II SAB/Po 33/12
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2012-08-09Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta Szaniecka
Maria Kwiecińska /przewodniczący sprawozdawca/
Tomasz ŚwistakSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na bezczynność Starosty G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej; postanawia: 1. umorzyć postępowanie, 2. zasądzić od Starosty G. na rzecz skarżącej kwotę[...],- zł ([...]złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 9 maja 2012 r. (data sporządzenia i nadania pisma) skierowanym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (data przekazania skargi organowi: 14 maja 2012 r.) J. J., reprezentowana przez pełnomocnika procesowego (radcę prawnego), wniosła skargę na bezczynność Starosty G. w załatwieniu wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. o udzielenie informacji publicznej poprzez przesłanie kopii pozwolenia na budowę toru [...] w [...].
Skarżąca podniosła, że organ nie załatwił jego wniosku mimo upływu ustawowego terminu 14 dni, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. z 2001, Nr 112, poz. 1198 ze zm.) o dostępie do informacji publicznej; żądana informacja nie została jej udzielona ani nie poinformował jej o powodach opóźnienia w udzieleniu informacji. Przy takiej argumentacji skarżąca domagała się zobowiązania organu do udostępnienia jej żądanej informacji "w zakresie w jakim ta informacja nie została udzielona" w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi prawomocnego wyroku. Ponadto strona domagała się zasądzenia kosztów postępowania, w łącznej kwocie [...] zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W odpowiedzi na skargę Starosta [...] domagał się uznania obowiązku wskazanego we wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. za nieistniejący oraz oddalenia wniosku strony o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu organ stwierdził, że pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. żądana informacja dotycząca udostępnienia kserokopii pozwolenia na budowę toru [...] w [...] została wysłana do J. J.; w załączonych aktach sprawy znajduje się kopia pisma wysłanego skarżącej. Organ zarazem stwierdził, że pismo nie zostało nadane listem poleconym, a wobec braku dowodu doręczenia odpowiedzi (pisma z dnia 16 kwietnia br.) ponownie wysłano do strony pismom w dniu 16 maja br. Zdaniem organu skarżąca w odpowiedzi na swój wniosek uzyskała informację, że Starostwo Powiatowe nie posiada żądanego dokumentu w tej sprawie. Ponadto organ wyjaśnił przyczyny, dla których nie dysponuje żądanym dokumentem, wskazując, że tor [...] został wybudowany w czasach, gdy nie istniał Powiat [...], a pozwolenia na budowę wydawane były przez Urząd Rejonowy w G.; dokumentacja tego rodzaju zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami podlegała kasacji po upływie 5 lat od daty uprawomocnienia się decyzji, stąd nawet w archiwach pozostałych po Urzędzie Rejonowym nie ma takiego dokumentu. W ocenie organu z tak przedstawionych przyczyn skarga jest bezprzedmiotowa.
W piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2012 r. (k. 23-24 akt sądowych) skarżąca wniosła o umorzenie postępowania, bowiem organ doręczył stronie w dniu 17 maja 2012 r. odpowiedź na wniosek z dnia 03 kwietnia 2012 r. Skarżąca wniosła również o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania w kwocie 357 zł.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że twierdzenie organu przedstawione w odpowiedzi na skargę co do doręczenia stornie w terminie (bez dowodu doręczenia) odpowiedzi w zakresie pozwolenia na budowę toru [...] nie jest "całkowicie zgodne z prawdą". Podniosła, że dwoma wnioskami z dnia 3 kwietnia 2012 r. zwróciła się do Starosty [...] o udzielnie informacji w trybie dostępu do informacji publicznej: 1) "udzielenia pozwolenia na budowę toru [...] w [...]", 2) "udzielenia pozwolenia na użytkowanie budowy przedmiotowego toru w [...] – w obu przypadkach poprzez przesłanie kserokopii w/w dokumentów".
