II OW 129/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-10-02Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jerzy Stelmasiak /przewodniczący sprawozdawca/
Małgorzata Stahl
Wojciech JarzembskiSentencja
Dnia 2 października 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Wojciech Jarzembski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego a Starostą Myśliborskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w sprawie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego postanawia: wskazać Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy objętej wnioskiem.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 12 lipca 2012 r. Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego ze Starostą Myśliborskim poprzez wskazanie Starosty Myśliborskiego jako organu właściwego w sprawie wydania decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia udzielonego pozwolenia wodnoprawnego, w sprawie z wniosku "Szczecińskich Kopalni Surowców Mineralnych" S.A. w Szczecinie, o stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 16 maja 2005 r.
Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 145), organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Zgodnie zaś z art. 140 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo wodne, marszałek województwa wydaje pozwolenia wodnoprawne, jeżeli szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa w art. 378 ust. 2a w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm., dalej jako "p.o.ś."). Natomiast zgodnie z art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przeniesieniu prawa własności urządzenia wodnego na własność właściciela wody.
Wnioskodawca wskazał ponadto, że 6 lutego 2012 r. do Starosty Myśliborskiego wpłynął wniosek Szczecińskich Kopalni Surowców Mineralnych S.A. w Szczecinie z dnia 1 lutego 2012 r. o wygaszenie pozwolenia wodnoprawnego wydanego przez Wojewodę Zachodniopomorskiego z dnia 16 maja 2005 r. Spółka oświadczyła, że zrzeka się uprawnień ustalonych w pozwoleniu wodnoprawnym, bowiem ujęcia studni głębinowych zostały sprzedane. Zawiadomieniem Starosty Myśliborskiego z dnia 13 lutego 2012 r., przedmiotowy wniosek został przekazany Marszałkowi Województwa celem rozpatrzenia.
Uzasadniając przekazanie wniosku starosta wskazał, że pozwolenie wodnoprawne z dnia 16 maja 2005 r. dotyczyło szczególnego korzystania z wód w zakresie poboru wód podziemnych przeznaczonych na potrzeby technologiczne kopalni Krzynka z dwóch studni głębinowych eksploatowanych naprzemiennie. W ocenie starosty, z uzasadnienia decyzji z dnia 16 maja 2005 r. jasno wynika, że zgodnie z art. 140 ust. 2 pkt 1. ustawy Prawo wodne, organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego był Wojewoda Zachodniopomorski, ponieważ szczególne korzystanie z wód jest związane z przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko jest wymagane (zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko).
W tej sytuacji, Starosta Myśliborski doszedł do przekonania, że w obecnym stanie faktycznym i prawnym, przedmiotowe przedsięwzięcie nadal kwalifikuje się jako przedsięwzięcie zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Starosta przyjął, że gdyby wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, w zakresie opisanym w decyzji z dnia 16 maja 2005 r., był złożony w obecnym stanie prawnym, to zgodnie z art. 140 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo wodne organem właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego byłby marszałek województwa. Stosownie zaś do art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwym w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia tego pozwolenia, co oznacza, że właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego jest marszałek województwa.
Zdaniem jednak wnioskodawcy, Marszałka Województwa, właściwy w sprawie jest Starosta Myśliborski. Wyjaśnił, że istniejącą kopalnię zlikwidowano, a teren został zrekultywowany. W 2009 roku ujęcie zostało przekazane Spółce Wodnej Płonia w Barlinku. Decyzją Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 23 czerwca 2009 r. wygaszono koncesję na wydobywanie Kopalin ze złoża "Krzynak II" gm. Barlinek. Przedmiotowe ujęcie przestało być przedsięwzięciem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 27 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2010 r., Nr 213, poz. 1397), których wydobywanie kopalin ze złoża metoda odkrywkową było realizowane na powierzchni obszaru górniczego nie mniejszej niż 25 ha. Nie kwalifikuje się również do innych przedsięwzięć dla których marszałek województwa jest właściwym organem do załatwienia sprawy, zgodnie z art. 140 ust. 2 Prawo wodne.
