• II SA/Po 489/14 - Postano...
  16.07.2025

II SA/Po 489/14

Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-06-05

Nietezowane

Artykuły przypisane do orzeczenia

Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.

Skład sądu

Elwira Brychcy /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu w sprawie ze skargi M. A. na decyzję Kanclerza Wyższej Szkoły Bankowej z dnia [...] grudnia 2013r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości finansowych postanawia odrzucić wniosek o przywrócenia terminu do wniesienia skargi. /-/ E. Brychcy

Uzasadnienie

Kanclerz Wyższej Szkoły Bankowej decyzją z [...] grudnia 2013r. po rozpoznaniu odwołania M. A. podtrzymał decyzję Dziekana Finansów i Bankowości WSB z [...] listopada 2013r. o nie wyrażeniu zgodę na umorzenie zaległości finansowych odwołującego się. Decyzję powyższą skarżący odebrał osobiście w dniu 8 stycznia 2014r. (zwrotne potwierdzenie odbioru decyzji dołączone do decyzji organu II instancji). Decyzja zawierała prawidłowe pouczenia o terminach i środkach jej zaskarżenia.

Skarżący M. A. w dniu 2 kwietnia 2014r., za pośrednictwem poczty, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Kanclerza Wyższej Szkoły Bankowej z [...] grudnia 2013r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

We wniosku o przywrócenie terminu skarżący podał, że z przyczyn niezależnych od niego nie mógł złożyć niniejszej skargi w terminie. Korespondencję z uczelni odebrał zamieszkujący pod tym samym adresem T. A. i przekazał skarżącemu dopiero w dniu poprzedzającym wniesienie wniosku, gdy przypadkowo ją odnalazł w trakcie porządków. Skarżący argumentował, że nie wiedział wcześniej o istnieniu decyzji, a gdy powziął wiedzę niezwłocznie złożył środek odwoławczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 §1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, przy czym uprawdopodobnić należy okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 §1 i §2 p.p.s.a.).

Wobec powyższego w pierwszej kolejności Sąd bada, czy wniosek o przywrócenie terminu jest dopuszczalny i czy został złożony w terminie, o którym mowa w treści przepisu art. 87 §1 p.p.s.a. Sąd zobowiązany jest uwzględnić treść przepisu art. 88 p.p.s.a., zgodnie z którym spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie 7-dniowego terminu przewidzianego w art. 87 § 1 p.p.s.a.

Ustaleniu podlega zatem moment, kiedy w rzeczywistości (obiektywnie) ustała przyczyna uchybienia terminu do dokonania czynności. Oczywistym jest, że analizując tę okoliczność Sąd nie przeprowadza postępowania dowodowego z własnej inicjatywy, ale zasadniczo zobligowany jest opierać się na twierdzeniach wnioskodawcy popartych stosownymi dowodami, a także dowodami zgromadzonymi w toku całego postępowania. Jeżeli Sąd dojdzie do przekonania, że strona wniosła wniosek o przywrócenie terminu po upływie powyższego terminu wniosek podlega odrzuceniu.

Przekładając przytoczone wyżej rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, mając na uwadze całokształt okoliczności związanych z uchybieniem terminu, w ocenie Sądu skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu z przekroczeniem 7-dniowego terminu do jego złożenia. Z akt sprawy wynika bezspornie, że to skarżący osobiście odebrał zaskarżoną decyzję organu odwoławczego w dniu 8 stycznia 2014r. Termin do wniesienia skargi zaczął biec skarżącemu od 9 stycznia 2014r. i upłynął 7 lutego 2014r. Wniesienie skargi po tym terminie oznacza wniesienie jej z uchybieniem terminu. Wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą złożono natomiast w dniu 2 kwietnia 2014r., zatem po upływie ustawowego terminu do wniesienia wniosku.

Sąd nie dał bowiem wiary skarżącemu, który we wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że przedmiotową decyzję odebrał jego brat Tomasz i przekazał skarżącemu dopiero w dniu poprzedzającym wniesienie wniosku – 1 kwietnia 2014r. Twierdzeniom skarżącego przeczy bowiem własnoręczny podpis skarżącego, a nie jego brata, na zwrotnym potwierdzeniu odbioru decyzji. Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu własnoręczny podpis skarżącego złożony na tym dokumencie dołączonym do akt sprawy. Poza twierdzeniami skarżącego, brak jakiegokolwiek uprawdopodobnienia, że decyzję odebrał brat skarżącego i że w konsekwencji wniosek o przywrócenie terminu wniesiono w ustawowym terminie do jego złożenia.

Wobec powyższego na podstawie art. 88 p.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu należało odrzucić, jak Sąd orzekł w postanowieniu.

/-/ E. Brychcy

Szukaj: Filtry
Ładowanie ...