II SA/Łd 480/12

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...]r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania G.P. i D.P. od decyzji Starosty [...] z dnia [...]r., nr [...], którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono H.M. pozwolenia na budowę budynku gospodarczego z wewnętrzną instalacją elektryczną, na działce o nr ewidencyjnym 506, położonej w miejscowości J., gmina O. – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I – szej instancji.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w dniu 15 lipca 2011r. do Starostwa Powiatowego w O. wpłynął wniosek H.M. o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku gospodarczego wraz z instalacją elektryczną na działce o nr ewidencyjnym 506, położonej w miejscowości J., gmina O.. Decyzją z dnia [...]r., nr [...] Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił H.M. pozwolenia na budowę wnioskowanego budynku gospodarczego z wewnętrzną instalacją elektryczną. Od powyższej decyzji odwołali się G. i D. małżonkowie P.. W następstwie rozpoznania tegoż odwołania Wojewoda [...] decyzją z dnia [...]r., nr [...] uchylił w całości powyższą decyzję Starosty [...] oraz poprzedzające ją postanowienie z dnia 29 kwietnia 2010r. udzielające zgody na odstępstwo i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że wydane w przedmiotowej sprawie postanowienie Starosty [...] z dnia [...]r. o wyrażeniu zgody na odstępstwo od przepisów § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r., nr 75, poz. 690 ze zm.) zostało wydane z naruszeniem art. 9 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane. W tym zakresie organ odwoławczy wskazał, iż stosownie do powołanego wyżej przepisu organ właściwy do wyrażenia zgody na odstępstwo od przepisów techniczno – budowlanych ma obowiązek starannego rozważenia, czy dany przypadek uzasadnia wyłączenie powszechnie obowiązującego przepisu prawa, w tym przypadku § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Organ I – szej instancji nie wyjaśnił natomiast w uzasadnieniu decyzji dlaczego uznał, że w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, nie przytoczył żadnych okoliczności, które zdecydowały o wyrażeniu zgody na odstępstwo. Wskazano więc, aby przy ponownym rozpatrywaniu sprawy organ I – szej instancji dokonał szczegółowych ustaleń faktycznych i prawnych oraz ocenił, czy w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane. Ponadto stwierdzono, że w materiale dowodowym brak było zarówno wniosku H.M. z dnia 11 lutego 2010r. jak i wystąpienia Starosty [...] do właściwego ministra o upoważnienie do udzielenia zgody na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz upoważnienia Ministra Infrastruktury z dnia [...]r. Wskazano nadto, że uchybieniem popełnionym przez organ I – szej instancji było również wspólne doręczenie przesyłek G. i D. małżonkom P., bowiem takie doręczenie nie jest znane przepisom obowiązującej procedury administracyjnej (art. 40 § 1 K.p.a.), oraz że projekt zagospodarowania działki w przedmiotowej sprawie został sporządzony na kserokopii kopii mapy zasadniczej.

W toku ponownego rozpatrywania sprawy, organ I – szej instancji pismem z dnia 25 października 2011r. zawiadomił strony o wszczęciu postępowania, a następnie w piśmie z dnia 27 października 2011r. wystąpił do inwestorki o szczegółowe uzasadnienie odstępstwa wraz z propozycją zamiennych rozwiązań oraz nałożył na inwestora obowiązek przedłożenia analizy spełniającej wymogi przepisów § 13, 19, 57, 60, 271 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Starosta [...] postanowieniem z dnia [...] r. zawiesił postępowanie w przedmiotowej sprawie do czasu uzyskania przez inwestora zgody na odstępstwo od warunków technicznych.

W piśmie z dnia 31 października 2011 r. G. i D. małżonkowie P. wnieśli zastrzeżenia odnośnie projektowanej inwestycji stwierdzając, iż inwestycja ta ograniczy w przyszłości zabudowę na ich działce oraz kwestionowali przeznaczenie budynku określone w projekcie budowlanym.

W dniu 7 listopada 2011r. inwestorka przedłożyła szczegółową analizę dotyczącą wpływu projektowanego budynku na sąsiednią nieruchomość stanowiącą własność G. i D. małżonków P. wraz z uzasadnieniem wniosku w sprawie odstępstwa od warunków technicznych.

Postanowieniem z dnia [...]r. (znak: [...]) Starosta [...] udzielił inwestorowi zgody na odstępstwo od przepisu § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Następnie postanowieniem z dnia [...]r. podjął zawieszone postępowanie. W kolejnym postanowieniu z dnia [...], nr [...], wydanym na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy – Prawo budowlane, zobowiązał inwestorkę do sporządzenia projektu zagospodarowania działki zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, a także do przeprojektowania budynku gospodarczego tak, aby nie naruszał przepisów § 13, 57, 60 warunków technicznych zgodnie z załączoną analizą do wniosku o odstępstwo od tych warunków.

