II SA/Łd 120/12

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym (Dz. U. Nr 10, poz. 53 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) odmówił E. Z. i S. F. przyznania nieodpłatnie na własność działki siedliskowej, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...] o pow. 0,1206 ha, położonej w miejscowości N., w gminie S., stanowiącej własność Skarbu Państwa.

Organ wyjaśnił, że w trakcie postępowania administracyjnego, E. Z. i S. F., pismem z dnia 9 listopada 2006r. wniosły o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w S. nr [...] z dnia [...] w trybie art. 156 § 1 pkt 2, w części dotyczącej m. in. działki oznaczonej obecnie numerem [...].

Postanowieniem z dnia [...] Starosta Z. zawiesił postępowanie w sprawie nieodpłatnego przyznania na własność m.in. działki siedliskowej oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...] o pow. 0,1209 ha położonej w miejscowości N., gm. S., przejętej na rzecz Skarbu Państwa w/w decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w S. z dnia [...] do czasu wydania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. orzeczenia w sprawie stwierdzenia nieważności owej decyzji.

Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., uznając się za organ niewłaściwy, przekazało akta sprawy do rozpatrzenia organowi właściwemu - Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jak wynika z akt sprawy postępowania administracyjne w przedmiocie stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji toczyły się przed Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi (decyzja z dnia [...], nr [...] i decyzja z dnia [...] nr [...]) oraz przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, który ostatecznie prawomocnym wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 1678/10, oddalił skargę E. Z.na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w S. z dnia [...], nr [...] orzekającej o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego o pow. 5,17 ha położonego we wsi N., stanowiącego byłą własność J. K., zwracając jednocześnie akta przedmiotowej sprawy.

W dniu [...] Starosta [...] podjął zawieszone postępowanie i rozpatrując złożony przez E. Z. i S. F. wniosek w sprawie przyznania na rzecz E. Z. i S. F. nieodpłatnie na własność działek gruntu oznaczonych w ewidencji gruntów numerami [...] o pow. 0,0749 ha i 361/1 o pow. 0,4127 ha położonych w miejscowości N., gm. S., stanowiących własność Skarbu Państwa ustalił, iż decyzją nr [...], wydaną przez Naczelnika Miasta i Gminy w S. w dniu [...], przejęto na własność Skarbu Państwa od J. K. gospodarstwo rolne o pow. 5,17 ha położone we wsi N., gm. S. Z przejętego gospodarstwa wyłączone zostały zabudowania, stanowiące odrębny przedmiot własności.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż działka objęta wnioskiem o zwrot wchodziła w skład gospodarstwa rolnego położonego we wsi N., stanowiącego współwłasność ustawową J. i S. małż. K. ustaloną aktem notarialnym z dnia [...], Rep. Nr [...]za [...] rok. S. K. zmarła [...] i spadek po niej na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Powiatowego w B. I Wydział Cywilny z dnia [...], w sprawie o sygn. akt [...], w tym również uprawnienia do dziedziczenia gospodarstwa rolnego, nabyły córki: S. F. w 1/3 części i E. Z. w 2/3 części. J. K. zmarł [...] i spadek po nim na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Z. I Wydział Cywilny z dnia [...] nabyły: żona A. K. oraz córki: S. F. i E. Z. po 1/3 części spadku każda z nich. A. K. zmarła [...] i spadek po niej, na podstawie ustawy, nabył w całości Skarb Państwa.

Dalej Starosta wyjaśnił, iż jak wynika z dokonanych w sprawie ustaleń, przekazanie gospodarstwa rolnego przez J. K. nastąpiło na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 maja 1974r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych na własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne (Dz. U. z 1974r. Nr 21, poz. 118). Nadto w myśl art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym (Dz. U. Nr 10, poz. 53) właścicielom budynków znajdujących się na działce gruntu, która wchodziła w skład gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1983r. przysługuje nieodpłatnie na własność działka gruntu, na której te budynki zostały wzniesione. Z własnością wyłączonej nieruchomości związana jest służebność gruntowa w zakresie niezbędnym do korzystania z niej. O przeniesieniu własności działki, jej wielkości oraz o ustanowieniu służebności orzeka obecnie Starosta, w przedmiotowej sprawie Starosta Z., który przedmiotowe kompetencje nabył na mocy art. 65 pkt. 4 lit. b) ustawy z dnia 24 lipca 1998r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrój ową państwa (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 ze zm.).

