IV SA/Gl 859/11

Uzasadnienie

Postanowieniem Nr [...] z dnia [...] Komendant Powiatowy Policji w P. wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko funkcjonariuszowi Policji, [...] K. O. przedstawiając mu dwa zarzuty popełnione w okresie od 14 września 2009r. do 11 maja 2010r. Jako pierwszy - zarzut niedopełnienia obowiązków służbowych polegającego na braku wpisów w dzienniku korespondencyjnym w pozycjach "załatwione" albo "nadanie biegu" w poszczególnych, oznaczonych sygnaturami sprawach, które zostały przydzielone podwładnym funkcjonariusza lub które funkcjonariusz pokwitował do realizacji, nieprzydzieleniu nikomu z podwładnych śledztwa o sygn. sprawy[...], oraz pisma z dnia 2 września 2009r. z [...] w P., co skutkowało nienadaniem biegu tym sprawom, a stanowiło naruszenie obowiązków służbowych wynikających z rozdziału IV § 17 Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. dotyczącej zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), a w konsekwencji naruszenie dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz. U. z 2002r. Nr 7 poz. 58 z późn. zm.).

Drugi zarzut obejmował niedopełnienie w okresie od 8 lutego 2010r. do 16 kwietnia 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych o przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co również uznano za naruszenie dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji (Dz. U. z 2002r. Nr 7 poz. 58 z późn. zm.), a polegać miał na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP P. druków statystycznych STP spraw o numerach PG: [...]

Opisane postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego poprzedziło postępowanie wyjaśniające rozpoczęte w dniu 14 maja 2010r. na polecenie Komendanta Powiatowego Policji w P. w związku nieprawidłowościami w dokumentacji Referatu [...] w P..

Wszczęte w dniu 12 sierpnia 2010r. postępowanie dyscyplinarne zostało zawieszone postanowieniem Komendanta Powiatowego Policji w P. Nr [...] z dnia [...] wydanym z powołaniem na art. 135h ust. 3 ustawy o Policji ze względu na zaistnienie długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej jego prowadzenie. Obwiniony przedłożył bowiem zwolnienie lekarskie stwierdzającego czasową niezdolność do służby w okresie od 23 sierpnia do 20 września 2010r. Wskazano również na zaświadczenie lekarskie z dnia 30 sierpnia 2010r. o niezdolności [...] K. O. do udziału w czynnościach dowodowych prowadzonego postępowania dyscyplinarnego. Wskutek wniesienia zażalenia przez ustanowionego w sprawie obrońcę obwinionego postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego zostało uchylone postanowieniem Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. Nr [...] z dnia [...] W uzasadnieniu orzeczenia powołano się na zaświadczenie lekarskie z dnia 26 sierpnia 2010r. nie znane Komendantowi Powiatowemu Policji, w którym stwierdzono zdolność obwinionego do udziału w postępowaniu dyscyplinarnym i na podstawie powyższego dokumentu uznano, że ustały przesłanki stanowiące dotychczasową podstawę zawieszenia postępowania.

Kolejnym postanowieniem Komendant Powiatowy Policji w P. (z dnia [...] Nr[...]) zmienił postawione obwinionemu zarzuty, co do czasokresu ich popełnienia w ten sposób, iż zarzut niedopełnienia obowiązków w zakresie obiegu dokumentów i braku wpisów w dzienniku korespondencyjnym oraz nieprzydzielenia do realizacji powierzonego śledztwa nr [...] określił, jako czyny popełnione w okresie od 14 października 2009r. do 22 kwietnia 2010r., a zarzut nieprzekazania do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druków statystycznych STP spraw o numerach PG: [...] określił, jako popełniony w okresie od 8 lutego 2010r. do 22 kwietnia 2010r. Wprowadził nadto zarzut niedopełnienia obowiązków służbowych wynikających z § 8 pkt 1H i pkt 5 Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami niejawnymi(...), a w konsekwencji naruszenie dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji, co polegać miało na niewłaściwym podjęciu niezbędnych czynności w celu załatwiania spraw zarejestrowanych pod nr [...] w okresie od 25 listopada 2009r. do 22 kwietnia 2010r.

Orzeczeniem z dnia [...] Nr [...]wydanym na podstawie art. 135j ust.1 ustawy o Policji Komendant Powiatowy Policji w P. wymierzył za czyny, które zostały funkcjonariuszowi przedstawione w postanowieniu Nr [...] z dnia[...] karę wyznaczenia na niższe stanowisko. W uzasadnieniu wskazał, iż materiał zebrany w prowadzonym postępowaniu dyscyplinarnym wskazuje na popełnienie zarzuconych czynów przez K. O.

W odwołaniu złożonym przez obrońcę obwinionego wniesiono o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i umorzenie prowadzonego postępowania dyscyplinarnego, jako wszczętego po upływie terminu 90 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego, o którym mowa w art.135 ust. 3 ustawy o Policji. Przyjmując za datę dowiedzenia się przez przełożonego dyscyplinarnego dzień 14 maja 2010r. obrońca wskazał, jako nieprzekraczalny i ostateczny dopuszczalny termin wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, dzień 11 maja 2010r.

Zarzucono nadto naruszenie art. 135 ust. 4 ustawy o Policji poprzez wymierzenie kary po upływie roku od dnia popełnienia przestępstwa, wydanie orzeczenia, które nie zawiera rozstrzygnięcia o winie obwinionego, brak sporządzenia właściwego uzasadnienia, brak zbadania okoliczności przemawiających na korzyść obwinionego, a także nieuzyskanie zgody lekarza prowadzącego obwinionego na jego udział w czynnościach zapoznania się z aktami sprawy.

Komendant Wojewódzki Policji w K. uwzględnił częściowo postawione w odwołaniu zarzuty i orzeczeniem z dnia [...] Nr[...], działając na podstawie art. 135n ust. 4 pkt 3 ustawy o Policji uchylił zaskarżone orzeczenie przekazując sprawę do jej ponownego rozpoznania.

Organ odwoławczy stwierdził nieprawidłowości w zakresie ustalenia czasokresu popełnienia zarzucanych obwinionemu czynów, a także błędną ich kwalifikację, a także niewyjaśnienie sprawy w wystarczającym stopniu. Podzielono nadto zarzut braku rozstrzygnięcia, co do winy obwinionego i zarzut przedawnienia karalności w części zarzucanych czynów. Nie podzielono natomiast stanowiska obrońcy, co do przekroczenia 90 dniowego terminu zawitego, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji.

