III SA/Wa 3338/11

Uzasadnienie

B. S. (dalej "Skarżąca" lub "Strona") złożyła dniu 2 czerwca 2011r. (data wpływu do Ministra Finansów - Organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w W. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w P.) wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Od roku 2006 Strona korzysta z możliwości odliczenia ulgi odsetkowej, przewidzianej w art. 26b ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217. poz. 1588, z późn. zm.) – dalej "updof". W roku 2006 odliczyła odsetki za okres od 2002 r. do 2006 r., a w kolejnych latach odsetki za dalsze lata. Podstawa, korzystania z ww. ulgi jest fakt, że:

1. W roku 2002 Skarżąca zaciągnęła w banku kredyt hipoteczny na sfinansowanie budowy lokalu mieszkalnego w pierwotnej wysokości 240.000 zł;

2. Nieruchomość została nabyta w dniu 8 lutego 2005 r.;

3. Zakup nieruchomości nastąpił na rynku pierwotnym:

4. Kredyt został udzielony przez bank;

5. Wnioskodawczyni nie korzystała z odliczeń od dochodu wydatków, poniesionych na własne cele mieszkaniowe;

6. Zapłacone odsetki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W 2003 roku Strona dokonała częściowej spłaty kredytu 100.000 zł. Po dokonaniu tej spłaty, wartość zadłużenia z tytułu kredytu wynosi 140.000 zł. Od tego czasu zaświadczenia wydawane przez bank o wysokości spłaconych odsetek, obejmują odsetki wyłącznie od kwoty zadłużenia w wysokości 140.000 zł.

W związku z powyższym Skarżąca zadała pytanie, czy od 2007 r. ma prawo do odliczenia pełnych odsetek, wykazanych w zaświadczeniu z banku, które obejmuje odsetki od kwoty kredytu w wysokości 140.000 zł, czy też bez względu na fakt, że odsetki naliczone są od kwoty zadłużenia nie większej, niż ustalony limit 189.000 zł. należy stosować odliczenie proporcjonalne, wnikające z pierwotnej kwoty udzielonego kredytu 240.000 zł i odliczać odsetki w proporcji 78.75% (tj. 189.000/240.000).

Zdaniem Strony, ma ona prawo do odliczenia pełnej wartości odsetek wykazanych w zaświadczeniu z banku i naliczonych od aktualnego zadłużenia w wysokości 140.000 zł. Nie musi stosować proporcjonalnego odliczenia, wynikającego ze stosunku ustawowego limitu w wysokości 189.000 zł do pierwotnej kwoty zadłużenia 240.000 zł. Skarżąca wyjaśniła, że art. 26b ust. 4 pkt 2 updof stanowi, że odliczenie od podatku obejmuje wyłącznie odsetki, od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej. W dniu kiedy po raz pierwszy skorzystano z ulgi odsetkowej, była to wartość 189.000 zł. Z treści przepisu art. 26b ust. 4 pkt 2 nie wynika, aby o wartości odliczonych odsetek miała decydować kwota udzielonego kredytu, a jedynym ograniczeniem jest podstawa naliczanych odsetek. W tym przypadku podstawa naliczenia odsetek wynosi nie więcej, niż 140.000 zł, pomimo, że pierwotna wartość kredytu wynosiła 240.000 zł.

W opinii Strony przyjęcie w tym przypadku zasady proporcjonalnego rozliczenia, w którym odsetki podlegałyby odliczeniu w stosunku 189.000 zł/240.000 zł, tj. 78.75%. prowadziłoby do sytuacji, w której kredytobiorca, który zaciągnął taki sam kredyt w wysokości 240.000 zł. a nie dokonał częściowej spłaty, miałby prawo do odliczenia wyższej wartości odsetek. W takim przypadku kwota odliczenia pokrywałaby 100% odsetek od zadłużenia w wysokości 189.000 zł. W sytuacji częściowej spłaty kredytu, kiedy odsetki naliczone są od pozostałego zadłużenia w wysokości 140.000 zł, zastosowanie proporcjonalnego odliczenia w wysokości 78.75% spowodowałoby, że odliczeniu podlegałoby jedynie 78,75% odsetek od zadłużenia 140.000 zł. a więc o 21,25% mniej niż w przypadku niedokonania częściowej spłaty. Taka sytuacja powodowałaby nierówność podatników.

Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W uzasadnieniu powołał się na treść art. 26b ust. 1 i ust. 4 updof, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne stwierdził, że ulga odsetkowa to prawo do odliczania od podstawy obliczenia podatku, faktycznie poniesionych w roku podatkowym wydatków na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Zaciągnięcie kredytu hipotecznego na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych związanych z budową lokalu mieszkalnego w pierwotnej wysokości 240.000 zł. wywiera skutek prawny w tej postaci, iż podatnikowi na zasadzie praw nabytych przysługuje prawo do odliczenia odsetek zapłaconych od kwoty kredytu do wysokości limitu obowiązującego w danym roku, w którym została zakończona budowa budynku mieszkalnego. Stwierdził, że kredyt udzielony Skarżącej na sfinansowanie inwestycji mieszkaniowej wynosi 240.000 zł, a wysokość limitu obowiązującego w 2005 r. to 189.000 zł. Z upływem lat będzie się zmniejszać wartość zadłużenia Wnioskodawczyni ale nie zmienia to faktu, że bank udzielił Skarżącej kredytu w wysokości 240.000 zł. Również dokonanie częściowej spłaty kredytu w wysokości 100.000 zł nie zmieni tego faktu. Limit określa się na rok zakończenia inwestycji i dotyczy on całego kredytu a nie pozostałej do spłacenia kwoty zadłużenia. Istotne jest to jaką kwotę kredytu zaciągnął podatnik na inwestycję mieszkaniową. Skoro kredyt udzielony Stronie przekracza 89.000 zł tym samym nie ma ona prawa do odliczania w pełnej wysokości zapłaconych odsetek w żadnym roku podatkowym. Aby obliczyć kwotę odsetek podlegającą odliczeniu należy 189.000 zł pomnożyć przez 100 a następnie podzielić przez wysokość kredytu (tj. 240.000 zł). Uzyskany w ten sposób wskaźnik procentowy wskazuje jaki procent zapłaconych odsetek podlega odliczeniu w ramach ulgi odsetkowej. Iloczyn kwoty faktycznie zapłaconych odsetek i obliczonego wyżej wskaźnika procentowego stanowi kwotę limitu odsetek, niezależnie od jakiej części kredytu bank naliczył w danym okresie odsetki.

Minister Finansów wskazał, że art. 26b ust. 4 pkt 2 updof, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., będący przedmiotem wniosku odnosi się w swej treści do odliczenia, o którym mowa w ust. 1 art. 26b, czyli faktycznie poniesionych w roku podatkowym wydatków na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi posiadającemu w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych wskazanej w tym przepisie. Wysokość udzielonego kredytu jest określona w umowie kredytowej (umowie pożyczki) i kwestia pozostającej do spłaty kwoty kapitału nie ma wpływu na ustalenie wysokości udzielonego kredytu. Zatem odliczenie, w świetle powyższego przepisu obejmuje wyłącznie odsetki naliczone za okres od 1 stycznia 2002 r. i zapłacone (faktycznie poniesione wydatki na spłatę odsetek; od tej części kredytu udzielonego podatnikowi posiadającemu w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych związanej m.in. z budową budynku mieszkalnego), która nie przekracza kwoty wskazanej w tym przepisie czyli 189.000 zł na 2005 r. będący rokiem zakończenia inwestycji przez Stronę. Dla ustalenia limitu konieczne jest więc odniesienie do kredytu udzielonego. Ponadto, kwotę limitu kredytu, od którego odliczeniu podlegają odsetki ustala się w roku zakończenia inwestycji I ustalony limit obowiązuje w latach następnych.

Strona wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

Na powyższą interpretację indywidualną Strona pismem z dnia 3 listopada 2011 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 26b ust. i oraz art.26b ust.4 pkt 2 updof.