W ocenie Starosty należy przyjąć, iż niezbędną przesłanką do skorzystania z uprawnień wynikających z art. 6 w/w ustawy jest znajdowanie się na gruncie budynków stanowiących przedmiot własności byłych właścicieli przejętego na Skarb państwa gospodarstwa rolnego bądź ich spadkobierców. W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że gospodarstwo rolne zostało przejęte przez Państwo w 1977r. od J. K. z wyłączeniem zabudowań stanowiących odrębny przedmiot własności, a obecnie uprawnienia do skorzystania z art. 6 posiadają: E. Z. w 3/6 częściach, S. F. w 2/6 częściach (na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Powiatowego w B. - Wydział I Cywilny z dnia [...] oraz prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Z. I Wydział Cywilny z dnia [...]) i Skarb Państwa w 1/6 części (na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Z. I Wydział Cywilny z dnia [...] oraz prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Z. I Wydział Cywilny z dnia [...]).

Oględziny nieruchomości objętej wnioskiem, przeprowadzone w dniu 31 maja 2011r. z udziałem E. Z. i przedstawicieli Urzędu Miasta i Gminy S. miały na celu zbadanie stanu faktycznego budynków na gruncie, który miałby być ewentualnym przedmiotem nieodpłatnego zwrotu na rzecz spadkobierców J. K. Stan faktyczny na dzień oględzin wykazał, iż z zabudowań stanowiących odrębny przedmiot własności (na podstawie decyzji nr [...] Naczelnika Miasta i Gminy w S. z dnia [...]) pozostały jedynie ruiny po spalonym, drewnianym budynku mieszkalnym i ruiny stodoły i obory. Zatem, stan faktyczny na gruncie nie pozwala organowi uznać, iż działka objęta wnioskiem o nieodpłatny zwrot jest niezbędna do korzystania z budynków, bowiem po budynkach są tylko ślady w postaci ruin.

Od powyższej decyzji odwołała się E. Z., zarzucając jej naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ustawy z 24 lutego 1989r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu rolników indywidualnych i członków ich rodzin przez nieuzasadnione przyjęcie, że stan budynków ustalony na 2011r. wyklucza nieodpłatne przekazanie działki siedliskowej na rzecz spadkobierców właścicieli, wniosła o jej uchylenie i przekazanie Staroście [...] do ponownego rozpoznania, względnie zmianę decyzji i przyznanie działki siedliskowej na współwłasność spadkobiercom właścicieli.

Zdaniem odwołującej się stanowisko Starosty [...] rażąco narusza art. 6 ustawy, bowiem jak wynika wykładni gramatycznej tego przepisu przepis ma zastosowanie nie tylko do budynków istniejących w dniu wejścia ustawy w życie ale także do sytuacji kiedy na działce siedliskowej istnieje jakikolwiek substrat tego budynku. W niniejszej sprawie w chwili wejścia w życie ustawy w budynkach mieszkała współwłaścicielka A. K. która zmarła 11 października 1999r. Obecnie zabudowania nie zostały rozebrane i niszczeją. Dlatego w ocenie skarżącej zarówno w chwili wejścia w życie ustawy jak i złożenia wniosku o zwrot działki siedliskowej budynek zarówno mieszkalny jak i gospodarczy były wykorzystywane.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. K.p.a., art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym (Dz. U z 1989r., Nr 10, poz. 53). utrzymało w mocy wskazaną na wstępie decyzję Starosty [...] z dnia [...].

Organ odwoławczy powtórzył argumentację zawartą w treści decyzji pierwszoinstancyjnej, dodając, iż biorąc pod uwagę fakt, że na działce znajdują się jedynie ruiny budynku mieszkalnego, którego stan techniczny nie pozwala wykorzystać go w celach mieszkalnych oraz zrujnowane inne zabudowania gospodarskie, przesłanka nieodpłatnego przyznania na własność na rzecz S. F. i E. Z. działki gruntu oznaczonej numerem [...] o pow. 0,1026 ha, położonej w miejscowości N., gminie S., nie została spełniona.

Kolegium zauważyło, że celem zwrotu przekazanej na własność Państwa działki gruntu pod budynkami jest niewątpliwie "zapewnienie bardziej racjonalnego wykorzystania zarówno budynków, jak i gruntu pod tymi budynkami i doprowadzenie do sytuacji, w której będą one stanowiły jeden przedmiot własności danej osoby. Powołując się na art. 6 wskazanej ustawy organ uznał, że uregulowanie to nie może być traktowane jako podstawa prawa do zwrotu działki gruntu, na której nie ma budynków, po to tylko aby przysporzyć materialnych korzyści następcy właścicieli przekazanego na rzecz Państwa gospodarstwa rolnego, albowiem celem uprawnienia określonego w tym przepisie jest zwrócenie właścicielowi budynków działki gruntu ściśle związanej z tymi budynkami, a tym samym zniesienie odrębnej od gruntu własności budynków.

E. Z. zaskarżyła powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, zarzucając jej naruszenie art. 6 ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (...), przez nieuzasadnione zawężenie wykładni owego przepisu. W niniejszej sprawie w ocenie skarżącej wbrew stanowisku Kolegium budynki są zniszczone ale w dalszym ciągu istnieją. W chwili kiedy skarżąca zaczęła starania o zwrot siedliska budynki na niej położone znajdowały się w znacznie lepszym stanie. Natomiast na dzień wejścia w życie ustawy kiedy własność siedliska mogła zostać przywrócona nadawały się do zamieszkania i do użytku. W planie zagospodarowania przestrzennego działka o której zwrot stara się skarżąca jest oznaczona jako działka siedliskowa zabudowana i do dnia dzisiejszego status ten nie uległ zmianie. W tym stanie rzeczy stanowisko Kolegium należy uznać za kontynuację odmowy zwrotu własności siedliskowej działki rodzinnej o której zwrot skarżąca i jej rodzina stara się od kilkunastu lat.

Z pisma nadesłanego przez pełnomocnika skarżącej z dnia 20 czerwca 2012r. wynika, iż na podstawie informacji uzyskanej z Komisariatu Policji w S., z 6 czerwca 2012r. ustalono, że do podpalenia zabudowań na spornej działce doszło w dniu 9 lipca 2005r. a w stosunku do sprawcy wystosowano akt oskarżenia ( k- 33-34).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola wspomniana sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2).

Sąd administracyjny, uwzględniając skargę, uchyla zaskarżony akt w całości albo części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa, dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub też inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jeżeli natomiast zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach - stwierdza nieważność orzeczenia w całości lub części. Stwierdzenie wydania aktu z naruszeniem prawa wchodzi zaś w grę, o ile zachodzą przyczyny, określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach (art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2012r., poz. 270), dalej p.p.s.a.

Po myśli art. 134 § 1 p.p.s.a. rozstrzygając daną sprawę, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p. p. s. a.).

Biorąc pod uwagę tak zakreśloną kognicję oraz przyczyny wzruszenia aktów organów administracji, Sąd nie stwierdził, by zaskarżona decyzja naruszała przepisy prawa w stopniu opisanym w powołanych wyżej przepisach.

Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowił art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym (Dz. U. Nr 10, poz. 53 ze zm.).

W myśl przywołanego przepisu, właścicielom budynków znajdujących się na działce gruntu, która wchodziła w skład gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1983 r., przysługuje nieodpłatnie na własność działka gruntu, na której te budynki zostały wzniesione. Z własnością wyłączonej nieruchomości jest związana służebność gruntowa w zakresie niezbędnym do korzystania z niej. O przeniesieniu własności działki, jej wielkości oraz o ustanowieniu służebności orzeka terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia podstawowego.

Na podstawie ukształtowanego orzecznictwa sądowego, w pełni podzielanego przez skład orzekający, wywieść należy, iż pod pojęciem "właściciela budynków znajdujących się na działce gruntu" należy rozumieć nie tylko rolników, którzy przekazali gospodarstwo rolne Państwu, ale także ich następców prawnych oraz inne osoby niewywodzące się z kręgu spadkobierców, bądź osób bliskich rolnika. Istotne jest natomiast, iż nieodpłatne przekazanie na własność działki gruntu, o której mowa w cytowanym przepisie możliwe jest w stosunku do gruntów zabudowanych i przysługuje właścicielom tych budynków, przy czym prawo do nieodpłatnego nabycia na własność działki gruntu, na której zostały wzniesione budynki, przysługuje aktualnemu właścicielowi tych budynków, niezależnie od tego, czy jest on osobą, która przekazała gospodarstwo rolne Państwu na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1983 r., czy też jego spadkobiercą (zob. wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2006r., w sprawie o sygn. akt II OSK 1136/05, Lex nr 267149).

Zgodnie z aprobowanym orzecznictwem sądów administracyjnych jako budynek znajdujący się na działce gruntu należy rozumieć, każdą rozpoczętą budowę takiego obiektu bez względu na jego stadium, mogący stanowić odrębny przedmiot własności. Niezależnie od tego należy podnieść, iż odrębna własność budynku oznacza, że jak długo istnieje jakikolwiek substrat tej odrębnej własności, tak długo istnieje odrębne prawo własności. Nie może więc mieć znaczenia stan techniczny zabudowań będących odrębnym przedmiotem własności, a zwłaszcza ocena, czy zabudowania te nadają się do użytku. W tych wypadkach o budynku można mówić jako o pewnej substancji budowlanej, będącej rezultatem budowy lub zniszczenia budynku. Celem zwrotu przekazanej Państwu działki pod budynkami jest zapewnienie bardziej racjonalnego wykorzystania zarówno budynków, jaki i gruntu do budynków tych przynależnego, jeżeli będą stanowiły jeden przedmiot własności tej samej osoby. Celem tym nie wydaje się natomiast zwrot działki, na której nie ma budynków, by przysporzyć materialnych korzyści spadkobiercom właściciela przekazanego gospodarstwa rolnego, którzy zapewne w jakiś mierze winni są braku troski o zachowanie na działce budynków (zob. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 1991r., w sprawie o sygn. akt II SA 194/91, Lex nr 11693, glosa OSP 1992/3/63).

Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela wywód Samorządowego Kolegium Odwoławczego, iż dla zastosowania trybu przewidzianego w powołanym art. 6 w/w ustawy nie wystarczy, że na działce znajdują się ruiny po spalonym, drewnianym budynku mieszkalnym oraz ruiny stodoły i obory konieczne jest bowiem by w dniu wystąpienia o przyznaniu własności działki, fizycznie istniał choćby jeden budynek bez względu na jego stan techniczny, a nie ruiny i zgliszcza .

Jak wynika z akt sprawy okolicznością niekwestionowaną jest uprawnienie skarżącej do wystąpienia o nieodpłatne przyznanie własności działki, jednakże analiza akt sprawy, a w szczególności protokołu oględzin i dokumentacji fotograficznej uzasadnia stwierdzenie, iż na działce nr [...] nie znajdują się żadne zabudowania, które uzasadniałyby zastosowanie trybu z art. 6 w/w ustawy.

Z protokołu oględzin przeprowadzonych w dniu 29 września 2006r. (k-16 akt administracyjnych) wynika, iż na działce znajdują się pozostałości (ruiny) po oborze i stodole oraz domu drewnianym, ponad 100 letnim, spalonym, niezamieszkałym od 1999r. tj. od śmierci A. K. Podobnie w protokole oględzin działki [...] z dnia 31 maja 2011r. (k-78) zapisano, iż na terenie działki znajdują ruiny po domu drewnianym spalonym, który grozi zawaleniem oraz ruiny po oborze. Powyższe potwierdza sporządzona dokumentacja fotograficzna, która odzwierciedla poczynione ustalenia, zdjęcia przedstawiają zarośnięty wysokimi trawami, krzakami i drzewami teren, na którym znajdują się pozostałości po budynku mieszkalnym i oborze. W świetle poczynionych ustaleń, nie kwestionowanych przez obecnego przy oględzinach skarżącej, należy zgodzić się z organem, iż na przedmiotowej działce nie znajdują się żadne budynki ani też jakikolwiek substrat, substancja budynku, która mogłaby stanowić przedmiot odrębnej własności. Należy bowiem przyjąć, iż odrębna własność budynku oznacza, że jak długo istnieje jakikolwiek substrat tej odrębnej własności, tak długo istnieje odrębne prawo własności.

Uwzględniając stan zastany na działce stwierdzić nadto należy, iż prowadzenie przez skarżącą jakichkolwiek robót budowlanych nie będzie polegało na odbudowie czy remoncie, gdyż istnieją jedynie resztki jednego fundamentu, w tej sytuacji ewentualna budowa prowadzona przez stronę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) zakończy się powstaniem nowych zabudowań, zupełnie odrębnych od kiedyś istniejących na działce, do których niewątpliwie nie będzie miał zastosowania art. 6 ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym.

Wskazywana przez skarżącą na rozprawie w dniu 5 czerwca 2012r. okoliczność podpalenia budynków (ich pozostałości) znajdujących się na przedmiotowej działce nie może mieć wpływu na treść rozstrzygniecia, bowiem jak wynika z przedłożonego do akt pisma Komendanta Policji w S. z dnia 6 czerwca 2012r. do pożaru doszło w dniu 9 lipca 2005r. zatem jeszcze przed złożeniem wniosku o zwrot spornej działki, bowiem jak już wskazano, w myśl art. 6 ustawy, kluczowym jest by w dniu orzekania o przyznaniu własności działki, fizycznie istniał choćby jeden budynek bez względu na jego stan techniczny, nie wystarczy jednak by na działce znajdowały się jedynie pozostałości po budynkach, gdyż celem zwrotu przekazanej na własność Państwa działki gruntu pod budynkami jest zapewnienie bardziej racjonalnego wykorzystania zarówno budynków, jak i gruntu pod tymi budynkami i doprowadzenie do sytuacji, w której będą one stanowiły jeden przedmiot własności danej osoby. W konsekwencji należy podzielić stanowisko organu, iż art. 6 wyżej powołanej ustawy nie może być traktowany jako podstawa prawa do zwrotu działki gruntu, na której nie ma budynków, po to tylko aby przysporzyć materialnych korzyści następcy właścicieli przekazanego na rzecz Państwa gospodarstwa rolnego., bowiem celem uprawnienia określonego w tym przepisie jest zwrócenie właścicielowi budynków działki gruntu ściśle związanej z tymi budynkami, a tym samym zniesienie odrębnej od gruntu własności budynków.

Wyjaśnić należy, iż w myśl art. 3 pkt 2, w związku z pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane budynek to obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast obiekt budowlany to budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. W sprawie natomiast nie jest sporne, że na przedmiotowej działce gruntu nie znajdują się żadne budynki ani też jakikolwiek substrat, który mógłby stanowić przedmiot odrębnej własności. Skoro nie istnieje przedmiot własności (budynek) to nie istnieje podmiot, któremu to prawo przysługuje.

W tym stanie faktycznym i prawnym sprawy stwierdzić należy, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a przedstawiona przez organ argumentacja i wykładnia zastosowanych przepisów zasługują na uwzględnienie.

Z tych wszystkich względów Sąd, na podstawie art. 151 ustawy p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.

m.o.