Wykonując zalecenia organu odwoławczego Komendant Powiatowy Policji w P. dokonał zmiany zarzutów postawionych obwinionemu (postanowienie z dnia [...]Nr[...]) i w następstwie tego wydał w dniu [...] orzeczenie Nr[...], w którym umorzył postępowanie dyscyplinarne w zakresie

zarzutu niedopełnienia obowiązków służbowych polegającego na braku wpisów w dzienniku korespondencyjnym w pozycjach "załatwione" albo "nadanie biegu" w poszczególnych, oznaczonych sygnaturami sprawach, które zostały przydzielone podwładnym funkcjonariusza lub które funkcjonariusz pokwitował do realizacji, nieprzydzieleniu nikomu z podwładnych śledztwa o sygn. sprawy [...]

Uznał obwinionego za winnego, wymierzając mu karę nagany co do pozostałych czynów, a to zarzutu obejmującego niedopełnienie obowiązków służbowych wynikających z § 11 Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych o przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, polegającego na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP P. druków statystycznych STP spraw o wskazanych w orzeczeniu numerach, a także zarzutu naruszenia § 18 pkt 5 Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami niejawnymi(...) polegającego na niezapoznaniu podwładnych funkcjonariuszy w okresie od 11 marca do 10 kwietnia 2010r. z treścią dokumentów o określonych w orzeczeniu numerach.

W kolejnym odwołaniu obwiniony powołując się na naruszenie jego prawa do obrony wniósł o uniewinnienie od czynów, co do których umorzono postępowanie dyscyplinarne, umorzenie postępowania dyscyplinarnego, uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i nakazanie prowadzenia postępowania dyscyplinarnego zgodnie z prawem. Natomiast obrońca obwinionego zarzucił ponownie uchybienie terminu, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji, a nadto inne uchybienia proceduralne dotyczące sposobu prowadzenia postępowania dowodowego, brak należytego uzasadnienia wydanego orzeczenia, niezbadanie okoliczności na korzyść obwinionego, wydawanie postanowień przez osobę nieuprawnioną, nieprzedłużenie postępowania dyscyplinarnego przez Komendanta Głównego Policji i wyliczenie terminów istotnych dla przedawnienia karalności zarzucanych czynów z niesłusznym uwzględnieniem okresu zawieszenia postępowania.

Wskutek wniesionego odwołania sprawa została rozpatrzona po raz drugi przez Wojewódzkiego Komendanta Policji w K., który decyzją z dnia [...] Nr [...] uchylił zaskarżone orzeczenie w całości i przekazał sprawę do załatwienia organowi I instancji. Dostrzeżono, iż po zmianie zarzutów i wydaniu postanowienia w tym przedmiocie nie przesłuchano obwinionego i nie zapoznano z materiałami sprawy. Zwrócono również uwagę na fakt, iż postanowienie to wydane zostało przez funkcjonariusza, który został wcześniej przesłuchany w charakterze świadka, co budzić może wątpliwości, co do obiektywizmu jego działań. Zauważono również nieprawidłowości, co do ustaleń stanu faktycznego, a w tym czasokresu popełnienia zarzucanych czynów.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Komendant Powiatowy Policji w P. orzeczeniem z Nr[...]z dnia [...]uniewinnił obwinionego od czterech zarzutów opisanych w pkt 2, 4, 16 i 17 orzeczenia, a to

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji w okresie od 9 grudnia 2009r. do 25 marca 2010r. poprzez niedopełnienie obowiązków służbowych wynikających z § 17 pkt 8 Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi w Komendzie Wojewódzkiej Policji w K.i podległych jej jednostkach organizacyjnych Policji oraz jednostkach terenowych Policji województwa[...], co polegało na doprowadzeniu braków we wpisach w dzienniku korespondencyjnym w pozycjach "załatwione" oraz niektórych pozycjach "nadanie biegu" spraw wymienionych w tym zarzucie, pomimo określonego w karcie opisu swego stanowiska pracy obowiązku nadzoru nad zapewnieniem prawidłowej obsługi kancelaryjno-biurowej referatu[...];

- zarzutu naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 18 listopada 2009r. do 16 grudnia 2009r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej sposób załatwienia sprawy nr PG [...]

- zarzutu naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 8 stycznia 2010r. do 8 lutego 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej sposób załatwienia sprawy nr PG [...]

- zarzutu naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 ust. 1 Zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu przez Kierownika Referatu [...] w okresie od 16 kwietnia 2010r. do 23 kwietnia 2010r. do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania PG [...]

- zarzutu naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 ust. 1 Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu, jako Kierownik Referatu [...] w okresie od 20 kwietnia 2010r. do 27 kwietnia 2010r. do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania PG[...].

Organ I instancji umorzył postępowanie w części dotyczącej zarzutów opisanych w pkt 1, 3, 5, 6, 8, 9, 11 i 12 orzeczenia, a to

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 8 stycznia 2009r. do 24 listopada 2009r. obowiązków służbowych wynikających z § 17 pkt 8 Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na doprowadzeniu do braków we wpisach w dzienniku korespondencyjnym w pozycjach "załatwione" w sprawach nr PG: [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 3 września 2009r. do 24 listopada 2009r. obowiązków służbowych wynikających z § 8 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia i § 4 ust. 1 pkt 2 Decyzji nr 167 Komendanta Głównego Policji z dnia 19 marca 2008r. w sprawie funkcjonowania zestawu centralnych zbiorów informacji tworzących krajowy System Informacyjny Policji, co polegało na niesporządzeniu druków STP-1 i KSIP-12 po otrzymaniu z Prokuratury Rejonowej w P. zarządzenia o powierzeniu śledztwa w sprawie [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 7 grudnia 2009r. do 21 grudnia 2009r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej załatwienie sprawy nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 14 grudnia 2009r. do 14 stycznia 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej załatwienie sprawy nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 14 grudnia 2009r. do 14 stycznia 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej załatwienie sprawy nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 22 lutego 2010r. do 22 marca 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji wskazującej załatwienie sprawy nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 8 lutego 2010r. do 15 lutego 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania przygotowawczego nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 17 lutego 2010r. do 24 lutego 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druków statystycznego STP2 dwóch postępowań przygotowawczych o nr PG [...]

Komendant Powiatowy Policji w P. stwierdził winę obwinionego i wymierzył mu karę nagany w zakresie zarzutów opisanych w pkt 10, 13, 14 i 15 orzeczenia, a to zarzutu

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie, jako Kierownik Referatu [...], w okresie od 11 marca 2010r. do 11 kwietnia 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...), co polegało na niesporządzeniu informacji o załatwieniu spraw nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 9 marca 2010r. do 16 marca 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania przygotowawczego nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 17 marca 2010r. do 24 marca 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania przygotowawczego nr PG [...]

- naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji poprzez niedopełnienie w okresie od 25 marca 2010r. do 1 kwietnia 2010r. obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia, co polegało na nieprzekazaniu do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. druku statystycznego STP2 postępowania przygotowawczego nr PG [...]