Po uzupełnieniu przez inwestorkę projektu budowlanego organ I – szej instancji pismem z dnia 21 grudnia 2011r. zawiadomił strony postępowania o możliwości "zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym oraz wypowiedzenia się odnośnie zgłaszanych żądań w sprawie prowadzonego postępowania".

W piśmie z dnia 27 grudnia 2011r. G. i D. małżonkowie P. ponownie wyrazili sprzeciw w sprawie usytuowania projektowanego budynku gospodarczego bezpośrednio przy granicy z ich działką. Zwrócili uwagę na małą szerokość ich działki i zmianę wysokości projektowanego budynku w stosunku do poprzednio zatwierdzonego projektu budowlanego.

Starosta [...] decyzją z dnia [...]r., nr [...] (znak: [....]) ponownie zatwierdził projekt budowlany i udzielił H.M. pozwolenia na budowę budynku gospodarczego z wewnętrzną instalacją elektryczną, na działce o nr ewidencyjnym 506, położonej w miejscowości J., gmina O..

Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli G. i D. małżonkowie P. wskazując, iż budowa projektowanego budynku znacznie ograniczy dostęp światła dziennego i zacieni ich działkę, obniży wartość i użyteczność ich działki oraz ograniczy możliwość zabudowy budynkiem mieszkalnym. Wskazali także, iż wymiary podane na projekcje zagospodarowania działki – odległości od budynku projektowanego nie są zgodne ze stanem faktycznym i nie były pomierzone w terenie. Ponadto w ocenie skarżących dokumentacja projektowa w przedmiotowej sprawie jest niekompletna i z błędami, brak jest części opisowej do projektu zagospodarowania działki, brak jest obliczeń konstrukcyjnych, a także opisu wpływu obiektu budowlanego na środowisko, informacji o ochronie przeciwpożarowej oraz brak w projekcie informacji o uzyskaniu zgody na wejście na cudzą nieruchomość. Odwołujący się nadmienili także, iż w sprawie H.M., toczy się postępowanie w Prokuraturze Rejonowej w O. dotyczące wprowadzenia urzędnika państwowego w błąd poprzez podanie nieprawdy.

W dniu 1 lutego 2012r. do Starostwa Powiatowego w O. wpłynęło wyjaśnienie H.M. wraz z opinią uprawnionego rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych w zakresie zachowania przepisów przeciwpożarowych.

Organ odwoławczy po przeanalizowaniu całości akt sprawy mając na uwadze okoliczności podniesione w odwołaniu stwierdził, iż przedmiotem zaskarżonej decyzji jest pozwolenie na budowę budynku gospodarczego na działce należącej do H.M., bezpośrednio przy granicy z działką G. i D. małżonków P., w sytuacji gdy sąsiedzi nie wyrażają zgody na budowę tegoż budynku w sposób zamierzony przez inwestora. Organ odwoławczy podkreślił, iż już w poprzedniej swojej decyzji z dnia [...]r., nr [...] wskazywał, że usytuowanie budynku w stosunku do granicy z działką sąsiednią reguluje przepis § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), który dopuszcza usytuowanie budynku w odległości nie mniejszej niż 3m od granicy działki budowlanej w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy lub 4m w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy. Sytuowanie budynku (bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy) dopuszcza się w odległości 1,5m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Z kolei przepis art. 9 ustawy – Prawo budowlane, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, przewiduje dopuszczenie odstępstwa od przepisów techniczno — budowlanych, w tym powołanego wyżej § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r.. Ocena, czy w danej sytuacji zachodzą przypadki szczególnie uzasadnione, należy do organów administracji architektoniczno – budowlanej oraz ministra, który ustanowił odpowiednie przepisy techniczno – budowlane. Organ wskazał, iż o konieczności zastosowania odstępstwa od przepisów techniczno – budowlanych mogą decydować zarówno względy natury faktycznej (np. ukształtowanie terenu, istniejący stan zagospodarowania sąsiednich nieruchomości), jak też użytkowe czy techniczne.

