III SA/Kr 1289/11

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzjami z dnia [...] 2011r, nr [...] - na podstawie art. 18 ust. 1 oraz art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego - cofnął zezwolenia:

1. znak: [...] z dnia 26 kwietnia 2011 r, na sprzedaż napojów alkoholowych kat. A tj. o zawartości alkoholu do 4,5% oraz piwa,

2. znak: [...] z dnia 26 kwietnia 2011 r., na sprzedaż napojów alkoholowych kat. B tj. o zawartości alkoholu powyżej 4,5% do 18 % oprócz piwa,

3. znak: [...] z dnia 26 kwietnia 2011 r., na sprzedaż napojów alkoholowych kat. C tj. o zawartości alkoholu powyżej 18 %,

- przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży, jakim jest drink - bar w K, przy ul. A, wydanych dla Spółki z o.o. "A" z siedzibą w Ł, przy ul. P.

W uzasadnieniach decyzji organ wskazał, że Spółka z o.o. "A" prowadzi sprzedaż napojów alkoholowych kat. ABC tj. w lokalu "C" przy ul. A w K, na podstawie zezwoleń ważnych od dnia 29 kwietnia 2011 r. do dnia 28 kwietnia 2016 r.

W maju i czerwcu 2011 r. Rada Miasta i Urząd Miasta otrzymały wiele pisemnych interwencji od osób i instytucji, które wyraziły sprzeciw wobec usytuowania lokalu w bliskim sąsiedztwie obiektu kultu religijnego. W interwencjach podniesiony został również problem zakłócania porządku publicznego przez działalność lokalu przy ul. A w K. Organ zaznaczył, że tzw. zasady usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych nie dotyczą punktów sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży (gastronomia), stąd bliska lokalizacja kościoła i szkoły nie mogła mieć i nie miała wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie wydania zezwoleń. Odrębną sprawą jest natomiast możliwość cofnięcia wydanych już zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, w przypadku wystąpienia przesłanek ustawowych.

Wobec powyższego, Urząd Miasta wystąpił do Straży Miejskiej i Policji z zapytaniem, czy podejmowane były interwencje, mogące być podstawą do wszczęcia postępowania o cofnięcie przedmiotowych zezwoleń.

Z otrzymanej w dniu 15 czerwca 2011 r. informacji Straży Miejskiej wynika, że od dnia 6 maja do dnia 4 czerwca br. do Straży Miejskiej wpłynęło 5 interwencji, choć większość z nich nie miała związku ze sprzedażą alkoholu w lokalu. Jednakże, podczas wykonywanych przez funkcjonariuszy w godzinach nocnych działań kontrolnych sporządzono 1 wniosek do Sądu Grodzkiego za używanie słów wulgarnych, a 1 osoba została pouczona za spożywanie alkoholu przed lokalem.

Natomiast z otrzymanej w dniu 15 czerwca 2011 r. informacji Komendy Miejskiej Policji wynika, że od dnia 18 maja do dnia 13 czerwca 2011 r. podjęto łącznie 9 interwencji dotyczących zakłócania porządku publicznego w związku z działalnością przedmiotowej placówki. Przykładowo:

- w dniu 18 maja 2011 r. - 3 osoby zostały ukarane mandatami karnymi za spożywanie alkoholu w miejscu publicznym, a wobec 2 osób prowadzone jest postępowanie w sprawie o wykroczenie,

- w dniu 29 maja 2011 r. doszło do naruszenia nietykalności cielesnej [...], a podczas podjętej interwencji sprawca naruszył nietykalność cielesną oraz znieważył funkcjonariuszy,

- w dniu 30 maja 2011 r. doszło do kolejnej interwencji Policji w związku z zakłócaniem ciszy nocnej.

Przywołując treść art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, organ stwierdził, że na tej podstawie w dniu 16 czerwca 2011 r. zostało wszczęte postępowanie w sprawie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w prowadzonym przez Spółkę lokalu, a stosownie do treści art. 50 § 1 i art. 77 § 1 k.p.a. - wezwano pełnomocnika przedsiębiorcy do złożenia wniosków dowodowych mogących przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

W dniu 20 czerwca 2011 r. do Urzędu Miasta wpłynął list otwarty nauczycieli Publicznego Gimnazjum oraz Liceum [...] prowadzonego przez Zgromadzenie [...] w K, zawierający kolejny protest przeciwko działalności lokalu przy ul. A w K.

W dniu 27 czerwca 2011 r. do Urzędu Miasta wpłynęła informacja Komisariatu l Policji, z której wynika, że od dnia 29 kwietnia br. do chwili obecnej w Systemie Wspomagania Dowodzenia widnieją trzy zapisy dotyczące interwencji podejmowanych pod adresem ul. A. Dwie interwencje dotyczą zakłócania ładu i porządku publicznego przez sam lokal, a także gości i klientów lokalu. W jednym przypadku interwencja została zakończona przez pouczenie osoby odpowiedzialnej za lokal, natomiast w drugim przypadku prowadzone jest postępowanie w stosunku do osób zakłócających ład i porządek w rejonie lokalu.

W dniu 30 czerwca 2011 r. pełnomocnik przedsiębiorcy złożył pisemne wyjaśnienia, w których stwierdził m.in., że: zakłócania porządku publicznego nie miały związku ze sprzedażą i podawaniem alkoholu w przedmiotowym lokalu, w najbliższej okolicy funkcjonują inne lokale sprzedające napoje alkoholowe, których klienci przemieszczając się, dopuszczają się zakłócania porządku publicznego, podjęto działania, mające na celu zapobieganie takim przypadkom, np. zatrudnienie ochrony oraz zamontowanie kamer monitoringu, interwencje przeciwko działalności lokalu zostały podpisane również przez osoby, mieszkające poza K.

Organ wezwał stronę do zapoznania się z aktami sprawy przed wydaniem decyzji. Pełnomocnik przedsiębiorcy zapoznał się z aktami sprawy, nie wnosząc wniosków dowodowych.