Strona wskazała, że do dnia wniesienia skargi tj. 09 maja 2012 r. nie otrzymała odpowiedzi w zakresie dotyczącym pozwolenia na budowę toru. Organ udzielił odpowiedzi na ten wniosek dopiero wskutek otrzymania skargi strony, przesłanej organowi przez Sąd w dniu 16 maja 2012 r. (data odbioru skargi przez organ). W tym też dniu organ przerwał stan bezczynności przesyłając stronie pismo z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data odbioru 17 maja 2012 r.). Wcześniej, wbrew twierdzeniom Starosty, skarżąca nie otrzymała jakiegokolwiek pisma od organu, które stanowiłoby odpowiedź na wniosek w sprawie pozwolenia na budowę toru [...]. Otrzymała natomiast w terminie wyjaśnienia dotyczące pozwolenia na użytkowanie toru [...].
Wskazując na art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), strona stwierdziła, że zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania sądowego wobec jego bezprzedmiotowości. Uzasadniając żądanie zasądzenia kosztów wskazała, że organ udzielił odpowiedzi na wniosek strony wskutek jej skargi, tym samym dokonał autokontroli w rozumieniu art. 54 § 3 i na podstawie art. 201 § 1 powołanej ustawy przysługuje jej od organu zwrot kosztów (k. 23-24 akt sąd.). Do wniosku strona dołączyła kopię pisma organu z dnia 16 kwietnia 2012 r. znak [...], stanowiące odpowiedź w sprawie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej przesłania odpisu pozwolenia na użytkowanie toru [...] w [...] (k. 27 akt. sąd.).
W piśmie procesowym z dnia 19 czerwca 2012 r. (k. 29 - 31), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu do wyjaśnienia okoliczności udzielania stronie odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, organ podał, że nadanie w dniu 16 kwietnia 2012 r. odpowiedzi na wniosek skarżącej zostało udokumentowane w elektronicznym programie obsługi poczty w Starostwie Powiatowym w G.; pismo z dnia 16 kwietnia 2012 r. zostało nadane w dniu 18 kwietna 2012 r. Do pisma dołączył wydruk z elektronicznej ewidencji poczty wychodzącej oraz "kserokopię potwierdzenia odbioru ponownego nadania odpowiedzi na wniosek J. J. z dnia 3 kwietnia 2012 r. wraz z wydrukiem z elektronicznej ewidencji poczty wychodzącej (uwierzytelnione kopie)".
Podczas rozprawy sądowoadministracyjnej w dniu 09 sierpnia 2012 r. skarżąca oświadczyła, iż w kwietniu 2012 r. otrzymała wyłącznie odpowiedź na jej wniosek w przedmiocie użytkowania tor [...] natomiast odpowiedź na wniosek w przedmiocie pozwolenia na budowę toru [...] otrzymała dopiero po wniesieniu skargi do sądu.
Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie podlega umorzeniu.
Instytucja skargi na bezczynność organu, o której mowa w art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma na celu ochronę interesu strony poprzez doprowadzenie do wydania przez organ rozstrzygnięcia w sprawie. Jednakże w sytuacji, gdy organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, do daty orzekania przez sąd administracyjny wyda akt lub podejmie czynność, której domagała się strona, to organ ten przestaje tkwić w bezczynności. Rozpatrzenie i uwzględnienie skargi na bezczynność organu może przy tym doprowadzić jedynie do zobowiązania organu do załatwienia sprawy w określonym terminie, gdyż rozpoznanie skargi na bezczynność w żadnym razie nie może wkraczać w kwestie merytoryczne dotyczące przyszłego rozstrzygnięcia.
W sytuacji, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność, organ wyda akt lub dokona czynności, której domagała się strona, a co do których pozostawał w bezczynności, to postępowanie przed sądem administracyjnym staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (por. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2008 r. sygn. I OPS 6/08, dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Jednak aby mogło dojść do umorzenia postępowania na podstawie powołanego przepisu konieczne jest stwierdzenie, że zanim organ wydał akt lub dokonał czynności, były podstawy do zastosowania art. 149 powyższej ustawy, a więc uwzględnienia skargi na bezczynność (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie o sygn. I FSK 1803/11, dostępny jw.).
W tym miejscu warto także zaznaczyć, że skierowanie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzone żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. W odniesieniu do aktów z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi środka zaskarżenia należy poszukiwać w art. 52 § 3 powyższej ustawy, przy czym ustawa ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej tego typu środków zaskarżenia nie przewiduje, a w odniesieniu do aktów i czynności z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje ich również Kodeks postępowania administracyjnego.