W ocenie wnioskodawcy, na dzień rozstrzygania sprawy, pozwolenie wodnoprawne nie jest związane z przedsięwzięciem, dla którego organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego jest marszałek województwa. W obecnym stanie faktycznym, właściwym do wydania decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym, byłby starosta. Zatem, w ocenie Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego, zgodnie z art. 140 ust. 1 i ust. 3 ustawy Prawo wodne, właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia przedmiotowego pozwolenia, jest Starosta Myśliborski.
W odpowiedzi na wniosek, Starosta Myśliborski wniósł o wskazanie Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organu właściwego do załatwienia sprawy.
W ocenie starosty, organ, który wydał pozwolenie wodnoprawne jest jedynym organem, który w świetle przepisów ustawy Prawo wodne jest właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia bądź ograniczenia wydanego przez pozwolenia. Organem, który wydał przedmiotowe pozwolenie jest Wojewoda Zachodniopomorski, a jego uprawnienia przejął z dniem 1 stycznia 2008 r. marszałek województwa - art. 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej (Dz.U. Nr 175, poz. 1462 ze zm.).
Zdaniem starosty, przyjęcie kompetencji wojewody przez marszałka w powyższym zakresie nie oznacza jednak, iż kompetencje te w jakimkolwiek zakresie przeniesione być mogą na organ, który nie był właściwy w sprawie od początku (tym przypadku na starostę). Właściwość organu stwierdzającego wygaśnięcie pozwolenia nie została uzależniona od obecnego stanu faktycznego, lecz w sposób niebudzący wątpliwości jako organ właściwy do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego wskazano organ właściwy do jego wydania, przy czym w przepisie wskazano jednoznacznie "tego" (konkretnego) pozwolenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a. rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór kompetencyjny ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów, co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 140 ust. 1 ustawy Prawo wodne, organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Zgodnie zaś z art. 140 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo wodne, marszałek województwa wydaje pozwolenia wodnoprawne, jeżeli szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa wart. 378 ust. 2a p.o.ś. Natomiast zgodnie z art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przeniesieniu prawa własności urządzenia wodnego na własność właściciela wody.
Nie ulega wątpliwości, że organem, który wydał przedmiotowe pozwolenie, objęte wnioskiem o jego wygaśnięcie, jest Wojewoda Zachodniopomorski, a jego uprawnienia przejął z dniem 1 stycznia 2008 r. marszałek województwa - art. 21 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej. Nie ulega również wątpliwości, że przedmiotowe ujęcie przestało być przedsięwzięciem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 27 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Spór między organami administracji w niniejszej sprawie sprowadza się w istocie do ustalenia, czy zmiana charakteru przedsięwzięcia wiąże się również ze zmianą organu właściwego do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym, skoro przedsięwzięcie nie jest już przedsięwzięciem, o którym mowa w art. 378 ust. 2a p.o.ś., to właściwym organem w sprawie jest starosta. Stanowisko to oczywiście znalazłoby zastosowanie, gdyby chodziło o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, jednakże przedmiotem wniosku w niniejszej sprawie jest wygaśnięcie pozwolenia wodnoprawnego. Mamy więc do czynienia ze swoistym "utrwaleniem" właściwości i zasadnicze znaczenie ma nie obecny stan faktyczny, lecz stan z chwili wydania pozwolenia, które ma być przedmiotem decyzji wydanej na podstawie art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne. Trudno bowiem zaakceptować stanowisko, zgodnie z którym właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego byłby organ, który nie był uprawniony do jego wydania z uwagi na charakter przedsięwzięcia. Bez znaczenia jest przy tym, że w dacie wydawania przedmiotowego pozwolenia wodnoprawnego organem właściwym był wojewoda, bowiem późniejsze powierzenie właściwości marszałkowi województwa nastąpiło na podstawie art. 21 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej.
Z powyższych względów i na podstawie art. 4 i art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny postanowił wskazać Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy objętej wnioskiem.
