VII SA/Wa 350/14

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...][...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - po rozpatrzeniu odwołania H. K. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]Nr [...]z dnia [...]lipca 2012 r., nakazującej H. K. rozbiórkę garażu blaszanego wybudowanego na działce nr ewid. [...]w miejscowości [...]ul. [...]- utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy organ wskazał, że sprawa dotycząca ww. garażu była już przedmiotem postępowania przed organem nadzoru II instancji oraz przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie. [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją Nr [...]z dnia [...]marca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji Nr [...]z dnia [...]lutego 2011 r. nakazującą H.K. rozbiórkę garażu wybudowanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę. Po rozpoznaniu skargi H.K. WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1144/11 uchylił decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, a także postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]Nr [...]z dnia [...]listopada 2010 r.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy organ I instancji postanowieniem Nr [...]z dnia [...]kwietnia 2012 r. wstrzymał prowadzenie robót budowlanych przy budowie garażu oraz nałożył na H. K. obowiązek przedłożenia: zaświadczenia Wójta Gminy [...]o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; trzech egzemplarzy projektu budowlanego sporządzonego przez osobę spełniającą warunki wynikające z art. 12 ust. 7 Prawa budowlanego opracowanego zgodnie z przepisami dotyczącymi zakresu i formy projektu budowlanego określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1133 z późn. zm.); oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W związku z nieprzedłożeniem wymaganych dokumentów PINB w [...]decyzją Nr [...]z dnia [...]lipca 2012 r. nakazał H.K. rozbiórkę garażu blaszanego. [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją Nr [...]z dnia [...]listopada 2012 r. uchylił ww. decyzję oraz postanowienie PINB w [...]Nr [...]z dnia [...]kwietnia 2012 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpatrzeniu skargi J. P. wyrokiem z dnia 24 maja 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 72/13 uchylił decyzję organu odwoławczego Nr [...]z dnia [...]listopada 2012 r. Z uwagi na ww. wyrok zaszła potrzeba ponownego rozpatrzenia odwołania H. K. od decyzji PINB w [...]Nr [...].[...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem Nr [...]z dnia [...]sierpnia 2013 r. zlecił PINB w [...]przeprowadzenie postępowania uzupełniającego poprzez przeprowadzenie rozprawy administracyjnej z udziałem stron postępowania w celu złożenia wyjaśnień pod rygorem odpowiedzialności karnej (art. 233 Kodeksu karnego) w zakresie ustalenia daty budowy garażu blaszanego. PINB w [...]przeprowadził rozprawę administracyjną w dniu [...]listopada 2013 r. z udziałem J. P. oraz H. K..

Po rozpoznaniu odwołania [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał, że zaskarżone rozstrzygnięcie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]jest prawidłowe.

Wskazał, że inwestor nie uzyskał wymaganej prawem zgody właściwego organu i samowolnie zrealizował na działce w miejscowości [...]ul. [...]garaż blaszany o wymiarach 14,98 m x 5,78 m. Zdaniem organu odwoławczego organ I instancji prawidłowo ustalił, że omawiana samowola budowlana została wybudowana pod rządami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Organ podniósł, że H. K. nie udowodnił, że materiały budowlane zakupione według rachunków z dnia [...]maja 1993 r., z dnia [...]czerwca 1993 r. i z dnia [...]października 1992 r. zostały użyte do budowy spornego garażu. Wskazał, że dokumentacja fotograficzna wykonana w dniu [...]lutego 2012 r. wykazuje, że fundament betonowy garażu blaszanego jest nierówny, poszarpany, co świadczy o tym, że był wykonany przy istniejącej ścianie murowanej szklarni, która została rozebrana w maju 2011 r., a w miejscu rozebranej ściany szklarni zrealizowano nowe opierzenie garażu wykonane z nowej blachy. Pozostałe obróbki blacharskie od strony działki sąsiedniej nr [...]świadczą o tym, że zostały wykonane w celu zabezpieczenia garażu po rozebranej szklarni. Organ podniósł też, że świadek A. O. potwierdził, że jesienią 1995 r. na działce H. K. nie było omawianego garażu. Dodał jednocześnie, że według oświadczenia H. M. garaż blaszany został pobudowany w latach 1992 - 1993, ponadto H. K. przy piśmie z dnia [...]kwietnia 2012 r. dołączył oświadczenie J. K., które też wskazuje jako okres budowy ww. obiektu lata 1992-1993.

