IV SA/Wa 800/14
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-06-13Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alina Balicka /przewodniczący sprawozdawca/
Małgorzata Małaszewska-Litwiniec
Tomasz WykowskiSentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE oddala skargę
Uzasadnienie
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją nr [...], z dnia [...] lutego 2014 r., wydaną na podstawie art. 67 pkt 1 w związku z art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573 ze zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] nr [...], z dnia [...] września 2003 r. orzekającą o odmowie udzielenia cudzoziemce K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców ustalił następujący stan faktyczny sprawy.
W dniu 9 maja 2013 r. K. K. wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE wskazując, że w Polsce mieszka ponad 16 lat, w Polsce urodziło się dwoje jej dzieci, które chodzą tu do szkoły i znają tylko język polski, z Polską czują się związani, razem z mężem starają się tu budować przyszłość ich i ich dzieci. Organ I instancji, Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] września 2013 r. odmówił wnioskowanego zezwolenia stwierdzając, że cudzoziemka nie wykazała posiadania stabilnego i regularnego źródła dochodu. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców prowadząc postępowanie odwoławcze na skutek odwołania od decyzji organu I instancji wskazał, że wziął pod uwagę materiał dowodowy znajdujący się w aktach spraw o udzielenie K. K. zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, a także sprawy o udzielenie jej mężowi - A. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Organ ustalił, że wnioskodawczyni zamieszkuje na terytorium Polski z mężem A. K. oraz ich małoletnimi dziećmi: A. K. ur. [...] października 1997 r. w W. i K. K., ur. [...] kwietnia 2002 r. w T. Małoletni uczęszczają do szkół. Mąż cudzoziemki, A. K., wnioskiem z dnia 16 sierpnia 2012 r. wystąpił do Wojewody [...] o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi A. K. wnioskowanego zezwolenia. Decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2013 r. z uwagi na niewykazanie przez cudzoziemca spełnienia przesłanki z art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach. Na powyższe rozstrzygnięcie wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Organ ustalił, że w dniu [...] marca 2008 r. Wojewoda [...] decyzją nr [...] udzielił K. K. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 120, poz. 818), z terminem ważności do dnia 19 marca 2009 r. Kolejne zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony zostały udzielone cudzoziemce przez Wojewodę [...] w trybie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, na okres:
- od dnia 6 kwietnia 2009 r. do dnia 14 marca 2010 r.,
- od dnia 15 marca 2010 r. do dnia 14 marca 2012 r.,
- od dnia 27 czerwca 2012 r. do dnia 26 czerwca 2013 r.
Jednocześnie z dokumentu podróży cudzoziemki oraz prowadzonej przez Straż Graniczną ewidencji przekroczeń granicy Rzeczypospolitej Polskiej wynika, iż w okresie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku K. K. nie opuszczała terytorium Polski.
Cudzoziemka K. K. deklaruje zamieszkiwanie z mężem i ich dziećmi w lokalu przy ul. [...] w R. na podstawie umowy najmu zawartej w dniu [...] lutego 2009 r. na czas nieokreślony. Czynsz najmu został określony w wysokości 100 zł miesięcznie. Zgodnie z umową koszty eksploatacji lokalu ponoszą najemcy.
Organ wskazał, że stosownie do postanowień art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat, który posiada:
1) stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
2) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 65 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach stanowi, że dochód o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po odliczeniu kosztów zamieszkania, przypadający na każdego członka rodziny pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca lub na cudzoziemca, gdy jest osobą samotną, musi być wyższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.). Natomiast zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, w związku z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r., poz. 823) prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art. 40, 41, 53a, 78(6) i 91 przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł oraz osobie w rodzinie, której dochód nie przekracza kwoty 456 zł.
Ponadto zgodnie z treścią art. 65 ust. 3a ustawy o cudzoziemcach uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
Art. 67 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach stanowi natomiast, iż cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 65 ust. 1.
Stosownie do postanowień art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemiec jest obowiązany uzasadnić wniosek, przedstawić ważny dokument podróży oraz dołączyć do wniosku dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Tak więc ciężar dowodu w przedmiotowej sprawie, w kwestii spełniania przesłanek wymienionych w art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach spoczywa przede wszystkim na wnioskodawcy.
Z ustaleń organu wynika, że pobyt cudzoziemki w okresie co najmniej 5 lat poprzedzających złożenie wniosku jest legalny i nieprzerwany w rozumieniu art. 64 ust. 6 ustawy o cudzoziemcach.
Organ stoi na stanowisku, że ustalenie dochodów, jakie strona uzyskiwała w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o udzielnie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest konieczne dla prawidłowego stwierdzenia, czy posiadane przez nią źródło dochodu nosi cechy określone w art. 65 ust. 1 pkt 1, tj. stabilnego i regularnego źródła dochodu, z uwzględnieniem art. 65 ust. 3 i 3a ustawy o cudzoziemcach. Stwierdzenie to musi być poprzedzone również analizą obecnych źródeł dochodu strony.
Organ wskazał, iż przez stabilne źródło dochodu należy rozumieć źródło: "niezmieniąjące się przez dłuższy czas, powracające do równowagi po ewentualnym okresie zakłócenia". Organ wyjaśnił, iż wymóg "stabilności i regularności" źródła dochodu wskazuje, iż wolą ustawodawcy było, aby cudzoziemiec starający się o przyznanie statusu rezydenta długoterminowego UE wykazał się dochodami nie zmieniającymi się przez dłuższy czas, w szczególności nie spadającymi poniżej określonego przepisami minimum. Posiadanie takiego źródła dochodu stwarza bowiem realne podstawy do przyjęcia, że również po otrzymaniu wnioskowanego statusu dochody te cudzoziemiec będzie nadal otrzymywał i nie będzie zmuszony do korzystania z pomocy społecznej.
