II SA/Po 601/12

Uzasadnienie

Pismem z dnia 2 lutego 2010 r. P. J. zwrócił się do Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego [...] w P. o wyjaśnienie, kiedy i na jakiej podstawie zmieniono użytek gruntowy w granicach działki ewidencyjnej nr [...] na arkuszu mapy, 8 w obrębie U. w P., z gruntów ornych klasy VI (RVI) na zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp) oraz dlaczego nie został poinformowany o tej zmianie.

Z uwagi na wątpliwości co do wykazanego w ewidencji gruntów i budynków oznaczenia użytku gruntowego w granicach działki ewidencyjnej nr [...], Prezydent Miasta P. wszczął postępowanie administracyjne w celu ustalenia, czy wykazany sposób użytkowania przedmiotowego gruntu jest prawidłowy.

Decyzją z dnia [...] 2011 r. Prezydenta Miasta P., utrzymał dotychczasowy użytek gruntowy - zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp) w granicach działki ewidencyjnej nr [...] na arkuszu mapy 8 w obrębie U. do czasu przedłożenia przez właściciela nieruchomości opracowania geodezyjnego i kartograficznego wykazującego aktualny sposób użytkowania gruntów.

Po rozpoznaniu odwołania P. J. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w P. decyzją z dnia [...] 2011 r. uchylił zaskarżone rozstrzygniecie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Organ odwoławczy zauważył, iż organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków nie wskazał na podstawie jakich dokumentów, określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, dokonał aktualizacji operatu ewidencyjnego w ramach transmisji bazy danych ewidencyjnych. Zauważył, iż w wyniku przeprowadzonej w latach 2003-2004 transmisji bazy danych ewidencyjnych do nowego systemu teleinformatycznego działka nr [...] w ewidencji gruntów wykazana została jako zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp) podczas gdy wcześniej była oznaczona jako grunty orne klasy VI (RVI). Zdaniem Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w P. transmisja bazy danych ewidencyjnych nie może stanowić podstawy do zmiany sposobu użytkowania gruntów. Jest to czynność techniczna związana z prowadzeniem bazy danych ewidencyjnych. Tym samym zmiana zapisu użytku przedmiotowej działki została dokonana bez podstawy prawnej.

Prezydent Miasta P. decyzją z dnia [...] 2012 r., nr [...]) wprowadził na podstawie wyników oględzin z dnia 22 grudnia 2011 r. w operacie ewidencji gruntów i budynków zmianę w zakresie użytku gruntowego w granicach działki ewidencyjnej nr [...] na arkuszu mapy 8 w obrębie U. w P., wpisując w miejsce użytku gruntowego zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp) użytek tereny rekreacyjno - wypoczynkowe (Bz).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż właścicielem nieruchomości położonej w P. przy ul. U. [...], stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] na arkuszu mapy 8 w obrębie U., jest P. J..

Według mapy klasyfikacyjnej wsi U., sporządzonej w latach 60. ubiegłego wieku oraz mapy ewidencji gruntów przedmiotowa działka wykazana była jako grunty orne klasy VI (RVI). Z kolei na mapie ewidencyjnej sporządzonej w 1996 r. działka ewidencyjna nr [...] sklasyfikowana została jako zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp), a następnie, w roku 1997, jako zurbanizowane tereny niezabudowane na gruntach ornych klasy VI (Bp-RVI) na podstawie opracowania geodezyjnego i kartograficznego nr Ep. 6/95, przyjętego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Organ wyjaśnił, iż zgodnie z obowiązującym wówczas rozporządzeniem Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków do zurbanizowanych terenów nie zabudowanych, zaliczało się grunty nie zabudowane, ale przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Zasięg tego użytku przyjmowało się z miejscowego planu zagospodarowania.