Organ odwoławczy wskazał, że PINB w [...]przeprowadził w dniu [...]listopada 2013 r. rozprawę administracyjną z udziałem J. P. oraz H. K., którzy podtrzymali swe wcześniejsze oświadczenia co do daty budowy garażu i wskazali, że nie posiadają nowych dowodów na ich potwierdzenie. Podniósł, powołując się na wyrok WSA w Warszawie sygn. akt VII SA/Wa 72/13 zapadły w niniejszej sprawie, że "część z informacji uzyskanych podczas przesłuchania może być obarczona błędami wynikającymi chociażby z upływu czasu".

[...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego zwrócił uwagę, że szklarnia przylegająca do garażu, znajdująca się na działce sąsiedniej, została rozebrana w maju 2011 r. W związku z powyższym w miejscu rozebranej ściany szklarni H. K. wykonał nowe opierzenie garażu blaszanego z nowej blachy. Pozostałe obróbki blacharskie od strony działki sąsiedniej nr [...]świadczą, że zostały wykonane w celu zabezpieczenia garażu po rozebranej szklarni.

Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 31 stycznia 1996 r. K 9/95 organ wskazał, że za samowolę budowlaną uważa się "zdarzenie prawne ciągłe, obejmujące rozpoczęcie i kontynuację budowy aż do uzyskania prawem wymaganego zezwolenia lub likwidacji skutków samowoli" i stwierdził, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z ciągiem takich zdarzeń dotyczących spornego obiektu. Organ wskazał, że jest prawdopodobne, iż ciąg ten został zapoczątkowany już w latach 90-tych, kiedy powstał przedmiotowy budynek. Zdaniem organu z uwagi na wykonanie nowej ściany w miejscu rozebranej szklarni należy uznać, że budowa spornego garażu blaszanego została zakończona w 2011 r., a więc była kontynuowana pod rządami Prawa budowlanego z 1994 r. Organ wskazał też, że na wykonanie opierzenia blaszanego od strony działki sąsiedniej inwestor winien był uzyskać pozwolenie na budowę, bowiem przepisy art. 29 i 30 Prawa budowlanego nie wyłączają tego typu robót z obowiązku jego uzyskania.

Organ stwierdził, iż zrealizowanie spornego obiektu bez wymaganej przepisami decyzji o pozwoleniu na budowę wypełnia przesłanki zastosowania art. 48 Prawa budowlanego z 1994 r., a nie art. 37 Prawa budowlanego z 1974 r. Mając to na uwadze Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...]wstrzymał prowadzenie robót budowlanych przy budowie garażu oraz nałożył na H. K. obowiązek przedłożenia odpowiednich dokumentów w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania postanowienia, celem zbadania możliwości legalizacji popełnionej samowoli budowlanej. Inwestor nie przedstawił wymaganych dokumentów, wypełniona została więc dyspozycja art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego zobowiązująca organ do wydania nakazu rozbiórki przedmiotowego garażu.

Skargę na decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...]grudnia 2013 r. nr [...]złożył H. K..

Skarżący zarzucił, iż organ w rażący sposób naruszył art. 7 Kpa poprzez zaniechanie wyjaśnienia stanu faktycznego, nie wypełnił też zaleceń zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 1144/11. Wskazał ponadto, że organ nie podał żadnego konkretnego powodu, który by mógł podważyć fakt, że materiały budowlane zakupione w 1992 i 1993 r. zostały wykorzystane do budowy garażu. Podniósł też, że betonowy fundament garażu nie jest równy, ponieważ został uszkodzony przecinakami przez ekipę rozbierającą szklarnię J. P.. Obróbki blacharskie od strony działki nr [...]zabezpieczały lukę pomiędzy garażem a szklarnią przed dostawianiem się wody. Skarżący zwrócił uwagę na oświadczenia H. M. i M. B. potwierdzające, że garaż został zrealizowany przed rokiem 1995 r. Jednocześnie zakwestionował wiarygodność oświadczenia A. O., wskazując, że jest on chrześniakiem J.P.. Podkreślił też, iż w aktach sprawy znajduje się oświadczenie J. K. (ojca skarżącego) z dnia [...]marca 2012 r., wyjaśniające przyczyny i okoliczności wykonania obróbek blacharskich oraz opierzenia ściany garażu w latach 1992-1993.