W ocenie organu odwoławczego nie jest zasadny pogląd, że skoro w przeszłości cudzoziemka otrzymywała zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i wówczas posiadane przez nią źródło dochodu oceniono jako wystarczające to, że w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach z góry należy uznać, że posiadane źródło dochodu nosi cechę stabilności, w kontekście bezterminowości zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Fakt wykazania przez stronę, iż będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótkiej perspektywie czasowej, co umożliwi jej udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - nie będzie automatycznie uzasadniał stwierdzenia, iż osoba taka będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w dłuższej perspektywie czasowej.
Tak więc, ustalenie dochodów, jakie cudzoziemka uzyskiwała w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o udzielnie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest konieczne dla prawidłowego stwierdzenia, czy posiadane przez nią źródło dochodu nosi cechy określone w art. 65 ust. 1 pkt 1 z uwzględnieniem art. 65 ust. 3 i 3a ustawy o cudzoziemcach.
Organ wskazał, że uwzględniając fakt, iż K. K. zamieszkuje i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem A. K. i dwójką dzieci ich łączny dochód, po pomniejszeniu o koszty zamieszkania powinien być wyższy niż: 1.404 PLN miesięcznie (4 osoby x 351 PLN) do 30.09.2012 r. i wyższy niż 1.824 PLN miesięcznie (4 osoby x 456PLN) od 01.10.2012 r., aby przewyższać w/w progi dochodu od których przyznawana jest pomoc społeczna.
Organ ustalił w oparciu o przesłane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. zestawienia zadeklarowanych przez K. K. i A. K. dochodów w latach 2008 – 2012 r., uzyskane w tym czasie przez nich dochody (przychód minus składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenia zdrowotne i podatek pobrane zaliczki na podatek plus nadpłaty zaliczek):
|Rok |Łączny dochód małżonków |Dochód pani K. K. (PLN) |Dochód pana A. K. (PLN) |
| |(PLN) | | |
|2008 |8.618, 78 |0 |8.618, 78 |
| |tj. 718,23 miesięcznie | | |
|2009 |7.437, 60 tj. 619,80 miesięcznie |Wspólne zeznanie podatkowe: P1T-37 (przychód pani K. K.: 3.508, por. k 51; |
| | |Przychód pana A. K.: 5.840 PLN, k. 52). |
|2010 |840,90 + 429 nadpłaty zaliczki na podatek |840,90 |0 |
| |z roku poprzedniego, = 1.269,90 tj. 105,82| | |
| |miesięcznie | | |
|2011 |4.664,75 + 22 nadpłaty zaliczki na podatek|0* |4.664,75 PLN |
| |z roku poprzedniego, = 4.686.74 tj. 390,56| | |
| |miesięcznie | | |
|2012 |30.253,45 |Wspólne zeznanie podatko we: PIJ-37 (przychód pani K. K.: 16.145,71, z tego |
| |(tj. 2.521,12 miesięcznie, k. ó- 11, |9.288,73 ze stosunku pracy i 6.856,98 z innych źródeł - kwota wypłaconego |
| |141-147) |cudzoziemce zasiłku chorobowego, por. k. 162; Przychód pana A. K.: 20.000 ze |
| | |stosunku pracy). |
|2013 | |Od dnia 01.01.2013r. do dnia |Od dnia 01.01.2013r. do dnia 28.02.2013r.|
| | |28.02.2013r. strona przebywała na |pan A. K. przebywał na urlopie |
| | |urlopie bezpłatnym, Cudzoziemka |bezpłatnym. |
| | |deklaruje, że od dnia 01.03.2013r. nie |Od dnia 01.03.2013r. do dnia 08. |
| | |wykonuje pracy. |05.2013r. cudzoziemiec, jak deklaruje nie|
| | | |wykonywał pracy. |
Jednocześnie organ ustalił, że w dniu 09.05.2013 r. cudzoziemiec zawarł umową o pracę z panem K. B. za wynagrodzeniem w wysokości 3.500 PLN brutto. Nie wykazano jednak, aby po dniu 25.09.2013r. (wydanie przez organ ostatecznej decyzji w sprawie o udzielenie panu A. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE) A. K. posiadał tytuł pobytowy uprawniający go do wykonywania w Polsce pracy. Zatem dochody uzyskane przez A. K. po dniu 25 września 2013 r. z tytułu zatrudnienia u pana K. B. nie mogą zostać uwzględnione, gdyż są one uzyskiwane z naruszeniem ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jak wynika z materiału dowodowego K. K. od dnia 1 marca 2013 r. nie posiada własnego źródła dochodu i pozostaje na utrzymaniu męża A. K. Cudzoziemka nie udokumentowała, aby po dniu 25 września 2013 r. jej mąż uzyskiwał legalne dochody, które mogłyby zostać uwzględnione, jako źródło dochodu ich rodziny. Dochody uzyskiwane przez A. K. po w/w dniu z tytułu zatrudnienia u pana K. R. nie mogą zostać uwzględnione, gdyż strona nie wykazała, aby po tym dniu pan A. K. posiadał uprawnienie do pobytu i tym samym wykonywania pracy na terytorium Polski. K. K. nie wykazała zatem, aby jej rodzina obecnie posiadała źródło dochodu, które byłoby przede wszystkim legalne i które spełniałoby wymóg określony w art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. wniosła K. K.. Skarżąca zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:
- art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach poprzez wadliwe i dowolne przyjęcie, że wnioskodawczyni ubiegająca się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie posiada stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jej utrzymaniu, poprzez wadliwe analizowanie tej przesłanki przez okres 5 lat ( wbrew ustawie ) poprzedzających złożenie wniosku zamiast poprzestać na analizie okresu z chwili złożenia wniosku i perspektyw na najbliższą przyszłość,
- art. 67 pkt. 1 ustawy o cudzoziemcach poprzez jego zastosowanie, które wynika z błędnego procesu subsumpcji stanu faktycznego do litery prawa,
- art. 6-9, art. 75, art. 77 § 1 oraz art. 107 k.p.a. gdyż nie wyjaśniono istotnych okoliczności sprawy, przemilczano okoliczności, fakty i dowody przedkładane przez stronę odwołującą się jak też okoliczności znane z urzędu ( m.in. fakt udzielania w poprzednich latach zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, gdzie bezwzględnie wymagane było również posiadanie stałych i stabilnych źródeł dochodu na odpowiednim poziomie - co ostatecznie czyni zaskarżoną decyzję dowolną a nie uznaniową.