W rozpatrywanej sprawie niewątpliwe są następujące okoliczności faktyczne:
W dniu 03 kwietnia 2012 r. (data nadania) J. J. skierowała do Starosty [...] dwa wnioski o udzielnie informacji publicznej: jeden dotyczący "udzielenia pozwolenia na budowę toru [...] w [...] poprzez przesłanie wnioskodawczyni odpisu pozwolenia na budowę toru [...] w [...]", wskazując jako sposób i formę przekazania informacji przesłanie kserokopii pocztą tradycyjną; drugi dotyczący przesłania wnioskodawczyni odpisu pozwolenia na użytkowanie budowy przedmiotowego toru [...] (w analogiczny sposób, jak pierwszej z żądanych informacji). Przedmiotowe wnioski wpłynęły do Starosty [...] dniu 05 kwietnia 2012 r. Pismem opatrzonym datą 16 kwietnia 2012 r. znak [...], doręczonym wnioskodawczyni w dniu 18 kwietnia 2012 r., Starosta udzielił zainteresowanej następującej odpowiedzi: "W związku z pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie udostępnienia informacji publicznej dot. przesłania odpisu decyzji pozwolenia na użytkowanie toru [...] w [...] informuję, że Starostwo Powiatowe w G. nie posiada ww. dokumentów." (k. 26 - 27 akt. sąd.).
Informacje, których udzielenia domagała się od organu skarżąca stanowią informacją publiczną, bowiem dotyczą danych publicznych (treści i postaci aktów administracyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej) związanych z działaniem organów architektoniczno-budowlanych: decyzji o pozwoleniu na budowę i decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego w postaci toru [...] w [...]. Stąd też zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej od 5 kwietnia 2012 r. (daty wpłynięcia wniosku do organu) zaczął biec czternastodniowy termin do udzielenia stronie wnioskowanej informacji, względnie do dokonania czynności, o których mowa w art. 13 ust. 2, art. 14 ust 2 lub art. 15 ust. 2 powołanej ustawy lub wydania decyzji, o której mowa w art. 16 ust 1 tej ustawy.
W ocenie Sądu materiał dowodowy sprawy nie pozwala na przyjęcie, aby w tak zakreślonym terminie organ przekazał skarżącej informację na temat pozwolenia na budowę.
W aktach sprawy znajdują się datowane na dzień 16 kwietnia 2012 r. dwa pisma w sprawie toru [...] stanowiące odpowiedź na wniosek skarżącej o udzielenie informacji publicznej - pismo dotyczące udzielenia pozwolenia na budowę i pismo dotyczące udzielenia pozwolenia na użytkowanie toru [...].
Skarżąca potwierdziła jednakże otrzymanie w terminie tj. w dniu 18 kwietnia 2012 r. jedynie pisma w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie toru [...], a organ nie dysponuje dowodem nadania listem poleconym odpowiedzi w sprawie pozwolenia na budowę w kwietniu 2012 r. Przedłożony przez organ wydruk z elektronicznej książki nadawczej w sprawie odpowiedzi udzielonych J. J., wskazuje 4 różne daty - 16.05., 15.05., 18.04. oraz 18.05.2012 r., co jeszcze bardziej pogłębia wątpliwości w jakich datach oraz razem czy osobno, zostały przesłane skarżącej odpowiedzi w sprawie budowy toru [...] oraz pozwolenia na użytkowanie tego toru.
W tych warunkach, skoro jest rzeczą niewątpliwą, że odpowiedzi w sprawie budowy toru [...] otrzymała skarżąca w dniu 16.05.2012 r. tj. po wniesieniu skargi, skarżąca natomiast zaprzecza, a organ nie dysponuje dowodem, że odpowiedź w tej sprawie została jej udzielona również wcześniej należało uznać, iż skarga w dacie jej wniesienia była uzasadniona. Wobec udzielenia informacji publicznej już po wniesieniu skargi postępowanie podlegało, w myśl art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, umorzeniu.
