IV SA/Wa 2545/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-06-17Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Łąpieś-Rosińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2014 r. o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi A. N. na działania Komendanta Głównego Policji postanawia: odrzucić zażalenie
Uzasadnienie
A. N., pismem z dnia 5 maja 2014 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zażalenie na postanowienie tegoż Sądu z dnia 25 kwietnia 2014 r. odrzucające zażalenie na postanowienie z dnia 18 marca 2014 r., którym z kolei odrzucono zażalenie na postanowienie z dnia 12 grudnia 2013 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Zażalenie nie zostało podpisane własnoręcznie przez żalącego się, lecz opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r., poz. 262 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o podpisie elektronicznym". Żalący się podniósł, że twierdzenie Sądu zawarte w uzasadnieniu, iż podpis elektroniczny nie ma zastosowania w postępowaniach administracyjnych jest bzdurą i naruszeniem art. 5 ww. ustawy.
Pismem z dnia 12 maja 2014 r. wezwano A. N. do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych zażalenia poprzez jego podpisanie w budynku Sądu w godzinach urzędowania lub nadesłanie podpisanego egzemplarza zażalenia, oraz nadesłanie 1 (jednego) egzemplarza odpisu zażalenia dla strony postępowania, pod rygorem jego odrzucenia. Wezwanie doręczono żalącemu się w dniu 16 maja 2014 r. (k. 98). Termin do uzupełnienia braków upłynął zatem z dniem 23 maja 2014 r.
A. N. nie wykonał we wskazanym wyżej terminie wezwania tutejszego Sądu. W odpowiedzi na nie, z dnia 16 maja 2014 r. podniósł, że wezwanie to jest bezzasadne, gdyż jego pisma są podpisywane elektronicznie z ważnym kwalifikowanym certyfikatem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu, ponieważ nie zostało podpisane własnoręcznie przez żalącego się.
Przepis art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") stanowi, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym. Należy do nich - zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. - podpis strony.
Brak podpisu strony jest brakiem formalnym, który uniemożliwia nadanie biegu zażaleniu i powoduje jego odrzucenie (art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.).
Kwestią o zasadniczym dla rozstrzygnięcia znaczeniu jest, czy podpis pod zażaleniem powinien być własnoręczny czy może być to podpis elektroniczny w rozumieniu ustawy o podpisie elektronicznym.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o podpisie elektronicznym, bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Powyższy przepis mówi o ustawie, przez co należy rozumieć ustawy szczególne dopuszczające możliwość posługiwania się podpisem elektronicznym w określonych sytuacjach, ponieważ w polskim systemie prawa nie ma przepisu generalnie zrównującego skutki prawne podpisu elektronicznego i podpisu własnoręcznego.
Takie przepisy szczególne istnieją w niektórych ustawach regulujących różne rodzaje czynności, np. art. 60 i art. 78 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz.121), art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), art. 57 § 5 pkt 1 i art. 63 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), art. 125 § 21 i art. 126 § 5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 ze zm.).
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. akt I OZ 541/13, aby można było posługiwać się w postępowaniu sądowoadministracyjnym podpisem elektronicznym, musi istnieć stosowny ku temu przepis we wskazanym akcie prawnym. W p.p.s.a. nie ma tego rodzaju normy, natomiast z samego faktu obowiązywania ustawy o podpisie elektronicznym nie można wywodzić, iż sposób podpisywania pism podpisem elektronicznym jest w procedurze sądowoadministracyjnej dopuszczalny. Przyjęcie innego stanowiska czyniłoby zbędnym wprowadzenie odpowiednich regulacji w ustawach szczególnych, skoro składanie pism procesowych podpisanych elektronicznie byłoby dopuszczalne już tylko z mocy ustawy o podpisie elektronicznym. Koniecznym jest również odwołać się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt I OPS 10/13, w której NSA stwierdza, że w aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym – z uwagi na treść art. 46 p.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o podpisie elektronicznym, w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Dla skuteczności zatem pisma wnoszonego przez stronę drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I OZ 969/12).
W myśl art. 46 § 4 p.p.s.a. jedynym przypadkiem zwalniającym od obowiązku złożenia własnoręcznego podpisu jest niemożność jego złożenia. Znajdzie on zastosowanie, gdy niemożność ta spowodowana będzie trwałą przyczyną, tj. kalectwem, chorobą, analfabetyzmem. W niniejszej sprawie nie ma on zastosowania.
Nietrafny jest zatem zarzut żalącego się naruszenia przez Sąd art. 5 ustawy o podpisie elektronicznym.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 w zw. z art. 194 § 3 i art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Łąpieś-Rosińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2014 r. o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi A. N. na działania Komendanta Głównego Policji postanawia: odrzucić zażalenie
Uzasadnienie
A. N., pismem z dnia 5 maja 2014 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zażalenie na postanowienie tegoż Sądu z dnia 25 kwietnia 2014 r. odrzucające zażalenie na postanowienie z dnia 18 marca 2014 r., którym z kolei odrzucono zażalenie na postanowienie z dnia 12 grudnia 2013 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Zażalenie nie zostało podpisane własnoręcznie przez żalącego się, lecz opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r., poz. 262 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o podpisie elektronicznym". Żalący się podniósł, że twierdzenie Sądu zawarte w uzasadnieniu, iż podpis elektroniczny nie ma zastosowania w postępowaniach administracyjnych jest bzdurą i naruszeniem art. 5 ww. ustawy.
Pismem z dnia 12 maja 2014 r. wezwano A. N. do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych zażalenia poprzez jego podpisanie w budynku Sądu w godzinach urzędowania lub nadesłanie podpisanego egzemplarza zażalenia, oraz nadesłanie 1 (jednego) egzemplarza odpisu zażalenia dla strony postępowania, pod rygorem jego odrzucenia. Wezwanie doręczono żalącemu się w dniu 16 maja 2014 r. (k. 98). Termin do uzupełnienia braków upłynął zatem z dniem 23 maja 2014 r.
A. N. nie wykonał we wskazanym wyżej terminie wezwania tutejszego Sądu. W odpowiedzi na nie, z dnia 16 maja 2014 r. podniósł, że wezwanie to jest bezzasadne, gdyż jego pisma są podpisywane elektronicznie z ważnym kwalifikowanym certyfikatem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zażalenie podlega odrzuceniu, ponieważ nie zostało podpisane własnoręcznie przez żalącego się.
Przepis art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") stanowi, że zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym. Należy do nich - zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. - podpis strony.
Brak podpisu strony jest brakiem formalnym, który uniemożliwia nadanie biegu zażaleniu i powoduje jego odrzucenie (art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.).
Kwestią o zasadniczym dla rozstrzygnięcia znaczeniu jest, czy podpis pod zażaleniem powinien być własnoręczny czy może być to podpis elektroniczny w rozumieniu ustawy o podpisie elektronicznym.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o podpisie elektronicznym, bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Powyższy przepis mówi o ustawie, przez co należy rozumieć ustawy szczególne dopuszczające możliwość posługiwania się podpisem elektronicznym w określonych sytuacjach, ponieważ w polskim systemie prawa nie ma przepisu generalnie zrównującego skutki prawne podpisu elektronicznego i podpisu własnoręcznego.
Takie przepisy szczególne istnieją w niektórych ustawach regulujących różne rodzaje czynności, np. art. 60 i art. 78 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz.121), art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), art. 57 § 5 pkt 1 i art. 63 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), art. 125 § 21 i art. 126 § 5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 ze zm.).
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. akt I OZ 541/13, aby można było posługiwać się w postępowaniu sądowoadministracyjnym podpisem elektronicznym, musi istnieć stosowny ku temu przepis we wskazanym akcie prawnym. W p.p.s.a. nie ma tego rodzaju normy, natomiast z samego faktu obowiązywania ustawy o podpisie elektronicznym nie można wywodzić, iż sposób podpisywania pism podpisem elektronicznym jest w procedurze sądowoadministracyjnej dopuszczalny. Przyjęcie innego stanowiska czyniłoby zbędnym wprowadzenie odpowiednich regulacji w ustawach szczególnych, skoro składanie pism procesowych podpisanych elektronicznie byłoby dopuszczalne już tylko z mocy ustawy o podpisie elektronicznym. Koniecznym jest również odwołać się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt I OPS 10/13, w której NSA stwierdza, że w aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym – z uwagi na treść art. 46 p.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o podpisie elektronicznym, w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Dla skuteczności zatem pisma wnoszonego przez stronę drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt I OZ 969/12).
W myśl art. 46 § 4 p.p.s.a. jedynym przypadkiem zwalniającym od obowiązku złożenia własnoręcznego podpisu jest niemożność jego złożenia. Znajdzie on zastosowanie, gdy niemożność ta spowodowana będzie trwałą przyczyną, tj. kalectwem, chorobą, analfabetyzmem. W niniejszej sprawie nie ma on zastosowania.
Nietrafny jest zatem zarzut żalącego się naruszenia przez Sąd art. 5 ustawy o podpisie elektronicznym.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 w zw. z art. 194 § 3 i art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.