Wobec powyższych zarzutów skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji stosownie do art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w zw. z art. 16 i art. 110 k.p.a., gdyż przedmiotem analizy była sytuacja dochodowa wnioskodawczyni i jej rodziny w okresie 2008 – 2012 r. rozstrzygnięta w prawomocnych decyzjach tego samego organu na korzyść skarżącej, poprzez udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w tym okresie i uznanie że spełnia warunek posiadania stałych i stabilnych dochodów.
Z ostrożności procesowej skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, badając prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.
Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy, wad w postępowaniu administracyjnym, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), przy czym na podstawie art. 134 § 1 cytowanej ustawy, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Przeprowadzona pod względem zgodności z prawem kontrola zaskarżonej decyzji, w ramach wskazanych kryteriów, prowadzi do oceny, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Sąd nie dopatrzył się w działaniu organu administracji ani naruszenia norm prawa materialnego, ani też naruszenia przepisów postępowania.
Przedmiotem skargi jest decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. o odmowie udzielenia cudzoziemce – K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE zostało wprowadzone do ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573, ze zm.) w celu transpozycji Dyrektywy Rady nr 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich, będących rezydentami długoterminowymi (Dz. U. UE. L. 2004. 16. 44 ze zm.), która zobowiązała państwa członkowskie do przyznania statusu rezydenta długoterminowego obywatelom państw trzecich, którzy zamieszkiwali legalnie i nieprzerwanie na ich terytorium przez okres pięciu lat w warunkach określonych w dyrektywie.
Rezydentem długoterminowym UE może zostać obywatel państwa trzeciego, który nie jest obywatelem Unii w rozumieniu postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. 2004.90.864/2). Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się na czas nieoznaczony. Omawiana instytucja pod wieloma względami zrównuje cudzoziemca w prawach z obywatelem polskim, umożliwiając mu bezterminowy pobyt w Polsce i uzyskanie w przyszłości obywatelstwa polskiego. Skutki udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie ograniczają się wyłącznie do prawa pobytu w Polsce, lecz na zasadach określonych w przedmiotowej dyrektywie, cudzoziemiec może zamieszkiwać w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Stosownie do art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat, który posiada:
1. stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymanie,
2. ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
Postanowienia art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach nakładają więc na organ obowiązek zbadania w pierwszej kolejności, czy pobyt cudzoziemca wnioskującego o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest legalny i nieprzerwany, co najmniej przez 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku. W zależności od poczynionych ustaleń w powyższym zakresie, organ w przypadku stwierdzenia spełnienia przesłanki wymaganego okresu legalnego i nieprzerwanego pobytu, przystąpi do oceny, czy wnioskodawca spełnia pozostałe przesłanki.
W sprawie niniejszej poza sporem pozostaje kwestia, że cudzoziemka K. K. w wymaganym ustawą okresie 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej legalnie, na podstawie zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonych w oparciu o treść art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach.
Organ ustalił również, że skarżąca objęta jest ubezpieczeniem zdrowotnym, zatem spełnia przesłankę z art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach.
Z kolei zgodnie z art. 65 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po odliczeniu kosztów zamieszkania, przypadający na każdego członka rodziny pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca lub na cudzoziemca, gdy jest osobą samotną, musi być wyższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182). Natomiast zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, w związku z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U.
z 2012 r., poz. 823) prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej,
z zastrzeżeniem art. 40, 41, 53a, 78 i 91, przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł i 456 zł dla osoby w rodzinie.
Ponadto zgodnie z art. 65 ust. 3a ustawy o cudzoziemcach uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
Z tym, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o:
1) miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
2) składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych przepisach;
3) kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.
Art. 67 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach stanowi natomiast, iż cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 65 ust. 1 ustawy.
Wobec ustalenia legalnego i nieprzerwanego pobytu skarżącej w Polsce w okresie 5 lat bezpośrednio przed złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, organ zobowiązany był do zbadania czy cudzoziemka posiada stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny.
