V SA/Wa 2137/12

Uzasadnienie

I. Sprawa dotyczy dofinansowania projektu z dnia [...].12.2011 r. "[...]" K. M., P. M. Spółka jawna w zakresie inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym zgodnie z promesą kredytu technologicznego z dnia [...].11.2011 r.

II. W dniu [...].04.2012 r. Bank [...] (IW) powiadomił ww. podmiot, że z uwagi na stwierdzenie niezgodności wniosku z przepisami ustawy z dnia 30.05.2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. Nr 116, poz. 730 ze zm.), zwanej dalej ustawą, na podstawie weryfikacji dokumentów wskazanych w art. 5 ust.3 ustawy, podjęta została decyzja negatywna albowiem projekt nie spełnił wszystkich kryteriów oceny merytorycznej, a mianowicie (cytat):

1. "W ramach projektu zamierzano zakupić gotowe rozwiązania techniczne (urządzenia) w których planowana do wdrożenia technologia została już wdrożona. Tym samym projekt jest niezgodny z definicją określoną w art. 3 ust.4 ustawy i nie kwalifikuje się do finansowania kredytem technologicznym. W związku z powyższym projekt nie wpisuje się w definicję ustawową z art. 2 ust.1 pkt 4 i 9.

2. 0pinia o nowej technologii nie spełnia wymogu art.5 ust.3 kt 2 lit. b i c ustawy :

a) brak jest informacji, co stanowi nową technologię oraz w jakiej "materialnej" formie istnieje nieopatentowana wiedza techniczna stanowiąca know-how Wnioskodawcy,

b) opinia nie zawiera merytorycznego opisu sposobu wdrożenia technologii, opis ten jest zastąpiony opisem automatycznej betoniarni,

c) opinia wymienia jedynie środki trwałe niezbędne do realizacji inwestycji, brak uzasadnień merytorycznych do ich nabycia.

Dalej wskazano, że projekt nie spełnia następujących kryteriów premii technologicznej:

Projekt jest zgodny z celami i zakresem działania 4.3 PO IG oraz ustawą z dnia 30 maja 2008 r. Wnioskodawca uzyskał opinię wystawioną przez podmiot wymieniony w art.5 ust.3 pkt 1 ustawy stwierdzającą, że technologia która będzie wdrażana w wyniku realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym jest nową technologią w rozumieniu ustawy, której okres stosowania na świecie nie jest dłuższy niż 5 lat."

III. W związku z tym rozstrzygnięciem wniesiono protest.

W efekcie podniesionych zarzutów wniesiono o ponowną weryfikację dokonanej oceny projektu oraz o zastosowanie wyżej wskazanych przepisów.

IV. Po rozpoznaniu protestu Minister Gospodarki (IP) pismem z dnia [...].08. 2012 r. powiadomił Wnioskodawcę, że wniesiony środek zaskarżenia został uznany za bezzasadny.

IP zgodziła się ze stanowiskiem IW, iż załączona do wniosku opinia o nowej technologii wystawiona przez Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki [...], jednoznacznie potwierdza, że projekt dotyczy zakupu kompletnej linii technologicznej, w której planowana do wdrożenia technologia została już zastosowana. Opinia skupia się na opisie poszczególnych elementów linii oraz ich właściwościach/sposobie działania. Nie ma w niej natomiast opisu własnej technologii Wnioskodawcy oraz sposobu jej wdrożenia – poza informacją o nabyciu gotowej linii. W proteście Wnioskodawca powołał się na fakt, iż technologia to w rzeczywistości właściwe połączenie elementów linii. Zdaniem IP nie można uznać za nową technologię konfiguracji linii dokonanej przez Wnioskodawcę, w sposób przewidziany przez producenta urządzeń.

IP dostrzegła, że Wnioskodawca podnosi również, że opinia o nowej technologii została sporządzona zgodnie z przepisami ustawy, jako że dokumentacja konkursowa nie narzuca treści opinii lecz zawiera jedynie propozycje jak przygotować taki dokument. Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy treść opinii jest zgodna z wymogami i uzasadnia konieczność nabycia linii ponieważ tylko poprzez zakup urządzeń można osiągnąć zamierzony efekt jakim jest rozpoczęcie produkcji prefabrykatów betonowych.

Zdaniem IP powyższe oznacza, że zakup linii jest niezbędny do rozpoczęcia produkcji, nie potwierdza to jednak, że jest konieczny aby dokonać wdrożenia własnej technologii Wnioskodawcy.

Nie można również zgodzić się – zdaniem IP – ze stwierdzeniem, że dokumentacja konkursowa wskazuje jedynie propozycje sporządzenia dokumentacji. Ustawa, jak i instrukcja wypełniania wniosku zawierają szereg wymogów, które muszą być obligatoryjnie spełnione, aby skutecznie ubiegać się o kredyt technologiczny.

Biorąc pod uwagę powyższe, IP stoi na stanowisku, iż ocena merytoryczna wniosku o dofinansowanie nr [...] została przeprowadzona w sposób prawidłowy, a złożony protest jest bezzasadny.

Jednocześnie IP poinformowała, że protest został zweryfikowany pozytywnie pod względem spełnienia wymogów formalnych ujętych w Procedurze odwoławczej.

V. Od powyższego rozstrzygnięcia została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wskazano, iż ocena projektu została dokonana w sposób naruszający prawo, wobec czego:

1. Zarzucono naruszenie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. poprzez uznanie, iż stwierdzenia zawarte w opinii opisują działanie maszyny (automatyczna betoniarnia) i nie spełniają definicji opisanej w art. 3 ust. 4 ustawy, podczas gdy w treści art. 3 ust.4 ustawy brak jest jakiejkolwiek definicji, którą należałoby wypełnić a jedynie zakaz aby kredyt technologiczny był udzielany na zakup, leasing lub wynajem środka trwałego, w którym została wdrożona nowa technologia będąca przedmiotem inwestycji technologicznej finansowanej za pomocą kredytu technologicznego, a ponadto w załączonej zgodnie z wymaganiami opinii podniesiono, iż jedną z nowych technologii jest opracowana przez zespół ekspertów wnioskodawcy i opisano ją na stronach 4-6 opinii podkreślając, iż dopiero skompletowanie określonych elementów linii produkcyjnej w odpowiedniej kolejności pozwoli na wdrożenie nowej technologii, przy uzyskaniu wiedzy know-how ekspertów Wnioskodawcy. Żadne z urządzeń samo w sobie nie jest wystarczające do wdrożenia technologii a tylko w połączeniu z wiedzą wnioskodawcy pozwoli uzyskać innowacyjny produkt opisany w opinii nie naruszając tym samym zakazu aby kredyt technologiczny był udzielany na zakup, leasing lub wynajem środka trwałego, w którym została wdrożona nowa technologia będąca przedmiotem inwestycji technologicznej finansowanej za pomocą kredytu technologicznego a opisana technologia wyczerpuje definicję ustawową (art. 2 ust. 1 pkt 9) która za. nową technologię uznaje technologię w postaci prawa własności przemysłowej tub usługi badawczo-rozwojowej (w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług), lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, która umożliwia wytwarzanie nowych tub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług i nie jest stosowana na świecie dłużej niż 5 lat.

2. Zarzucono naruszenie art. 7 ust. i w zw. z art. 5 ust. 3 pkt. 1 i 2 ustawy poprzez kwestionowanie opinii sporządzonej przez uprawnioną do tego jednostkę, podczas gdy przepis art. 7 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy upoważnia Bank [...] jedynie do sprawdzenia zgodności wniosku z przepisami ustawy w oparciu o złożone dokumenty co oznacza jedynie możliwość sprawdzenia czy złożona opinia została sporządzona przez upoważnioną jednostkę i czy stwierdza, że wdrażana technologia jest nową technologią; przepisy ustawy nie dają podstaw do stwierdzenia, iż eksperci oceniający wniosek zarówno w B. jak i Ministerstwie Gospodarki mają za zadanie oceniać czy nowa technologia jest nową technologią. Zdaniem skarżącego treść przepisu art. 5 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy wskazuje na expressis verbis stworzoną formę dokumentu jakim jest opinia potwierdzająca nową technologię sporządzana przez jednostki uprawnione. Nie jest zadaniem ekspertów z obu tych instytucji podważanie merytoryczne opinii sporządzanej przez upoważnioną do tego jednostkę.