Rozstrzygając o kosztach, Sąd wziął pod uwagę treść art. 201 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, zgodnie z którym zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu, także w przypadku umorzenia postępowania, z uwagi na dokonanie przez organ autokontroli zaskarżonego aktu. Wskazany wyżej przepis znajduje bowiem zastosowanie w przypadku, gdy w wyniku wniesienia skargi na bezczynność organu, organ wyda akt z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do którego pozostawał w bezczynności. O powyższym przesądziła uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. I OPS 6/08, ONSAiWSA 2009 r., nr 4, poz. 63. Tym samym należy również podzielić pogląd, iż działanie organu dokonane po wniesieniu skargi na jego bezczynność, które ową bezczynność usuwa – jak ma to miejsce w niniejszej sprawie – należy oceniać i kwalifikować jako działanie samokontrolne skutkujące zaistnieniem przesłanki bezprzedmiotowości postępowania, ale jednocześnie gwarantującej stronie skarżącej zwrot poniesionych kosztów postępowania. Przegraną stroną procesu jest bowiem organ, który – w wyniku wniesienia skargi przez stronę – usunął stan niezgodności z prawem (por. glosa P. Brzozowskiego do wyroku WSA w Opolu z 7 listopada 2005 r., sygn. II SAB/Op 13/05, LEX nr 190290).
O wysokości przyznanego wynagrodzenia Sąd orzekł na podstawie art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wedle tego przepisu, w razie uwzględnienia skargi skarżącemu przysługuje od organu, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia swych praw. Z kolei zgodnie z art. 205 § 2 powoływanej ustawy, niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej m.in. przez radcę prawnego obejmują także jego wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony.
Przepisami odrębnymi, o jakich powyżej mowa, są przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349). Jak wskazuje treść § 2 tego rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, Sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcia. Opłatę zasądza się na podstawie stawek minimalnych, szczegółowo wyliczonych w tym rozporządzeniu, przy czym opłata nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sporu.
Uwzględniając wymienione powyżej wytyczne, zasądzono wynagrodzenia pełnomocnika według stawki minimalnej, która zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku, wynosi 240 zł. Sąd zasądził ponadto na rzecz skarżących, w oparciu o powołany wyżej art. 200 w zw. z art. 205 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kwotę 100 zł tytułem zwrotu uiszczonego wpisu, oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
MK
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Jolanta SzanieckaMaria Kwiecińska /przewodniczący sprawozdawca/
Tomasz Świstak
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na bezczynność Starosty G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej; postanawia: 1. umorzyć postępowanie, 2. zasądzić od Starosty G. na rzecz skarżącej kwotę[...],- zł ([...]złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 9 maja 2012 r. (data sporządzenia i nadania pisma) skierowanym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (data przekazania skargi organowi: 14 maja 2012 r.) J. J., reprezentowana przez pełnomocnika procesowego (radcę prawnego), wniosła skargę na bezczynność Starosty G. w załatwieniu wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. o udzielenie informacji publicznej poprzez przesłanie kopii pozwolenia na budowę toru [...] w [...].
Skarżąca podniosła, że organ nie załatwił jego wniosku mimo upływu ustawowego terminu 14 dni, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. z 2001, Nr 112, poz. 1198 ze zm.) o dostępie do informacji publicznej; żądana informacja nie została jej udzielona ani nie poinformował jej o powodach opóźnienia w udzieleniu informacji. Przy takiej argumentacji skarżąca domagała się zobowiązania organu do udostępnienia jej żądanej informacji "w zakresie w jakim ta informacja nie została udzielona" w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi prawomocnego wyroku. Ponadto strona domagała się zasądzenia kosztów postępowania, w łącznej kwocie [...] zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W odpowiedzi na skargę Starosta [...] domagał się uznania obowiązku wskazanego we wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. za nieistniejący oraz oddalenia wniosku strony o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu organ stwierdził, że pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. żądana informacja dotycząca udostępnienia kserokopii pozwolenia na budowę toru [...] w [...] została wysłana do J. J.; w załączonych aktach sprawy znajduje się kopia pisma wysłanego skarżącej. Organ zarazem stwierdził, że pismo nie zostało nadane listem poleconym, a wobec braku dowodu doręczenia odpowiedzi (pisma z dnia 16 kwietnia br.) ponownie wysłano do strony pismom w dniu 16 maja br. Zdaniem organu skarżąca w odpowiedzi na swój wniosek uzyskała informację, że Starostwo Powiatowe nie posiada żądanego dokumentu w tej sprawie. Ponadto organ wyjaśnił przyczyny, dla których nie dysponuje żądanym dokumentem, wskazując, że tor [...] został wybudowany w czasach, gdy nie istniał Powiat [...], a pozwolenia na budowę wydawane były przez Urząd Rejonowy w G.; dokumentacja tego rodzaju zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami podlegała kasacji po upływie 5 lat od daty uprawomocnienia się decyzji, stąd nawet w archiwach pozostałych po Urzędzie Rejonowym nie ma takiego dokumentu. W ocenie organu z tak przedstawionych przyczyn skarga jest bezprzedmiotowa.
W piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2012 r. (k. 23-24 akt sądowych) skarżąca wniosła o umorzenie postępowania, bowiem organ doręczył stronie w dniu 17 maja 2012 r. odpowiedź na wniosek z dnia 03 kwietnia 2012 r. Skarżąca wniosła również o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania w kwocie 357 zł.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że twierdzenie organu przedstawione w odpowiedzi na skargę co do doręczenia stornie w terminie (bez dowodu doręczenia) odpowiedzi w zakresie pozwolenia na budowę toru [...] nie jest "całkowicie zgodne z prawdą". Podniosła, że dwoma wnioskami z dnia 3 kwietnia 2012 r. zwróciła się do Starosty [...] o udzielnie informacji w trybie dostępu do informacji publicznej: 1) "udzielenia pozwolenia na budowę toru [...] w [...]", 2) "udzielenia pozwolenia na użytkowanie budowy przedmiotowego toru w [...] – w obu przypadkach poprzez przesłanie kserokopii w/w dokumentów".
Strona wskazała, że do dnia wniesienia skargi tj. 09 maja 2012 r. nie otrzymała odpowiedzi w zakresie dotyczącym pozwolenia na budowę toru. Organ udzielił odpowiedzi na ten wniosek dopiero wskutek otrzymania skargi strony, przesłanej organowi przez Sąd w dniu 16 maja 2012 r. (data odbioru skargi przez organ). W tym też dniu organ przerwał stan bezczynności przesyłając stronie pismo z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data odbioru 17 maja 2012 r.). Wcześniej, wbrew twierdzeniom Starosty, skarżąca nie otrzymała jakiegokolwiek pisma od organu, które stanowiłoby odpowiedź na wniosek w sprawie pozwolenia na budowę toru [...]. Otrzymała natomiast w terminie wyjaśnienia dotyczące pozwolenia na użytkowanie toru [...].
Wskazując na art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), strona stwierdziła, że zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania sądowego wobec jego bezprzedmiotowości. Uzasadniając żądanie zasądzenia kosztów wskazała, że organ udzielił odpowiedzi na wniosek strony wskutek jej skargi, tym samym dokonał autokontroli w rozumieniu art. 54 § 3 i na podstawie art. 201 § 1 powołanej ustawy przysługuje jej od organu zwrot kosztów (k. 23-24 akt sąd.). Do wniosku strona dołączyła kopię pisma organu z dnia 16 kwietnia 2012 r. znak [...], stanowiące odpowiedź w sprawie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej przesłania odpisu pozwolenia na użytkowanie toru [...] w [...] (k. 27 akt. sąd.).
W piśmie procesowym z dnia 19 czerwca 2012 r. (k. 29 - 31), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu do wyjaśnienia okoliczności udzielania stronie odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, organ podał, że nadanie w dniu 16 kwietnia 2012 r. odpowiedzi na wniosek skarżącej zostało udokumentowane w elektronicznym programie obsługi poczty w Starostwie Powiatowym w G.; pismo z dnia 16 kwietnia 2012 r. zostało nadane w dniu 18 kwietna 2012 r. Do pisma dołączył wydruk z elektronicznej ewidencji poczty wychodzącej oraz "kserokopię potwierdzenia odbioru ponownego nadania odpowiedzi na wniosek J. J. z dnia 3 kwietnia 2012 r. wraz z wydrukiem z elektronicznej ewidencji poczty wychodzącej (uwierzytelnione kopie)".
Podczas rozprawy sądowoadministracyjnej w dniu 09 sierpnia 2012 r. skarżąca oświadczyła, iż w kwietniu 2012 r. otrzymała wyłącznie odpowiedź na jej wniosek w przedmiocie użytkowania tor [...] natomiast odpowiedź na wniosek w przedmiocie pozwolenia na budowę toru [...] otrzymała dopiero po wniesieniu skargi do sądu.
Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie podlega umorzeniu.
Instytucja skargi na bezczynność organu, o której mowa w art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ma na celu ochronę interesu strony poprzez doprowadzenie do wydania przez organ rozstrzygnięcia w sprawie. Jednakże w sytuacji, gdy organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, do daty orzekania przez sąd administracyjny wyda akt lub podejmie czynność, której domagała się strona, to organ ten przestaje tkwić w bezczynności. Rozpatrzenie i uwzględnienie skargi na bezczynność organu może przy tym doprowadzić jedynie do zobowiązania organu do załatwienia sprawy w określonym terminie, gdyż rozpoznanie skargi na bezczynność w żadnym razie nie może wkraczać w kwestie merytoryczne dotyczące przyszłego rozstrzygnięcia.
W sytuacji, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność, organ wyda akt lub dokona czynności, której domagała się strona, a co do których pozostawał w bezczynności, to postępowanie przed sądem administracyjnym staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (por. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2008 r. sygn. I OPS 6/08, dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Jednak aby mogło dojść do umorzenia postępowania na podstawie powołanego przepisu konieczne jest stwierdzenie, że zanim organ wydał akt lub dokonał czynności, były podstawy do zastosowania art. 149 powyższej ustawy, a więc uwzględnienia skargi na bezczynność (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie o sygn. I FSK 1803/11, dostępny jw.).
W tym miejscu warto także zaznaczyć, że skierowanie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzone żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. W odniesieniu do aktów z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi środka zaskarżenia należy poszukiwać w art. 52 § 3 powyższej ustawy, przy czym ustawa ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej tego typu środków zaskarżenia nie przewiduje, a w odniesieniu do aktów i czynności z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje ich również Kodeks postępowania administracyjnego.
W rozpatrywanej sprawie niewątpliwe są następujące okoliczności faktyczne:
W dniu 03 kwietnia 2012 r. (data nadania) J. J. skierowała do Starosty [...] dwa wnioski o udzielnie informacji publicznej: jeden dotyczący "udzielenia pozwolenia na budowę toru [...] w [...] poprzez przesłanie wnioskodawczyni odpisu pozwolenia na budowę toru [...] w [...]", wskazując jako sposób i formę przekazania informacji przesłanie kserokopii pocztą tradycyjną; drugi dotyczący przesłania wnioskodawczyni odpisu pozwolenia na użytkowanie budowy przedmiotowego toru [...] (w analogiczny sposób, jak pierwszej z żądanych informacji). Przedmiotowe wnioski wpłynęły do Starosty [...] dniu 05 kwietnia 2012 r. Pismem opatrzonym datą 16 kwietnia 2012 r. znak [...], doręczonym wnioskodawczyni w dniu 18 kwietnia 2012 r., Starosta udzielił zainteresowanej następującej odpowiedzi: "W związku z pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie udostępnienia informacji publicznej dot. przesłania odpisu decyzji pozwolenia na użytkowanie toru [...] w [...] informuję, że Starostwo Powiatowe w G. nie posiada ww. dokumentów." (k. 26 - 27 akt. sąd.).
Informacje, których udzielenia domagała się od organu skarżąca stanowią informacją publiczną, bowiem dotyczą danych publicznych (treści i postaci aktów administracyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej) związanych z działaniem organów architektoniczno-budowlanych: decyzji o pozwoleniu na budowę i decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego w postaci toru [...] w [...]. Stąd też zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej od 5 kwietnia 2012 r. (daty wpłynięcia wniosku do organu) zaczął biec czternastodniowy termin do udzielenia stronie wnioskowanej informacji, względnie do dokonania czynności, o których mowa w art. 13 ust. 2, art. 14 ust 2 lub art. 15 ust. 2 powołanej ustawy lub wydania decyzji, o której mowa w art. 16 ust 1 tej ustawy.