Oceniając stabilność i regularność posiadanego przez cudzoziemkę źródła dochodu w kontekście zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE należało uwzględnić jego legalność, niezmienność przez dłuższy czas, poziom na jakim dochody kształtowały się w dłuższej perspektywie czasowej oraz powtarzalność w określonych odstępach czasu. W orzecznictwie podkreśla się, iż nie jest wystarczające wykazanie, że strona będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótszej perspektywie czasowej, co wystarczałoby, gdyby ubiegano się
o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego trzeba wziąć pod uwagę bezterminowość udzielanego zezwolenia.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że poczynając od 2008 roku, dochody rodziny skarżącej ulegały znacznym wahaniom. Organ w toku postępowania administracyjnego poczynając od 2008 r. szczegółowo ustalił miejsca pracy skarżącej i jej męża oraz wysokość uzyskiwanych przez nich dochodów. Z materiału dowodowego wynika, że w latach 2008 - 2011 dochody rodziny skarżącej były znacznie niższe niż wysokość dochodu, od którego przyznawana jest pomoc społeczna. Stabilizacja materialna rodziny nastąpiła w 2012 r., w którym miesięczny dochód rodziny wynosił 2.521,12 zł. Jednocześnie skarżąca nie udokumentowała faktycznych dochodów jej rodziny uzyskanych w 2013 r. Skarżąca miała możliwość jeszcze na etapie postępowania odwoławczego jak również przed sądem udokumentowania dochodów rodziny poprzez złożenie dowodu w postaci kopii zeznania podatkowego za 2013 r. Samo powoływanie się przez skarżącą na umowę o pracę jaką zawarł jej mąż z pracodawcą K. B. w dniu 9 maja 2013 r. , w okolicznościach przedmiotowej sprawy, jest niewystarczające.
Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, Sąd podziela stanowisko organu, że cudzoziemka nie wykazał, że posiadane przez jej rodzinę źródło dochodu nosi cechę stabilności w kontekście bezterminowości zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, gdyż przez znaczny okres czasu, dochody jej i jej rodziny były istotnie niższe niż wymagane kryterium dochodowe, co upoważniało organ do uznania, że wysokość obecnych i przeszłości dochodów skarżącej pozbawiona jest cech stabilności.
Sąd podzielił również stanowisko organu, iż przy ocenie stałego i regularnego źródła dochodu dla rezydenta długoterminowego UE nie ma znaczenia otrzymywanie przez rodzinę skarżącej darowizn w kwocie 5 000 USD, albowiem wsparcie finansowe otrzymywane od rodziny w postaci darowizny oraz środki zgromadzone na rachunku bankowym nie noszą cech regularności i stabilności oraz mają charakter wyczerpywalny.
Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest udzielane na czas nieoznaczony, zatem pobyt cudzoziemca, który posiada takie zezwolenie, jest bezterminowy i w tym sensie ma charakter trwały. Wprawdzie ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r., która utraciła moc z dniem 1 maja 2014 r., w art. 69 ust. 1 przewidywała możliwość cofnięcia takiego zezwolenia, to jednak decyzja w tym zakresie nie mogła być oparta na względach ekonomicznych (art. 12 ust. 2 dyrektywy 2003/109/WE). Dlatego przy ubieganie się o ten typ zezwolenia, istotnego znaczenia nabiera wykazanie stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na utrzymaniu. Wykazanie stabilnego i regularnego źródła dochodu nie może dotyczyć jedynie okresu bezpośrednio związanego z datą złożenia wniosku o zezwolenie. Dokonanie oceny, że uzyskiwany dochód posiada ww. cechy musi dotyczyć jakiegoś przedziału czasowego, gdyż pojęcia stabilny i regularny odnoszą się do pewnej powtarzalności. Powtarzalność może być oceniona w pewnym przedziale czasowym, którego zasięg zależy od okoliczności danej sprawy. W orzecznictwie ugruntował się pogląd, że oceniając stabilność i regularność posiadanego przez cudzoziemca źródła dochodu, o którym mowa w art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, w kontekście zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE należy uwzględnić jego legalność, niezmienność przez dłuższy okres czasu, poziom na jakim kształtowały się dochody w dłuższej perspektywie czasowej oraz powtarzalność w określonych odstępach czasu. Nie jest wystarczające wykazanie, że osoba będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótszej perspektywie czasowej, co wystarczałoby, gdyby ubiegano się o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony (wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 r., V SA/Wa 1630/10, Lex nr 995817). Mając powyższe na uwadze, niezasadny jest zarzut nieważności zaskarżonej decyzji stosownie do art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w zw. z art. 16 i art. 110 k.p.a. Cudzoziemiec uzyskując zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach również musi posiadać stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny, pozostających na jego utrzymaniu (art. 53b ust. 1 pkt 2). Jednakże stosownie do art. 56 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się każdorazowo na okres niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 2 lata. I ta perspektywa czasowa w porównaniu z bezterminowością udzielanego zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE wskazuje na inną perspektywę czasową przy ocenie posiadania przez cudzoziemca stabilnego i regularnego źródła dochodu.
Poczynione zatem przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców jak
i Wojewodę [...] ustalenia, co do stabilności źródła dochodu skarżącej wykazały, iż skarżąca nie udokumentowała cech stabilności swojego dochodu, z uwzględnieniem ustawowego progu wymaganego do uznania jego za wystarczający do pokrycia kosztów utrzymania na terytorium Polski, w kontekście ubiegania się przez skarżącą o udzielenie bezterminowego zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Alina Balicka /przewodniczący sprawozdawca/Małgorzata Małaszewska-Litwiniec
Tomasz Wykowski
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE oddala skargę
Uzasadnienie
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją nr [...], z dnia [...] lutego 2014 r., wydaną na podstawie art. 67 pkt 1 w związku z art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573 ze zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] nr [...], z dnia [...] września 2003 r. orzekającą o odmowie udzielenia cudzoziemce K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców ustalił następujący stan faktyczny sprawy.
