IV SA/Wr 517/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-06-25Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Orłowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Ewa Orłowska – referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat, ustanowionej z urzędu, P. D.-D. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w podwójnej wysokości w sprawie ze skargi I. S.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: I. przyznać od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W.adwokat, ustanowionej z urzędu, wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej w wysokości 180 zł wraz ze stawką podatku VAT w kwocie 41,40 zł, czyli ogółem 221,40 zł; II. odmówić przyznania wynagrodzenia w pozostałym zakresie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z dnia 17 grudnia 2012 r. oddalił skargę na wskazaną w sentencji decyzję.
Postanowieniem referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we W. z dnia 14 lutego 2013 r. przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
Dnia [...] Okręgowa Rada Adwokacka we [...] wyznaczyła pełnomocnika z urzędu adwokat P. D. – D.
Pismem z dnia [...] adwokat z urzędu sporządziła skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku Sądu. Skarga ta zawiera wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w podwójnej wysokości z uwagi na charakter sprawy, nakład pracy i przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Wniosek ten zawiera również oświadczenie, że opłaty z tytułu udzielonej pomocy nie zostały opłacone w całości ani w części.
Skarga kasacyjna została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 755/13. W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że wniosek pełnomocnika z urzędu o przyznanie wynagrodzenia w postępowaniu kasacyjnym podlega rozpoznaniu przez wojewódzki sąd administracyjny.
Z protokołu rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynika, że żadna ze stron nie stawiła się.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad prawnych określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do art. 258 § 2 pkt 8 powołanej ustawy do czynności referendarza sądowego w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy należy m. in. wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi lub radcy prawnemu za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz o zwrocie niezbędnych udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm. ).
Przepis § 19 cytowanego wyżej rozporządzenia stanowi, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb państwa obejmują:
1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 – 5 oraz
2) niezbędne udokumentowane wydatki adwokata.
Natomiast § 20 tego rozporządzenia stanowi, że wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Z treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit " b " rozporządzenia wynika, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji – 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Stawka minimalna określona w pkt 1 wynosi w niniejszej sprawie 240 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ).
Wynagrodzenie adwokata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej, który nie prowadził sprawy w I instancji, wynosi zatem 75% stawki minimalnej, czyli 180 zł (50 % x 240 zł).
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, w sprawach w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Stawka podatku od towarów i usług wynosi zaś 23% (art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i sług; Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze, należało przyznać wynagrodzenie za udzieloną pomoc prawną obejmującą sporządzenie i wniesienia skargi kasacyjnej - powiększone o stawkę podatku od towarów i usług- w łącznej wysokości 221,40 zł (wynagrodzenie: 180 zł + podatek VAT: 41,40 zł =221,40 zł).
Nieuzasadniony jest natomiast wniosek pełnomocnika z urzędu o zasądzenie wynagrodzenia w pozostałym zakresie, przekraczającym wysokość stawki minimalnej, przede wszystkim z tego względu, że żądana kwota przekracza maksymalną kwotę opłat, jaką może zasądzić sąd na rzecz pełnomocnika z urzędu, uregulowaną w treści § 19 pkt 1 rozporządzenia, z którego jednoznacznie wynika, że w przypadku, gdy pomoc prawna jest świadczona przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, sąd podwyższa opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych.
Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa § 2 w ust. 1 rozporządzenia, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5, przy czym rozdział 5 określa stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zasądzając natomiast opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (§ 2 ust. 1).
Ustawodawca określając wysokość stawek minimalnych za poszczególne czynności lub za udział w poszczególnych postępowaniach dokonał precyzyjnego rozważenia i uwzględnienia wszelkich okoliczności charakterystycznych dla danego typu spraw. W przyjętych stawkach minimalnych oddana została wycena koniecznego nakładu pracy po stronie pełnomocnika związana ze specyfiką określonego rodzaju postępowań. Jednocześnie ustawodawca pozostawił możliwość uwzględnienia przez sąd pewnych nadzwyczajnych, szczególnych okoliczności, które pojawiając się w danej sprawie zwiększają diametralnie nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pełnomocnika procesowego (post. Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt III AKz 643/09, LEX nr 553823).
Zgodzić się należy ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie, że nie ma powodów do podwyższenia stawki wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu, gdy jego aktywność w wypełnianiu obowiązków w toku całego postępowania nie przekracza granic zwykłej staranności (post. SA w Krakowie z dnia 13 września 2006 r., II AKz 350/06, KZS 2006/10/21).
W świetle powyższego, przyjąć trzeba, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do zasądzenia wynagrodzenia wyższego od stawek minimalnych, ponieważ pełnomocnik nie wskazała żadnych szczególnych okoliczności wymagających zwiększonego nakładu pracy ani też na czym miałaby polegać jej szczególna aktywność, o której mowa w orzecznictwie uzasadniająca przyznanie wynagrodzenia w podwyższonej wysokości.
Aktywność pełnomocnika z urzędu przejawiła się bowiem w przejrzeniu akt sprawy w dniu [...] i sporządzeniu wspomnianej już skargi kasacyjnej.