-----------------------
2
1
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jerzy Stelmasiak /przewodniczący sprawozdawca/Małgorzata Stahl
Wojciech Jarzembski
Sentencja
Dnia 2 października 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Wojciech Jarzembski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego a Starostą Myśliborskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w sprawie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego postanawia: wskazać Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy objętej wnioskiem.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 12 lipca 2012 r. Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego ze Starostą Myśliborskim poprzez wskazanie Starosty Myśliborskiego jako organu właściwego w sprawie wydania decyzji o stwierdzeniu wygaśnięcia udzielonego pozwolenia wodnoprawnego, w sprawie z wniosku "Szczecińskich Kopalni Surowców Mineralnych" S.A. w Szczecinie, o stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 16 maja 2005 r.
Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 145), organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Zgodnie zaś z art. 140 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo wodne, marszałek województwa wydaje pozwolenia wodnoprawne, jeżeli szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa w art. 378 ust. 2a w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm., dalej jako "p.o.ś."). Natomiast zgodnie z art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przeniesieniu prawa własności urządzenia wodnego na własność właściciela wody.
Wnioskodawca wskazał ponadto, że 6 lutego 2012 r. do Starosty Myśliborskiego wpłynął wniosek Szczecińskich Kopalni Surowców Mineralnych S.A. w Szczecinie z dnia 1 lutego 2012 r. o wygaszenie pozwolenia wodnoprawnego wydanego przez Wojewodę Zachodniopomorskiego z dnia 16 maja 2005 r. Spółka oświadczyła, że zrzeka się uprawnień ustalonych w pozwoleniu wodnoprawnym, bowiem ujęcia studni głębinowych zostały sprzedane. Zawiadomieniem Starosty Myśliborskiego z dnia 13 lutego 2012 r., przedmiotowy wniosek został przekazany Marszałkowi Województwa celem rozpatrzenia.
Uzasadniając przekazanie wniosku starosta wskazał, że pozwolenie wodnoprawne z dnia 16 maja 2005 r. dotyczyło szczególnego korzystania z wód w zakresie poboru wód podziemnych przeznaczonych na potrzeby technologiczne kopalni Krzynka z dwóch studni głębinowych eksploatowanych naprzemiennie. W ocenie starosty, z uzasadnienia decyzji z dnia 16 maja 2005 r. jasno wynika, że zgodnie z art. 140 ust. 2 pkt 1. ustawy Prawo wodne, organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego był Wojewoda Zachodniopomorski, ponieważ szczególne korzystanie z wód jest związane z przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko jest wymagane (zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko).
W tej sytuacji, Starosta Myśliborski doszedł do przekonania, że w obecnym stanie faktycznym i prawnym, przedmiotowe przedsięwzięcie nadal kwalifikuje się jako przedsięwzięcie zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Starosta przyjął, że gdyby wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, w zakresie opisanym w decyzji z dnia 16 maja 2005 r., był złożony w obecnym stanie prawnym, to zgodnie z art. 140 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo wodne organem właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego byłby marszałek województwa. Stosownie zaś do art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwym w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia tego pozwolenia, co oznacza, że właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego jest marszałek województwa.
Zdaniem jednak wnioskodawcy, Marszałka Województwa, właściwy w sprawie jest Starosta Myśliborski. Wyjaśnił, że istniejącą kopalnię zlikwidowano, a teren został zrekultywowany. W 2009 roku ujęcie zostało przekazane Spółce Wodnej Płonia w Barlinku. Decyzją Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 23 czerwca 2009 r. wygaszono koncesję na wydobywanie Kopalin ze złoża "Krzynak II" gm. Barlinek. Przedmiotowe ujęcie przestało być przedsięwzięciem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 27 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2010 r., Nr 213, poz. 1397), których wydobywanie kopalin ze złoża metoda odkrywkową było realizowane na powierzchni obszaru górniczego nie mniejszej niż 25 ha. Nie kwalifikuje się również do innych przedsięwzięć dla których marszałek województwa jest właściwym organem do załatwienia sprawy, zgodnie z art. 140 ust. 2 Prawo wodne.
