V SA/Wa 865/12

Uzasadnienie

Cudzoziemka H. K. złożyła skargę na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z [...] lutego 2012r., którą utrzymał w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej w O. z [...] grudnia 2011r. o unieważnieniu H. K. wizy krajowej.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] grudnia 2011 r. funkcjonariusze straży granicznej dokonali w Telewizyjnym Studio "[...]" kontroli legalności pobytu cudzoziemki – obywatelki U. H. Stwierdzili, że legitymowała się ona ważnym paszportem wydanym [...] września 2011r. wraz z zamieszczoną w nim wielokrotną krajową wizą pobytową nr [...] ważną od [...] października 2011 r. do dnia [...] października 2012 r. wydaną przez Konsula RP w L.

W toku postępowania ustalono, że wspomniana wiza została wydana w związku z zamiarem powierzenia wykonywania pracy w firmie M., [...]. Ustalono, że cudzoziemka nie pojawiła się we wspomnianej firmie, ponieważ jak sama zeznała do protokółu, nie wie jak mąż F. K. uzyskał to zaproszenie, chciała tylko pracować i być blisko męża. W trakcie pobytu w Polsce nie podjęła żadnej próby skontaktowania się lub podjęcia zatrudnienia w firmie M. Przez cały pobyt w Polsce przebywała i pracowała w miejscowości C.

W tym stanie faktycznym, Komendant Placówki Straży Granicznej w O. wydał w dniu [...] grudnia 2011r. decyzję na podstawie art. 48a ust. 1, 4 i 5 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach uznając, że spełnione zostały przesłanki artykułu 48a ust. 1 o cudzoziemcach t.j., że w chwili wydania wizy istniały przesłanki do odmowy jej wydania. Komendant wskazał, że cudzoziemka składając wniosek do Konsulatu RP nie przedstawiła i nie udokumentowała rzeczywistego celu pobytu w Polsce, co wskazuje na celowe i świadome wprowadzenie w błąd konsula RP w L. Przedstawiła oświadczenie o zamiarze powierzenia wykonywania pracy wystawionego przez firmę M. wiedząc, że rzeczywistym celem wjazdu i pobytu w Polsce była praca w Studio Telewizyjnym "[...]" A. D. w miejscowości C. ul. [...].

Od decyzji tej pełnomocnik cudzoziemki złożył odwołanie. W odwołaniu zarzucił błędną ocenę stanu faktycznego podnosząc, że organ I instancji zaniechał zebrania i wnikliwego rozpatrzenia całokształtu materiału dowodowego. Składający odwołanie wskazał na naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 30 pkt 6, art. 88 ust. 1 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach.

Decyzją z [...] lutego 2012 r. Komendant Główny Straży Granicznej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W decyzji Organ II instancji ustalił stan faktyczny sprawy i odnosząc się do zarzutów odwołania wskazał, że nie są one trafne. Organ II instancji podniósł, że zeznania cudzoziemki zostały złożone do protokółu po uprzedzeniu jej o prawie do odmowy zeznań i odpowiedzi na pytania oraz o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w ramach czynności przesłuchania. Organ odwoławczy podał, że cudzoziemka nie włada językiem polskim, zatem przesłuchanie odbyło się przy udziale tłumacza języka [...]. Jak podał Komendant cudzoziemka przyjechała do Polski wraz z mężem, który brał udziału w szkoleniu zorganizowanym przez Studio Telewizyjne "[...]" A. D. Z uwagi na fakt, że cudzoziemka potrzebowała polską wizę, mąż zakupił w L., oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia jej wykonywania pracy w firmie M., jednak H. K. nigdy tam nie była i nie wiedziała czy jest tam dla niej praca.

Organ odwoławczy dokonując oceny zeznań cudzoziemki wskazał, że stanowią one istotny dowód w sprawie, gdyż złożyła je osoba bezpośrednio zorientowana w stanie faktycznym sprawy. Jak podkreślił organ rozpoznający sprawę F. K. kupił dla małżonki oświadczenie o zamiarze powierzenia pracy, a następnie cudzoziemka posłużyła się nim pomimo, że rzeczywistym celem wjazdu i pobytu na terytorium RP było podjęcie zatrudnienia w firmie Telewizyjne Studio "[...]" A. D. Cudzoziemka, co prawda podała, że nie interesowała się jaką pracę miała wykonywać i gdzie, ważne było dla niej by być razem z mężem. W opinii organu II instancji przedmiotowe oświadczenie o zamiarze powierzenia wykonywania pracy było dla strony jedynie narzędziem do uzyskania wizy.