W dniu 9 maja 2013 r. K. K. wystąpiła do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE wskazując, że w Polsce mieszka ponad 16 lat, w Polsce urodziło się dwoje jej dzieci, które chodzą tu do szkoły i znają tylko język polski, z Polską czują się związani, razem z mężem starają się tu budować przyszłość ich i ich dzieci. Organ I instancji, Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] września 2013 r. odmówił wnioskowanego zezwolenia stwierdzając, że cudzoziemka nie wykazała posiadania stabilnego i regularnego źródła dochodu. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców prowadząc postępowanie odwoławcze na skutek odwołania od decyzji organu I instancji wskazał, że wziął pod uwagę materiał dowodowy znajdujący się w aktach spraw o udzielenie K. K. zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, a także sprawy o udzielenie jej mężowi - A. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Organ ustalił, że wnioskodawczyni zamieszkuje na terytorium Polski z mężem A. K. oraz ich małoletnimi dziećmi: A. K. ur. [...] października 1997 r. w W. i K. K., ur. [...] kwietnia 2002 r. w T. Małoletni uczęszczają do szkół. Mąż cudzoziemki, A. K., wnioskiem z dnia 16 sierpnia 2012 r. wystąpił do Wojewody [...] o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi A. K. wnioskowanego zezwolenia. Decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2013 r. z uwagi na niewykazanie przez cudzoziemca spełnienia przesłanki z art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach. Na powyższe rozstrzygnięcie wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Organ ustalił, że w dniu [...] marca 2008 r. Wojewoda [...] decyzją nr [...] udzielił K. K. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2007 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 120, poz. 818), z terminem ważności do dnia 19 marca 2009 r. Kolejne zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony zostały udzielone cudzoziemce przez Wojewodę [...] w trybie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, na okres:
- od dnia 6 kwietnia 2009 r. do dnia 14 marca 2010 r.,
- od dnia 15 marca 2010 r. do dnia 14 marca 2012 r.,
- od dnia 27 czerwca 2012 r. do dnia 26 czerwca 2013 r.
Jednocześnie z dokumentu podróży cudzoziemki oraz prowadzonej przez Straż Graniczną ewidencji przekroczeń granicy Rzeczypospolitej Polskiej wynika, iż w okresie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku K. K. nie opuszczała terytorium Polski.
Cudzoziemka K. K. deklaruje zamieszkiwanie z mężem i ich dziećmi w lokalu przy ul. [...] w R. na podstawie umowy najmu zawartej w dniu [...] lutego 2009 r. na czas nieokreślony. Czynsz najmu został określony w wysokości 100 zł miesięcznie. Zgodnie z umową koszty eksploatacji lokalu ponoszą najemcy.
Organ wskazał, że stosownie do postanowień art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat, który posiada:
1) stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
2) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 65 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach stanowi, że dochód o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po odliczeniu kosztów zamieszkania, przypadający na każdego członka rodziny pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca lub na cudzoziemca, gdy jest osobą samotną, musi być wyższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz. U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.). Natomiast zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, w związku z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r., poz. 823) prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art. 40, 41, 53a, 78(6) i 91 przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł oraz osobie w rodzinie, której dochód nie przekracza kwoty 456 zł.
Ponadto zgodnie z treścią art. 65 ust. 3a ustawy o cudzoziemcach uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
Art. 67 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach stanowi natomiast, iż cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 65 ust. 1.
Stosownie do postanowień art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemiec jest obowiązany uzasadnić wniosek, przedstawić ważny dokument podróży oraz dołączyć do wniosku dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Tak więc ciężar dowodu w przedmiotowej sprawie, w kwestii spełniania przesłanek wymienionych w art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach spoczywa przede wszystkim na wnioskodawcy.
Z ustaleń organu wynika, że pobyt cudzoziemki w okresie co najmniej 5 lat poprzedzających złożenie wniosku jest legalny i nieprzerwany w rozumieniu art. 64 ust. 6 ustawy o cudzoziemcach.
Organ stoi na stanowisku, że ustalenie dochodów, jakie strona uzyskiwała w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o udzielnie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest konieczne dla prawidłowego stwierdzenia, czy posiadane przez nią źródło dochodu nosi cechy określone w art. 65 ust. 1 pkt 1, tj. stabilnego i regularnego źródła dochodu, z uwzględnieniem art. 65 ust. 3 i 3a ustawy o cudzoziemcach. Stwierdzenie to musi być poprzedzone również analizą obecnych źródeł dochodu strony.
Organ wskazał, iż przez stabilne źródło dochodu należy rozumieć źródło: "niezmieniąjące się przez dłuższy czas, powracające do równowagi po ewentualnym okresie zakłócenia". Organ wyjaśnił, iż wymóg "stabilności i regularności" źródła dochodu wskazuje, iż wolą ustawodawcy było, aby cudzoziemiec starający się o przyznanie statusu rezydenta długoterminowego UE wykazał się dochodami nie zmieniającymi się przez dłuższy czas, w szczególności nie spadającymi poniżej określonego przepisami minimum. Posiadanie takiego źródła dochodu stwarza bowiem realne podstawy do przyjęcia, że również po otrzymaniu wnioskowanego statusu dochody te cudzoziemiec będzie nadal otrzymywał i nie będzie zmuszony do korzystania z pomocy społecznej.