Dalej wskazano, że w wyniku dostosowania danych ewidencyjnych do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, przedmiotową działkę wykazano w 2003 r. w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne klasy VI (RVI), a następnie, w wyniku przeprowadzonej w latach 2003-2004 r. transmisji bazy danych ewidencyjnych do nowego systemu teleinformatycznego, działka nr [...] w ewidencji gruntów i budynków ponownie została wykazana jako zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp), przy czym nie było żadnego dokumentu, który stanowiłby prawną podstawę zmiany użytku.

Prezydent Miasta P. uznał, iż brak jest dokumentów będących podstawą zmiany zapisu użytku gruntowego z gruntów ornych klasy VI (RVI) na zurbanizowane tereny niezabudowane (Bp).

W dalszej części uzasadnienia organ wskazał, iż w dniu 22 grudnia 2011 r., przeprowadzono oględziny gruntu, które wykazały, iż pas ziemi ok. 10 m wzdłuż ulicy A. porośnięty jest trawą i krzewami, natomiast pozostała część działki jak i sąsiedniej działki nr [...] , stanowiącej również własność P. J., porośnięta jest sosnami ok. 15 letnimi. Rozmieszczenie drzew zostało wykazane przez P. J. w załączeniu do wniosku złożonego do Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Miasta P. o pozwolenie na usunięcie drzew. Teren łącznie z działką nr [...] ogrodzony jest metalową siatką. Od strony ul. U. zlokalizowana jest brama wjazdowa. Organ zauważył, iż z oględzin wynika, że do tej pory w granicach działki nr [...] nie został rozpoczęty proces inwestycyjny, nie jest również prowadzona gospodarka rolna czy leśna. Od przeprowadzenia poprzednich oględzin, to jest od dnia 22 lipca 2010 r., teren został uporządkowany z pozostałości od wycinki drzew. Uległa też zmianie liczba drzew i krzewów.

Prezydenta Miasta P. wyjaśnił następnie, iż w sprawie zaszła konieczność sprostowania wadliwego zapisu dotyczącego użytku gruntowego w granicach przedmiotowej działki. W świetle poczynionych ustaleń stwierdzono, że przywrócenie w ewidencji wpisu użytku grunty orne klasy VI (RVI) jest niemożliwe. Przeprowadzone oględziny gruntu potwierdziły bowiem, iż aktualne zagospodarowanie działki nr [...] uniemożliwia prowadzenie w jej granicach gospodarki rolniczej, tak więc przywrócenie użytku gruntowego grunty orne klasy VI (RVI) pozostawałoby w sprzeczności z zasadą aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.

Dalej organ wskazał, że zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych dokonuje się w oparciu o § 68 i załącznik nr 6 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Do zurbanizowanych terenów niezabudowanych (Bp) zgodnie z pkt 3 załącznika nr 6 zalicza się grunty niezabudowane, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, wyłączone z produkcji rolniczej i leśnej. Z kolei do gruntów ornych, zgodnie z pkt 1 powołanego wyżej załącznika nr 6, zalicza się grunty:

a) poddane stałej uprawie mechanicznej mającej na celu produkcję ziemiopłodów rolniczych lub ogrodniczych, w tym grunty, na których urządzone zostały ogrody działkowe oraz szklarnie i inspekty,

b) nadające się do uprawy, o której mowa pod lit. a), ale zajęte pod plantacje chmielu, wikliny, drzew (np. choinek) oraz szkółki drzew ozdobnych i krzewów,

c) ugory, odłogi.

Powołując się na encyklopedyczne definicje Prezydent Miasta P. wyjaśnił, że ugorem jest pole zwykle nieobsiewane przez 1-4 lat, lecz uprawiane i nawożone obornikiem, natomiast odłogiem jest pole nieuprawiane i nieobsiewane przez wiele lat. Natomiast za wyłączony z produkcji rolniczej i leśnej, na podstawie przepisu art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r., o ochronie gruntów rolnych i leśnych uważa się grunt, na którym został rozpoczęty inny niż rolniczy lub leśny sposób użytkowania gruntu.