Dalej organ odwoławczy wskazał, iż w przedmiotowej sprawie, w toku ponownego jej rozpatrywania, w dniu 7 listopada 2011 r. inwestor przedłożył opracowanie na okoliczność wpływu planowanej inwestycji na działce o nr ewidencyjnym 506 na działkę sąsiednią o nr ewidencyjnym 507/1 w miejscowości J. sporządzone przez autora projektu budowlanego, jako uzupełnienie wniosku z dnia 11 lutego 2010r. w sprawie odstępstwa od warunków technicznych. W analizie tej odniesiono się między innymi do możliwości ewentualnej zabudowy działki sąsiedniej budynkiem mieszkalnym oraz ustosunkowano się do kwestii przesłania nasłonecznienia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi (przy założeniu, że właściciele działki sąsiedniej zaplanują w przyszłości budowę ewentualnego budynku mieszkalnego).

Starosta [...], uwzględniając treść powyższej analizy, postanowieniem z dnia [...] r. udzielił H.M. zgody na odstępstwo od warunków technicznych § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r umożliwiając inwestorce wykonanie na jej działce "ściany bez otworów okiennych drzwiowych w projektowanym budynku gospodarczym bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną nr ewid. 507/1". W uzasadnieniu powyższego postanowienia wskazano, że usytuowanie projektowanego budynku gospodarczego w granicy z działką sąsiednią nie naruszy uzasadnionych interesów osób trzecich w obszarze oddziaływania obiektu, w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane, nie wpłynie na warunki ochrony przeciwpożarowej, nie ograniczy dostępu do drogi publicznej. Zastosowanie odstępstwa nie spowoduje zagrożenia życia ludzi, bezpieczeństwa mienia, pogorszenia warunków zdrowotno – sanitarnych i użytkowych, a także stanu środowiska. Organ I – szej instancji stwierdził ponadto, że analizując konieczność wprowadzenia odstępstwa wziął pod uwagę sposób zagospodarowania działki inwestora oraz działki sąsiedniej. Organ ten, mając na uwadze wyjaśnienia zawarte w analizie wskazał także, iż nie będzie występowało zacienianie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz, że projektowany budynek gospodarczy nie ograniczy i nie utrudni skarżącym ewentualnej zabudowy ich działki budynkiem mieszkalnym, w sąsiedztwie projektowanego budynku.

Ponadto organ odwoławczy wskazał, iż w toku ponownego rozpatrywania sprawy dokonano usunięcia nieprawidłowości w zakresie projektu zagospodarowania działki sporządzając nowy projekt na kopii aktualnej mapy zasadniczej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, co zgodne jest z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2003r. Nr 120, poz. 1133 ze zm.).

Oceniając materiał dowodowy w niniejszej sprawie organ odwoławczy stwierdził, że przedstawione przez inwestora dokumenty, po ich uzupełnieniu oraz usunięciu wskazanych nieprawidłowości, są zgodne z przepisami prawa. Projekt zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 34 ust. 3 ustawy – Prawo budowlane, jest zgodny z obowiązującymi przepisami, posiada informacje dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, jest kompletny i wykonany przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy – Prawo budowlane, aktualne na dzień opracowania projektu. Ponadto projekt budowlany zawiera oświadczenie projektantów o sporządzeniu go zgodnie z obowiązującymi przepisami. Nadto inwestorka złożyła oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Organ wskazał dalej, iż jak to wynika z materiału dowodowego działka objęta projektowaną inwestycją znajduje się na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z tym określenie sposobu zagospodarowania terenu nastąpiło w drodze decyzji Burmistrza O. z dnia [...]r., nr [...] o warunkach zabudowy, a projektowany budynek gospodarczy jest zgodny z ustaleniami powołanej wyżej decyzji o warunkach zabudowy.

