IV SA/Wa 711/14

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].06.2013r. Nr [...], po rozpoznaniu wniosku Pana N. T. w sprawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie art. 53 ust. I pkt 1 ustawy z dnia w 13.06.2003r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011r. Nr 264, poz. 1573, z późn. zm.), orzekł o odmowie udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 i 8 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 1, art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach stwierdzając, że cudzoziemiec nie przedstawił zezwolenia na pracę ważnego po dniu 19.06.2013r., przez co nie wykazał, iż jego pobyt

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest uzasadniony przez okres dłuższy niż trzy miesiące. Nie dostarczył też dokumentów pozwalających stwierdzić posiadanie przez niego stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania w Polsce, ani ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej.

Do czasu zakończenia postępowania przed organem pierwszej instancji,

cudzoziemiec nie przedstawił też zaświadczenia o wywiązywaniu się z obowiązku podatkowego wobec Skarbu Państwa.

Od powyższego rozstrzygnięcia pełnomocnik cudzoziemca wniósł w ustawowym terminie odwołanie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...].02.2014r. Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję wskazując w podstawie materialnoprawnej swojego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53b ust. I pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, organ odwoławczy stwierdził fakt przedstawienia przez pełnomocnika cudzoziemca zaświadczenia o wywiązywaniu się przez pana N. T. ze zobowiązań podatkowych wobec na Skarbu Państwa co ostatecznie doprowadziło do wyeliminowania z podstawy rozstrzygnięcia art. 57 ust.1 pkt 8 ustawy o cudzoziemcach. Niezależnie od powyższego, w trakcie postępowania odwoławczego pełnomocnik cudzoziemca nie przestawił innych dokumentów, o które był kilkukrotnie wzywany, co doprowadziło do zakończenia postępowania w oparciu o dotychczas zgromadzony materiał dowodowy. Materiał ten, nie dawał podstaw do udzielenia cudzoziemcowi kolejnego zezwolenia na zamieszkanie na czas

oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Skargę na powyższą decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie N. T., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania, w postaci art. 7, 8, 9, 77 i 80 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. "Kodeksu postępowania administracyjnego" (dalej KPA.) w ten sposób, iż niedokładnie wyjaśniono okoliczności sprawy, przez co nie uwzględniono w orzeczeniu całokształtu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia i naruszono słuszny interes strony;

2. naruszenie art. 15 KPA - w ten sposób - że postępowanie przed organem II instancji nie doprowadziło do rzeczywistej kontroli poprzednio wydanego orzeczenia.

3. Naruszenie art. 6 KPA - w ten sposób - że organy administracji publicznej niewłaściwie zastosowały lub nie zastosowały przepisów o postępowaniu administracyjnym;

4. naruszenie art. 53 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. "o cudzoziemcach", poprzez bezpodstawne przyjęcie wystąpienia przesłanek zawartych w art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 tejże ustawy;

5. naruszenie art. 6, 8, i 110 KPA, poprzez złamanie zasady związania organu administracji publicznej wydaną przez siebie decyzją i wydanie sprzecznych w swojej treści orzeczeń przez ten sam organ administracji publicznej w indywidualnej oraz konkretnej - związanej z pracą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - sytuacji Cudzoziemca, tj. wydanie decyzji negatywnej, pomimo wcześniejszego udzielenia zezwolenia na pracę.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że dnia 19 kwietnia 2013r. skarżący zwrócił się do Wojewody [...] o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na wykonywanie pracy. Podkreślenia wymaga, że w tym czasie Cudzoziemiec przebywał w Polsce, dysponując wydanym przez Wojewodę [...] "Zezwoleniem typ [...] na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolite Polskiej" z dnia [...] czerwca 2012r., ważnym od dnia 20 czerwca 2012r. do dnia 19 czerwca 2013r. Dnia [...] czerwca 2013r. została wydana Decyzja Nr [...] odmawiająca powyższego., która następnie została utrzymana w mocy przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją Nr [...] z dnia [...] lutego 2014r. Podkreślenia na wstępie wymaga, że Cudzoziemiec aktualnie dysponuje prawnie wiążącym:

- wydanym przez Wojewodę [...] przedłużeniem Zezwolenia typ [...] na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" z dnia [...] maja 2013r. i z okresem jego ważności od 20 czerwca 2013r. do 19 czerwca 2015r. Powyższe oznacza, że Cudzoziemiec spełnia aktualnie dyspozycję przepisu art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy "o cudzoziemcach", zgodnie z którym - zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który posiada zezwolenie na pracę albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane. Oznacza to również, że Pan N. T. realizuje konsekwentnie cel swojego pobytu w Polsce - wykonywanie pracy na terytorium Rzeczypospolite Polskiej.

Kluczowym zagadnieniem, wymagającym poruszenia, jest kwestia związana z wcześniejszym wydaniem Cudzoziemcowi w/w zezwoleń na pracę przez Wojewodę [...]. Doszło bowiem do sytuacji, gdy pomimo uprzedniego udzielenia takich zezwoleń, ten sam organ odmawia - pomimo treści art. 53 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. "o cudzoziemcach", gdzie wyraźnie jest mowa o obowiązku wydania decyzji określonej treści - i nie udziela na tej podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. W związku wyrażoną w art. 110 KPA zasadą związania organu administracji publicznej wydaną przez siebie decyzją, organ popadł w sprzeczność swoich własnych decyzji i w świetle faktu, że zezwolenia na pracę zostało wydane, organ nie powinien uniemożliwiać realizacji swojego orzeczenia poprzez wydanie sprzecznej odmowy Cudzoziemcowi udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Można zatem mówić o ewidentnym zachwianiu się zaufania Cudzoziemca do prowadzonego przez organy administracji publicznej postępowania, tj. o naruszeniu dyspozycji art. 8 KPA. Wojewoda [...] a następnie Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wydali skarżone decyzje nie podejmując wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy i tym samym - nie uwzględniając wszystkich mających wpływ na status mojego mocodawcy okoliczności - naruszyli dyspozycje przepisów art. 7, 77 i 80 KPA. Organy I i II instancji - wydając swoje decyzje - oparły się na braku przedłożenia przez Cudzoziemca zaświadczenia z ZUS za okres od września 2012r. do chwili obecnej, przedstawiającego podstawę wymiaru składek i potwierdzającego posiadanie przez Pana N. T. ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych, jak również zaświadczenia właściwego Urzędu Skarbowego o wywiązywaniu się z zobowiązań podatkowych. Kwestia braku możliwości przedłożenia w/w dokumentów była przedstawiana przez ówczesnego pełnomocnika Cudzoziemca i wynikała ona z niezgodności, do której doszło omyłkowo w danych personalnych Pana N. T. występujących w elektronicznym systemie meldunkowym. Niezgodność ta - wymagająca sprostowania - utrudniła pozyskania z ZUS i Urzędu Skarbowego żądanych dokumentów. Procedura uzyskania żądanych przez organy administracji publicznej dokumentów jest aktualnie bliska sfinalizowaniu Procedura ta jest procesem długotrwałym i wymaga ona trochę czasu - znacznie dłuższego od tego, wyznaczonego uprzednio przez organy I i II instancji. Wydanie przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w/w decyzji względem Pana N. T. bez wyjaśnienia wskazanego przeze mnie zagadnienia wstępnego jest rażąco krzywdzące oraz niesprawiedliwe dla niego i narusza jego słuszny interes jako Strony przedmiotowego postępowania.

Skarżący wskazał, że całkowicie nieuzasadnione jest przypuszczenie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, jakoby mało wiarygodne wydaje się być to, by Cudzoziemiec rzeczywiście wykonywał pracę na rzecz P. B. Tym bardziej nieuzasadniona jest sugestia organu I instancji, że dołączone do akt przedmiotowej sprawy dokumenty noszą cechy wytworzonych na potrzeby postępowania a działania pełnomocnika strony wskazują na próbę wyłudzenia przez Cudzoziemca polskiego tytułu pobytowego.

Podkreślono, że Cudzoziemiec nie był zmuszony do korzystania z pomocy opieki społecznej, ponieważ posiadał i nadal posiada wystarczające środki na pokrycie kosztów utrzymania przez cały okres planowanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na powrót do państwa pochodzenia lub zamieszkania lub na tranzyt do państwa trzeciego. które udzieli pozwolenia na wjazd, albo możliwość uzyskania takich środków zgodnie z prawem.

Wykazywał zatem i nadal może wykazać dochody nie zmieniające się przez dłuższy czas a w szczególności nie spadające poniżej określonego przepisami minimum. Spełniony jest więc względem Cudzoziemca wymóg stabilności i regularności" źródła dochodu, co stwarza realne podstawy do przyjęcia, że również po otrzymaniu wnioskowanego zezwolenia, dochody te będzie on nadal otrzymywać.

Działaniom Wojewody [...] i Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców można zarzucić nieuwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak i nieuwzględnienie wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów, a mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności. Dopiero na podstawie prawidłowo zgromadzonego materiału dowodowego organ administracyjny może dokonać oceny zebranych w sprawie dowodów, opierając się na przekonywujących podstawach i dając temu wyraz w uzasadnieniu swojej decyzji. Organy I i II instancji wybiórczo potraktowały informacje wskazane przez Cudzoziemca w postępowaniu toczącym się w Jego sprawie. Zasadne jest tym samym wyciągnięcie wniosku, że dokonując powyższych zaniechań organ decyzyjne w konsekwencji nie były zainteresowane wszechstronnym i wnikliwym zbadaniem okoliczności faktycznych i prawnych związanych ze sprawą Cudzoziemca - którego słusznym interesem jest kontynuowanie pracy w Polsce zgodnie z wydanym mu zezwoleniem.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 2012, poz. 270 ze zm. zwanej w dalszej części p.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który posiada zezwolenie na pracę albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane - jeżeli okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

W swietle art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemiec, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 1, 2 ,7, 9, 13, 14 i 16-18 oraz w art. 53a ust. 1 pkt 1-3, 3b i 4, jest obowiązany posiadać;

1) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu w przypadkach, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 1, 2, 7,9, 13 i 14 oraz wart. 53a ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2, 3b i 4.

Stosownie do treści art. 53b ust. 5 dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, po odliczeniu kosztów zamieszkania, przypadający na każdego członka rodziny pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca lub na cudzoziemca, gdy jest osobą samotną, musi być wyższy niż wysokość dochodu, od której przyznaje się świadczenia pieniężne z pomocy społecznej na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w związku z 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17.07.2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2012r. poz. 823) prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art. 40, 41, 53a, 78 i 91 przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł oraz osobie w rodzinie, której dochód nie przekracza kwoty 456 zł.

Natomiast zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53-53b.

Na podstawie art. 60 ust. 5 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach cudzoziemiec jest obowiązany uzasadnić wniosek, przedstawić ważny dokument podróży oraz dołączyć do wniosku dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Przedkładając powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, iż nie ulega wątpliwości, iż to na osobie która ubiega się o uzyskanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w trybie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia w 13.06.2003r. o cudzoziemcach ciąży obowiązek dostarczenia dokumentów, które potwierdzą wskazane powyżej okoliczności. Powyższe nie godzi w zasadę prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 oraz z art. 77 § 1 k.p.a, bowiem jak wielokrotnie wskazywano w orzecznictwie sądów administracyjnych- zasada oficjalności postępowania dowodowego nie oznacza, że strona może zachowywać się biernie w toku postępowania dowodowego. Ciężar dowodu spoczywa bowiem na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne (zob. np. wyrok NSA z 10 grudnia 1992 r., II SA 2 119/92, LexPolonica nr 328938; wyrok NSA OZ we Wrocławiu z 22 listopada 1995 r., SA/Wr 488/95, LexPolonica nr 342174).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, iż bezspornie fakt posiadania przez skarżącego zezwolenia na pracę typ [...] ważnego do dnia 19.06.2015r., stanowi podstawową przesłankę uprawniającą go do domagania się wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące z uwagi na chęć wykonywania pracy. Warunkiem jednak uzyskania powyższego zezwolenia jest zgodnie z wymogiem art. 53 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach dołączenie:

1) zaświadczenia z ZUS za okres od września 2012r. do chwili obecnej przedstawiającego podstawę wymiaru składek i potwierdzającego posiadanie przez cudzoziemca ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych

2) aktualnego zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego o wywiązywaniu się cudzoziemca ze zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa wraz z adnotacją odnośnie odnotowanych złożonych zeznań podatkowych, odnotowanych adresów oraz otwartych obowiązków podatkowych.

Z akt sprawy wynika, że w trakcie postępowania odwoławczego organ odwoławczy skierował do pełnomocnika strony cztery pisma wzywające do uzupełnienia materiału dowodowego, dwukrotnie uwzględnił wniosek strony o przedłużenie terminu do uzupełnienia brakujących dokumentów. W odpowiedzi na wskazane wyżej wezwania, strona przedstawiła do akt sprawy zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o niezaleganiu w podatkach wystawione w dniu [...].08.2013r. które ostatecznie organ uznał za wystarczające do wyeliminowania z podstawy prawnej rozstrzygnięcia organu I instancji art. 57 ust. 1 pkt 8 ustawy o cudzoziemcach. Oprócz powyższego zaświadczenia do akt sprawy nie wpłynęły żadne inne dokumenty umożliwiające stwierdzenie przez organy ciągłość zatrudnienia i jednocześnie posiadanie przez cudzoziemca ważnego ubezpieczenia (art. 53b ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach) oraz stabilnego i regularnego źródła dochodu (art. 53b ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach).

Słuszne jest stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, że cudzoziemiec miał wystarczająco dużo czasu aby skompletować wymagane dokumenty, albowiem postępowanie w jego sprawie przed organami obu instancji było prowadzone od dnia 19.04.2012r. Tłumaczenia cudzoziemca, podniesione też w przedmiotowej skardze, o braku możliwości uzyskania zaświadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czy Urzędu Skarbowego z uwagi na błąd w danych cudzoziemca nie zasługuje na uwzględnienie. Po pierwsze w aktach sprawy znajduje się zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o niezaleganiu w podatkach z dnia [...].08.2013r. gdzie widnieją prawidłowo wpisane dane cudzoziemca, a po drugie skarżącemu został nadany indywidualny nr PESEL, który powinien umożliwiać odnalezienie danych cudzoziemca nawet przy błędnym zapisie jego pozostałych danych. Tłumaczenia cudzoziemca o braku możliwości uzyskania zaświadczenia z ZUS czy US uznać zatem należy za niewiarygodne, tym bardziej że w aktach sprawy oprócz wniosków o przedłużenie postępowania skarżący nie przedstawił żadnego dokumentu- zaświadczenia na poparcie swoich twierdzeń.

Mając więc na uwadze, że samo zezwolenie na pracę nie jest dokumentem wystarczającym do udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia, gdyż konieczne jest również udokumentowanie przez niego spełniania wymogów określonych w art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach, dopiero łączne spełnianie przez cudzoziemca przesłanek określonych w art. 53 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach na dzień wydania decyzji umożliwia pozytywne załatwienie wniosku strony.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd uznał, iż wbrew zarzutom skargi dokumenty przedłożone przez skarżącego w toku postępowania administracyjnego nie dawały podstaw, aby stwierdzić, że cudzoziemiec zachował ciągłość zatrudnienia a przez to posiada ubezpieczenie oraz stabilne i regularne źródło dochodu w wymaganej przez ustawodawcę wysokości.

Powyższych okoliczności nie potwierdzają także dokumenty dołączone do skargi, które w większości znajdują się w aktach sprawy i były znane organowi odwoławczemu tj.

- nieaktualna polisa ubezpieczeniowa cudzoziemca na okres ubezpieczenia od 20.06.2012r. do 16.12.2012r. (por. k. 19 akt organu I instancji).

-dokument ZUS RMUA raport miesięczny wyłącznie za maj 2013 (por. k. 9 akt organu II instancji), podczas gdy cudzoziemiec był wzywany do przedstawienia zaświadczeń ZUS za okres od września 2012 roku z uwagi na swoje zatrudnienie w firmie [...] od 1.09.2012r. Od tego też okresu powinien rozpocząć się okres składkowy (por. k. 12 akt organu I instancji).

Nowy dokument w postaci zeznania podatkowego PIT-37 za 2012 rok, nie obrazuje zaś obecnej sytuacji skarżącego, potwierdza jedynie osiągane przez niego dochody w 2012r. a więc nie może mieć wpływu na zasadność zaskarżonego rozstrzygnięcia, obowiązkiem organu jest bowiem zbadanie sytuacji cudzoziemca na dzień wydania decyzji i okres bezpośrednio ją poprzedzający. Cudzoziemiec nie udokumentował też posiadania aktualnego ubezpieczenia.

Odnosząc się do zarzutów skargi należy również wskazać, iż w przypadku udzielania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, obowiązkiem organu jest każdorazowe zbadanie, czy skarżący spełnia przesłanki warunkujące udzielenia mu powyższego zezwolenia na dany okres. Organy nie są zatem związane w tym zakresie swoimi poprzednimi decyzjami o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w przeszłości nie zwalnia bowiem organów od badania sytuacji zainteresowanego pod kątem spełniania ustawowych wymogów przy każdym następnym zezwoleniu. Tym samym nie można zarzucić organom, iż naruszyły art. 110 Kpa.

Rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd, nie dopatrzył się także naruszenia przepisów postępowania administracyjnego. Orzekające w sprawie organy zgromadziły w niniejszym postępowaniu, na ile było to możliwe, cały niezbędny do prawidłowego rozpatrzenia sprawy materiał dowodowy, a następnie poddały go całościowej ocenie, dokonując jej w sposób swobodny, a nie dowolny (art. 7, art. 77, art. 80 Kpa). Organ odwoławczy poddał też zgromadzony materiał dowodowy ponownej merytorycznej ocenie dlatego nie doszło w sprawie do naruszenia art. 15 Kpa. W sprawie nie doszło też naruszenia art. 9 Kpa, albowiem organ przez całe postępowanie informował stronę o przebiegu postępowania i o konieczności przedstawienia dodatkowych dokumentów. Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.