Według organu, aktualny stan użytkowania działki nr [...] nie odpowiada żadnej z przytoczonych wyżej definicji. Doszło zatem do faktycznego wyłączenia tego gruntu z produkcji rolniczej, a właściciel nie dopełnił obowiązku wynikającego z przepisu art. 22 ust. 2 i 3 - Prawo geodezyjne i kartograficzne, to jest nie zgłosił organowi prowadzącemu ewidencję gruntów i budynków zmiany danych tego rejestru oraz nie dostarczył dokumentów geodezyjnych niezbędnych do wprowadzenia zmiany.

Zdaniem Prezydent Miasta P. aktualny stan użytkowania odpowiada definicji terenów zieleni nieurządzonej niezaliczonych do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych wchodzących w skład terenów rekreacyjno - wypoczynkowych (Bz), zgodnie z załącznikiem nr 6 pkt 3 ppkt 5 lit. f rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Przepis § 45 rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków stanowi, iż aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych. Do aktualizacji operatu ewidencyjnego przepisy § 35 stosuje się odpowiednio. Natomiast zgodnie z § 35 ww. rozporządzenia źródłami danych ewidencyjnych niezbędnych do założenia ewidencji są m.in. wyniki oględzin (pkt 7).

W związku z powyższym, opierając się na wynikach oględzin gruntu, Prezydent Miasta P., stosownie do treści § 68 rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków i załącznika nr 6 tego rozporządzenia stwierdził, że obecny sposób użytkowania pozwala zaliczyć przedmiotowy grunt do terenów rekreacyjno - wypoczynkowych (Bz). Przedmiotowa działka porośnięta jest bowiem kilkunastoletnimi sosnami samosiejkami oraz krzewami, które uniemożliwiają prowadzenie na gruncie produkcji rolniczej i doprowadziły do faktycznego wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej. Ponadto, zadrzewionej części gruntu nie można zaliczyć do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych (Lz) ze względu na powierzchnię użytku, która przewyższa powierzchnię 0,1000 ha dopuszczalną dla tego rodzaju użytku.

Odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta P. wniósł P. J. zarzucając organowi I instancji błędy co do dokonanych ustaleń faktycznych dotyczących zagospodarowania przedmiotowej działki. Podniósł, iż w rzeczywistości obszar porośnięty drzewami jest znacznie mniejszy niż utrzymuje organ. Zdaniem strony nieprawdziwe są twierdzenia organu co do daty przekwalifikowania rodzaju użytku przedmiotowej działki w trakcie transmisji danych w latach 2003-2004. Z informacji uzyskanych w Wydziale Finansowym Urzędu Miasta P. wynika, iż zmiana ta nastąpiła w roku 2009 r.

Zdaniem strony organ nie wskazał podstawy prawnej przekwalifikowania należącej do niego nieruchomości na teren rekreacyjno-wypoczynkowy (Bz). Nie ulega natomiast wątpliwości, iż przed bezprawną zmianą klasyfikacji użytkowania działki stanowiła ona grunt orny klasy VI (RVI) – odłóg.

Decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w P. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy w pełni podzielił ustalenia i ocenę prawną wyrażoną w zaskarżonej decyzji. W jego ocenie wyniki przeprowadzonych oględzin przedmiotowej działki pozwalają zaliczyć przedmiotowy grunt do terenów rekreacyjno-wypoczynkowych (Bz). Zgodnie bowiem z ust. 3 pkt 5 lit. f załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, do terenów rekreacyjnych zalicza się nie zajęte pod budynki tereny zieleni nieurządzonej niezaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych.

