II SA/Wa 437/14

Uzasadnienie

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 127 § 1 i § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) oraz w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214 ze zm.), uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] i umorzył postępowanie pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, w części w jakiej materiały przekazane w odpowiedzi na wniosek [...] z siedzibą w W. z dnia 25 października 2013 r. zawierają dane objęte tajemnicą skarbową oraz dane objęte sferą prywatności osób fizycznych i tajemnicą przedsiębiorcy (dot. pkt 1 i 4 wniosku).

W uzasadnieniu powyższej decyzji Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej (dalej jako Generalny Inspektor KS) wskazał, iż pismem z dnia 25 października 2013 r., wniesionym w formie elektronicznej [...] (dalej jako Stowarzyszenie), zwróciło się do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej jako Dyrektor UKS w K.) z wnioskiem, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej o przekazanie:

1. materiałów z kontroli w Urzędzie przeprowadzonej przez Ministra Finansów w 2011 r. - dokument kończący kontrolę z załącznikami, wyjaśnienia Urzędu złożone w toku kontroli i po jej zakończeniu;

2. liczby wniosków o informację publiczną otrzymanych w latach 2010 — 2013 (oddzielnie dla każdego roku);

3. liczby decyzji odmawiających udostępnienia informacji publicznej lub umarzających postępowania ws. udostępnienia informacji publicznej wydanych przez Urząd w latach 2010 — 2013 (oddzielnie dla każdego roku);

4. treści decyzji o których mowa w pkt 3.

We wniosku z dnia 25 października 2013 r. Stowarzyszenie wskazało, w odniesieniu do materiałów z kontroli w Urzędzie, iż wnosi o "zasłonięcie wyłącznie danych dot. podatników, jak: dane osobowe, nazwy pod jaką prowadzona jest działalność gospodarcza, adres zamieszkania lub siedziby, PESEL, NIP." Jednocześnie zwróciło się z prośbą o niewyłączanie z jawności dat lub okresów prowadzonych postępowań, numerów spraw otrzymanych wytycznych, danych dot. funkcjonariuszy publicznych oraz kwot podatków, gdyż po wyłączeniu wszelkich danych dot. podatników, po kwocie podatku nikt nie jest w stanie zidentyfikować podatników. Natomiast w zakresie przekazania treści decyzji, dot. informacji publicznej, Stowarzyszenie wniósło o zasłonięcie danych wnioskodawców.

Dyrektor UKS w K. pismem z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], udzielił wnioskodawcy żądanych informacji oraz przekazał zanonimizowane o dane wrażliwe dokumenty, o które wnioskowało Stowarzyszenie. Ponadto w ww. piśmie Stowarzyszenie został poinformowane, że przekazane dokumenty zostały zanonimizowane ze względu na ochronę danych stanowiących tajemnicę skarbową oraz ochronę prawa do prywatności osób fizycznych.

Dyrektor UKS w K. decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. odmówił udostępnienia informacji publicznej, w części w jakiej materiały przekazane w odpowiedzi na wniosek zawierają dane objęte tajemnicą skarbową oraz dane objęte sferą prywatności osób fizycznych i tajemnicą przedsiębiorcy, w zakresie pkt 1 i 4 wniosku. Jako podstawę prawną odmowy udzielenia informacji publicznej organ wskazał art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Od wskazanej decyzji Dyrektora UKS K. Stowarzyszenie wniosło odwołanie zarzucając wydanemu rozstrzygnięciu naruszenie: 1) art. 7 oraz art. 61 ust. 1 - 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, 2) art. 6 - 8, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i § 3 k.p.a., 3) art. 1 ust. 1, art. 5 ust. 1 i 2, art. 6 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, 4) art. 34 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji strona podniosła, że nie podziela argumentacji zawartej w uzasadnieniu decyzji dot. zanonimizowania materiałów przekazanych w odpowiedzi na pkt 1 wniosku. Zdaniem Stowarzyszenia, organ błędnie w dokumentach z kontroli Urzędu, zanonimizował kwoty podatków indywidualnych podatników wynikających z poszczególnych postępowań albo zbiorczych kwot tych podatków, bowiem skoro dane podatników są całkowicie wyłączone z jawności, to niezrozumiały jest powód anonimizacji danych dotyczących kwot. Także anonimizacji dat i numerów postępowań dokonano w sposób nieuzasadniony, bowiem wnioskodawca nie może poznać ile trwało dane postępowanie, a to również jest wiedza o sposobie wykonywania zadań przez urząd. Podanie identyfikatora sprawy, który wynika z przepisów o rzeczowym wykazie akt i nie jest oparty na danych osobowych podatnika, nie może doprowadzić do ustalenia, kim jest podatnik. Tak samo podanie dat i czasu trwania postępowań nie wskazuje na jakiekolwiek dane podatników.

