III SA/Kr 1234/11

Uzasadnienie

Firma "A" H. A. z K w dniu [...] 2009 r. za zgłoszeniem celnym SAD nr [...], zadeklarowała do procedury celnej dopuszczenia do obrotu towar opisany w zgłoszeniu: w poz. 1 SAD, jako "akcesoria do ap. cyfr. - adaptery", do kodu 8529902000 (kod TARIC), z przypisaną mu stawką 0%; w poz. 2 SAD, jako "akcesoria do ap. cyfr. - obiektyw", do kodu 9002190000 (kod TARIC), z przypisaną mu stawką dla 6,7%; w poz. 3 SAD jako "lunety", do kodu 9005800000 (kod TARIC), z przypisaną mu stawką 4,2%; w poz. 4 SAD jako "akcesoria do lunety - osłony", do kodu 9005900000 (kod TARIC), z przypisaną mu stawką 4,2%.

Towar został zwolniony do deklarowanej procedury w dniu [...] 2009 r.

Naczelnik Urzędu Celnego we wszczętym z urzędu postępowaniu celnym decyzją z dnia [...] 2010 r., znak [...] określił kwotę długu celnego podlegającego retrospektywnemu zaksięgowaniu w wysokości 1.089,00 zł., powiadomił o jej retrospektywnym zaksięgowaniu, poinformował o obowiązku zapłaty odsetek wynikających z art. 65 ust. 5 Prawa celnego, określił, jako dłużnika firmę "A" H. A. z K. Organ określił także prawidłowy kod towaru (kod CN) dla towarów objętych zgłoszeniem celnym: CN 9006.91.00 (kod Taric 9006.91.00.90) - dla adapterów T2 (poz. 1 SAD); CN 9002.11.00 (kod Taric 9002.11.00.90) - dla obiektywów fotograficznych (poz. 2 SAD); CN 9002.11.00 (kod Taric 9002.11.00.90) - dla obiektywów fotograficznych (poz. 3 SAD); CN 9006.91.00 (kod Taric 9006.91.00.00) - dla osłon przeciwsłonecznych do obiektywów fotograficznych (poz. 4 SAD).

W obszernym uzasadnieniu decyzji organ odwołując się do zasad klasyfikacji taryfowej wskazał, że z uwagi na fakt, iż wszystkie adaptery będące przedmiotem zgłoszenia celnego - poz. 1 SAD mogą współpracować zarówno z aparatem cyfrowym jak i analogowym i żaden z kodów CN 85299020 czy też 90069100 nie opisuje towaru w sposób bardziej szczegółowy, należy dokonać klasyfikacji towaru biorąc pod uwagę regułę 3 c) ORINS do pozycji Taryfy celnej, która w kolejności numerycznej jest ostatnią z pozycji możliwych do zastosowania. Zastosowanie tej reguły spowodowane jest brakiem możliwości klasyfikacji towaru do jednego odpowiedniego kodu Taryfy celnej wyłącznie na podstawie reguły 1 i 6 ORINS. Zachodzi, bowiem możliwość pozornego klasyfikowania towaru do dwóch różnych pozycji. W sprawie brak jest możliwości zastosowania reguł 2 a) i 2 b) ORINS jak również reguły 3 a) i reguły 3 b) ORINS. Tak, więc adaptery T2 - należy klasyfikować do kodu CN 90069100 (kod TARIC 9006910000), z przypisaną mu stawką celną erga omnes w wysokości 3,7%. Klasyfikacja do kodu CN 90069100 jest wyznaczona przez reguły 1, 3 c) i 6 ORINS, uwagę 2 a) do działu 90 Taryfy celnej oraz brzmienie kodów 9006 i 90069100 w powiązaniu z brzmieniem kodów 8529, 852990 i 85299020 oraz uwagą 2 b) do sekcji XVI Taryfy celnej.

Z kolei, będące przedmiotem zgłoszenia celnego - poz. 2 SAD - obiektywy fotograficzne należy klasyfikować do kodu CN 90021100 (kod TARIC 9002110090), z przypisaną mu stawką celną erga omnes w wysokości 6,7%. Klasyfikacja do kodu CN 90021100 jest wyznaczona przez reguły 1 i 6 ORINS, uwagę 1 m) do sekcji XVI oraz brzmienie kodów 9002 i 90021100.

Będące przedmiotem zgłoszenia celnego - poz. 3 SAD - obiektywy fotograficzne należy klasyfikować do kodu CN 90021100 (kod TARIC 9002110090), z przypisaną mu stawką celną erga omnes w wysokości 6,7%. Klasyfikacja do kodu CN 90021100 jest wyznaczona przez reguły 1 i 6 ORINS oraz brzmienie kodów 9002 i 90021100.

Z uwagi na fakt, iż osłony przeciwsłoneczne będące przedmiotem zgłoszenia celnego - poz. 4 SAD mogą współpracować zarówno z aparatem cyfrowym jak i analogowym i żaden z kodów CN 85299020 czy też 90069100 nie opisuje towaru w sposób bardziej szczegółowy, należy dokonać klasyfikacji towaru biorąc pod uwagę regułę 3 c) ORINS do pozycji Taryfy celnej, która w kolejności numerycznej jest ostatnią z pozycji możliwych do zastosowania. Zastosowanie reguły 3 c) spowodowane jest brakiem możliwości klasyfikacji towaru do jednego odpowiedniego kodu Taryfy celnej wyłącznie na podstawie reguły 1 i 6 ORINS. Zachodzi, bowiem możliwość pozornego klasyfikowania towaru do dwóch różnych pozycji. Brak jest również możliwości zastosowania reguł 2 a) i 2 b) jak również reguły 3 a) i reguły 3 b) ORINS. Tak, więc osłony przeciwsłoneczne obiektywów przeznaczonych do współpracy zarówno z cyfrowymi jak i analogowymi aparatami fotograficznymi - należy klasyfikować do kodu CN 90069100 (kod TARIC 9006910000), z przypisaną mu stawką celną erga omnes w wysokości 3,7%. Klasyfikacja do kodu CN 90069100 jest wyznaczona przez reguły 1, 3 c) i 6 ORINS, uwagę 2 do działu 90 Taryfy celnej oraz brzmienie kodów 9006 i 90069100 w powiązaniu z brzmieniem kodów 8529, 852990 i 85299020 oraz uwagą 2 b) do sekcji XVI Taryfy celnej.

Strona złożyła odwołanie od powyższej decyzji. Zarzuciła decyzji naruszenie:

- przepisów rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1031/2008 z dnia 19.09.2008 r. zmieniającego załącznik l do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej przez dokonanie błędnej klasyfikacji towarów będących przedmiotem zgłoszenia celnego;

- art. 180 O.p. przez oparcie się na dowodach zgromadzonych w toku kontroli, która została przeprowadzona z naruszeniem przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej;

- art. 220 ust. 1 WKC przez zaksięgowanie retrospektywne kwoty należności celnych w przypadku, gdy nie nastąpiła przesłanka do takiego zaksięgowania, zaksięgowana uprzednio kwota nie była niższa od prawnie należnej;

- art. 65 ust. 5 Prawa celnego przez uznanie, iż działanie strony, w przypadku uznania, iż dokonana klasyfikacja towarów jest nieprawidłowa, nie wyczerpywało przesłanek uzasadniających odstąpienie od obowiązku zapłaty odsetek od ustalonej retrospektywnie kwoty długu celnego;

- art. 122, art. 187 § 1 i art. 210 § 4 O.p. przez błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego;

- art. 121 § 1 O. p. przez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę wzbudzania zaufania do organów.

Dyrektor Izby Celnej decyzją znak [...] z dnia 3.08.2011 r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji - na podstawie art. 207, art. 210 § 1 i § 4, art. 233 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa (tj.: Dz.U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalej: "O.p.", art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19.03.2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2004 r., nr 68, poz. 622 ze zm.), art. 4 pkt 5, pkt 18; art. 6 ust. 3 i ust. 4; art. 7, art. 20 ust. 1, ust. 3 i ust. 6; art. 67, art. 78; art. 201, 214 ust. 1, art. 220 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12.10.1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z dnia 19.10.1992 r. ze zm.; Dz.Urz. polskie wydanie specjalne z 2004 r., rozdz. 2, t. 4, str. 307) - dalej: "WKC", oraz na podstawie art. 1 Rozporządzenia Rady/EWG/ Nr 2658/87 z dnia 23.07.1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnotowej Taryfy Celnej (Dz. Urz. L 256 z 07.09.1987 r., zmienionego Rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1031/2008 z dnia 19.09.2008 r. zmieniającym załącznik I do Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 291 z 31.10.2008 r. ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w odwołaniu strona zakwestionowała prawidłowość, dokonanej przez organ I instancji, klasyfikacji taryfowej adapterów T2 i towaru określanego przez stronę, jako lunety, a sklasyfikowanego przez organ, jako obiektywy fotograficzne, nie podnosząc zarzutów nieprawidłowej klasyfikacji pozostałych towarów objętych zgłoszeniem celnym.