W ocenie organu odwoławczego nie jest zasadny pogląd, że skoro w przeszłości cudzoziemka otrzymywała zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i wówczas posiadane przez nią źródło dochodu oceniono jako wystarczające to, że w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach z góry należy uznać, że posiadane źródło dochodu nosi cechę stabilności, w kontekście bezterminowości zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE. Fakt wykazania przez stronę, iż będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótkiej perspektywie czasowej, co umożliwi jej udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - nie będzie automatycznie uzasadniał stwierdzenia, iż osoba taka będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w dłuższej perspektywie czasowej.
Tak więc, ustalenie dochodów, jakie cudzoziemka uzyskiwała w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o udzielnie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest konieczne dla prawidłowego stwierdzenia, czy posiadane przez nią źródło dochodu nosi cechy określone w art. 65 ust. 1 pkt 1 z uwzględnieniem art. 65 ust. 3 i 3a ustawy o cudzoziemcach.
Organ wskazał, że uwzględniając fakt, iż K. K. zamieszkuje i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem A. K. i dwójką dzieci ich łączny dochód, po pomniejszeniu o koszty zamieszkania powinien być wyższy niż: 1.404 PLN miesięcznie (4 osoby x 351 PLN) do 30.09.2012 r. i wyższy niż 1.824 PLN miesięcznie (4 osoby x 456PLN) od 01.10.2012 r., aby przewyższać w/w progi dochodu od których przyznawana jest pomoc społeczna.
Organ ustalił w oparciu o przesłane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. zestawienia zadeklarowanych przez K. K. i A. K. dochodów w latach 2008 – 2012 r., uzyskane w tym czasie przez nich dochody (przychód minus składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenia zdrowotne i podatek pobrane zaliczki na podatek plus nadpłaty zaliczek):
|Rok |Łączny dochód małżonków |Dochód pani K. K. (PLN) |Dochód pana A. K. (PLN) |
| |(PLN) | | |
|2008 |8.618, 78 |0 |8.618, 78 |
| |tj. 718,23 miesięcznie | | |
|2009 |7.437, 60 tj. 619,80 miesięcznie |Wspólne zeznanie podatkowe: P1T-37 (przychód pani K. K.: 3.508, por. k 51; |
| | |Przychód pana A. K.: 5.840 PLN, k. 52). |
|2010 |840,90 + 429 nadpłaty zaliczki na podatek |840,90 |0 |
| |z roku poprzedniego, = 1.269,90 tj. 105,82| | |
| |miesięcznie | | |
|2011 |4.664,75 + 22 nadpłaty zaliczki na podatek|0* |4.664,75 PLN |
| |z roku poprzedniego, = 4.686.74 tj. 390,56| | |
| |miesięcznie | | |
|2012 |30.253,45 |Wspólne zeznanie podatko we: PIJ-37 (przychód pani K. K.: 16.145,71, z tego |
| |(tj. 2.521,12 miesięcznie, k. ó- 11, |9.288,73 ze stosunku pracy i 6.856,98 z innych źródeł - kwota wypłaconego |
| |141-147) |cudzoziemce zasiłku chorobowego, por. k. 162; Przychód pana A. K.: 20.000 ze |
| | |stosunku pracy). |
|2013 | |Od dnia 01.01.2013r. do dnia |Od dnia 01.01.2013r. do dnia 28.02.2013r.|
| | |28.02.2013r. strona przebywała na |pan A. K. przebywał na urlopie |
| | |urlopie bezpłatnym, Cudzoziemka |bezpłatnym. |
| | |deklaruje, że od dnia 01.03.2013r. nie |Od dnia 01.03.2013r. do dnia 08. |
| | |wykonuje pracy. |05.2013r. cudzoziemiec, jak deklaruje nie|
| | | |wykonywał pracy. |
Jednocześnie organ ustalił, że w dniu 09.05.2013 r. cudzoziemiec zawarł umową o pracę z panem K. B. za wynagrodzeniem w wysokości 3.500 PLN brutto. Nie wykazano jednak, aby po dniu 25.09.2013r. (wydanie przez organ ostatecznej decyzji w sprawie o udzielenie panu A. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE) A. K. posiadał tytuł pobytowy uprawniający go do wykonywania w Polsce pracy. Zatem dochody uzyskane przez A. K. po dniu 25 września 2013 r. z tytułu zatrudnienia u pana K. B. nie mogą zostać uwzględnione, gdyż są one uzyskiwane z naruszeniem ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Jak wynika z materiału dowodowego K. K. od dnia 1 marca 2013 r. nie posiada własnego źródła dochodu i pozostaje na utrzymaniu męża A. K. Cudzoziemka nie udokumentowała, aby po dniu 25 września 2013 r. jej mąż uzyskiwał legalne dochody, które mogłyby zostać uwzględnione, jako źródło dochodu ich rodziny. Dochody uzyskiwane przez A. K. po w/w dniu z tytułu zatrudnienia u pana K. R. nie mogą zostać uwzględnione, gdyż strona nie wykazała, aby po tym dniu pan A. K. posiadał uprawnienie do pobytu i tym samym wykonywania pracy na terytorium Polski. K. K. nie wykazała zatem, aby jej rodzina obecnie posiadała źródło dochodu, które byłoby przede wszystkim legalne i które spełniałoby wymóg określony w art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. wniosła K. K.. Skarżąca zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:
- art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach poprzez wadliwe i dowolne przyjęcie, że wnioskodawczyni ubiegająca się o zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie posiada stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jej utrzymaniu, poprzez wadliwe analizowanie tej przesłanki przez okres 5 lat ( wbrew ustawie ) poprzedzających złożenie wniosku zamiast poprzestać na analizie okresu z chwili złożenia wniosku i perspektyw na najbliższą przyszłość,
- art. 67 pkt. 1 ustawy o cudzoziemcach poprzez jego zastosowanie, które wynika z błędnego procesu subsumpcji stanu faktycznego do litery prawa,
- art. 6-9, art. 75, art. 77 § 1 oraz art. 107 k.p.a. gdyż nie wyjaśniono istotnych okoliczności sprawy, przemilczano okoliczności, fakty i dowody przedkładane przez stronę odwołującą się jak też okoliczności znane z urzędu ( m.in. fakt udzielania w poprzednich latach zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, gdzie bezwzględnie wymagane było również posiadanie stałych i stabilnych źródeł dochodu na odpowiednim poziomie - co ostatecznie czyni zaskarżoną decyzję dowolną a nie uznaniową.