Generalny Inspektor KS rozstrzygnięciem z dnia [...] stycznia 2014 r. uchylił decyzję Dyrektora UKS w K. z dnia [...] grudnia 2013 r. albowiem stwierdził, iż wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej, w części w jakiej informacja publiczna stanowi dane prawem chronione w sytuacji udostępnienia informacji publicznej po dokonaniu anonimizacji tych danych, jest niedopuszczalne. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, iż Dyrektor UKS w K. na wniosek Stowarzyszenia udostępnił w dniu 7 listopada 2013 r. żądaną informację w postaci czynności materialno - technicznej, tj. przekazał żądane informacje oraz zanonimizowane dokumenty, jednocześnie informując wnioskodawcę, że anonimizacji dokumentów dokonano z uwagi na ochronę danych stanowiących tajemnicę skarbową oraz ochronę prywatności osób fizycznych.

Organ II instancji zwrócił uwagę, iż zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, w przypadku skierowania pisemnego wniosku o udzielenie informacji publicznej, podmiot, do którego wniosek taki został skierowany może dokonać następujących działań: 1) udzielić informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia. Organ dokonuje tego w formie czynności materialno – technicznej, 2) poinformować wnioskodawcę, że jego wniosek nie znajduje podstawy w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż żądanie nie dotyczy informacji mających charakter informacji publicznej, lub też wskazać, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił (art. 4 ust. 3 powołanej ustawy), lub też poinformować stronę, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji niż ten w którym strona się zwróciła (art. 1 ust. 2 tej ustawy), 3) odmówić udostępnienia informacji lub umorzyć postępowanie w sytuacji wskazanej w art. 14 ust. 2 stosownie do treści art. 16 ustawy, czego dokonuje w formie decyzji administracyjnej, 4) odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ustawy.

Ustawodawca - wprowadzając ograniczenia w dostępie do informacji publicznej, w sytuacji, gdy informacja publiczna zawiera dane ustawowo chronione (art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej) - nie wskazał organowi sposobu w jaki powinien takie dane chronić. Ochrona danych ustawowo chronionych może nastąpić w dwojaki sposób: poprzez ich anonimizację lub poprzez wydanie decyzji odmawiającej ich udostępnienia. To do organu należy decyzja, który sposób ochrony danych należy zastosować w sprawie (stanowisko takie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np.: wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 238/13).

W rozpatrywanym przypadku Dyrektor UKS w K. podjął decyzję, iż skuteczną formą ochrony danych ustawowo chronionych jest anonimizacja tych danych, zresztą tak jak wnioskowało Stowarzyszenie, a następnie wydał decyzję o odmowie udostępnienia tych danych.

Generalny Inspektor KS zaznaczył, iż to organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej decyduje jakie dane nie podlegają udostępnieniu, gdyż na organie ciąży obowiązek ochrony danych prawnie chronionych. Natomiast, jeżeli strona uważała, że dokonana przez organ w udostępnionych materiałach anonimizacja obejmuje zbyt szeroki zakres, to mogła powyższe działanie organu zaskarżyć w skardze do wojewódzkiego sądu administracyjnego, poddając to ocenie sądu. Skoro Stowarzyszenie otrzymało żądaną informację publiczną, poprzez udzielenie informacji i udostępnienie zanonimizowanych dokumentów, to w sprawie nie zaistniały przesłanki do wydania decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia żądanych dokumentów, w części w jakiej dokumenty przekazane w odpowiedzi na wniosek zawierają dane objęte tajemnicą skarbową oraz dane objęte sferą prywatności osób fizycznych i tajemnicą przedsiębiorcy.

Organ odwoławczy podkreślił, iż zgodnie z poglądem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych, w wypadku anonimizacji nie zachodzi potrzeba wydawania oddzielnej decyzji na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż przepis ten może mieć zastosowanie tylko w wypadku odmowy udostępnienia informacji, a nie w przypadku jej udzielenia z zachowaniem zasady ochrony dóbr chronionych. Wydanie decyzji odmownej, na podstawie przepisu art. 16 wskazanej ustawy byłoby konieczne tylko w przypadku, gdyby istotę żądanej informacji stanowiło ujawnienie chronionych prawem danych wskazanych osób lub danych wrażliwych innych podmiotów (vide: wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 2267/12 – wszystkie powołane wyroki dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Natomiast udzielenie zanonimizowanej informacji publicznej przesądza o braku bezczynności po stronie organu, o ile ten sposób przetworzenia treści udostępnianego dokumentu nie niweczy pożądanego przez stronę rezultatu w postaci uzyskania informacji o konkretnie wskazanych sprawach (vide: wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 marca 2013 r. sygn.. akt IV SAB/Gl 115/12).

Zatem udzielenie przez Dyrektora UKS w K. wnioskowanej informacji publicznej, spowodowało konieczność uchylenia, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a, decyzji Dyrektora UKS w K. z dnia [...]grudnia 2013 r., gdyż ponowne rozpatrzenie sprawy już załatwionej, jest niedopuszczalne.

Decyzja Generalnego Inspektora KS z dnia [...] stycznia 2014 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej przez Stowarzyszenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Podnosząc zarzut naruszenia art. 16 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez uznanie, iż nie zachodzi konieczność wydania decyzji w przypadku anonimizacji udostępnianych informacji publicznych oraz art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez nadmierne ograniczenie jawności, Stowarzyszenie wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Dyrektora UKS w K. z dnia [...] grudnia 2013 r., a także zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie podniosło, iż anonimizacja danych stanowi de facto wyłączenie jawności udostępnianych informacji publicznych. Dlatego też stanowisko Generalnego Inspektora KS budzi wątpliwości, albowiem w orzecznictwie sądów administracyjnych w przypadku anonimizacji w dostępie do informacji publicznej dochodzi do znacznej rozbieżności stanowisk (wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 2267/12, wyroki WSA w Gliwicach z dnia 17 maja 2013 r. sygn. akt IV SA/Gl 328/13 i wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 328/13). To z kolei wskazuje, iż rozważenia wymaga skierowanie zagadnienia prawnego na podstawie art. 187 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zdaniem strony skarżącej, anonimizacja jest ograniczeniem jawności, dlatego też prawidłowym postępowaniem organu w takim wypadku winno być wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej. Ponadto w sądownictwie administracyjnym przyjęło się, iż w dostępie do informacji publicznej niepełne wykonanie wniosku stanowi bezczynność, tak m.in. wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. akt I OSK 1512/11. Przedstawienie informacji innej niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, do którego skierowano wniosek o jej udostępnienie, co uchybia regulacji zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z 20 lutego 2013 r. sygn. akt I OSK 2569/12.

Stowarzyszenie wskazało, iż w przypadku dopuszczenia udostępniania informacji publicznej podlegającej anonimizacji bez wydania decyzji dochodzi do sytuacji, w której korzystający z prawa do informacji nie ma skutecznej możliwości przedstawienia argumentów na rzecz jawności w takim wypadku. Nie ma możliwości poznania przyczyn wyłączenia jawności, a zatem jego argumentacja w skardze na bezczynność będzie tylko hipotetycznym uzasadnieniem, co może prowadzić do naruszenia prawa do sądu.

W odniesieniu do decyzji organu I instancji Stowarzyszenie podniosło, iż prawo człowieka, jakim jest prawo do informacji, nie może doznawać ograniczenia wskutek bliżej nieokreślonej ochrony czegoś, co samo w sobie nie jest ani daną osobową ani tajemnicą. Anonimizacja materiałów z kontroli urzędu administracji rządowej ma swoje granice. Patrząc dla porównania na dane zamieszczane w wyrokach sądów administracyjnych, niezrozumiałe pozostaje, dlaczego nie można podać kwot podatków z poszczególnych postępowań albo zbiorczych kwot tych podatków skoro dane podatników są całkowicie wyłączone z jawności. W wyrokach sądów w sprawach podatkowych są podawane kwoty podatków, a nawet inicjały podatników, a także dane z decyzji dyrektorów urzędów kontroli skarbowej. Jak się wyłączy jawność danych podatników to nie jest możliwe odtworzenie danych na podstawie kwot, daty dokumentu, czy jego numeru. Natomiast kwoty prowadzonych postępowań mówią o działalności organu, o skali problemów i efektywności. Natomiast samo podanie dat i czasu trwania postępowań nie wskazuje na jakiekolwiek dane podatników.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor KS wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, a więc polega na weryfikacji decyzji organu administracji publicznej z punktu widzenia obowiązującego prawa materialnego i procesowego.

Skarga Stowarzyszenia oceniana wg. podanych kryteriów nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie z art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), jeżeli przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej wyłoni się zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, Naczelny Sąd Administracyjny może odroczyć rozpoznanie sprawy i przedstawić to zagadnienie do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów tego Sądu. W świetle powołanego przepisu, wyjaśnienie rozbieżności w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wywołujące wątpliwości prawne, co postulowano w skardze, nie należy do kompetencji sądów wojewódzkich.

Przechodząc do oceny zaskarżonej decyzji należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze. zm.), obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej. Organy kontroli skarbowej są podmiotami zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W świetle postanowień art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja w sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w niniejszej ustawie. Zakres przedmiotowy informacji publicznej wymienia art. 6 ustawy. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, iż na podstawie art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz, podmiotów sprawujących funkcje publiczne albo odnoszące się do innych podmiotów, wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu.

W sprawie nie budzi niczyjej wątpliwości, że objęte wnioskiem Stowarzyszenia z dnia 25 października 2013 r. informacje posiadają walor informacji publicznej. Sporna natomiast pozostaje forma ochrony informacji z uwagi na ustawowe ograniczenia w jej dostępie.

Od zasady dostępności informacji publicznej ustawodawca wprowadził odstępstwo w art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W myśl ust. 1 powołanego art. 5, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Stosownie natomiast do ust. 2 wymienionego przepisu prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 powołanej ustawy, odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji.

Jak wynika z treści powołanego art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także art. 61 ust. 3 Konstytucji dostęp do informacji publicznej nie ma charakteru absolutnego, może podlegać ograniczeniom. Ograniczenie to może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w tym przepisie okoliczności. Zgodnie z tym przepisem ograniczenie prawa do uzyskiwania informacji wskazanych w ust. 1 i 2 może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku prawnego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu państwa. Przepis art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej konkretyzuje powyższą zasadę, wskazując m.in. na ochronę tajemnic ustawowo chronionych, prawo do prywatności i tajemnice przedsiębiorcy.

Z zestawienia zasady jawności informacji publicznych oraz obowiązku ochrony tajemnic ustawowo chronionych, prawa do prywatności i tajemnicy przedsiębiorcy należy wyprowadzić wniosek, że możliwe jest udostępnianie informacji publicznej w sposób nienaruszający wskazanych dóbr chronionych. Służy temu m.in. zastosowana przez organ w rozpatrywanej sprawie tzw. anonimizacja danych korzystających z ochrony prawnej. W takim wypadku nie zachodzi potrzeba wydawania oddzielnej decyzji na podstawie art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż przepis ten może mieć zastosowanie tylko w wypadku odmowy udostępnienia informacji, a nie w przypadku jej udzielenia z zachowaniem zasady ochrony dóbr chronionych. W takich okolicznościach, ocenie Sądu rozpatrującego skargę na bezczynność organu w zakresie udostępnienia informacji publicznej, podlegać będzie sposób i zakres dokonanej przez organ anonimizacji, a w szczególności to, czy nie niweczy on pożądanego przez stronę rezultatu w postaci uzyskania informacji o konkretnie wskazanych sprawach publicznych - patrz wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 2267/12.

Zaprezentowany powyżej pogląd skład orzekający Sądu w niniejszej sprawie w pełni podziela. Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawcy wydano żądane dokumenty w formie zanonimizowanej, organ dopełnił obowiązku informacyjnego przez dokonanie czynności materialno – technicznej. To z kolei wyklucza wydanie odmownej decyzji administracyjnej, w istocie sprzecznej z już dokonaną czynnością materialno-techniczną. Zatem właściwym narzędziem prawnych ochrony interesu podmiotu ubiegającego się udostępnienie informacji publicznej – dokumentu poddanego anonimizacji – będzie skarga na bezczynności organu, której przedmiotem jest m.in. kontrola, czy wniosek o udostępnienie informacji publicznej został rozpatrzony w całości, zgodnie z żądaniem wnioskodawcy. W takiej sytuacji, wbrew twierdzeniu strony skarżącej, nie pozostaje ona pozbawiona prawa do sądu i obrony swych interesów w postępowaniu sądowym.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż zaskarżona decyzja, oparta na przepisie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art.16 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej), uchylająca decyzję odmowną Dyrektora UKS w K. oraz umarzającą postępowanie w I instancji jest decyzją prawidłową, a zawarte w skardze zarzuty nieuzasadnione.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 151 w zw. z art. 132 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji wyroku.