Ustosunkowując się do okoliczności podniesionych w odwołaniu organ stwierdził, że przepisy ustawy – Prawo budowlane normują jedynie kwestie zacienienia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, nie odnoszą się natomiast do zacieniania działek. Z materiału dowodowego wynika zaś, iż w miejscu usytuowania budynku objętego rozbudową nie są zlokalizowane na działce sąsiedniej żadne budynki. Odnosząc się do sprawy obniżenia wartości działki w związku z realizacją projektowanej inwestycji organ wskazał, że kwestie te nie są rozstrzygane w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, mogą być natomiast przedmiotem stosownego powództwa przed sądem powszechnym. W zakresie treści projektu budowlanego, sporządzonego w ocenie skarżących z błędami i niezgodnie z przepisami prawa organ podkreślił, że organy administracji nie mają możliwości ingerencji w projekt budowlany i nie są uprawnione do badania prawidłowości rozwiązań technicznych przyjętych przez autora projektu budowlanego, który za rozwiązania techniczne (ich prawdziwość i zgodność) przyjęte w projekcie ponosi pełną odpowiedzialność. W tym też celu projektant stosownie do art. 20 ust. 4 ustawy – Prawo budowlane zobowiązany jest do dołączenia oświadczenia o sporządzeniu projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. W projekcie znajdują się oświadczenia projektantów, którzy stosownie do treści powołanego powyżej przepisu oświadczyli, że dokumentacja projektowa dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczego została wykonana zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Za bezpodstawny organ uznał także zarzut braku części opisowej do projektu zagospodarowania działki oraz braku obliczeń konstrukcyjnych. Opis znajduje się na str. 6 i 7 projektu budowlanego, a wyniki obliczeń konstrukcyjnych na str. 35. Załączony do materiału dowodowego projekt zagospodarowania działki został sporządzony na kopii mapy zasadniczej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Projekt ten zawiera między innymi wymiary i podaje wzajemne odległości obiektów i urządzeń budowlanych w nawiązaniu do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. Twierdzenia odwołujących się, że pomiary te nie są zgodne ze stanem faktycznym bowiem nie były pomierzone w terenie organ uznał za bezpodstawne, zwłaszcza, że G. i D. małżonkowie P. nie przedstawili żadnych racjonalnych dowodów, które mogłyby wymiary te w sposób istotny podważyć. Odnosząc się do zarzutu braku zgody na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości organ odwoławczy stwierdził, że generalną zasadą jest, że korzystanie z sąsiedniej nieruchomości, budynku lub lokalu jest możliwe jedynie za zgodą jego właściciela i po ustaleniu z nim przez inwestora przewidywanego sposobu, zakresu i terminu korzystania z sąsiedniej nieruchomości. Jeżeli jednak między inwestorem, a właścicielem nieruchomości sąsiedniej nie dochodzi do zawarcia porozumienia w tym przedmiocie, inwestor może złożyć do właściwego organu administracji architektoniczno – budowlanej wniosek o zezwolenie na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości. Organ podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie nie jest prowadzone postępowanie w sprawie wejścia na teren działki skarżących, a przepisy prawa nie warunkują udzielenia pozwolenia na budowę od uzyskania zgody na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości w przypadku usytuowania zamierzonego budynku bezpośrednio przy granicy sąsiedniej działki.

W kwestii ochrony przeciwpożarowej organ odwoławczy zauważył, że w myśl przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. z 2003r., nr 121, poz. 1137 ze zm.) zaprojektowany budynek gospodarczy nie wymaga uzgodnienia w zakresie ochrony przeciwpożarowej dokonywanego przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń pożarowych. Jednocześnie organ stwierdził, że stosownie do § 235 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, ściana zaprojektowana w granicy jest ścianą oddzielenia pożarowego. Została zaprojektowana na własnym fundamencie i wysunięta jest poza lico budynku 30cm..

Organ wskazał nadto, iż projektowany obiekt nie jest zaliczany do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i nie wprowadza ograniczeń w zagospodarowaniu sąsiednich nieruchomości, co zostało szczegółowo wykazane w analizie uzupełniającej wniosek o odstępstwo od warunków technicznych.

Ponadto organ wskazał, iż fakt prowadzenia w Prokuraturze Rejonowej w O. postępowania w sprawie H.M. nie ma wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W dniu 15 kwietnia 2012r. G. i D. małżonkowie P. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. skargę na powyższą decyzję Wojewody [...] kwestionując sposób postępowania przez ten organ i uznając, że postępowanie organu odwoławczego jest wysoce nierzetelne i stronnicze. Skarżący podnieśli, iż ich argumenty i dowody nie zostały przez organ uwzględnione i zostały błędnie ocenione.

Skarżący w szczególności wskazali, iż

1). decyzja o ustaleniu warunków zabudowy jaką wydano H.M., dotycząca budowy budynku gospodarczego jest uproszczona i niekompletna oraz niezgodna z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

2). w przepisach regulujących odległości w zabudowie od istniejących gazociągów wysokiego ciśnienia, tutaj DN 250 MOP 3,2 MPa odległości dla wolnostojących budynków mieszkalnych i niemieszkalnych wynosi 15m w odległości poziomej z obu stron osi gazociągu, natomiast dla przedmiotowej inwestycji zrobiono odstępstwo i odległość tą ograniczono do 12m bez żadnego uzasadnienia;

3). Starosta [...] w swoim postępowaniu z 29 kwietnia 2010r. wyraził zgodę na wykonanie ściany budynku gospodarczego na działce nr 506 bezpośrednio z sąsiednią działką budowlaną nr 507/1 w miejscu J. bez rzetelnego uzasadnienia i w rażącej sprzeczności z przepisami prawa budowlanego. W tym zakresie wskazano, iż działka nr 506 jest szeroka i ma około 20m szerokości, zaś działka skarżących nr 507/1 ma około 9,5m szerokości;

