III SA/Gl 293/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
2014-06-16Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Herman /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. 1 2 3
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...]r. P. G. zaskarżył decyzję z [...] r. [...]. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podniósł, że jest jedynym żywicielem rodziny, jego zona przebywa na urlopie wychowawczym, jego wierzytelności zostały zajęte, nie posiada innych źródeł przychodu ani oszczędności, z których jego rodzina mogłaby podnieść koszty utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku poz. 270 t.j. ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zaistnieją szczególne ku temu okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z brzmienia cytowanego przepisu wynika jednoznacznie, że postanowienie Sądu wstrzymujące wykonanie zaskarżonej decyzji ma charakter wyjątkowy, tzn. jest odstępstwem od ogólnej reguły, w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, przy czym obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji spoczywa na stronie, która domaga się wydania takiego orzeczenia. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może nastąpić jedynie wtedy, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające jej zastosowanie, albowiem zasadą jest wykonywanie zaskarżonych aktów, zwłaszcza decyzji administracyjnych. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 2060/11, LEX nr 98462 i z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117).
Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, strona ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie konkretnych i obiektywnych okoliczności pozwalających przyjąć, że wstrzymanie wykonania aktu jest zasadne. Nie wystarcza jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonania decyzji. Twierdzenia strony o niebezpieczeństwie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wypadku wykonania decyzji, powinny zostać poparte dokumentami, które uwiarygodniłyby sytuację skarżącego (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117). Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Powinno zatem wskazywać konkretne okoliczności powodujące, że wykonanie aktu lub czynności będącej przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej spowoduje w stosunku do wnioskodawcy wystąpienie jednej lub obu przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 2014 r., II GZ 5/14). Obowiązkiem sądu jest ocena argumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia, nie zaś prowadzenie postępowania dowodowego co do przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 P.p.s.a.(postanowienie NSA z dnia 22 marca 2012 r., I FSK 182/12).
Należy mieć na uwadze także to, że Sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej, a katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (por postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2011 r., II OZ 1047/11, LEX nr 984678).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że przez pojęcie "znacznej szkody" należy rozumieć taką szkodę – majątkową, a także niemajątkową – która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2014 r., II OSK 106/14). Tak jak sama szkoda ma wystąpić po stronie wnioskodawcy, tak jej wielkość określana jako "znaczna" musi być oceniana na tle kondycji finansowej wnioskodawcy, czyli całościowej sytuacji majątkowej i zdolności płatniczych.
Natomiast za "trudne do odwrócenia skutki" należy uznać skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe, spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po długim czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 27 sierpnia 2013 r., I GZ 211/13 i postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2013 r., II GZ 671/13).
Mając to na uwadze należy stwierdzić, że skarżący nie wykazał w wystarczającym stopniu przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Sam bowiem fakt, że jak napisano w skardze, dochód skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej jest jedynym źródłem utrzymania jego rodziny nie oznacza automatycznie, że skarżący nie jest w stanie uiścić egzekwowanej należności, gdyż nieznana jest wysokość tego przychodu. Skarżący przesłał co prawda wydruk dotyczący braku przychodów jego małżonki, ale sam ten fakt nie stanowi wystarczającej pozytywnego rozstrzygnięcia jego wniosku. Nie przedłożył on żadnych dokumentów w toku postępowania wpadkowego w przedmiocie prawa pomocy, pomimo wezwania referendarza sądowego w tym zakresie, natomiast zapłacił wpis od skargi (zgodnie z oświadczeniem skarżącego, uiszczona kwota pochodziło z pomocy udzielonej przez osoby z rodziny). Tym samym Sąd nie jest w stanie zweryfikować okoliczności podanych w uzasadnieniu wniosku.
