I OSK 1024/12

Uzasadnienie

I OSK 1024/12

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 grudnia 2011 r., II SA/Sz 818/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę U. P. na uchwałę Rady Gminy Świdwin z 29 kwietnia 2011 r., nr VI/69/2011 w sprawie likwidacji szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół w Oparznie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst. jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591) dalej: "usg", każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z regulacji tej wynika, że skargę do sądu administracyjnego skutecznie może wnieść ten, kto wykaże naruszenie swego interesu prawnego bądź uprawnienia oraz wykaże, że uchwała, którą skarży, została podjęta z naruszeniem prawa, a skarga do sądu administracyjnego została poprzedzona wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa. Kontrola zaskarżonej uchwały, dokonywana przez sąd administracyjny, obejmuje zatem zbadanie powyższych elementów, zgodnie z kompetencjami wynikającymi z art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) dalej "p.u.s.a.", w związku z art. 1 i 3 § 1 i § 2 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., obecnie tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) dalej "p.p.s.a".

Przedmiotem niniejszej skargi jest podjęta w oparciu o art. 59 ust. 1, 2 i 3 w zw. z art. 5c pkt 1 i 3 ustawy z 7 września 1991r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm. dalej: u.s.o.), art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h) usg oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 ust. 3 i ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) uchwała Nr VI/69/2011 Rady Gminy Świdwin z 29 kwietnia 2011 r. stanowiąca, że z dniem 31 sierpnia 2011 r. likwiduje się Szkołę Podstawową w Oparznie i Gimnazjum w Oparznie, wchodzące w skład Zespołu Szkół w Oparznie. Uczniom zlikwidowanej szkoły zapewnia się kontynuowanie nauki w Zespole Szkół w Lekowie. Z uzasadnienia zaskarżonej uchwały wynika, że przyczyną jej podjęcia były następujące przesłanki:

1. Przeprowadzona analiza demograficzna wskazuje, że w kolejnych latach liczba uczniów w Zespole Szkół w Oparznie będzie kształtowała się w granicach 90-110 osób.

2. Racjonalizacja sieci szkolnej - obwód zlikwidowanego Gimnazjum w całości przejęty zostanie przez Publiczne Gimnazjum w Lekowie, natomiast obwód likwidowanej szkoły podstawowej przejmie nowo utworzona Publiczna Szkoła Podstawowa w Lekowie - Szkoła Filialna w Oparznie. Przewidywana organizacja szkoły po przeprowadzonych zmianach nie pogorszy warunków nauczania, ani nie ograniczy powszechnej dostępności do szkoły.

3. Polepszenie warunków w jakich uczniowie będą się uczyć po likwidacji Zespołu Szkół w Oparznie - warunki w Publicznej Szkole Podstawowej w Lekowie Szkoły Filialnej w Oparznie wchodzącej w skład Zespołu Szkół w Lekowie są dobre. Obiekt jest zadbany, sukcesywnie remontowany, posiada dobrze wyposażoną bazę dydaktyczną, salę gimnastyczną, pracownie komputerową z dostępem do Internetu. Liczba uczniów w poszczególnych klasach będzie wynosiła około 20-25 uczniów.

4. Gmina zapewni bezpłatny dowóz wszystkich uczniów odbywających dotychczas naukę w Zespole Szkół w Oparznie do Publicznej Szkoły Podstawowej w Lekowie - Szkoły Filialnej w Oparznie oraz Publicznego Gimnazjum w Lekowie, wchodzących w skład Zespołu Szkół w Lekowie. Najdłuższy odcinek dowozu będzie wynosił 15 km.

5. Odbyły się zebrania z rodzicami i nauczycielami na których przedstawiono uzasadnienie proponowanych zmian.

6. Czynnik ekonomiczny wymusza konieczność racjonalizacji sieci szkolnej. Koszt utrzymania jednego ucznia w ZS w Oparznie jest prawie dwukrotnie wyższy od kosztów utrzymania uczniów w innych szkołach z terenu gminy. Zmiany w organizacji sieci szkolnej wpłyną na zracjonalizowanie wydatków ponoszonych na oświatę.

