I SA/Lu 688/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
2012-09-14Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Fita /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Fita po rozpoznaniu w dniu 14 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Zaskarżą decyzją Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy własną decyzję stwierdzającą nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Celnego określającej spółce A S.A. zobowiązanie w podatku od towarów i usług z tytułu importu oleju napędowego do silników.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 8 , poz. 60 ze zm. – dalej: "op"), tj. wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa, poprzez określenie zobowiązania w podatku VAT z pominięciem w podstawie opodatkowania kwoty opłaty paliwowej.
W piśmie z dnia 3 lipca 2012 r. skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek skierowała w pierwszej kolejności do organu, a w razie jego nieuwzględnienia do WSA w Lublinie. Spółka uzasadniała, że istotnym jest, iż decyzje uznane za nieważne (w tej i w innych sprawach) zostały wydane w 2007 r. i 2008 r., a wykonanie decyzji stwierdzających ich nieważność może spowodować ponowne wszczęcie postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania Spółki z tytułu podatku VAT i obowiązek zapłacenia przez Spółkę wysokich odsetek od tych zaległości.
Argumentowała, że stwierdzenie nieważności powoduje wyeliminowanie decyzji wymiarowych z obrotu prawnego z mocą wsteczną. Tym samym Spółka traci również z mocą wsteczną prawo do odliczenia podatku VAT z tych decyzji w rozliczeniu za okresy, w których dokonała tego odliczenia (w kwocie około 277 tys. zł) i będzie zobowiązana do dokonania korekty rozliczeń za te lata. Ponadto Spółka podniosła, że biorąc pod uwagę czas trwania postępowania sądowoadministracyjnego, zarówno przed WSA, jak i przed NSA zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku VAT za poszczególne okresy 2007 r. i 2008 r. może ulec przedawnieniu, co spowoduje utratę przez Spółkę możliwości wstecznego odliczenia VAT, a przede wszystkim prawa do zwrotu zapłaconych odsetek.
Tym samym – w ocenie Spółki - wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować nieodwracalny skutek. W dalszej części uzasadnienia wniosku skarżąca odniosła się do wadliwości zaskarżonej decyzji argumentując, że w chwili wydania przez organ podatkowy decyzji wymiarowych w 2007 i 2008 r., w świetle obowiązujących wówczas przepisów prawa możliwie było dokonanie zaprezentowanej w nich wykładni, że opłata paliwowa jest nienależna, jeżeli olej napędowy lub paliwo jest używane do napędu pojazdów nieporuszających się po drogach i nie podlega uwzględnieniu w podstawie opodatkowania.
Postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji obliguje Wojewódzki Sąd Administracyjny do jego rozpatrzenia i wydania w tym przedmiocie rozstrzygnięcia, zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.
Na etapie postępowania sądowego art. 61 § 3 p.p.s.a. pozwala na wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego wyłącznie w sytuacji, gdy zaistnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazać jednak należy, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które mają przymiot wykonalności tzn. nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy zaś rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu. Nie każdy więc akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
Co do zasady z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają żadnych działań ze strony podmiotów uprawnionych.
Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. np. postanowienie NSA w sprawie II FSK 198/10, cbois.nsa.gov.p).
Z tych też względów, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja stwierdzająca nieważność decyzji wymiarowej nie posiada atrybutu wykonalności. Nie nadaje się do wykonania i nie podlega wykonaniu, czy to dobrowolnemu czy w trybie egzekucji. Jak słusznie podniosła skarżąca jej konsekwencją jest wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji wymiarowej ze skutkiem ex tunc, co nie rodzi bezpośrednich następstw w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Przewidziana bowiem w tym przepisie ochrona tymczasowa nie służy zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed skutkami bezpośrednio związanymi z jej wykonaniem, których ponadto nie można byłoby naprawić w razie ewentualnego uwzględnienia skargi. Chodzi więc o szkodę wyrządzoną wykonaniem konkretnej decyzji, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego (wyegzekwowanego) świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Sama natomiast obawa, że na skutek zaskarżonej decyzji, w przyszłości zostanie podjęty akt administracyjny, który może doprowadzić do zobowiązania strony do uregulowania należnych zobowiązań, nawet z odsetkami nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej. Okoliczności, które uzasadniają niebezpieczeństwo zaistnienia trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a., muszą być bowiem wykazane w sposób realny, a nie na zasadzie przypuszczenia.