W uzasadnieniu skargi Strona przedstawiła przebieg postępowania. Wskazała, że zgodnie z zasadą praworządności, zapisaną w art. 120 Ordynacji podatkowej organ podatkowy jest zobowiązany do działania na podstawie przepisów prawa. Zasada ta obowiązuje również w postępowaniu o wydaniu indywidualnej interpretacji prawa, gdyż jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt SA/Wa 542/08 organ wydający interpretację indywidualną musi respektować zasadę praworządności, tj. działać z poszanowaniem przepisów o właściwości, przepisów proceduralnych oraz norm prawa materialnego, tym bardziej, że jest ona zapisana także art. 7 Konstytucji RP.

Zdaniem Skarżącej w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydający zaskarżoną decyzję dokonał błędnej wykładni przepisu prawa materialnego, tj. art. 26b ust. 1 oraz art. 26b ust. 4 pkt 2 updof. Zgodnie z treścią tych przepisów podatnik ma prawo odliczyć faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, przy czym zgodnie z art. 26b ust. 4 pkt 2 odliczenie to obejmuje wyłącznie odsetki od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego i 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, określonej na rok zakończenia inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 10. W roku 2005 kwota stanowiąca tak określony iloczyn 70 m2 wynosiła 189.000,00 zł.

Strona nie kwestionuje, że przysługujący jej limit odliczeń wynosi 189.000,00, stanowi prawo nabyte i nie podlega zmianie w późniejszych latach. Zasada ta wprost wynika z art. 26b ust. 4 pkt 2 updof, zgodnie z którym kwota stanowiąca iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego określana jest na rok zakończenia inwestycji. Jednakże z punktu widzenia tak sformułowanej normy prawnej, w przypadku kredytu przekraczającego ustalony limit 189.000,00 zł nie jest w ogóle istotne ile wynosiła kwota rzeczywiście udzielonego kredytu. Jedyne znaczenie ma to, aby odsetki podlegające odliczeniu obejmowały tylko tę część kredytu, która nie przekracza ustalonego limitu. Żadna norma prawa regulująca zasady korzystania z tzw. ulgi odsetkowej nie określa działań matematycznych, jakie należy wykonać, aby uzyskać wartość odsetek podlegających odliczeniu. W istniejącym stanie faktycznym, przedstawiony przez organ wzór matematyczny miałby zastosowanie, ale wówczas jeśli w zaświadczeniu z banku o wysokości zapłaconych odsetek podana byłaby kwota odsetek naliczonych od 240.000,00 zł kredytu, co nie miało miejsca. Natomiast w sytuacji, która ma miejsce w przedmiotowej sprawie - kiedy zaświadczenie wydane przez bank o wysokości zapłaconych odsetek obejmuje odsetki wyłącznie od kwoty zadłużenia wynoszącego 140.000,00 zł, to całość tych odsetek spełnia kryteria opisane w art. 26b ust. 4 pkt 2 updof, gdyż w całości są to odsetki od tej części kredytu która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2.

Skarżąca zauważyła, że przyjęte przez organ podatkowy stanowisko pozbawiające ją prawa do odliczenia całości odsetek, naliczonych od części aktualnego kredytu obejmującego kwotę 140.000,00 zł. w oparciu o tezy przedstawione przez organ, stanowi rozszerzającą interpretację przepisu art. 26b ust. 4 pkt 1 updof, zakazaną w demokratycznym państwie prawa. Ustawodawca jasno i jednoznacznie wskazał, że odliczeniu podlegają odsetki od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego, a nie jak chce czytać ten przepis prawa organ odsetek w takiej proporcji, w jakiej kwota udzielonego kredytu ma się do kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego. Skoro więc w zaświadczeniu z banku, tj. dokumencie o jakim mowa w art. 26b ust.2 pkt.6 lit. a), odsetki naliczone są od kwoty wynoszącej 140.000,00zl, to bez względu nawet na to, czy pozostała cześć kredytu została spłacona czy nie, odsetki te w całości spełniają kryteria opisane w art. 26b ust. 4 pkt 2 updof i w konsekwencji podlegają odliczeniu na podstawie art. 26b ust. 1 updof.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zakres kontroli sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne określa ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), stanowiąc w przepisie art. 1 § 2, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach, których katalog został wymieniony w przepisie art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: "p.p.s.a."). W określonych przez ten przepis przedmiotowych granicach kognicji sądów administracyjnych mieści się m. in. orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego, wydane w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a.). Stosownie zaś do treści art. 134 §1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą skargi.

