IV SA/Wa 704/12
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2012-09-26Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alina Balicka
Łukasz Krzycki /sprawozdawca/
Teresa Zyglewska /przewodniczący/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Lewandowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części w jakiej dotyczy ona działek o numerach ewidencyjnych [...] i [...] położonych w obrębie wsi M. gmina M.; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części wskazanej w pkt 1 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia.
Uzasadnienie
Przedmiotem zaskarżenia przez Wojewodę [...], w związku z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), była uchwała Nr [...] Rady Gminy w M. z dnia [...] maja 2004 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębów wsi [...] w Gminie M. (Dz.Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...]), zwana dalej Planem, gdy chodzi o ustalenia dotyczące działek o nr ew. [...] i [...] położonych w obrębie wsi M.
Uzasadniając żądanie stwierdzenia nieważności Planu w zakresie, w jakim dotyczy wskazanych działek, Wojewoda wywiódł, iż został uchwalony z naruszeniem art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. Nr 16, poz. 78 ze zm.), w zw. z art. 9 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 4 lit a mającej zastosowanie w sprawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) - w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).
W świetle treści przyjętego Planu (części tekstowej w powiązaniu z rysunkiem), wskazane działki są położone na obszarze oznaczonym symbolem 7MNu,ZR, co w myśl § 3 ust. 1 pkt 8, oznacza teren zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności, jednorodzinnej, wolnostojącej lub bliźniaczej z dopuszczeniem zabudowy rekreacyjnej. Natomiast z zapisów ewidencji gruntów i budynków wynika, że według stanu na dzień przyjęcia Planu w odniesieniu do przedmiotowych działek wykazywany był las (symbol LsVN). Zgodnie z informacją Wójta gminy M. nie posiada on w zasobach archiwalnych zgody na zmianę przeznaczenia terenu leśnego na cele nieleśne dla wskazanych działek (pisma z [...] września i [...] października 2011 r.). Ze stosownych pism nie wynika również, aby o taką zgodę występowano.
Brak wymaganej zgody stanowi o naruszeniu trybu postępowania przy sporządzaniu planu miejscowego i w myśl art. 27 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym skutkuje nieważnością uchwały w części, której dotyczy naruszenie.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie. Przyznano, że w zasobach archiwalnych nie ma zgody na przeznaczenie przedmiotowych gruntów na cele nieleśne i nie jest w stanie ustalić, czy na etapie opracowywania Planu uzyskano taką zgodę. Zwrócono jednakże uwagę, iż organ nadzoru (właśnie Wojewoda) uprawniony był do stwierdzenia nieważności uchwały we własnym zakresie, w myśl art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, bowiem Plan został mu przedłożony, o czym świadczy sama publikacja w dzienniku urzędowym. Skoro wówczas nie stwierdzono nieważności uchwały oznacza to, iż została podjęta zgodnie z prawem.
Wniesiono alternatywnie o odrzucenie skargi, bowiem nie dokonano wezwania wymaganego art. 52 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270). W ocenie Rady Gminy regulacja art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, jako nieuprawniony wyjątek od zasady ogólnej, nie powinna mieć zastosowania (przywołano orzeczenie sądowe, gdzie taka teza została zaprezentowana i wywodzono sprzeczność z Konstytucją R.P. wskazanego przepisu – wyrok WSA sygn. akt II SA/Wa 1121/05 dostępny w CBOSA).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
W sprawie jest bezsporne, że wskazywana przez organ nadzoru zgoda, uwzględniając stan prawny na dzień przyjęcia Planu, powinna zostać uzyskana na etapie jego sporządzania. Trafnie przywołano w tym zakresie w skardze uregulowania prawne. Nie jest sporny również stan faktyczny – rzeczywisty status działek na dzień przyjęcia Planu oraz ich przeznaczenie w dokumencie planistycznym.
Samo wniesienie skargi przez organ nadzoru, który jednoczenie był właściwy do udzielenia wymaganej zgody wskazuje, że w jego zasobach archiwalnych decyzja taka nie znajduje się. Jednoczenie przedłożona przez Radę Gminy dokumentacja z prac planistycznych (cztery segregatory) pozwala wywieść wniosek, że materiał archiwalny w tym zakresie zachował się. Potwierdzają to np. dokumenty dotyczące procedowania o udzielenia wymaganych zgód np. od zarządców dróg (Zarząd Dróg Powiatowych w M., Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych, a później Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad), PGNiG S.A., zakładu energetycznego, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ponadto w aktach zachowała się korespondencja dotycząca udzielenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne, w tym decyzja Wojewody [...] z dnia [...] września 2003 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne (obejmującą działki położone w miejscowości M.). W tej sytuacji względy doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają przyjąć, aby stosowna zgoda została wyrażona dla działek ew. o nr [...] i [...] (odrębną decyzją), lecz z niewiadomych przyczyn nie została włączona do dokumentacja planistycznej, ani nie została odnaleziona w zasobach organu właściwego do jej wydania.
Pozwala to na konkluzję, o braku zgody, co stanowi o naruszaniu trybu sporządzania planu a więc musi prowadzić do stwierdzania jego nieważności w stosownej części, w myśl art. 27 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.
Nie mogą mieć przesądzającego znaczenia przytoczone przez Radę Gminy argumenty, co do nie stwierdzenia nieważności Planu, w myśl art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Bieżąca ocena legalności przedkładanych uchwał przez organ nadzoru może skutkować wyłącznie domniemaniem, iż stosowny akt nie narusza prawa, jednakże może został ono podważone poprzez wykazanie konkretnej wadliwości. W przeciwnym razie brak byłoby ratio legis dla zamieszczenia regulacji art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W ocenie Sądu brak było przesłanek dla odrzucenia skargi, bowiem w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajduje wyłączenie wskazane w art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, a więc nie było wymagane wezwanie organu do usunięcia naruszania prawa przed wniesieniem skargi. Sąd w orzekający w obecnym składzie nie podziela poglądów wyrażonych w przywołanym w odpowiedzi na skargę orzeczeniu.
Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 147 § 1 i art. 152 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alina BalickaŁukasz Krzycki /sprawozdawca/
Teresa Zyglewska /przewodniczący/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Protokolant ref. staż. Renata Lewandowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części w jakiej dotyczy ona działek o numerach ewidencyjnych [...] i [...] położonych w obrębie wsi M. gmina M.; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części wskazanej w pkt 1 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia.
Uzasadnienie
Przedmiotem zaskarżenia przez Wojewodę [...], w związku z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), była uchwała Nr [...] Rady Gminy w M. z dnia [...] maja 2004 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębów wsi [...] w Gminie M. (Dz.Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...]), zwana dalej Planem, gdy chodzi o ustalenia dotyczące działek o nr ew. [...] i [...] położonych w obrębie wsi M.
Uzasadniając żądanie stwierdzenia nieważności Planu w zakresie, w jakim dotyczy wskazanych działek, Wojewoda wywiódł, iż został uchwalony z naruszeniem art. 7 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. Nr 16, poz. 78 ze zm.), w zw. z art. 9 ust. 1 i art. 18 ust. 2 pkt 4 lit a mającej zastosowanie w sprawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) - w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).
W świetle treści przyjętego Planu (części tekstowej w powiązaniu z rysunkiem), wskazane działki są położone na obszarze oznaczonym symbolem 7MNu,ZR, co w myśl § 3 ust. 1 pkt 8, oznacza teren zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności, jednorodzinnej, wolnostojącej lub bliźniaczej z dopuszczeniem zabudowy rekreacyjnej. Natomiast z zapisów ewidencji gruntów i budynków wynika, że według stanu na dzień przyjęcia Planu w odniesieniu do przedmiotowych działek wykazywany był las (symbol LsVN). Zgodnie z informacją Wójta gminy M. nie posiada on w zasobach archiwalnych zgody na zmianę przeznaczenia terenu leśnego na cele nieleśne dla wskazanych działek (pisma z [...] września i [...] października 2011 r.). Ze stosownych pism nie wynika również, aby o taką zgodę występowano.
Brak wymaganej zgody stanowi o naruszeniu trybu postępowania przy sporządzaniu planu miejscowego i w myśl art. 27 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym skutkuje nieważnością uchwały w części, której dotyczy naruszenie.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie. Przyznano, że w zasobach archiwalnych nie ma zgody na przeznaczenie przedmiotowych gruntów na cele nieleśne i nie jest w stanie ustalić, czy na etapie opracowywania Planu uzyskano taką zgodę. Zwrócono jednakże uwagę, iż organ nadzoru (właśnie Wojewoda) uprawniony był do stwierdzenia nieważności uchwały we własnym zakresie, w myśl art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, bowiem Plan został mu przedłożony, o czym świadczy sama publikacja w dzienniku urzędowym. Skoro wówczas nie stwierdzono nieważności uchwały oznacza to, iż została podjęta zgodnie z prawem.
Wniesiono alternatywnie o odrzucenie skargi, bowiem nie dokonano wezwania wymaganego art. 52 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270). W ocenie Rady Gminy regulacja art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, jako nieuprawniony wyjątek od zasady ogólnej, nie powinna mieć zastosowania (przywołano orzeczenie sądowe, gdzie taka teza została zaprezentowana i wywodzono sprzeczność z Konstytucją R.P. wskazanego przepisu – wyrok WSA sygn. akt II SA/Wa 1121/05 dostępny w CBOSA).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
W sprawie jest bezsporne, że wskazywana przez organ nadzoru zgoda, uwzględniając stan prawny na dzień przyjęcia Planu, powinna zostać uzyskana na etapie jego sporządzania. Trafnie przywołano w tym zakresie w skardze uregulowania prawne. Nie jest sporny również stan faktyczny – rzeczywisty status działek na dzień przyjęcia Planu oraz ich przeznaczenie w dokumencie planistycznym.
Samo wniesienie skargi przez organ nadzoru, który jednoczenie był właściwy do udzielenia wymaganej zgody wskazuje, że w jego zasobach archiwalnych decyzja taka nie znajduje się. Jednoczenie przedłożona przez Radę Gminy dokumentacja z prac planistycznych (cztery segregatory) pozwala wywieść wniosek, że materiał archiwalny w tym zakresie zachował się. Potwierdzają to np. dokumenty dotyczące procedowania o udzielenia wymaganych zgód np. od zarządców dróg (Zarząd Dróg Powiatowych w M., Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych, a później Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad), PGNiG S.A., zakładu energetycznego, Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ponadto w aktach zachowała się korespondencja dotycząca udzielenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne, w tym decyzja Wojewody [...] z dnia [...] września 2003 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne (obejmującą działki położone w miejscowości M.). W tej sytuacji względy doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają przyjąć, aby stosowna zgoda została wyrażona dla działek ew. o nr [...] i [...] (odrębną decyzją), lecz z niewiadomych przyczyn nie została włączona do dokumentacja planistycznej, ani nie została odnaleziona w zasobach organu właściwego do jej wydania.
Pozwala to na konkluzję, o braku zgody, co stanowi o naruszaniu trybu sporządzania planu a więc musi prowadzić do stwierdzania jego nieważności w stosownej części, w myśl art. 27 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.
Nie mogą mieć przesądzającego znaczenia przytoczone przez Radę Gminy argumenty, co do nie stwierdzenia nieważności Planu, w myśl art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Bieżąca ocena legalności przedkładanych uchwał przez organ nadzoru może skutkować wyłącznie domniemaniem, iż stosowny akt nie narusza prawa, jednakże może został ono podważone poprzez wykazanie konkretnej wadliwości. W przeciwnym razie brak byłoby ratio legis dla zamieszczenia regulacji art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W ocenie Sądu brak było przesłanek dla odrzucenia skargi, bowiem w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajduje wyłączenie wskazane w art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, a więc nie było wymagane wezwanie organu do usunięcia naruszania prawa przed wniesieniem skargi. Sąd w orzekający w obecnym składzie nie podziela poglądów wyrażonych w przywołanym w odpowiedzi na skargę orzeczeniu.
Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 147 § 1 i art. 152 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