Wobec powyższych zarzutów skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji stosownie do art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w zw. z art. 16 i art. 110 k.p.a., gdyż przedmiotem analizy była sytuacja dochodowa wnioskodawczyni i jej rodziny w okresie 2008 – 2012 r. rozstrzygnięta w prawomocnych decyzjach tego samego organu na korzyść skarżącej, poprzez udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w tym okresie i uznanie że spełnia warunek posiadania stałych i stabilnych dochodów.
Z ostrożności procesowej skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, badając prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.
Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy, wad w postępowaniu administracyjnym, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), przy czym na podstawie art. 134 § 1 cytowanej ustawy, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Przeprowadzona pod względem zgodności z prawem kontrola zaskarżonej decyzji, w ramach wskazanych kryteriów, prowadzi do oceny, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Sąd nie dopatrzył się w działaniu organu administracji ani naruszenia norm prawa materialnego, ani też naruszenia przepisów postępowania.
Przedmiotem skargi jest decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2014 r. utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. o odmowie udzielenia cudzoziemce – K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE zostało wprowadzone do ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573, ze zm.) w celu transpozycji Dyrektywy Rady nr 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotyczącej statusu obywateli państw trzecich, będących rezydentami długoterminowymi (Dz. U. UE. L. 2004. 16. 44 ze zm.), która zobowiązała państwa członkowskie do przyznania statusu rezydenta długoterminowego obywatelom państw trzecich, którzy zamieszkiwali legalnie i nieprzerwanie na ich terytorium przez okres pięciu lat w warunkach określonych w dyrektywie.
Rezydentem długoterminowym UE może zostać obywatel państwa trzeciego, który nie jest obywatelem Unii w rozumieniu postanowień Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. 2004.90.864/2). Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się na czas nieoznaczony. Omawiana instytucja pod wieloma względami zrównuje cudzoziemca w prawach z obywatelem polskim, umożliwiając mu bezterminowy pobyt w Polsce i uzyskanie w przyszłości obywatelstwa polskiego. Skutki udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie ograniczają się wyłącznie do prawa pobytu w Polsce, lecz na zasadach określonych w przedmiotowej dyrektywie, cudzoziemiec może zamieszkiwać w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Stosownie do art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat, który posiada:
1. stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymanie,
2. ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
Postanowienia art. 65 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach nakładają więc na organ obowiązek zbadania w pierwszej kolejności, czy pobyt cudzoziemca wnioskującego o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest legalny i nieprzerwany, co najmniej przez 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku. W zależności od poczynionych ustaleń w powyższym zakresie, organ w przypadku stwierdzenia spełnienia przesłanki wymaganego okresu legalnego i nieprzerwanego pobytu, przystąpi do oceny, czy wnioskodawca spełnia pozostałe przesłanki.
W sprawie niniejszej poza sporem pozostaje kwestia, że cudzoziemka K. K. w wymaganym ustawą okresie 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej legalnie, na podstawie zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonych w oparciu o treść art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach.
Organ ustalił również, że skarżąca objęta jest ubezpieczeniem zdrowotnym, zatem spełnia przesłankę z art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach.
Z kolei zgodnie z art. 65 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, po odliczeniu kosztów zamieszkania, przypadający na każdego członka rodziny pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca lub na cudzoziemca, gdy jest osobą samotną, musi być wyższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182). Natomiast zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, w związku z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U.
z 2012 r., poz. 823) prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej,
z zastrzeżeniem art. 40, 41, 53a, 78 i 91, przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł i 456 zł dla osoby w rodzinie.
Ponadto zgodnie z art. 65 ust. 3a ustawy o cudzoziemcach uważa się, że koszty zamieszkania, o których mowa w ust. 3, obejmują co najmniej wysokość stałych opłat związanych z eksploatacją zajmowanego lokalu w rozliczeniu na liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu, a ponadto opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
Z tym, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o:
1) miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
2) składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych przepisach;
3) kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.
Art. 67 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach stanowi natomiast, iż cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 65 ust. 1 ustawy.
Wobec ustalenia legalnego i nieprzerwanego pobytu skarżącej w Polsce w okresie 5 lat bezpośrednio przed złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, organ zobowiązany był do zbadania czy cudzoziemka posiada stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny.