Z posiadanych przez organ odwoławczy dokumentów wynika, że działka nr [...] porośnięta jest kilkunastoletnimi sosnami samosiejkami oraz krzewami, które uniemożliwiają prowadzenie na gruncie produkcji rolniczej. Ponadto zadrzewionej części gruntu nie można zaliczyć do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych (Lz) ze względu na powierzchnię użytku, która przewyższa powierzchnię 0,10 ha dopuszczalną dla tego rodzaju użytku.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu P. J. podniósł, iż organ odwoławczy nie odniósł się do podniesionych przez niego twierdzeń co do rzeczywistej powierzchni działki porosłej przez samosiejki oraz nie wziął pod uwagę, iż podjął on działania zmierzające do przywrócenia przedmiotowej działki do stanu pierwotnego umożliwiającego jej rolnicze wykorzystanie. Skarżący wskazał również, iż organ odwoławczy był poinformowany o toczącym się już 3 lata postępowaniu administracyjnym w sprawie wydania zezwolenia na wycięcie drzew, które to postępowanie uniemożliwia mu przywrócenie rolniczego użytkowani przedmiotowego terenu poprzez posadzenie na nim drzewek owocowych.

Skarżący zanegował rzetelność przeprowadzonych w dniu 22 grudnia 2011 r. oględzin, jego działki, w szczególności w zakresie ustalenia powierzchni działki zarośniętej samosiejkami. Zarzucił, że organ odwoławczy nie odniósł się do jego wniosku o powtórne przeprowadzenie oględzin.

Zdaniem P. J. organ nie wskazał podstawy prawnej przekwalifikowania należącej do niego nieruchomości na teren rekreacyjno-wypoczynkowy. Tymczasem działka w myśl prawa polskiego oraz wspólnotowego powinna być zakwalifikowana jako grunt rolny – odłóg. W jego ocenie treść zaskarżonego rozstrzygnięcia przeczy stanowi faktycznemu.

Odpowiadając na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Występujący na rozprawie pełnomocnik skarżącego podniósł, iż organ winien traktować łącznie obie należące do skarżącego, a sąsiadujące ze sobą działki oraz wskazał, iż na liczących łącznie 3000 m2 działkach rosły 73 drzewa, spośród których na wycinkę 31 skarżący posiada ostateczne pozwolenie na wycinkę, a co do pozostałych 42 drzew postępowanie w przedmiocie uzyskania zezwolenia na ich wycinkę pozostaje w toku. Stąd też zdaniem pełnomocnika skarżącego uznać należy, iż organ oparł się w swoim rozstrzygnięciu na nieaktualnych oględzinach i uznał za porośnięty cały teren, w sytuacji gdy chodzi jedynie o rosnące na tym terenie na obu działkach łącznie 42 drzewa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 i 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej p.p.s.a.) kontrola sądu administracyjnego, ogranicza się do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta polega na badaniu, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Orzekanie - w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa.

Wady, skutkujące koniecznością uchylenia decyzji lub postanowienia, stwierdzeniem ich nieważności bądź wydania ich z naruszeniem prawa, przewidziane są w przepisie art. 145 § 1 p.p.s.a. Na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. decyzja podlega uchyleniu między innymi wówczas, gdy narusza przepisy postępowania w sposób, mogący mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Podkreślić nadto trzeba, iż sąd administracyjny nie jest związany zarzutami ani wnioskami skargi i zawartą w skardze argumentacją. Obowiązany jest natomiast, zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. do oceny praworządności zachowań organów administracji w danej sprawie. Oznacza to, iż podniesione w skardze zarzuty i ich uzasadnienie nie są wyłącznym kryterium badania legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd ma bowiem obowiązek wziąć pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i zarzutów podniesionych w skardze i dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet gdy dany zarzut nie został podniesiony (por. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2004 r. sygn. akt I SA 2027/02, publ. Lex 146756 i z dnia 29 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA 2819/02, publ. Lex 146750).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja oraz utrzymana przez nią w mocy decyzja organu I instancji zostały podjęte z naruszeniem przepisów prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż przesłanką wszelkich rozstrzygnięć organów administracji winny być kompletne ustalenia faktyczne. Zasada powyższa wynika wprost z art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. i znajduje zastosowanie do postępowania toczącego się przed organami obu instancji.

Do ustaleń faktycznych o zasadniczym znaczeniu należy zaś ustalenie faktycznego stanu działki ewidencyjnej nr [...] położonej w obrębie U. w P..

Przed przystąpieniem do dalszych rozważań wskazać należy, iż zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jednocześnie § 9 ust. rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 z 2001 r.) stanowi, że działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

W § 28 tegoż rozporządzenia określono, że treść mapy ewidencyjnej stanowią miedzy innymi granice działek, kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia oraz numery działek ewidencyjnych, zaś w § 60 wskazano miedzy innymi, że danymi ewidencyjnymi dotyczącymi działki ewidencyjnej są numer działki stanowiący część składową identyfikatora działki ewidencyjnej, pole powierzchni działki ewidencyjnej oraz informacje określające pola powierzchni konturów użytków gruntowych i klas gleboznawczych w granicach działki ewidencyjnej.

Rodzaje użytków gruntowych wykazywane w ewidencji określa § 67 rozporządzenia stanowiący, że użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1) użytki rolne,

2) grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,

3) grunty zabudowane i zurbanizowane,

4) użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,

5) nieużytki, oznaczone symbolem - N,

6) grunty pod wodami,

7) tereny różne oznaczone symbolem -Tr.

W § 68 rozporządzenia określono przy tym szczegółowy podział użytków gruntowych poszczególnych kategorii, zaś w Załączniku nr 6 do tegoż rozporządzenia wskazano ustawowe przesłanki zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych. Z treści tegoż załącznika wynika, iż przesłanka zaliczenia gruntu do danej kategorii użytku gruntowego jest każdorazowo sposób użytkowania i zagospodarowania gruntu.

W świetle powyższych przepisów oczywistym jawi się, iż pojęcia działki ewidencyjnej nie można utożsamiać z pojęciem użytku gruntowego, albowiem pojęcie działki ewidencyjnej odnosi się do stanu prawnego danego terenu, zaś pojęcie użytku gruntowego do faktycznego sposobu użytkowania określonego obszaru gruntu.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika także w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, iż na jednej działce ewidencyjnej mogą się znajdować grunty zaliczone do różnych użytków gruntowych oraz, że określony użytek gruntowy może swoim zasięgiem obejmować tereny położone w granicach więcej niż jednej działki ewidencyjnej i to zarówno całe działki ewidencyjne jak i ich fragmenty (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z dnia 14 października 2010 r., sygn. II GSK 864/09, publ. Lex nr 746286).

Powyższych okoliczności nie uwzględniły jak się wydaje organy administracji obu instancji orzekające w sprawie, skutkiem czego nie sprostały wymogom poczynienia w tym zakresie kompletnych i zgodnych z rzeczywistym stanem rzeczy ustaleń.

W szczególności zauważyć należy, iż Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, że działka nr [...] porośnięta jest kilkunastoletnimi sosnami samosiejkami oraz krzewami, które uniemożliwiają prowadzenie na gruncie produkcji rolniczej, w sytuacji gdy nawet z niekompletnego materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy wynika, iż co najmniej część tej działki nie jest zadrzewiona.

Na powyższe wskazuje zdjęcie z ortofotomapy, na którym widoczny jest wzdłuż ulicy A. pas gruntu nie porośnięty drzewami, (k. 5 akt organu I instancji) oraz protokoły z oględzin przedmiotowej działki przeprowadzonych 22 kwietnia 2010 r. gdzie wskazano, że wzdłuż ulicy A. istnieje pas ziemi o szerokości od 6 do 10 metrów stanowiący ugór, a pozostała cześć działki porośnięta jest sosnami około 10-15 letnimi (k. 29 akt organu I instancji) i w dniu 22 lipca 2010 r., gdzie wskazano, iż orientacyjnie, cyt. "taśmą i na oko" pomierzono na tej działce zasięg użytków gruntowych, przy czym w załączniku graficznym do tegoż protokołu wskazano, iż drzewostan na przedmiotowej działce koncentruje się w dwóch oddzielonych od siebie grupach, mniejszej przy ul. U. i większej w głębi działki oraz opisano jako odłóg pas działki wzdłuż granicy z ulicami A. i U.. (k. 38-40 akt organu I instancji). Także w protokole oględzin z dnia 22 grudnia 2011 r. wskazano, iż wzdłuż ulicy A. pas ziemi - około 10 metrów stanowi odłóg (k. 93 akt organu I instancji).

Fakt, iż tereny porośnięte drzewami nie przylegają bezpośrednio do granicy działki wynika także z dokumentacji fotograficznej sporządzonej podczas oględzin w dniu 22 grudnia 2012 r. (k.93-97 akt organu I instancji).

Również orzekający w sprawie organ I instancji pomimo samodzielnego poczynienia ustaleń, iż na części działki nr [...] znajduje się ugór, względnie odłóg, a porośnięta drzewami jest jedynie cześć tej działki i uwidocznieniu ich w uzasadnieniu swojej decyzji (strona 3 uzasadnienia) zaliczył całość powierzchni działki do jednej kategorii użytku gruntowego, nie uwzględniając w swoich rozważaniach zarówno zróżnicowane sposobu zagospodarowania działki nr [...] jak i jej powiązań w zakresie faktycznego sposobu zagospodarowania z działkami sąsiednimi.

Powyższe okoliczności w powiązaniu z treścią pism procesowych P. J., w których wskazywał on na uzyskanie zgody na wycięcie 31 spośród 73 drzew rosnących na działce nr [...] i sąsiadującej z nią działce nr [...] oraz na fakt, iż część z tych drzew faktycznie już wyciął, pozwalają na stwierdzenie, iż zaskarżona decyzja oraz utrzymana przez nią w mocy decyzja organu I instancji zapadły co najmniej przedwcześnie i nie zostały oparte o kompletny materiał dowodowy.

Zauważyć przy tym należy, iż okoliczność, że ortofotomapa przedstawia stan na rok 2008 i nie odpowiada aktualnemu stanowi zagospodarowania działki zauważył i podniósł w uzasadnieniu swojej decyzji także organ i instancji, lecz organ odwoławczy zagadnienie to w swoich rozważaniach zupełnie pominął.

Stąd też zaskarżoną decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w P. oraz utrzymana przez nią w mocy decyzję organu I instancji należało na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. uchylić jako zapadłą z naruszeniem przepisów postępowania (art. 7 k.p.a. i 77 § 1 k.p.a.), które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uchylenie zarówno decyzji zaskarżonej skargą, jak i decyzji pierwszoinstancyjnej uzasadnione jest potrzebą przeprowadzenia przy ponownym rozpoznaniu sprawy postępowania dowodowego co do istoty sprawy.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy administracji winny poczynić prawidłowe i kompletne ustalenia faktyczne, w tym spowodować przeprowadzenie odpowiednich i rzetelnych pomiarów co aktualnego stanu działki nr [...] i ewentualnie działek sąsiednich na których występować będzie kontynuacja użytków gruntowych istniejących na przedmiotowej działce, a następnie w oparciu o takowe ustalenia wydać decyzję kończącą postępowanie.

Pamiętać bowiem należy, iż ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne w art. 2 pkt 8 definiuje ewidencję gruntów i budynków (kataster nieruchomości) - jako jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Również rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków nakłada na starostę jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków (art. 22 ust. 1 ustawy) m.in. obowiązek utrzymania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności (§ 44 pkt 2), przy czym dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu (§ 46 ust. 1). Z powyższych regulacji wyprowadzić można zasadę utrzymywania ewidencji gruntów w stanie aktualności, która to zasada uniemożliwia wprowadzanie do operatu ewidencyjnego zapisów dotyczących występujących na działce użytków gruntowych, nie według aktualnego stanu terenu, lecz według stanu użytku gruntowego istniejącego na działce kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat wcześniej. Wprowadzenie do ewidencji gruntów użytku gruntowego obrazującego stan sprzed co najmniej 15 lat jawnie pozostawałoby w sprzeczności z rzeczywistym charakterem aktualnego użytku gruntowego na tym obszarze, stwierdzonym chociażby w wyniku oględzin, które zgodnie z § 35 tego samego rozporządzenia także są źródłami danych ewidencyjnych.