Odnośnie adapterów T2 w ocenie organu odwoławczego, klasyfikacja dokonana przez organ I instancji jest prawidłowa.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego (wydruki ze strony internetowej producenta dotyczące w/w towaru), adaptery T2 pozwalają "na zamontowanie obiektywów oraz innych urządzeń posiadających gwint typu T2 do aparatów fotograficznych". Złącze T2 jest podstawowym połączeniem w tego typu sprzęcie (aparat fotograficzny + obiektyw/teleobiektyw ewentualnie inne urządzenie), czyli gwint M42 x P=0,75 (średnica x skok). Adapter T2 to pierścień, który z jednej strony ma odpowiedni dla aparatu bagnet (system mocowania stosowany w korpusie aparatu), a z drugiej uniwersalny gwint o parametrach M42 x P=0,75. Tele/obiektyw (z gwintem typu T2) wkręcany jest w adapter, a adapter połączeniem bagnetowym łączony jest z korpusem aparatu. Dzięki takiemu rozwiązaniu teleobiektyw może być mocowany do wielu typów aparatów (o różnych systemach mocowania) przez stosunkowo niedrogie adaptery, czy też wymiana aparatu nie wymusza zmiany obiektywu, a jedynie zakup odpowiedniego adaptera.

Producent przewidział zastosowanie adaptera T2 z określonym typem mocowania, stosowanym w aparatach fotograficznych i cyfrowych. W sprawie adaptery T2 przystosowane były do systemów mocowania (typu bagnet) w aparatach marki Pentax oraz Nikon. Producent adapterów T2, nie wskazuje innych, ograniczeń stosowania adapterów. Zatem adaptery mogą być stosowane zarówno z tradycyjnymi aparatami fotograficznymi, jak i z aparatami cyfrowymi. W obu rodzajach aparatów adapter pełni tę samą rolę, łączy aparat z obiektywem, teleobiektywem lub innym urządzeniem posiadającym złącze T2.

O ile, więc adaptery stanowią w równym stopniu oprzyrządowanie aparatów cyfrowych i fotograficznych, o tyle pojawia się kwestia ich prawidłowej klasyfikacji taryfowej. Czy powinna być związana z aparatami cyfrowymi objętymi podpozycją 8525.80.30 Taryfy celnej, czy też z aparatami fotograficznymi objętymi pozycją 9006. Czy powinny być klasyfikowane do kodu CN 8529.90.203, jak zadeklarował zgłaszający w zgłoszeniu celnym, czy do kodu 9006.91.00 obejmującego części i akcesoria do aparatów fotograficznych. Kod 8529.90.20 obejmuje Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej pozycjami od 8525 do 8528 - Części aparatur objętych podpozycjami 8525 60 00, 8525 80 30 [aparaty cyfrowe], 8528 41 00, 8528 51 00 i 8528 61 00.

Próba klasyfikacji adapterów T2 do kodu CN 8529.90.20 znajduje swoje oparcie w regule 1 i 6 ORINS oraz w Uwadze 2 b) do Sekcji XVI Taryfy celnej, natomiast próba klasyfikacji do CN 9006.91.00 znajduje oparcie w regule 1 i 6 ORINS oraz w Uwadze 2 a) do Działu 90 Taryfy celnej.

Zgodnie z Uwagą 2 do sekcji XVI Wspólnej Taryfy Celnej, z uwzględnieniem treści uwagi 1 do niniejszej sekcji, uwagi l do działu 84 i uwagi l do działu 85, części maszyn (niebędące częściami artykułów objętych pozycją 8484, 8544, 8545, 8546 lub 8547) należy klasyfikować zgodnie z następującymi zasadami:

a) części będące towarami objętymi dowolną pozycją w dziale 84 lub 85 (z wyłączeniem pozycji 8409, 8431, 8448, 8466, 8473, 8487, 8503, 8522, 8529, 8538 i 8548) należy we wszystkich przypadkach klasyfikować do tych pozycji;

b) pozostałe części, jeśli nadają się do stosowania wyłącznie lub głównie do określonego rodzaju maszyny lub do pewnej liczby maszyn objętych tą samą pozycją (włączając maszyny objęte pozycją 8479 lub 8543), należy klasyfikować wraz z tymi maszynami lub odpowiednio do pozycji 8409, 8431, 8448, 8466, 8473, 8503, 8522, 8529 lub 8538; jednakże części, które w jednakowym stopniu nadają się do wykorzystania zarówno z towarami objętymi pozycją 8517, jak i pozycjami od 8525 do 8528, należy klasyfikować do pozycji 8517.

Analizując treść Uwagi 2 a) do sekcji XVI Taryfy celnej organ stwierdził, iż w pozycji 8525 brak jest podpozycji właściwej dla części, dlatego też ta uwaga nie może mieć zastosowania w tym przypadku.

Inaczej przedstawia się sprawa z Uwagą 2 b) do sekcji XVI, zgodnie z którą pozostałe części nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do określonego rodzaju maszyny należy klasyfikować wraz z tymi maszynami lub odpowiednio do pozycji 8409, 8431, 8448, 8466, 8473, 8503, 8522, 8529 lub 8538. Taką odpowiednią pozycją jest 8529, która obejmuje części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej pozycjami od 8525 do 8528.

Zgodnie natomiast z Uwagą 2 a) do działu 90, z zastrzeżeniem postanowień uwagi 1 do niniejszego działu, części lub akcesoria do maszyn, aparatury, przyrządów lub artykułów, objętych niniejszym działem klasyfikuje się zgodnie z następującymi zasadami: a) części i akcesoria, które są towarami objętymi dowolną pozycją niniejszego działu lub działu 84, 85 lub 91 (inne niż objęte pozycją 8487, 8548 lub 9033), należy we wszystkich przypadkach klasyfikować do ich odpowiednich pozycji. Taką pozycją jest pozycja 9006.91.00 (obejmująca części i akcesoria do aparatów fotograficznych).

Mając na uwadze, iż do każdego importowanego towaru przypisany jest jeden odpowiedni kod Taryfy celnej z przyporządkowaną do niego stawką celną, co oznacza, że sprowadzany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji lub podpozycji, z wyłączeniem wszystkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę, nie można, więc dokonać prawidłowej klasyfikacji taryfowej adapterów T2 jedynie na podstawie 1 reguły ORINS, bowiem zachodzi możliwość pozornego klasyfikowania towaru do dwóch różnych pozycji. W przypadku, jeśli wyroby nie mogą być zaklasyfikowane zgodnie z regułą 1 ORINS lub gdy mogą być pozornie klasyfikowane do dwu lub więcej pozycji, klasyfikacja winna być dokonana zgodnie z kryteriami zawartymi w kolejnych regułach ORINS.

Zgodnie z regułą 3 a) pozycja określająca towar w sposób najbardziej szczegółowy ma pierwszeństwo przed pozycjami określającymi towar w sposób bardziej ogólny. W tym przypadku mamy do czynienia z dwiema pozycjami (CN 8529.90.20 i CN 9006.91.00), które w jednakowym stopniu określają towar, bowiem przedmiotowe adaptery współpracują zarówno z aparatami fotograficznymi i cyfrowymi. Ich działanie i osiągany skutek nie różnią się w zależności od typu aparatu, z którym są stosowane.

Zgodnie z regułą 3 c), jeśli nie można przeprowadzić klasyfikacji według zasad określonych w regule 3 a) lub b), należy stosować pozycję, która w kolejności numerycznej jest ostatnia z pozycji możliwych do zastosowania. Stosując tę regułę można już określić właściwy kod towaru. Z dwóch pozycji (kodów CN) możliwych pozornie do zastosowania tj. CN 8529.90.20 i CN 9006.91.00, pozycją ostatnią w kolejności numerycznej jest CN 9006.91.00, z przypisaną przez Wspólną Taryfę Celną, stawką celną 3,7%.

Zatem zgodnie z regułą 1, 3c) i 6 ORINS oraz brzmieniem pozycji 8529 i 9006 oraz Uwagi 2b) do sekcji XVI i Uwagi 2a) do działu 90 Taryfy celnej, adaptery T2, należy klasyfikować do kodu CN 9006.91.00, który obejmuje "części i akcesoria do aparatów fotograficznych".