Z tych względów, na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z § 18 ust. 1 pkt 2 lit "b" i § 18 ust. 1 pkt 1 lit "c" oraz § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, należało orzec jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Ewa Orłowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Ewa Orłowska – referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat, ustanowionej z urzędu, P. D.-D. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w podwójnej wysokości w sprawie ze skargi I. S.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: I. przyznać od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W.adwokat, ustanowionej z urzędu, wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej w wysokości 180 zł wraz ze stawką podatku VAT w kwocie 41,40 zł, czyli ogółem 221,40 zł; II. odmówić przyznania wynagrodzenia w pozostałym zakresie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z dnia 17 grudnia 2012 r. oddalił skargę na wskazaną w sentencji decyzję.
Postanowieniem referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we W. z dnia 14 lutego 2013 r. przyznano skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
Dnia [...] Okręgowa Rada Adwokacka we [...] wyznaczyła pełnomocnika z urzędu adwokat P. D. – D.
Pismem z dnia [...] adwokat z urzędu sporządziła skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku Sądu. Skarga ta zawiera wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w podwójnej wysokości z uwagi na charakter sprawy, nakład pracy i przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Wniosek ten zawiera również oświadczenie, że opłaty z tytułu udzielonej pomocy nie zostały opłacone w całości ani w części.
Skarga kasacyjna została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt I OSK 755/13. W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że wniosek pełnomocnika z urzędu o przyznanie wynagrodzenia w postępowaniu kasacyjnym podlega rozpoznaniu przez wojewódzki sąd administracyjny.
Z protokołu rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynika, że żadna ze stron nie stawiła się.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad prawnych określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do art. 258 § 2 pkt 8 powołanej ustawy do czynności referendarza sądowego w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy należy m. in. wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi lub radcy prawnemu za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz o zwrocie niezbędnych udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm. ).
Przepis § 19 cytowanego wyżej rozporządzenia stanowi, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb państwa obejmują:
1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 – 5 oraz
2) niezbędne udokumentowane wydatki adwokata.
Natomiast § 20 tego rozporządzenia stanowi, że wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Z treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit " b " rozporządzenia wynika, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji – 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Stawka minimalna określona w pkt 1 wynosi w niniejszej sprawie 240 zł (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ).
Wynagrodzenie adwokata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej, który nie prowadził sprawy w I instancji, wynosi zatem 75% stawki minimalnej, czyli 180 zł (50 % x 240 zł).
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, w sprawach w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Stawka podatku od towarów i usług wynosi zaś 23% (art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i sług; Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze, należało przyznać wynagrodzenie za udzieloną pomoc prawną obejmującą sporządzenie i wniesienia skargi kasacyjnej - powiększone o stawkę podatku od towarów i usług- w łącznej wysokości 221,40 zł (wynagrodzenie: 180 zł + podatek VAT: 41,40 zł =221,40 zł).
Nieuzasadniony jest natomiast wniosek pełnomocnika z urzędu o zasądzenie wynagrodzenia w pozostałym zakresie, przekraczającym wysokość stawki minimalnej, przede wszystkim z tego względu, że żądana kwota przekracza maksymalną kwotę opłat, jaką może zasądzić sąd na rzecz pełnomocnika z urzędu, uregulowaną w treści § 19 pkt 1 rozporządzenia, z którego jednoznacznie wynika, że w przypadku, gdy pomoc prawna jest świadczona przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, sąd podwyższa opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych.
Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa § 2 w ust. 1 rozporządzenia, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5, przy czym rozdział 5 określa stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zasądzając natomiast opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (§ 2 ust. 1).
Ustawodawca określając wysokość stawek minimalnych za poszczególne czynności lub za udział w poszczególnych postępowaniach dokonał precyzyjnego rozważenia i uwzględnienia wszelkich okoliczności charakterystycznych dla danego typu spraw. W przyjętych stawkach minimalnych oddana została wycena koniecznego nakładu pracy po stronie pełnomocnika związana ze specyfiką określonego rodzaju postępowań. Jednocześnie ustawodawca pozostawił możliwość uwzględnienia przez sąd pewnych nadzwyczajnych, szczególnych okoliczności, które pojawiając się w danej sprawie zwiększają diametralnie nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pełnomocnika procesowego (post. Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt III AKz 643/09, LEX nr 553823).
Zgodzić się należy ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie, że nie ma powodów do podwyższenia stawki wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu, gdy jego aktywność w wypełnianiu obowiązków w toku całego postępowania nie przekracza granic zwykłej staranności (post. SA w Krakowie z dnia 13 września 2006 r., II AKz 350/06, KZS 2006/10/21).
W świetle powyższego, przyjąć trzeba, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do zasądzenia wynagrodzenia wyższego od stawek minimalnych, ponieważ pełnomocnik nie wskazała żadnych szczególnych okoliczności wymagających zwiększonego nakładu pracy ani też na czym miałaby polegać jej szczególna aktywność, o której mowa w orzecznictwie uzasadniająca przyznanie wynagrodzenia w podwyższonej wysokości.
Aktywność pełnomocnika z urzędu przejawiła się bowiem w przejrzeniu akt sprawy w dniu [...] i sporządzeniu wspomnianej już skargi kasacyjnej.
Z tych względów, na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z § 18 ust. 1 pkt 2 lit "b" i § 18 ust. 1 pkt 1 lit "c" oraz § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, należało orzec jak w sentencji.