Zdaniem organu, zebrany w sprawie materiał świadczy, że sprzedaż napojów alkoholowych w prowadzonym przez stronę lokalu powoduje zakłócanie porządku publicznego, będące podstawą do cofnięcia wydanych zezwoleń. Świadczą o tym interwencje podejmowane przez Policję i Straż Miejską, szczegółowo opisane powyżej. Z informacji organów powołanych do ochrony porządku publicznego wyraźnie wynika, że interwencje te były związane z działalnością przedmiotowego lokalu. Organ przyjmuje argumenty strony o podjętych działaniach naprawczych i poprawie sytuacji, jednakże nie zmienia to faktu, że sprzedaż napojów alkoholowych w lokalu była źródłem zakłócania porządku publicznego, szczególnie w pierwszym okresie funkcjonowania lokalu. Ustawodawca nie daje w tym przypadku możliwości uznania administracyjnego. Ponadto do organu wydającego zezwolenie wpłynęła niespotykana w innych przypadkach ilość interwencji na działalność lokalu.

Spółka z o.o. "A" wniosła odwołania od powyższych decyzji, zarzucając im:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że w okresie maj - czerwiec 2011, doszło do naruszenia w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy zakłócenia porządku prawnego, w związku ze sprzedażą napoi alkoholowych przez przedmiotowy punkt sprzedaży, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego zastosowania art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi;

- naruszenie przepisów proceduralnych - art. 7 i 77 k.p.a. przez to, że organ w toku postępowania nie podjął wszelkich możliwych kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy oraz nie miał na względzie interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.

Wniosła o uchylenie: na zasadzie art. 132 k.p.a. zaskarżonych decyzji i umorzenie postępowania w sprawie - ewentualnie, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. zaskarżonych decyzji i umorzenie postępowania w sprawie, jako bezprzedmiotowego.

W ocenie strony, decyzje są niesłuszne i krzywdzące, a zaprezentowane przez organ stanowisko wobec błędnie ustalonego stanu faktycznego budzi sprzeciw.

Organ rozstrzygnięcie oparł w całości na ustaleniach poczynionych przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej i Policji. W żaden zaś sposób nie odniósł się do twierdzeń podnoszonych przez stronę w toku postępowania, iż w bezpośrednim otoczeniu lokalu znajduje się kilka placówek, w których można zakupić napoje alkoholowe, i że ta okoliczność może stanowić bezpośrednią przyczynę zakłócania porządku w rejonie ul. A.

Uszło uwadze organu ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zakłóceniami porządku publicznego a sprzedażą napojów alkoholowych przez prowadzony przez stronę lokal. Zakres niezbędnych w tej kwestii ustaleń nie znajduje, bowiem oparcia w zebranym materiale dowodowym. W art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (...) ustawodawca wymienia przesłanki, których łączne spełnienie uzasadnia cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych: 1. powtarzające się, co najmniej dwukrotne w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócanie porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, 2. brak powiadomienia organów powołanych do ochrony porządku publicznego.

Nie każde naruszenie porządku publicznego, musi mieć związek ze sprzedażą i spożywaniem napojów alkoholowych. Koniecznym jest, zatem nie tylko istnienie związku czasowego, tożsamości miejsca naruszenia porządku z miejscem sprzedaży, ale przede wszystkim wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zakłóceniami porządku publicznego a sprzedażą i spożywaniem napojów alkoholowych w danym lokalu. Ustalenia faktyczne poczynione w sprawie, nie pozwalają na stwierdzenie czy ustawowe kryteria cofnięcia zezwolenia zostały spełnione, zwłaszcza, że wydanie rozstrzygnięcia nastąpiło wyłącznie w oparciu o informacje o interwencjach funkcjonariuszy Straży Miejskiej i Policji, przy pominięciu treści wyjaśnień strony.

Prawidłowo oceniony materiał dowodowy nie pozwala, bowiem na jednoznaczne uznanie związku przyczynowego pomiędzy miejscem naruszeń z miejscem sprzedaży. W ocenie organu, informacje Straży Miejskiej i Policji o ilości dokonywanych czynności stanowiły wystarczający dowód w sprawie. Jednakże okoliczności te nie wskazują jednoznacznie czy aby zdarzenia te miały związek ze sprzedażą i spożywaniem alkoholu w "C". Wiadomo jedynie tyle, że w określonych dniach powołane służby interweniowały w związku ze zgłoszeniami innych osób. Nie wykazano jednak, aby osoby zakłócające porządek publiczny były klientami lokalu strony. Tym bardziej brak jest podstaw dla wykluczenia prezentowanego przez stronę w toku postępowania stanowiska, co do związku zakłóceń z działalnością innych punktów sprzedaży i spożywania alkoholu przy ul. A i w jej okolicach.

Organ nie wyjaśnił należycie okoliczności sprawy wskazujących na zaistnienie lub nie związku przyczynowego pomiędzy zakłóceniami porządku publicznego odnotowanymi w okolicach lokalu "C" a sprzedażą napojów alkoholowych w tym lokalu.

Organ pominął okoliczność, iż interwencje Straży Miejskiej i Policji mogły zostać zainicjowane przez właścicieli innych, sąsiadujących lokali, dla których sprzedaż alkoholu przez stronę hipotetycznie mogłaby stanowić działalność konkurencyjną. Jak już podnoszono wszelkie skargi i zarzuty kierowane pod adresem Spółki z o.o. "A" nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistym stanie faktycznym. Przede wszystkim uwadze organu uszedł fakt, iż osoby je popierające nie są związane z miejscem, w którym prowadzony jest lokal.

Wydział Spraw Administracyjnych UM w dniu 21 czerwca 2011 r. przeprowadził w lokalu strony kontrolę przestrzegania zasad i warunków korzystania z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych oraz co istotne, osoby kontrolujące nie stwierdziły żadnych uchybień. Wnioski z kontroli świadczą, zatem o prawidłowości funkcjonowania lokalu.

Z powyższego wynika, że organ nie podjął żadnych działań zmierzających do ustalenia faktu wystąpienia lub nie, związku przyczynowego, stosownie do treści art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (..).Tym samym zaniechał podjęcia czynności zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego w sprawie, co w konsekwencji oznacza, iż nie wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały należycie wyjaśnione. Powoduje to, że decyzja cofnięciu zezwolenia na sprzedaż alkoholu wydana została z naruszeniem art. 7 i 77 k.p.a.

