II SA/Bk 648/12

Uzasadnienie

II SA/Bk 648/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] maja 2012 r. numer [...] Prezydent Miasta B. zatwierdził projekt budowlany oraz udzielił M. i M. W. pozwolenia na budowę budynku garażowego o powierzchni zabudowy – 46, 40 m2 i kubaturze 326 m3 na działce numer 368 położonej w B. przy ul. H. – zgodnie z przedłożonym projektem budowlanym. Ustalił, że obszar oddziaływania obiektu obejmuje wyłącznie nieruchomości o numerach [...] (należącą do inwestora) i sąsiednią [...] (należącą do J. i J. F.).

Powyższe rozstrzygnięcie wydano formułując ocenę o przedłożeniu przez inwestora wszystkich wymaganych przepisem art. 33 ust. 2 prawa budowlanego dokumentów (w tym kompletnego projektu budowlanego z niezbędnymi uzgodnieniami oraz oświadczeniem o prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane). Nie stwierdzono naruszeń przepisu art. 35 ust. 1 prawa budowlanego oraz ustalono: zgodność projektu z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (uchwała Rady Miejskiej Białegostoku Nr XLVII/554/05), z którego § 20 wynika realizacja inwestycji na terenie przeznaczonym po zabudowę mieszkaniową jednorodzinną; zgodność rozwiązań projektu z przepisami techniczno – budowlanymi, jego kompletność, uzyskanie wymaganych opinii, uzgodnień i pozwoleń, w tym pozwolenia Prezydenta Miasta B. z dnia [...] października 2010 r. o udzieleniu zgody na odstępstwo od warunku § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - które to odstępstwo umożliwia wykonanie ściany budynku garażowego bez otworów okiennych i drzwiowych bezpośrednio przy granicy z działką sąsiednią nr [...], bez naruszenia wymaganych prawem warunków istniejącego i przyszłego zagospodarowania działki inwestora i działki małżonków F. numer [...]. Oceniono, że spełniono warunki odnośnie zachowania w obszarze oddziaływania inwestycji uzasadnionych interesów osób trzecich (art. 5 ust. 1 pkt 9 prawa budowlanego). Wyjaśniono, że po zakończeniu projektowanej inwestycji możliwe będzie realizowanie na działce numer [...] zamierzeń inwestycyjnych jej właścicieli, w tym zostaną spełnione warunki do zachowania wymaganej prawem odległości przyszłej inwestycji od budynku projektowanego tak, aby nie doszło do niezgodnego z prawem przesłaniania pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w tych budynkach. Jak wskazał organ, przedłożony projekt zawiera analizę przesłaniania i zacieniania inwestycji w stosunku do nieruchomości sąsiedniej numer [...] (rys. 11 i 12, s. 28 i 29 projektu). Wynika z niej jednoznacznie, zdaniem organu, spełnienie wymagań wynikających z § 13 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych oraz spełnienie wymagań z § 57 i 60 tego rozporządzenia dotyczących zapewnienia światła dziennego i odpowiedniego nasłonecznienia. Wskazano, że wysokość przesłaniania projektowanego budynku wobec budynku na działce numer [...] wynosi 2,70 m przy odległości między nimi 8,74 m. Również wysokość najwyższej krawędzi przesłaniającej projektowanego budynku, od strony działki budowlanej numer 369, wynosi 3, 98 m przy odległości 4 m między projektowanym budynkiem a hipotetyczną rozbudową budynku mieszkalnego na działce numer [...]. Spełniony więc zostanie warunek czterometrowej odległości nawet wówczas, jeśli przedmiotowa rozbudowa działki numer [...] będzie polegała na wykonaniu od granicy działki numer [...] ściany z otworami okiennymi. Zdaniem organu inwestycja nie naruszy w żaden sposób uprawnień właścicielskich małżonków F. do działki nr [...], nie zakłóci korzystania z tej działki w sposób wynikający ze społeczno – gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Z pozostałych ustaleń poprzedzających udzielenie pozwolenia na budowę organ wskazał, że działka inwestycyjna posiada dostęp do drogi publicznej – ulicy H. poprzez istniejący zjazd, projekt budowlany zawiera informację dotyczącą bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, jak również został wykonany przez osoby posiadające wymagane uprawnienia. Strony zostały zawiadomione o wszczęciu postępowania, poinformowano je o zgromadzeniu pełnego materiału dowodowego oraz możliwości zapoznania się z aktami sprawy, jak również możliwości zgłoszenia zastrzeżeń. Takowe zgłosili właściciele działki numer [...] małżonkowie J. i J. F. Dotyczyły one głównie ograniczenia zabudowy na ich działce i jej zacienienia. Zdaniem organu kwestie te zostały gruntownie przeanalizowane i nie stwierdzono wskazywanych zagrożeń.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyli właściciele działki numer [...] J. i J. F. Wskazali, że ich działka jest niewielkich rozmiarów i została z każdej strony zabudowana. Sąsiad – inwestor posiada kilkakrotnie większą działkę i może zlokalizować projektowany budynek w innym miejscu. Planowana lokalizacja uniemożliwi im rozbudowę domu i pozbawi nasłonecznienia ich działkę. Wskazali, że znajdujący się w aktach plan zagospodarowania nie obrazuje stanu faktycznego. Nie wynika z niego usytuowanie jednego z budynków sąsiada po wspólnej granicy. Identyczne argumenty podnieśli w piśmie z dnia 21 czerwca 2012 r.