3. Zarzucono naruszenie art. 7 ust. 4 ustawy poprzez przekroczenie o 3 miesiące terminu do wydania promesy technologicznej przy jednoczesnym braku nieprawidłowości złożonego wniosku (brak jakiejkolwiek korespondencji od złożenia wniosku w dniu 6 grudnia 2011 do zawiadomienia o nie przyznaniu premii w maju 2012 r., w szczególności dotyczącej uzupełnienia wniosku),

4. Zarzucono naruszenie § 7 ust. 2 pkt 9 regulaminu przeprowadzania konkursu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka oraz art. 6 ust.2 ustawy poprzez uznanie, iż prawidłowe było ich niezastosowanie i zaniechanie wezwania wnioskodawcy do złożenia dodatkowych wyjaśnień i informacji jeśli istniały wątpliwości co do treści opinii,

5. Zarzucono naruszenie § 9 ust. 2 pkt 2 i 4 załącznika 4.4 (Procedura odwoławcza w ramach POIG) poprzez brak wnikliwego przeanalizowania i następnie pisemnego ustosunkowania się do zarzutów podniesionych w proteście - informacja z dnia [...].08.2012 r. ma charakter ogólny, nie odnosi się do poszczególnych zarzutów i nie analizuje ich w sposób umożliwiający weryfikację czy rozważono każdy z nich. Już z literalnego porównania protestu z odmową jego uwzględniania wynika, iż w proteście zawarto 5 zarzutów a w odmowie uwzględnienia protestu jest lakoniczne ustosunkowanie się do dwóch z nich, jak również pominięto zupełnie okoliczność złożenia uzupełniającej opinii.

6. Ponadto:

Zarzucono naruszenie § 9 ust, 10 pkt. 1 i 2 załącznika 4.4 (Procedura odwoławcza w ramach POIG) przez brak odpowiedniego zapoznania się wynikami oceny projektu i zarzutami i w konsekwencji:

błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść decyzji, polegający na przyjęciu, że Wnioskodawca zamierza kupić gotowe rozwiązanie techniczne (urządzenia) w których planowana do wdrożenia technologia już została wdrożona uznając jednocześnie, iż projekt jest niezgodny z definicją, ustawową zawartą w art. 3 ust.4 ustawy podczas gdy:

- w opinii podniesiono, iż jedna z nowych technologii jest opracowana przez zespół ekspertów wnioskodawcy i opisano ją na stronach 4-6 opinii podkreślając, iż dopiero skompletowanie określonych elementów linii produkcyjnej w odpowiedniej kolejności pozwoli na wdrożenie nowej technologii, przy uzyskaniu wiedzy know-how ekspertów Wnioskodawcy. Żadne z urządzeń samo w sobie nie jest wystarczające do wdrożenia technologii, a tylko w połączeniu z wiedzą wnioskodawcy pozwoli uzyskać innowacyjny produkt opisany w opinii nie naruszając tym samym zakazu aby kredyt technologiczny był udzielany na zakup, leasing lub wynajem środka trwałego, w którym została wdrożona nowa technologia, będąca przedmiotem inwestycji technologicznej finansowanej za pomocą kredytu technologicznego,

- w art. 3 ust. 4 ustawy brak jest jakiejkolwiek definicji, którą należałoby wypełnić a jedynie zakaz aby kredyt technologiczny był udzielany na zakup, leasing lub wynajem środka trwałego, w którym została wdrożona nowa technologia będąca przedmiotem inwestycji technologicznej finansowanej za pomocą kredytu technologicznego.

Błąd w ustaleniach, iż brak jest informacji co stanowi nową technologię podczas gdy wskazano to w opinii na stronie 5 (opracowany przez zespół ekspertów dwuetapowy proces formowania prefabrykatów polegający na wytworzeniu rdzenia betonowego a następnie naniesienie warstwy zewnętrznej o zróżnicowanych kolorach i fakturze) a jednocześnie pominięcie, iż opisana technologia wyczerpuje definicję ustawową (art. 2 ust. 1 pkt 9) która za nową technologię uznaje technologię w postaci prawa własności przemysłowej lub usługi badawczo-rozwojowej (w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług), lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, która umożliwia wytwarzanie nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług i nie jest stosowana na świecie dłużej niż 5 lat. W definicji ustawowej oraz w przepisie art. 5 ust. 3 pkt 2 lit b i c nie zawarto wymagania, aby nieopatentowana wiedza techniczna posiadała jakąś konkretnie określoną formę materialną, określoną jak wskazano to w instrukcji wypełniania wniosku a zmierzającą do jej weryfikowalności. Zauważyć należy, iż brak jej materialnej formy w postaci stricte przewidzianej w instrukcji lecz istniejącej w postaci wewnętrznego dokumentu (procedury opracowanej przez ekspertów [...]) nie będzie w żaden sposób utrudniało realizacji uprawnień instytucji zarządzającej, instytucji pośredniczącej instytucji wdrażającej, instytucji certyfikującej, instytucji audytowej czy przedstawicieli Komisji Europejskiej oraz innych instytucji uprawnionych do przeprowadzenia kontroli na podstawie odrębnych przepisów określonymi w art. 35 e ust. 1-4 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, zresztą brak informacji o istnieniu zmaterializowanej formy nie stanowi braku dokumentacji - jeśli IW uznała przeciwnie mogła wszak zażądać tej informacji zgodnie z procedurą uzupełniającą.

C) Błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść decyzji, polegający na przyjęciu, iż stwierdzenia zawarte w opinii opisują sposób działania automatycznej betoniarni a nie technologii nie spełniając wymogu opisanego w art. 5 ust. 3 pkt 2 lit. b ustawy podczas gdy na stronach 4-6 opinii opisano poszczególne etapy wdrażania technologii przy użyciu konkretnych urządzeń ułożonych na kolejnych etapach, których opis działania niezbędny był dla wskazania sposobu wdrażania technologii której szczegóły takie jak np. receptura mieszanki czy też czas oddziaływania na nią, temperatura czy czas dojrzewania zostały opracowane przez ekspertów Wnioskodawcy. Wskazać jednak należy, że Firma nie dysponuje opatentowaną technologią konkretnego wyrobu, lecz deklaruje posiadanie " wiedzy technicznej", a nowe wyroby spełniają "wymogi projektu racjonalizatorskiego" zawarte w pisemnej procedurze opracowanej przez ekspertów firmy K. będącej wewnętrznym dokumentem firmy K. Z tej przyczyny brak jest w projekcie szczegółów technologicznych z obawy przed przejęciem gotowego pomysłu przez konkurencję a wniosek wraz z załącznikami zawiera jednak precyzyjny opis sposobu wdrożenia technologii do wytwarzania nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług mających być wynikiem realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym,

D) Błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść decyzji, polegający na przyjęciu, iż opinia nie uzasadnia wykorzystania środków trwałych nie spełniając wymogu opisanego w art. 5 ust. 3 pkt 2 lit. c ustawy podczas gdy na stronie 5 opinii wskazano jaki pożądany efekt zostanie uzyskany dzięki zastosowaniu nowych urządzeń, w szczególności wskazując na produkt finalny jakim będzie produkt o rozmiarach większych od typowej kostki brukowej oraz posiadające nowatorskie formy zdobnicze dzięki opracowanemu przez zespól ekspertów Wnioskodawcy, dwuetapowemu procesowi formowania prefabrykatów a więc efekt wynikający właśnie z zastosowania określonego innowacyjnego procesu technologicznego a zatem wniosek wykazuje i uzasadnia wykorzystanie środków trwałych i nieopatentowanej wiedzy technicznej przy realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym, co wykazano na stronie 8 opinii z dnia [...].11.2011 roku gdzie podniesiono, iż innowacyjność technologii wdrażanej przez K. oceniono na podstawie analizy publikacji naukowych (szczegółowo wykazanych w wymienionej literaturze) i badań, zawierając rozwiązania technologiczne zakładów prefabrykacji betonowej jednocześnie powołując wiedzę i doświadczenie eksperckie opiniujących.

W efekcie skarżący wniósł o uwzględnienie skargi i stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, jednocześnie wnosząc o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję pośredniczącą oraz o zasądzenie na rzecz Wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania przed WSA wraz ze stosownym wynagrodzeniem adwokackim i opłatą skarbową.

W motywach skargi podniesiono argumenty przemawiające za jej uwzględnieniem.

W odpowiedzi na skargę – żądając jej oddalenia – podniesiono argumenty zbieżne z motywami wydanych w sprawie rozstrzygnięć.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 84, poz. 712 ze zm.; dalej u.z.p.p.r.) po wyczerpaniu środków odwoławczych przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego i po otrzymaniu informacji o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego, o której mowa w art. 30b ust. 4, wnioskodawca może w tym zakresie wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej: p.p.s.a.).

Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju reguluje postępowanie sądowoadministracyjne w sposób pod wieloma względami odmienny od przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wykładnia i stosowanie tych odmiennych regulacji nastręcza szereg trudności wynikających z przyjętego w tej ustawie systemu odpowiedniego stosowania przepisów p.p.s.a.

Zgodnie z art. 30e u.z.p.p.r. w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, 150 i 152 tej ustawy. Opisany w art. 30e zakres wyłączeń stosowania przepisów p.p.s.a., nie oznacza jednak, że wszystkie niewymienione w tym przepisie jednostki redakcyjne p.p.s.a. mają zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawach uregulowanych ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Ustawodawca ustanowił w art. 30e zasadę, że przepisy p.p.s.a. mają zastosowanie w zakresie nieuregulowanym w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju i wprowadził szczególne regulacje wyłączające w niektórych przypadkach stosowanie niewymienionych w art. 30e jednostek redakcyjnych p.p.s.a., względnie powodujące daleko idące modyfikacje w stosowaniu przepisów p.p.s.a.

Zgodnie z art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego jest wnoszona przez wnioskodawcę w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o negatywnym wyniku procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego wraz z kompletną dokumentacją w sprawie, obejmującą wniosek o dofinansowanie wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu, kopie wniesionych środków odwoławczych oraz informacji, o której mowa w art. 30b ust. 4. Przepis art. 30c ust. 2 stanowi również, że skarga podlega opłacie sądowej.

Stosownie do art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. wniesienie skargi niekompletnej powoduje pozostawienie jej bez rozpatrzenia.

Powołany przepis nie precyzuje pojęcia skargi niekompletnej. Jednakże w art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. ustawodawca wskazał, że skarga, o której mowa w ust. 1 jest wnoszona bezpośrednio do wojewódzkiego sądu administracyjnego wraz z kompletną dokumentacją wymienioną w tym przepisie.

Oznacza to, że skarga kompletna została zdefiniowana w art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. Powyższe prowadzi do wniosku, że skarga niekompletna w rozumieniu art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. oznacza braki w zakresie kompletności dokumentacji, o której mowa w art. 30c ust. 2 zd. 1 u.z.p.p.r. Innymi słowy kompletność skargi, o której stanowi art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. odnosi się do kompletności dokumentacji w sprawie, która to dokumentacja szczegółowo została przez ustawodawcę określona w art. 30c ust. 2 tej ustawy (por. postanowienie NSA z 17.12.2009 r., sygn. akt II GSK 969/09, dostępne w internecie).

Jak wynika z akt sprawy skarżąca nie zgodziła się z odmową przyznania promesy premii technologicznej zawartą w piśmie Banku [...] z dnia [...] kwietnia 2012r. i wniosła w wymaganym terminie protest, który stanowi środek odwoławczy w rozumieniu art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. Przekazana do Sądu dokumentacja nie zawiera jednak załącznika do protestu w postaci pisma Politechniki [...] z dnia [...] maja 2012 r. Pismo to wymienione zostało jako załącznik protestu i jest szczegółowo omówione w treści protestu.

W ocenie Sądu wymienione powyżej pismo Politechniki [...] z [...] maja 2012r. stanowiło integralną część protestu a brak tego pisma w dokumentacji załączonej do skargi wskazuje na niekompletność skargi w rozumieniu u.z.p.p.r.

W ocenie Sądu, należy zatem uznać, iż skarga nie została wniesiona wraz z kompletną dokumentacją w sprawie, obejmującą zgodnie z art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r., m.in. kopie środka odwoławczego.

W związku z powyższym, działając w oparciu o art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r., Sąd postanowił pozostawić skargę bez rozpatrzenia.