II OSK 814/11

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 1302/10, oddalił skargę [...] z siedzibą w Krakowie na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2010 r. w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie Powiat Grodzki decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., wydaną na podstawie art. 59 ust. 5 w związku z art. 55 pkt 1, art. 80 ust. 2 pkt 1, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku inwestora – [...] Sp. z o.o., odmówił udzielenia pozwolenia na użytkowanie budynku usługowo-biurowego z powierzchnią mieszkalną, garażami podziemnymi oraz infrastrukturą techniczną zlokalizowanego przy ul. [...] w Krakowie na działce nr [...] obr. 116 Kraków – Śródmieście.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że wniosek (ponowny) o udzielenie pozwolenia na użytkowanie został złożony 20 grudnia 2007 r. W toku postępowania inwestor złożył skargę na bezczynność i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2009 r. sygn. akt II SAB/Kr 105/09 zobowiązał PINB w Krakowie – Powiat Grodzki do wydania aktu w przedmiocie wniosku o wydanie pozwolenia na użytkowanie budynku w terminie do miesiąca od daty przesłania akt.

PINB przedstawił następujący stan faktyczny: Inwestor, po złożeniu pierwszego wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie, został wezwany do jego uzupełnienia o komplet dokumentów wymaganych przepisem art. 57 ust. 1-3 Prawa budowlanego, a następnie w dniach 9 lipca 2007 r., 26 lipca 2007 r. oraz 27 lipca 2007 r. PINB przeprowadził w myśl art. 59a Prawa budowlanego obowiązkową kontrolę przedmiotowego budynku, w trakcie której organ stwierdził wykonanie budynku przy ul. [...] w Krakowie w sposób istotnie odstępujący od projektu budowlanego zatwierdzonego decyzją o pozwoleniu na budowę. W dniu 8 października 2007 r. inwestor przedłożył dokumenty związane z budynkiem przy ul. [...], lecz zdaniem PINB wśród nich brak było aktualnego pozytywnego stanowiska Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej. Ponadto protokoły badań i sprawdzeń stanowiły kserokopie, zaś protokół wraz z decyzją UDT kotła parowego nr 3364 był nieczytelny. W dniu 10 października 2007 r. do PINB wpłynęło pismo Komendanta Miejskiego Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie dotyczące odbioru pod względem ochrony przeciwpożarowej części mieszkalnej w budynku przy ul. [...] w Krakowie stwierdzające niezgodność zrealizowanego obiektu z wymaganiami przepisów ochrony przeciwpożarowej ze względu na to, że "spoczniki schodów żelbetowych w części mieszkalnej mają szerokość 1,0-1,6 m przy wymaganej przepisami szerokości 1,5 m". Z uwagi na zrealizowanie budynku z istotnymi odstępstwami PINB w Krakowie decyzją z dnia 15 października 2007 r. odmówił udzielenia pozwolenia na użytkowanie. Równocześnie zostało wszczęte z urzędu odrębne postępowanie administracyjne prowadzone na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego w sprawie realizacji budowy tego budynku w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. W wyniku tego postępowania została wydana na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego decyzja z dnia 18 lutego 2010 r. nakładająca na inwestora obowiązek sporządzenia i przedstawienia czterech egzemplarzy projektu budowlanego zamiennego wykonanego w oparciu o inwentaryzację architektoniczno-budowlaną stanu obecnego, doprowadzającego budynek do zgodności z przepisami. Organ wskazał, że ta decyzja została zaskarżona do Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie i postępowanie odwoławcze jest w toku. W ocenie PINB te okoliczności wskazywały, że przedmiotowy budynek przy ul. [...] w Krakowie nie został jeszcze doprowadzony do stanu zgodnego z prawem, co uzasadniało odmowę udzielenia pozwolenia na użytkowanie.