Wobec powyższego, mając na uwadze wszystkie podniesione już okoliczności Sąd, działając na podstawie powołanego wyżej art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Herman /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług w kwestii wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. 1 2 3
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...]r. P. G. zaskarżył decyzję z [...] r. [...]. W skardze zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podniósł, że jest jedynym żywicielem rodziny, jego zona przebywa na urlopie wychowawczym, jego wierzytelności zostały zajęte, nie posiada innych źródeł przychodu ani oszczędności, z których jego rodzina mogłaby podnieść koszty utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku poz. 270 t.j. ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zaistnieją szczególne ku temu okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z brzmienia cytowanego przepisu wynika jednoznacznie, że postanowienie Sądu wstrzymujące wykonanie zaskarżonej decyzji ma charakter wyjątkowy, tzn. jest odstępstwem od ogólnej reguły, w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, przy czym obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji spoczywa na stronie, która domaga się wydania takiego orzeczenia. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może nastąpić jedynie wtedy, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające jej zastosowanie, albowiem zasadą jest wykonywanie zaskarżonych aktów, zwłaszcza decyzji administracyjnych. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 2060/11, LEX nr 98462 i z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117).
Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, strona ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie konkretnych i obiektywnych okoliczności pozwalających przyjąć, że wstrzymanie wykonania aktu jest zasadne. Nie wystarcza jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonania decyzji. Twierdzenia strony o niebezpieczeństwie spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wypadku wykonania decyzji, powinny zostać poparte dokumentami, które uwiarygodniłyby sytuację skarżącego (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2011 r., II GSK 1799/11, LEX nr 965117). Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Powinno zatem wskazywać konkretne okoliczności powodujące, że wykonanie aktu lub czynności będącej przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej spowoduje w stosunku do wnioskodawcy wystąpienie jednej lub obu przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 2014 r., II GZ 5/14). Obowiązkiem sądu jest ocena argumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia, nie zaś prowadzenie postępowania dowodowego co do przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 P.p.s.a.(postanowienie NSA z dnia 22 marca 2012 r., I FSK 182/12).
Należy mieć na uwadze także to, że Sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej, a katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty (por postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2011 r., II OZ 1047/11, LEX nr 984678).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że przez pojęcie "znacznej szkody" należy rozumieć taką szkodę – majątkową, a także niemajątkową – która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2014 r., II OSK 106/14). Tak jak sama szkoda ma wystąpić po stronie wnioskodawcy, tak jej wielkość określana jako "znaczna" musi być oceniana na tle kondycji finansowej wnioskodawcy, czyli całościowej sytuacji majątkowej i zdolności płatniczych.
Natomiast za "trudne do odwrócenia skutki" należy uznać skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe, spowodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po długim czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z dnia 27 sierpnia 2013 r., I GZ 211/13 i postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2013 r., II GZ 671/13).
Mając to na uwadze należy stwierdzić, że skarżący nie wykazał w wystarczającym stopniu przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Sam bowiem fakt, że jak napisano w skardze, dochód skarżącego z prowadzonej działalności gospodarczej jest jedynym źródłem utrzymania jego rodziny nie oznacza automatycznie, że skarżący nie jest w stanie uiścić egzekwowanej należności, gdyż nieznana jest wysokość tego przychodu. Skarżący przesłał co prawda wydruk dotyczący braku przychodów jego małżonki, ale sam ten fakt nie stanowi wystarczającej pozytywnego rozstrzygnięcia jego wniosku. Nie przedłożył on żadnych dokumentów w toku postępowania wpadkowego w przedmiocie prawa pomocy, pomimo wezwania referendarza sądowego w tym zakresie, natomiast zapłacił wpis od skargi (zgodnie z oświadczeniem skarżącego, uiszczona kwota pochodziło z pomocy udzielonej przez osoby z rodziny). Tym samym Sąd nie jest w stanie zweryfikować okoliczności podanych w uzasadnieniu wniosku.
Wobec powyższego, mając na uwadze wszystkie podniesione już okoliczności Sąd, działając na podstawie powołanego wyżej art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