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. znak [...] Wojewoda P. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy stwierdzając, że projekt budowlany spełnia wszystkie wymagane prawem warunki. W szczególności inwestycja jest zgodna z obowiązującym na tym terenie planem miejscowym (przewidującym zabudowę mieszkaniową jednorodzinną), spełnia wymogi w zakresie kształtowania zabudowy i wymagania miejscowego planu dotyczące maksymalnej powierzchni zabudowy działki – do 40 % i maksymalnej powierzchni użytkowej budynków gospodarczych i garażowych – do 60 m2. Te okoliczności, jak wskazano, organ ustalił na podstawie wypożyczonych akt sprawy dotyczącej pozwolenia na modernizację i rozbudowę istniejącego budynku gospodarczego na działce nr [...]. Organ odwoławczy, identycznie jak organ I instancji, ustalił spełnienie przez inwestycję wymagań technicznych, zwłaszcza w zakresie warunków przesłaniania i zacieniania działki numer [...], a zwłaszcza w stosunku do obecnych oraz planowanych na niej budynków (§13 i 60 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych). Wskazał, że pokoje mieszkalne w budynku skarżących oraz pokoje mieszkalne w ewentualnej części rozbudowanej tego obiektu, będą miały zapewniony czas nasłonecznienia przez minimum 3 godziny w dniach równonocy w godzinach 7 – 1700. Z projektu budowlanego bezspornie, zdaniem organu, wynika też, że realizacja przedsięwzięcia nie ma wpływu na sposób zagospodarowania nieruchomości stanowiących własność skarżących. Spełniono również warunki bezpieczeństwa przeciwpożarowego projektując po granicy ścianę przeciwpożarową, zakończoną attyką wysokości 30 cm. Wysunięto ją na 68 cm poza lico ściany zewnętrznej budynku. Zdaniem organu odwoławczego Prezydent Miasta B. prawidłowo ocenił możliwość udzielenia zgody na odstępstwo od przepisów techniczno - budowlanych w zakresie usytuowania budynku po granicy działek – uznając, że sytuacja inwestycji stanowi szczególnie uzasadniony przypadek pozwalający na takie odstępstwo. Wskazano, że projektowany budynek jest stosunkowo niski (3, 98 m wysokości), co w powiązaniu z pozostałymi danymi wynikającymi z projektu uprawnia do wniosku, iż jego realizacja nie spowoduje naruszenia słusznego interesu osób trzecich oraz nie nastąpi zagrożenie bezpieczeństwa życia ludzi, bezpieczeństwa mienia oraz nie dojdzie do pogorszenia warunków zdrowotnych, sanitarnych i użytkowych. Przedmiotowa inwestycja nie zakłóci również korzystania z nieruchomości sąsiedniej ponad przeciętną miarę. Ustosunkowując się do zarzutów odwołania wskazano, że przepisy techniczne nie przewidują żadnych ograniczeń co do zacieniania działek sąsiednich w stosunku do działki inwestycyjnej, a jedynie przewidują ograniczenia w zakresie zacieniania pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, które to wymagania zostały w projekcie spełnione. Odnośnie zarzutu nieuwzględnienia okoliczności, że inwestor mógłby na swojej, znacznie większej powierzchni działki inaczej usytuować obiekt wskazano, że zgodnie z § 8 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego - część rysunkowa projektu zagospodarowania terenu powinna przedstawiać granice działki budowlanej i to wymaganie zostało w sprawie niniejszej spełnione. Nadto organ jest związany wnioskiem inwestora. Jego działka ma powierzchnię 502 m2, podczas gdy powierzchnia działki odwołujących się wynosi 496 m2. Są więc one zbliżone. Organ wskazał, że inwestorzy posiadają pozwolenie na budowę innego budynku gospodarczego na swojej działce.

Skargę na powyższą decyzję złożyli do sądu administracyjnego J. i J. F. Wyjaśnili, że ich działka numer [...], o powierzchni 496 m2, jest zabudowana z każdej strony budynkami gospodarczymi i murami z lat pięćdziesiątych, stawianymi po granicy. Znajduje się na niej również kilkudziesięcioletni budynek mieszkalny. Ze względu na jego niewielką powierzchnię użytkową planują w przyszłości budowę nowego, większego budynku mieszkalnego, w innym miejscu niż obecny, czego organy nie uwzględniły oceniając wyłącznie, że inwestycja nie uniemożliwi rozbudowy budynku obecnie istniejącego. Zwrócili uwagę, że sąsiad od kilkunastu lat starał się o pozwolenie na budowę budynku gospodarczego, którego nie uzyskiwał i nie rozumieją, dlaczego jego starania obecnie zakończyły się sukcesem. Powtórzyli stwierdzenie o możliwości innego zlokalizowanie obiektu przez inwestora, bowiem planowana lokalizacja znacznie ograniczy możliwość zagospodarowania ich działki, ograniczy jej nasłonecznienie, które i obecnie jest słabe oraz obniży jej wartość.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ustosunkowując się do zarzutów wskazał, że ewentualne inne postępowania o pozwolenie na budowę co do innych budynków na działce inwestora nie mają wpływu na postępowanie w sprawie niniejszej. Również kwestia obniżenia wartości działki skarżącej wykracza poza przedmiot sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu, bowiem zaskarżona decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę odpowiada prawu.

Zgodnie z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) właściwy organ administracji architektoniczno – budowlanej nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w razie spełnienia wymagań określonych w ustępie 1. tego przepisu oraz w art. 32 ust. 4 prawa budowlanego. Użyty zwrot "organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę" oznacza, że w razie spełnienia przesłanek wynikających z powyżej wskazanych przepisów, organ ma obowiązek podjąć rozstrzygnięcie zgodne z żądaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 prawa budowlanego obowiązkiem organu jest sprawdzenie przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę: 1. zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli była w sprawie wymagana; 2. zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi; 3. kompletności projektu budowlanego i posiadania wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a także zaświadczenia o wpisie osób, które sporządziły projekt, do centralnego rejestru zawodowego i posiadanie tzw. świadectwa energetycznego, jeśli jest wymagane; 4. wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, także sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego sprawdzenia – zaświadczeniem o wpisie do centralnego rejestru zawodowego.

W ocenie sądu udzielenie pozwolenia na budowę w sprawie niniejszej zostało poprzedzone sprawdzeniem przedłożonego do zatwierdzenia projektu budowlanego w sposób zgodny z powyższymi wymaganiami, co skutkowało trafną, w ocenie sądu, konkluzją o braku naruszeń prawa przez przyjęte w nim rozwiązania.

Nie budzi wątpliwości twierdzenie o zgodności inwestycji z ustaleniami obowiązującego na tym terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w szczególności jego § 20 ust. 1, § 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 – w zakresie zgodności przeznaczenia terenu (zabudowa mieszkaniowa) oraz zachowania zasad, parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy: 24,90 % powierzchni zabudowanej działki przez nowy obiekt i 3,8 % powierzchni jej zabudowy istniejącym już budynkiem gospodarczym – nie przekracza dopuszczalnych planem 40 %, a powierzchnia użytkowa obiektu – 38 m2 nie przekracza dopuszczalnej planem powierzchni budynków gospodarczych - 60 m2. Organ odwoławczy uzupełnił na potrzeby tych ustaleń materiał dowodowy o akta dotyczące istniejącego na działce inwestora budynku gospodarczego, a obecnie przebudowywanego (vide akta [...] wraz z projektem zamiennym), co stanowiło dopuszczalne granice uzupełnienia postępowania wyjaśniającego w II instancji. Należy również podzielić jako trafną ocenę organu o sporządzeniu projektu przez osoby posiadające stosowne uprawnienia, które wykazano zaświadczeniami wymaganymi przepisem art. 35 ust. 1 pkt 4 prawa budowlanego (vide zaświadczenia dołączone do wniosku wszczynającego postępowanie).

W zasadzie powyżej wskazane okoliczności nie były sporne, bowiem główny ciężar zarzutów dotyczył ustaleń zamieszczonych w projekcie zagospodarowania terenu inwestycji, w tym usytuowania projektowanego budynku po granicy nieruchomości sąsiedniej nr [...], nawiązania do istniejącej zabudowy tego sąsiedniego terenu oraz do rodzaju i zasięgu ewentualnych uciążliwości (w tym dotyczących zapewnienia wystarczającego nasłonecznienia).

Zasady sytuowania budynku względem granic nieruchomości oraz zasady zapewnienia prawidłowego nasłonecznienia uregulowano w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zmianami). W jego § 12 wskazano zasady sytuowania budynków względem granic działek sąsiednich: 4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy, 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy (ust. 1 pkt 1 i 2) oraz dopuszczalne wyjątki od tych zasad (ust. 2 i 3). Sytuacja zaistniała w sprawie niniejszej nie kwalifikowała się jednak pod żaden z nich (ani pod zasadę, ani pod wyjątek), stąd zastosowano przepis art. 9 prawa budowlanego i uzyskano postanowieniem z dnia [...] października 2012 r. zgodę na odstępstwo od warunków ogólnych określonych w § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia tj. od nakazu sytuowania obiektu bez otworów okiennych i drzwiowych w odległości 3 m od granicy działki sąsiedniej. Zdaniem składu orzekającego organ prawidłowo ocenił, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi przypadek w sposób szczególnie uzasadniający takie odstępstwo (wymaganie "szczególności" wprowadza przepis art. 9 prawa budowlanego). Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji "kształt działki inwestycyjnej (nierównoległe granice), linia zabudowy, obecne zagospodarowanie działki oraz stworzenie możliwości budowy budynku mieszkalnego w normatywnych odległościach od granicy w przyszłości", a także "brak wpływu na sposób zagospodarowania nieruchomości" skarżących i niewielka wysokość budynku powodowały konieczność udzielenia odstępstwa i akceptacji dla usytuowania obiektu bez zachowania ogólnych norm. Tę ocenę sąd podziela, bowiem wynika ona z wszechstronnego rozważenia dostępnych warunków lokalizacyjnych projektowanego budynku.

W kwestii zapewnienia wystarczającego nasłonecznienia, który to zarzut podnosili wielokrotnie skarżący także na etapie postępowania administracyjnego, trafnie organ wskazał, że warunki techniczne nie przewidują jakichkolwiek ograniczeń w zakresie nasłonecznienia działki (samego gruntu), a jedynie wymagają, aby zaprojektowano obiekt w sposób zapewniający odpowiedni dostęp światła do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.

Zauważyć natomiast należy, że z treści § 12, 13, 60 i 271 – 273 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych można wyprowadzić bezwzględną konieczność zapewnienia warunków nasłonecznienia wynikających wprost z § 13, 60 i 271 – 273 rozporządzenia oraz przepisów odrębnych – zarówno przy normatywnym usytuowaniu projektowanego budynku na działce (tj. w odległościach 4 lub 3 m od granicy z sąsiednią nieruchomością), jak i przy wyjątkowym zbliżeniu budynku do granicy z nieruchomością sąsiednią (uzasadnionym zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy (§ 12 ust. 2), szczególnymi sytuacjami wymienionymi w przepisie § 12 ust. 3 rozporządzenia oraz na które uzyskano zgodę na odstępstwo na podstawie art. 9 prawa budowlanego). W przepisie § 13 rozporządzenia sprecyzowano, że uznaje się za spełnione zapewnienie naturalnego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, gdy między ramionami kąta 60 stopni, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż: wysokość przesłaniania – dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35 metrów; 35 metrów – dla obiektów przesłaniających o wysokości ponad 35 metrów. W § 13 pkt 2 rozporządzenia określono z kolei, jak należy mierzyć wysokość przesłaniania, a w punkcie 4. - dopuszczono możliwość zmniejszenia o połowę odległości w zabudowie śródmiejskiej. Natomiast w § 60 ust. 1 rozporządzenia wprowadzono wymóg minimalnego (trzygodzinnego) czasu nasłonecznienia pokoi mieszkalnych na czas od godziny 7oo do 17oo w dniach równonocny (21 marca i 21 września), wprowadzając w ust. 2 możliwość ograniczenia nasłonecznienia w mieszkaniach wielopokojowych do półtorej godziny dla co najmniej jednego pokoju. Sprawdzeniu zachowania wymogu dostępności naturalnego światła do położonych w sąsiedztwie planowanej inwestycji pomieszczeń mieszkalnych służy część opisowa projektu i rysunki projektu zagospodarowania terenu inwestycji, zawierające wyrysowanie ramion kąta 60 stopni z wierzchołka usytuowanego w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego oraz wyrysowanie tzw. linijki słońca obrazującej nasłonecznienie pomieszczenia przesłanianego.

Stosowna analiza przesłaniania (tzw. wyrysowanie linijki słońca) została w sprawie wykonana oraz dołączono ją do projektu budowlanego. Wynika z niej w sposób niewątpliwy, że realizacja zabudowy istniejącej na działce nr [...], jak i projektowanej (sporny garaż) nie naruszy warunków wynikających z § 13 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 rozporządzenia. Wysokość zamierzonego budynku (wysokość przesłaniania – 398 cm) jest bowiem mniejsza od odległości mierzonej między ramionami kąta 60o wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego (dla budynku istniejącego na działce nr [...] odległość ta wynosi 874 – 963 cm, dla projektowanej rozbudowy na działce nr [...] – 4 m). Natomiast w dniach równonocy cień na budynku istniejącym na działce nr [...], rzucany przez budynek projektowany, pojawi się dopiero po godzinie 14.00, a na budynku planowanym na działce nr [...], oddalonym 4 m od granicy z działką nr [...] – dopiero po godzinie 15.00. Wymagany okres trzygodzinnego oświetlenia mający przypadać w godzinach 7oo – 17oo jest zatem również zapewniony. Obrazuje to w sposób czytelny część graficzna analizy na k. 29 projektu budowlanego.

W związku z powyższym zarzuty związane z nierozważeniem i niezabezpieczeniem interesów skarżących związanych z dostępem do światła słonecznego uznać należy za bezpodstawne.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 9 prawa budowlanego, obiekt budowlany ma być tak projektowany i budowany, aby zapewnione zostało poszanowanie, występujących w obszarze jego oddziaływania, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Zdaniem sądu organy administracji architektoniczno – budowlanej wydając zaskarżone pozwolenie na budowę normy tej nie naruszyły. Dla uznania bowiem, że ochrona interesów osób trzecich nie została należycie zabezpieczona, nie wystarcza subiektywne poczucie strony formułującej taki pogląd, ale musi on mieć oparcie w okolicznościach obiektywnych znajdujących potwierdzenie w przepisach obowiązującego prawa, w szczególności w przepisach techniczno – budowlanych. Tego natomiast w sprawie nie stwierdzono, a wywód organu prowadzący do takich wniosków, pozytywnych dla inwestora, nie budzi zastrzeżeń sądu.

Na powyżej zaprezentowaną ocenę zaskarżonej decyzji nie mogą mieć wpływu twierdzenia skarżących kwestionujących analizę zacieniania z uwagi na to, że uwzględnia rozbudowę budynku na działce nr [...], a nie budowę nowego budynku w innym miejscu niż dotychczasowy. Zauważyć należy, że rolą przepisów techniczno – budowlanych nie jest zagwarantowanie, aby planowana inwestycja umożliwiała każde, przyszłe inwestycje na terenach sąsiednich, ale by w związku z jej wykonaniem nie doszło do naruszenia uzasadnionych interesów osób trzecich (najczęściej właścicieli sąsiednich nieruchomości). Wykazano w sprawie niniejszej, że takie naruszenie by nie nastąpiło w sytuacji realizacji budowy budynku gospodarczego na działce nr [...], bowiem pozwalałaby ona na realizację zamierzeń mieszkaniowych skarżących poprzez rozbudowę budynku mieszkalnego na działce nr [...], a to ustalenie wystarczało, aby organ był związany pozwoleniem na budowę. Zauważyć należy, że przepisu art. 5 ust. 1 pkt 9 prawa budowlanego nie można rozumieć w ten sposób, że interes osób trzecich nim chroniony może naruszać prawo inwestora wynikające z art. 4 tej ustawy (vide wyrok NSA z dnia 11 marca 2011 r., II OSK 451/10, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Trafnie również ocenił organ administracji architektoniczno – budowlanej II instancji, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest fakt wieloletnich starań inwestora do uzyskanie pozwolenia na budowę budynku gospodarczego oraz okoliczność ewentualnego obniżenia wartości działki skarżących na skutek realizacji spornej inwestycji. Okoliczności te nie kwalifikują się pod żaden warunek, z punktu widzenia którego ocenia się dokumentację składającą się na projekt budowlany. Organ oceniał również lokalizację obiektu zaproponowaną przez inwestora. Jej zgodność z prawem ubezskutecznia zarzut dotyczący nieuwzględnienia możliwości zmiany tej lokalizacji z uwagi na rozmiary działki inwestora.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.

W punkcie 2. wyroku orzeczono na podstawie art. 250 p.p.s.a. w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).