Skarżąca stwierdziła, że określona w art. 18 ust 10 pkt 3 ustawy przesłanka powtarzającego się naruszenia porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez lokal "C" pozostawiona została bez udokumentowania. Tym bardziej, że obowiązkiem organu rozstrzygającego sprawę jest ustosunkowanie się do wszystkich zarzutów podnoszonych przez stronę w trakcie postępowania. Brak takiego odniesienia się do zarzutu lub tylko jego powierzchowne i wybiórcze omówienie stanowi naruszenie prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Organ winien dysponować dowodami potwierdzającymi zaistnienie określonych faktów i wskazać je w uzasadnieniu decyzji (art. 107 § 1 i § 3 k.p.a.).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzjami z 12 września 2011 r. nr: [...]; 2. [...] 3. [...], utrzymało w mocy zaskarżone decyzje - na podstawie art. 18 ust. 1, art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że konstrukcja art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadzi do wniosku, że ustawodawca w sposób związany określa przesłanki cofnięcia zezwolenia nie pozostawiając organom administracji publicznej możliwości działania uznaniowego. Zaistnienie, zatem ściśle określonych okoliczności skutkuje wydaniem rozstrzygnięcia, o którym mowa w tym przepisie.

Zagadnieniem kluczowym jest stwierdzenie powtarzającego się, co najmniej dwukrotnie zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego. Weryfikacji powyższych okoliczności służą przede wszystkim informacje Straży Miejskiej oraz Policji.

Z informacji Straży Miejskiej wynika, że od dnia 6 maja do dnia 4 czerwca 2011 r. do Straży Miejskiej wpłynęło 5 interwencji, chociaż większość z nich nie miała związku ze sprzedażą alkoholu. Podczas wykonywanych godzinach nocnych działań kontrolnych sporządzono 1 wniosek do Sądu Grodzkiego za używanie słów wulgarnych, a 1 osoba została pouczona za spożywanie alkoholu przed lokalem.

Z kolei z informacji Komendy Miejskiej Policji wynika, że od dnia 18 maja do dnia 13 czerwca 2011 r. podjęto łącznie 9 interwencji dotyczących zakłócania porządku publicznego w związku z działalnością przedmiotowej placówki. W szczególności w systemie SWD istnieją trzy zapisy zgłoszenia interwencji pod adresem ul. A w K. Dwie interwencje dotyczą zakłócenia ładu i porządku publicznego przez sam lokal, a także gości i klientów lokalu. W jednym przypadku interwencja została zakończona poprzez pouczenie osoby odpowiedzialnej za działalność lokalu, natomiast w drugim przypadku prowadzone jest postępowanie w stosunku do osób zakłócających ład i porządek. Trzecia interwencja dotyczyła znieważania funkcjonariuszy Policji przez mężczyznę, który naruszył nietykalność cielesną siostry zakonnej przechodzącej ulicą B na wysokości ww. lokalu. W Komisariacie Policji pod nadzorem właściwej miejscowo Prokuratury prowadzone jest w tej sprawie dochodzenie. W sprawach opisanych w informacji Komendy Policji wynika, że interwencje podejmowane były w związku ze zgłoszeniami osób trzecich.

Zdaniem Kolegium, zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności informacja Policji wskazuje, że zaistniały przesłanki do cofnięcia zezwoleń. Z materiału dowodowego - wbrew twierdzeniem strony - wynika, że podejmowane przez organy ścigania, a w szczególności funkcjonariuszy Policji interwencje pozostawały w związku z przyczynowym z działalnością lokalu, a zakłócenia porządku miały miejsce w lokalu lub najbliższej okolicy. Bezspornym jest, bowiem, że w okresie do dnia 13 czerwca 2011 r. działalność lokalu, którego głównym przedmiotem jest sprzedaż alkoholu powodowała zakłócanie porządku publicznego, czego dowodem są liczne interwencje Policji, a także Straży Miejskiej.

Z analizy akt sprawy wynika, że organ l instancji podejmował działania zmierzające do weryfikacji napływających sygnałów dotyczących działalności lokalu, czego dowodem są wystąpienia do Straży Miejskiej oraz Komendy Policji. Kolegium -jako organ administracji publicznej nie ma podstaw do kwestionowania stanowiska organów ścigania, z którego jednoznacznie wynika, że podejmowano w różnych porach dnia i nocy wielokrotne interwencje dotyczące zakłócania porządku publicznego w związku z działalnością placówki, w której sprzedaż alkoholu odbywa się całodobowo. Zresztą z analizy akt sprawy wynika, że interwencje podejmowane były także w godzinach, w których inne lokale nie są dostępne dla klientów.

Żądanie strony umorzenia postępowania jest bezzasadne, ponieważ istniały podstawy do jego prowadzenia i wydania rozstrzygnięcia merytorycznego.

Podsumowując, subsumcja stanu faktycznego do stanu prawnego, której dokonał organ l instancji jest słuszna, a konstrukcja art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy uprawnia organ do cofnięcia zezwolenia. Stan faktyczny sprawy jest bezsporny, organ spełnił wymogi art. 7 w związku art. 77 k.p.a. zapewniając jednocześnie stronie postępowania czynny udział w prowadzonym postępowaniu.

Spółka z o.o. "A" na powyższe decyzje wniosła skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wnosząc o uchylenie zaskarżonych decyzji w oraz decyzji organu l instancji, zaskarżonym decyzjom zarzuciła naruszenie:

- art. 7 k.p.a., 8 k.p.a. przez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania do organów administracji publicznej i niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego,

- art. 75 k.p.a., 77 k.p.a., przez niedopełnienie obowiązku zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, co skutkowało naruszeniem zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 k.p.a.

- swobodnej oceny dowodów, tj. art. 80 k.p.a. przez dokonanie oceny zebranych dowodów w sposób dowolny, bez uwzględnienia reguł tej oceny, a to m.in. przez błędne przyjęcie, że organ orzekający o cofnięciu zezwolenia w sposób jednoznaczny ocenił cały materiał dowodowy i odniesienie się wyłącznie do ustaleń tego organu bez przeprowadzenia własnej oceny materiału dowodowego, - art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (...), przez jego zastosowanie, pomimo niewystąpienia przesłanek do jego zastosowania.

Skarżąca podtrzymała twierdzenia z odwołań oraz przytoczyła pogląd doktryny w kwestii związku przyczynowo-skutkowego naruszenia porządku publicznego ze sprzedażą i spożyciem alkoholu w danym lokalu.

Pominięcie przez organ odwoławczy w motywach rozstrzygnięcia odniesienia się do zarzutów skarżącej wydaje się być naruszeniem statuowanych przez k.p.a. zasad praworządności i pogłębiania zaufania obywateli do organów administracji (art. 7 i 8 k.p.a.), których uszczegółowieniem są art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. zawierające zobowiązanie do wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz uznania okoliczności za udowodnioną dopiero po analizie wszystkich zebranych dowodów.

Według skarżącej, dokonana ocena materiału dowodowego budzi wątpliwości i nie mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów określonej w art. 80 k.p.a.

Bezspornym w sprawie jest, że w okresie od maja do czerwca 2011 r. przy ul. A miały miejsce interwencje służb porządkowych związane z zakłócaniem porządku publicznego. Z dokonanych przez organy obu instancji ustaleń nie wynika jednak w sposób nie budzący wątpliwości, aby zakłócenia te pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym z działalnością placówki skarżącej.

Zgodnie z art. 80 k.p.a. organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Przepis ten wyraża, więc zasadę swobodnej oceny dowodów. Niemniej, w świetle słusznych poglądów doktryny, organ ocenę w tej mierze obowiązany jest oprzeć na przekonujących podstawach i dać temu wyraz w uzasadnieniu decyzji. Ponadto ocena zgromadzonego materiału dowodowego powinna być oparta na wszechstronnej analizie całokształtu materiału dowodowego, co oznacza, że organ nie może w tej analizie pominąć jakiegokolwiek dowodu, dokonując oceny znaczenia i wartości danego dowodu dla toczącej się sprawy. Organ zobowiązany jest jednocześnie przeprowadzić w uzasadnieniu decyzji jasny, logiczny i przekonywujący zarazem wywód odnośnie uwzględnienia jednego dowodu przy jednoczesnym odrzuceniu pozostałych dowodów.

Zdaniem skarżącej, organ odwoławczy odmówił wiary argumentom podnoszonym przez nią, nie wyjaśniając przy tym przyczyn takiej ich oceny. Takie działanie uzasadnia zarzut arbitralności w ustaleniu stanu faktycznego sprawy, oraz naruszenia reguł swobodnej oceny dowodów.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedziach na skargi wniosło o ich oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonych decyzji.

Ponadto Kolegium stwierdziło, że jednoznaczne stwierdzenie zawarte w informacji Komendy Miejskiej Policji potwierdza związek pomiędzy działalnością lokalu, a zakłóceniami porządku, które miały miejsce w lokalu lub najbliższej okolicy. W ocenie Kolegium subsumcja stanu faktycznego do stanu prawnego, której dokonał organ l instancji jest słuszna, a konstrukcja art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy uprawniała organ do cofnięcia zezwolenia. Stan faktyczny sprawy jest bezsporny, podejmowane interwencje stanowiły podstawę do wydania decyzji o cofnięciu zezwolenia. Organ odwoławczy oparł się na dowodach przeprowadzonych przez organ l instancji, które były wystarczające do wydania rozstrzygnięcia w sprawie i nie zachodziła potrzeba ich uzupełnienia. Jeżeli czynności postępowania wyjaśniającego przeprowadzone przez organ l instancji pozwalają ustalić okoliczności faktyczne sprawy, organ odwoławczy nie ma obowiązku prowadzenia dodatkowych dowodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz.1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, przy czym w sprawowaniu tej kontroli nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną rozstrzygając w granicach danej sprawy (art. 134 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r, poz. 270 - zwanej dalej p.p.s.a.). Usunięcie z obrotu prawnego decyzji może nastąpić tylko wtedy, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy administracji publicznej naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art. 145 § 1 p.p.s.a.

Skargi zasługiwały na uwzględnienie.

W sprawach poddanych kontroli Sądu, podstawę materialnoprawną decyzji stanowił art. 18 ust. 10 pkt 3 z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r., nr 70, poz. 473 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, który określa, że zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych cofa się w przypadku powtarzającego się, co najmniej dwukrotnie w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego. Przepis ten określa przypadek, kiedy zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych może zakończyć swój byt przed upływem okresu, na jaki zostało udzielone.

Poza sporem pozostaje wykładnia wskazanego przepisu a zatem to, że ustawodawca wymienia przesłanki, których łączne spełnienie uzasadnia cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, a mianowicie: powtarzające się, co najmniej dwukrotne w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócanie porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, brak powiadomienia organów powołanych do ochrony porządku publicznego przez prowadzącego ten punkt.

Poza sporem pozostaje również to, że decyzja wydana na podstawie wskazanego przepisu nie jest decyzją wydawaną w ramach tzw. uznania administracyjnego a zaistnienie przesłanek ustawowych obliguje organ do cofnięcia zezwolenia. Podstawowym jednakże warunkiem trafności takiej decyzji jest ustalenie okoliczności i zdarzeń te przesłanki spełniające, zgodnie z przepisami postępowania zawartymi w treści ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.) - zwanej dalej k.p.a.

Organ l instancji uznał, że dowody zebrane w toku wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego wskazywały na zaistnienie przesłanek określonych w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, do cofnięcia skarżącej przedmiotowych zezwoleń na sprzedaż alkoholu, które to stanowisko podzielił organ odwoławczy w zaskarżonych decyzjach, co skarżąca kwestionuje.

W konsekwencji istota sporu sprowadza się do tego, czy zgodnie z zasadami postępowania administracyjnego organy ustaliły zaistnienie przesłanek dających podstawę do cofnięcia skarżącej przedmiotowych zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.

Zasady rozstrzygania administracyjnego w tych sprawach wyznacza nie tylko art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, jako przepis materialnoprawny, lecz także ogólna zasada uwzględniania przy załatwianiu spraw indywidualnych interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, zawarta w art. 7 k.p.a.

W tym miejscu należy podkreślić, że cofnięcie zezwolenia uregulowane w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, nie służy usuwaniu wad decyzji udzielającej zezwolenie, lecz stanowi sankcję za naruszenie określonych zasad sprzedaży alkoholu, które miało miejsce po wydaniu decyzji udzielającej zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Dlatego też nawet uwzględniając wynikającą z art. 11 k.p.a. zasadę przekonywania, zupełnie zbędnym było obszerne przywoływanie w uzasadnieniach decyzji przez organ l instancji argumentacji dotyczącej pisemnych interwencji od osób i instytucji, które wyraziły sprzeciw wobec usytuowania lokalu w bliskim sąsiedztwie obiektu kultu religijnego. Zbędnym, zatem było dołączenie do akt administracyjnych dokumentacji dotyczącej tych wystąpień, skoro jak słusznie zauważył organ, okoliczności z nich wynikające winny były podlegać badaniu przed wydaniem przedmiotowych zezwoleń w odniesieniu do zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych. W postępowaniu administracyjnym, które zakończyło się wydaniem zezwoleń również winna być stosowana ogólna zasada uwzględniania interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, zawarta w art. 7 k.p.a. Ponadto okoliczności wynikające z tych wystąpień mogły być rozważane przez organy ewentualnie, jako wskazujące na możliwość zaistnienia przesłanek do wszczęcia nadzwyczajnego postępowania administracyjnego zmierzającego do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji zawierających zezwolenia wydane skarżącej - brak jest informacji, że takie postępowania zostały wszczęte.

W interwencjach tych jednak podniesiony został również problem zakłócania porządku publicznego przez działalność lokalu przy ul. A w K, co m.in. doprowadziło do wszczęcia z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia wydanych skarżącej zezwoleń na sprzedaż alkoholu. Z akt administracyjnych wynika, że interwencje miały miejsce w bardzo krótkim czasie po wydaniu zezwoleń. Z tej okoliczności organ nie wyciągnął właściwych wniosków w zakresie obowiązków wynikających z art. 7 k.p.a. który określa, że w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. W szczególności w świetle niewątpliwie istniejącego w sprawie kolizji interesu społecznego i słusznego interesu obywateli w odniesieniu do nieakceptowanego przez osoby, które podejmowały interwencje dotyczące usytuowania lokalu prowadzącego działalność mogącą potencjalnie prowadzić do zakłócania porządku publicznego przez sam lokal czy osoby spożywające w nim alkohol, ze słusznym interesem podmiotu który stosowne zezwolenia na taką działalność uzyskał - organ był zobowiązany należycie i aktywnie spełnić rolę gospodarza postępowania administracyjnego i podjąć wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy.

Zgodnie z zasadami postępowania administracyjnego określonym w art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 3 k.p.a. - organ prowadzący postępowanie ma obowiązek zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, aby ustalić stan faktyczny sprawy zgodny z rzeczywistością. W szczególności jest obowiązany dokonać wszechstronnej oceny okoliczności konkretnego przypadku na podstawie analizy całego materiału dowodowego, a stanowisko wyrażone w decyzji uzasadnić w sposób wymagany przez przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Jako dowolne należy traktować ustalenia faktyczne znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym, ale niekompletnym, czy nie w pełni rozpatrzonym. Zarzut dowolności wykluczają dopiero ustalenia dokonane w całokształcie materiału dowodowego (art. 80 k.p.a.), zgromadzonego i zbadanego w sposób wyczerpujący (art. 77 § 1 k.p.a.), a więc przy podjęciu wszystkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści.

Rozstrzygając, zatem sprawę organy zobowiązane były ustalić i wykazać, jakie konkretne naruszenia uzasadniały nałożenie sankcji, o jakiej mowa w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Tym samym organy winny ustalić i wyjaśnić w ramach postępowania administracyjnego, które naruszenia porządku publicznego, spełniały przesłanki określone w treści art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy.

Organy w ocenie Sądu, nie sprostały powyższym obowiązkom i błędnie uznały, że w sprawie zebrany materiał dowodowy wskazywał, iż zaistniały przesłanki określone w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy.

Zakłócenia porządku publicznego muszą pozostawać "w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży". W szczególności ustawodawca wskazał na konieczność wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy zakłócaniem porządku publicznego a sprzedażą napojów alkoholowych przez daną placówkę, a brak takiego związku wyklucza możliwość cofnięcia zezwolenia z powodu zakłócania porządku publicznego. Związek taki istnieje w sytuacji, gdy zostanie wykazane, że gdyby nie sprzedaż napojów alkoholowych to nie doszłoby do zakłócenia porządku publicznego. Nadto jedną z przesłanek określonych w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy jest to, aby zakłócenia porządku publicznego miały miejsce w "miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy".

Definicja "najbliższej okolicy punktu sprzedaży napojów alkoholowych" została określona w art. 21 pkt. 1 ustawy: najbliższą okolicą punktu sprzedaży napojów alkoholowych jest obszar mierzony od granicy obiektu, zamknięty trwałą przeszkodą o charakterze faktycznym, taką jak krawędź jezdni czy zabudowa, która ze względu na swój charakter uniemożliwia dostęp oraz kontakt wzrokowy i głosowy, a także mur bez przejść oraz ciek wodny bez bliskich przepraw.

Ustawa nie zawiera definicji "zakłóceń porządku publicznego". Zdaniem Sądu, związek przyczynowy pomiędzy zakłócaniem porządku publicznego a sprzedażą napojów alkoholowych przez daną placówkę handlową winien być normalny (typowy), zaś pojęcie "powtarzających się zakłóceń porządku publicznego" nie musi być utożsamiane z czynami opisanymi na przykład w art. 51, art. 141 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tj. Dz. U. z 2010r, nr 46, poz. 275 ze zm.), czy w którymkolwiek z przepisów zawartych w części szczególnej tej ustawy, a zwłaszcza zaistnienie takich zakłóceń nie musi być ustalone orzeczeniami organów wymiaru sprawiedliwości. Nie musi też być utożsamiane z czynami penalizowanych przez ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 1997r, nr 88, poz. 553 ze zm.), chociaż zgodnie z art. 11 p.p.s.a. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego, co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd administracyjny. Związanie ustaleniami skazującego prawomocnego wyroku wydanego w postępowaniu karnym powoduje m.in. związanie dotyczące ustalonych w sentencji tego wyroku znamion przestępstwa, jak i okoliczności jego popełnienia, które dotyczą czasu, miejsca. Adresatami wyrażonej w art. 11 p.p.s.a. zasady są, zatem pośrednio także organy administracji publicznej, które czynią w sprawie ustalenia faktyczne.

Dla ustalenia, czy doszło do zakłócenia porządku publicznego w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy i czy ma ono związek z prowadzoną przez daną placówkę sprzedażą napojów alkoholowych, niewątpliwie pomocne może okazać się też popełnienie wykroczeń, za które sprawcy zostali ukarani w postępowaniu mandatowym określonym w Rozdziale 17 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (tj. Dz.U. z 2008 r., nr 133, poz. 848 ze zm.) lub przez sąd powszechny za wykroczenie. Wprawdzie mandat karny nie zawiera opisu czynu, za które sprawca zostaje ukarany jednakże taki opis zawierają orzeczenia sądów powszechnych skazujących za wykroczenia w zakresie okoliczności jego popełnienia.

Jednakże jak już podniesiono, brak tego rodzaju orzeczeń nie stoi na przeszkodzie, by organ administracji publicznej prowadzący postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych samodzielnie dokonał ustaleń w tym zakresie. W przepisach prawa administracyjnego nie ma zakazu ustalania faktów, które mogą stanowić podstawę ponoszenia przez określone osoby odpowiedzialności karnej lub odpowiedzialności za wykroczenie. Celowym jest jednak, by organ w sprawie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych wyczekał na zakończenie postępowania zmierzającego do wydania przez sąd orzeczenia w każdym przypadku, gdy postępowanie takie zostało wszczęte lub uzyskał materiały w takich postępowaniach zgromadzone, celem przeprowadzenia dowodu z tych dokumentów.

Organy administracji publicznej są uprawnione i zobowiązane w ramach autonomicznego postępowania do dokonywania samodzielnych ustaleń w tym zakresie a zebrany w sprawie materiał dowodowy winien w sposób jednoznaczny i prawidłowy wskazywać, iż co najmniej w dwóch przypadkach, w okresie 6 miesięcy, doszło do zakłócenia porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez ten dany punkt, a osobą powiadamiającą o naruszeniach nie był przedsiębiorca posiadający zezwolenie.

Nie jest kwestionowane, że w okresie od maja do czerwca 2011 r. przy ul. A miały miejsce interwencje służb porządkowych związane z zakłócaniem porządku publicznego oraz, że Spółka z o.o. "A" prowadzi sprzedaż napojów alkoholowych kat. ABC tj. w lokalu "C" przy ul. A w K, na podstawie ważnych zezwoleń.

Zebrany materiał dowodowy w sprawie, sprowadza się przede wszystkim do trzech pism a w szczególności otrzymanych: w dniu 15 czerwca 2011 r. informacji Straży Miejskiej Miasta, w dniu 15 czerwca 2011 r. informacji Komendy Miejskiej Policji, w dniu 27 czerwca 2011 r. informacji Komisariatu l Policji.

Pierwsze z tych pism stanowi ogólną informację, że od dnia 6 maja do dnia 4 czerwca 2011 r. do Straży Miejskiej wpłynęło 5 interwencji, choć jak stwierdził organ l instancji-większość z nich nie miała związku ze sprzedażą alkoholu w lokalu. W szczególności w piśmie tym stwierdzono, że wpłynęły następujące interwencje:

- 6.05.2011 -interwencja dotyczyła zakłócania spokoju i porządku publicznego oraz umieszczenia przed lokalem ogródka kawiarnianego; na miejscu patrol nie stwierdził zakłócania spokoju; przed lokalem nie stwierdzono również ogródka kawiarnianego; przeprowadzono rozmowę z menagerem lokalu na okoliczność zgłoszenia;

- 7.05.2011 - interwencja dotyczyła dużej ilości niedopałków na chodniku, przed lokalem; podczas kontroli menager lokalu posprzątał niezwłocznie niedopałki w obecności patrolu; pouczony;

- 21.05.2011 - interwencja dotyczyła utrudniania zgłaszającemu wejścia do posesji; na miejscu patrol stwierdził jedno wystawione krzesło przed lokalem, które zostało natychmiast usunięte; przeprowadzono również rozmowę z osobami siedzącymi na chodniku, które na widok patrolu podniosły się z chodnika;

- 3.06.2011 - interwencja dotyczyła pobicia klientów lokalu przez nieznanych sprawców; w trakcie dojazdu patrolu do miejsca zdarzenia zgłaszający zadzwonił ponownie informując, że te osoby się oddaliły ze wskazanego miejsca, co potwierdził patrol przybyły na interwencję;

- 4.06.2011 - interwencja dotyczyła spożywania alkoholu przed lokalem, na miejscu patrol ukarał sprawców wykroczenia mandatami gotówkowymi 100 zł., którzy byli cudzoziemcami. Nie ustalono jednak, czy byli klientami lokalu "C".

Ponadto w w/w okresie prowadzono również działania kontrolne w rejonie Zaułka B, w sprawie ewentualnych zakłóceń spokoju i porządku publicznego. Kontrole te wykonywane były w godzinach nocnych i w wyniku ich prowadzenia w dniu 28.05.2011 sporządzono wniosek o ukaranie do Sądu sprawcy wykroczenia z art. 141 kw. (używanie słów wulgarnych), w dniu 31.05.2011 pouczono jedną osobę za spożywanie alkoholu przed lokalem.

Wszystkie, wymienione w piśmie interwencje, niewątpliwie polegały na zakłóceniu porządku publicznego, jednakże z przedstawionego wykazu i opisu tych interwencji nie wynika, że pomiędzy odnotowanymi przez Straż Miejską przypadkami zakłócenia porządku w pobliżu lokalu, a sprzedażą w tym lokalu alkoholu istniał związek przyczynowy. Nie sposób też nie zauważyć w odniesieniu do interwencji z dnia 4.06.2011 r., że z przedmiotowego pisma wynika, iż interwencja dotyczyła spożywania alkoholu przed lokalem, patrol ukarał mandatami sprawców wykroczenia, którzy byli cudzoziemcami, nie ustalono jednak, czy byli klientami lokalu "C".

Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom organu, żadna z interwencji opisana w przedmiotowym piśmie, a nie większość z nich jak wskazał organ, nie miała związku ze sprzedażą alkoholu w tym lokalu.

Natomiast z otrzymanej w dniu 15 czerwca 2011 r. informacji Komendy Miejskiej Policji wynika, że od dnia 18 maja do dnia 13 czerwca 2011 r. podjęto łącznie 9 interwencji dotyczących zakłócania porządku publicznego w związku z działalnością przedmiotowej placówki. Przykładowo:

- w dniu 18 maja 2011 r. - 3 osoby zostały ukarane mandatami karnymi za spożywanie alkoholu w miejscu publicznym, a wobec 2 osób prowadzone jest postępowanie w sprawie o wykroczenie;

- 29.05.2011 r. - zgłoszenie naruszenia nietykalności cielesnej siostry zakonnej, która przechodziła ul. A w okolicy lokalu - podczas podjętej interwencji sprawca naruszył nietykalność cielesną oraz znieważył funkcjonariuszy, sprawca zatrzymany. W Komisariacie Policji pod nadzorem właściwej miejscowo Prokuratury, prowadzone jest w tej sprawie dochodzenie;

- w dniu 30 maja 2011 r. doszło do kolejnej interwencji Policji w związku z zakłócaniem ciszy nocnej.

Jednakże treść przywołanego pisma Komendy Miejskiej Policji wskazuje, że organy nie poddały go właściwej analizie w odniesieniu do związku opisanych tam interwencji ze sprzedażą alkoholu w lokalu a nie działalnością przedmiotowego lokalu, a przywoływanie przykładowe 3 interwencji było, co najmniej nietrafne i przedwczesne bez zebrania innych dowodów dla ustalenia przebiegu tych zdarzeń w odniesieniu do ich związku ze sprzedażą alkoholu w tym lokalu. Wbrew twierdzeniom organów, interwencje dotyczyły zdarzeń, których opis nie wskazywał, że pozostają w związku ze sprzedażą alkoholu w lokalu, natomiast wskazywał, że Policji znane są osoby uczestniczące w zdarzeniach skoro ukarane zostały mandatami lub prowadzone jest postępowanie w sprawie o wykroczenie, czy też w Komisariacie Policji pod nadzorem właściwej miejscowo Prokuratury, prowadzone jest dochodzenie wobec sprawcy naruszenia nietykalności cielesnej siostry zakonnej, która przechodziła ul. A w okolicy lokalu, który podczas podjętej interwencji naruszył nietykalność cielesną oraz znieważył funkcjonariuszy.

Pozostałe 6 interwencji Policji opisane w powyższym piśmie nie miała związku ze sprzedażą alkoholu w tym lokalu.

Z kolei z otrzymanej w dniu 27 czerwca 2011 r. informacji Komisariatu również takiego wniosku nie da się wyprowadzić. W piśmie tym stwierdzono jedynie, że w odpowiedzi na pismo dotyczące udzielenia informacji w sprawie podejmowanych przez Policję interwencji dotyczących zakłócania porządku publicznego w Lokalu "C" mieszczącego się w K przy ul. A ul. B, iż w systemie SWD widnieją trzy zapisy zgłoszenia interwencji pod adresem K ul. A w okresie od 29.04.2011 r. do chwili obecnej. Dwie interwencje dotyczą zakłócenia ładu i porządku publicznego przez sam lokal a także gości, klientów lokalu. W jednym przypadku interwencja została zakończona poprzez pouczenie osoby odpowiedzialnej za działalność lokalu, natomiast w drugim przypadku prowadzone jest postępowanie w stosunku do osób zakłócających ład i porządek w rejonie w/w lokalu do sprawy [...]. Trzecia interwencja dotyczy znieważenia funkcjonariuszy OPP przez mężczyznę, który naruszył nietykalność cielesną siostry zakonnej przechodzącej ulicą B na wysokości w/w lokalu.

Zatem opis dwóch pierwszych interwencji "zakłócenia ładu i porządku publicznego przez sam lokal a także gości, klientów lokalu" jest tak ogólnikowy, że nie jest możliwe jego odniesienie do przesłanek określonych w treści 18 ust. 10 pkt 3 ustawy. Podobnie należy ocenić opis trzeciej interwencji naruszenia nietykalności cielesnej "siostry zakonnej przechodzącej ulicą B na wysokości w/w lokalu". Treść powyższego pisma również wskazywał, że istniała możliwość ustalenia i przeprowadzenia dowodów dla ustalenia przebiegu zdarzeń opisanych w powyższym piśmie w odniesieniu do przesłanek z art. 18 ustawy.

Należy podkreślić, iż organ l instancji a także Kolegium, wydając zaskarżone decyzje w przedmiocie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż alkoholu, oparły się wyłącznie na nieprecyzyjnych informacjach Straży Miejskiej i Policji, pomijając w swych rozważaniach zarówno pisemne wyjaśnienia skarżącej jak i podnoszone w odwołaniach zarzuty. Nie można uznać za wystarczające w tym zakresie wskazanie przez Kolegium, że z analizy akt sprawy wynika, że organ l instancji podejmował działania zmierzające do weryfikacji napływających sygnałów dotyczących działalności lokalu, czego dowodem są wystąpienia do Straży Miejskiej oraz Komendy Policji oraz, że z analizy akt sprawy wynika, że interwencje podejmowane były także w godzinach, w których inne lokale nie są dostępne dla klientów.

Niewątpliwie, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny (art. 75 § 1 k.p.a.). Dlatego też wskazywane przez organy pisma służb odpowiedzialnych za kontrolę przestrzegania porządku publicznego mogły stanowić dowód w postępowaniu. Nie znajduje jednakże żadnego oparcia w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego stanowisko Kolegium, że jako organ administracji publicznej nie ma podstaw do kwestionowania stanowiska organów ścigania, z którego jednoznacznie wynika, że podejmowano w różnych porach dnia i nocy wielokrotne interwencje dotyczące zakłócania porządku publicznego w związku z działalnością placówki, w której sprzedaż alkoholu odbywa się całodobowo.

Wręcz przeciwnie, pisma Straży Miejskiej jak i Policji upoważniały i jednocześnie zobowiązywały organ do dokonania samodzielnych ustaleń w odniesieniu do przesłanek wynikających z art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, zwłaszcza mając na względzie ogólnikowość opisów zdarzeń tam zawartych. Pisma te, jako jeden z dowodów w sprawie podlegały ocenie zgodnie z zasadami oceny dowodów i zawarte w nich informacje pozwalały na uzyskanie innych dowodów, z której to możliwości organy nie skorzystały. Dokumenty te wskazywały jedynie na podejmowane interwencje i chociaż z punktu widzenia zadań Policji i Straży Miejskiej zawierały wystarczający opis tych interwencji, jednakże nieupoważniajacy organów administracji publicznej do ustalenia przesłanek z art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, wyłącznie w oparciu o te dokumenty.

Znamienne zdaniem Sądu jest to, że Kolegium nie przywołało przy tym wynikającej z art. 76 k.p.a. zasady domniemania prawdziwości i zgodności z prawdą oświadczenia organu zawartego w dokumencie urzędowym. To nie do kompetencji Straży Miejskiej czy Policji należało przesądzanie zaistnienia przesłanek określonych w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy. Stanowisko Kolegium wskazuje, że organy przydały pismom Straży Miejskiej jak i Policji przymiot dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 § 1 k.p.a., który określa, że dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Niewątpliwie jak m.in. wskazał, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29.03.2011 r. sygn. II OSK 553/10 (LEX nr 1080357) "Prawidłowo sporządzony dokument urzędowy korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. Wobec tego organ nie może, bez przeprowadzenia przeciwdowodu (art. 76 § 3 k.p.a.), nie uznać faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym, gdyż będzie to stanowiło naruszenie prawa procesowego.".

Naruszeniem prawa procesowego jest jednakże w ocenie Sądu, także przydanie przymiotu dokumentu urzędowego bez rozważenia czy dokument ten spełnia wymogi określone w art. 76 § 1 k.p.a.- co w sprawie miało miejsce. Trafnie, bowiem skarżąca zarzuciła, że nie każde naruszenie porządku publicznego, musi mieć związek ze sprzedażą i spożywaniem napojów alkoholowych w danym lokalu. Koniecznym jest, zatem nie tylko istnienie związku czasowego, tożsamości miejsca naruszenia porządku z miejscem sprzedaży, ale przede wszystkim wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zakłóceniami porządku publicznego a sprzedażą i spożywaniem napojów alkoholowych w danym lokalu.

Możliwość przeprowadzenia dowodów dla ustalenia wynikających z art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy przesłanek wynikała wprost z pozyskanych przez organ pism służb porządkowych - np. przez przesłuchanie osób ukaranych mandatami za wykroczenia, osób, wobec których służby podejmowały interwencje, ustalenie i przesłuchania w charakterze świadków chociażby osób, które w zdarzeniach stanowiących podstawę interwencji Straży i Policji uczestniczyły, interwencje ze strony Straży Miejskiej i Policji podejmowały, czy zgłaszały. Możliwym, też było uzyskanie informacji o tym jak zakończyło się postępowanie dotyczące osoby, wobec której w wyniku kontroli w rejonie Zaułka B sporządzono wniosek o ukaranie do Sądu, jako sprawcy wykroczenia z art. 141 kw. (używanie słów wulgarnych), jak zakończyło się postępowanie w stosunku do osób zakłócających ład i porządek w rejonie w/w lokalu prowadzone do sprawy [...], jak zakończyło się dochodzenie dotyczące zdarzenia z dnia 29 maja, 2011 r. kiedy to doszło do naruszenia nietykalności cielesnej siostry zakonnej przechodzącej ulicą B na wysokości w/w lokalu, a podczas podjętej interwencji sprawca naruszył nietykalność cielesną oraz znieważył funkcjonariuszy OPP, prowadzone w Komisariacie Policji pod nadzorem właściwej miejscowo Prokuratury.

Nie jest rolą Sądu wskazywanie, które z możliwych do przeprowadzenia dowodów należało przeprowadzić, aby wyjaśnić w ramach postępowania administracyjnego, które naruszenia porządku publicznego, spełniały przesłanki określone w treści 18 ust. 10 pkt 3 ustawy, skoro organy w sprawie zaniechały poszukiwania i przeprowadzenia tych dowodów, co w konsekwencji doprowadziło do sytuacji, w której nie wyjaśniono w sposób jednoznaczny, czy zaszły przesłanki niezbędne do zastosowania wskazanego przepisu.

Nietrafna jest argumentacja organu l instancji, że do organu wydającego zezwolenie wpłynęła niespotykana w innych przypadkach ilość interwencji na działalność lokalu - skoro nie przełożyło się to na aktywność organu, jako gospodarza postępowania administracyjnego w poszukiwaniu dowodów wskazujących na zaistnienie ustawowych przesłanek określonych w art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy. Zarówno te "interwencje" jak i pisma służb porządkowych przywołane przez organy stanowiły przede wszystkim informację o dowodach, których poszukiwania i przeprowadzenia organ zaniechał, co organ odwoławczy w zaskarżonych decyzjach zaakceptował.

Naruszenie wskazanych przepisów postępowania mogło mieć - w ocenie Sądu - istotny wpływ na wynik sprawy, a więc stanowi wystarczającą podstawę prawną do uchylenia przez sąd administracyjny spornych decyzji.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia przez organ prawa materialnego, zdaniem Sądu, stwierdzenie powyższego na obecnym etapie sprawy nie jest możliwe, albowiem warunkiem formułowania zarzutów naruszenia prawa materialnego - art. 18 ust 10 pkt 3 ustawy przez jego niewłaściwe zastosowanie, jest prawidłowe i wyczerpujące ustalenie stanu faktycznego w sprawie, co nie miało miejsca.

Uznając, że zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je rozstrzygnięcia organu l instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania w zakresie wyżej opisanym, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 c p.p.s.a.- orzekł jak w sentencji.

Zgodnie z art. 152 p.p.s.a. uchylone decyzje nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to traci moc z chwilą uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Przy ponownym prowadzeniu postępowania organy uwzględnią oceny prawne i wskazania powyżej wyrażone zgodnie z dyspozycją art. 153 p.p.s.a.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. W skład kosztów postępowania zaliczono uiszczone przez skarżącą wpisy od skarg (200 zł x 3) i koszty pełnomocnika (240 zł+17x3).

Należy podkreślić, że wyrok niniejszy nie przesądza treści decyzji, jakie w zostaną podjęte, po prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym.