II OSK 496/11

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt II SA/Po 529/10 w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sadowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Pismem z dnia 11 lipca 2012 r. uczestnik postępowania Ogólnopolski Stowarzyszenie [...] z siedzibą w R. złożyło wniosek o wykładnie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2012 r. poprzez:

1. "Precyzyjne i poparte logiczną wykładnią uzasadnienie naruszenia art. 143 kodeksu cywilnego poprzez jednoznaczne określenie, dlaczego przestrzeń nad działką w granicach dopuszczalnych przez prawo nie należy do właściciela tej nieruchomości.

2. Wskazanie na podstawie jakiego przepisu prawa NSA stwierdził zarzut naruszenia art. 143 kodeksu cywilnego niepodniesiony w skardze kasacyjnej.

3. Za ile NSA uznał, iż prawo własności w Polsce nie podlega ochronie prawnej dokonując absurdalnej wykładni art. 143 kodeksu cywilnego.

4. Wskazanie na podstawie jakiego przepisu, NSA dokonywał ustaleń, co do dopuszczalności udziału organizacji społecznej w sytuacji, w której skardze kasacyjnej takiego zarzutu nie podniesiono oraz przepisy p.p.s.a. na to nie pozwalają na tym etapie.

5. Z jakich powodów NSA wyszedł poza zarzuty skargi kasacyjnej."

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 158 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270- zwanej dalej p.p.s.a.) Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga wątpliwości, co do jego treści.

Konieczność dokonania wykładni wyroku zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, mogący budzić wątpliwości, co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu wykonania wyroku (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2006, str. 345). Niedopuszczalne jest natomiast w ramach tej instytucji domaganie się przez stronę wyjaśnienia przez sąd powodów zajętego w sprawie stanowiska, które legło u podstaw rozstrzygnięcia poprzez dodatkowe rozwinięcie argumentacji uzasadnienia wyroku, skoro postępowanie w sprawie zostało już zakończone. Wykładnia wyroku nie może, bowiem prowadzić do uzupełnienia podjętego rozstrzygnięcia przez poszerzenie go o inne elementy ani też nie może formułować przez sąd dodatkowych motywów rozstrzygnięcia lub modyfikacji motywów poprzednio wskazanych. Jej przedmiot stanowić mogą jedynie rzeczywiste wątpliwości, co do istoty rozstrzygnięcia zawartego w sentencji orzeczenia, a nie udzielanie odpowiedzi na kreowane przez stronę pytania. Za szczególnie pozbawione podstaw prawnych uważa się domaganie się przez stronę dokonania wykładni wyroku, stanowiącej w istocie polemikę z odmiennym, niż oczekiwała strona, stanowiskiem sądu zaprezentowanym w orzeczeniu (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2011 r. sygn. akt II FSK 1224/10, LEX nr 948926 oraz z dnia 18 listopada 2011 r. sygn. akt II OSK 698/10, LEX nr 1070396).

Żądanie wnioskodawcy w niniejszej sprawie stanowi w istocie polemikę ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz subiektywną ocenę uczestnika postępowania w kwestii zasadności wyroku. Wnioskodawca stawia szereg pytań i zarzutów w odniesieniu do uzasadnienia wyroku i jego treści. Zmierza więc do nowej interpretacji rozstrzygnięcia oraz argumentów podanych w uzasadnieniu wyroku w kontekście własnego stanowiska. Wypełnienie takiego żądania wykracza poza obszar właściwy dla dokonywania wykładni wyroku na podstawie art. 158 p.p.s.a. w kontekście wątpliwości co do treści wyroku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2011 r. sygn. akt II OSK 698/10, KEX Br 10700396). Zwłaszcza, że argumenty odnoszące się do poszczególnych zagadnień podniesionych w skardze kasacyjnej zostały przestawione w obszernym uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w takim zakresie rozwinięcia, w jakim w ocenie Sądu należało je wskazać jako podstawa wyroku uchylającego wyrok Sądu I instancji.

Stwierdzić zatem należy, że żądanie wnioskodawcy wykracza poza ramy określone w art. 158 p.p.s.a., gdyż w istocie stanowi polemikę z argumentacją Sądu i zmierza do merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia z dnia 14 czerwca 2012 r., co jest niedopuszczalne.

Ponad to, pismo z dnia 11 lipca 2012 r. podpisane przez Z. G. Prezesa Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia [...], zawiera szereg stwierdzeń i insynuacji podważających niezawisłość i niezależność Sądu oraz obraźliwych i naruszających dobre imię, uczciwość i kwalifikacje zawodowe sędziów – członków składu orzekającego w niniejszej sprawie.

Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 158 w zw. z art. 193 p.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.