[...] Sp. z o.o. w odwołaniu od powyższej decyzji zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego, a mianowicie:

– art. 56 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego przez przyjęcie, że istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy było zawarte w piśmie Komendy Miejskiej PSP stwierdzenie, że obiekt budowlany był niezgodny z wymaganiami przepisów ochrony przeciwpożarowej, gdy jednocześnie stwierdzono, że budynek był wykonany zgodnie z projektem budowlanym;

– art. 107 ust. 3 k.p.a. przez pominięcie prawidłowego uzasadnienia decyzji, w szczególności brak skonkretyzowania ustaleń faktycznych będących jej podstawą oraz wskazania dowodów stanowiących ich podstawę, co uniemożliwiało kontrolę prawidłowości decyzji;

– art. 7 i 77 k.p.a. przez zaniechanie przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie ustalenia aktualnego stanu inwestycji i jej zgodności z ostatecznie zatwierdzonym projektem zamiennym – w szczególności przez pominięcie oględzin budynku i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. budownictwa na okoliczność ustalenia ewentualnych odstępstw od projektu;

– art. 57 ust. 4 Prawa budowlanego przez zaniechanie wezwania inwestora do uzupełnienia braków wniosku w razie stwierdzenia, że był on niekompletny.

Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 104 k.p.a. oraz art. 59 ust. 5, art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 Prawa budowlanego, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że postępowanie naprawcze prowadzone w trybie art. 50-51 Prawa budowlanego nie zostało zakończone i dlatego nie można wydać inwestorowi pozwolenia na użytkowanie, budynku, co do którego istnieją wątpliwości w zakresie prawidłowości jego wykonania oraz, że toczy się postępowanie, którego celem jest doprowadzenie tego obiektu do stanu zgodnego z prawem. Organ odwoławczy wyjaśnił też, że odmowa udzielenia pozwolenia na użytkowanie nie była uzasadniona brakiem aktualnego stanowiska Miejskiego Komendanta PSP, ale przede wszystkim toczącym się postępowaniem naprawczym.

[...] Sp. z o.o. w skardze od powyższej decyzji zarzuciła naruszenie:

– art. 7 i 77 k.p.a. przez zaniechanie dokonania ustaleń faktycznych istotnych dla ustalenia określonych w art. 59 ust. 1 i 4 Prawa budowlanego przesłanek wydania decyzji o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie obiektu i poprzestanie na stwierdzeniu faktu toczącego się postępowania w przedmiocie istotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego;

– art. 110 k.p.a. przez przyjęcie, że WINB jest związany nieostateczną decyzją PINB w Krakowie z dnia 18 lutego 2010 r.;

– art. 59 ust. 1 i ust. 4 w zw. z art. 57 ust. 1-4 Prawa budowlanego przez jego niezastosowanie i utrzymanie decyzji o odmowie udzielenia pozwolenia na użytkowanie, mimo spełnienia przez stronę skarżącą przesłanek uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

W odpowiedzi na skargę MWINB w Krakowie wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku wskazał, że w kontrolowanym postępowaniu okolicznością bezsporną było, że na inwestorze ciążył, zgodnie z art. 55 pkt 1 Prawa budowlanego, obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego obiektu budowlanego, ponieważ obiekt ten należy do XIII oraz XVII kategorii obiektów budowlanych opisanych w załączniku do Prawa budowlanego, a ponadto obowiązek ten został nałożony na inwestora na podstawie pozwolenia na budowę z 20 lipca 2000 r. Przepisy art. 56-60 Prawa budowlanego szczegółowo regulują procedurę związaną z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie oraz przeprowadzanie kontroli obiektu budowlanego.

Stosownie do art. 59 ust. 1 Prawa budowlanego właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a, ten zaś przepis nakazuje sprawdzenie budowy pod względem jej zgodności z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę. Art. 59a ust. 2 szczegółowo wymienia, co podlega kontroli organu, natomiast art. 57 ust. 1-4 określa wymogi, jakie należy spełnić, by uzyskać pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego. W razie ich niespełnienia organ, na podstawie art. 59 ust. 5 Prawa budowlanego, obowiązany jest odmówić wydania pozwolenia na użytkowanie.

Z art. 57 ust. 2 Prawa budowlanego wynika, że nie jest przeszkodą do udzielenia pozwolenia na użytkowanie dokonanie podczas robót budowlanych zmian nieodstępujących w sposób istotny od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę. Zdaniem Sądu, a contrario, uznać trzeba, że stwierdzenie istotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę skutkuje odmową udzielenia pozwolenia na użytkowanie takiego obiektu. W przypadku zaś ustalenia, że w trakcie realizacji obiektu dokonano istotnych odstępstw, prowadzone jest postępowanie naprawcze na podstawie art. 50-53 Prawa budowlanego.

Z akt administracyjnych wynika, że takie postępowanie naprawcze jest prowadzone odnośnie obiektu budowlanego, dla którego inwestor ubiegał się o pozwolenie na użytkowanie. PINB w Krakowie w dniu 18 lutego 2010 r. wydał na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego decyzję nakładającą na inwestora obowiązek przedstawienia zamiennego projektu budowlanego w związku ze stwierdzeniem istotnych odstępstw od projektu budowlanego zatwierdzonego przy udzielaniu pozwolenia na budowę. Okoliczność, że w stosunku do przedmiotowego obiektu budowlanego jest prowadzone postępowanie naprawcze, może być podstawą do odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie, zgodnie z art. 57 ust. 2 Prawa budowlanego. Sąd podkreślił jednak, że nie powinien być automatycznie stosowany mechanizm formalny polegający na odmowie udzielenia pozwolenia na użytkowanie tylko na tej podstawie, że toczy się postępowanie naprawcze. Organy prowadzące postępowanie w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie powinny bowiem ustalić, czy rzeczywiście istnieją okoliczności wskazujące na istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego.

W ocenie Sądu w kontrolowanym postępowaniu prawidłowo przyjęto, że przy realizacji przedmiotowego obiektu budowlanego dokonano istotnych odstępstw. Z protokołu kontroli (k. 34-42 akt adm. II instancji) wynika, iż stwierdzone zostały istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę polegające na cofnięciu ściany osłonowej od strony podwórka w strefie pomieszczeń użytkowych. Ponadto wskazano na niezgodność obiektu budowlanego z projektem architektoniczno-budowlanym w zakresie kubatury, wykonania widocznych elementów nośnych układu konstrukcyjnego obiektu budowlanego oraz geometrii dachu. Tego rodzaju odstępstwa mogły stanowić podstawę do odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie. Z tych względów Sąd Wojewódzki uznał, za niezasadne zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 59 ust. 1 i ust. 4 w związku z art. 57 ust. 1-4 Prawa budowlanego. Podobnie nietrafny, zdaniem Sądu, jest zarzut naruszenia art. 7 i 77 k.p.a., ponieważ organy obu instancji poczyniły odpowiednie ustalenia faktyczne w celu zbadania, czy zachodziły podstawy do udzielenia bądź odmowy pozwolenia na użytkowanie. W aktach administracyjnych znajdują się protokoły kontroli, które są ważnymi dla sprawy dowodami. W ocenie Sądu organy nadzoru budowlanego dokonały własnych ustaleń, opierając się właśnie na wskazanych dowodach, nie uznały się zaś, jak podniesiono w skardze, za związane nieostateczną decyzją PINB w Krakowie z dnia 18 lutego 2010 r. wydaną w postępowaniu naprawczym. Dlatego zarzut naruszenia art. 110 k.p.a. okazał się bezzasadny.

Trafnie natomiast strona skarżąca wskazała, że organy prowadzące postępowanie w uzasadnieniach swoich decyzji w sposób niewystarczający odniosły się do ustalonych w trakcie przeprowadzonych kontroli istotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego. W ocenie Sądu, uzasadnienia obu instancji zbytnio koncentrują się na bardzo szczegółowym opisie przebiegu postępowania w sprawie, a odnośnie kluczowych ustaleń, czyli wskazania, jakie konkretnie odstępstwa od projektu budowlanego były podstawą do odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie, ograniczają się do wskazania faktu, iż toczy się postępowanie naprawcze dotyczące tych odstępstw. Zatem treść uzasadnienia zaskarżonej decyzji, podobnie jak poprzedzającej jej decyzji organu I instancji, narusza wymogi określone w przytoczonym art. 107 § 3 k.p.a. i stanowi naruszenie przepisów postępowania. Nie zmienia to jednak tego, że ustalenia w zakresie podstaw odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie były prawidłowe i znajdują potwierdzenie w aktach sprawy. Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. podstawą uchylenia zaskarżonej decyzji może być naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W kontrolowanym postępowaniu zaś wskazane wady uzasadnienia nie miały wpływu na wynik sprawy, ponieważ same ustalenia faktyczne i ich ocena prawna przez organy były prawidłowe, a co za tym idzie, odmowa udzielenia pozwolenia na użytkowanie była zasadna.

Z tych względów Sąd Wojewódzki oddalił skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.

[...] Sp. z o.o. w skardze kasacyjnej od powyższego orzeczenia wniosło o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1. naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść orzeczenia:

– art. 141 § 4 i art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. przez oddalenie skargi mimo naruszenia przez organ drugiej instancji art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 84 § 1 oraz art. 85 § 1 w zw. z art. 144 k.p.a. polegającego na braku prawidłowego i wyczerpującego zebrania materiału dowodowy w sprawie, nieprzeprowadzeniu wszechstronnej analizy powyższego materiału dowodowego, a w konsekwencji dokonanie uproszczonej oceny zebranego niepełnego materiału dowodowego, co mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania;

– art. 1. w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a przez orzeczenie przez Sąd pierwszej instancji w sposób wykraczający poza kontrolę rozstrzygnięcia organu administracyjnego, a rozstrzygającego merytorycznie na podstawie zebranego przez orany administracji publicznej materiału dowodowego.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego art. 59 ust. 1 i ust. 4 w zw. z art. 57 ust. 1-4 Prawa budowlanego przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że zasadna jest odmowa udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu, mimo braku ustaleń organu drugiej instancji w zakresie istnienia odstępstw budynku od projektu a jedynie wobec ustalenia faktu toczącego się postępowania naprawczego.

Zdaniem skarżącej Spółki, pomimo tego że Sąd pierwszej instancji wyszedł z prawidłowych założeń, iż "Okoliczność, że w stosunku do przedmiotowego obiektu budowlanego jest prowadzone postępowanie naprawcze, może być podstawą do odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie (...). Należy jednak podkreślić, że nie powinien być automatycznie stosowany mechanizm formalny polegający na odmowie udzielenia pozwolenia na użytkowanie tylko na tej podstawie, że toczy się postępowanie naprawcze", a "Organy prowadzące postępowanie w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie powinny bowiem ustalić, czy rzeczywiście istnieją okoliczności wskazujące na istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego." to jednak doszedł do błędnych wniosków, przyjmując że organ administracyjny, oparł się na pełnym materiale dowodowym, czyli również na protokołach z kontroli, a nie jako wyłączną przesłankę decyzji odmownej potraktował fakt toczącego się postępowania naprawczego.

Strona skarżąca wskazała też, że WSA zamiast skontrolować zapadłą decyzję organu administracyjnego bazując na argumentacji podanej w jego uzasadnieniu, sam poczynił ustalenia faktyczne oraz prawne i rozstrzygnął, że decyzja jest zasadna co wykracza poza kontrolę rozstrzygnięcia organu administracyjnego (art. 1 w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a) i wkracza w orzekanie merytoryczne w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia [...] sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej "p.p.s.a.") Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę wyłącznie nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie nie wystąpiła żadna z przesłanek nieważności postępowania, przewidzianych w art. 183 § 2 p.p.s.a.

Skarga kasacyjna oparta została na obu podstawach wymienionych w art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a.

Wskazać na wstępie należy, że wszystkie zarzuty w niej sformułowane odnoszą się do oceny prawnej Sądu Wojewódzkiego w części, której Sąd drugiej instancji nie akceptuje. Nie mogło to jednak doprowadzić do wnioskowanego uchylenia zaskarżonego wyroku, gdyż mimo częściowo błędnego uzasadnienia, rozstrzygnięcie podjęte przez Sąd Wojewódzki odpowiada prawu.

Mianowicie prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, że prowadzenie przez organ nadzoru budowlanego postępowania naprawczego odnośnie obiektu budowlanego, dla którego inwestor ubiegał się o pozwolenie na użytkowanie – stanowiło w okolicznościach rozpatrywanej sprawy podstawę do odmowy wydania pozwolenia na użytkowanie.

Nietrafnie natomiast Sąd przyjął, że przed podjęciem decyzji organy prowadzące postępowanie w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie powinny ustalić, czy rzeczywiście wystąpiły okoliczności wskazujące na istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego.

Wyrażając taki pogląd, Sąd nie uwzględnił tego, że toczące się postępowanie naprawcze wszczęte zostało przez organ nadzoru budowlanego na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego - w związku z realizacją budowy przedmiotowego budynku w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Co istotne, w tymże postępowaniu wydana została decyzja na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego, co do której inwestor złożył odwołanie.

Słusznie w zaistniałym stanie sprawy organ odwoławczy w decyzji z [...] sierpnia 2010 r. wskazał, że wobec trwającego postępowania naprawczego, prowadzonego w trybie art. 50-51 Prawa budowlanego nie można było wydać inwestorowi pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku.

Sąd Wojewódzki z jednej strony trafnie wywiódł z przepisu art. 57 ust. 2 Prawa budowlanego, iż stwierdzenie istotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę skutkuje odmową udzielenia pozwolenia na użytkowanie takiego obiektu, a z drugiej strony niezasadnie przyjął, że sam fakt toczącego się postępowania naprawczego w trybie art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego nie mógł być podstawą do wydania odmownej decyzji w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie.

Tymczasem wskazana przez Sąd Wojewódzki potrzeba dokonania w sprawie pozwolenia na użytkowanie samodzielnych ustaleń co do wystąpienia istotnych odstępstw od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę – doprowadziłaby w istocie do równoległego prowadzenia postępowań w tym samym przedmiocie. Podkreślić bowiem należy, że przesłanką wszczęcia postępowania naprawczego na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 4 musiało być uprzednie stwierdzenie, że obiekt został zrealizowany w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę bądź w przepisach.

Odrębnym zagadnieniem jest natomiast to, czy ustalenia w tym zakresie były prawidłowe. Rzutować to jednak będzie na ocenę rozstrzygnięć podjętych w postępowaniu naprawczym.

Natomiast w sprawie o pozwolenie na użytkowanie decydujące znaczenie miała sama okoliczność toczącego się postępowania w trybie art. 50-51 Prawa budowlanego.

Z wywodu Sądu Wojewódzkiego zawartego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wynika jaki miałby być tok postępowania, gdyby organ w sprawie o pozwolenie na użytkowanie doszedł do odmiennej oceny w zakresie występowania odstępstw i ich charakteru.

Jednocześnie trudno założyć sytuację, aby ten sam organ dokonał różnej kwalifikacji odstępstw stwierdzonych przy wykonywaniu tego samego obiektu.

Reasumując wskazać należy na niedopuszczalność równoległego prowadzenia postępowania w sprawie pozwolenia na użytkowanie i postępowania naprawczego.

Zasadniczo ustawodawca przewidział w art. 59 ust. 5 Prawa budowlanego, że w razie odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie zachodzi potrzeba odpowiedniego stosowania art. 51 Prawa budowlanego. W rozpatrywanej jednak sprawie wystąpiła sytuacja polegająca na tym, że postępowanie naprawcze wszczęto przed wydaniem decyzji w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie. Zależność między tymi postępowaniami musiała prowadzić do wydania decyzji o odmowie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu.

Zauważyć jednocześnie należy, że skuteczne przeprowadzenie postępowania naprawczego warunkuje udzielenie pozwolenia na użytkowanie obiektu. Z kolei ewentualne wyeliminowanie w toku kontroli instancyjnej, czy sądowej decyzji wydanych w postępowaniu naprawczym może stworzyć potrzebę ponownego wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na użytkowanie. Decydujące zatem dla stanu prawnego inwestycji będzie ostatecznie zakończenie postępowania prowadzonego przez organ nadzoru w trybie art. 50-51 Prawa budowlanego.

W konsekwencji należało uznać, że zasadnie Sąd Wojewódzki orzekł o oddaleniu skargi.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji, zgodnie z art. 184 p.p.s.a.