I GZ 108/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2012-06-22Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zofia Przegalińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. Sp. z o.o. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Po 21/12 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. postanowieniem z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Po 21/12, odmówił S. Sp. z o.o. w P. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
Referując stan faktyczny sprawy, Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. strona wniosła skargę na wskazaną decyzję, w treści której zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podniosła, że wstrzymanie wykonania decyzji uzasadnione jest zarzutami skargi, a w przypadku oddalenia skargi Skarb Państwa nie zostanie pokrzywdzony, bowiem spółka posiada środki na uregulowanie należności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P., odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, przywołał treść przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej p.p.s.a.) i stwierdził, że strona powinna była uzasadnić wniosek, wskazując na określone okoliczności faktyczne, ewentualnie działając we własnym interesie, winna uprawdopodobnić możliwość ich wystąpienia, ponieważ ciężar uprawdopodobnienia tych okoliczności spoczywa na skarżącym. Sąd podkreślił, że w uzasadnieniu wniosku nie przedstawiono argumentacji przemawiającej za jego uwzględnieniem, lecz podniesiono jedynie zarzuty odnoszące się bezpośrednio do zaskarżonej decyzji, które na tym etapie postępowania nie mogły być wzięte pod uwagę. Skoro więc skarżąca nie powołała się na żadne konkretne zdarzenia świadczące o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej, Sąd odmówił zastosowania tej instytucji procesowej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazała, że nie można zgodzić się z twierdzeniem, że na skarżącym ciąży obowiązek wykazania przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ponieważ to Sąd w ramach swojej kompetencji powinien zbadać całokształt okoliczności opisanych w skardze i samodzielnie ocenić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, w ocenie Spółki, wartość roszczeń wynikających z decyzji będących przedmiotem kilku postępowań sądowoadministracyjnych powoduje niebezpieczeństwo zachwiania płynnością finansową skarżącej. Co więcej, zdaniem skarżącej, wszczęcie i prowadzenie egzekucji administracyjnej spowoduje niebezpieczeństwo wypowiedzenia przez banki umów kredytowych wiążących skarżącą, co będzie skutkowało obowiązkiem natychmiastowej spłaty kredytów, a w konsekwencji spowoduje znaczną szkodę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. precyzyjnie określa przesłanki dopuszczające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd jest uprawniony do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy – w tej kwestii stanowisko orzecznictwa i doktryny jest zgodne i niezmienne (por. postanowienie NSA z dni 27 lutego 2012 r., sygn. akt II FZ 140/12, postanowienie NSA z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II OZ 692/11, postanowienie NSA z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 1116/10, postanowienie NSA z dnia 6 listopada II OZ 975/09, postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GZ 132/12; B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz., Zakamycze 2005, s. 168, Tarno J.P., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis 2010, s. 207). Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, niewystarczające jest samo twierdzenie strony. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające dopiero żądać oceny, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Okolicznościami takimi mogą być m.in. wykazanie dochodu przedsiębiorstwa czy przedstawienie rozliczenia rocznego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (vide: postanowienie NSA z 31 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 632/11, postanowienie NSA z 6 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1976/11).
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skarżąca nie wykazała, aby zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku nie powołano żadnych okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić zaistnienie przesłanek przemawiających za zastosowaniem w rozpoznawanej sprawie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji. Żądanie wstrzymania wykonania decyzji bez wskazania konkretnych okoliczności i dowodów na potwierdzenie istnienia przesłanek uzasadniających takie żądanie należy, w skutek dokonanej wyżej wykładni art. 61 § 3 p.p.s.a. uznać za niewystarczające. Odwołanie się do zarzutów stawianych decyzji na tym wstępnym etapie sprawy sądowoadministracyjnej jest niecelowe, przedwczesne, bowiem zasadność zarzutów skargi może zostać poddana ocenie wyłącznie przy merytorycznym rozpoznaniu samej skargi. Jak słusznie bowiem podkreślił Sąd I instancji, WSA nie był władny badać przedstawionych zarzutów na etapie oceny wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
Jedynie na marginesie należy wskazać, że na podstawie art. 165 p.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Cytowany przepis warunkuje możliwość uchylenia bądź zmiany postanowień niekończących postępowania w sprawie zmianą okoliczności sprawy, przez co należy rozumieć zarówno zmianę okoliczności faktycznych, jakie sąd przyjął za podstawę rozstrzygnięcia, jak i zmianę okoliczności prawnych, które uzasadniałyby wydanie postanowienia odmiennej treści niż to, które zostało wcześniej wydane. Zmiana okoliczności musi zostać również uprawdopodobniona przez stronę.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Zofia Przegalińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Zofia Przegalińska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S. Sp. z o.o. w P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Po 21/12 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. postanowieniem z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Po 21/12, odmówił S. Sp. z o.o. w P. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.
Referując stan faktyczny sprawy, Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. strona wniosła skargę na wskazaną decyzję, w treści której zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podniosła, że wstrzymanie wykonania decyzji uzasadnione jest zarzutami skargi, a w przypadku oddalenia skargi Skarb Państwa nie zostanie pokrzywdzony, bowiem spółka posiada środki na uregulowanie należności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P., odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, przywołał treść przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej p.p.s.a.) i stwierdził, że strona powinna była uzasadnić wniosek, wskazując na określone okoliczności faktyczne, ewentualnie działając we własnym interesie, winna uprawdopodobnić możliwość ich wystąpienia, ponieważ ciężar uprawdopodobnienia tych okoliczności spoczywa na skarżącym. Sąd podkreślił, że w uzasadnieniu wniosku nie przedstawiono argumentacji przemawiającej za jego uwzględnieniem, lecz podniesiono jedynie zarzuty odnoszące się bezpośrednio do zaskarżonej decyzji, które na tym etapie postępowania nie mogły być wzięte pod uwagę. Skoro więc skarżąca nie powołała się na żadne konkretne zdarzenia świadczące o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej, Sąd odmówił zastosowania tej instytucji procesowej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego zmianę i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazała, że nie można zgodzić się z twierdzeniem, że na skarżącym ciąży obowiązek wykazania przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ponieważ to Sąd w ramach swojej kompetencji powinien zbadać całokształt okoliczności opisanych w skardze i samodzielnie ocenić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, w ocenie Spółki, wartość roszczeń wynikających z decyzji będących przedmiotem kilku postępowań sądowoadministracyjnych powoduje niebezpieczeństwo zachwiania płynnością finansową skarżącej. Co więcej, zdaniem skarżącej, wszczęcie i prowadzenie egzekucji administracyjnej spowoduje niebezpieczeństwo wypowiedzenia przez banki umów kredytowych wiążących skarżącą, co będzie skutkowało obowiązkiem natychmiastowej spłaty kredytów, a w konsekwencji spowoduje znaczną szkodę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. precyzyjnie określa przesłanki dopuszczające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd jest uprawniony do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy – w tej kwestii stanowisko orzecznictwa i doktryny jest zgodne i niezmienne (por. postanowienie NSA z dni 27 lutego 2012 r., sygn. akt II FZ 140/12, postanowienie NSA z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II OZ 692/11, postanowienie NSA z dnia 14 lipca 2010 r., sygn. akt I OSK 1116/10, postanowienie NSA z dnia 6 listopada II OZ 975/09, postanowienie NSA z dnia 8 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GZ 132/12; B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz., Zakamycze 2005, s. 168, Tarno J.P., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis 2010, s. 207). Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, niewystarczające jest samo twierdzenie strony. Niezbędne jest wskazanie na konkretne okoliczności pozwalające dopiero żądać oceny, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Okolicznościami takimi mogą być m.in. wykazanie dochodu przedsiębiorstwa czy przedstawienie rozliczenia rocznego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (vide: postanowienie NSA z 31 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 632/11, postanowienie NSA z 6 października 2011 r., sygn. akt II GSK 1976/11).
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że skarżąca nie wykazała, aby zaistniały przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku nie powołano żadnych okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić zaistnienie przesłanek przemawiających za zastosowaniem w rozpoznawanej sprawie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji. Żądanie wstrzymania wykonania decyzji bez wskazania konkretnych okoliczności i dowodów na potwierdzenie istnienia przesłanek uzasadniających takie żądanie należy, w skutek dokonanej wyżej wykładni art. 61 § 3 p.p.s.a. uznać za niewystarczające. Odwołanie się do zarzutów stawianych decyzji na tym wstępnym etapie sprawy sądowoadministracyjnej jest niecelowe, przedwczesne, bowiem zasadność zarzutów skargi może zostać poddana ocenie wyłącznie przy merytorycznym rozpoznaniu samej skargi. Jak słusznie bowiem podkreślił Sąd I instancji, WSA nie był władny badać przedstawionych zarzutów na etapie oceny wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
Jedynie na marginesie należy wskazać, że na podstawie art. 165 p.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Cytowany przepis warunkuje możliwość uchylenia bądź zmiany postanowień niekończących postępowania w sprawie zmianą okoliczności sprawy, przez co należy rozumieć zarówno zmianę okoliczności faktycznych, jakie sąd przyjął za podstawę rozstrzygnięcia, jak i zmianę okoliczności prawnych, które uzasadniałyby wydanie postanowienia odmiennej treści niż to, które zostało wcześniej wydane. Zmiana okoliczności musi zostać również uprawdopodobniona przez stronę.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