Skarżący nie zgodził się też z przyjęciem przez organ roku 2011 jako daty zakończenia budowy. Wskazał, że w przedmiotowym obiekcie nie została wykonana nowa ściana, tylko zostało wykonane opierzenie z blachy, konstrukcja ściany, słupy ścianowe były wybudowane wraz z garażem w latach 1992-1993. Zdaniem skarżącego wykonanie opierzenia z blachy w żaden sposób nie zmieniło parametrów użytkowych obiektu, w związku z czym nie stanowi robót budowlanych, o których mowa w art. 3 oraz art. 28- 30 Prawa budowlanego i nie podlega obowiązkowi uzyskania pozwolenia na budowę, albo zgłoszenia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sąd administracyjny właściwy jest do kontroli decyzji administracyjnych tylko w oparciu o kryterium legalności, a więc zgodności z prawem. Uwzględnienie skargi przez Sąd następuje więc jedynie w przypadku naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu. W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia nie wystąpiły i w związku z tym skarga nie mogła zostać uwzględniona.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie jest decyzja [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]grudnia 2013 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]z dnia [...]lipca 2012 r., którą organ I instancji nakazał H. K. rozbiórkę garażu blaszanego usytuowanego na działce nr [...]w miejscowości [...].

Bezsporne w sprawie jest, że H. K. nie posiadał pozwolenia na budowę spornego garażu, zgodnie zaś z art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (jak również zgodnie z art. 28 Prawa budowlanego z 1974 r.) roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę. Sporna w niniejszej sprawie była natomiast kwestia daty zrealizowania garażu. Inwestor, H. K. oraz J. P., właścicielka nieruchomości sąsiedniej, wskazywali na różny okres realizacji garażu. H. K. twierdził, iż zrealizował garaż w latach 1992-1993, natomiast według J. P. inwestycja została wykonana w latach 2001-2002.

Brak jednoznacznego ustalenia daty zrealizowania garażu był powodem uchylania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wcześniejszych decyzji organów prowadzących postępowanie. W ocenie skarżącego kwestia ta nadal nie została dostatecznie wyjaśniona, wobec czego [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego nie wykonał zaleceń zawartych w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz naruszył art. 7 Kpa poprzez zaniechanie wyjaśnienia stanu faktycznego.

Zauważyć trzeba, że sporny garaż, zrealizowany na działce nr [...], na fundamencie betonowym, został dostawiony do szklarni znajdującej się na sąsiedniej działce nr [...], nie posiadał własnej ściany od strony tej działki. Jak ustalono w toku postępowania, w 2011 roku J. P. rozebrała szklarnię. Skarżący po rozebraniu szklarni przez sąsiadkę wykonał ścianę garażu od strony działki nr [...], w miejscu rozebranej ściany szklarni, poprzez przymocowanie blachy trapezowej, co stało się podstawą do ustalenia przez [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, że roboty budowlane zostały zakończone w 2011 r.

W ocenie skarżącego prace wykonane w 2011 roku nie stanowią jednak robót budowlanych, o których mowa w art. 3 Prawa budowlanego, bowiem w ich wyniku nie doszło do zmiany parametrów użytkowych lub technicznych garażu, które skarżący wiąże ze zmianą charakterystycznych parametrów jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji. Zauważyć wobec tego trzeba, że według zawartej w art. 3 pkt 7a definicji przebudowy, należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, ale za wyjątkiem tych właśnie charakterystycznych parametrów, o których pisze skarżący. Z definicji tej wynika zatem, że w przypadku, gdy dojdzie do zmiany tych charakterystycznych parametrów, wykluczone jest zakwalifikowanie robót jako przebudowy (w takim przypadku mamy do czynienia z rozbudową – por. wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 10 kwietnia 2008 r. II SA/Lu 934/07 LEX nr 487270, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 marca 2008 r. II SA/Go 91/08 LEX nr 487202, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 5 kwietnia 2012 r. II SA/Ol 81/12 LEX nr 1138675, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 12 października 2011 r. II SA/Kr 1042/11 LEX nr 1086101). W niniejszej sprawie zrealizowanie przez skarżącego garażu polegało na dostawieniu go do szklarni sąsiadki, przy czym garaż ten nie posiadał własnej ściany od strony działki sąsiedniej. Wskutek wykonania w 2011 roku (po rozebraniu szklarni przez J. P.) ściany od strony działki nr [...]w miejscu, w którym ściana ta wcześniej nie istniała, niewątpliwie doszło do zmiany parametrów użytkowych i technicznych garażu, a prace wykonane przez skarżącego w 2011 r. należy zakwalifikować jako przebudowę.