4). projektant nie był na działce skarżących i nie dokonywał pomiarów działki, budynków i odległości między budynkami, a tym samym brak jest na planie realizacyjnym rzeczywistych wymiarów działki 507/1;

5). projektowana budowa budynku gospodarczego o długości 21m w granicy działki skarżących i w odległości 12m od gazociągu wysokiego ciśnienia, jest sprzeczna z interesem skarżących ponieważ ich działka o szerokości 9,5m straci możliwość zabudowy na długości około 38m i będzie mocno zacieniona;

6). H.M. ma możliwość pobudowania budynku gospodarczego z drugiej strony działki, w granicy z działką 504, która jest niezabudowana;

7). odległości między budynkami na działce nr 507/1 i nr 506 są zbyt małe i nie spełniają wymogów przepisów przeciwpożarowych;

8). zlekceważono żądanie skarżących, aby projekt budowlany został zaopiniowany przez rzeczoznawcę do spraw przeciwpożarowych. W tym zakresie skarżący podnieśli, iż chcą wiedzieć i mieć pewność, że budynek, który ma być budowany w granicy i w pobliżu ich budynków spełnia wymogi przepisów przeciwpożarowych i nie stwarza zagrożenia;

9). organ odwoławczy w swojej opinii uznał, że wystarczy mu oświadczenie projektanta, iż projekt jest wykonany zgodnie z przepisami i jest kompletny, natomiast zdaniem skarżących projekt budowlany był od początku z błędami, niekompletny oraz nie spełniał wymogów wynikających z przepisów prawa budowlanego i nie powinien być dopuszczony do realizacji. Obowiązkiem organów wydających pozwolenie na budowę jest dokładne sprawdzenie projektu i uprawnień projektowych projektantów. Organ wydający zezwolenie na budowę i zatwierdzający projekt zezwalał, aby projektant uzupełnił i dopisał brakującą stronę (przykładem jest brak obliczeń konstrukcyjnych, które projektant dopiął już po czasie jako 35., ostatnią stronę projektu, której brak jest w spisie treści). Skarżący podnieśli, iż prawo budowlane nakazuje, aby dokumentacja projektowa była kompletna, zszyta i tak oprawiona, aby nie można było żadnych stron podmieniać czy dopinać, natomiast w niniejszej sprawie na każde złożone zażalenie o błędach i brakach już następnego dnia były podmienione rysunki i opisy oraz uzupełnione dokumenty. Skarżący uważają, że dokumentacja projektów jest wykonana w wersji uproszczonej i powinna być odpowiednio sprawdzona przez rzeczoznawców pod kątem zgodności z przepisami prawa (np. brak jest badań dotyczących nośności gruntu i sposobu posadowienia budynku i sposobu obliczenia fundamentów). Zdaniem skarżacych wyniki obliczeń podane na ostatniej, 35. stronie projektu nie mają żadnych podstaw i są niewiarygodne;

10). przykładem dla skarżących na podmienianie i załączanie stron w dokumentacji projektowej jest spis treści projektu budowlanego, w którym nie ma strony nr 35. Natomiast przykładem nierzetelności w zbadaniu projektu budowlanego jest zapis w "opisie technicznym" na stronie 11 projektu, gdzie w punkcie 3.2 jako warstwa zewnętrzna podany jest styropian 8 cm, co jest niedopuszczalne dla ściany oddzielenia pożarowego w granicy działki, natomiast na stronie 21 projektu brak jest opisu ściany w granicy, z jakich warstw i o ile cofnięta jest ściana w stosunku do fundamentu, zaś na stronie 8 zaskarżonej decyzji jest opis ściany oddzielenia pożarowego "(...) ściana zaprojektowana w granicy jest ścianą oddzielenia pożarowego. Została wzniesiona na własnym fundamencie i wysunięta jest poza lico budynku 30cm".

Konkludując skarżący wskazali, iż w świetle wyżej wymienionych uchybień uzasadniony jest wniosek, iż organy administracji państwowej nie dopełniły swoich obowiązków i nierzetelnie sprawdziły dokumenty oraz wszystkie okoliczności prowadzące do wydania niekorzystnych dla nich decyzji i postanowień. Wskazali, iż w świetle wyżej wymienionych rażących błędów w dokumentach ich skarga jest zasadna i zasługuje na pozytywne rozpatrzenie, tak "aby nie wydać zgody na pozwolenie zabudowy w granicy naszej wąskiej działki".

