IV SA/Po 91/14

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r., W. i H. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na niewykonanie przez W.Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 4 października 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 611/01.

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym sprawy.

Decyzją O. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2001 r. , nr [...] została utrzymana w mocy decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w B. z [...] marca 1996 r., nr [...] o udzieleniu H. Ż. pozwolenia na wznowienie robót budowlanych związanych z budową jednorodzinnego budynku mieszkalnego w zabudowie bliźniaczej posadowionego na działce nr [...], położonej w B..

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2001 r.. nr [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wyłączył od załatwienia sprawy O. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego i wyznaczy do jej załatwienia W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2001 r., nr [...]) W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wyznaczył do załatwienia tej sprawy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K..

Wyrokiem z dnia z dnia 4 października 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 611/01 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu uchylił decyzją O. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2001 r., nr [...].

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że organ odwoławczy rozpatrując wniesione odwołanie winien był przede wszystkim ocenić czy istotnie zachodziła w niniejszej sprawie podstawa do wydania przez organ pierwszej instancji ww. decyzji z dnia [...] marca 1996 r. o wznowieniu przez inwestora robót budowlanych przy realizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej innymi słowy czy spełnione zostały wymogi z art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Sąd dalej wskazał, iż okoliczność ta była o tyle istotna, że organ pierwszej instancji w kwestionowanej przez skarżącego decyzji z dnia 5 marca 1996 r. - jedynie ogólnie stwierdził, że "(...) inwestor przedłożył nakazane decyzją Urzędu Rejonowego w B. z dnia [...] września 1995 r. (...) orzeczenie techniczne i projekt budowlany przebudowy budynku mieszkalnego." Jednakże z zaskarżonej decyzji z dnia [...] lutego 2001 r., wydanej przez organ odwoławczy nie wynika, by organ ten dokonywał oceny przedłożonych przez H. Ż. w/w dokumentów, jak i czynności związanych ze sporną budową pod katem ich zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi.

Zdaniem Sądu decyzja udzielająca pozwolenia na wznowienie robót budowlanych musi być oparta na ocenie, czy dany obiekt spełnia wszystkie wymagania techniczno-budowlane, określone przede wszystkim w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 1999 r., nr 15, poz. 140 ze zm.) oraz art. 5 Prawa budowlanego, w tym także w zakresie ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Dalej Sąd podniósł, iż stosownie zaś do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 6 Prawa budowlanego obiekty budowlane powinny być budowane w sposób zapewniający ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, a w szczególności zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi, normami i wiedzą techniczną. W niniejszej sprawie organy nie wykazały, że sporny obiekt odpowiada wymaganiom techniczno-budowlanym i normom, tym samym nie wykazały, że obiekt ten nie narusza uzasadnionych interesów osób trzecich, tj. skarżących. Uchybienie to jest o tyle istotne, że sam organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdza, że : "(...) projektant nie wykonał projektu fundamentów, bo fundamenty już były, choć odmienne niż w pierwotnym projekcie, na który udzielono pozwolenia na budowę (...)". Wskazać przy tym należy, że zasada prawdy obiektywnej wymaga, aby dopuścić jako dowód w sprawie wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia stanu faktycznego, a nie jest sprzeczne z prawem, co w niniejszej sprawie oznaczało rozważenie przez organ dopuszczenia innych środków dowodowych, łącznie z opinią biegłego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej na okoliczność ustalenia jaki to mogło mieć wpływ na stwierdzony stan techniczny budynku mieszkalnego skarżących.

Decyzją z dnia [...] lutego 2003 r., nr [...] W.Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w całości decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w B. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ pierwszej instancji tj. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K..

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że po wniesieniu odwołania zaistniały nowe okoliczności polegające na tym, że według złożonego dnia [...] marca 2001 r. do NSA rejestru odczytów z zachowania się plomb założonych [...] października 1996 r. wynika postępujące pękanie ścian w pionie i poziomie w sąsiednim budynku. Dalej organ podniósł, iż istnieje potrzeba przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego m.in. na okoliczność stanu technicznego budynku realizowanego i z nim sąsiadującego w zabudowie bliźniaczej. Organ I instancji powinien rozważyć nałożenie w drodze postanowienia obowiązku dostarczenia w określonym terminie ekspertyzy oceniającej stan techniczny powyższych budynków oraz rozstrzygającej czy istnieje skutek przyczynowy budowy ze stwierdzonymi uszkodzeniami.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2003 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wezwał inwestora do przedłożenia w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienie ekspertyzy stanu technicznego.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2003 r., nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. uchylił część drugiego zdania sentencji zaskarżonego postanowienia od słów: "wpisanego do centralnego rejestru rzeczoznawców", w to miejsce wprowadzając słowo "budowlanego" i utrzymując zaskarżone postanowienie w mocy w pozostałym zakresie.