W następstwie kontroli zaskarżonego aktu Sąd stwierdził, że skarga jest nieuzasadniona, nie ma bowiem podstaw do uznania, że zaskarżona interpretacja indywidualna jest niezgodna z prawem.

Na wstępie podnieść należy, że w utrwalonej linii orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wielokrotnie podkreślano zakaz stosowania rozszerzającej wykładni w odniesieniu do przepisów normujących ulgi i zwolnienia podatkowe. Zwolnienia podatkowe należy pojmować ściśle. Należy mieć także na względzie zasadę, iż w odniesieniu do przepisów określających warunki ulg podatkowych nie można stosować wykładni ścieśniającej, ponieważ tym samym rozszerzone zostałyby obowiązki podatnika.

Sąd nie podzielił zarzutu Skarżącej co do treści i zakresu stosowania art. 26b ust. 4 pkt 2 updof. Sąd wyjaśnia, że w art. 26b ust. 4, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., ustawodawca określił wysokość dokonywanych odliczeń, gdyż są one limitowane. W myśl tego przepisu odliczenie, o którym mowa w ust. 1, gdzie ustawodawca zawarł normę, że od podstawy odliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 odlicza się z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych związanych z między innymi zakupem nowo wybudowanego lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, obejmuje wyłącznie odsetki:

1. naliczone za okres począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r., z zastrzeżeniem ust. 5, i zapłacone od tego dnia,

2. od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczania premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzając go rok podatkowy, określonej na rok zakończenia inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 10.

Kwota ta w kolejnych następujących po sobie latach podatkowych nie może ulec zmniejszeniu. W tym celu dla ustalania tej podstawy przyjmuje się najwyższy w okresie obowiązywania ustawy wskaźnik przeliczeniowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego ustalonego do celów obliczania premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy (art. 26b ust. 10 updof).

Wysokość dokonywanych odliczeń jest limitowana. Odliczenie obejmuje jedynie odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która nie przekracza limitu. W latach 2002-2007 r. limit ten wynosił 189.000 zł. Ostateczną kwotę limitu kredytu podatnik zobowiązany jest ustalić dopiero w roku zakończenia inwestycji. Ustalony zaś limit będzie dla podatnika obowiązujący w następnych latach. Jeżeli podatnik spełnił warunki do skorzystania z ulgi i zakończył inwestycję, to kwota bazowa do wyznaczenia odsetek, które podlegają odliczeniu, ulega zamrożeniu. Żaden przepis prawa nie daje podatnikowi prawa do podwyższania tejże kwoty. Kwotę tę podatnik może ustalić tylko raz na rok zakończenia inwestycji, o czym wprost stanowi art. 26b ust. 4 updof.

W związku z powyższym Sąd nie może podzielić opinii Strony, że w sprawie nie jest w ogóle istotne, ile wynosiła kwota rzeczywiście udzielonego kredytu. Ustawodawca bowiem wskazuje, iż chodzi o tę część kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, określony na rok zakończenia inwestycji. Ustawodawca w sposób jednoznaczny użył sformułowania: "część kredytu". Gdyby intencją ustawodawcy, przy domniemaniu jego racjonalności, było odniesienie "części" do poszczególnych wypłacanych transz kredytu, czy też do części nie spłaconego jeszcze kredytu, to niewątpliwie znalazłoby to odzwierciedlenie w treści wykładanej normy prawnej. Wysokość udzielonego kredytu jest określona w umowie kredytowej (umowie pożyczki) i kwestia pozostającej do spłaty kwoty kapitału nie ma wpływu na ustalenie wysokości udzielonego kredytu.