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasową argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola działalności organów administracyjnych, o której mowa, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 powołanego przepisu). Oznacza to, iż sądy administracyjne nie orzekają merytorycznie, a więc nie wydają orzeczeń, co do istoty sprawy, lecz badają zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami procedury administracyjnej, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

W myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) Sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Z kolei przepis art. 135 p.p.s.a. stanowi, iż Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to konieczne dla końcowego jej załatwienia.

Sąd uwzględniając skargę na decyzję uchyla ten akt w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, o czym stanowi art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.). Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi Sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a.).

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji we wskazanych powyżej granicach Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów prawa, które uzasadniałoby uwzględnienie skargi.

Przepis art. 33 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane wskazuje jakie dokumenty winny być załączone do wniosku o pozwolenie na budowę. Mając na uwadze charakter projektowanej w niniejszej sprawie zabudowy, załącznikami do pozwolenia na budowę winny być

1. cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu;

2. oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;

3. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przepis art. 34 tejże ustawy stanowi natomiast, iż projekt budowlany powinien spełniać wymagania określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a jego zakres i treść powinna być dostosowana do specyfiki i charakteru obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych. Projekt budowlany powinien w szczególności zawierać:

1. projekt zagospodarowania działki lub terenu, sporządzony na aktualnej mapie, obejmujący: określenie granic działki lub terenu, usytuowanie, obrys i układy istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, sieci uzbrojenia terenu, sposób odprowadzania lub oczyszczania ścieków, układ komunikacyjny i układ zieleni, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości obiektów, w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej zabudowy terenów sąsiednich;

2. projekt architektoniczno – budowlany, określający funkcję, formę i konstrukcję obiektu budowlanego, jego charakterystykę energetyczną i ekologiczną oraz proponowane niezbędne rozwiązania techniczne, a także materiałowe, ukazujące zasady nawiązania do otoczenia,

3. stosownie do potrzeb stosowne oświadczania czy wyniki badań.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1). zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2). zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi;

3). kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, a także zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4). wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2 – sprawdzenia projektu przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego sprawdzenia – zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

W razie spełnienia powyższych wymagań oraz warunków określonych w art. 32 ust. 4 ustawy – Prawo budowlane, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Decyzja w sprawie pozwolenia na budowę nie ma zatem charakteru uznaniowego, a organ architektoniczno – budowlany nie może dowolnie oceniać przedłożonych przez inwestora dokumentów.

Analizując poprawność zastosowania powyższych uregulowań prawnych w niniejszej sprawie wskazać wypada, iż organy w sposób usprawiedliwiony okolicznościami sprawy uznały, że inwestorka przedłożyła do zatwierdzenia projekt budowlany opracowany stosownie do specyfiki i charakteru projektowanego obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych. W projekcie tym uwzględniono zarówno projekt zagospodarowania działki, jak i projekt architektoniczno – budowlany. Projekt ten został wykonany przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia oraz zaświadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy – Prawo budowlane, aktualne na dzień opracowania projektu. Ponadto projekt budowlany zawiera oświadczenie projektanta o sporządzeniu go zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Odnosząc się do zarzutu sporządzenia projektu z błędami i niezgodnie z przepisami prawa należy wskazać, iż organ administracji, stosownie do przywołanego powyżej przepisu art. 35 ust. 1 pkt 3) i 4) ustawy – Prawo budowlane ma obowiązek dokonania sprawdzenia kompletności projektu budowlanego i posiadania wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń dokonanych przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego sprawdzenia – zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7. Analiza akt postępowania administracyjnego wskazuje, iż złożona dokumentacja projektowa posiada powyższe elementy, które były także przedmiotem sprawdzenia ze strony organu. Organy administracji nie mają natomiast możliwości ingerencji w sam projekt budowlany i nie są uprawnione do badania rozwiązań technicznych przyjętych przez autora projektu budowlanego, który za przyjęte rozwiązania techniczne ponosi pełną odpowiedzialność. Z tego też powodu projektanci złożyli – stosownie do art. 20 ust. 4 omawianej ustawy – oświadczenia o sporządzeniu projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

Inną natomiast kwestią jest to, w jakim stanie znajdował się projekt w momencie złożenia go razem z wnioskiem o pozwolenie na budowę, w szczególności czy wówczas spełniał wymagania opisane powyżej. Kwestia ta jednak nie ma istotniejszego znaczenia, bowiem – bazując na tym co podnoszą skarżący – projekt ten był w toku postępowania przed organem I instancji, wskutek interwencji samych skarżących – systematycznie "ulepszany" przez inwestorkę. Skoro sąd administracyjny ocenia legalność zaskarżonych aktów według stanu faktycznego i prawnego aktualnego na dzień wydania decyzji przez organ II instancji, to tym samym za nieistotne, z punktu widzenia legalności wydanej decyzji, należy uznać wszelkie zmiany dokumentacji projektowej dokonywane w toku postępowania administracyjnego. Co więcej organy administracji obowiązane są należycie i wyczerpująco informować strony postępowania o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania, a nadto winny czuwać aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu organy winny udzielać im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 K.p.a.). Nawet więc gdyby do owych zmian w dokumentacji projektowej dochodziło wskutek wskazówek udzielanych inwestorce przez organ administracji, to postępowaniu takiemu nie można postawić zarzutu bezprawności.