Zgodnie z art. 59 u.s.o. szkoła publiczna może być zlikwidowana z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę, po zapewnieniu przez ten organ uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej tego samego typu. Organ prowadzący jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić o zamiarze likwidacji szkoły: rodziców, uczniów, właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwy do prowadzenia szkół danego typu. Szkoła publiczna prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego może zostać zlikwidowana po zasięgnięciu opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Po podjęciu Uchwały Nr IV/59/2011 Rady Gminy Świdwin z 28 lutego 2011 r. w sprawie zamiaru likwidacji szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół w Oparznie, poinformowano o tym fakcie rodziców uczniów tej szkoły i Zachodniopomorskiego Kuratora Oświaty listami poleconymi ze zwrotnym poświadczeniem odbioru. Kurator Oświaty wyraził 7 marca 2011 r. pozytywną opinię w sprawie likwidacji Zespołu Szkół w Oparznie. Możliwość kontynuowania nauki organ gminy ma zapewnić w nowo utworzonej Publicznej Szkole Podstawowej w Lekowie - Szkole Filialnej w Oparznie oraz w Publicznym Gimnazjum w Lekowie, wchodzących w skład Zespołu Szkół w Lekowie. Jak wynika z akt sprawy skarżąca osobiście ani też żadna z osób, które wskazuje jako osoby w imieniu których wnosi skargę, nie wzywali Rady Gminy Świdwin do usunięcia naruszenia ich interesu prawnego lub uprawnienia. Wezwanie takie 13.05.2011 r. wystosowała Rada Rodziców przy Zespole Szkół w Oparznie. Z uwagi jednak, że na wezwaniu tym znajduje się podpis skarżącej – Sąd uznał, że wskazany w art. 101 ust. 1 usg warunek wezwania organu do usunięcia naruszenia interesu prawnego bądź uprawnienia został w niniejszej sprawie spełniony.

Choć nie wynika to expresis verbis z treści skargi, skarżąca naruszenie interesu prawnego bądź uprawnienia upatruje w fakcie, że jej dziecko które jest uczniem likwidowanego Zespołu Szkół w Oparznie, w wyniku likwidacji Zespołu zmuszone będzie do dojeżdżania do szkoły w Zespole Szkół w Lekowie. W przypadkach niektórych uczniów – jak wynika to z uzasadnienia zaskarżonej uchwały – ów organizowany przez gminę dojazd (odległość szkoła – dom) wynosić będzie ok. 15 km. Skarżąca nie wskazuje, że przypadek ten dotyczyć będzie jej dziecka bądź którejś z osób, w imieniu których wnosi skargę. Z uchwały jednak wynika, że dojazd ten, który dotyczyć może tylko uczniów gimnazjum (13 – 16 lat) organizuje gmina. Czas takiego dojazdu w jedną stronę wynosić może ok. 20 – 30 min., co nie stanowi uciążliwości, którą można ocenić jako naruszającą prawo lub uprawnienia, bowiem uciążliwość ta nie będzie uniemożliwiała lub w istotny sposób nie będzie utrudniała dzieciom kontynuacji nauki. W ocenie Sądu tak właśnie nie jest, bo jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej uchwały – warunki nauki, zarówno w publicznej Szkole Podstawowej w Lekowie Filia w Oparznie, jak i w Publicznym Gimnazjum w Lekowie mają być dużo lepsze. Po likwidacji Zespołu Szkół w budynku tym pozostaje szkoła podstawowa będącą filią Szkoły Podstawowej w Lekowie, która umożliwi naukę najmłodszym uczniom na miejscu, a jednocześnie zlikwidowane zostaną klasy łączone, co poprawi warunki i poziom nauki.

Za nietrafne uznać należy argumenty skargi odwołujące się do zarzutu naruszenia art. 59 ust. 1 u.s.o., przez niepowiadomienie wszystkich rodziców uczniów uczęszczających do Zespołu Szkół w Oparznie o zamiarze likwidacji Zespołu w terminie wskazanym w tym przepisie. Wspomniany przepis nie określa ściśle formy tego zawiadomienia. Materialnym jego wyrazem jest podjęcie uchwały o zamiarze likwidacji szkoły, co w niniejszej sprawie nastąpiło w dniu 28 lutego 2011 r. W tym samym dniu urząd gminy wysłał do rodziców uczniów, których dane osobowe i adresy były mu znane, zawiadomienie o podjęciu w/w uchwały intencyjnej.

Uczyniono to po raz drugi. Po raz pierwszy bowiem uczyniono to po podjęciu takiej uchwały 8 lutego 2011 r. Uchwała ta została ze względów proceduralnych uchylona uchwałą z 28 lutego 2011 r. Nie oznacza to jednak, że pisma do rodziców wysłane po podjęciu uchwały z 8 lutego 2011 r. nie spełniają warunku zawiadomienia rodziców o zamiarze likwidacji szkoły (Zespołu Szkół). Poza tym, władze gminy dokonały starań, by informacja ta doszła do wszystkich zainteresowanych rodziców. W tej sprawie odbywały się w Zespole Szkół w Oparznie zebrania informacyjne z rodzicami dzieci, nauczycielami i pracownikami szkoły, na których przedstawiono przesłanki przemawiające za likwidacją Zespołu oraz przewidywane rozwiązania, związane z zapewnieniem uczniom możliwości nauki. Przyjęte rozwiązania w pełni zaakceptował Kurator Oświaty w Szczecinie.

Nie nastąpiło również naruszenie prawa przez organ gminy przez niezawiadomienie wszystkich rodziców uczniów o zamiarze likwidacji ich szkoły w terminie i trybie wskazanym w art. 59 u.s.o. Warunki określone w tym przepisie nie mogą być rozumiane jako obowiązek powiadomienia każdego z rodziców z osobna o podjętej uchwale intencyjnej w sprawie likwidacji szkoły. Warunek powiadomienia rodziców, o którym mowa w art. 59 ust.1 u.s.o. uznać należy za spełniony, jeśli informacja o zamiarze likwidacji szkoły dotarła w terminie, o którym mowa w tym przepisie, przynajmniej do jednego z rodziców, który sprawuje pieczę nad dzieckiem i utrzymuje kontakt ze szkołą. Zawiadomienie drugiego rodzica o otrzymanej informacji, dotyczącej zamiaru likwidacji szkoły, powinno obciążać rodzica, który informację otrzymał. Nieprzekazanie tej informacji nie może być okolicznością niweczącą podjęte przez gminę działania.

Za spełnienie wymogu określonego w art. 59 ust. 1 u.s.o. należy również uznać powiadomienie przesłane rodzicom, w związku z wcześniej podjętą uchwałą intencyjną, która ze względów formalnych została uchylona i została zastąpiona nową uchwałą o tożsamej treści, podjętą w terminie wskazanym w tym przepisie. Przepis ten mówi bowiem o konieczności powiadomienia rodziców dzieci o zamiarze likwidacji szkoły, a nie o treści podjętej w tym celu uchwały intencyjnej, która ma jedynie charakter formalny.

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości poprzez wniesienie skargi kasacyjnej. Sądowi zarzucono:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 59 ust. 1 u.s.o., poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że spełnia przewidziany powyższym przepisem obowiązek zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły, wszystkich rodziców dzieci uczęszczających do likwidowanych szkół, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem ich likwidacji: a) nadanie w polskiej placówce pocztowej pisma zawierającego treść informującą o zamiarze w ostatnim dniu wskazanego terminu; b) zawiadomienie jednego z rodziców dziecka;

2. obrazę przepisów postępowania w stopniu mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, tj. art. 3 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 1 § 1 i § 2 p.u.s.a. i art. 147 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 7 k.p.a. poprzez niedokonanie przez WSA prawidłowej kontroli działalności organu administracyjnego, a w konsekwencji przyjęcie, że organ dokładnie wyjaśnił stan faktyczny w sprawie i nie naruszył przepisów prawa w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy, podczas gdy w toku postępowania administracyjnego doszło do naruszenia art. 7 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich działań mających na celu dokładne ustalenie i załatwienie sprawy.

Wskazując na powyższe uchybienia wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temuż Sądowi oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tej skargi podniesiono, że z wydanym przez Sąd rozstrzygnięciem oraz podaną argumentacją nie sposób się zgodzić. W myśl art. 59 ust. 1 zd. 2 u.s.o. organ prowadzący szkołę jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji szkoły, zawiadomić o tym zamiarze: rodziców uczniów (...), właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkół danego typu. Ustawa nie wskazuje sposobu, w jaki dany organ ma dokonać zawiadomienia rodziców. Niekwestionowaną natomiast okolicznością jest, że powinien tego dokonać tak, aby umożliwić adresatom zapoznanie się z jego treścią oraz w sposób zindywidualizowany.

Pierwsza ze wskazanych wyżej przesłanek tj. umożliwienie adresatom zapoznania się z treścią zawiadomienia winno nastąpić w terminie, co najmniej 6 miesięcy przed dniem zaplanowanej likwidacji szkoły. Sąd I instancji przyjął, że jako spełnienie tego obowiązku należy uznać wysłanie zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły w ostatnim dniu tego terminu. Jest to założenie błędne. Brzmienie powyższej normy prawnej jest bowiem w tym zakresie jednoznaczne i nie pozostawia żadnych wątpliwości. Zawiadomienie o zamiarze likwidacji można uznać za skutecznie dokonane wówczas, gdy dotarło do wszystkich osób we wskazanym w tym przepisie terminie – w taki sposób, aby mogły się z nim zapoznać. Skarżąca nie kwestionuje przy tym, że winno się brać pod uwagę faktyczną i realną możliwość zapoznania się z tym zawiadomieniem, nie zaś fakt skorzystania z tej realnej możliwości przez adresata. Nie można jednakże przyjąć, że dniem tym będzie dzień nadania przesyłki w placówce polskiego operatora publicznego. Powyższe błędne stanowisko Sądu I instancji wynikać może z przyjęcia wyrażonego w tym zakresie stanowiska strony przeciwnej, tj. stosowania w drodze analogii przepisów o doręczeniach w postępowaniu administracyjnym. Powyższe stanowisko jest błędne albowiem przewidziany w omawianym art. 59 ustawy termin, "co najmniej 6 miesięczny" na zawiadomienie o zamiarze likwidacji szkoły jest terminem o charakterze materialnoprawnym, a nie procesowym. Data nadania listu do adresata może być traktowana jako okoliczność pomocnicza, pozwalająca na uprawdopodobnienie terminu otrzymania przesyłki przez adresata czy też przyjęcie terminu w którym adresat ten miał realną możliwość zapoznania się z zawiadomieniem. Okoliczność ta musi być zawsze oceniana ze szczególną ostrożnością i z uwzględnieniem owej faktycznej możliwości zapoznania się z treścią przesyłki - zawiadomienia.

Nie można także w ocenie skarżącej uznać za wykonanie tego obowiązku wcześniejsze zawiadomienie o planowanej likwidacji szkół dokonane na podstawie uchwały podjętej 8 lutego 2011 r. Cały proces likwidacji szkoły rozpoczyna się bowiem od podjęcia przedmiotowej uchwały "intencyjnej" - o zamiarze likwidacji. Stanowi ona pierwszy etap powyższego procesu i dopiero jej wydanie daje podstawę do zawiadomienia określonych w ustawie podmiotów o zamierzonym procesie likwidacji szkół. Skoro zatem uchwała z 8 lutego 2011 r. z uwagi na uchybienia proceduralne została uchylona, tym samym uznana za niebyłą, podjęte w celu jej realizacji czynności nie mogą być traktowane jako wykonanie obowiązku z uchwały podjętej później. Taki charakter powyższej uchwały przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 13 lipca 2011 r., II SA/Go 309/11: "Uchwała o zamiarze likwidacji szkoły jest typem aktu prawnego, choć nie zawiera norm prawnych generalnych i abstrakcyjnych, jak to ujęto w "klasycznym" rozumieniu tych pojęć. Jest to zatem akt prawny sensu largo stanowiący szczególnego rodzaju informację o zamiarze podjęcia działań, które mają charakter zewnętrzny, gdyż stanowi podstawę do dalszych działań, skierowanych do podmiotów "na zewnątrz" aparatu administracji samorządowej zmierzających do likwidacji szkoły i dokonania powiadomień oraz uzyskania wymaganej prawem opinii. (...). Jej podjęcie stanowi bowiem niezbędną w procesie likwidacji szkoły publicznej formalnoprawną przesłankę takiej likwidacji."

Odnośnie drugiej wymaganej przepisem art. 59 ustawy przesłanki dotyczącej zawiadamiania o planowanym procesie likwidacji szkół wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 27 października 2009 r., I OSK 871/09 wskazał, że: "O zamiarze likwidacji szkoły powinien zostać zawiadomiony każdy rodzic i tej okoliczności nie można domniemywać. Dlatego informacja o zamiarze likwidacji szkoły powinna zostać imiennie skierowana do każdego z rodziców i musi do niego dotrzeć. Jeżeli więc materiał dowodowy dokumentujący doręczenie zastępcze zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły rodzicom dzieci jest niepełny (większość dowodów doręczenia ogranicza się do stwierdzenia "doręczono dorosłemu domownikowi"), to już tylko z tego powodu sąd jest obowiązany skargę uwzględnić, ponieważ w oparciu o te dane nie jest w stanie ocenić, czy została spełniona wskazana w art. 59 ust. 1 zd. ostatnie ustawy o systemie oświaty (...) przesłanka likwidacji szkoły publicznej, jaką jest obowiązek zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły rodziców uczniów, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji". Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że każdego rodzica uczniów szkoły, która ma być zlikwidowana należy zawiadomić o tym zamiarze i to na organie podejmującym taki proces ciąży obowiązek dopilnowania, aby wszystkie uprawnione osoby takie zawiadomienie otrzymały.

Wykładnia powyższa koresponduje także z przepisami ustawy z 25 lutego 1964 r. kodeks rodzinny i opiekuńczy, dalej zw. Krio, w zakresie sprawowania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi. Zgodnie z art. 93 Krio władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Zaś zgodnie z art. 97 § 2 tejże ustawy o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie. Bezsprzecznie do tych spraw należą sprawy dotyczące nauki i kształcenia. Dlatego też obowiązek wynikający z art. 59 ustawy stanowi o konieczności poinformowania obojga rodziców. Nadto zawiadomienia takiego nie można domniemywać. Należy również mieć na uwadze, że rodzice dzieci pozostają ze sobą w różnych relacjach i nie zawsze współpracują w wykonaniu obowiązków związanych w rodzicielstwem. Dlatego też, organ powinien w miarę posiadanych możliwości podjąć próbę zawiadomienia wszystkich rodziców dzieci uczęszczających do likwidowanych szkół.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną wniesiono o jej oddalenie oraz o zasądzenie na rzecz organu administracji kosztów postępowania według norm przepisanych. Podniesiono w szczególności, że Rada podziela w całości interpretację przepisów prawa zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu przed NSA prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 p.p.s.a.). NSA jako sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonymi przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, albowiem trafny jest podniesiony w niej zarzut naruszenia art. 59 ust. 1 u.s.o. przez błędną jego wykładnię, polegającą na przyjęciu, że dla spełnienia wynikającego z tego przepisu obowiązku zawiadomienia rodziców o zamiarze likwidacji szkoły wystarczające jest zawiadomienie o tym tylko jednego z rodziców dziecka. W orzecznictwie NSA stanowisko to nie budzi wątpliwości. Już w wyroku z 3 kwietnia 2007 r., I OSK 66/07 NSA stwierdził, że o zamiarze likwidacji szkoły powinien zostać zawiadomiony każdy rodzic i, że tej okoliczności nie można domniemywać. Dlatego też informacja o zamiarze likwidacji szkoły powinna zostać imiennie skierowana do każdego z rodziców i musi do niego dotrzeć. Stanowisko to zostało podzielone w wyroku NSA z 27 października 2009 r., I OSK 871/09.

Nie można natomiast podzielić zarzutu niedotrzymania przez organ 6 miesięcznego terminu na zawiadomienie o zamiarze likwidacji szkoły. Skoro przepisy ustawy o systemie oświaty nie regulują sposobu doręczania tych zawiadomień, to należy przyjąć, że w grę wchodzi ogólny tryb doręczania pism przez organy administracji publicznej. Oznacza to w konsekwencji, że za datę dokonania zawiadomienia należy przyjąć dzień nadania przesyłki w placówce polskiego operatora publicznego. Za powyższą interpretacją przemawiają również względy wykładni celowościowej. Po pierwsze, data nadania przesyłki w placówce polskiego operatora publicznego stanowi jednakowe w stosunku do wszystkich adresatów kryterium oceny, czy termin dokonania zawiadomienia został dochowany, które realnie może zostać zweryfikowane w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Po drugie, kryterium "faktycznej możliwości zapoznania się z treścią przesyłki", jak chce wnoszący skargę kasacyjną, jest nieweryfikowalne, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę ilość rodziców, których interesu prawnego dotyka sprawa likwidacji szkoły.

Bezzasadny jest również zarzut obrazy przepisów postępowania w stopniu mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, tj. art. 3 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 1 § 1 i § 2 p.u.s.a. i art. 147 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 7 k.p.a., ponieważ Sąd I instancji oparł się na stanie faktycznym wynikającym z akt sprawy (art. 133 p.p.s.a.), a tylko błędnie ocenił, że okoliczność doręczenia zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły tylko jednemu z rodziców spełnia warunek powiadomienia rodziców, o którym mowa w art. 59 ust.1 u.s.o. twierdząc, że jeśli informacja o zamiarze likwidacji szkoły dotarła w terminie, o którym mowa w tym przepisie, przynajmniej do jednego z rodziców, który sprawuje pieczę nad dzieckiem i utrzymuje kontakt ze szkołą, uznać należy za spełniony i, że zawiadomienie drugiego rodzica o otrzymanej informacji, dotyczącej zamiaru likwidacji szkoły, powinno obciążać rodzica, który informację otrzymał.

Z tych względów i biorąc pod uwagę, że w postępowaniu kasacyjnym nie stwierdzono naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd działając na podstawie art. 188 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i art. 147 § 1 in fine p.p.s.a. w zw. z art. 94 ust. 1 u.s.g. i art. 193 p.p.s.a. uznał, że skargę kasacyjną należało uwzględnić poprzez uchylenie zaskarżonego wyroku oraz stwierdzenie, że uchwała Rady Gminy Świdwin z 29 kwietnia 2011 r., nr VI/69/2011 w sprawie likwidacji szkół wchodzących w skład Zespołu Szkół w Oparznie została wydana z naruszeniem prawa.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na zasadzie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.