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2004 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał inwestorowi przedłożenie projektu wzmocnienia fundamentu pod ścianą wspólną budynku przez siebie realizowanego oraz budynku z nim sąsiadującego w zabudowie bliźniaczej.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2004 r., nr [...] W.Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił postanowienie z dnia [...] kwietnia 2004 r..

Decyzją z dnia [...] lipca 2004 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał H. Ż. przedłożenie - w wyznaczonym terminie - dokumentów szczegółowo określonych w rozstrzygnięciu tej decyzji.

Decyzją z dnia [...]sierpnia 2004 r., nr [...] W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] lipca 2004 r.

Decyzją z dnia [...] października 2004 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. zatwierdził projekt budowlany zamienny i wydał pozwolenie na wznowienie robót budowlanych wstrzymanych postanowieniem Kierownika Urzędu Rejonowego w B. z dnia [...]sierpnia 1995 r.

Decyzją z dnia [...] lutego 2005 r., nr [...] W. Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] października 2005 r.

Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Po 810/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. i H. S.na decyzję z dnia [...] sierpnia 2004 r., nr [...].

Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r., W. i H. S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na niewykonanie przez W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 4 października 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 611/01.

W uzasadnieniu skargi strona podniosła, iż wyrok Sądu jednoznacznie nakazał doprowadzenie budowy do stanu zgodnego z prawem. Dalej strona wyjaśniła, iż pomimo ich starań i tak długiego okresu czasu, budowa ta nie została doprowadzona do stanu zgodnego z prawem, o czym świadczy między innymi oświadczenie kierownika budowy. W dalszej części uzasadnienia strona opisała dotychczasowe postępowanie.

Strona zwróciła uwagę, że na skutek nieudanego wzmocnienia wspólnej ławy doprowadzono do przełamania-pęknięcia ich segmentu, łącznie ze ścianą zewnętrzną. Zdaniem strony na wskutek naprężeń płyty tarasowej i schodów zewnętrznych- poodstawały i popękały kafle. Ponadto powstałe spękania ścian spowodowały przerwanie izolacji termicznej tzw. pustki powietrznej (takie rozwiązanie zakładał projekt B-012S) która były pomiędzy warstwami ścian. W ocenie skarżących zmiany , jakich dokonano na segmencie Pana Ż. są nieistotne tylko dla budynku wolnostojącego. Wyrok Sądu nakazał sprawdzić czy spełnione zostały wymogi art.51 ust.l pkt 2 Prawa budowlanego - wegdług tego organ miał nałożyć obowiązek wykonania określonych czynności w celu doprowadzenia wykonanych robót do stanu zgodnego z prawem. Nakazanie przez WWINB P. wykonania ekspertyzy i wzmocnienia ławy pod ścianą wspólną nie doprowadziło budowy segmentu Pana Ż. do stanu zgodnego z prawem.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie. Uzasadniając wniosek o odrzucenie skargi organ wskazał, iż strona przed wniesieniem skargi nie wezwała organu do wykonania wyroku. Następnie organ podniósł, iż niewykonanie wyroku nie oznacza braku zastosowania się do oceny prawnej wskazanej w tym wyroku. Ewentualne odstąpienie od oceny prawnej w rozstrzygnięciu wydanym na skutek realizacji wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność będzie jedynie czynnością nieprawidłowego wykonania orzeczenia, a nie brakiem samej czynności wykonawczej" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2011 r., I OSK 230/11, LEK nr 1082699). Innymi słowy: "Na ocenę istnienia bezczynności organu, o której mowa w art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej - Ppsa), nie ma wpływu prawidłowość nowego rozstrzygnięcia, lecz tylko to, czy zostało faktycznie wydane" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2012r., II OSK 2676/11), a przecież w tym przypadku niewątpliwe jest, że na skutek kasacyjnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 4 października 2002 r. (II SA/Wr 611/2001), którym została uchylona tylko decyzja Organu odwoławczego, W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, ponownie rozpatrzywszy wniesione odwołanie, wydał decyzję w dniu [...] lutego 2003 r. (sygn. [...]). Co więcej zaznaczyć należy, że po tej ostatnio wspomnianej decyzji kasacyjnej W.Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego sprawa administracyjna, w której ocenę prawną formułował Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, została załatwiona ostateczną decyzją Organu nadzoru budowlanego stopnia wojewódzkiego z dnia [...] sierpnia 2004 r. (sygn. [...]). Najistotniejszy z punktu widzenia zarzutów państwa W. i H. S. jest zaś fakt, że legalność tej decyzji Organu pozwanego (a zatem i jej zgodność z wiążącą Organ oceną prawną wyrażoną w orzeczeniu Sądu z dnia [...] października 2002 r., II SA/Wr 611/2001) badał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu i w następstwie tego wyrokiem z dnia 24 stycznia 2006 r. (II SA/Po 810/04) oddalił skargę wniesioną przez państwa W. i H. S..

Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 marca 2014 r. odmówiono skarżącym przyznania prawa pomocy.

Na rozprawie w dniu 18 czerwca 2014 r. skarżący wskazał, iż od 20 lat walczy z organami administracyjnymi oraz że organy prowadzą tak postępowanie, iż obok jego domu wybudowanego zgodnie z projektem powstała olbrzymia willa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej – "Ppsa"), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny (art. 154 § 1 Ppsa). Wskazać przy tym należy, że ustawa nie wprowadza ograniczeń temporalnych co do realizacji uprawnienia do wniesienia skargi.

Wszczęcie postępowania sądowego na skutek skargi o wymierzenie grzywny ma na celu ukaranie organu za niewykonanie wyroku oraz jego zdyscyplinowanie. Z powyższego przepisu wynika również, że przesłankę dopuszczalności skargi o wymierzenie grzywny organowi za niewykonanie wyroku stanowi uprzednie pisemne wezwanie właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy (art. 154 § 1 Ppsa). Poza sporem pozostaje fakt, iż skarżąca dopełnił tego obowiązku, zawierając takie żądanie w piśmie z dnia [...] października 2003 r. Wobec powyższego wniosek organu o odrzucenie skargi nie zasługuje na uwzględnienie.

Przechodząc do meritum sprawy wskazać należy, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych podnosi się, że przez niewykonanie wyroku uwzględniającego skargę rozumieć należy sytuację, gdy zobowiązany organ pozostaje w bezczynności, w szczególności w kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu załatwienie sprawy oraz sytuację w której organ prowadzi postępowanie ale czyni to w sposób przewlekły. Ponadto zwrócić należy uwagę, że w wypadku wyroku uwzględniającego skargę – wyroku uchylającego zaskarżoną decyzję, termin do jego wykonania mija z upływem terminu wynikającego z art.35 Kpa. Istnienie bezczynności organu po wydaniu wyroku uchylającego zaskarżony akt musi być oceniane z punktu widzenia dochowania wymogów z art. 35 § 3 i 5 Kpa. A zatem jeżeli sąd nie określił terminu wydania aktu lub podjęcia czynności, w sprawie mają zastosowanie terminy ustawowe do załatwienia. Termin ten jest liczony od dnia doręczenia organowi akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego orzeczenia.

Ponadto wskazać należy, że za niewykonanie wyroku należy uznać również takie działanie organu, które następuje po zwrocie akt administracyjnych organowi przez sąd administracyjny, lecz pozostaje w sprzeczności z oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania, wyrażonymi w prawomocnym wyroku sądu. Ponadto, o niewykonaniu wyroku może być mowa także w razie niewłaściwej lub opieszałej realizacji obowiązków nałożonych na organ administracji publicznej przez sąd administracyjny.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 153 Ppsa ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Oznacza to więc, że orzeczenie sądu administracyjnego wywiera skutki wykraczające poza zakres postępowania sądowoadministracyjnego, a jego oddziaływaniem objęte jest także przyszłe postępowanie administracyjne w sprawie. Związanie samego sądu oznacza, że jest on zobowiązany do podporządkowania się wcześniej wyrażonemu przez siebie poglądowi w pełnym zakresie. Godzi się jednak wskazać, że niezastosowanie się do oceny prawnej zawartej w wyroku sądu może być tylko podstawą uchylenia decyzji, nie może natomiast skutkować ukaraniem organu grzywną (por. postanowienie NSA z dnia 25 maja 2001 r., V S.A. 354/01).