Ponadto wskazać stronie należy, że w postępowaniu, którego celem jest udzielenie ochrony tymczasowej, nie ocenia się zgodności z prawem kwestionowanego aktu, a wyłącznie wystąpienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z tych względów, działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Fita /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Fita po rozpoznaniu w dniu 14 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Uzasadnienie
Zaskarżą decyzją Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy własną decyzję stwierdzającą nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Celnego określającej spółce A S.A. zobowiązanie w podatku od towarów i usług z tytułu importu oleju napędowego do silników.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 8 , poz. 60 ze zm. – dalej: "op"), tj. wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa, poprzez określenie zobowiązania w podatku VAT z pominięciem w podstawie opodatkowania kwoty opłaty paliwowej.
W piśmie z dnia 3 lipca 2012 r. skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek skierowała w pierwszej kolejności do organu, a w razie jego nieuwzględnienia do WSA w Lublinie. Spółka uzasadniała, że istotnym jest, iż decyzje uznane za nieważne (w tej i w innych sprawach) zostały wydane w 2007 r. i 2008 r., a wykonanie decyzji stwierdzających ich nieważność może spowodować ponowne wszczęcie postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania Spółki z tytułu podatku VAT i obowiązek zapłacenia przez Spółkę wysokich odsetek od tych zaległości.
Argumentowała, że stwierdzenie nieważności powoduje wyeliminowanie decyzji wymiarowych z obrotu prawnego z mocą wsteczną. Tym samym Spółka traci również z mocą wsteczną prawo do odliczenia podatku VAT z tych decyzji w rozliczeniu za okresy, w których dokonała tego odliczenia (w kwocie około 277 tys. zł) i będzie zobowiązana do dokonania korekty rozliczeń za te lata. Ponadto Spółka podniosła, że biorąc pod uwagę czas trwania postępowania sądowoadministracyjnego, zarówno przed WSA, jak i przed NSA zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku VAT za poszczególne okresy 2007 r. i 2008 r. może ulec przedawnieniu, co spowoduje utratę przez Spółkę możliwości wstecznego odliczenia VAT, a przede wszystkim prawa do zwrotu zapłaconych odsetek.
Tym samym – w ocenie Spółki - wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować nieodwracalny skutek. W dalszej części uzasadnienia wniosku skarżąca odniosła się do wadliwości zaskarżonej decyzji argumentując, że w chwili wydania przez organ podatkowy decyzji wymiarowych w 2007 i 2008 r., w świetle obowiązujących wówczas przepisów prawa możliwie było dokonanie zaprezentowanej w nich wykładni, że opłata paliwowa jest nienależna, jeżeli olej napędowy lub paliwo jest używane do napędu pojazdów nieporuszających się po drogach i nie podlega uwzględnieniu w podstawie opodatkowania.
Postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji obliguje Wojewódzki Sąd Administracyjny do jego rozpatrzenia i wydania w tym przedmiocie rozstrzygnięcia, zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.
Na etapie postępowania sądowego art. 61 § 3 p.p.s.a. pozwala na wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego wyłącznie w sytuacji, gdy zaistnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazać jednak należy, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które mają przymiot wykonalności tzn. nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy zaś rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu. Nie każdy więc akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania.
Co do zasady z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają żadnych działań ze strony podmiotów uprawnionych.
Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. np. postanowienie NSA w sprawie II FSK 198/10, cbois.nsa.gov.p).
Z tych też względów, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja stwierdzająca nieważność decyzji wymiarowej nie posiada atrybutu wykonalności. Nie nadaje się do wykonania i nie podlega wykonaniu, czy to dobrowolnemu czy w trybie egzekucji. Jak słusznie podniosła skarżąca jej konsekwencją jest wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji wymiarowej ze skutkiem ex tunc, co nie rodzi bezpośrednich następstw w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Przewidziana bowiem w tym przepisie ochrona tymczasowa nie służy zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed skutkami bezpośrednio związanymi z jej wykonaniem, których ponadto nie można byłoby naprawić w razie ewentualnego uwzględnienia skargi. Chodzi więc o szkodę wyrządzoną wykonaniem konkretnej decyzji, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego (wyegzekwowanego) świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Sama natomiast obawa, że na skutek zaskarżonej decyzji, w przyszłości zostanie podjęty akt administracyjny, który może doprowadzić do zobowiązania strony do uregulowania należnych zobowiązań, nawet z odsetkami nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej. Okoliczności, które uzasadniają niebezpieczeństwo zaistnienia trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a., muszą być bowiem wykazane w sposób realny, a nie na zasadzie przypuszczenia.
Ponadto wskazać stronie należy, że w postępowaniu, którego celem jest udzielenie ochrony tymczasowej, nie ocenia się zgodności z prawem kwestionowanego aktu, a wyłącznie wystąpienie przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z tych względów, działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.
