 grudnia 2012 r." zamiast "5 grudnia 2011 r."). Starosta P. kolejnymi postanowieniami prostował poszczególne błędy dotyczące nieprawidłowego wskazania meritum sprawy w drodze art. 113 § 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, traktując je jako omyłki pisarskie. Poszczególne postanowienia zostały zaskarżone przez mojego Mocodawcę i są przedmiotem odrębnych postępowań sądowych. Podstawą każdej ze skarg wniesionych przez mojego Mocodawcę, dotyczących postępowania przez Starostą P. jest twierdzenie, że tak doniosłe błędy, których dopuścił się Starosta P. w poszczególnych swych pismach, nie należy traktować jako omyłki pisarskie gdyż miały one zbyt doniosłe znaczenie dla sprawy. Uniemożliwiły one bowiem skarżącemu, powzięcie w odpowiednim czasie (przed wydaniem decyzji z dnia [...] lutego 2012 r.) wiadomości o postępowaniu administracyjnym dotyczącym należącej do niego nieruchomości.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] Starosta P., działając w oparciu o art. 113§ 1 k.p.a. sprostował z urzędu "błąd pisarski" w decyzji Starosty P. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] (znak [...]) wskazując na błędnie oznaczoną datę wniosku Gminy L. Treść powyższego postanowienia ponownie błędnie poinformowała skarżącego, że postępowanie dotyczy działek "o nr ewidencyjnym [...]".

W kontekście wszystkich uchybień proceduralnych, polegających na błędnym informowaniu stron o przedmiocie postępowania administracyjnego przed Starostą P., skarżący nie miał zatem pełnej wiedzy o tym, czy postępowanie to dotyczy jego nieruchomości i w jakiej konkretnie sprawie się toczy.

W związku z powyższym, Skarżący odwołał się od postanowienia Starosty P. Zaskarżonym postanowieniem nr [...] (znak: [...]) Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. (dalej: "Dyrektor") utrzymał postanowienie Starosty w mocy.

W opinii skarżącego, postanowienie Starosty P. nr [...] jest nieprawidłowe, ponieważ zostało wydane w oparciu o art. 113 § 1 k.p.a. w sytuacji, gdy przepis ten nie powinien znaleźć zastosowania. Organ odwoławczy nie dostrzegł powyższego uchybienia, a zatem postanowienie organu odwoławczego również nie powinno się ostać.

Przywołany przepis art. 113 § 1 k.p.a., umożliwia bowiem organom administracji sprostowanie w drodze postanowienia błędów pisarskich, i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, dopiero po uzyskaniu kilku postanowień organu administracyjnego prostujących "omyłki pisarskie" i po konsultacji z pełnomocnikiem, skarżący mógł uzyskać pełną wiedzę na temat postępowania, którym objęta jest należąca do Niego nieruchomość.

W niniejszej sprawie istotna jest jeszcze dodatkowa okoliczność, która wyklucza, zdaniem skarżącego, możliwość traktowania nieprawidłowego oznaczenia nieruchomości jako "omyłkę pisarską", a mianowicie pomiędzy otrzymaniem przez niego zawiadomienia o wszczęciu postępowania, a datą otrzymania decyzji z dnia [...] lutego 2012 r. minęło kilkanaście dni. Skarżący wskazuje więc, że mógł żywić przekonanie, że sprawa najprawdopodobniej w ogóle nie dotyczy należącej do Niego nieruchomości. Dopiero po otrzymaniu decyzji Starosty P. powziął wątpliwość co do tego, czy był faktycznie wcześniej poinformowany przez organ o tym właśnie postępowaniu.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2012 r. organ pierwszego stopnia prostował błąd, interpretowany przez organ administracyjny jako "omyłkę pisarską " ponownie wprowadzając do postanowienia błędną informację dotyczącą oznaczenia nieruchomości objętych postępowaniem. Takie działania sugerują wyjątkową niedbałość, bądź złą wolę po stronie organu, który kolejny raz nieprawidłowo informuje uczestnika postępowania o zakresie sprawy, dotyczącej Jego interesów prawnych.

Odnosząc się do argumentacji przedstawionej przez organ odwoławczy skarżący wskazał, że faktem jest, iż Starosta P., na podstawie posiadanej dokumentacji, mógł mieć wiedzę na temat tego, czy działka oznaczona nr ewidencyjnym [...] (lub [...]) jest objęta lub nie, postępowaniem wszczętym wnioskiem Gminy L. Ale w ocenie skarżącego miał on również prawo do posiadania identycznej wiedzy. Tym samym w ocenie skarżącego dwukrotne, błędne oznaczenie nieruchomości objętych postępowaniem przez Starostę P., nie nosiło cechy "oczywistości". Stąd, błąd ten nie podlega weryfikacji w trybie art. 113 § 1 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje;

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 2012, poz, 270 zwanej w dalszej części p.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd uznał, iż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jego rozstrzygnięcie.

Postępowanie w niniejszej sprawie toczyło się w oparciu o art. 113 § 1 kpa, w myśl którego organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony sprostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalonym jest pogląd, że sprostowaniu (rektyfikacji) w trybie art. 113 §1 k.p.a. podlegają wyłącznie błędy i omyłki nieistotne. Podstawą klasyfikacji wadliwości aktu administracyjnego jest wpływ wad na treść aktu. Wadliwość istotna musi spowodować uchylenie decyzji w trybie środków zaskarżenia (zwyczajnych i nadzwyczajnych). Usunięcie wad nieistotnych następuje w trybie rektyfikacji decyzji, który ze względu na rodzaj wadliwości decyzji, nie może doprowadzić do wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego. Normatywna treść art. 113 § 1 k.p.a. odpowiada normatywnej treści art. 350 § 1 k.p.c., zatem dorobek orzecznictwa i piśmiennictwa na tle obu tych przepisów może być użyteczny w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym (glosa B. Adamiak do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 maja 1987 r., IV SA 1050/86, OSP z 1991 r., nr 3, poz. 66 s. 119; Z. Janowicz "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" W. Pr. PWN 1999 r. s. 325 uw. 1).