W ocenie wnioskodawcy, na dzień rozstrzygania sprawy, pozwolenie wodnoprawne nie jest związane z przedsięwzięciem, dla którego organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego jest marszałek województwa. W obecnym stanie faktycznym, właściwym do wydania decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym, byłby starosta. Zatem, w ocenie Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego, zgodnie z art. 140 ust. 1 i ust. 3 ustawy Prawo wodne, właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia przedmiotowego pozwolenia, jest Starosta Myśliborski.
W odpowiedzi na wniosek, Starosta Myśliborski wniósł o wskazanie Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organu właściwego do załatwienia sprawy.
W ocenie starosty, organ, który wydał pozwolenie wodnoprawne jest jedynym organem, który w świetle przepisów ustawy Prawo wodne jest właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia bądź ograniczenia wydanego przez pozwolenia. Organem, który wydał przedmiotowe pozwolenie jest Wojewoda Zachodniopomorski, a jego uprawnienia przejął z dniem 1 stycznia 2008 r. marszałek województwa - art. 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej (Dz.U. Nr 175, poz. 1462 ze zm.).
Zdaniem starosty, przyjęcie kompetencji wojewody przez marszałka w powyższym zakresie nie oznacza jednak, iż kompetencje te w jakimkolwiek zakresie przeniesione być mogą na organ, który nie był właściwy w sprawie od początku (tym przypadku na starostę). Właściwość organu stwierdzającego wygaśnięcie pozwolenia nie została uzależniona od obecnego stanu faktycznego, lecz w sposób niebudzący wątpliwości jako organ właściwy do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego wskazano organ właściwy do jego wydania, przy czym w przepisie wskazano jednoznacznie "tego" (konkretnego) pozwolenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a. rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór kompetencyjny ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów, co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 140 ust. 1 ustawy Prawo wodne, organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Zgodnie zaś z art. 140 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo wodne, marszałek województwa wydaje pozwolenia wodnoprawne, jeżeli szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa wart. 378 ust. 2a p.o.ś. Natomiast zgodnie z art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne, organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przeniesieniu prawa własności urządzenia wodnego na własność właściciela wody.
Nie ulega wątpliwości, że organem, który wydał przedmiotowe pozwolenie, objęte wnioskiem o jego wygaśnięcie, jest Wojewoda Zachodniopomorski, a jego uprawnienia przejął z dniem 1 stycznia 2008 r. marszałek województwa - art. 21 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej. Nie ulega również wątpliwości, że przedmiotowe ujęcie przestało być przedsięwzięciem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 27 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Spór między organami administracji w niniejszej sprawie sprowadza się w istocie do ustalenia, czy zmiana charakteru przedsięwzięcia wiąże się również ze zmianą organu właściwego do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego.
Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym, skoro przedsięwzięcie nie jest już przedsięwzięciem, o którym mowa w art. 378 ust. 2a p.o.ś., to właściwym organem w sprawie jest starosta. Stanowisko to oczywiście znalazłoby zastosowanie, gdyby chodziło o wydanie pozwolenia wodnoprawnego, jednakże przedmiotem wniosku w niniejszej sprawie jest wygaśnięcie pozwolenia wodnoprawnego. Mamy więc do czynienia ze swoistym "utrwaleniem" właściwości i zasadnicze znaczenie ma nie obecny stan faktyczny, lecz stan z chwili wydania pozwolenia, które ma być przedmiotem decyzji wydanej na podstawie art. 140 ust. 3 ustawy Prawo wodne. Trudno bowiem zaakceptować stanowisko, zgodnie z którym właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia pozwolenia wodnoprawnego byłby organ, który nie był uprawniony do jego wydania z uwagi na charakter przedsięwzięcia. Bez znaczenia jest przy tym, że w dacie wydawania przedmiotowego pozwolenia wodnoprawnego organem właściwym był wojewoda, bowiem późniejsze powierzenie właściwości marszałkowi województwa nastąpiło na podstawie art. 21 ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej.
Z powyższych względów i na podstawie art. 4 i art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny postanowił wskazać Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy objętej wnioskiem.
-----------------------
2
1