Podobnie chybiony jest zarzut przedłożenia dokumentacji projektowej w "wersji uproszczonej". Jak już o tym była mowa zakres i treść projektu budowlanego powinny być dostosowane do specyfiki i charakteru obiektu oraz stopnia skomplikowania robót budowlanych (art. 34 ust. 2 omawianej ustawy). Mając zaś na uwadze powyższe cechy i dokonując analizy stopnia skomplikowania przedłożonego projektu technicznego budynku parterowego z użytkowym poddaszem, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem o "uproszczonym" projekcie.

Podobnie dowolnie brzmi zarzut tyczący braku badań odnoszących się do nośności gruntu. Przepis art. 34 ust. 3 pkt 4) omawianej ustawy wyraźnie wskazuje, iż wyniki badań geologiczno – inżynierskich oraz geotechniczne warunki posadowienia obiektów budowlanych winny być załączone do projektu technicznego "w zależności od potrzeb". Mając na uwadze, iż projektowany obiekt należy do "pierwszej kategorii geotechnicznej" w rozumieniu § 7 obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 września 1998 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych (Dz. U. nr 126, poz. 839), to odstąpienie od przedłożenia dokumentacji geologicznej przedmiotowego obiektu jest w pełni uzasadnione.

Dalej wskazać należy, iż składający się na projekt techniczny inwestycji, projekt zagospodarowania działki został sporządzony na kopii mapy zasadniczej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Projekt ten zawiera między innymi wymiary i podaje wzajemne odległości obiektów i urządzeń budowlanych w nawiązaniu do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. Twierdzenia skarżących, że pomiary te nie są zgodne ze stanem faktycznym, bowiem zostały dokonane w oparciu o inną metodę niż pomiar w terenie, w sytuacji gdy skarżący nie zakwestionowali poprawności samych pomiarów, zasadnie organy uznały za bezpodstawne

Podobnie nie jest zasadny zarzut pominięcia zaopiniowania projektu technicznego przez rzeczoznawcę do spraw przeciwpożarowych. Skoro projektowany budynek nie jest zaliczany do żadnej z kategorii obiektów wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003r.w sprawie u sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137 ze zm.), to domaganie się uzgodnienia projektu pod względem bezpieczeństwa pożarowego nie znajduje oparcia w prawie. Natomiast nie ulega wątpliwości, iż ściana zaprojektowana w granicy z nieruchomością skarżących jest ścianą oddzielenia pożarowego o klasie odporności ogniowej EI 60. Spełnia to warunki, o których mowa w § 235 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Ściana ta została zaprojektowana na własnym fundamencie i winna zostać wykonana z pustaków Alfa zapewniających zachowanie wymaganej przez prawo klasy odporności ogniowej. Okoliczność, iż ściana ta wewnątrz ma zostać wyłożona styropianem o grubości 8 cm, zgodnie z opinią rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa pożarowego, nie pozbawia jej cech ściany oddzielenia pożarowego.

Pozbawiony oparcia w prawie jest także zarzut zbyt bliskiego posadowienia projektowanego budynku od istniejącego gazociągu wysokiego ciśnienia DN 250. W realiach niniejszej sprawy inwestorka uzyskała uzgodnienie ze strony gestora sieci umożliwiające realizację przedmiotowej inwestycji w odległości 12m od istniejącego gazociągu. Wbrew temu co podnoszą skarżący przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia z dnia 30 lipca 2001r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055) jednoznacznie wskazują, iż strefy kontrolowane dla gazociągów powyżej DN 150 do DN 300 wynoszą 6m (§ 9 ust. 6 pkt 1b) rozporządzenia).