Ustawodawca wskazuje, że sprostowaniu podlegają błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Błędem pisarskim jest widoczne wbrew zamierzeniu władzy niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia albo widoczne niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Inne oczywiste omyłki to co do istoty swojej stojące na równi z błędami pisarskimi lub rachunkowymi, a zatem tylko omyłki polegające na tym, że w decyzji wyrażono coś, co widocznie jest niezgodne z myślą wyrażoną niedwuznacznie przez władzę, a co zostało wypowiedziane tylko przez przeoczenie, niewłaściwy dobór słów (wyrok NTA z 13 stycznia 1932 r., L. Rej. 8534/30, akceptowany przez J. Borkowskiego w: B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" C. H. Beck 2011 s. 454-455 nb 4 i Cz. Martysza w: G. Łaszczyca, Cz. Martysz, A. Matan "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" Wolters Kluwer 2010 t. II s. 113 uw. 3). Do oczywistych omyłek zalicza się podanie np. niewłaściwej daty w decyzji, w której podany rok wydania oznaczony jest liczbą pięciocyfrową. Oczywistość omyłki można stwierdzić porównując tekst decyzji z tekstem niektórych dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy. Oczywistość omyłki może wynikać z sekwencji zdarzeń procesowych (np. bezpośredniego związku między orzeczeniem I instancji, wywiedzionym odeń środkiem odwoławczym a orzeczeniem organu odwoławczego). Na równi z błędami pisarskimi należy potraktować błędy tekstu decyzji spowodowane wadliwą obsługą edytora tekstu komputera i sporządzenie wydruku z tekstami obcymi rozpatrywanej sprawie, bo mechanicznie włączonymi do któregoś z elementów decyzji (J. Borkowski - op. cit. s. 455 nb 4).

Przedkładając powyższe wywody na grunt rozpoznawanej sprawy Sądu uznał, iż błędne oznaczenie w treści postanowienia z dnia [...] marca 2012 r. Nr [...] Starosty

P. prostującego oczywistą omyłkę pisarską w decyzji własnej z dnia [...]

lutego 2012r. stanowiło błąd pisarski. Analiza treści decyzji wskazuje bowiem w sposób nie budzący wątpliwości, iż nie rozstrzygała ona w zakresie działki nr [...]. Tym samym uznać należało, iż przy sporządzaniu treści postanowienia doszło do oczywistej omyłki pisarskiej, poprzez błędne wpisanie w/w numeru działki, który nie figuruje w decyzji.

Nie ulega wątpliwości, iż w toku postępowania wnioskodawca wstępnie domagał się wydania decyzji także dla działki [...] (a nie [...]), na skutek zmiany wniosku w dniu 21 grudnia 2011 r. potwierdzonej 5 stycznia 2012r. (data wpływu pism do organu) inwestor odstąpił od realizacji inwestycji na tej działce, co nie zostało jednak już uwzględnione w zawiadomieniu wszczynającym postępowanie, również z dnia 5 stycznia 2012r. Niemniej jednak okoliczność ta wbrew podniesionym przez skarżącego zarzutom nie może mieć wpływu na treść zaskarżonych postanowień. Jak wskazano bowiem powyżej decyzja Starosty P. z dnia [...] lutego 2012r.,(którą otrzymał również skarżący, a zatem zna jej treść), w cytowaniu rozstrzygnięcia której doszło do błędu nie odnosi się do działki [...] tym samym bez wątpliwości w sprawie doszło do oczywistego błędu pisarskiego, który organ właściwie zweryfikował w trybie art. 113 § 1 k.p.a.

Tym samym podnoszone przez skarżącego zarzuty co do wprowadzenia go w błąd poprzez liczne uchybienia organu I instancji na etapie prowadzenia postępowania administracyjnego poprzedzającego wydanie w/w decyzji w ocenie Sądu nie mają wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Należy bowiem mieć na uwadze, iż przedmiotem oceny Sądu nie jest decyzja tylko postanowienie prostujące błąd pisarski w postanowieniu wydanym w tym samym przedmiocie. Nie są to zatem rozstrzygnięcia, które wpływają na rozstrzygnięcie sprawy, ich celem jest jedynie eliminacja oczywistych błędów, które podlegają prostej weryfikacji wynikają bowiem w sposób oczywisty z akt sprawy.

Jednocześnie Sąd z urzędu wskazuje, iż w zaskarżonym postanowieniu Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. oprócz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a stanowiącego postawę rozpoznania sprawy organ ten błędnie przywołał art. 145 § 1 pkt. 4, art. 148 § 2 orz art. 149 § 3 k.p.a, które to przepisy dotyczą postępowania wznowieniowego. W ocenie jednak Sądu mając na uwadze całokształt sprawy w tym treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia z której w sposób nie budzący wątpliwości wynika, iż podstawę orzekania w sprawie stanowił art. 113 § 1 k.p.a Sąd uznał, iż okoliczność ta nie miała wpływu na rozstrzygnięcie.

W tym stanie prawnym, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 2012, poz. 270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji.