VI SA/Wa 1163/12

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy RP, po rozpatrzeniu na rozprawie w dniu [...] marca 2011 r. sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIKI KORONA KSIĄŻĘCA SZLACHETNA GORYCZKA PREMIUM BEER [...] udzielonego na rzecz R. Sp. z o.o. z siedzibą w W., na skutek sprzeciwu wniesionego przez C. S.A. de C.V. z siedzibą w M., M. uznanego za bezzasadny, na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p. orzekł o:

- unieważnieniu prawa ochronnego na ww. znak towarowy w zakresie następujących towarów z klasy 32: brzeczka piwna, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa,

- kosztach postępowania.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu [...] grudnia 2008 r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął sprzeciw C.S.A. de C.V. z siedzibą w M. wobec decyzji Urzędu Patentowego RP o udzieleniu na rzecz R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. prawa ochronnego na znak towarowy ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIKI KORONA KSIĄŻĘCA SZLACHETNA GORYCZKA PREMIUM BEER o nr [...], i przeznaczonego, z pierwszeństwem od dnia 12 kwietnia 2006 r., do oznaczania towarów w klasach 5 i 32, to jest: napoje dietetyczne do celów leczniczych, wyciągi stosowane, jako nalewki do celów leczniczych, napoje lecznicze (kl 5), brzeczka piwna, koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, soki owocowe, woda gazowana, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa (kl 32).

Jako podstawę prawną sprzeciwiający wskazał art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej i podniósł, że jest uprawniony z tytułu praw ochronnych na znaki towarowe:

1. słowny CORONA o nr R[...], z pierwszeństwem od dnia 9 lutego 2001r., przeznaczony do oznaczania towarów w klasie 25 i 32,

2. słowny CORONA EXTRA o nr [...], z pierwszeństwem od dnia 14 kwietnia 1989r., przeznaczony do oznaczania towarów w klasie 32,

3. słowno-graficzny CORONA EXTRA o nr [...], z pierwszeństwem od dnia 9 września 1991r. przeznaczony do oznaczania towarów w klasie 32.

Sprzeciwiający dokonał oceny podobieństwa spornych oznaczeń i stwierdził, że towary są częściowo identyczne a częściowo podobne, natomiast oceniając znaki w trzech płaszczyznach przyjął, że dominującym elementem jest słowo KORONA i jest to część, która jest podobna w każdej z ocenianych warstw i znajduje się w całości w spornym znaku. Istnienie ważnej spornej rejestracji, może sugerować, zdaniem sprzeciwiającego, rozwinięcie znaków wcześniejszych i stwarza możliwość wprowadzenia w błąd, co do źródła pochodzenia oznaczanych towarów.

W odpowiedzi uprawniony do spornego znaku towarowego uznał sprzeciw za bezzasadny. Stwierdził, że pomiędzy porównywanymi znakami towarowymi nie zachodzi podobieństwo w rozumieniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. i następnie dokonał własnej oceny przeciwstawionych znaków towarowych. Przyznał, że jedynym zbieżnym elementem w porównywanych znakach jest słowo KORONA/CORONA, niemniej jest to wyłącznie jedno z dziesięciu słów umieszczonych w spornym znaku i w związku z tym, część ta nie może być "wyrwana" z całego znaku i wpływać na ocenę podobieństwa, skoro znaki należy oceniać w całości. Co do podobieństwa towarów, uprawniony ze spornego prawa wyłącznego stwierdził, że o podobieństwie można mówić jedynie w odniesieniu do piwa, pozostałe, bowiem towary są różne.

Na rozprawie w dniu [...] marca 2011 r. strony postępowania podtrzymały swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Powołując się na treść art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy pwp organ wskazał, że dla wypełnienia dyspozycji tego przepisu konieczne jest spełnienie łącznie następujących przesłanek: 1) identyczność lub podobieństwo towarów, do oznaczania, których znaki są przeznaczone oraz 2) identyczność lub podobieństwo znaków towarowych. Przy czym organ podkreślił, że nie każde podobieństwo pomiędzy znakami powoduje niedopuszczalność rejestracji znaku towarowego, lecz takie, które nawet potencjalnie mogłoby wprowadzać odbiorców w błąd, co do pochodzenia towarów i usług.

Kolegium uznało za zasadny zarzut sformułowany na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej i uwzględniło żądanie unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy o nr [...], w zakresie następujących towarów z klasy 32: brzeczka piwna, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa.

Dokonując oceny podobieństwa na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. w pierwszej kolejności poddane jest ocenie podobieństwo samych towarów (np: wyrok WSA z 25 października 2006r. sygn. akt VI SA/Wa 533/06). W niniejszej sprawie przeciwstawione przez sprzeciwiającego znaki towarowe: 1. słowny CORONA o nr [...], 2. słowny CORONA EXTRA o nr [...], 3. słowno-graficzny CORONA EXTRA o nr [...], służą do oznaczania w klasie 32 wyłącznie piwa.

Natomiast spornym znakiem towarowym ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIKI KORONA KSIĄŻĘCA SZLACHETNA GORYCZKA PREMIUM BEER o nr [...] oznaczane są towary z klasy: 5 i 32, to jest: napoje dietetyczne do celów leczniczych, wyciągi stosowane jako nalewki do celów leczniczych, napoje lecznicze, (kim 5), brzeczka piwna, koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, soki owocowe, woda gazowana, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa (kim 32).

Kolegium zgodziło się z twierdzeniem wnoszącego sprzeciw, że porównywane znaki towarowe przeznaczone są w części do identycznych towarów. W szczególności odnosi się to piwa chronionego prawami wcześniejszymi: o nr [...], [...], [...] oraz towarów bezpośrednio powiązanych z piwem takich jak brzeczka piwna, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa, chronionych spornym prawem ochronnym [...] . Wykazy towarów, w wyżej wymienionym zakresie, różnią się jedynie stopniem szczegółowości ich zredagowania, niemniej zawarte w nich hasła mieszczą w terminach piwo i produkty związane z jego produkcją, co nie wymaga uzasadnienia. Pozostałe zaś towary chronione spornym prawem takie jak: koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, soki owocowe, woda gazowana, nie są podobne do piwa chronionego znakami wcześniejszymi, zatem w tym zakresie Kolegium stwierdziło, iż nie można przyjąć twierdzeń wnoszącego sprzeciw za uzasadnione. Podniesiona przez wnoszącego sprzeciw okoliczność, iż towary chronione porównywanymi znakami towarowymi należą do towarów nabywanych w tych samych punktach, są rodzajowo podobne, mają identyczne przeznaczenie, ponieważ służą do zaspakajanie pragnienia nie może uzasadniać twierdzenia o podobieństwie towarów w całym zakresie chronionych znaków towarowych. Towary takie jak koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, soki owocowe, woda gazowana objęte ochroną spornego znaku są rodzajowo odmienne od piwa i związanych z nim produktów, bowiem do ich wytworzenia zastosowano inny rodzaj produktów czy też półproduktów. Ponadto towary te pomimo, iż należą do artykułów powszechnie nabywanych, to w punktach ich sprzedaży nie występują razem a uwzględniając, że przeciętny nabywca - w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego - bez wątpienia rozróżnia napoje i soki owocowe, wodę gazowaną od piwa, tym bardziej, że producenci piwa nie wytwarzają soków owocowych, wód gazowanych czy lemoniad i na odwrót, stąd też wyklucza to wprowadzenie w błąd, co do źródła pochodzenia tak oznaczanych artykułów.

Przechodząc do oceny przesłanki identyczności lub podobieństwa znaków towarowych, organ powołał się na wyroki - WSA w Warszawie z dnia 14 września 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1098/07, SN z 11 marca 1999 r. III RN 136/98, NSA z 12 maja 2003 r. sygn. akt. II SA 1486/02.

Podniósł, że w rozpoznawanej sprawie przedmiotem porównania jest słowno-graficzny znak towarowy o nr [...] - ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIKI KORONA KSIĄŻĘCA SZLACHETNA GORYCZKA PREMIUM BEER, w którym w centralnej części na czerwonej wstędze umieszczono napis KORONA, nad nim znajduje się rysunek korony. W znaku znajdują się także wygięte w półkola linie, wzdłuż których umieszczono napisy ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIK w części górnej i SZLACHETNA GORYCZKA w dolnej części, dodatkowo na dole znajduje się napis PREMIUM BEER. W znaku towarowym o nr [...] wykorzystano kolory: biały, czerwony, czarny i złoty. Natomiast znaki towarowe, o nr [...], [...] są słowne, składają się wyłącznie elementów CORONA i CORONA EXTRA, a znak o nr, [...] jest znakiem słowno-graficznym, który przedstawia rysunek dwóch trapezów połączonych podstawami. W górny trapez wpisano słowa CORONA EXTRA poniżej umieszczono rysunek korony, przy czym, po obu jej stronach znajdują się proste rysunki przedstawiające smoki. W dolnym trapezie znajduje się rysunek koła z umieszczonym w jego środku napisie, poniżej koła także umieszczono napis. Całość znaku wykorzystuje wyłącznie kolor czarny.

W ocenie Kolegium dominującym elementem graficznym w porównywanych znakach towarowych jest słowo "CORONA" (w znakach wcześniejszych) i "KORONA" (w znaku spornym). Pozostałe elementy w spornym znaku towarowy to jest "ORYGINALNA", "RECEPTURA", "NAJLEPSZE", "SKŁADNIKI", "KSIĄŻĘCA", "SZLACHETNA", "GORYCZKA", "PREMIUM", "BEER" nie mają znaczenia, ponieważ posiadają wyłącznie ogólnoinformacyjny charakter względem towarów do oznaczania, których służą. Analogicznie należy potraktować słowo "EXTRA" w znakach sprzeciwiającego. W płaszczyźnie fonetycznej oceniane znaki będą postrzegane i odbierane zgodnie z ich literowym zapisem, również i słyszane zgodnie ze sposobem wymawiania głosek tworzących wyrazy użyte w przeciwstawionych znakach towarowych. Bez znaczenia dla sprawy jest okoliczność, iż w znakach wcześniejszych słowo korona zapisane jest przez początkową literę "C", która fonetycznie odpowiada głosce "K", a przeciętny odbiorca jest już zaznajomiony z zapisem słów zgodnie z regułami języków obcych, tym bardziej, że zmiana ta nie powoduje zmiany fonetycznej. Tak, więc, znaki wcześniejsze brzmią jako samodzielne słowa corona lub jako corona extra, z pierwszorzędnym słowem corona, również i sporny znak towarowy ze względu na dominujący i wyróżniający charakter słowa korona będzie odbierany, jako pierwszy. W płaszczyźnie znaczeniowej Kolegium przyjęło, że słowo korona (w zapisie języka polskiego) oraz słowo corona (zgodne z zapisem w języku hiszpańskim) oznacza ten sam desygnat- nakrycie głowy monarchy, najpowszechniejszy atrybut władzy króla. Tym samym, uzasadnione jest stanowisko, iż słowo k/corona jest fantazyjne dla towarów do oznaczania których służy.

Z przeprowadzonej analizy porównywanych znaków towarowych wynika, że dominującym elementem w każdej z ocenianych płaszczyzn jest słowo "CORONA" - "KORONA", pozostałe zaś wyrazy stanowią wyłącznie informację czytelną i zrozumiałą dla każdego z odbiorców. Organ podkreślił, że przeciętny odbiorca skupia uwagę na elementach przewodnich oznaczeń i pomija szczegóły, jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, w których opisowy charakter słów "EXTRA" (w znakach wnoszącego sprzeciw) oraz "ORYGINALNA", "RECEPTURA", "NAJLEPSZE", "SKŁADNIKI", "KSIĄŻĘCA", "SZLACHETNA", "GORYCZKA", "PREMIUM", "BEER" (w spornym znaku towarowym) zajmuje drugorzędne miejsce. W rzeczywistości słowa te nie są analizowane przez odbiorców lub - ze względu na powszechnie ich stosowanie w obrocie, odbierane są wyłącznie jako informacja o oznaczanych towarach. Jednocześnie, do zapisu wyrazów o wyróżniającym i dominującym charakterze użyto niemal identycznych liter, ponieważ podobieństwa nie niweluje odmienna pierwsza litera użyta w zapisie słów KORONA i CORONA. W takiej sytuacji wysokie podobieństwo tych wyrazów nie jest neutralizowane pozostałymi elementami słownymi, a także słowno-graficznymi. Kolegium, mając na uwadze, że przedmiotowe znaki towarowe przeznaczone są do oznaczania identycznych i podobnych towarów z klasy 32, w zakresie - najogólniej - piwa i produktów piwnych oraz produktów koniecznych do jego produkcji, a nabywanie tego rodzaju towarów jest powszechne, uznało, iż nie sposób, przy obecności towarów tak oznaczanych wyeliminować ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd. Ryzyko to jest duże także z tego powodu, że dominującym elementem w porównywanych znakach towarowych jest identyczne w warstwie fonetycznej i znaczeniowej oraz nieomal identyczne w płaszczyźnie wizualnej dominujące słowo "KORONA" w spornym znaku towarowym i "CORONA" w znakach wcześniejszych.

Reasumując organ stwierdził, iż analizowanie kolizyjnych oznaczeń dowodzi, że ich cechy wspólne mogą prowadzić do pomylenia znaków, gdyż oznaczenia postrzegane, jako całość mogą wywoływać wrażenie wspomnianego podobieństwa.

C. M. S.A. de C.V. zwana dalej skarżącą wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Urzędu Patentowego w części, tj. w zakresie oddalenia sprzeciwu z dnia [...] grudnia 2008 r. wobec decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] października 2007 r. o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy KORONA [...] w odniesieniu do koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej w klasie 32 Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług.

Skarżąca podniosła zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, 8, 77 § 1 i 107 § 3 kpa, poprzez niewłaściwe uzasadnienie decyzji, oparcie decyzji na błędnie ustalonym i ocenionym stanie faktycznym oraz pominięcie mających istotne znaczenie dla sprawy faktów i argumentów strony, co zaskutkowało częściowym oddaleniem sprzeciwu, tj. w odniesieniu do koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej w klasie 32.

W ocenie skarżącej organ:

- niewłaściwe ustalił i ocenił stan faktyczny, mianowicie nie uznał podobieństwa towarów objętych spornym znakiem towarowym KORONA [...] (tj. koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej) i towarów objętych znakami towarowymi skarżącego (1) CORONA [...], (2) CORONA EXTRA [...] i (3) CORONA EXTRA [...] (tj. piwa), co przełożyło się na uznanie, iż porównywane znaki towarowe nie są do siebie podobne w stopniu mogącym wprowadzać odbiorców w błąd, co do pochodzenia towarów,

- nie przeanalizował dokładnie i wszechstronnie realiów obrotu gospodarczego piwa objętego ww. znakami towarowymi skarżącej i koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej objętych spornym znakiem towarowym, w szczególności nie przeanalizował podstawowych kryteriów oceny podobieństwa towarów tj. kryterium rodzaju, warunków zbytu oraz przeznaczenia, kanałów dystrybucyjnych, kryterium odbiorcy, źródeł pochodzenia, a także innych realiów ich obrotu. Wskazany brak rzetelnego ustalenia i oceny stanu faktycznego jest tym bardziej istotny, gdyż w ocenie skarżącej, ww. towary zawarte w klasie 32, przy zastosowaniu ww. kryteriów oceny ich podobieństwa, mają często to samo źródło komercyjnego pochodzenia, są względem siebie komplementarne, a także mają to samo przeznaczenie, kanały dystrybucji oraz odbiorców,

-niewłaściwie ustalił i ocenił stan faktyczny, mianowicie uznał, że przeciętny odbiorca, uzna piwo objęte znakami towarowymi skarżącej oraz koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, soki owocowe, woda gazowana objęte sporym znakiem towarowym za odmienne w rozumieniu art. 132 ust 2 pkt 2 pwp, tj. towary mające inne źródło komercyjnego pochodzenia, nie komplementarne względem siebie, mające odmienne przeznaczenie, kanały dystrybucji oraz odbiorców, w szczególności pochodzące od odmiennych producentów. Zdaniem skarżącej organ powinien uznać, że fakt, iż przeciętny odbiorca rozróżnia pewne cechy piwa i ww. napoi bezalkoholowych, nie ma wpływu na fakt, że omawiane towary posiadają również pewne cechy wspólne, w tym mogą pochodzić od tego samego przedsiębiorcy lub przedsiębiorstw powiązanych (np. stosunkiem licencji lub franszyzy),

- niewłaściwie ustalił i ocenił stan faktyczny, mianowicie uznał, że takie towary jak piwo nie mogą pochodzić od tego samego producenta co koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, soki owocowe, woda gazowana, co zaskutkowało oceną, że przeciwstawione znaki towarowe nie są podobne w stopniu mogącym wprowadzić odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów.

Skarżąca stwierdziła, iż wskazane ustalenie jest tym bardziej niewłaściwe, gdy uwzględnić zasadę oderwania rejestracji znaku towarowego i towarów nim objętych od przedmiotu działalności gospodarczej, którą faktycznie wykonuje podmiot uprawniony ze znaku towarowego (zasada nieakcesoryjności znaku towarowego). W niniejszej sprawie należało przyjąć, zdaniem skarżącej, że towary objęte porównywanymi znakami towarowymi należy oceniać jako takie, tj. w oderwaniu od rzeczywistego przedmiotu działalności podmiotów z nich uprawnionych.

Skarżąca podniosła, iż realia obrotu gospodarczego, a także wynikająca z nich zasada nieakcesoryjności znaków względem profilu działalności przedsiębiorstwa, wskazują, iż uprawniony ze znaku towarowego wcale nie musi osobiście używać swojego znaku towarowego (osobiście wprowadzać towarów objętych znakiem do obrotu). Wystarczy bowiem, że robi to za pośrednictwem licencjobiorcy lub franczyzobiorcy. Okoliczność ta przeczy temu, że konsument nie uzna piwa i koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej, jako pochodzących od tego samego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstw powiązanych.

Nadto swoistym potwierdzeniem błędnego ustalenia stanu faktycznego (producent piwa nie produkuje napoi bezalkoholowych) przez organ jest fakt, że firma R. Spółka z o.o. (obecnie B. Sp. z o.o.), tj. poprzedni uprawniony do spornego znaku towarowego i poprzednik prawny uczestnika postępowania – B. M. Sp. z o.o., w dacie zgłoszenia spornego znaku KORONA [...] (tj. 14 kwietnia 2006 r.), miał zarejestrowany przedmiot działalności gospodarczej (PKD) w Krajowym Rejestrze Sądowym zarówno dla produkcji napojów (bezalkoholowych) jak i produkcji piwa.

Wskazana okoliczność przeczy ustaleniom organu i trafności rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji. Organ powinien rozważyć i należycie uzasadnić czy w sytuacji, gdy jeden z uczestników rynku, w tym przypadku poprzedni uprawniony (ówczesny w dacie wydawania zaskarżonej decyzji) mógł oferować zarówno piwo, jaki napoje bezalkoholowe, a tym samym przeciętny odbiorca mógł powiązać te dwa towary z jednym faktycznym producentem (przedsiębiorcą), nie jest zasadnym uznanie, że taka możliwość powiązania jest możliwa w przypadku znaków towarowych (1) CORONA [...], (2) CORONA EXTRA [...] i (3) CORONA EXTRA [...] i przedsiębiorstwa skarżącego. Tym bardziej, iż omawiane produkty są nabywane powszechnie, bez zwiększonej uwagi, co tylko zwiększa szanse ryzyka konfuzji w niniejszej sprawie. Powyższe ustalenia potwierdzają w ocenie skarżącej ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, co przedkłada się na możliwość unieważnienia spornego znaku towarowego również dla koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej w klasie 32.

-niewłaściwie ustalił i ocenił stan faktyczny mianowicie, pomimo uznania wysokiego podobieństwa spornych oznaczeń zachodzącego zgodnie z zaskarżoną decyzją w trzech płaszczyznach znaku towarowego (wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej), uznał, iż omawiane znaki obejmują na tyle odmienne towary, że porównywane znaki towarowe nie są do siebie podobne w stopniu mogącym wprowadzić odbiorców w błąd

W uzasadnieniu skargi skarżący przypomniał stan faktyczny sprawy i rozwinął podniesione zarzuty.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona i prowadzi do uchylenia zaskarżonej decyzji, aczkolwiek z innych przyczyn niż podniesione w skardze. Sąd, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. nr, 153 poz.1270), zwanej dalej p.p.s.a., nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi.

Urząd Patentowy RP wydając zaskarżoną decyzję administracyjną w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji spornego znaku był związany rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy (vide: art. 256 ust. 1 p.w.p.).

W niniejszej sprawie skarżąca domagała się unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy ORYGINALNA RECEPTURA NAJLEPSZE SKŁADNIKI KORONA KSIĄŻĘCA SZLACHETNA GORYCZKA PREMIUM BEER [...] udzielonego na rzecz R.Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeznaczony do oznaczania towarów w klasach 5 i 32, to jest: napoje dietetyczne do celów leczniczych, wyciągi stosowane, jako nalewki do celów leczniczych, napoje lecznicze, brzeczka piwna, koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, soki owocowe, woda gazowana, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa.

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy orzekł o unieważnieniu prawa ochronnego na ww. znak towarowy w zakresie części towarów z klasy 32 a mianowicie- brzeczka piwna, napoje piwopodobne, piwo, piwo imbirowe, piwo słodowe, wyciąg z chmielu do wytwarzania piwa oraz o kosztach postępowania.

C. M. S.A. de C.V. wniosła do tut. Sądu skargę na tę decyzję w części, tj. w zakresie oddalenia sprzeciwu z dnia [...] grudnia 2008 r. wobec decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] października 2007 r. o udzieleniu prawa ochronnego na sporny znak towarowy w odniesieniu do koktajli bezalkoholowych, lemoniady, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i wody gazowanej w klasie 32 Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług.

Tymczasem w sentencji zaskarżonej decyzji Urząd Patentowy nie zawarł rozstrzygnięcia odnośnie oddalenia sprzeciwu w odniesieniu do ww. towarów.

Jedynie w uzasadniając swoje stanowisko wywiódł, iż pozostałe towary chronione spornym prawem takie jak: koktajle bezalkoholowe, lemoniady, napoje bezalkoholowe, soki owocowe, woda gazowana, nie są podobne do piwa chronionego znakami wcześniejszymi.

Zgodnie z art. 104 § 1 kpa organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba, że przepisy kodeksu stanowią inaczej.

Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji (§ 2) .

Decyzja administracyjna to jednostronna czynność prawna organu administracji publicznej posiadająca odpowiednią formę. Z przepisów kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że decyzja może mieć formę pisemną lub formę ustną. Z formą czynności prawnej organu administracji publicznej związane jest zagadnienie wymagań formalnych stawianych decyzji oraz zagadnienie domniemania decyzji.

Należy, zatem podkreślić, że oświadczenie woli organu administracji publicznej musi posiadać pewną formę zewnętrzną, by mogło wywołać skutki prawne.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że minimum wymagań formalnych, jakie powinna spełniać decyzja, to: oznaczenie organu wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby działającej w imieniu organu.

Zgodnie z art. 104 kpa decyzja administracyjna rozstrzyga sprawę, co do jej istoty w granicach żądania określonego przez strony. Skoro celem postępowania administracyjnego i kończącej je decyzji ma być załatwienie sprawy, winna ona, co do zasady być kompletna i rozstrzygać w przedmiocie całego żądania strony.

Jeżeli więc zaskarżona decyzja nie zawiera rozstrzygnięcia o całości wniosku strony, który był podstawą wszczęcia postępowania, a brak jest podstaw do stwierdzenia, że jest to decyzja częściowa przewidująca wydanie odrębnej decyzji dla części nierozstrzygniętej, to należy stwierdzić, że została ona wydana z istotnym naruszeniem przepisu art. 104 kpa.

Należy podkreślić, iż treść rozstrzygnięcia jest równoznaczna z udzielonym stronie uprawnieniem albo nałożonym na nią obowiązkiem. Osnowa (rozstrzygnięcie decyzji) jest jej kwintesencją, wyraża bowiem rezultat stosowania normy prawa materialnego do konkretnego wypadku, w kontekście konkretnych okoliczności faktycznych i materiału dowodowego. Uzasadnienie natomiast służy wyjaśnieniu rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji.

Stosownie do treści art. 107 § 1 decyzja powinna zawierać m.in. rozstrzygnięcie. Według koncepcji decyzji jako aktu stosowania prawa, rozstrzygnięcie to wiążące ustalenie konsekwencji stosowanego przepisu prawa materialnego; w tym sensie decyzja rozstrzyga sprawę administracyjną co do jej istoty (art. 104).

Sentencja powinna być sformułowana jasno i precyzyjnie, w ten sposób by była zrozumiała dla stron nawet bez uzasadnienia, które nie zawsze musi być składnikiem decyzji. Inaczej rzecz ujmując, rozstrzygnięcie musi być sformułowane w taki sposób, aby nie było wątpliwości, czego ono dotyczy, jakie uprawnienia zostały przyznane lub jakie obowiązki zostały na stronę nałożone.

Jak już wyżej wskazano rozstrzygnięcie zawarte w sentencji decyzji jest jednym z elementów najistotniejszych każdej decyzji administracyjnej. Musi więc ono być tak sformułowane, aby wynikało z niego w sposób jednoznaczny, jaki obowiązek zostaje nałożony na stronę. Obowiązek ten powinien być wyrażony bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji a treści rozstrzygnięcia organu nie można domniemywać. W rozstrzygnięciu decyzji zostaje wyrażona wola organu administracyjnego załatwiająca sprawę w tej formie.

Treść rozstrzygnięcia administracyjnego powinna być związana z przedmiotem postępowania zainicjowanego wnioskiem strony skarżącej i stanowić konkretną odpowiedź organu administracyjnego na zawarte we wniosku żądanie. Tylko takie rozstrzygnięcie, nie budzące wątpliwości co do jego zakresu, w pełni odpowiada wymogowi rozstrzygnięcia decyzji administracyjnej (art. 107 § 1 kpa) oraz zgodne jest z zasadą pogłębiania zaufania do organów państwa (art. 8 kpa) czy też z zasadą przekonywania (art. 11 kpa).

W ocenie Sądu nie jest dopuszczalne rozstrzyganie o części uprawnień lub obowiązków stron w osnowie decyzji, a o pozostałej części w uzasadnieniu.

Uzasadnienie stanowi niewątpliwie integralną część decyzji w znaczeniu formalnoprawnym jako jej składnik. Nie stanowi ono jednakże części rozstrzygnięcia decyzji, bowiem tylko w osnowie decyzji zawarte jest rozstrzygnięcie sprawy co do jej istoty. Strona jest związana treścią rozstrzygnięcia, a nie jego uzasadnieniem Uzasadnienie decyzji nie funkcjonuje samodzielnie w obrocie prawnym, nie może więc być wyeliminowane z tego obrotu przez sąd administracyjny bez jednoczesnego wyeliminowania sentencji rozstrzygnięcia.

W konkluzji należy stwierdzić, iż Urząd Patentowy naruszył omówione wyżej normy prawa procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy a zaskarżona decyzja nie poddaje się kontroli sądowoadministracyjnej.

Biorąc pod uwagę konieczność ponownego przeprowadzenia postępowania administracyjnego Sąd nie odniósł się do pozostałych zarzutów podniesionych w skardze uznając, iż zajmowanie stanowiska jest przedwczesne. Rozpoznając ponownie sprawę organ weźmie pod uwagę powyższe rozważania.

Mając wszystkie powyższe względy na uwadze Sąd na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji orzeczenia.

Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zostało wydane na zasadzie art. 152 p.p.s.a., zaś o zwrocie kosztów postępowania w oparciu o art. 200 p.p.s.a.