Z tych względów klasyfikacja adapterów do kodu CN 8529.90.20 jest nieprawidłowa.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem strony, że podstawą klasyfikacji adapterów T2 powinna być Uwaga 1 h) do działu 90 Taryfy celnej. W myśl tej uwagi dział ten nie obejmuje m.in. kamer telewizyjnych, kamer i aparatów cyfrowych oraz rejestrujących kamer wideo, które objęte są pozycją 8525. Uwaga 1 h) do działu 90 Taryfy celnej dotyczy ściśle wymienionych w uwadze towarów, z podaniem właściwych dla nich pozycji Taryfy celnej. Nie odnosi się natomiast do części lub akcesoriów. Kwestię klasyfikacji części lub akcesoriów, regulują postanowienia Uwagi 2 do Sekcji XVI oraz Uwagi 2 do działu 90 Taryfy celnej. I te w sprawie zostały zastosowane.

Odwołujący stwierdził, że adaptery T2 były sprowadzone, jako części mające przeznaczenie główne z poszczególnymi aparatami cyfrowymi, że organ celny pominął, iż ze względu na uniwersalny typ mocowania T2, to adaptery są dobierane do konkretnego modelu aparatu (w tym przypadku do NIKON). Zdaniem organu, to, z jakim przeznaczeniem strona sprowadziła adaptery T2, nie ma znaczenia dla klasyfikacji tego towaru. Istotne są, bowiem obiektywne cechy i właściwości towaru. Fakt, że strona sprowadza adapter z przeznaczeniem do stosowania z aparatem cyfrowym, nie zmienia cech i właściwości adaptera, który stosowany jest także do tradycyjnych aparatów fotograficznych i spełnia te sama funkcje, co w połączeniu z aparatem cyfrowym, o czym informuje ich producent. To nie stan rynku towarów kreuje obiektywne cechy i właściwości towarów, ale ich producent. Poza tym to nie ilość towaru na rynku, ale obiektywne cechy i właściwości towaru stanowią podstawowe kryterium klasyfikacyjne. Właśnie ze względu na te cechy i właściwości, adaptery T2, zgodnie z zamiarem ich producenta, łączą teleobiektywy wyposażone w złącze T2 zarówno z aparatami fotograficznymi jak i cyfrowymi.

Zatem twierdzenie, że adaptery T2, ze względu na swoje cechy i właściwości, stosuje się wyłącznie lub głównie do aparatów cyfrowych, jest pozbawione podstaw. Adapter T2 nie ma takiej cechy, która o tym przesądza. Z tego też względu, wnioskowane przez stronę, zastosowanie reguły 3 a) ORINS, jest niemożliwe.

Informacje strony, zawarte w przedłożonych organom celnym, w toku kontroli postimportowej oraz postępowania pierwszoinstancyjnego wyjaśnieniach, że adaptery T2 maja zastosowanie jedynie z aparatami cyfrowymi, nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym.

Z tych względów zarzut nieprawidłowej klasyfikacji adapterów T2 jest niezasadny.

Odnośnie towarów zadeklarowanych jako lunety, a zaklasyfikowanych przez organ celny, jako obiektywy fotograficzne, w ocenie organu odwoławczego, klasyfikacja dokonana przez organ I instancji jest prawidłowa.

Towar ujęty w poz. 3 zgłoszenia celnego, został zgłoszony jako lunety, do których zadeklarowany został kod CN 9005.80.00 ze stawką celną 4,2%. Producent, w fakturze handlowej, określił te towary symbolami: 500 mm Mirror F 8.0; 500 mm Mirror F 6.37; 500mm F 5.6; 500 mm Preset F 8.08; 800 mm Mirror F 8.0.

Na stronie internetowej Firma S określa ten obiektyw, jako (mirror lens) - pol. "obiektyw lustrzany" oraz na stronie – [...], producent ujął i oferuje wymieniony towar w grupie obiektywów wymiennych (interchangeable lenses). Ta informacja, jako jeden z dowodów, ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż wskazuje, iż producent określa te towary, jako obiektywy. Firma "A" H. A., w swoim sklepie internetowym B, oferuje w/w towary, jako teleobiektywy skonstruowane specjalnie do ekstremalnych zbliżeń, doskonale sprawdzające się w fotografii przyrodniczej, astronomii, fotografii szpiegowskiej.

Z niezrozumiałych, więc względów strona dezawuuje w odwołaniu zarówno informacje producenta towaru, jak i informacje podawane przez siebie na stronie internetowej sklepu B, w ofercie towaru.

W decyzji organ celny bardzo szczegółowo i obszernie przedstawił charakterystykę poszczególnych obiektywów. Zwrócił uwagę na niezwykle istotne, z punktu widzenia fotografii, parametry obiektywów: 1) ogniskowa, 2) jasność obiektywu, 3) minimalna odległość ostrzenia, 4) rozmiar gwintu stosowanego fotograficznego filtra optycznego, 5) kąt widzenia, 6) zakres regulacji przesłony, 7) rodzaj mocowania do aparatu (w przypadku obiektywów z długą ogniskową rodzaj mocowania to T- mountM42xP=0,759), 8) zastosowana konstrukcja optyczna /ile elementów, w ilu grupach/; 9) zastosowane powłoki antyrefleksyjne. W danych technicznych teleobiektywów wskazano, więc podstawowe parametry mające istotne znaczenie dla ich wyboru i zastosowania w fotografii. Takimi danymi nie opatruje się lunet, które zasadniczo przeznaczone są do obserwacji przyrodniczych, astronomicznych. Podstawowe parametry to przybliżenie x średnica soczewki np. 1045 x 60, gdzie pierwszy element wskazuje na krotność przybliżenia, natomiast drugi na średnicę soczewki obiektywu wyrażoną w milimetrach.

Będące w ofercie towarowej producenta S i firmy "A" H. A., lunety optyczne z zoomem optycznym oznakowane symbolami: 15-45 x 60 mm oraz 20-60 x 80 mm, są wyposażone standardowo w okular. Natomiast w taki okular nie są wyposażone w/w teleobiektywy, czy obiektywy lustrzane, co również odróżnia te towary od lunet. Producent nie podaje w danych technicznych ww. lunet, właściwych dla obiektywów fotograficznych parametrów. Dane te są, bowiem charakterystyczne dla obiektywów fotograficznych, które wykorzystywane są do fotografowania, a ich bezpośrednią funkcją jest odpowiednie skupienie obrazu na materiale światłoczułym. Lunety zasadniczo nie służą do fotografowania, lecz do bezpośredniej obserwacji jednym okiem powiększonych obrazów odległych przedmiotów, otoczenia. Z tego też względu, w ich przypadku, producenci nie podają w/w parametrów charakterystycznych dla aparatów fotograficznych.

Z tych względów nie można uznać, że sprowadzone teleobiektywy są lunetami. Ze względu na istotne różnice w konstrukcji oraz funkcjach obu rodzajów przyrządów są one rozróżniane w nauce i technice oraz w Taryfie celnej. Stosowanie do spornego towaru adaptera T2 w celu połączenia z aparatem fotograficznym nie zmienia obiektywnych cech i właściwości tych obiektywów. Zatem stosowanie adaptera T2 nie ma wpływu na klasyfikację spornych towarów.

Strona podnosi, że zgodnie z Notami do pozycji 9005 Taryfy celnej nie jest wymagane, aby klasyfikowane do niej towary były wyposażone w tzw. okular, więc ta kwestia nie może decydować o klasyfikacji do pozycji 9005.80.00.

Organ wskazał, że lunety z okularem stanowią kompletny wyrób. Standardowo sprzedawane są z okularem. Sprowadzone teleobiektywy nie są wyposażone, ani oferowane do sprzedaży z okularem charakterystycznym dla lunet.

Mając na uwadze obiektywne cechy i właściwości klasyfikowanych towarów, oraz reguły 1 i 6 ORINS organ stwierdził, że są obiektywami (teleobiektywami) fotograficznymi i winny być klasyfikowane do kodu CN 9002.11.00, który obejmuje soczewki obiektywów do aparatów fotograficznych, projektorów, powiększalników.

Deklarowany w zgłoszeniu celnym kod CN 9005.80.00 obejmuje pozostałe przyrządy (nie będące lornetkami) z grupy: lunety, pozostałe teleskopy optyczne i ich mocowania; pozostałe przyrządy astronomiczne oraz ich mocowania, z wyłączeniem przyrządów radioastronomicznych. Mając na uwadze obiektywne cechy i właściwości spornego towaru, jest, więc kodem nieprawidłowym.

Z tego względu zarzut błędnej klasyfikacji przedmiotowych obiektów dokonanej przez organ celny, jest nieuzasadniony.