Oceniając stabilność i regularność posiadanego przez cudzoziemkę źródła dochodu w kontekście zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE należało uwzględnić jego legalność, niezmienność przez dłuższy czas, poziom na jakim dochody kształtowały się w dłuższej perspektywie czasowej oraz powtarzalność w określonych odstępach czasu. W orzecznictwie podkreśla się, iż nie jest wystarczające wykazanie, że strona będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótszej perspektywie czasowej, co wystarczałoby, gdyby ubiegano się
o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego trzeba wziąć pod uwagę bezterminowość udzielanego zezwolenia.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że poczynając od 2008 roku, dochody rodziny skarżącej ulegały znacznym wahaniom. Organ w toku postępowania administracyjnego poczynając od 2008 r. szczegółowo ustalił miejsca pracy skarżącej i jej męża oraz wysokość uzyskiwanych przez nich dochodów. Z materiału dowodowego wynika, że w latach 2008 - 2011 dochody rodziny skarżącej były znacznie niższe niż wysokość dochodu, od którego przyznawana jest pomoc społeczna. Stabilizacja materialna rodziny nastąpiła w 2012 r., w którym miesięczny dochód rodziny wynosił 2.521,12 zł. Jednocześnie skarżąca nie udokumentowała faktycznych dochodów jej rodziny uzyskanych w 2013 r. Skarżąca miała możliwość jeszcze na etapie postępowania odwoławczego jak również przed sądem udokumentowania dochodów rodziny poprzez złożenie dowodu w postaci kopii zeznania podatkowego za 2013 r. Samo powoływanie się przez skarżącą na umowę o pracę jaką zawarł jej mąż z pracodawcą K. B. w dniu 9 maja 2013 r. , w okolicznościach przedmiotowej sprawy, jest niewystarczające.
Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia K. K. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, Sąd podziela stanowisko organu, że cudzoziemka nie wykazał, że posiadane przez jej rodzinę źródło dochodu nosi cechę stabilności w kontekście bezterminowości zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, gdyż przez znaczny okres czasu, dochody jej i jej rodziny były istotnie niższe niż wymagane kryterium dochodowe, co upoważniało organ do uznania, że wysokość obecnych i przeszłości dochodów skarżącej pozbawiona jest cech stabilności.
Sąd podzielił również stanowisko organu, iż przy ocenie stałego i regularnego źródła dochodu dla rezydenta długoterminowego UE nie ma znaczenia otrzymywanie przez rodzinę skarżącej darowizn w kwocie 5 000 USD, albowiem wsparcie finansowe otrzymywane od rodziny w postaci darowizny oraz środki zgromadzone na rachunku bankowym nie noszą cech regularności i stabilności oraz mają charakter wyczerpywalny.
Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE jest udzielane na czas nieoznaczony, zatem pobyt cudzoziemca, który posiada takie zezwolenie, jest bezterminowy i w tym sensie ma charakter trwały. Wprawdzie ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r., która utraciła moc z dniem 1 maja 2014 r., w art. 69 ust. 1 przewidywała możliwość cofnięcia takiego zezwolenia, to jednak decyzja w tym zakresie nie mogła być oparta na względach ekonomicznych (art. 12 ust. 2 dyrektywy 2003/109/WE). Dlatego przy ubieganie się o ten typ zezwolenia, istotnego znaczenia nabiera wykazanie stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na utrzymaniu. Wykazanie stabilnego i regularnego źródła dochodu nie może dotyczyć jedynie okresu bezpośrednio związanego z datą złożenia wniosku o zezwolenie. Dokonanie oceny, że uzyskiwany dochód posiada ww. cechy musi dotyczyć jakiegoś przedziału czasowego, gdyż pojęcia stabilny i regularny odnoszą się do pewnej powtarzalności. Powtarzalność może być oceniona w pewnym przedziale czasowym, którego zasięg zależy od okoliczności danej sprawy. W orzecznictwie ugruntował się pogląd, że oceniając stabilność i regularność posiadanego przez cudzoziemca źródła dochodu, o którym mowa w art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, w kontekście zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE należy uwzględnić jego legalność, niezmienność przez dłuższy okres czasu, poziom na jakim kształtowały się dochody w dłuższej perspektywie czasowej oraz powtarzalność w określonych odstępach czasu. Nie jest wystarczające wykazanie, że osoba będzie posiadała stabilne i regularne źródło dochodu w krótszej perspektywie czasowej, co wystarczałoby, gdyby ubiegano się o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony (wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2011 r., V SA/Wa 1630/10, Lex nr 995817). Mając powyższe na uwadze, niezasadny jest zarzut nieważności zaskarżonej decyzji stosownie do art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. w zw. z art. 16 i art. 110 k.p.a. Cudzoziemiec uzyskując zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach również musi posiadać stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny, pozostających na jego utrzymaniu (art. 53b ust. 1 pkt 2). Jednakże stosownie do art. 56 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się każdorazowo na okres niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 2 lata. I ta perspektywa czasowa w porównaniu z bezterminowością udzielanego zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE wskazuje na inną perspektywę czasową przy ocenie posiadania przez cudzoziemca stabilnego i regularnego źródła dochodu.
Poczynione zatem przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców jak
i Wojewodę [...] ustalenia, co do stabilności źródła dochodu skarżącej wykazały, iż skarżąca nie udokumentowała cech stabilności swojego dochodu, z uwzględnieniem ustawowego progu wymaganego do uznania jego za wystarczający do pokrycia kosztów utrzymania na terytorium Polski, w kontekście ubiegania się przez skarżącą o udzielenie bezterminowego zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