Sąd zgadza się z Ministrem Finansów, że ulga odsetkowa to prawo do odliczania od podstawy obliczenia podatku, faktycznie poniesionych w roku podatkowym wydatków na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Zaciągnięcie kredytu hipotecznego na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych związanych z budową lokalu mieszkalnego w pierwotnej wysokości 240.000,00 zł wywiera skutek prawny tej postaci, iż podatnikowi na zasadzie praw nabytych przysługuje prawo do odliczenia odsetek zapłaconych od kwoty kredytu do wysokości limitu obowiązującego w danym roku, w którym została zakończona budowa budynku mieszkalnego. Kredyt udzielony Skarżącej na sfinansowanie inwestycji mieszkaniowej wynosi 240.000,00 zł, a wysokość limitu obowiązującego w 2005 r. to 189.000,00 zł. Z upływem lat będzie się zmniejszać wartość zadłużenia Strony, ale nie zmienia to faktu, że bank udzielił jej kredytu w wysokości 240.000,00 zł. Również dokonanie częściowej spłaty kredytu w wysokości 100.000,00 zł nie zmieni tego faktu. Limit określa się na rok zakończenia inwestycji i dotyczy on całego kredytu a nie pozostałej do spłacenia kwoty zadłużenia. Istotne jest to, jaką kwotę kredytu zaciągnął podatnik na inwestycję mieszkaniową. Skoro kredyt udzielony Skarżącej przekracza 189.000,00 zł, tym samym nie ma ona prawa do odliczania w pełnej wysokości zapłaconych odsetek w żadnym roku podatkowym. Aby obliczyć kwotę odsetek podlegającą odliczeniu należy 189.000,00 zł pomnożyć przez 100, a następnie podzielić przez wysokość kredytu (tj. 240.000,00 zł). Uzyskany w ten sposób wskaźnik procentowy wskazuje jaki procent zapłaconych odsetek podlega odliczeniu w ramach ulgi odsetkowej. Iloczyn kwoty faktycznie zapłaconych odsetek i obliczonego wyżej wskaźnika procentowego stanowi kwotę limitu odsetek, niezależnie od jakiej części kredytu bank naliczył w danym okresie odsetki. Zatem odliczenie, w świetle powyższego przepisu obejmuje wyłącznie odsetki naliczone za okres od 1 stycznia 2002 r. i zapłacone (faktycznie poniesione wydatki na spłatę odsetek) od tej części kredytu (udzielonego podatnikowi posiadającemu w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych związanej m.in. z budową budynku mieszkalnego), która nie przekracza kwoty wskazanej w tym przepisie czyli 189.000,00 zł na 2005 r. będący rokiem zakończenia inwestycji przez Stronę. Dla ustalenia limitu konieczne jest więc odniesienie do kredytu udzielonego. Ponadto, kwotę limitu kredytu, od którego odliczeniu podlegają odsetki ustala się w roku zakończenia inwestycji i ustalony limit obowiązuje w latach następnych.

Oznacza to, że Minister Finansów słusznie przyjął, iż odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w kolejnych latach podatkowych będą podlegać wyłącznie odsetki od kredytu (zaciągniętego na podstawie umowy z 2002 r.) do wysokości limitu 189.000,00 zł. Nie ma przy tym znaczenia, że Skarżąca dokonała częściowej spłaty kredytu w wysokości 100.000,00 zł i że wartość zadłużenia się zmniejszyła, ponieważ limit określa się na rok zakończenia inwestycji i dotyczy on całego kredytu, a nie pozostałej do spłacenia kwoty zadłużenia. Kredyt udzielony Skarżącej przekroczył 189.000,00 zł tym samym nie ma ona prawa do odliczania w pełnej wysokości zapłaconych odsetek w żadnym roku podatkowym. Ustalony zaś limit obowiązuje Skarżącą przez wszystkie lata, w których będzie korzystać z ulgi odsetkowej i jest niezmienny.

W związku z powyższym Sąd uznał za bezzasadny zarzut naruszenia naruszenie art. 26b ust. i oraz art. 26b ust.4 pkt 2 updof. Zasadnie bowiem w zaskarżonej interpretacji indywidualnej wskazano, że Strona nie ma prawa do odliczania w pełnej wysokości zapłaconych odsetek w żadnym roku podatkowym.

W tym stanie rzeczy skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.