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż materiał dowodowy zebrany w sprawie nie pozwolił na przypisanie obwinionemu winy w zakresie czynów, co do których orzeczono o uniewinnieniu. Natomiast ze względu na fakt, iż od chwili popełnienia czynów opisanych w pkt 1, 3, 5, 6, 8,9, 11 i 12 upłynął już rok, na mocy art. 135j ust. 4 w związku z art. 135 ust. 1 pkt 2 umorzono w tym zakresie postępowanie dyscyplinarne.

Przechodząc natomiast do czynów, co do których stwierdzono winę obwinionego i wymierzono mu karę, powołując się na regulację zawartą w § 18 pkt 1 ust. a Decyzji nr 495/08 Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia 30 grudnia 2008r. w sprawie zasad postępowania z dokumentami jawnymi(...) organ Policji wskazał, iż obwiniony zgodnie z określonym w karcie opisu stanowiska pracy obowiązkiem sporządzania stosownej dokumentacji z wykonywanych czynności obowiązany był po załatwieniu spraw nr PG [...] do sporządzenia informacji w formie adnotacji lub notatki wskazującej na sposób załatwienia każdej z tych spraw. Zauważono, że w dzienniku korespondencyjnym pod wskazanymi numerami wpisany został obwiniony, jako realizujący sprawy. Powołując się na przeprowadzone w sprawie dowody z dokumentów i z zeznań sekretarki sekretariatu Referatu [...] oraz kierownika p.o Referatu Komendant Powiatowy Policji organ stwierdził, iż brak wpisu o sposobie załatwienia sprawy skutkuje tym, że nie wiadomo, czy właściwie zrealizowane zostały powierzone do wykonania czynności, a jako przyczynę zachowania obwinionego przyjął niedbalstwo.

Analizując następnie obowiązki obwinionego wynikające z regulacji zawartej w § 11 i § 28 Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia organ Policji wskazał, iż obwiniony zgodnie z określonym w karcie opisu stanowiska pracy obowiązkiem sporządzania i terminowego przesyłania druków statystycznych i rejestracyjnych powinien niezwłocznie, po otrzymaniu od referenta postępowań przygotowawczych o numerach PG[...], PG [...] czy PG [...] wypełnionego formularza STP 2 przekazać ten dokument, w terminie nie dłuższym niż do tygodnia, do komórki statystyki przestępczości. W aktach spraw o wymienionych numerach znajdowały się formularze STP2 nieprzekazane do pionu informatyki. Powołano się na zeznania świadka E. S., która przedstawiła, iż obwiniony nie nadawał biegu formularzom STP2, by poprawić wyniki statystyczne. Pobudkami jego działania była więc chęć wykazania lepszych od faktycznych wyników nadzorowanego referatu. Organ wskazał na dowód w postaci pisma z Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P., z którego wynikało, jak zmieniał się obraz statystyki referatu w kategorii przestępczości gospodarczej. Podano, iż w miesiącu marcu 2010r. nieujęcie druku statystycznego sprawy PG [...] zmieniało wykrywalność ze 100% na 96,6%, a w kwietniu 2010r. ze 100% na 98,8.

Zaznaczono, iż obwiniony w prowadzonym postępowaniu dyscyplinarnym dwa razy odmówił składania wyjaśnień, nie skorzystał również z możliwości zapoznania się z aktami postępowania.

Przy wymiarze kary organ uwzględnił przebieg dotychczasowej służby obwinionego, w trakcie której był nagradzany, a także uzyskał brązową odznakę "Zasłużony Policjant". Zwrócono uwagę, iż przeprowadzano z obwinionym rozmowy dyscyplinujące, co do nieprawidłowości przy wprowadzaniu informacji do KSIPi podkreślono, że dla wymiaru kary ma znaczenie fakt, iż popełnił kilka przewinień dyscyplinarnych.

W odwołaniu złożonym przez obrońcę obwinionego wniesiono o umorzenie prowadzonego postępowania dyscyplinarnego, gdyż prowadzono je z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji. Nadto zawnioskowano o uniewinnienie obwinionego od czynów opisanych w pkt 1, 3, 5, 6, 8, 9, 10,11,12,13,14 i 15 oraz o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości.

Obrońca zarzucił również, że organ nie zastosował się do dyspozycji art. 135 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o Policji poprzez wydanie orzeczenia o stwierdzeniu winy i wymierzeniu kary wobec czynów, których karalność przedawniła się. Podniósł, iż zarzut opisany w pkt 10 orzeczenia w zakresie od dnia 11 marca do 29 marca 2011r. przedawnił się, zarzut opisany w pkt 13 orzeczenia przedawnił się w dniu 16 marca 2011r., zarzut nr 14 przedawnił się 24 marca 2011r, a zarzut nr 15 w dniu 29 marca 2011r. W odwołaniu wskazano nadto na uchybienie proceduralne polegające na nieprawidłowym rozpatrywaniu wniosków dowodowych, co powinno nastąpić w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Zdaniem odwołującego ostatecznym terminem, w którym dopuszczalne było wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko K.O. był dzień 11 sierpnia 2010r. Tymczasem postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydane zostało w dniu 12 sierpnia 2010r.

Ponadto podniesiono, iż prowadzący postępowanie rzecznik dyscyplinarny naruszył prawo obwinionego do obrony. Nie wyraził bowiem zgody na zmianę terminu przesłuchania K. O. w charakterze obwinionego, mimo wniosku w tym przedmiocie. Zarzucono, iż wniosek o zmianę terminu przesłuchania nie został rozpoznany we właściwym trybie i formie, gdyż powinno to nastąpić w formie postanowienia z pouczeniem o prawie zaskarżenia, o czym stanowi art. 135f ust. 2 ustawy o Policji.

Jako rażące naruszenie prawa, a to art. 135i ustawy o Policji, potraktowano uniemożliwienie zapoznania się z aktami sprawy przez obrońcę obwinionego do dnia zapoznania się z tymi aktami samego obwinionego.

Zdaniem odwołującego również odmowa dopuszczenia dowodu powinna przybrać formę postanowienia, od którego przysługuje obwinionemu zażalenia, gdyż tak stanowi art. 135k ust. 1 ustawy o Policji.

Odnosząc się do treści zarzutów, co do których uznano obwinionego winnym, jego obrońca podniósł, iż brak jest w aktach postępowania karty zapoznania obwinionego z przepisami, których naruszenie zostało mu zarzucone. Trudno zatem domniemywać, iż wie on jakie są obowiązki wynikające z Zarządzenia Komendanta Głównego. Zaznaczono, iż obwiniony posiada kartę opisu stanowiska z kwietnia 2007r., która w części jest już nieaktualna, a wydanie aktualnej karty stanowiska reguluje Zarządzenie nr 1041 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 września 2007r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji. Fakt ten, zdaniem odwołującego, poddaje w wątpliwość winę obwinionego, gdyż przypisanie winy w orzeczeniu dyscyplinarnym nie może opierać się na domniemaniu.

Zakwestionowano również uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia, co do braku w nim rozważań prawnych i wykazania, jakim dowodom dano wiarę.

Jako niezrozumiałe uznano wywody organu, co do zachowania obwinionego i odmowy zapoznania się z aktami i odmowy wyjaśnień. W opinii odwołującego organ nie uzasadnił w sposób wymagany rodzaju wymierzonej kary i nie dokonał analizy winy w aspekcie art. 132a ustawy o Policji.

Zwrócono się nadto o zbadanie, czy rzecznik dyscyplinarny dopełnił obowiązku wynikającego z art.135i ustawy o Policji, który mówi, że rzecznik dyscyplinarny po zapoznaniu obwinionego z aktami sprawy wydaje postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych oraz sporządza sprawozdanie.

Podkreślono, iż zaskarżone orzeczenie obarczone jest wadą nieważności, gdyż wykazane uchybienia mają charakter rażącego naruszenia prawa.

Orzeczeniem z dnia [...] Nr [...] wydanym na podstawie art. 135n ust. 4 pkt 3 ustawy o Policji Komendant Wojewódzki Policji w K. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie w jego pkt 1, 3, 5, 6, 8, 9,11,12,16 i 17, uchylił w części dotyczącej zarzutów nr 2,4,7,10,13,14 i w tym zakresie umorzył postępowanie, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie o uznaniu winnym obwinionego popełnienia czynu opisanego w pkt 15 orzeczenia i uchylił w tym zakresie rozstrzygnięcie o wymierzeniu kary nagany, a w to miejsce odstąpił od jej wymierzenia.

Po przedstawieniu całości stanu faktycznego sprawy i przebiegu dotychczasowego postępowania organ odwoławczy dokonał analizy dat popełnienia czynów zarzucanych obwinionemu i uznał, że daty te zostały prawidłowo ustalone przez organ I instancji, jednakże nastąpiło przedawnienie karalności nie tylko czynów opisanych w pkt 1, 3, 5, 6, 8, 9,11,12 i 17 lecz także, co do czynów opisanych w pkt 2, 4, 7, 13 i 14, a przedawnienie karalności powoduje brak możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności sprawcy czynu. Konsekwencją powyższego jest obligatoryjne umorzenie prowadzonego postępowania również w tym zakresie.

Organ odwoławczy dokonał własnych ustaleń czasokresu czynu opisanego w pkt 10 zaskarżonego orzeczenia, gdzie przyjęto, iż czyn ten popełniono w okresie od 11 marca do 11 kwietnia 2010r. Organ odwoławczy, oceniając zebrane w sprawie dowody uznał, iż już od dnia 17 marca 2010r. obwiniony nie był w posiadaniu dokumentów sprawy nr PG [...] i PG [...] wobec czego postępowanie dyscyplinarne należało umorzyć ze względu na upływ rocznego terminu przedawnienia karalności czynu.

Analizując zarzut nieprzekazania do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P., w okresie od 25 marca do 1 kwietnia 2010r., druku statystycznego STP2 dotyczącego postępowania przygotowawczego nr PG [...] Komendant Wojewódzki Policji ocenił zebrane w sprawie dowody w postaci kserokopii formularza statystycznego STP 2 postępowania przygotowawczego nr PG [...] ujawnionego podczas przekazania Referatu [...] w P., a także zeznania świadków Z. G. i E. S. Na podstawie tych dowodów ustalił, iż funkcjonariusz Z. G. pełnił służbę w dniu 25 marca 2010r. i w tym dniu sporządził formularz STOP2, a następnie przekazał do załatwienia obwinionemu, o czym świadczy podpis K. O. zaopatrzony datą 25 marca 2010r. Komendant Wojewódzki stwierdził, iż formularz STP 2 podlegał rejestracji statystycznej w Zespole Łączności i Informatyki KPP w P., a zgodnie z kartą opisu stanowiska pracy obwinionego, do zakresu jego obowiązków należało sporządzanie i terminowe przesyłanie druków statystycznych przy uwzględnieniu obowiązującego w tym zakresie Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. w sprawie zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych o przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia. Po myśli § 11 Zarządzenia formularz STP2 powinien zostać wypełniony i przekazany niezwłocznie po zakończeniu prowadzonego postępowania. Interpretując pojęcie "niezwłocznie" organ odwoławczy odniósł się do regulacji zawartej w § 28 ust. 1 Zarządzenia, w którym określono, iż przekazanie formularza STOP 2 następuje nie rzadziej niż raz w tygodniu. W oparciu o taką interpretację pojęcia "niezwłocznie" ustalono ostateczną datę wykonania obowiązku przekazania formularza do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P. Wypełnienie tego obowiązku należało do obwinionego i jak wynikało z materiałów dowodowych, obowiązki takie w praktyce wykonywał osobiście lub przez sekretarkę. Stwierdzono, iż w stanie faktycznym sprawy wina obwinionego nie budzi wątpliwości.

Oceniając stopień winy organ odwoławczy uznał, iż przewinienie popełnione przez K. O. nie spowodowało negatywnych następstw dla służby, a obraz danych statystycznych przez pryzmat tej jednej sprawy uległ jedynie niewielkiemu wypaczeniu. Przechodząc do oceny adekwatności wymierzonej obwinionemu kary, biorąc pod uwagę zasadę jej współmierności do popełnionego przewinienia, Komendant Wojewódzki stwierdził, iż właściwym będzie odstąpienie od wymierzonej kary.

Odnosząc się do podnoszonego w odwołaniu zarzutu naruszenia art. 135 ust. 3 ustawy o Policji poprzez wszczęcie postępowania dyscyplinarnego z przekroczeniem wskazanego w tym przepisie 90 dniowego zawitego terminu stwierdzono, iż kwestia ta była już wyjaśniana w toku prowadzonego postępowania. Ustalone zostało, iż Komendant Powiatowy Policji w P. zapoznał się z protokołem przekazania Referatu [...] w dniu 14 maja 2010r. i polecił wówczas przeprowadzenie czynności wyjaśniających. Organ odwoławczy podniósł, iż w odwołaniu nie przedstawiono nowych okoliczności faktycznych o znaczeniu dowodowym, pozwalających kwestionować datę 14 maja 2010r., jako datę powzięcia przez organ wiadomości o nieprawidłowościach w Referacie do walki z Przestępczością Gospodarczą.

Oceniając zarzut pozbawienia obwinionego prawa do obrony poprzez uniemożliwienie obrońcy przeglądania akt i nie wydanie w tym zakresie postanowienia, na które służyłoby obwinionemu zażalenie Komendant Wojewódzki Policji wziął pod uwagę fakt zawiadomienia obwinionego i jego obrońcy o wyznaczonym celem zaznajomienia się z aktami terminie 22 marca 2011r., a także całość korespondencji w tym przedmiocie, jaka toczyła się pomiędzy prowadzącym postępowanie, a obwinionym i jego obrońcą. W pismach kierowanych do prowadzącego postępowanie obrońca obwinionego domagał się zmiany terminu czynności, ze względu na inne zajęcia w dniu 22 marca 2011r., a wnioski te nie zostały uwzględnione. Po przesłaniu przez obwinionego informacji, że przebywa w szpitalu rzecznik uzyskał zgodę Ordynatora Oddziału na udział obwinionego w czynnościach. Zawiadomiono obrońcę obwinionego o nowym terminie wyznaczonym na dzień 23 marca 2011r. na terenie szpitala, a obrońca obwinionego w dniu 24 marca przekazał prowadzącemu postępowanie pismo zawierające wniosek o wyznaczenie w dniu 25 marca czynności końcowych postępowania.

Po analizie przedstawionej korespondencji Komendant Wojewódzki Policji stwierdził, że czynności końcowe postępowania przeprowadzono prawidłowo. Rzecznik dyscyplinarny uzyskał zgodę lekarza prowadzącego leczenie K. O. na przesłuchanie w charakterze obwinionego i zapoznanie z materiałami postępowania. Obrońca, w świetle art.135i ust. 2 ustawy o Policji mógł zaznajomić się z aktami nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami i było to jego prawo, a nie obowiązek, a prawo to zostało mu umożliwione. Przyznano, iż z czynności zapoznania nie sporządzono protokołu, jednakże uchybienie to nie miało wpływu na ocenę stanu faktycznego sprawy, ponadto obwiniony przedstawił swoją wolę w protokole przesłuchania w charakterze obwinionego, a postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych wydano w dniu 29 marca 2011r. Odnosząc się do zarzutu braku właściwej formy pism zawierających odmowę zmiany terminu czynności postępowania Komendant Wojewódzki wskazał, iż forma postanowienia nie była wymagana, gdyż nie zaistniała okoliczność, której dotyczy unormowanie zawarte w art. 135f ust. 2 ustawy o Policji .

Nie uwzględniono również zarzutu dotyczącego naruszenia zasad prowadzenia postępowania dyscyplinarnego poprzez wydanie postanowienia o zmianie zarzutów z uwagi na przedawnienie każdego z czynów, gdyż zdaniem Komendanta Wojewódzkiego nie doszło do przedawnienia wszystkich czynów w chwili wydawania tego postanowienia, a przesłanka wydania takiego aktu wynika z treści art. 135e ust. 10 ustawy o Policji.

Jako niezasadne uznano również twierdzenia obwinionego, iż nie został zapoznany z treścią Zarządzenia nr 350 Komendanta Głównego Policji. Zdaniem organu funkcjonariusz znał wynikające z tej regulacji zasady i stosował je, co wynika z faktu przedkładania formularzy do Zespołu Łączności i Informatyki KPP w P.

Jako podstawę wydanego przez organ odwoławczy orzeczenia w jego uzasadnieniu wskazano na treść art. 135n ust.4 pkt 1 i 2.

W skardze wniesionej od orzeczenia Nr [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] oraz orzeczenia Nr [...] Komendanta Powiatowego Policji w P. z dnia 29 marca 2011r. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach K. O. wniósł o uchylenie zaskarżonych orzeczeń w całości zarzucając organom szereg uchybień proceduralnych. Zarzucił przede wszystkim wydanie przez Komendanta Powiatowego Policji w P. postanowienia nr [...] z dnia [...] z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji wywodząc, iż w przypadku uzyskania w dniu 14 maja 2010r.przez Komendanta Powiatowego Policji w P. informacji o nieprawidłowościach w Referacie do walki z Przestępczością Gospodarczą termin zawity do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania upływał w dniu 11 sierpnia 2010r. Ponadto, jego zdaniem, w sposób bezzasadny, przy obliczaniu okresu przedawnienia po upływie którego umarza się postępowanie uwzględniono okres zawieszenia postępowania, mimo uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania przez organ II instancji. Uchylenie postanowienia o zawieszeniu postępowania nakazuje traktować jako niebyły okres czasu, w którym postępowanie nie toczyło się. W opinii obwinionego w toku prowadzonego postępowania dyscyplinarnego został pozbawiony prawa do obrony, gdyż obrońcy odmówiono uczestniczenia w czynności zapoznania się z aktami i nie wydano w tym zakresie postanowienia, na które powinno mu przysługiwać zażalenie.

Obwiniony zarzucił, iż uzasadnienie prawne orzeczenia Komendanta Wojewódzkiego Policji jest sprzeczne z jego uzasadnieniem faktycznym, gdyż w podstawie prawnej orzeczenia powołano art. 135n ust. 4 pkt 3 ustawy o Policji, tymczasem orzeczono na mocy art. 135n ust. 4 pkt 1 i 2 tego aktu. Nie dokonano nadto ponownego rozpatrzenia sprawy w jej całokształcie ograniczając się tylko do kontroli decyzji organu I instancji. Naruszono nadto przepisy art. 7, art. 77 i art.80 K.p.a.

Obwiniony zakwestionował również wydane w toku postępowania przed organem I instancji postanowienie nr[...] z dnia [...] o zmianie zarzutów, w którym wymieniono czyny, co do których należy umorzyć postępowanie ze względu na upływ roku od chwili ich popełnienia. Zarzucił, iż rzecznik dyscyplinarny nie stosował formy postanowienia do odmowy dopuszczenia wniosków dowodowych obrony.

Odnosząc się do czynu, co do którego uznany został za winnego, obwiniony stwierdził, iż nie mógł go popełnić, gdyż § 28 ust. 1 Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r. dotyczącego zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych o przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia nie nakładał na niego żadnych obowiązków, a obowiązki te spoczywają na komórce statystyki przestępczości.

Dokonując wykładni przepisów § 4, § 11, § 27 i § 28 tego aktu skarżący stwierdził, iż w prowadzonym postępowaniu dyscyplinarnym nie ustalono, jak przebiegało wypełnienie formularza przez prowadzącego postępowania, a jak przebiegało skontrolowanie wypełnionego formularza przez przełożonego, a także nie ustalono, czy w postępowaniach objętych zarzutami były skierowane sprawy do rozpoznania w trybie przyspieszonym.

W uzasadnieniu skargi zakwestionowano również przebieg postępowania dyscyplinarnego poddając w wątpliwość ważność przeprowadzonych czynności dowodowych bez prawidłowego przedłużenia postępowania i naruszenia zasad wynikających z art.135e ust. 1 ustawy o Policji.

W odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, Komendant Wojewódzki Policji w K. wniósł o jej oddalenie. Podniósł, iż część zarzutów była już stawiana w toku postępowania i oceniana przez organ. Uznał, iż większość zarzutów wynika z subiektywnej oceny wybranej części materiału dowodowego, jak też subiektywnej interpretacji wybranych przepisów prawa.

Odnosząc się do kluczowego, zdaniem organu, zarzutu przekroczenia terminu zawitego określonego w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji organ podkreślił, iż datą zapoznania się faktycznego Komendanta Powiatowego Policji w P. z protokołem przekazania Referatu [...] był dzień 14 maja 2010r. i okoliczność ta wyjaśniania był już w toku postępowania. Pozostałe, postawione w skardze zarzuty uznano również za niezasadne.

W kolejnym piśmie skarżącego nazwanym " Ustosunkowanie się do odpowiedzi na skargę" skarżący zauważył, iż w chwili przedstawiania mu zarzutów nie był już kierownikiem referatu lecz miał powierzone od 1 maja 2010r. obowiązki zastępcy dyżurnego Zespołu Dyżurnych [...] w P. Podniósł, iż dwukrotna wzmianka w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów o dacie 11 maja 2010r., jako o dacie zapoznania się Komendanta Powiatowego Policji w P. z protokołem przekazania Referatu [...] może świadczyć o późniejszym manipulowaniu dokumentacją.

Ponowił argumentację przedstawianą w skardze i w toku postępowania dyscyplinarnego, iż postępowanie to wszczęto w 91 dniu od powzięcia informacji o popełnieniu uchybień, a więc z rażącym naruszeniem prawa.

Zauważono, iż w odpowiedzi na skargę nie odniesiono się do zarzutu błędnej podstawy prawnej zaskarżonego orzeczenia.

Powtórzono nadto przedstawioną w skardze argumentację mającą na celu wykazanie, iż nieprawidłowo odniesiono się do czasu, w którym postępowanie było zawieszone na mocy postanowienia organu I instancji, mimo jego uchylenia przez organ odwoławczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, co odbywa się z punktu widzenia legalności. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu, jeżeli mogłyby one mieć wpływ na wynik sprawy (vide art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz. U. z 2012r, poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a.

Na wstępie koniecznych dla sprawy rozważań należy wskazać, iż prawem właściwym dla oceny zdarzeń wynikających ze stosunku służbowego policjanta wykonującego czynności służbowe jest niewątpliwie, jako prawo materialne, ustawa z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji ( tekst jednolity Dz. U. z 2007r. Nr 43 poz. 277 z późn. zm.). Ustawa ta reguluje kompleksowo również procedurę związaną z wydawaniem orzeczeń dyscyplinarnych, zastrzegając wyjątek jedynie wobec instytucji prawnych, do których w sposób wyraźny odsyła się w treści art. 135p ust. 1 ustawy o Policji.

Do postępowania dyscyplinarnego nie znajdują więc zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Kompetencja sądów administracyjnych do rozpoznawania skarg na orzeczenia wydane w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym przeciwko funkcjonariuszom Policji wynika natomiast z regulacji zamieszczonej w art. 138 ustawy o Policji.

W związku ze skutecznie wniesioną przez K. O. skargą Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach był zatem uprawniony do zbadania legalności zaskarżonych orzeczeń dyscyplinarnych.

Analizując kolejno postawione w skardze zarzuty, za najdalej idący uznać trzeba zarzut naruszenia zasady wynikającej z art. 135 ust. 3 ustawy o Policji. W przepisie tym ustawodawca określił 90 dniowy termin, o charakterze terminu zawitego, po upływie którego nie wszczyna się postępowania dyscyplinarnego. Zdaniem skarżącego postanowienie Komendanta Powiatowego Policji w P. Nr [...] z dnia [...] wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydane zostało w 91 dniu od podjęcia przez ten organ wiadomości o popełnieniu przez skarżącego przewinień dyscyplinarnych.

Na rozprawie skarżący wyjaśnił, iż obliczając okres, w którym dopuszczalne było wydanie postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przeciwko niemu uwzględnił również dzień 14 maja 2010r, a więc dzień, w którym Komendant Powiatowy Policji w P. zapoznał się z Protokołem przekazania Referatu [...] dnia 11 maja 2010r.

Jednocześnie też w skardze sugerował, iż datą zapoznania się z wymienionym protokołem był dzień 11 maja 2010r., gdyż takie stwierdzenie znajdowało się w treści uzasadnienia wymienionego wyżej postanowienia nr [...]

Odnosząc się w pierwszej kolejności do sposobu obliczenia terminu, o którym mowa w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji przypomnieć trzeba wcześniej przywołany art. 135p ust. 1 ustawy o Policji, w którym ustawodawca nakazał w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym przeciwko funkcjonariuszowi Policji odpowiednie stosowanie przepisów kodeksu postępowania karnego dotyczące wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar porządkowych.

Po myśli art. 123 § 1 K.p.k. do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Dla obliczenia terminu, po upływie którego nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania dyscyplinarnego dniem, od którego liczy się ten termin jest data powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego.

Na kartach 1-50 tomu I akt dyscyplinarnych znajduje się Protokół przekazania Referatu [...] Komendy Powiatowej w P. z dnia 11 maja 2010r. Na protokole tym zamieszczona jest odręczna notatka, z której odczytać można, iż osoba pod nią podpisana zapoznała się z treścią protokołu. Obok złożonego podpisu przybita została imienna pieczątka Komendanta Powiatowego Policji D. P. i data 14 maja 2010r. Przeciwko temu dokumentowi skarżący nie wnioskował żadnych dowodów. Istotnie, w uzasadnieniu postanowienia o wszczęciu postępowania, jako datę zaznajomienia się Komendant Powiatowego Policji w P. wskazano dzień 11 maja 2010r. Jednakże sprawa ta była wyjaśniana w toku postępowania (k. 172 akt dyscyplinarnych), a w odpowiedzi na wniosek skarżącego o umorzenie postępowania dyscyplinarnego poinformowano, że Komendant Powiatowy Policji zapoznał się z protokołem w dniu 14 maja 2010r. a data 11 maja 2010r. została wskazano w uzasadnieniu postanowienia omyłkowo.

Jako pierwszy dzień biegu terminu, po upływie którego wszczęcie postępowania dyscyplinarnego jest niedopuszczalne, przy uwzględnieniu regulacji zawartej w art. 123 § 1 K.p.k., przyjąć należało zatem dzień 15 maja 2010r. Postanowienie Nr [...] z dnia [...] wydane zostało więc w ostatnim, 90 dniu i nie przekraczało terminu zawitego określonego w art. 135 ust. 3 ustawy o Policji.

Zarzut rażącego naruszenia tej normy prawnej należało uznać za bezpodstawny.

Kolejnym terminem, którego obliczenie było kwestionowane przez skarżącego, a który, jego zdaniem, w sposób istotny wpływał na treść wydanych w sprawie rozstrzygnięć, był termin przedawnienia karalności zarzucanych czynów.

Jak stanowi art. 135 ust. 4 ustawy o Policji po upływie roku od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego nie można wymierzyć kary dyscyplinarnej, postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza (art. 135 ust.1 ustawy o Policji). Bieg rocznego terminu przedawnienia karalności wstrzymuje się w okresie zawieszenia postępowania dyscyplinarnego.

Z akt sprawy postępowania dyscyplinarnego wynika, iż postępowanie prowadzone przeciwko skarżącemu zostało zawieszone postanowieniem Komendanta Powiatowego Policji w P. Nr [...] z dnia [...] Postanowienie to zostało uchylone w trybie odwoławczym przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w dnia [...] (postanowieniem Nr[...]), gdyż zdaniem organu odwoławczego odpadła istniejąca w chwili wydawania kontrolowanego postanowienia przesłanka zawieszenia postępowania.

Nie można zgodzić się z poglądem skarżącego, że uchylenie postanowienia organu I instancji spowodowało skutki ex tunc niwecząc okres czasu faktycznego zawieszenia postępowania. Możliwość unicestwienia skutków wydanego postanowienia ex tunc i tym samym traktowania przerwy biegu terminu przedawnienia, jako niebyłej istniałaby wyłącznie w przypadku stwierdzenia nieważności postanowienia organu I instancji. Uchylenie postanowienia przez organ odwoławczy oznacza jego wyeliminowanie ze skutkiem od daty uchylenia (ex nunc). Stwierdzenie jego nieważności wywołałoby natomiast skutki od chwili jego wydania (ex tunc), o jakich mówi w skarżący. Tylko w tej ostatniej sytuacji postanowienie należałoby potraktować tak, jakby nigdy nie zostało wydane i biegłby nieprzerwanie termin przedawnienia karalności przewinień dyscyplinarnych.

Zważyć jednak przyjdzie, iż argumenty skarżącego nie mają istotnego wpływu na ocenę legalności zaskarżonych orzeczeń w tej ich części, w której uznaje się skarżącego za winnego i wymierza mu karę dyscyplinarną. Nie można bowiem zgodzić się ze skarżącym, iż w chwili wydawania przez Komendanta Powiatowego Policji w P. orzeczenia Nr [...] z dnia [...] przedawniona już była kara dyscyplinaraj za przewinienie popełnione przez w okresie czasu od 25 marca do 1 kwietnia 2010r. jeżeli termin przedawnienia biegłby nieprzerwanie. Orzeczenie o wymierzeniu kary, co do czynu popełnionego we wskazanym okresie zapadło bez wględu na czas zawieszenia postępowania dyscyplinarnego i tak przed upływem roku od jego popełnienia (data wydania orzeczenia organu I instancji, to dzień [...] a ostatni dzień z siedmiodniowego terminu na wykonanie czynności przekazania formularza STP2 w sprawie PG[...], którego początek przypadał na dzień 25 marca 2010r., to dzień 1 kwietnia 2010r.). Upływ rocznego okresu o jakim mowa w art. 135 ust. 4 ustawy o Policji dotyczy okresu pomiędzy popełnieniem czynu, a wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego zawierającego rozstrzygnięcie, co do wymierzenia kary. W kontrolowanej sprawie nastąpiło to przed organem I instancji. Komendant Wojewódzki Policji uchylił orzeczenie organu I instancji w zakresie wymierzenia kary i odstąpił od ukarania skarżącego, nie był więc organem wymierzającym karę. Wobec powyższego wydanie orzeczenia przez Komendanta Powiatowego Policji w dniu [...] a w którym uznaje się skarżącego za winnego popełnienia czynu w okresie od 25 marca do 1 kwietnia 2010r. i za to wymierza karą nagany nie narusza art. 135 ust. 4 ustawy o Policji.

Oceniając kolejny zarzut skargi, a to zarzut pozbawienia skarżącego prawa do obrony w toku postępowania dyscyplinarnego, co przejawiać się miało w odmowie obrońcy zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdza, iż sytuacja taka w istocie nie miała miejsca. Przedstawione Sądowi wraz ze skarga akta postępowania dyscyplinarnego wskazują, iż prowadzący postępowanie dyscyplinarne nie wyraził zgody na zmianę terminu dokonania czynności końcowych postępowania, o co wnosił obrońca. Brak jest natomiast dokumentacji pozwalającej uznać, iż odmówiono obrońcy udziału w sprawie poprzez odmowę zapoznania się z materiałami postępowania dyscyplinarnego. Nieprzychylenie się do wniosku obrońcy o zmianę terminu zaznajomienia z aktami sprawy nie jest równoznaczne z odmową zapoznania się z aktami. Pismo prowadzącego postępowanie dyscyplinarne z dnia 18 marca 2011r. skierowane do obrońcy skarżącego, w którym informuje się go o dacie zapoznania z materiałami sprawy i przesłuchania klienta w charakterze obwinionego stanowi zaprzeczenie twierdzeniom skarżącego.

Stwierdzić trzeba nadto, że postępowanie dyscyplinarne prowadzone jest przez rzecznika dyscyplinarnego, który organizuje jego przebieg, a w tym wyznacza daty poszczególnych czynności. Uprawnienie obrońcy, co do kontestowania organizacji tych czynności, a za takie zachowanie można uznać kwestionowanie dat wyznaczonych na czynności końcowe postępowania, nie znajduje podstawy prawnej w ustawie o Policji. Przepisy tego aktu nie zawierają unormowania świadczącego o możliwości wyboru przez obwinionego lub jego obrońcę stosownych dla siebie terminów dla poszczególnych czynności. Wyjątkiem jest tu stan zdrowia obwinionego uniemożliwiający jego udział w postępowaniu. Sytuacja ta jednak wyjaśniona został przez lekarza leczącego obwinionego. Faktem jest, iż obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego (art. 135f ust. 4 ab initio ustawy o Policji), a w interesie obwinionego leżało przedłużanie czynności postępowania dyscyplinarnego. Działanie obrońcy nie może jednak szkodzić istocie tego postępowania charakteryzującego się szybkością i efektywnością. Zważyć nadto trzeba, iż gwarancje prawa do obrony w postępowaniu dyscyplinarnym wynikają dla obwinionego również z art. 135i ust. 5 i ust. 6 ustawy o Policji. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia. Następnie, w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego może zgłosić wniosek o ich uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych uzupełniających akta tego postępowania. Ani skarżący, ani też jego obrońca nie skorzystał z uprawnień do uzupełnienia akt sprawy.

Nie można zgodzić się również z argumentami skargi o braku możliwości przypisania skarżącemu popełnienia przewinienia w postaci niedopełnienia obowiązków służbowych wynikających z § 11 i § 28 ust. 1 Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r.

Informacje przedstawione na kartach 233 - 236 tom II akt dyscyplinarnych świadczą o otrzymaniu przez Referat [...] Zarządzenia Nr 350 Komendanta Głównego Policji z dnia 1 lipca 2003r., co pokwitowane zostało przez Kierownika Referatu, K. O. (informacja z notatki urzędowej kart. 224 akt dyscyplinarnych). Karta opisu stanowiska pracy na stanowisku kierownika Referatu [...](k.60 akt dyscyplinarnych) bezspornie dowodzi, iż do zadań skarżącego należało sporządzanie i terminowe przesyłanie druków statystycznych zgodnie z obowiązującymi zarządzeniami. Po myśli w 11 Zarządzenia Nr 350 z dnia 1 lipca 2003r. Komendanta Głównego Policji w sprawie zbierania, gromadzenia, przetwarzania i opracowywania danych statystycznych w przestępczości oraz zamachach samobójczych i wypadkach tonięcia formularz STP2 wypełnia się i przekazuje do komórki statystyki niezwłocznie po zakończeniu prowadzenia postępowania przez Policję, co oznacza nie rzadziej niż raz w tygodniu, jak stanowi § 28 ust. 1 zdanie pierwsze tego zarządzenia. Nieprzesłanie formularza STP2 w sprawie Nr PG [...] do właściwej komórki wynikało z kontrolowanej dokumentacji, a faktu tego nie zaprzeczył skarżący.

Tym samym uznanie skarżącego za winnego niedopełnienia określonych, wynikających z wymienionych przepisów czynności, które mieściły się w jego zakresie obowiązków nie budziło wątpliwości Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co do legalności działania organów Policji.

Ustosunkowując się do pozostałych zarzutów skargi, w których podnoszono szereg uchybień proceduralnych, przede wszystkim należy stwierdzić, iż skarżący nie wykazał, by zarzucane organom uchybienia mogłyby mieć jakikolwiek wpływ na treść zaskarżonych orzeczeń, a ponadto nie wszystkie zarzucane przez skarżącego uchybienia miały miejsce.

Trudno zgodzić się ze skarżącym, iż organ naruszył zasady proceduralne wynikające z treści art. 7, art. 77 i art. 88 K.p.a. Jak już wcześniej zauważa się, przepisy te nie mają zastosowania w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym według reguł przewidzianych w ustawie o Policji. Trudno również zgodzić się z twierdzeniami, co do niekompletności uzasadnienia orzeczenia i niedopełnienia obowiązku organu odwoławczego skontrolowania sprawy po raz drugi w sposób wszechstronny. Biorąc pod uwagę wywody przedstawione w uzasadnieniu orzeczenia Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] w przeciwieństwie do stanowiska skarżącego, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznaje, iż sprawa został rozpatrzona w postępowaniu odwoławczym w sposób wszechstronny, a organ ustosunkował się samodzielnie do każdego z postawionych skarżącemu zarzutów w aspekcie zebranych w sprawie dowodów i właściwych norm prawnych.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, iż czynności dowodowe przeprowadzone przez prowadzącego postępowanie dyscyplinarne wykonane od dnia 30 grudnia 2010r. do dnia 10 stycznia 2011r. były bezprawne, skutkując nadto bezprawność wydanych na ich podstawie postanowień i orzeczeń. Zdaniem skarżącego nie dokonano w sprawie przedłużenia postępowania stosownie do uregulowania art. 135e ust. 1 ustawy o Policji w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 2003r. nakazującego prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne wystąpić o jego przedłużenie do przełożonego nie później niż przed upływem 5 dni przed upływem terminu. Skarżący zakwestionował nadto, by postanowienie nr [...] z dnia [...] przedłużeniu czynności dowodowych do 2 miesięcy mogło być wydane przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w K.

Analiza akt sprawy pozwala stwierdzić, iż stanowisko skarżącego w powyższej kwestii nie jest zrozumiałe. Na karcie 297 akt znajduje się wniosek Komendanta Powiatowego Policji w P. z dnia 6 października 2010r. adresowany do Komendanta Wojewódzkiego Policji o przedłużenie czynności dowodowych do 2 miesięcy. Na karcie 305 kat zamieszczono postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. nr [...] z dnia [...] wydane na podstawie art. 135h ust. 1 ustawy o Policji o przedłużeniu postępowania dyscyplinarnego w sprawie skarżącego do 2 miesięcy. Zachowanie organów odpowiada zatem regulacjom wskazanym w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zwraca nadto uwagę, iż terminy wskazane w art. 135n ust. 1 i 2 ustawy o Policji nie są terminami zawitymi, których przekroczenie powoduje definitywne wygaśnięcie przysługującego podmiotowi prawa do tej czynności i ich przekroczenie nie powoduje nieważności wykonanych z ich przekroczeniem czynności. Dopiero upływ jednego roku od chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego zamyka możliwość działania organom Policji w kwestii dalszego prowadzenia postępowania dyscyplinarnego i wymierzenia obwinionemu kary.

Kolejny zarzut, a to brak sporządzenia protokołu z czynności zapoznania należy również do uchybień proceduralnych pozostających bez wpływu na treść wydanych w sprawie orzeczeń dyscyplinarnych.

Przyznać należy natomiast, iż podstawa prawna kontrolowanego orzeczenia została błędnie wskazana, gdyż w rzeczywistości orzeczono na mocy art. 135n ust. 4 pkt 1 i 2 powołując w podstawie prawnej orzeczenia art. 135n ust. 4 pkt 3 ustawy. Jednakże uchybienie to nie ma wpływu na wydane rozstrzygnięcie. Brak powołania podstawy prawnej w akcie administracyjnym względnie powołanie błędnej podstawy prawnej, jeżeli istnieje w rzeczywistości w systemie prawnym przepis pozwalający na działanie organu, nie może być traktowane jako podejmowanie działań bez podstawy prawnej, a w konsekwencji jako istotne naruszenie prawa. Zauważa się nadto, iż w końcowych wywodach uzasadnienia orzeczenia powołano właściwe przepisy uzasadniające wydane rozstrzygnięcie. Wyrażone przez organ stanowisko jest logicznym i wystarczającym wyjaśnieniem przyczyn skorzystania z możliwości, jakie daje organowi przepis art. 135n ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o Policji.

W konsekwencji powyższy rozważań słusznym jest uznanie, iż skarga nie mogła doprowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji pozostającej w zgodności z obowiązującymi przepisami prawa.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na mocy art. 151 p.p.s.a