Klasyfikacja towarów objętych zgłoszeniem celnym do kodu CN 9006.91.00 (kod Taric 9006.91.00.90) - dla adapterów T2 (poz. 1 SAD); CN 9002.11.00 (kod Taric 9002.11.00.90) - dla obiektywów fotograficznych (poz. 2 SAD); CN 9002.11.00 (kod Taric 9002.11.00.90) - dla obiektywów fotograficznych (poz. 3 SAD) oraz kod CN 9006.91.00 (kod Taric 9006.91.00.00) - dla osłon przeciwsłonecznych do obiektywów fotograficznych (poz. 4 SAD), spowodowała zastosowanie do w/w towarów (wg Taryfy celnej), stawki celnej odpowiednio 3,7% (poz. 1 SAD); 6,7% (poz. 2 SAD - zmiana kodu towaru nie spowodowała zmiany stawki celnej); 6,7% (poz. 3 SAD) i 3,7% (poz. 4 SAD) oraz określenie przez organ I instancji, kwoty długu celnego podlegającego retrospektywnemu zaksięgowaniu w wysokości 1.089,00 zł.

W związku z tym, że prawnie należna kwota należności celnych, określona w decyzji w wysokości 9.349,00 zł. jest większa od kwoty zadeklarowanej w zgłoszeniu celnym (tj. 8.260,00 zł.), powstały przesłanki do rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o art. 220 ust. 1 WKC. Zgodnie z art. 221 ust. 1 WKC, dłużnik, którym jest "A" H. A. z K, został powiadomiony o kwocie należności w dniu doręczenia mu zaskarżonej decyzji. Zatem zarzut naruszenia art. 220 ust. 1 i art. 221 WKC nie znajduje uzasadnienia.

Konsekwencją jest stwierdzenie, iż w sprawie zaistniały przesłanki do poboru odsetek, o których mowa w art. 65 ust. 5 Prawa celnego.

Nieprawidłowe dane (kod CN towaru, stawka celna, kwota długu celnego), które zostały zadeklarowane w zgłoszeniu celnym, doprowadziły do zaksięgowania kwoty długu celnego w wysokości 8.260,00 zł., a więc w wysokości niższej (o kwotę 1.089,00 zł.) od prawnie należnej (9.349,00 zł.).

Możliwość uwolnienia się od rygoru art. 65 ust. 5 Prawa celnego zachodzi w przypadku zadziałania (dłużnika), polegającego na wykazaniu, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami nie wynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania. Z brzmienia art. 65 ust. 5 Prawa celnego, nie wynikają, jako przesłanki do odstąpienia od poboru odsetek - działania organów celnych.

Odwołujący podnosi, że do momentu przeprowadzenia kontroli nie miała wątpliwości, co do klasyfikacji towaru. W przekonaniu o słuszności klasyfikacji adapterów T2 do poz. 8529 utwierdzał go fakt, iż przez dłuższy okres organy celne nie kwestionowały deklarowanego w zgłoszeniach celnych kodu towaru. Wiedza o tej praktyce jest w posiadaniu Naczelnika Urzędu Celnego, odwołujący nie musiał, więc tych faktów udowadniać w jakiś specjalny sposób. Opis towaru w zgłoszeniu celnym (akcesoria do aparatów cyfrowych) przyjmując argumentację organu celnego, był w sposób wyraźnie sprzeczny z brzmieniem pozycji WTC, do której był ten towar w zgłoszeniu zaklasyfikowany. Powinno to spowodować po stronie organów celnych szybką reakcję i wskazanie właściwego kodu CN, co nie nastąpiło.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że opis towaru "akcesoria do aparatów cyfrowych", czy "akcesoria do aparatów cyfrowych - adaptery" nie stał w sprzeczności do zadeklarowanego kodu CN 8529.90.20. Przedmiotem importu mogą być, bowiem różne rodzaje adapterów lub towarów określanych tą nazwą. Sformułowanie użyte w zgłoszeniu celnym - "akcesoria do aparatów cyfrowych - adaptery" wskazuje, że przedmiotowe adaptery faktycznie stosowane są wyłącznie lub głównie w aparatach cyfrowych. Jednak dopiero po ustaleniu obiektywnych cech i właściwości towaru, organ ceny ustalił, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, że przedmiotowe adaptery nie są stosowane wyłącznie lub głównie w aparatach cyfrowych, ale są stosowane tak w aparatach cyfrowych, jak i w aparatach fotograficznych, co wskazuje na błędny kod CN 8529.90.20, zadeklarowany w zgłoszeniu celnym.

Ponadto zgłoszenie celne przyjęte zostało bez weryfikacji i bez rewizji celnej, w związku z czym, zgodnie z art. 71 ust. 2 WKC w przypadku niedokonania weryfikacji zgłoszenia, podstawę stosowania przepisów regulujących procedurę celną, którą objęte są towary, stanowią dane zawarte w zgłoszeniu. Zatem zgłaszający bierze odpowiedzialność za prawidłowość danych zawartych w zgłoszeniu celnym. Zobowiązany jest, więc do rzetelnego i starannego ustalenia obiektywnych cech i właściwości sprowadzanych towarów i stosowania obowiązujących przepisów, w tym także dotyczących klasyfikacji taryfowej towarów. Takiej dbałości i należytej staranności trudno dopatrzyć się u zgłaszającego. Przedkładane przez stronę wyjaśnienia nie były w pełni wiarygodne, gdyż różnią się istotnie od informacji producenta nt. obiektywnych cech i właściwości towarów.

Odwołujący posiadał lub powinien posiadać wiedzę o obiektywnych cechach i właściwościach towaru. Poza tym dane te były ogłoszone na stronie internetowej producenta. Na stronie internetowej sklepu B, firma "A" H. A. nie oferowała importowanych obiektywów, jako lunet, ale wykazywała je, jako obiektywy lub teleobiektywy. Trudno, więc nie ocenić, że okoliczności, które spowodowały podanie w zgłoszeniu celnym nieprawidłowych danych przez odwołującego, który podkreśla swój profesjonalizm, nie wynikały z zaniedbania lub nawet świadomego działania.

W przypadku w/w towarów, strona nie uwzględniła treści obowiązujących chronologicznie reguł ORINS, a Uwagi do sekcji XVI i do działu 90 Taryfy celnej stosowała w sposób wybiórczy, inne natomiast Uwagi całkowicie pomijała (jak choćby Uwaga 1 m do sekcji XVI i uwaga 1 a) do działu 90 Taryfy celnej). Takie podejście świadczy o nieprzestrzeganiu przepisów dotyczących klasyfikacji towarów. Nieuwzględnianie wszystkich cech i właściwości towaru oraz reguł ORINS doprowadziło do zadeklarowania nieprawidłowych kodów i stawek celnych, a w konsekwencji do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym nieprawidłowej, niższej od prawnie należnej, kwoty długu celnego.

Jako doświadczony podmiot gospodarczy, zgłaszający winien zapoznać się z obowiązującymi w tym zakresie przepisami celnymi i stosować je w praktyce. Zwykłe przestrzeganie podstawowych zasad klasyfikacji taryfowej, a więc i uwzględnienie wszystkich obiektywnych cech i właściwości towarów, pozwalało bez szczególnej trudności na prawidłową klasyfikację towarów, zatem w tym przypadku przepisów tych nie można uznać za skomplikowane.

Kwestia korzystania z usług profesjonalnego pełnomocnika tj. Agencji Celnej C sp. z o.o. nie zmienia w/w oceny.

Podsumowując, jeżeli strona dezawuuje, w wyjaśnieniach przedkładanych organom celnym, cechy i właściwości towarów, na które wyraźnie wskazuje producent towarów, wykazując w praktyce, że są one nieistotne, a ważny jest stan rynku fotograficznego, ilość towaru na rynku fotograficznym i subiektywne przeznaczenie adapterów T2 do aparatów cyfrowych, trudno dopatrzyć się w tym tylko niedbałości, a nie dostrzec nawet świadomego działania.

To na stronie spoczywał ciężar dowodu, że w sprawie, zaistniały "szczególne okoliczności, niewynikające z jej zaniedbania lub świadomego działania" podania nieprawdziwych lub niekompletnych danych w zgłoszeniu celnym. Art. 65 § 5 Prawa celnego nie określa, jakie okoliczności należy uznać za "szczególne", dające podstawę do uznania, że taki wyjątek zaistniał. Tym niemniej, w sposób precyzyjny ustawodawca wskazuje, że te okoliczności nie mogą wynikać z zaniedbania dłużnika, ani jego świadomego działania. Art. 65 § 5 Prawa celnego nie przewiduje przejęcia w tym zakresie inicjatywy przez organy celne. Z tego względu organy celne nie mogą wyręczać strony postępowania i sugerować, jakie dowody należy przedstawić, czy też, jakie okoliczności wymagają dodatkowych wyjaśnień.

Przedstawiona analiza nie wykazała, więc, że podanie przez zgłaszającego nieprawidłowych danych mogło być spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania. Zatem zarzut naruszenia przez organ celny art. 65 ust. 5 Prawa celnego, jest bezzasadny.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 220 ust. 2 lit. b WKC, organ odwoławczy wskazał, że możliwość odstąpienia od retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego wymaga spełnienia wskazanych przesłanek w sposób kumulatywny.

W odniesieniu do sprawy, co do przesłanki błędu organu celnego organ odwoławczy podniósł, że obowiązkiem zgłaszającego jest przedstawić do odprawy celnej towar wraz z odpowiednimi dokumentami. Zapisy zawarte w zgłoszeniu celnym powinny być zgodne ze stanem faktycznym oraz z zapisami zawartymi w dokumentach handlowych. Organ celny ma obowiązek przyjąć zgłoszenie celne, jeśli spełnia ono wymogi formalne, tj. ma wypełnione wszystkie wymagane przy danej procedurze celnej pola oraz przedstawiono organowi określone w przepisach prawnych dokumenty (art. 63 WKC w związku z art. 62 WKC).

Zgłoszenie celne może zostać przyjęte bez weryfikacji lub z weryfikacją, która jednak dotyczyć może albo całości danych zawartych w zgłoszeniu albo tylko niektórych elementów tego zgłoszenia. W sprawie żadne dane zawarte w zgłoszeniu celnym nie były weryfikowane. Organ celny przyjął te dane, jako prawdziwe i wiarygodne. Dane te stały się, zgodnie z art. 71 WKC, podstawą stosowania przepisów regulujących procedurę dopuszczenia do obrotu.

Fakt, że w wyniku kontroli postimportowej kod taryfy dla towarów okazał się nieprawidłowy, mógłby wskazywać, że organ celny popełnił błąd przyjmując, jako prawidłowy kod zadeklarowany w zgłoszeniu celnym. Jednak, jak wskazano, nie poddano weryfikacji zgłoszenia celnego. Skoro nie weryfikowano taryfikacji, to nie można mówić o potencjalnym błędzie popełnionym przez organ celny w tym zakresie. Weryfikacja zgłoszenia celnego, czy rewizja celna towaru są uprawnieniem, a nie obowiązkiem organów celnych. Powoływanie się na błąd organu polegający na braku sprawdzenia prawidłowości danych zawartych w przyjętym zgłoszeniu celnym uznać należy za nieuprawnione, co też w konsekwencji prowadzi do uznania bezzasadności zarzutu naruszenia przez organy celne art. 220 ust. 1 lit. b WKC.

Sytuacje, w których organ pełni rolę pasywną, nie stanowią błędu, ponieważ organ celny w takim przypadku nie jest faktycznie odpowiedzialny za błąd. Z tego względu błąd organu celnego występuje jedynie w sytuacji, gdy organ ten go popełnia, a nie w sytuacji, gdy mu jedynie podlega (por. wyrok ETS w spr. C-348/89"Mecanarte" z dnia 27.06.1991 r., pkt. 23; wyrok w spr. C-251/00 "Illumitronica" z dnia 14.11.2002 r., pkt. 42). Zatem w praktyce błąd wystąpi w sytuacji, gdy dane zawarte w zgłoszeniu celnym zostały rzeczywiście sprawdzone i wynik został przyjęty, jako podstawa określenia należności celnych (np. dane zawarte w zgłoszeniu celnym zostały wyraźnie potwierdzone, jako prawidłowe). Błąd nie wystąpi natomiast w sytuacji, gdy dane zawarte w zgłoszeniu celnym zostały przyjęte, tzn. bez kwestionowania przyjęte za podstawę należności, co miało miejsce w sprawie (zgłoszenie celne zostało przyjęte bez weryfikacji).

Odnosząc się do argumentacji, że błąd organu powstał na etapie przyjęcia błędnego zgłoszenia celnego, organ wyjaśnił, że mając na uwadze treść art. 63 WKC w zw. z art. 62 WKC, przyjęcie nawet niepoprawnego, zgłoszenia celnego, ale spełniającego wymogi formalne było obowiązkiem organów celnych, który wynikał wprost z przepisów WKC. Zatem takim działaniom organu celnego nie można przypisać błędu.

Wobec powyższego zaniżenie zaksięgowanej kwoty długu celnego (lub brak zaksięgowania), nie było następstwem błędu organów celnych.

Co do drugiej przesłanki - błąd nie mógł zostać w racjonalny sposób wykryty przez osobę zobowiązaną do uiszczenia należności celnych, która to osoba działała w dobrej wierze i przestrzegała przepisów obowiązujących w zakresie zgłoszenia celnego, organ odwoławczy podniósł, że skoro zaniżenie zaksięgowanej kwoty długu celnego nie było następstwem błędu organów celnych dalsze rozważania na temat, czy błąd, (który faktycznie nie zaistniał) mógł zostać w racjonalny sposób wykryty przez osobę zobowiązaną do uiszczenia należności celnych, która to osoba działała w dobrej wierze i przestrzegała przepisów obowiązujących w zakresie zgłoszenia celnego - jest bezprzedmiotowe.

Niemniej jednak organ odwoławczy zauważył, że do obowiązków podmiotu należy zbadanie, jakie przepisy stosowane są do dokonywanej przez niego czynności oraz jakie związane są z nią należności. Zatem podmiot zajmujący się zawodowo importem sprzętu fotograficznego, winien zapoznać się z obowiązującymi w tym zakresie przepisami celnymi i stosować je w praktyce. Jak wskazano, strona nie uwzględniała treści obowiązujących chronologicznie ORINS, stanowiących integralną część Taryfy celnej, które wskazują na sposób ustalenia właściwego kodu, Uwagi do sekcji XVI stosowała w sposób wybiórczy, inne natomiast Uwagi całkowicie pomijała (Uwaga Im do sekcji XVI). Działania strony wskazywały, więc na niedbałość, niestaranność albo nawet na świadome działanie w celu obchodzenia przepisów lub wprowadzenia organów celnych w błąd. Jako podstawowe kryterium klasyfikacji strona przyjmowała tylko wybrane przez siebie cechy i właściwości towarów. Strona bagatelizowała i pomijała istotne cechy i właściwości towarów. Prowadziło to do wypaczenia klasyfikacji w/w towarów i zastosowania nieprawidłowych kodów CN z niewłaściwymi stawkami celnymi.

Zwykłe przestrzeganie podstawowych zasad klasyfikacji taryfowej, a więc uwzględnienie wszystkich obiektywnych cech i właściwości towarów, pozwalało bez szczególnej trudności na prawidłową klasyfikację towarów już na podstawie reguł 1 i 6 ORINS (a w przypadku adapterów T2 do aparatów fotograficznych i cyfrowych - dodatkowo na podstawie reguły 3 c), zatem przepisów tych nie można uznać za skomplikowane.

Dla oceny, czy potencjalny błąd organów celnych mógł być z racjonalnego punktu widzenia wykryty, należy wziąć pod uwagę m.in. doświadczenie zawodowe podmiotu. Strona zajmuje się profesjonalnie importem i sprzedażą sprzętu fotograficznego i jest podmiotem doświadczonym w tej dziedzinie. Takim podmiotem jest też upoważniona i działająca w imieniu strony Agencja Celna. Taki stopień profesjonalizacji zawodowej, połączony ze starannością, winien wystarczyć do ustalenia prawidłowego kodu towaru oraz do wykrycia potencjalnego błędu organów celnych w tym zakresie. Jednak w tym przypadku doszło do zadeklarowania błędnego kodu towaru (kodu CN) na skutek nieprzestrzegania obowiązujących przepisów.

Podsumowując zdaniem organu, nie zostały spełnione warunki dopuszczające możliwość odstąpienia od retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego, określone w art. 220 ust. 2 lit. b WKC, wobec czego zarzut jego naruszenia jest bezzasadny.

Organ odwoławczy nie podzielił zasadności zarzutów naruszenia przepisów proceduralnych, szczegółowo odnosząc się do zarzutów.

Reasumując organ odwoławczy stwierdził, że nie dopatrzył się naruszenia innych przepisów proceduralnych, ani materialnych, zatem brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania.

H. A. wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

I. rażące naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

- błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów zawartych w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1031/20083 z dnia 19.09.2008 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady(EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej przez dokonanie klasyfikacji towarów będących przedmiotem zgłoszenia celnego niezgodnie z zasadami wynikającymi z tego aktu;

- błędną wykładnię art. 220 ust. 1 WKC przez zaksięgowanie retrospektywne kwoty należności celnych w przypadku, gdy nie nastąpiła przesłanka do takiego zaksięgowania;

- obrazę art. 220 ust. 2 lit. b WKC przez jego niezastosowanie, a zaksięgowanie retrospektywne kwoty należności celnych w przypadku, gdy zostały spełnione przesłanki nakładające na organ celny obowiązek powstrzymania się od zaksięgowania retrospektywnego;

- obrazę art. 65 ust. 5 ustawy prawo celne przez obciążenie strony odsetkami z tytułu długu celnego zaksięgowanego retrospektywnie w związku z uznaniem, że skarżący nie udowodnił, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania;

II. rażące naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- obrazę art. 122, 187 § 1 O.p. przez nierozpatrzenie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz nieustosunkowanie się w uzasadnieniu decyzji do wszystkich faktów i okoliczności przedstawionych przez skarżącego,

- obrazę art. 121 § l, 2 oraz art. 125 O.p. przez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zasadę wzbudzania zaufania do organów, zasadę udzielania informacji przez organ rozpatrujący sprawę oraz zasadę ekonomii procesowej.

Wniósł o: uchylenie decyzji w całości, zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący zarzucił w petitum skargi niewłaściwą klasyfikację towarów będących przedmiotem zgłoszenia celnego, o tyle w uzasadnieniu podniósł zarzuty jedynie do taryfikacji towaru pn. adaptery T2 oraz towaru deklarowanego przez zgłaszającego, jako lunety, a zaklasyfikowanego przez organ celny do kodu CN 9002.11.00 obejmującego obiektywy fotograficzne. Skarżący obszernie uzasadnił zarzuty.

I. Rażące naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

Zarzuty dotyczące dokonania niewłaściwej klasyfikacji taryfowej przez organy celne.

Dokonana przez organ celny klasyfikacja towaru - akcesoria do aparatów cyfrowych- adaptery T2, jest nieprawidłowa. W ocenie skarżącego, podstawą klasyfikacji powinna być uwaga 1 h) do działu 90 WTC, zgodnie z którą dział 90 nie obejmuje m.in. kamer telewizyjnych, kamer i aparatów cyfrowych oraz rejestrujących kamer wideo (pozycja 8525). Z powyższego wynika, że do aparatów cyfrowych nie należy stosować kodów CN z działu 90. Adaptery T2 były wyłącznie sprowadzone, jako części mające przeznaczenie głównie z poszczególnymi aparatami cyfrowymi.

Na stronach internetowych sprzedawca przedstawia towar, jako adaptery T2 umożliwiające zastosowanie różnego rodzaju obiektywów, koperów do slajdów, teleskopów, mikroskopów oraz wielu innych urządzeń z mocowaniem T-Mount do korpusów aparatów Canon EOS (tylko i wyłącznie do tego typu aparatu), zagłębiając się dalej można znaleźć wyszczególnione adaptery, które mają jedynie zastosowanie z poszczególnymi aparatami cyfrowymi.

Reguły ORINS wyraźnie wskazują, jakie powinno być postępowanie w sytuacji, gdy towar można poddać klasyfikacji celnej do więcej niż jednej pozycji. Taka sytuacja została przewidziana w regule 3 ORINS. Zgodnie z regułą 3 a) pozycja określająca towar w sposób najbardziej szczegółowy ma pierwszeństwo przed pozycjami określającymi towar w sposób bardziej ogólny. W tym przypadku możemy mieć do czynienia z dwoma pozycjami (CN 8529 90 20 i CN 9006.91.00) które mogą określać towar w postaci adapterów. Jednak już na poziomie reguły 3 a), to pozycja CN 8529 90 20 jest pozycją, która w sposób bardziej szczegółowy określa towar, wskazując na jego główne przeznaczenie do aparatów cyfrowych. Powyższą klasyfikację uzasadnia przede wszystkim obiektywne kryterium, jakim jest przeznaczenie towaru. Organ odwoławczy niesłusznie pominął tą regułę uzasadniając to jednakowym stopniem określenia towaru i tym sposobem uznając za najbardziej odpowiednią regułę 3 c), w której najbardziej odpowiednią w kolejności numerycznej jest ostatnia z pozycji możliwych do zastosowania. W tym wypadku jest to pozycja CN 9006.91.00, która to w ocenie skarżącego jest błędna.

W sprawie istotne jest brzmienie uwagi 2b do sekcji XVI, zgodnie z którą: Z uwzględnieniem treści uwagi 1 do niniejszej sekcji, uwagi l do działu 84 i uwagi l do działu 85, części maszyn (niebędące częściami artykułów objętych pozycją 8484, 8544, 8545, 8546 lub 8547) należy klasyfikować zgodnie z następującymi zasadami:

(b) pozostałe części, jeśli nadają się do stosowania wyłącznie lub głównie do określonego rodzaju maszyny lub do pewnej liczby maszyn objętych tą samą pozycją (włączając maszyny objęte pozycją 8479 lub 8543), należy klasyfikować wraz z tymi maszynami lub odpowiednio do pozycji 8409, 8431, 8448, 8466, 8473, 8503, 8522. 8529 lub 8538; jednakże części, które w jednakowym stopniu nadają się do wykorzystania zarówno z towarami objętymi pozycją 8517, jak i pozycjami od 8525 do 8528, należy klasyfikować do pozycji 8517.

Adaptery były importowane dla poszczególnych rodzajów aparatów cyfrowych.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z regułą 1, 3a i 6 ORINS, brzmieniem pozycji 8529 Taryfy, importowane adaptery T2 należy klasyfikować do kodu CN 8529 90 20, który obejmuje części i akcesoria do aparatów cyfrowych.

Zgłoszenie celne obejmowało również towar opisany jako lunety z kodem 9005 80 00 ze stawką celną 4,2%. Organy celne powołując się na własne wybiórcze tłumaczenia z języka angielskiego na język polski poszczególnych wyrazów/określeń (w tym wypadku "lens", interchangeable lenses") zawartych na stronie producenta towaru, nie uwzględniając ich wieloznaczności, tj. angielskie słowo "lens" nie odnosi się wyłącznie do obiektywów i znaczy również: soczewka, lupa, szkła optyczne.

Ponadto, organy celne powołując się na regułę 1 i 6 ORINS oraz brzmienie kodów 9002 i 9002 11 00, przyjęły, że towar i opisywany w zgłoszeniach jako "lunety", należy klasyfikować do podpozycji kodu CN 9002 11 00.

Zdaniem skarżącego, organ celny przez błędne uznanie, że sprowadzany towar jest teleobiektywem w konsekwencji nieprawidłowo zastosował regułę 1 i 6 ORINS, nakazujące, przede wszystkim, by klasyfikację towarów ustalić zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów.

Pozycja 9005 obejmuje Lornetki, lunety, pozostałe teleskopy optyczne i ich mocowania; pozostałe przyrządy astronomiczne oraz ich mocowania, z wyłączeniem przyrządów radioastronomicznych. W podpozycji 9005 80 jako pozostałe przyrządy należy uznać lunety, czyli przyrząd optyczny służący do powiększania odległych obrazów, składający się zasadniczo z obiektywu i okularu (luneta soczewkowa) bądź zwierciadła i okularu (teleskop zwierciadlany).

Zgodnie z Wyjaśnieniami do taryfy celnej do pozycji 9005, posiadanie okularu nie jest cechą konstytutywną uznania przyrządu za lunetę - np. w odniesieniu do refraktora astronomicznego.

Zdaniem skarżącego organy celne winny zakwalifikować lunety wg reguły 1 ORINS, czyli wg nazwy pozycji taryfy celnej z kodem 9005.

W przypadku, gdy zgłoszony towar mógł zostać również zakwalifikowany do innej pozycji, jak np. 9002, to zastosowanie powinna znaleźć reguła 3a ORINS, określenie przedmiotowego towaru, jako "lunety" jest bardziej precyzyjne niż "oprawione soczewki obiektywów", ponieważ odwołuje się do podkreślanego przez organ odwoławczy obiektywnego kryterium klasyfikacji towaru ujętego w opisie pozycji, bądź ostatecznie zgodnie z regułą 3c ORINS. Numerycznie ostatnia z dwóch rozważanych pozycji jest pozycja 9005. Organy celne określając prawidłowy kod taryfy celnej, same nie stosują się do reguł ORINS, czym naruszają zasadę pogłębiania zaufania.

Organy celne stoją na stanowisku, iż w/w towar nie został wyposażony w typowy dla lunet element, jakim jest okular. Należy jednak zauważyć, iż okular jest jedną z podstawowych części budowy wielu urządzeń optycznych. Jest to element optyczny najbliższy oka obserwatora, a służy do obserwacji obrazu tworzonego przez obiektyw danego urządzenia. Okular występuje w postaci pojedynczej soczewki lub układu optycznego. Okular może być częścią lunet, a nie jak organ stwierdził jego nieodzownym elementem. Pozycja 9005 nie zawiera zapisu, iż luneta musi być wyposażona w element, jakim jest okular, dlatego też należy uznać, iż najwłaściwszą pozycją dla przedmiotowego towaru jest pozycja 9005 80 00 00.

Towar posiada właściwości typowe dla przyrządów, jakimi są lunety. Jest on przeznaczony do dużych zbliżeń, za pomocą lunety można obserwować przedmioty oddalone od nas na bardzo dużą odległość, zapewnia doskonała jakość obserwowanych sytuacji. Wbrew twierdzeniom organów celnych jakoby skarżący oferował w sklepie B przedmiotowe lunety, jako teleobiektywy skarżący podniósł, że dopiero za pomocą adaptera T2 przystosowanego do systemów poszczególnych marek aparatów cyfrowych takich jak C, P czy N, w/w lunety można podłączyć do korpusów aparatów cyfrowych i tylko wtedy będą one spełniać rolę teleobiektywu, który można wykorzystać w fotografii.

Reasumując, zastosowany przez skarżącego kod CN 9005.80.00 do klasyfikacji przedmiotowego towaru będącego lunetami o symbolach: 500 mm Mirror F 8.0, 500 mm Mirror F 6.3, 500 mm F 5.6, 500 mm Present F 8.0 i 800 mm Mirror F 8.0, jest prawidłowy.

Skarżący podniósł, iż WKC reguluje również sytuacje, w których, zgodnie z art. 220 ust. 2 lit. b), dokonanie retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego nie jest możliwe.

Termin "błędu organu celnego" wielokrotnie był przedmiotem orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Generalnie ETS kwestię organu, którego "błąd" mógł doprowadzić do zaniżenia kwoty zaksięgowania, traktuje szeroko.

Zgodnie z Komentarzem LEX do Wspólnotowego Kodeksu Celnego z 2007 r., "zasadniczo chodzi o błąd każdego organu, a nie tylko tego, który dokonuje retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego". Na uwzględnienie zasługuje okoliczność, że ETS dość konsekwentnie wskazuje, iż chodzi o "samodzielny" błąd organu celnego. Błąd organu może polegać na jego "aktywnym" zachowaniu, jednakże w tym wypadku należy wziąć pod uwagę, że niekiedy brak działania organu stanowi błąd organu celnego, którym jest tzw. błąd pasywny.

W sprawie organ celny nigdy nie kwestionował błędnej klasyfikacji, co więcej nigdy nie przeprowadzał weryfikacji towaru wiedząc, iż opis importowanego towaru w zgłoszeniu celnym stoi w sprzeczności z zadeklarowanym w zgłoszeniu celnym kodem towaru (kod CN). W tym przypadku opis towaru "akcesoria do aparatów cyfrowych" stał w sprzeczności do zadeklarowanych kodów CN. To właśnie organy celne, prowadząc wiele postępowania przeciwko skarżącemu, dowodziły, jakie istotne różnice występują między znaczeniem słów: część oraz akcesorium, traktując powyższą kwestię, jako podstawę klasyfikacji importowanego towaru do innych kodów taryfy celnej niż użyte przez skarżącego. Dlatego też stanowisko organu odwoławczego o braku sprzeczności między zgłoszeniem akcesoriów do aparatów cyfrowych do pozycji obejmującej części do aparatów cyfrowych, należy uznać za niekonsekwentne oraz jako jeden z dowodów działania organów celnych wbrew zasadzie prowadzenia postępowania w sprawie w sposób budzący zaufanie.

Kolejnym problemem jest długotrwałe akceptowanie przez organy celne, błędów zgłaszającego, polegających na niewłaściwym zastosowaniu klasyfikacji taryfowej, gdy organy z łatwością mogły ten błąd wykryć na podstawie danych zawartych w deklaracji celnej (w tym wypadku różnica pomiędzy "akcesorium" a "części").

W wyroku w sprawie Hewlett Packard France ETS zwrócił szczególną uwagę na dużą liczbę i znaczenia transakcji dokonanych przez importera. Sprawa podobnie jak w przedmiotowej sytuacji dotyczyła dużej ilości zgłoszeń celnych, co w ocenie ETS mogło umocnić przekonanie handlowca, że postępuje właściwie. Cytując powołany powyższej w sprawie wyrok, ETS uznał, iż: "istnieje błąd organów właściwych do zaksięgowania w znaczeniu tej regulacji, jeżeli te organy, mimo liczby i znaczenia przywozów wykonanych przez zobowiązanego, nie podniosły żadnych obiekcji, co do klasyfikacji taryfowej spornych towarów, podczas gdy porównanie między zadeklarowaną pozycją taryfową a wyraźnym opisem towarów według specyfikacji nomenklatury taryfowej pozwoliłoby odkryć błędność klasyfikacji taryfowej. "

Powyższa sytuacja zaistniała w sprawie, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pod firmą "A" H. A., zajmującej się importem oraz dystrybucją aparatów cyfrowych oraz części i wyposażenia do nich. Przedmiotowy towar skarżący importuje od rozpoczęcia działalności gospodarczej. Towar taryfikowany do zakwestionowanych przez organy w/w kodów taryfy, przed kontrolą celną, były akceptowane przez organy przyjmujące zgłoszenie do procedury celnej. Również do momentu zwolnienia importowanego towaru znajduje się on do dyspozycji organu celnego, tak, więc przez cały ten czas ma on możliwość weryfikacji zgłoszenia.

Zachowanie skarżącego podczas procedury celnej wypełniło także drugi warunek wyłączenia retrospektywnego zaksięgowania długu celnego, odnoszący do niewykrywalności błędu. W orzecznictwie ETS i w praktyce działania Komisji wskazuję się, że aby ustalić możliwość wykrycia błędu, należy zbadać: po pierwsze naturę błędu, po drugie-doświadczenie profesjonalne przedsiębiorcy, po trzecie stopień staranności przedsiębiorcy. Dokonując próby oceny natury błędu ETS zazwyczaj bada czy błędu można było uniknąć poprzez samą lekturę przepisu, opierając się jedynie na wykładni literalnej przepisu. Tezę o jasności można łatwo odrzucić, gdy organy celne same mają problemy z prawidłową klasyfikacją. I takie właśnie problemy pojawiły się w niniejszej sprawie.

Istotne w tym wypadku jest również to, przez jaki długi okres organy celne błędnie interpretowały przepisy. Już od samego zgłoszenia celnego organy miały problemy z prawidłową klasyfikacją. A jeśli sam organ celny, który jest profesjonalistą w zakresie procedury celnej ma problemy z prawidłową klasyfikacją importowanego towaru, to tym bardziej dla skarżącego był to błąd niewykrywalny.

Skarżący dokonując klasyfikacji taryfowej, kierował się przeznaczeniem importowanych towarów tj. użyciem ich razem z aparatem cyfrowym. Skarżący kierował się obiektywnym kryterium klasyfikacji, którym jest przeznaczenie towaru, jeżeli jest ono właściwe danemu towarowi, co należy oceniać w każdym przypadku według obiektywnych cech i właściwości tego towaru. W sprawie importowane towary mają swoje zastosowanie głównie z aparatami cyfrowymi i takim właśnie kryterium kierował się skarżący.

Przez literalne brzmienie przepisów szeroko rozumianego prawa celnego nie jest możliwe prawidłowe dokonanie klasyfikacji celnej przedmiotowego towaru, tak, więc Skarżący, zgodnie z orzecznictwem ETS, nie powinien ponosić odpowiedzialności za błędne określenie kodu celnego. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji tylko aparatów cyfrowych oraz części i akcesoriów do nich. Dlatego też stosowane przez skarżącego kody celne, nigdy nie wzbudzały wątpliwości.

Oceniając wykrywalność błędu należy wziąć pod uwagę profesjonalizm przedsiębiorcy. W tym wypadku warto ustalić czy aktywność przedsiębiorcy obejmuje głównie dokonywanie eksportu i importu, czy ma on doświadczenie w transakcjach dotyczących danego rodzaju towaru, czy dokonywał wcześniej operacji handlowych. W sprawie miało miejsce to, iż skarżący przez dłuższy okres dokonywał takiej samej klasyfikacji przedmiotowego towaru, co mogło go utwierdzić w poczuciu, iż kod, do jakiego klasyfikował towar jest prawidłowy. Zgodnie z decyzją [...], podmioty, które dokonywały w przeszłości wielu identycznych lub podobnych czynności, dla których jednak należności nie były nigdy obliczone w sposób prawidłowy, przy czym organy celne nie wskazały, przy żadnej z wymienionych czynności, ich niezgodności- można je uznać za podmioty niedoświadczone, co wiąże się z tym, iż skarżący miał prawo do popełnienia błędu.

Określając stopień staranności skarżącego w dokonywanym zgłoszeniu celnym podkreślił, iż powierzył kwestię przeprowadzenia importowanego towaru przez procedurę celną profesjonalnej Agencji Celnej C Sp. z o.o., która również samodzielnie dokonywała określenia kodu celnego towaru w zgłoszeniu. Ta agencja dokonywała wielokrotnie klasyfikacji celnej, wg kodu zakwestionowanego w decyzjach przez organy celne i do czasu przeprowadzenia kontroli w firmie "A" H. A., nie spotkał się z negatywną reakcją ze strony organów celnych. Według wiedzy skarżącego, inny sposób zakwalifikowania zgłoszonego towaru nie był możliwy, mimo dochowania odpowiedniej staranności.

W odniesieniu do warunku działania w dobrej wierze przez zgłaszającego towar w procedurze celnej skarżący podkreślił, iż do momentu kontroli celnej w firmie nie zdawał sobie sprawy, iż błędnie klasyfikuje importowany towar. Skarżący nie mógł wiedzieć, iż błędnie określa kod celny, ponieważ nigdy organy celne nie zakwestionowały używanych przez niego kodów.

O spełnieniu ostatniej przesłanki świadczy przestrzeganie przez skarżącego przepisów prawa w trakcie dokonywania zgłoszenia towaru. W zgłoszeniu zostały przedstawione organowi celnemu wszystkie wymagane dane odnośnie sprowadzanych towarów, wg wiedzy zgłaszającej wystarczające i prawidłowe. Zgodnie z komentarzem "Wspólnotowy Kodeks Celny - LEX 2007" W. Morawski, M. Krzewiński, K. Lasiński-Sulecki, ta przesłanka zostaje spełniona również wówczas, gdy zgłaszający towar, "działając w dobrej wierze, przedstawił dane lub dokumenty błędne lub niekompletne, ale racjonalnie rzecz oceniając byty to jedyne dane lub dokumenty, którymi mógł dysponować, to należy uznać, że spełnił on wymóg przestrzegania przepisów dotyczących zgłoszenia celnego ". Skarżący przedstawił wszystkie dane wymagane przy zgłaszaniu towaru do procedury celnej. Importowany towar został opisany w zgłoszeniu celnym pod nazwą akcesoria do aparatów cyfrowych jak również został wyszczególniony na fakturze załączonej do zgłoszenia celnego. Nie można, zatem zarzucić skarżącemu działania niezgodnego z prawem bądź w celu ominięcia prawa. Dla skarżącego była to kolejna, wielokrotnie wcześniej powtarzana procedura celna.

W związku z powyższym organy wydały decyzję o retrospektywnym zaksięgowaniu bezpodstawnie oraz z naruszeniem art. 220 ust. 2 lit. b) WKC.

Zarzucając naruszenie art. 65 ust. 5 ustawy Prawo celne, skarżący ponownie podniósł, że w żaden sposób nie przyczynił się swoim zachowaniem do błędnej klasyfikacji celnej importowanego towaru. Zatem niesłusznie w sprawie organ celny domagał się, a w konsekwencji wyegzekwował zapłatę odsetek od długu celnego. Organy celne nie wskazały, jakich zaniedbań skarżący się dopuścił bądź, dlaczego podtrzymuje, iż okoliczności towarzyszące sprawie nie zasługują na uznanie, iż podanie niekompletnych/nieprawidłowych danych nie wynikało z jego zaniedbania lub świadomego działania.

Organy zarzuciły skarżącemu, iż podał nieprawidłowe dane w zgłoszeniu celnym, tj. nieprawidłowy: kod celny, stawkę celną. Nie zostało jednak wskazane, na czym polega zaniedbanie lub świadome działanie skarżącego. W sprawie zaistniały okoliczności, które jednoznacznie wskazują, iż nieprawidłowo określenie kodu celnego przez skarżącego nie miało swojego źródła w jego celowym działaniu. Okoliczności usprawiedliwiające skarżącego to: niejasność przepisów celnych, (o czym świadczy długość trwającego postępowania oraz problemy z określeniem kodu celnego przez organy celne), wieloletnie określanie przez skarżącego importowanych przedmiotów do kodu CN 8529 90 20 i 9005 80 00, korzystanie z usług profesjonalnej agencji celnej. Dodatkowo, aktualne uregulowania prawne dają organom celnym nieograniczoną możliwość kwestionowania kodów umieszczonych w zgłoszeniach celnych. Wydaje się, iż jest to dla tego rodzaju organów administracji publicznej, pewny sposób na nałożenie na importera znacznych obciążeń finansowych bez konieczności przedstawienia spójnego uzasadnienia podjętych działań.

Również organy celne mają trudności z prawidłowym określeniem kodu CN dla sprowadzanego towaru. Świadczy o tym przede wszystkim długość postępowania oraz rozważanie możliwość zastosowania wielu kodów celnych, w tym: 9002 11 00, 9006 91 00, 9005 80 00 oraz 8529 90 20.

Organy celne uznają profesjonalizm skarżącego jedynie, jako przesłankę uzasadniającą pobór odsetek. Natomiast w innych kwestiach podnoszonych przez skarżącego takich jak wyjaśnienia techniczne, zastosowanie importowanego towaru, profesjonalizm skarżącego nie miał znaczenia. Przedstawiane przez niego wyjaśnienia były pomijane w trakcie postępowania celnego. Takie działanie organu celnego wskazuje na brak cechy obiektywizmu w postępowaniu.

Skarżący, jako przedsiębiorca, który powierzył przeprowadzenie procedury celnej profesjonalnej agencji celnej, mógł uznać, iż kody określone w zgłoszeniu celnym są prawidłowe. Organ odwoławczy przypisując skarżącemu świadome działanie oraz celowe wprowadzenie organu celnego w błąd, pomija fakt, iż kwestią zgłoszenia do procedury celnej przedmiotowego towaru zajmowała się profesjonalna agencja celna. Mimo, iż odpowiedzialność za błędne zgłoszenie celne spada na osobę zgłaszającego, podmiot korzystający z usług agencji celnej, która w założeniu dokonuje profesjonalnej pomocy w sprawach celnych, nie ma na celu wprowadzenia w błąd organów celnych, jak również nie można zarzucić mu cechy niedbalstwa w działaniu, co zostało zarzucone skarżącemu przez organ odwoławczy.

Organ odwoławczy podniósł, iż skarżący niesłusznie odwoływał się w treści odwołania do tezy wyroku ETS w sprawie C-250/91, gdyż wyrok ten "dotyczy przypadków, gdy opis towaru w zgłoszeniu celnym stoi w sprzeczności z zadeklarowanym w tym samym zgłoszeniu celnym kodem towaru (kod CN). Skarżący wskazał, że wraz ze zgłoszeniem celnym, organowi celnemu została przedłożona faktura handlowa, która szczegółowo wymieniała importowany towar. To właśnie organy celne, prowadząc niniejszą sprawę oraz wiele innych, usilnie dowodziły, jakie istotne różnice występują między znaczeniem słów: część oraz akcesorium, traktując powyższą kwestię, jako podstawę klasyfikacji importowanego towaru do innych kodów niż 9005.80.00 czy 8529 90 20 Taryfy celnej. Dlatego też, stanowisko organu odwoławczego o braku sprzeczności między zgłoszeniem akcesoriów do aparatów cyfrowych do pozycji obejmującej części do aparatów cyfrowych, należy uznać za niekonsekwentne oraz jako jeden z dowodów działania organów wbrew zasadzie zaufania.

W związku z powyższym, pobór odsetek od kwoty zaksięgowanego długu celnego w sprawie był bezzasadny.

II. Rażące naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy.

Uzasadniając zarzut obrazy art. 122, 187 § 1 O. p. skarżący podniósł, że z zasady prawdy obiektywnej wynika dla organu obowiązek wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa. W sprawie organy celne nie objęły postępowaniem dowodowym faktów przemawiających za możliwością powstrzymania się od zastosowania instytucji retrospektywnego zaksięgowania długu celnego, wynikających z art. 220 ust. 2 lit. b) WKC, jak również powstrzymania się od poboru odsetek od długu celnego zgodnie z art. 65 ust. 5 ustawy Prawo celne. Z art. 122 O.p. wynika, iż ciężar dowodu obciąża organ prowadzący postępowanie. Pomimo, iż art. 65 ust. 5 ustawy Prawo celne nakłada na dłużnika obowiązek udowodnienia, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania, nie wyłącza on aktywnego udziału organu celnego w tej części postępowania. Nadal organ celny jest związany obowiązkiem wyrażonym w art. 187 O.p., zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia całego materiału dowodowego.

Dlatego też art. 65 ust. 5 ustawy Prawo celne, nie wyłącza obowiązku organu celnego wykazania, że skarżący nie udowodnił, iż nie przyczynił się do błędnego określenia kodu CN dla zgłaszanego towaru. Kwestię poboru odsetek organ odwoławczy rozpatrzył powiela