Odnosząc się do argumentacji podnoszonej przez pełnomocnika skarżącego na rozprawie Sąd pragnie nadto zauważyć, iż nie ma istotnego znaczenia dla sprawy uzyskanie przez P. J. decyzji ostatecznej o zezwoleniu na wycinkę określonych drzew przedmiotowej działki, czy też ubieganie się przez skarżącego o uzyskanie zezwolenia na wycinkę kolejnych drzew. Nawet ewentualne uzyskanie wskazanych powyżej orzeczeń administracyjnych nie rodzi bowiem po stronie P. J. obowiązku wycięcia objętych nimi drzew i krzewów i co za tym idzie bezpośrednio nie wpływa na rodzaj użytku gruntowego faktycznie istniejącego na działce. Dopiero fizyczne usuniecie konkretnych drzew i krzewów z terenu działki skarżącego może mieć wpływ na ustalenie jaki rodzaj lub rodzaje użytków gruntowych występują aktualnie na stanowiącej przedmiot postępowania działce.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż bez przeprowadzenia odpowiednich pomiarów i ustaleń co do aktualnego stanu zagospodarowania działki brak jest możliwości dokonania prawidłowego zaliczenia wchodzących w jej skład gruntów do poszczególnych kategorii użytków gruntowych, co wynika chociażby z faktu, iż kryterium różnicującym użytek określony jako grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem Lz od terenów rekreacyjno-wypoczynkowych, oznaczonych symbolem Bz jest pole powierzchni użytku gruntowego. Zgodnie bowiem z Załącznikiem nr do rozporządzenia gruntami zadrzewionymi i zakrzewionymi są grunty porośnięte roślinnością leśną, których pole powierzchni jest mniejsze od 0,10 ha, a terenami rekreacyjno wypoczynkowymi tereny zieleni nieurządzonej nie zaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych.

Nadto jak wykazano już powyżej pola powierzchni danego użytku gruntowego nie można utożsamiać z polem powierzchni działki na jakiej występuje, jak również nie można go ograniczać, tylko do pola powierzchni zajmowanego na danej działce, o ile jest on kontynuowany na działce sąsiedniej.

Czynności dowodowe na działce organ winien przeprowadzić w sposób, który umożliwi stronie udział w nich, albowiem dokonywanie oględzin w sposób taki jak w dniu 22 grudnia 2011 r., kiedy to wobec nieobecności P. J. organ ograniczył się jedynie do obserwacji terenu działki spoza ogrodzenia jest nieprzydatne dla osiągnięcia celu postępowania dowodowego, to jest precyzyjnego ustalenia rzeczywistego sposobu zagospodarowania przedmiotowej działki gruntu.

Biorąc pod uwagę postawę prezentowaną w toku całego postępowania administracyjnego przez skarżącego Sąd pragnie nadto przypomnieć, iż zgodnie przepisami ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne osoby wykonujące prace geodezyjne i kartograficzne mają prawo miedzy innymi do wstępu na grunt i do obiektów budowlanych oraz dokonywania niezbędnych czynności związanych z wykonywanymi pracami (art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy), zaś właściciel jest obowiązany umożliwić podmiotom wykonującym prace geodezyjne wykonanie tych prac (art. 14 ustawy). Powyższe oznacza, iż P. J. jest obowiązany do umożliwienia osobom, które na zlecenie organu wykonywać będą niezbędne pomiary i inne prace geodezyjne, wstępu na teren przedmiotowej działki oraz działki nr [...].

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a. w zw. § 14 ust. 2 pkt 1 c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 200 p.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje stronie skarżącej od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W świetle powyższego oczywistym jest zasadność przyznania skarżącemu zwrotu kosztów obejmujących wpis od skargi o wynoszący 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego.

Uwzględnienie skargi czyniło koniecznym orzeczenie z urzędu o niemożności wykonania zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku (art. 152 p.p.s.a.).