Od decyzji tej pełnomocnik cudzoziemki złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzucił naruszenie:

- przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, 77§1, 80 i 107§3 kodeksu postępowania administracyjnego (zwanego dalej k.p.a.) polegające na:

a) zaniechaniu zebrania i rozpatrzenia w sprawie całego materiału dowodowego poprzez pominięcie i nieuwzględnienie zawartych w odwołaniu od decyzji organu I instancji wniosków skarżącego o przesłuchanie w charakterze świadków: A. D. (właścicielki firmy Telewizyjne Studio [...]), A. W. (pełnomocnika A. D.), męża F. K. oraz o ponowne przesłuchanie strony (skarżącej H. K.) na okoliczność braku podstaw do unieważnienia wizy krajowej skarżącej, w szczególności zamiaru skarżącej co do podjęcia pracy w firmie M., a także poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodu z zeznań właściciela firmy M., która wystawiła promesę zatrudnienia skarżącej, na okoliczność, czy A. W. bądź A. D., pomagający H. K. w trakcie pobytu w/w na terenie Polski - kontaktowali się z w/w celem ustalenia zasad i terminu podjęcia pracy przez H. K., a nadto poprzez niepodanie przyczyn nieuwzględnienia w/ w wniosków w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji,

b) dowolną i wewnętrznie sprzeczną ocenę zeznań H. K., którym organ dał wiarę - w zakresie dotyczącym zamiaru podjęcia pracy w firmie M. z W. i bezzasadne przyjęcie na ich podstawie, iż skarżąca wyłudziła wizę krajową albowiem "składając wniosek o wydanie wizy była świadoma, że po przyjeździe do Polski nie podejmie pracy zgodnie z załączonym do wniosku wizy oświadczeniem" (str. 5 uzasadnienia decyzji), w sytuacji gdy z literalnej treści zeznań skarżącej wynika, że nie interesowała się ona jaką pracę będzie wykonywać, a zaświadczenia nie załatwiała skarżąca, lecz jej mąż F. K.,

2. prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 30 pkt 6, art. art. 88 ust. 1 pkt 1 i 6 ustawy o cudzoziemcach poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji bezzasadne utrzymanie w mocy decyzji o unieważnieniu wizy krajowej skarżącej, w sytuacji gdy H. K., którego zeznaniom organ dał wiarę nie zeznała, że nie miała zamiaru podjąć pracy w firmie M. z W., a nadto, że dysponowała ona ważnym oświadczeniem o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi, które jej mąż F. K. nabył legalnie i odpłatnie od pośrednika pracy i na tej podstawie otrzymała polską wizę, a zatem nie dołączyła do wniosku o wydanie wizy dokumentu zawierającego nieprawdziwe informacje, ani też nie zeznała nieprawdy bądź nie zataiła prawdy w rozumieniu art. 30 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach.

Autor skargi wskazał, że równoległe realizowanie współpracy na mocy umowy z Telewizyjnym Studiem "[...]" A. D. przy jednoczesnym zaniechaniu zamiaru pracy w firmie M. z W. nie może przy tym stanowić podstawy do unieważnienia wizy krajowej.

W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Straży Granicznej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w treści zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie (skarga męża cudzoziemki F. K. została oddalona wyrokiem z 25 września 2009r. sygn. akt: V SA/Wa 864/12). Odnosząc się do zarzutów skargi należy wskazać, że nie są one trafne. Przede wszystkim WSA nie podziela poglądu pełnomocnika skarżącej co do błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy, a co za tym idzie błędnego rozstrzygnięcia, ze względu na nieprzesłuchanie świadków oraz sprzeczną ocenę zeznań cudzoziemki przez organ.

Organy administracji publicznej zgodnie z art. 77§1 k.p.a. w sposób wyczerpujący zebrały i rozpatrzyły cały materiał dowodowy i podjęły wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Wniosek o przesłuchanie świadków, w tym męża skarżącej (wobec którego organ administracji prowadził postępowanie zakończone unieważnieniem wizy krajowej) oraz ponowne przesłuchanie skarżącej nie został uwzględniony, gdyż zasadnie organ odwoławczy uznał, że przesłanki do unieważnienia wizy krajowej dla cudzoziemki zostały już udowodnione w postępowaniu przed organem I instancji, a w tym brak zamiaru podjęcia pracy przez H. K. w firmie M. z W.

Skarżąca w toku przesłuchania wskazała na motywy jakimi się kierowała przyjeżdżając do Polski ([...] listopada 2011r.) jak podkreśliła, przyjechała z mężem do C. do pracy. Nie interesowała się pracą jaką ma wykonywać i gdzie, bo chciała być razem z mężem, nie szukała kontaktu z firmą M., która była wystawcą tzw. zaproszenia do pracy i podjęła pracę u A. W. Zatem do dnia przeprowadzenia kontroli legalności pobytu skarżącej na terytorium RP nie realizowała ona celu, w jakim została wydana wiza. Cudzoziemka, co ważne podkreślenia w toku postępowania administracyjnego złożyła rzeczowe, logiczne wyjaśnienia dotyczące zamiaru podjęcia pracy w C., czasu tej pracy oraz kwestii odpłatności.

Należy zaznaczyć, iż przesłuchanie strony stanowi istotny dowód w sprawie, gdyż strona jest osobą najlepiej zorientowaną w stanie faktycznym i posiada interes prawny. Biorąc powyższe pod uwagę, zbędne było uzupełnianie materiału dowodowego o zeznania osób trzecich, które nie mogły być lepiej niż skarżąca zorientowane w tym, czy miała ona zamiar podjęcia pracy u wystawcy zaproszenia. Odzwierciedla to treść protokółu, dokładność opisu cudzoziemki co do zamiaru podjęcia pracy wspólnie z mężem F. K. Szczegółowo opisała swoje odczucia z tym związane i swoje zdecydowanie ażeby pracować "blisko męża", a nie u wystawcy zaproszenia (w innym mieście).

Podkreślić też należy, że wyjaśnienia złożone przez H. K. podczas prowadzonego postępowania administracyjnego nie zostały - jak wskazał pełnomocnik - ocenione sprzeczne i dowolnie przez organ. Ocena ta została przeprowadzona zdaniem Sądu zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej ujętą w art. 7 k.p.a. oraz zasadą swobodnej oceny dowodów ujętą w art. 80 k.p.a.

Należy wskazać, że w sprawie zastosowanie ma treść przepisów art. 48a ust 1 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach ( Dz. U. z 2011 r. Nr 264, poz. 1573 ) który stanowi, że wizę krajową unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania. W myśl przepisu art. 30 ust. 1 pkt 6 wskazanej ustawy odmawia się wydania wizy krajowej, jeżeli cudzoziemiec w postępowaniu o wydanie wizy krajowej złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, zeznał nieprawdę lub zataił prawdę, albo w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał. Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach, wiza Schengen lub wiza krajowa może być wydana w celu wykonywania pracy w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy. Przepis § 2 pkt 27 obowiązującego w chwili wydania przedmiotowej wizy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 30 sierpnia 2006 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz." 1116 z późn. zm.) przewidywał możliwość wykonywania pracy przez cudzoziemców - obywateli państw Republiki Białoruś, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy w okresie nieprzekraczającym sześciu miesięcy w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy, pod warunkiem posiadania przez nich oświadczenia (polskiego) pracodawcy o zamiarze powierzenia wykonywania pracy zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę składającego oświadczenie pracodawcy. Obecni e powyższa kwestia jest uregulowana w § 1 pkt 22 Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium RP jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz.U. z 2011 r. Nr 155, poz. 919).

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie, pomimo odrębnego zdania przedstawionego przez pełnomocnika skarżącego nie doszło do naruszenia prawa materialnego. Wiza krajowa w niniejszej sprawie została unieważniona na podstawie art. 48b ust. 1 pkt 2 i ust. 4, stosownie do art. 48 a ust. 1 w zw. z art.30 ust. 1 pkt 6 oraz art. 48a ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.

Pełnomocnik podniósł również zarzut naruszenia art. 88 ust. 1 pkt 1 i 6 ww. ustawy, wskazać należy, że wykonywanie pracy niezgodnie z ustawą z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy skutkuje wydaniem decyzji o wydaleniu cudzoziemca z terytorium RP bądź o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium RP. Wydanie tego rodzaju decyzji, co trzeba zaznaczyć skutkuje m.in. unieważnieniem wizy krajowej z mocy prawa. Zmienić tego nie może chęć towarzyszenia - jak wskazał pełnomocnik skarżącej - mężowi w szkoleniu (dot. montażu scenografii programu tv) odbywającym się w C. w firmie Telewizyjne Studio "[...]", podczas gdy jak podała cudzoziemka nie zna ona języka polskiego, a jej praca polegała na malowaniu drewnianych płyt OSB.

Poza zainteresowaniem Sądu pozostaje umowa o współpracy pomiędzy mężem skarżącej F. K. a Telewizyjnym Studio "[...]" A. D., gdyż nie dotyczy strony postępowania i nie ma wpływu na przyjęty stan faktyczny, a tym samym na rozstrzygnięcie organu.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że w związku z określonym stanem faktycznym i prawidłowym przyjęciem, że w dacie składania wniosku o wizę cudzoziemka pracę w firmie, w której zezwolono jej pracować, traktowała jako pretekst do przyjazdu ponieważ zamierzała związać swoje losy z inną firmą (gdzie pracował jej mąż) trzeba uznać, że w chwili jej wydania zachodziły przesłanki do odmowy jej wydania, w związku z czym przepisy prawa wskazane w decyzji zostały prawidłowo zastosowane i przytoczone.

Mając powyższe okoliczności na względzie i działając na podstawie art. 151 ustawy p.p.s.a Wojewódzki Sad Administracyjny oddalił skargę.