W takiej sytuacji uznać zatem należy, że roboty budowlane przy realizacji garażu zostały zakończone w 2011 r., a więc pod rządami ustawy Prawo budowlane z 1994 r. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na treść art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r., zgodnie z którym przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne (do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe). Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, jeżeli obiekt budowlany wzniesiony bez wymaganego pozwolenia na budowę przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostanie następnie przebudowany (rozbudowany, nadbudowany) po tej dacie, także bez wymaganego pozwolenia, to nie ma do niego zastosowania przepis art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994 r. Gdy prace przy jednym obiekcie prowadzone są przez szereg lat, obejmują ciąg pewnych zdarzeń faktycznych, a ostatnich robót dokonano po dniu 1 stycznia 1995 r., w takiej sytuacji zastosowanie znajduje przepis art. 48 Prawa budowlanego z 1994 r. (por. wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2007 r. II OSK 782/06 LEX nr 336707, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 listopada 2005 r. VII SA/Wa 85/04 LEX nr 198953, NSA w Warszawie z 19 lipca 1999 r. IV SA 1076/97 LEX nr 47776, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 marca 2013 r. II SA/Wr 20/13 LEX nr 1305723).

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, że skoro sporny garaż został wprawdzie wzniesiony przed dniem 1 stycznia 1995 r., ale ostatnich prac polegających na zrealizowaniu ściany od strony działki nr [...]dokonano już po tej dacie (w 2011 roku), przy czym obie części budynku stanowią jedną całość, wobec tego do całości zrealizowanych prac budowlanych mają zastosowanie przepisy Prawa budowlanego z 1994 r.

Podkreślić jednocześnie trzeba, iż z uwagi na przebudowanie przez skarżącego garażu w 2011 roku nie było potrzeby dalszego wyjaśniania, w jakiej dacie garaż został wzniesiony na działce nr [...]. Kluczowe znaczenie dla ustalenia przepisów właściwych dla oceny skutków samowoli budowlanej ma bowiem moment zakończenia robót budowlanych przy danym obiekcie. Jako bezzasadny należy zatem ocenić podniesiony przez skarżącego zarzut niewykonania zaleceń zawartych w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz naruszenia art. 7 Kpa poprzez zaniechanie wyjaśnienia stanu faktycznego.

Prawidłowo zatem w okolicznościach niniejszej sprawy Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...]zastosował tryb przewidziany w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Zgodnie z tą regulacją właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. W ust. 2 wskazano natomiast, że jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1 jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) i nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych.

Przy tym – według art. 48 ust. 3 – w postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3.

Wreszcie zgodnie z art. 48 ust. 4 i 5 w przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1, natomiast przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona.

W związku z ustaleniem, iż H. K. zrealizował bez pozwolenia na budowę sporny garaż na działce nr [...]w miejscowości [...], organ powiatowy postanowieniem z [...]kwietnia 2012 r. nr [...]wstrzymał prowadzenie robót budowlanych i jednocześnie nałożył na inwestora obowiązki wynikające z ust. 3 art. 48 Prawa budowlanego, a mianowicie obowiązek przedłożenia, w terminie dwóch miesięcy, zaświadczenia Wójta Gminy [...]o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; trzech egzemplarzy projektu budowlanego sporządzonego przez osobę spełniającą warunki wynikające z art. 12 ust. 7 Prawa budowlanego opracowanego zgodnie z przepisami dotyczącymi zakresu i formy projektu budowlanego określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r.; oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Hubert Kowalewski nie przedłożył wymaganych dokumentów.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego, w przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków nałożonych postanowieniem wydanym w oparciu o art. 48 ust. 2 (a wystarczy nieprzedłożenie choćby jednego z dokumentów), stosuje się przepis ust. 1, zgodnie z którym właściwy organ nakazuje w drodze decyzji rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Podkreślić też trzeba, że w razie niespełnienia przez inwestora w wyznaczonym terminie obowiązków nałożonych takim postanowieniem organ zobligowany jest do wydania nakazu rozbiórki, decyzja wydawana na podstawie art. 48 ust. 1 w związku z art. 48 ust. 4 ma bowiem charakter związany.

Zrealizowanie przez H. K. garażu blaszanego na działce nr [...]w miejscowości [...]bez pozwolenia na budowę oraz niewykonanie przez inwestora obowiązków nałożonych postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2012 r. zrodziło zatem konieczność orzeczenia rozbiórki garażu w oparciu o art. 48 ust. 1 w zw. z ust. 4 Prawa budowlanego.

W świetle powyższego stwierdzić trzeba, że decyzja [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]grudnia 2013 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]z dnia [...]lipca 2012 r., jest zgodna z prawem.

Mając powyższe na uwadze, wobec bezzasadności skargi, należało orzec jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r. poz. 270).