W ocenie Sądu materiał dowodowy sprawy nie pozwala na przyjęcie, aby w tak zakreślonym terminie organ przekazał skarżącej informację na temat pozwolenia na budowę.
W aktach sprawy znajdują się datowane na dzień 16 kwietnia 2012 r. dwa pisma w sprawie toru [...] stanowiące odpowiedź na wniosek skarżącej o udzielenie informacji publicznej - pismo dotyczące udzielenia pozwolenia na budowę i pismo dotyczące udzielenia pozwolenia na użytkowanie toru [...].
Skarżąca potwierdziła jednakże otrzymanie w terminie tj. w dniu 18 kwietnia 2012 r. jedynie pisma w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie toru [...], a organ nie dysponuje dowodem nadania listem poleconym odpowiedzi w sprawie pozwolenia na budowę w kwietniu 2012 r. Przedłożony przez organ wydruk z elektronicznej książki nadawczej w sprawie odpowiedzi udzielonych J. J., wskazuje 4 różne daty - 16.05., 15.05., 18.04. oraz 18.05.2012 r., co jeszcze bardziej pogłębia wątpliwości w jakich datach oraz razem czy osobno, zostały przesłane skarżącej odpowiedzi w sprawie budowy toru [...] oraz pozwolenia na użytkowanie tego toru.
W tych warunkach, skoro jest rzeczą niewątpliwą, że odpowiedzi w sprawie budowy toru [...] otrzymała skarżąca w dniu 16.05.2012 r. tj. po wniesieniu skargi, skarżąca natomiast zaprzecza, a organ nie dysponuje dowodem, że odpowiedź w tej sprawie została jej udzielona również wcześniej należało uznać, iż skarga w dacie jej wniesienia była uzasadniona. Wobec udzielenia informacji publicznej już po wniesieniu skargi postępowanie podlegało, w myśl art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, umorzeniu.
Rozstrzygając o kosztach, Sąd wziął pod uwagę treść art. 201 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, zgodnie z którym zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu, także w przypadku umorzenia postępowania, z uwagi na dokonanie przez organ autokontroli zaskarżonego aktu. Wskazany wyżej przepis znajduje bowiem zastosowanie w przypadku, gdy w wyniku wniesienia skargi na bezczynność organu, organ wyda akt z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do którego pozostawał w bezczynności. O powyższym przesądziła uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. I OPS 6/08, ONSAiWSA 2009 r., nr 4, poz. 63. Tym samym należy również podzielić pogląd, iż działanie organu dokonane po wniesieniu skargi na jego bezczynność, które ową bezczynność usuwa – jak ma to miejsce w niniejszej sprawie – należy oceniać i kwalifikować jako działanie samokontrolne skutkujące zaistnieniem przesłanki bezprzedmiotowości postępowania, ale jednocześnie gwarantującej stronie skarżącej zwrot poniesionych kosztów postępowania. Przegraną stroną procesu jest bowiem organ, który – w wyniku wniesienia skargi przez stronę – usunął stan niezgodności z prawem (por. glosa P. Brzozowskiego do wyroku WSA w Opolu z 7 listopada 2005 r., sygn. II SAB/Op 13/05, LEX nr 190290).
O wysokości przyznanego wynagrodzenia Sąd orzekł na podstawie art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wedle tego przepisu, w razie uwzględnienia skargi skarżącemu przysługuje od organu, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia swych praw. Z kolei zgodnie z art. 205 § 2 powoływanej ustawy, niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej m.in. przez radcę prawnego obejmują także jego wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony.
Przepisami odrębnymi, o jakich powyżej mowa, są przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349). Jak wskazuje treść § 2 tego rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, Sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia oraz rozstrzygnięcia. Opłatę zasądza się na podstawie stawek minimalnych, szczegółowo wyliczonych w tym rozporządzeniu, przy czym opłata nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sporu.
Uwzględniając wymienione powyżej wytyczne, zasądzono wynagrodzenia pełnomocnika według stawki minimalnej, która zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku, wynosi 240 zł. Sąd zasądził ponadto na rzecz skarżących, w oparciu o powołany wyżej art. 200 w zw. z art. 205 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, kwotę 100 zł tytułem zwrotu uiszczonego wpisu, oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
MK
