VI SA/Wa 757/12

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 24 w zw. z art. 109 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.), oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa, po rozpatrzeniu odwołania K. C., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] grudnia 2011 r. stwierdzającą, że w/wym. od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 7 września 2007 r. była objęta obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jako osoba prowadząca działalność pozarolniczą.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Prezes wyjaśnił, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w [...] inspektorat w T. wystąpił do [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ z wnioskiem o rozstrzygnięcie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia przez K. C. pozarolniczej działalności.

Organ odwoławczy wskazał, że na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o świadczeniach obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które były osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi.

Obowiązek ten, stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy o świadczeniach, powstaje i wygasa w terminach określonych w przepisach o ubezpieczeniach społecznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu, podlegają osoby prowadzące działalność gospodarczą od dnia rozpoczęcia jej wykonywania do dnia zaprzestania wykonywania.

Jednocześnie, zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok NSA w Warszawie z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt II GSK 179/06) zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności. Określenie przez samego przedsiębiorcę daty rozpoczęcia działalności gospodarczej wpisywanej do ewidencji powodowało istnienie domniemania faktycznego, że z tą datą działalność gospodarcza została podjęta i była prowadzona aż do czasu jej wykreślenia z ewidencji. Domniemanie faktyczne ma znaczenie dowodowe i może być obalone. W takiej sytuacji ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne.

Organ zauważył, iż art. 82 ust. 5 pkt 3 ustawy o świadczeniach stanowi, że rodzajem działalności jest działalność gospodarcza prowadzona w formie spółki jawnej.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej.

Organ ustalił, iż, zgodnie z Krajowym Rejestrem Sądowym, K. C. była wspólnikiem spółki jawnej "J.", która została zarejestrowana od 29 listopada 2001 r., natomiast jej wykreślenie nastąpiło w dniu 7 września 2007 r. W/w wypowiedziała umowę spółki, w związku z czym spółka uległa likwidacji z dniem 1 stycznia 2005 r. a K. C. wraz z drugim wspólnikiem została powołana na jej likwidatora. Od 1991 r. do 29 kwietnia 2005 r. pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy, natomiast od 1 maja 2005 r. pobiera emeryturę. Jednocześnie podlegała dobrowolnym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz obowiązkowym - wypadkowemu i zdrowotnemu od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2004 r. Od 1 stycznia 2005 r. dokonała zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego i do września 2006 r. rozliczała w deklaracjach składki na ubezpieczenie zdrowotne, po czym w dniu 10 listopada 2006 r. dokonała wyrejestrowania działalności gospodarczej na druku ZUS ZWPA i wyrejestrowania z ubezpieczenia zdrowotnego na druku ZUS ZWUA od 1 stycznia 2005 r. oraz złożyła korekty deklaracji rozliczeniowych za okres styczeń 2005 r. - wrzesień 2006 r., które zostały wyzerowane.

Decyzją Prezydenta Miasta O. z dnia [...] października 2007 r. nastąpiło wykreślenie z ewidencji działalności z dniem 1 października 2007 r. wpisu dokonanego w dniu 11 kwietnia 2001 r. pod numerem [...] dotyczącego działalności: handel artykułami spożywczymi i przemysłowymi, hurt i detal, akwizycja, usługi transportowe towarowe, marketing, reklama zgłoszonej przez K. C., pod nazwą: "J."

Organ wskazał, iż zgodnie z art. 77 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037), likwidatorzy powinni zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Nowe interesy mogą być podejmowane tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do ukończenia spraw w toku.

Ponadto, zgodnie z art. 68 ww. ustawy, w okresie likwidacji do spółki stosuje się przepisy dotyczące stosunków wewnętrznych i zewnętrznych spółki, chyba że przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej lub z celu likwidacji wynika co innego.

Organ zauważył, iż w zeznaniu podatkowym za 2007 r. z pozarolniczej działalności gospodarczej zainteresowana wykazała przychód i koszty uzyskania przychodów, w 2006 r. wykazała przychód i koszty uzyskania przychodów, w 2005 r. wykazała przychód i koszty uzyskania przychodów.

Prezes wyjaśnił także, iż zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy o świadczeniach, posiadanie uprawnień rentowych a następnie uprawnień emerytalnych nie wyłącza podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej.

W konsekwencji Prezes stwierdził, że K. C. prowadziła pozarolniczą działalność w okresie ustalonym w decyzji organu I instancji.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. C., zwana dalej skarżącą, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła m.in., iż 31 grudnia 2004 r. wystąpiła ze spółki i została powołana na jej likwidatora. Nie jest osobą znającą podstawy prawne i dlatego spółka zatrudniała księgową i korzystała z porad prawnika. W ocenie skarżącej pełnienie funkcji likwidatora spółki, nie będąc jej wspólnikiem, nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniem społecznym, albowiem w art. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w art. 66 ust. 1 ustawy o świadczeniach pełnienie tej funkcji nie figuruje. Podniosła także, iż w czasie trwania likwidacji spółki nie miała żadnych korzyści materialnych ani finansowych i opisała swoją sytuację majątkową.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja jak również utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji nie naruszają prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

W działaniu organów rozstrzygających w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości, zarówno, gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa. Wyjaśnione zostały motywy podjętego rozstrzygnięcia, a przytoczona na ten temat argumentacja jest wyczerpująca.

Na wstępie należy podkreślić, iż stosownie do art. 145 § 1 p.p.s.a. Sąd uwzględnia skargę tylko wówczas, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (1a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (1b), inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (1c), a także wówczas, gdy stwierdza nieważność decyzji (postanowienia) z przyczyń określanych w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach bądź z tych przyczyn stwierdza wydanie decyzji (postanowienia) z naruszeniem prawa.

Podkreślenia wymaga również, iż stosownie do powołanych wyżej przepisów Sąd nie bada zaskarżonej decyzji pod względem jej celowości czy słuszności.

Bezspornym jest, iż w okresie objętym decyzją I instancji miały zastosowanie przepisy art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 69 ust. 1 ustawy o świadczeniach, w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 i art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r., Nr 11, poz. 74 ze zm.) obejmujące obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniem społecznym lub ubezpieczeniem społecznym rolników, prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych - od dnia rozpoczęcia do dnia zaprzestania wykonywania takiej działalności a od dnia 20 września 2008 r., w brzmieniu: "osoby prowadzące pozarolniczą działalność - od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej". Obowiązek ubezpieczenia powstaje i wygasa w terminach określonych w ustawie o ubezpieczeniach społecznych.

Stosownie do treści art. 82 ust. 5 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzajem działalności jest działalność gospodarcza prowadzona w formie spółki jawnej.

Do dnia 31 grudnia 2002 r. wspólnicy spółek osobowych traktowani byli dla potrzeb podlegania ubezpieczeniom społecznym jak osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej, natomiast od dnia 1 stycznia 2003 r. z tego kręgu zostali wyłączeni poprzez wyraźne uznanie ich za osoby prowadzące pozarolniczą działalność (art. 8 ust. 6 pkt 4), ale niebędące osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2006 r. I UZP 4/05, OSNP 2006 nr 19-20, poz. 304 i przytoczone tam orzeczenia). Pozostaje to w ścisłym związku z uregulowaniami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej. Przepis ten ma przy tym związek z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

Należy podkreślić, iż obowiązek ubezpieczenia społecznego osoby prowadzącej pozarolniczą działalność wynika z przepisów prawa i nie jest uzależniony od woli ubezpieczonego lub organu, nie ma przy tym żadnej zależności pomiędzy obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i obowiązkiem podatkowym.

Czas objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego tych osób, a więc także ubezpieczeniem zdrowotnym, jest tożsamy z czasem prowadzenia działalności w oparciu o przepisy o działalności gospodarczej lub inne przepisy szczególne. Nie jest przy tym istotne czy uzyskuje się z niej przychody. W wyroku z dnia 30 listopada 2005 r., I UK 95/05 oraz postanowieniu z dnia 17 lipca 2003 r., II UK 111/03, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że sam fakt niewykonywania usług i nieosiągania przychodu z działalności nie uzasadnia przerwy w jej prowadzeniu powodującej uchylenie obowiązku ubezpieczenia społecznego.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 marca 2006 r. wydanym w sprawie I UK 220/05, z określeniem przez samego przedsiębiorcę we wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej daty podjęcia tej działalności wiąże się co najmniej domniemanie faktyczne (art. 231 k.p.c.), że działalność gospodarcza została podjęta w tej właśnie dacie. Podobne stanowisko zaprezentował również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie II GSK 179/06 stwierdzając, że zgłoszenie i wpis do ewidencji działalności gospodarczej stanowi tylko podstawę rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością utożsamianą z podjęciem takiej działalności. Z tego powodu wpisowi nadawano zawsze charakter deklaratoryjny, a nie - konstytutywny. Nie kreował on również bytu prawnego przedsiębiorcy. Określanie przez samego przedsiębiorcę daty rozpoczęcia działalności gospodarczej wpisywanej do ewidencji powodowało istnienie domniemania faktycznego, że z tą datą działalność gospodarcza została podjęta i była prowadzona aż do czasu jej wykreślenia z ewidencji.

Tak więc dla określenia okresu objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania działalności pozarolniczej znaczenie prawne ma wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz jego wykreślenie z tej ewidencji. Zarejestrowana działalność wiąże się z przymusem podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Ustanie obowiązku ubezpieczenia powoduje wykreślenie wpisu pozarolniczej działalności z ewidencji lub odnotowanie przerwy w jej prowadzeniu. Faktyczne zaprzestanie prowadzenia działalności zgłoszone tylko w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych nie powoduje ustania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 210/06, LEX nr 205585, lub też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 1636/05, LEX nr 197465).

Według art. 1a pkt 1 ustawy z 1997 o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym ubezpieczenie zdrowotne zostało oparte w szczególności na zasadzie solidarności społecznej. Oznacza to, że zgodnie z art. 22 ust. 1 wymienionej ustawy (w brzmieniu noweli) jeżeli spełnione zostały przesłanki do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia, o którym mowa w art. 8, z więcej niż jednego tytułu, składka na ubezpieczenie zdrowotne powinna być opłacana z każdego z tych tytułów odrębnie, z zastrzeżeniem ust. 3-7. Odpowiednikiem tego przepisu jest obecna regulacja w art. 82 ust. 1 ustawy o świadczeniach zdrowotnych z 2004 r., który stanowi, iż w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie. Jak już wyżej wskazano w myśl art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o świadczeniach zdrowotnych obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak wynika z załączonej do sprawy dokumentacji, jak i dokonanych przez organ ustaleń, skarżąca była wspólnikiem spółki jawnej "J.", która została zarejestrowana od 29 listopada 2001 r., natomiast wykreślenie spółki nastąpiło 7 września 2007 r. W związku z wypowiedzeniem przez skarżącą umowy spółki, spółka uległa likwidacji z dniem 1 stycznia 2005 r. i skarżąca została powołana na jej likwidatora. Od 1991 r. do 1 kwietnia 2005 r. pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy, natomiast od 1 maja 2005 r. pobiera emeryturę. Jednocześnie skarżąca podlegała dobrowolnym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz obowiązkowym wypadkowemu i zdrowotnemu od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2004 r. Od 1 stycznia 2005 r. dokonała zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego i do września 2006 r. rozliczała w deklaracjach składki na ubezpieczenie zdrowotne, po czym w dniu 10 listopada 2006 r. dokonała wyrejestrowania działalności gospodarczej na druku ZUS ZWPA wyrejestrowania z ubezpieczenia zdrowotnego na druku ZUS ZWUA od 1 stycznia 2005 r. oraz złożyła korekty deklaracji rozliczeniowych za okres styczeń 2005 r. - wrzesień 2006 r., które zostały wyzerowane.

W zeznaniu podatkowym za 2007 r. 2006 r. i 2005 r. z pozarolniczej działalności skarżąca wykazała przychody i koszty ich uzyskania.

W konsekwencji Sąd uznał, iż organy prawidłowo ustaliły, że skarżąca prowadziła pozarolniczą działalność a tym samym objęta była obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym.

Prawidłowo również Prezes wyjaśnił, iż posiadanie uprawnień emerytalnych nie wyłączyło podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia działalności pozarolniczej. Zgodnie bowiem z art. 82 ust. 1 ustawy o świadczeniach, w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1 tej ustawy, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie.

W sprawie istotnym jest rozumienie dwóch pojęć: "podleganie" ubezpieczeniu zdrowotnemu i "objęcie" tym ubezpieczeniem. Jak wyraził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 lutego 2006 r. w sprawie I UK 227/05 - "podleganie" ubezpieczeniu zdrowotnemu związane z obowiązkiem opłacania składki wynika z "objęcia" ubezpieczeniem społecznym.

W art. 8 ust. 6 pkt 4 wśród "objętych" ubezpieczeniem znalazły się osoby prowadzące pozarolniczą działalność w charakterze wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz będące wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej.

W kontekście ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym i ustawy systemowej z dnia 13 października 1998 r. kategoria osób objętych ubezpieczeniem społecznym jest szersza niż podlegających temu ubezpieczeniu. Podleganie wynika z objęcia ubezpieczeniem ale jest kategorią węższą niż objęcie. Objęcie ubezpieczeniem to przynależność do określonej kategorii podmiotów w razie spełnienia ustawowych przesłanek. Podleganie natomiast oznacza przyznanie (na ogół z mocy ustawy, czasem tylko na wniosek) prawa powiązanego z nałożeniem obowiązku. W tym rozumieniu skarżąca w okresie wskazanym w decyzji podlegała obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba objęta ubezpieczeniem społecznym, która prowadziła pozarolniczą działalność. Na gruncie obecnie obowiązujących przepisów według art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej, obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego powiązany został nie z objęciem ubezpieczeniami społecznymi, a ze spełnieniem warunków do objęcia nimi, o czym stanowi m.in. lit. c) tego przepisu i ten warunek skarżąca spełniała wykonując działalność pozarolniczą w okresie wskazanym w decyzji.

Podkreślić należy, iż co innego jest naliczenie i wysokość składek ubezpieczeniowych, a co innego fakt objęcia ubezpieczeniem. Obowiązek opłacania składek powstaje skutkiem podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu przez objęcie tym ubezpieczeniem ubezpieczonego, a ich wysokość określa właściwy terytorialnie dla ubezpieczonego Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Istotą kontrolowanych w niniejszej sprawie przez Sąd decyzji administracyjnych jest wyłącznie stwierdzenie, czy skarżąca w okresie wskazanym w decyzji była objęta obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego

Jednocześnie można nadmienić, iż w myśl art. 82 ust. 8 ustawy o świadczeniach oraz art. 22 ust. 4 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (po znowelizowaniu) "Składka na ubezpieczenie zdrowotne nie jest opłacana od dodatkowych przychodów z działalności pozarolniczej przez osoby, których świadczenie emerytalne lub rentowe nie przekracza miesięcznie kwoty najniższego wynagrodzenia, w przypadku gdy osoby te:

1) uzyskują dodatkowe przychody z tej działalności w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 50% kwoty najniższej emerytury,

2) opłacają podatek dochodowy w formie karty podatkowej".

Jak zatem wynika z cytowanego przepisu emeryt lub rencista, uzyskujący przychody wskazane w punktach 1 i 2 ust. 4 art. 22, nie przestał być objęty ubezpieczeniem zdrowotnym, lecz mógł być zwolniony z obowiązku opłacania składki. W tej kwestii jednakże orzeka Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gdyż w zakresie kompetencji Prezes NFZ leży jedynie ustalenie, czy skarżąca była objęta obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym. Ustalenie tej okoliczności przez Fundusz jest kwestią niejako wstępną dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który dopiero po stwierdzeniu przez NFZ objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym ubezpieczonego może ustalać należną składkę i ewentualną jej wysokość. Zgodnie bowiem z art. 109 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, sprawy z zakresu wymierzania i pobierania składek na ubezpieczenie zdrowotne należą do właściwości organów ubezpieczeń społecznych.

Reasumując, w ocenie Sądu, organ prawidłowo ustalił zarówno fakt objęcia skarżącej obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności jak również okres podlegania temu ubezpieczeniu.

Wobec niezasadności zarzutów skargi oraz niestwierdzenia przez Sąd z urzędu tego rodzaju uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, które sąd ma obowiązek badać z urzędu - skargę należało oddalić.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 53, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.