III SA/Łd 664/12

Uzasadnienie

III SA/Łd 664/12

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 2 ust. 1 pkt 9, pkt 43, art. 10 ust. 2 pkt 4, ust. 7 pkt 2, art. 48 ust. 1 pkt 2, art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r., nr 69, poz. 415 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 sierpnia 2009 r. w sprawie szczegółowego trybu przyznawania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium i dodatku aktywizacyjnego (Dz. U. z 2009 r., nr 136, poz. 1118 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Z. K. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] orzekającej o odmowie przyznania prawa do dodatku aktywizacyjnego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż na mocy decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] Z. K. uzyskał status osoby bezrobotnej od dnia rejestracji, tj. od dnia 23.02.2012 r. oraz prawo do zasiłku dla bezrobotnego w wysokości 120% zasiłku podstawowego określonego w art. 72 ust. 1 ustawy na okres 12 miesięcy, tj. od dnia 02.03.2012 r., o ile wcześniej nie zaistnieją okoliczności powodujące utratę statusu osoby bezrobotnej lub utratę prawa do zasiłku. W związku z podjęciem przez skarżącego od dnia 5 marca 2012 r. zatrudnienia w firmie A sp. z o.o. Agencja Pracy Tymczasowej, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] pozbawił Z. K. statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku z dniem 5 marca 2012 r.

W dniu 9 marca 2012 r. skarżący złożył w PUP w Ł. wniosek o przyznanie prawa do dodatku aktywizacyjnego, dołączając "Umowę o pracę tymczasową" zawartą z A na okres od dnia 5.03.2012 r. do dnia 11.03.2012 r. Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. przyznał Z. K. prawo do dodatku aktywizacyjnego od dnia 9.03.2012 r. do dnia 11.03.2012 r. w wysokości 50% zasiłku podstawowego, określonego w art. 72 ust. 1 ustawy, o ile wcześniej nie nastąpią okoliczności powodujące utratę prawa do dodatku. W dniu 3 kwietnia 2012 r. oraz w dniu 8 maja 2012 r. skarżący przedłożył w PUP w Ł. kolejne umowy o pracę tymczasową zawarte z A sp. z o.o. Agencja Pracy Tymczasowej na okres od dnia 12.03.2012 r. do dnia 31.03.2012 r. oraz od dnia 1.04.2012 r. do dnia 27.04.2012 r. Biorąc pod uwagę powyższe, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] przyznał skarżącemu prawo do dodatku aktywizacyjnego za okres od dnia 12.03.2012 r. do dnia 27.04.2012 r. w wysokości 50% kwoty zasiłku podstawowego, określonego w art. 72 ust. 1 ustawy, o ile wcześniej nie wystąpią okoliczności powodujące utratę prawa do dodatku.

W dniu 20.04.2012 r. Z. K. przedłożył w PUP w Ł. kolejną umowę o pracę tymczasową zawartą w dniu 7 maja 2012 r. z A sp z o.o. Agencja Pracy Tymczasowej na okres od 7.05.2012 r. do 30.05.2012 r., natomiast Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] nr [...] odmówił przyznania skarżącemu prawa do dodatku aktywizacyjnego. W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, iż między kolejnymi umowami o pracę nastąpiła przerwa w zatrudnieniu od dnia 28.04.2012 r. do dnia 6.05.2012 r, co wyklucza możliwość przyznania dodatku bez uprzedniej rejestracji skarżącego jako osoby bezrobotnej.

W odwołaniu od powyższej decyzji Z. K. podniósł, iż przerwa w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy nie wynika z winy pracownika, tylko leży po stronie zakładu pracy. Podkreślił, iż jest zatrudniony w firmie B za pośrednictwem Agencji Pracy Tymczasowej A od dnia 5 marca 2012 r. i celowo ma zatrudnienie tylko w okresach produkcyjnych, a okresy długich weekendów pomija się w tych umowach dla osiągnięcia korzyści.

Wojewoda [...] stwierdził, iż dodatek aktywizacyjny przysługuje od dnia złożenia wniosku, po udokumentowaniu podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej i może być wypłacony wyłącznie w okresie zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej. Wypłata dodatku aktywizacyjnego nie występuje natomiast po ustaniu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Wniosek o dodatek aktywizacyjny można złożyć w każdym okresie trwania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Nie ma natomiast prawnych możliwości przyznania prawa do dodatku aktywizacyjnego wstecz lub za okres po ustaniu zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej. W przypadku zawarcia kolejnych umów o pracę lub umów zlecenia bez dnia przerwy przyjmuje się, iż jest to kontynuacja poprzedniego zatrudnienia i dodatek aktywizacyjny jest wypłacany do wyczerpania okresu jego przysługiwania. Okres przysługiwania dodatku liczy się od dnia złożenia pierwszego wniosku o dodatek, w związku z podjęciem pierwszego zatrudnienia. Można również uznać, że praca jest kontynuowana w przypadku, kiedy przerwa w zatrudnieniu wypadła w dni świąteczne lub wolne od pracy, jednakże pod warunkiem, że wniosek o przyznanie dodatku aktywizacyjnego złożony był podczas trwania pierwszej umowy. Jeżeli zaś między umowami występuje przerwa, chociażby na jeden dzień, nie ma podstaw prawnych do kontynuowania wypłaty dodatku aktywizacyjnego. Zainteresowana osoba powinna w przerwie między zatrudnieniem bądź wykonywaniem pracy w ramach umowy zlecenia dokonać rejestracji w powiatowym urzędzie pracy, uzyskać prawo do zasiłku dla bezrobotnego i w związku z podjęciem kolejnej pracy złożyć nowy wniosek o przyznanie prawa do dodatku aktywizacyjnego. Za taką wykładnią przepisów przemawia jednoznaczny zapis art. 48 ustawy, z którego wynika, że prawo do dodatku przysługuje bezrobotnemu, jeżeli podjął zatrudnienie.

Organ podkreślił, iż z powodu ustania zatrudnienia skarżącego w A sp. z o.o. Agencja Pracy Tymczasowej w dniu 27.04.2012 r. i podjęciem kolejnego zatrudnienia od dnia 7.05.2012 r. oraz niedokonania rejestracji jako osoba bezrobotna między okresami zatrudnienia, dodatek aktywizacyjny mógł przysługiwać tylko do dnia 27.04.2012 r. włącznie na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Z akt sprawy wynika, iż skarżący podjął kolejne zatrudnienie dopiero od dnia 7.05.2012 r., a w momencie podjęcia tego zatrudnienia nie był już osobą bezrobotną, posiadającą prawo do zasiłku. Natomiast kontynuacja pobierania dodatku jest możliwa, zdaniem organu, w sytuacji, gdy dana osoba z prawem do dodatku aktywizacyjnego podejmuje kolejną pracę bez dnia przerwy (lub gdy przerwa przypada na dni wolne od pracy).

Wojewoda wskazał również, że Z. K. został pouczony o zasadach nabycia prawa do dodatku aktywizacyjnego. Pouczenie z dnia 23.02.2012 r. oraz z dnia 9.03.2012 r., własnoręcznie podpisane przez skarżącego, jest zgodne z zapisami art. 48 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Z. K. podkreślił, że nie kwestionuje odmowy przyznania dodatku aktywizacyjnego w okresie nieobjętym umową o pracę, jednak uważa, iż należy mu się dodatek za okres od 7 do 30 maja 2012 r. Ponownie zaznaczył, że przerwa w zatrudnieniu pomiędzy zawartymi umowami o pracę wynikała z zamknięcia zakładu B i z otrzymania ustnego zapewnienia od kierownika, iż z chwilą uruchomienia produkcji po "długim majowym weekendzie" nadal będzie pracował na tym samym stanowisku. Wskazał, że nie otrzymał świadectwa pracy, gdyż miał być nadal zatrudniony na umowę o pracę tymczasową. Skarżący zaznaczył również, że kontaktował się w kwietniu telefonicznie z PUP i urzędniczka poinformowała go, iż uzyskanie statusu osoby bezrobotnej z prawem do zasiłku nastąpi po 7 dniach od rejestracji, tj. wtedy gdy umowa o pracę będzie już kontynuowana, a zatem nie ma sensu dokonywać rejestracji.

Z. K. podkreślił, że decyzja o odmowie przyznawania dodatku aktywizacyjnego jest dla niego krzywdząca, gdyż nie uwzględnia faktu, iż zatrudnienie miało charakter ciągły, a występujące przerwy w zatrudnieniu wynikały wyłącznie z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy i nie dawały realnej możliwości uzyskania statusu osoby bezrobotnej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumenty wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wojewoda zaznaczył, że dopiero w skardze do sądu Z. K. powołał się na rozmowę z pracownikiem urzędu pracy, jednak nie wskazał dokładnej daty rozmowy, imienia i nazwiska tego pracownika ani nie przedstawił żadnych dokumentów uprawdopodabniających tę okoliczność jak np. bilingi.

Na rozprawie w dniu 19 września 2012 r. Z. K. załączył do akt sprawy zaświadczenie wystawione przez A sp. z o.o., że w okresie od dnia 5.03.2012 r. do 30.09.2012 r. z przerwami jest zatrudniony na stanowisku pracownika produkcji na podstawie umowy o pracę tymczasową. Z zaświadczenia wynika również, że przerwy w zatrudnieniu uwarunkowane były planami produkcyjnymi pracodawcy. Skarżący przedłożył również bilingi rozmów telefonicznych, które w jego ocenie potwierdzają, że w dniu 26 i 27 kwietnia 2012 r. trzykrotnie kontaktował się z Urzędem Pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;

Skarga okazała się w pełni zasadna.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Sądowa kontrola zaskarżonej decyzji, dokonana według kryterium zgodności z prawem oraz w granicach rozstrzygania sądu zakreślonych w art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), doprowadziła do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja narusza w istotny sposób przepisy prawa materialnego.

Istota sporu wynika z wykładni art. 48 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.). W myśl tego przepisu, bezrobotnemu posiadającemu prawo do zasiłku przysługuje dodatek aktywizacyjny, jeżeli z własnej inicjatywy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową (ust. 1 pkt 2). Nadto, ustęp 3 stanowi, iż w przypadku o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dodatek aktywizacyjny przysługuje w wysokości do 50 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, przez połowę okresu, w jakim przysługiwałby bezrobotnemu zasiłek.

Z cytowanych przepisów wynika, że w ust. 1 pkt 2 określone zostały materialne przesłanki prawa do dodatku aktywizacyjnego, a w ust. 3 ustawodawca wskazał wysokość, do której przysługuje prawo do zasiłku aktywizacyjnego wskazanego w powyższym przepisie.

Przesłankami nabycia prawa do zasiłku aktywizacyjnego w ujęciu art. 48 ust. 1 pkt 2 są zatem:

- posiadanie przez bezrobotnego prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz

- podjęcie przez takiego bezrobotnego z własnej inicjatywy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Dodatkowo art. 48 ust. 4 ustawy, określa enumeratywnie przypadki, w których dodatek aktywizacyjny nie przysługuje. Ma to miejsce w sytuacji:

1) skierowania bezrobotnego przez powiatowy urząd pracy do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na stanowisko pracy, którego koszty wyposażenia lub doposażenia zostały zrefundowane zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1;

2) podjęcia przez bezrobotnego z własnej inicjatywy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej u pracodawcy, u którego był zatrudniony lub dla którego wykonywał inną pracę zarobkową bezpośrednio przed zarejestrowaniem jako bezrobotny;

3) podjęcia przez bezrobotnego z własnej inicjatywy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej za granicą Rzeczypospolitej Polskiej u pracodawcy zagranicznego.

W art. 83 ustawy, zawarta została delegacja do wydania aktu wykonawczego określającego między innymi szczegółowy tryb przyznawania dodatku aktywizacyjnego. W oparciu o to upoważnienie Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał rozporządzenie z dnia 18 sierpnia 2009 r. (Dz. U. Nr 136, poz. 1118 ze zm.), którego przepisy regulują szczegółowy tryb przyznawania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium i dodatku aktywizacyjnego. Należy jednak podkreślić, iż przepisy tego rozporządzenia nie mogą być interpretowane jako dopełnienie przesłanek regulujących samo prawo do dodatku aktywizacyjnego. Materialne przesłanki tego prawa, jak już to zostało wyżej wywiedzione, określa ustawa, a rozporządzenie reguluje tryb przyznawania omawianego świadczenia, czyli kwestie związane z postępowaniem w przedmiocie wniosku o przyznanie dodatku aktywizacyjnego. Z § 4 pkt 2 rozporządzenia wynika, że starosta przyznaje dodatek aktywizacyjny po udokumentowaniu podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej oraz wysokości osiąganego wynagrodzenia, od dnia złożenia wniosku do ostatniego dnia połowy okresu przysługiwania zasiłku dla bezrobotnych, przypadającego w okresie zatrudnienia lub wykonywania innej pracy zarobkowej, w przypadku o którym mowa w art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W oparciu o powyższe regulacje prawne Wojewoda [...] odmówił skarżącemu przyznania prawa do dodatku aktywizacyjnego od dnia 7 maja 2012 r. z uwagi na przerwę w zatrudnieniu w okresie od 28 kwietnia 2012 r. do 6 maja 2012 r.

Z akt sprawy wynika, iż skarżący został zarejestrowany w dniu 23 lutego 2012 r. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnego od dnia 2 marca 2012 r. W dniu 9 marca 2012 r. Z. K. złożył wniosek o przyznanie dodatku aktywizacyjnego z uwagi na podjęcie z dniem 5 marca 2012 r. zatrudnienia w Agencji Pracy Tymczasowej A Sp. z o.o. Przedmiotem umowy było świadczenie pracy tymczasowej na stanowisku produkcyjnym na rzecz B Spółka z o.o. Prezydent Miasta Ł. w dniu [...]orzekł o utracie przez skarżącego z dniem 5 marca 2012 r. statusu osoby bezrobotnej, a decyzją z dnia [...] przyznał mu dodatek aktywizacyjny na okres od 9.03.2012 do 11.03.2012 r. Z. K. przedłożył w urzędzie pracy kolejne umowy o pracę tymczasową zawarte z agencją A na okres od 12.03.2012 r. do 31.03.2012 r., od 01.04.2012 r. do 27.04.2012 r. oraz od 7.05.2012 r. do 30.05.2012 r., z których wynikało, że nadal świadczy on pracę w firmie B na stanowisku produkcyjnym. Prezydent Miasta Ł. przyznał skarżącemu dodatek aktywizacyjny za okres od 12.03.2012 r. do 27.04.2012 r., natomiast odmówił prawa do tego dodatku za okres od 7.05.2012 r. do 30.05.2012 r. z uwagi na przerwę w zatrudnieniu. Organ uznał bowiem, iż z powodu ustania zatrudnienia w A sp. z o.o. w dniu 27.04.2012 r. i podjęcia kolejnego zatrudnienia od dnia 7.05.2012 r. oraz niedokonania rejestracji jako osoba bezrobotna pomiędzy okresami zatrudnienia, dodatek aktywizacyjny mógł przysługiwać skarżącemu tylko do dnia 27.04.2012 r. W ocenie organu, podjęcie przez skarżącego kolejnego zatrudnienia dopiero od dnia 7.05.2012 r. spowodowało, iż w momencie podjęcia tego zatrudnienia nie był on już osobą bezrobotną posiadającą prawo do zasiłku. Organ podkreślił, iż kontynuacja pobierania dodatku aktywizacyjnego jest możliwa jedynie w sytuacji, gdy dana osoba z prawem do dodatku podejmie kolejną pracę bez dnia przerwy lub gdy przerwa przypada na dni wolne od pracy.

Powyższe stanowisko organu nie może zostać uznane za prawidłowe.

Niewątpliwie instytucja dodatku aktywizacyjnego ma na celu wspieranie rynku pracy, w szczególności osób bezrobotnych, które z własnej inicjatywy podejmują zatrudnienie rezygnując z przysługujących im uprawnień z tytułu bezrobocia. Istotą dodatku aktywizacyjnego jest to, że zawsze przyznawany jest osobie, która już utraciła status osoby bezrobotnej z powodu podjęcia zatrudnienia. Nie jest to zatem instytucja nierozerwalnie związana z posiadaniem statusu bezrobotnego, gdyż wówczas nie można byłoby jej stosować wobec osób podejmujących zatrudnienie. Warunkiem wymaganym do przyznania dodatku jest jedynie uprzednie posiadanie statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku. Skarżący warunek ten spełnił, jak również podjął zatrudnienie z własnej inicjatywy pomimo niestabilnych warunków jakie zaoferowała, jako pracodawca, Agencja Pracy Tymczasowej. Argumentacja organów obu instancji, że w momencie podjęcia kolejnego zatrudnienia skarżący nie był już bezrobotny, jest nielogiczna. Przy takim rozumowaniu brak byłoby podstaw do przyznania komukolwiek prawa do rozpatrywanego dodatku, skoro prawo do niego przysługuje bezrobotnemu, który podjął zatrudnienie. Innymi słowy rzecz ujmując, art. 48 ust. 1 pkt 2 reguluje prawo do dodatku aktywizacyjnego w stosunku do osoby, która faktycznie podjęła zatrudnienie (z własnej inicjatywy), a zatem zawsze w chwili składania udokumentowanego zaświadczenia wystawionego w celu ustalenia prawa do dodatku aktywizacyjnego i jego wysokości, strona – uprzednio bezrobotny - będzie już osobą zatrudnioną.

W ocenie Sądu dodatek aktywizacyjny służyć ma złagodzeniu skutków podjęcia przez bezrobotnego pracy w okolicznościach, w których instytucje kodeksu pracy nie dają i nie mogą dostarczyć dostatecznej ochrony. Fakt zawarcia wielu kolejnych krótkoterminowych umów o pracę, świadczy o braku możliwości zatrudnienia skarżącego na okres dłuższy i sam w sobie zawiera ryzyko przerw w zatrudnieniu, gdy skarżący pomimo stawiennictwa u pracodawcy pracy nie uzyska. Ponadto, jak wynikało z wyjaśnień skarżącego, w sporne dni 28.04 – 6.05. 2012 r. produkcja została wstrzymana przez pracodawcę na rzecz którego świadczył pracę, tj. firmę B z uwagi na tzw. "długi weekend" i trudno oczekiwać aby bezrobotny w tym czasie wszczął odpowiednie procedury rejestracyjne, skoro posiadał wiedzę o możliwości podjęcia pracy po wznowieniu produkcji - tj. 7 maja 2012 r. i w tym dniu zawarł umowę o pracę do 30 maja 2012 r. Z umowy tej wynika bezspornie, iż nadal skarżący wykonuje pracę na rzecz tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku co dotychczas, a zatem niewątpliwie była to kontynuacja podjętego w dniu 5.03.2012 r. zatrudnienia. Ponadto, na rozprawie w dniu 19 września 2012 r. skarżący przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu wystawione w dniu 17.09.2012 r. przez A, z którego wynika, że zawarte zostały z nim również kolejne umowy o pracę tymczasową na stanowisku pracownika produkcyjnego na okres od: 4.06.2012 do 30.06.2012 r., 1.07.2012 do 31.07.2012 r., 1.08.2012 r. do 3.08.2012 r., 21.08.2012 r. do 31.08.2012 r. i 1.09.2012 r. do 30.09.2012 r. Jednocześnie firma A zaznaczyła w zaświadczeniu wyraźnie, iż przerwy w zatrudnieniu uwarunkowane były planami produkcyjnymi pracodawcy.

Należy zauważyć, że ustawodawca w powołanym przepisie art. 48 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nie wymaga nieprzerwanego zatrudnienia, lecz podjęcia go i wykonywania z własnej inicjatywy bezrobotnego. Skarżący wykonywał pracę u jednego pracodawcy, a przerwy wynikały nie z jego woli i inicjatywy, lecz z charakteru podjętego zatrudnienia w Agencji Pracy Tymczasowej.

W tych okolicznościach brak było podstaw do przyjęcia rozszerzającej interpretacji powołanych przepisów w sposób ograniczający uprawnienia bezrobotnego podejmującego aktywność zawodową. Przyjęcie, że dni przestoju produkcyjnego są przerwami w zatrudnieniu, w których aby skarżący otrzymać dodatek aktywizacyjny winien ponownie uzyskać status bezrobotnego (i prawo do zasiłku) jest interpretacją przepisów regulujących kwestie dodatku aktywizacyjnego tj. art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, sprzeczną, na tle rozpatrywanego stanu faktycznego, z celem tej instytucji i wykluczającą pełnienie funkcji aktywizacyjnej w stosunku do bezrobotnego.

Wskazać także należy, iż w sytuacji, gdyby skarżący faktycznie w okresie od 28.04 do 6.05.2012 r. zarejestrował się urzędzie pracy jako osoba bezrobotna, to w związku z podjęciem od 7.05.2012 r. zatrudnienia u tego samego pracodawcy, zostałaby wyczerpana negatywna przesłanka do przyznania dodatku aktywizacyjnego, wymieniona w art. 48 ust. 4 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Niewłaściwa interpretacja przepisów prawa materialnego stanowi uchybienie określone w przepisie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. naruszenie prawa materialnego, obligujące Sąd do uchylenia decyzji zaskarżonej jak również poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji (art. 135 ustawy).

Rozpatrując sprawę ponownie organ pierwszej instancji wyda odpowiednią decyzję z uwzględnieniem wyżej przedstawionego stanowiska, co do interpretacji powołanych przepisów i ich zastosowania w stanie faktycznym ustalonym w niniejszej sprawie.

k.ż.