Drugą kwestią wyraźnie wskazywaną w skardze jest zlokalizowanie projektowanego budynku bezpośrednio przy granicy z działką sąsiednią. Organy w uzasadnieniu kwestionowanych decyzji wskazały w jaki sposób przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) regulują kwestie odległości projektowanej zabudowy od granicy z działką sąsiednią. Warunki te mogą jednak zostać pominięte, bowiem przepis art. 9 ustawy – Prawo budowlane stanowi, iż w przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisów techniczno – budowlanych, a więc od warunków określonych w ww. rozporządzeniu. Odstępstwo to nie może jednak powodować zagrożenia życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia, a w stosunku do obiektów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy – ograniczenia dostępności dla osób niepełnosprawnych oraz nie powinno powodować pogorszenia warunków zdrowotno – sanitarnych i użytkowych, a także stanu środowiska, po spełnieniu określonych warunków zamiennych. Zgody na owo ustępstwo, po uzyskaniu upoważnienia ministra, który ustanowił przepisy techniczno – budowlane, udziela w drodze postanowienia organ właściwy dla rozpoznania wniosku o pozwolenie na budowę.

W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, iż organ I instancji złożył do Ministra Infrastruktury wniosek w sprawie upoważnienia do udzielenia zgody na odstępstwo od warunków technicznych. Wniosek ten spełniał warunki, o których mowa w art. 9 ust. 3 ustawy. W następstwie rozpoznania tegoż wniosku Minister upoważnił Starostę [...] do udzielenia zgody na odstępstwo od warunków technicznych umożliwiające wykonanie w projektowanym budynku gospodarczym ściany bez otworów okiennych i drzwiowych bezpośrednio przy granicy z działką należącą do skarżących. W oparciu o powyższe upoważnienie organ I instancji udzielił inwestorce zgody na powyższe odstępstwo od warunków technicznych. Tym samym spełnione zostały formalne warunki odstępstwa.

Pozostaje zatem kwestia spełnienia w realiach niniejszej sprawy przesłanki "przypadku szczególnie uzasadnionego", o którym mowa w art. 9 ust. 1 omawianej ustawy. W tym zakresie wskazać wypada, iż opracowanie pt. "Analiza wpływu planowanej inwestycji budynku na działce nr ewid. 506 na działkę sąsiada nr ewid. 507/1 w miejscowości J. 85a (...)" dostarczyło w toku postępowania administracyjnego argumentów pozwalających na wszechstronną analizę okoliczności uzasadniających uznanie sytuacji, w której znalazła się inwestorka, za przypadek szczególnie uzasadniony. Zarówno charakter planowanej zabudowy i sposób jej wykorzystywania, jak i ukształtowanie działki należącej do inwestorki jednoznacznie wskazują, iż realizacja projektowanej zabudowy możliwa jest wyłącznie bezpośrednio przy granicy z działkami sąsiednimi. Inwestorka w sposób logiczny i przekonywujący wykazała, iż optymalnym z jej punktu widzenia miejscem lokalizacji inwestycji jest granica z nieruchomością skarżących.

Przepis art. 9 ust. 1 omawianej ustawy, jako przesłanki odmowy udzielenia zgody na odstępstwo wymienia: zagrożenie życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia, pogorszenia warunków zdrowotno – sanitarnych i użytkowych, a także stanu środowiska. Analiza stanu faktycznego dokonana przez organ w postanowieniu udzielającym zgody na odstępstwo nie wskazuje aby występowały powyższe przesłanki. Nie wskazują ich także sami skarżący. Powoływanie się przez skarżących na okoliczność, iż aktualna lokalizacja budynku gospodarczego uniemożliwi im w przyszłości zabudowę działki w pożądany przez nich sposób, nie stanowi jeszcze o aktualnym pogorszeniu warunków użytkowych. Ponadto zarzut ten nie brzmi racjonalnie mając na uwadze wymiary działki skarżących wskazujące, iż jakakolwiek racjonalna i funkcjonalna jej zabudowa budynkiem mieszkalnym winna nastąpić w zbliżeniu do granicy z działkami sąsiednimi. Zresztą w ten właśnie sposób został już zlokalizowany budynek mieszkalny na tej działce. Tym samym nie jest uprawniony zarzut skargi, iż lokalizacja przedmiotowej inwestycji uniemożliwi jakąkolwiek zabudowę na działce skarżących na długości 38m.

Podobnie bezpodstawne jest żądanie skarżących aby inwestorka zlokalizowała przedmiotowy obiekt przy granicy, ale pod drugiej stronie jej nieruchomości. Skoro wskazanie lokalizacji inwestycji należy do uprawnień inwestora, to ocenie organów podlegać winna wyłącznie zgodność z prawem lokalizacji wskazanej przez inwestora. Jeśli lokalizacja ta nie narusza prawa, to nie ma dostatecznych powodów aby rozważać inną lokalizację obiektu, w szczególności taką, którą wskazują właściciele nieruchomości sąsiednich.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji

m.ch.