Przez ocenę prawną, o której stanowi art. 153 Ppsa należy z kolei rozumieć osąd o prawnej wartości sprawy i może ona dotyczyć zarówno stanu faktycznego, wykładni przepisów prawa materialnego i procesowego, prawidłowości korzystania z uznania administracyjnego, jak też kwestii zastosowania określonego przepisu prawa jako podstawy do wydania takiej, a nie innej decyzji (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1597/06).

Pomiędzy oceną prawną, a wskazaniami odnośnie dalszego postępowania zachodzi ścisły związek. Ocena prawna dotyczy dotychczasowego postępowania organów administracyjnych w sprawie, natomiast wskazania określają sposób ich postępowania w przyszłości. Wskazania stanowią więc konsekwencję oceny prawnej, zwłaszcza oceny przebiegu postępowania przed organami administracyjnymi i rezultatu tego postępowania w postaci materiału procesowego zebranego w danej sprawie. Wskazania sądu administracyjnego co do dalszego postępowania wytyczają zatem kierunek działania organu przy ponownym rozpoznaniu sprawy (por. wyrok NSA z dnia 25 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1377/05).

W orzecznictwie wskazuje się również, iż tylko stwierdzenie zaistnienia jednej z wymienionych postaci niewykonania wyroku – stanowiących w istocie bezczynność (przewlekłość) w postępowaniu administracyjnym w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 Ppsa, powstałą po wydaniu przez sąd wyroku uwzględniającego skargę (zob. M. Romańska, Skuteczność orzeczeń sądów administracyjnych, Warszawa 2010, s. 469) – uprawnia sąd do wymierzenia organowi grzywny na podstawie art. 154 Ppsa Inne, potocznie rozumiane postaci "niewykonania wyroku" – zwłaszcza fakt nieuwzględnienia przez organ I instancji, przy wydaniu decyzji, oceny prawnej lub wytycznych zamieszczonych w wyroku uchylającym poprzednią decyzję – pozbawione są relewancji prawnej na gruncie art. 154 § 1 Ppsa (por. wyroki NSA: z dnia 25 listopada2005 r., sygn. akt I OSK 426/05; z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 230/11; z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt II OSK 2676/11; wyroki WSA: z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2018/12; z dnia 24 maja 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 78/11; orzeczenia dostępne w CBOSA). Zarzuty w tym zakresie można podnosić w skardze na wydaną przez organ po wyroku decyzję ostateczną, nie zaś w trybie skargi na niewykonanie wyroku.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy przypomnieć należy, iż wyrokiem z dnia z dnia 4 października 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 611/01 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu uchylił decyzją O. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2001 r., nr [...]. Ponadto wskazać należy, iż postanowieniem z dnia [...]lipca 2001 r.. nr [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wyłączył od załatwienia sprawy O. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego i wyznaczy do jej załatwienia W.Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Z powyższego wynika, iż w świetle zebranego materiału dowodowego organem zobowiązanym do wykonania wyroku i do ponownego rozpoznania odwołania był W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego. W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 35 § 3 Kpa załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym winno nastąpić w terminie 1 miesiąca.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy przekazanie akt sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku nastąpiło pismem z dnia [...] grudnia 2002 r. Akta te wpłynęły do organu w dniu [...] grudnia 2002 r. Zatem od tego momentu rozpoczął bieg miesięczny okres do załatwienia sprawy przez W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Stosowną decyzję organ wydał w dniu [...] stycznia 2003 r., a więc przed upływem wyżej wskazanego terminu. Co prawda na decyzji tej widnieje data [...]lutego 2003 r., to jednakże mając na uwadze, że decyzja ta została wysłana do stron w dniu [...] stycznia 2003 r. i odebrana przez strony w dniu [...]stycznia 2003 r. uznać należy, iż decyzja faktycznie została wydana w dniu [...] stycznia 2003 r., a wskazanie w decyzji daty [...] lutego 2003 r. stanowi omyłkę pisarską.

Zatem w niniejszej sprawie W. Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego nie można zarzucić, iż po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostawał w bezczynności czy tez prowadził postępowanie w sposób przewlekły. Jak wskazano wyżej organ w ciągu 14 dni od otrzymania akt wraz z wyrokiem wydał rozstrzygnięcie.

Biorąc pod uwagę fakt, iż organ załatwił sprawę w terminie 14 dni, oraz okoliczność, że termin ten przypadał w okresie świątecznym oraz noworocznym, uznać należy, że organ załatwił sprawę bez zbędnej zwłoki. Ponadto należy pamiętać, iż W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego przed otrzymaniem akt wraz z wyrokiem nie znał sprawy, co wymagało od niego zapoznanie się z całością dokumentacji.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż w uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że organ odwoławczy rozpatrując wniesione odwołanie winien był przede wszystkim ocenić czy istotnie zachodziła w niniejszej sprawie podstawa do wydania przez organ pierwszej instancji ww. decyzji z dnia [...] marca 1996 r. o wznowieniu przez inwestora robót budowlanych przy realizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej innymi słowy czy spełnione zostały wymogi z art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Organ dalej wskazał, iż okoliczność ta była o tyle istotna, że organ pierwszej instancji w kwestionowanej przez skarżącego decyzji z dnia 5 marca 1996 r. - jedynie ogólnie stwierdził, że "(...) inwestor przedłożył nakazane decyzją Urzędu Rejonowego w B. z dnia [...] września 1995 r. (...) orzeczenie techniczne i projekt budowlany przebudowy budynku mieszkalnego." Jednakże z zaskarżonej decyzji z dnia [...] lutego 2001 r., wydanej przez organ odwoławczy nie wynika, by organ ten dokonywał oceny przedłożonych przez H. Ż. w/w dokumentów, jak i czynności związanych ze sporną budową pod katem ich zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi.

Zdaniem Sądu decyzja udzielająca pozwolenia na wznowienie robót budowlanych musi być oparta na ocenie, czy dany obiekt spełnia wszystkie wymagania techniczno-budowlane, określone przede wszystkim w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 1999 r., nr 15, poz. 140 ze zm.) oraz art. 5 Prawa budowlanego, w tym także w zakresie ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

Dalej Sąd podniósł, iż stosownie zaś do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 6 Prawa budowlanego obiekty budowlane powinny być budowane w sposób zapewniający ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, a w szczególności zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi, normami i wiedzą techniczną. W niniejszej sprawie organy nie wykazały, że sporny obiekt odpowiada wymaganiom techniczno-budowlanym i normom, tym samym nie wykazały, że obiekt ten nie narusza uzasadnionych interesów osób trzecich, tj. skarżących.

Wykonując powyższy wyrok W. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w całości decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w B. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ pierwszej instancji tj. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. wskazując w uzasadnieniu, że po wniesieniu odwołania zaistniały nowe okoliczności polegające na tym, że według złożonego dnia [...]marca 2001 r. do NSA rejestru odczytów z zachowania się plomb założonych [...] października 1996 r. wynika postępujące pękanie ścian w pionie i poziomie w sąsiednim budynku. Dalej organ podniósł, iż istnieje potrzeba przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego m.in. na okoliczność stanu technicznego budynku realizowanego i z nim sąsiadującego w zabudowie bliźniaczej. Organ I instancji powinien rozważyć nałożenie w drodze postanowienia obowiązku dostarczenia w określonym terminie ekspertyzy oceniającej stan techniczny powyższych budynków oraz rozstrzygającej czy istnieje skutek przyczynowy budowy ze stwierdzonymi uszkodzeniami.

Jeszcze raz podnieść należy, ze ozpoznając skargę na niewykonanie wyroku Sąd nie bada kwestii czy organ wydał prawidłową decyzję uwzględniającą ocenę prawną w nim zawartą ale bada wyłącznie fakt czy organ po wyroku podjął działania mające na celu załatwienie sprawy. W niniejszej sprawie organ, co wskazano już wyżej, załatwił sprawę bez zbędnej zwłoki wydając decyzję z dnia [...] stycznia 2003 r.

Fakt późniejszego długotrwałego postępowania toczącego się przed organem I instancji nie jest przedmiotem zainteresowania w sprawie ze skargi na niewykonanie wyroku. Strona niezadowolona z działań organu I instancji uprawniona jest do złożenia skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie przez ten organ postępowania. Przy czym zaznaczyć należy, iż przed złożeniem takiej skargi strona zobowiązana jest do złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 151 Ppsa skargę oddalił.